The advances that have taken place in astronomy, cosmology and biology, in the last 10 years, are really extraordinary -- to the point where we know more about our universe and how it works than many of you might imagine. But there was something else that I've noticed as those changes were taking place, as people were starting to find out that hmm ... yeah, there really is a black hole at the center of every galaxy. The science writers and editors -- I shouldn't say science writers, I should say people who write about science -- and editors would sit down over a couple of beers, after a hard day of work, and start talking about some of these incredible perceptions about how the universe works.
De vooruitgang die in de laatste 10 jaar in de astronomie, kosmologie en biologie heeft plaatsgevonden, is echt buitengewoon - zozeer zelfs dat we meer weten over ons universum en hoe het werkt dan veel van jullie zich kunnen indenken. Maar ik heb nog iets anders opgemerkt terwijl die veranderingen plaatsvonden, zoals toen men ontdekte dat dat er echt een zwart gat zat in het centrum van elk melkwegstelsel. Wetenschapsschrijvers en redacteuren - ik zou moeten zeggen 'mensen die schrijven over wetenschap' - en redacteuren zitten soms na een dag hard werken wat te keuvelen over een aantal van deze ongelooflijke inzichten over hoe het universum werkt.
And they would inevitably end up in what I thought was a very bizarre place, which is ways the world could end very suddenly. And that's what I want to talk about today. (Laughter) Ah, you laugh, you fools. (Laughter)
Ze komen dan onvermijdelijk terecht bij een zeer bizar onderwerp, namelijk de manieren waarop de wereld plotseling zou kunnen eindigen. Daarover wil ik het vandaag hebben. (Gelach) Ach, lach maar, dwazen. (Gelach)
(Voice: Can we finish up a little early?)
(Stem: Kunnen we niet een beetje vroeger ophouden?)
(Laughter) Yeah, we need the time! Stephen Petranek: At first, it all seemed a little fantastical to me, but after challenging a lot of these ideas, I began to take a lot of them seriously. And then September 11 happened, and I thought, ah, God, I can't go to the TED conference and talk about how the world is going to end. Nobody wants to hear that. Not after this! And that got me into a discussion with some other people, other scientists, about maybe some other subjects, and one of the guys I talked to, who was a neuroscientist, said, "You know, I think there are a lot of solutions to the problems you brought up," and reminds me of Michael's talk yesterday and his mother saying you can't have a solution if you don't have a problem. So, we went out looking for solutions to ways that the world might end tomorrow, and lo and behold, we found them. Which leads me to a videotape of a President Bush press conference from a couple of weeks ago. Can we run that, Andrew?
(Gelach) Ja, we kunnen die tijd goed gebruiken! Stephen Petranek: Het leek me nogal fantastisch maar na wat nadenken, begon ik ze serieus te nemen. En toen kwam 9/11. Ik dacht: “Ach God, ik kan op de TED-conferentie niet gaan praten over hoe de wereld gaat vergaan. Niemand wil daar nu iets over horen! Daarom begon ik met wetenschappers te praten over wat andere onderwerpen. Een van die jongens was een neuroloog. Hij zei: "Ik zie heel wat oplossingen voor de problemen waar je mee op de proppen kwam." Dat doet me denken aan Michaels talk gisteren. Zijn moeder zei dat je zonder probleem geen oplossing kunt hebben. Dus gingen we op zoek naar oplossingen voor manieren waarop de wereld morgen zou kunnen eindigen. En kijk, we vonden ze. Nu volgt een videoband van een persconferentie van president Bush van een paar weken geleden. Kan je hem starten, Andrew?
President George W. Bush: Whatever it costs to defend our security, and whatever it costs to defend our freedom, we must pay it.
President George W. Bush: “Hoeveel de verdediging van onze veiligheid en vrijheid ook mogen kosten, dat moeten we betalen.”
SP: I agree with the president. He wants two trillion dollars to protect us from terrorists next year, a two-trillion-dollar federal budget, which will land us back into deficit spending real fast. But terrorists aren't the only threat we face. There are really serious calamities staring us in the eye that we're in the same kind of denial about that we were about terrorism, and what could've happened on September 11.
SP: Ik ga akkoord met de president. Hij wil twee biljoen dollar uitgeven om ons volgend jaar te beschermen tegen terroristen, wat onze begroting weer in ijltempo in het deficit zal brengen. Maar terroristen zijn niet de enige bedreiging waar we voor staan. Ernstige rampen kunnen ons te wachten staan. En we willen ze niet zien net zoals met terrorisme en met wat ons op 11 september is overkomen.
I would propose, therefore, that if we took 10 billion dollars from that 2.13 trillion dollar budget -- which is two one hundredths of that budget -- and we doled out a billion dollars to each one of these problems I'm going to talk to you about, the vast majority could be solved, and the rest we could deal with. So, I hope you find this both fascinating -- I'm fascinated by this kind of stuff, I gotta admit -- to me these are Richard's cockroaches.
Daarom stel ik voor dat we 10 miljard dollar weghalen uit dat budget van 2.130 miljard dollar - dat is twee honderdste van dat budget - en één miljard dollar spenderen aan elk van deze problemen. Het overgrote deel kan worden opgelost en de rest kunnen we overleven. Ik hoop dat jullie dit even fascinerend - voor mij is dat toch zo - zullen vinden als Richards kakkerlakken.
But I also hope, because I think the people in this room can literally change the world, I hope you take some of this stuff away with you, and when you have an opportunity to be influential, that you try to get some heavy-duty money spent on some of these ideas.
Maar de mensen in deze zaal kunnen de wereld letterlijk veranderen. Daarom hoop ik dat dit jullie zal bijblijven, en dat jullie te gepasten tijde proberen druk uit te oefenen om aan een aantal van deze ideeën serieus wat geld te besteden.
So let's start. Number 10: we lose the will to survive. We live in an incredible age of modern medicine. We are all much healthier than we were 20 years ago. People around the world are getting better medicine -- but mentally, we're falling apart. The World Health Organization now estimates that one out of five people on the planet is clinically depressed. And the World Health Organization also says that depression is the biggest epidemic that humankind has ever faced.
We beginnen. Nummer 10: we verliezen de wil om te overleven. We leven in een ongelooflijke tijd van moderne geneeskunde. We zijn allemaal veel gezonder dan 20 jaar geleden. Over de hele wereld krijgen mensen steeds betere geneeskunde - maar mentaal gaan we eronderdoor. De Wereldgezondheidsorganisatie schat nu dat één op vijf mensen op de planeet klinisch depressief is. Ze zegt ook dat depressie de grootste epidemie is die de mensheid ooit heeft gekend.
Soon, genetic breakthroughs and even better medicine are going to allow us to think of 100 as a normal lifespan. A female child born tomorrow, on average -- median -- will live to age 83. Our life longevity is going up almost a year for every year that passes. Now the problem with all of this, getting older, is that people over 65 are the most likely people to commit suicide.
Al snel zullen we door genetische doorbraken en betere medicijnen 100 jaar als een normale levensduur gaan beschouwen. Een nu geboren vrouwelijk kind zal gemiddeld 83 jaar oud worden. Onze levensduur wordt bijna één jaar langer voor elk jaar dat verstrijkt. Het probleem met ouder worden, is dat 65-plussers het meest geneigd zijn om zelfmoord te plegen.
So, what are the solutions? We don't really have mental health insurance in this country, and it's -- (Applause) -- it's really a crime. Something like 98 percent of all people with depression, and I mean really severe depression -- I have a friend with stunningly severe depression -- this is a curable disease, with present medicine and present technology. But it is often a combination of talk therapy and pills. Pills alone don't do it, especially in clinically depressed people. You ought to be able to go to a psychiatrist or a psychologist, and put down your 10-dollar copay, and get treated, just like you do when you got a cut on your arm. It's ridiculous.
Wat zijn de oplossingen? We hebben in dit land geen verzekering voor geestelijke gezondheid en dat is - (Applaus) - echt een misdaad. Voor 98 procent van alle mensen met een depressie, en ik bedoel een echt ernstige depressie - ik heb een vriend met een verbluffend ernstige depressie - is het met de huidige geneeskunde en technologie een geneesbare ziekte. Maar het is vaak een combinatie van gesprekstherapie en pillen. Pillen alleen volstaan niet, vooral bij klinisch depressieve mensen. Je moet naar een psychiater of een psycholoog kunnen gaan, je 10 dollar remgeld betalen en behandeld worden, net zoals wanneer je je arm bezeerd hebt. Het is belachelijk.
Secondly, drug companies are not going to develop really sophisticated psychoactive drugs. We know that most mental illnesses have a biological component that can be dealt with. And we know just an amazing amount more about the brain now than we did 10 years ago. We need a pump-push from the federal government, through NIH and National Science -- NSF -- and places like that to start helping the drug companies develop some advanced psychoactive drugs.
Ten tweede: farmaceutische bedrijven gaan geen geavanceerde psychoactieve geneesmiddelen ontwikkelen. We weten dat de meeste psychische aandoeningen een biologische component hebben die kan worden behandeld. We weten nu verbazend veel meer over de hersenen dan 10 jaar geleden. De federale overheid, via de NIH en de National Science - NSF - moeten een aanzet geven om de farmaceutische bedrijven geavanceerde psychoactieve geneesmiddelen te helpen ontwikkelen.
Moving on. Number nine -- don't laugh -- aliens invade Earth. Ten years ago, you couldn't have found an astronomer -- well, very few astronomers -- in the world who would've told you that there are any planets anywhere outside our solar system. 1995, we found three. The count now is up to 80 -- we're finding about two or three a month. All of the ones we've found, by the way, are in this little, teeny, tiny corner where we live, in the Milky Way. There must be millions of planets in the Milky Way, and as Carl Sagan insisted for many years, and was laughed at for it, there must be billions and billions in the universe. In a few years, NASA is going to launch four or five telescopes out to Jupiter, where there's less dust, and start looking for Earth-like planets, which we cannot see with present technology, nor detect. It's becoming obvious that the chance that life does not exist elsewhere in the universe, and probably fairly close to us, is a fairly remote idea. And the chance that some of it isn't more intelligent than ours is also a remote idea.
We gaan verder. Nummer 9 - lach niet - buitenaardsen vallen de aarde aan. Tien jaar geleden zouden slechts weinig astronomen je hebben verteld dat er planeten buiten ons zonnestelsel zijn. In 1995 vonden we er drie. De telling zit nu op 80 - we vinden er zo'n 2 of 3 per maand bij (nvdv 721 op 12/01/2012). Die bevinden zich allemaal in ons eigen kleine hoekje van de Melkweg. Er moeten miljoenen planeten zijn in de Melkweg en zoals Carl Sagan vele jaren geleden al volhield, en erom werd uitgelachen, moeten er miljarden zijn in het universum. Binnen enkele jaren gaat de NASA vier of vijf telescopen naar Jupiter sturen, waar er minder stof is, om te zoeken naar Aarde-achtige planeten. Met de huidige technologie zijn die nog niet te zien noch te detecteren. We gaan dus elders in het heelal, en waarschijnlijk vrij dicht bij ons, leven aantreffen. Dat een deel ervan intelligenter is dan wij wordt ook alsmaar waarschijnlijker.
Remember, we've only been an advanced civilization -- an industrial civilization, if you would -- for 200 years. Although every time I go to Pompeii, I'm amazed that they had the equivalent of a McDonald's on every street corner, too. So, I don't know how much civilization really has progressed since AD 79, but there's a great likelihood. I really believe this, and I don't believe in aliens, and I don't believe there are any aliens on the Earth or anything like that. But there's a likelihood that we will confront a civilization that is more intelligent than our own.
Vergeet niet dat onze geavanceerde beschaving - een industriële beschaving, zo je wil - slechts 200 jaar oud is. Hoewel ik iedere keer dat ik in Pompeii kom, verbaasd ben dat ze op elke hoek van de straat het equivalent van een McDonald's hadden. Ik vraag me af hoever de beschaving eigenlijk is opgeschoten sinds 79 n.C., maar het zit erin. Ik geloof daar wel in. Ik geloof niet dat er al buitenaardsen op de aarde zijn. Maar er is kans dat we ooit eens geconfronteerd zullen worden met een beschaving die is intelligenter dan de onze.
Now, what will happen? What if they come to, you know, suck up our oceans for the hydrogen? And swat us away like flies, the way we swat away flies when we go into the rainforest and start logging it. We can look at our own history. The late physicist Gerard O'Neill said, "Advanced Western civilization has had a destructive effect on all primitive civilizations it has come in contact with, even in those cases where every attempt was made to protect and guard the primitive civilization." If the aliens come visiting, we're the primitive civilization.
Wat houdt dat in? Gaan ze de waterstof uit onze oceanen opzuigen? Ons wegslaan als vliegen, zoals wij vliegen wegslaan als we het regenwoud gaan ontginnen? Kijk naar onze eigen geschiedenis. Wijlen Gerard O'Neill, fysicus, zei: "De geavanceerde westerse beschaving heeft een destructief effect gehad op alle primitieve beschavingen waarmee ze in contact kwam, zelfs in de gevallen waar gepoogd werd ze te beschermen en de primitieve beschaving te behouden." Als de buitenaardsen ons komen bezoeken, zijn wij de primitieve beschaving.
So, what are the solutions to this? (Laughter) Thank God you can all read! It may seem ridiculous, but we have a really lousy history of anticipating things like this and actually being prepared for them. How much energy and money does it take to actually have a plan to negotiate with an advanced species?
Welke oplossingen hebben we daarvoor? (Gelach) Godzijdank kunnen jullie allemaal lezen! Het lijkt misschien belachelijk, maar we hebben een heel slechte voorgeschiedenis bij het anticiperen op dit soort dingen om er echt op voorbereid te zijn. Hoeveel energie en geld is er nodig om een plan uit te werken om te onderhandelen met een geavanceerde soort?
Secondly -- and you're going to hear more from me about this -- we have to become an outward-looking, space-faring nation. We have got to develop the idea that the Earth doesn't last forever, our sun doesn't last forever. If we want humanity to last forever, we have to colonize the Milky Way. And that is not something that is beyond comprehension at this point. (Applause) It'll also help us a lot, if we meet an advanced civilization along the way, if we're trying to be an advanced civilization. Number eight --
Ten tweede - en je gaat hier van mij meer over horen - moeten we een naar buiten gerichte, ruimtevarende natie worden. We moeten het idee cultiveren dat de Aarde niet het eeuwige leven zal hebben. Onze zon zal niet eeuwig blijven schijnen. Als we willen dat de mensheid eeuwig zal duren, moeten we de Melkweg koloniseren. Dat is tegenwoordig niet meer onvoorstelbaar. (Applaus) Als we onderweg een geavanceerde beschaving tegenkomen, zal het ons ook van pas komen zelf een geavanceerde beschaving te zijn.
(Voice: Steve, that's what I'm doing after TED.) (Laughter) (Applause)
Nummer acht -(Voice:. Steve, dat is wat ik ga doen na TED) (Gelach) (Applaus)
SP: You've got it! You've got the job.
SP: Jij snapt het! Je hebt de baan.
Number eight: the ecosystem collapses. Last July, in Science, the journal Science, 19 oceanographers published a very, very unusual article. It wasn't really a research report; it was a screed. They said, we've been looking at the oceans for a long time now, and we want to tell you they're not in trouble, they're near collapse. Many other ecosystems on Earth are in real, real danger. We're living in a time of mass extinctions that exceeds the fossil record by a factor of 10,000. We have lost 25 percent of the unique species in Hawaii in the last 20 years. California is expected to lose 25 percent of its species in the next 40 years. Somewhere in the Amazon forest is the marginal tree. You cut down that tree, the rain forest collapses as an ecosystem. There's really a tree like that out there. That's really what it comes to. And when that ecosystem collapses, it could take a major ecosystem with it, like our atmosphere. So, what do we do about this? What are the solutions?
Nummer 8: het ecosysteem begeeft het. Vorig jaar juli publiceerden 19 oceanografen in het tijdschrift Science een zeer, zeer ongebruikelijk artikel. Het was geen echt onderzoeksrapport, eerder een lange verhandeling. Ze zeiden: "We houden de oceanen nu al lang in de gaten. Ze zijn niet alleen maar wat in moeilijkheden, ze staan op de rand van het instorten. Veel andere ecosystemen op aarde zijn echt, echt in gevaar. We leven in een tijd van massaal uitsterven die het fossielenbestand met een factor 10.000 overstijgt. In Hawaï zijn we 25 procent van de unieke soorten in de afgelopen 20 jaar verloren. Californië zal naar verwachting 25 procent van zijn soorten kwijtraken in de komende 40 jaar. Ergens in het Amazonewoud staat de marginale boom. Hak die boom om en het regenwoud stort als ecosysteem in elkaar. Die boom is er echt. Daar komt het echt op aan. Dat kan een belangrijk ecosysteem zoals onze atmosfeer met zich meeslepen. Wat doen we eraan? Wat zijn de oplossingen?
There is some modeling of ecosystems going on now. The problem with ecosystems is that we understand them so poorly, that we don't know they're really in trouble until it's almost too late. We need to know earlier that they're getting in trouble, and we need to be able to pump possible solutions into models. And with the kind of computing power we have now, there is, as I say, some of this going on, but it needs money. National Science Foundation needs to say -- you know, almost all the money that's spent on science in this country comes from the federal government, one way or another. And they get to prioritize, you know? There are people at the National Science Foundation who get to say, this is the most important thing. This is one of the things they ought to be thinking more about.
We maken wat modellen van ecosystemen. Probleem is dat we ze zo slecht begrijpen, dat we de problemen niet doorhebben voordat het bijna te laat is. We moeten ze eerder leren onderkennen en met modellen voor mogelijke oplossingen komen aandragen. Met het soort rekenkracht dat we nu hebben, is dat nu al gaande, maar er is geld voor nodig. National Science Foundation moet zeggen - bijna al het geld dat voor wetenschap in dit land wordt uitgegeven, is op de een of andere manier afkomstig van de federale regering. Ze moeten prioriteiten gaan stellen. Mensen bij de National Science Foundation beweren dat dit het belangrijkste is. Dit is een van de dingen waar ze meer over moeten gaan nadenken.
Secondly, we need to create huge biodiversity reserves on the planet, and start moving them around. There's been an experiment for the last four or five years on the Georges Bank, or the Grand Banks off of Newfoundland. It's a no-take fishing zone. They can't fish there for a radius of 200 miles. And an amazing thing has happened: almost all the fish have come back, and they're reproducing like crazy. We're going to have to start doing this around the globe. We're going to have to have no-take zones. We're going to have to say, no more logging in the Amazon for 20 years. Let it recover, before we start logging again. (Applause)
Ten tweede moeten we enorme biodiversiteitreserves op de planeet aanleggen en niet alleen op één plek. Er is al voor de laatste vier of vijf jaar op de Georges Bank of de Grand Banks bij Newfoundland, een experiment gaande. Het is een verbod-op-visserijzone. Ze mogen er niet vissen binnen een straal van 300 kilometer. Er is iets geweldigs gebeurd: bijna alle vissen kwamen terug en ze kweken om ter hardst. We zullen dit moeten gaan doen over de hele wereld. Overal verbod-op-visserijzones. In het Amazonegebied mag er 20 jaar lang geen houtwinning meer gebeuren. Laat het zich herstellen, voordat we opnieuw beginnen te kappen. (Applaus)
Number seven: particle accelerator mishap. You all remember Ted Kaczynski, the Unabomber? One of the things he raved about was that a particle accelerator experiment could go haywire and set off a chain reaction that would destroy the world. A lot of very sober-minded physicists, believe it or not, have had exactly the same thought. This spring -- there's a collider at Brookhaven, on Long Island -- this spring, it's going to have an experiment in which it creates black holes. They are expecting to create little, tiny black holes. They expect them to evaporate. (Laughter) I hope they're right. (Laughter)
Nummer 7: een ramp met deeltjesversnellers. Herinneren jullie zich Ted Kaczynski, de Unabomber? Een van de dingen waar hij bleef op hameren, was dat een deeltjesversnellersexperiment verkeerd kon gaan en een kettingreactie in gang kon zetten die de wereld zou vernietigen. Een groot aantal nuchtere natuurkundigen, geloof het of niet, hebben precies dezelfde gedachte. Er is een deeltjesbotser in Brookhaven, op Long Island. Dit voorjaar gaat er een experiment van start, waarbij zwarte gaten worden gecreëerd. Ze verwachten kleine zwarte gaten te creëren. Ze verwachten ook dat ze zullen verdampen. (Gelach) Ik hoop dat ze gelijk hebben. (Gelach)
Other collider experiments -- there's one that's going to take place next summer at CERN -- have the possibility of creating something called strangelets, which are kind of like antimatter. Whenever they hit other matter, they destroy it and obliterate it. Most physicists say that the accelerators we have now are not really powerful enough to create black holes and strangelets that we need to worry about, and they're probably right. But, all around the world, in Japan, in Canada, there's talk about this, of reviving this in the United States. We shut one down that was going to be big. But there's talk of building very big accelerators. What can we do about this? What are the solutions?
Andere deeltjesbotserexperimenten - er is er een dat volgende zomer bij CERN gaat plaatsvinden - kunnen dingen die 'strangelets' worden genoemd, creëren, een soort van antimaterie. Als ze andere zaken raken, vernietigen ze ze. De meeste natuurkundigen zeggen dat de versnellers die we nu hebben niet echt krachtig genoeg zijn om zwarte gaten en strangelets te maken. Daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. Ze hebben waarschijnlijk gelijk. Maar over de hele wereld, in Japan, in Canada, in de Verenigde Staten wordt eraan gedacht om ermee te herbeginnen. We sloten er een die erg groot ging worden. Maar we willen zeer grote versnellers gaan bouwen. Wat kunnen we hieraan doen? Wat zijn de oplossingen?
We've got the fox watching the henhouse here. We need to -- we need the advice of particle physicists to talk about particle physics and what should be done in particle physics, but we need some outside thinking and watchdogging of what's going on with these experiments.
Hier let de vos op het kippenhok. We moeten aan deeltjesfysici vragen wat er moet worden gedaan op gebied van deeltjesfysica, maar er moet wat zijdelings denken gebeuren. Iemand moet in de gaten houden wat deze experimenten inhouden.
Secondly, we have a natural laboratory surrounding the Earth. We have an electromagnetic field around the Earth, and it's constantly bombarded by high-energy particles, like protons. And in my opinion, we don't spend enough time looking at that natural laboratory and figuring out first what's safe to do on Earth.
Ten tweede hebben we een natuurlijk laboratorium rond de Aarde. We hebben een elektromagnetisch veld rond de Aarde. Het wordt constant bestookt met hoog-energetische deeltjes zoals protonen. Naar mijn mening besteden we niet voldoende tijd aan kijken naar dat natuurlijk laboratorium en uitzoeken wat veilig is om op aarde te doen.
Number six: biotech disaster. It's one of my favorite ones, because we've done several stories on Bt corn. Bt corn is a corn that creates its own pesticide to kill a corn borer. You may of heard of it -- heard it called StarLink, especially when all those taco shells were taken out of the supermarkets about a year and a half ago. This stuff was supposed to only be feed for animals in the United States, and it got into the human food supply, and somebody should've figured out that it would get in the human food supply very easily. But the thing that's alarming is a couple of months ago, in Mexico, where Bt corn and all genetically altered corn is totally illegal, they found Bt corn genes in wild corn plants. Now, corn originated, we think, in Mexico. This is the genetic biodiversity storehouse of corn. This brings back a skepticism that has gone away recently, that superweeds and superpests could spread around the world, from biotechnology, that literally could destroy the world's food supply in very short order.
Nummer 6: een biotechramp. Een van mijn favorieten, want we hebben al een aantal verhalen over Bt-maïs gehad. Bt-maïs maakt zijn eigen bestrijdingsmiddel aan om de 'maïsboorder' te doden. Misschien komt de naam StarLink je bekend voor, toen al die tacoschelpen ongeveer anderhalf jaar geleden uit de supermarkten werden gehaald. Dit spul moest alleen als dierenvoeding dienen in de Verenigde Staten maar het kwam in de menselijke voedselvoorziening terecht. Het was te voorzien dat dat gemakkelijk kon gebeuren. Een paar maanden geleden werden in Mexico, waar de Bt-maïs en alle genetisch gewijzigde maïs helemaal illegaal is, Bt-maïsgenen aangetroffen bij wilde maïsplanten. Nu is maïs, denken wij, in Mexico ontstaan. Dit is de genetische biodiversiteitsopslagplaats van maïs. Dat brengt een onlangs verdwenen vermoeden terug dat super-onkruid en super-ongedierte over de hele wereld kunnen worden verspreid door biotechnologie. Dat zou de wereldvoedselvoorziening letterlijk in zeer korte tijd kunnen vernietigen.
So, what do we do about that? We treat biotechnology with the same scrutiny we apply to nuclear power plants. It's that simple. This is an amazingly unregulated field. When the StarLink disaster happened, there was a battle between the EPA and the FDA over who really had authority, and over what parts of this, and they didn't get it straightened out for months. That's kind of crazy.
Wat te doen? We moeten biotechnologie benaderen met hetzelfde wantrouwen waarmee we onze kerncentrales bekijken. Zo eenvoudig is dat. Dit is een verbazingwekkend ongereguleerd gebied. Toen de StarLink-ramp gebeurde, was er een strijd tussen de EPA en de FDA over de vraag wie en over welke delen moest toezicht houden en ze konden er maandenlang niet uitkomen. Dat is te gek.
Number five, one of my favorites: reversal of the Earth's magnetic field. Believe it or not, this happens every few hundred thousand years, and has happened many times in our history. North Pole goes to the South, South Pole goes to the North, and vice versa. But what happens, as this occurs, is that we lose our magnetic field around the Earth over the period of about 100 years, and that means that all these cosmic rays and particles that are to come streaming at us from the sun, that this field protects us from, are -- well, basically, we're gonna fry. (Laughter)
Nummer vijf, een van mijn favorieten: omkering van het magnetisch veld van de Aarde. Geloof het of niet, dit gebeurt elke paar honderdduizend jaar en is al vele malen gebeurd in de loop van onze geschiedenis. De Noordpool wordt Zuidpool en vice versa. Maar als dit gebeurt, raken we ons magnetisch veld rond de aarde voor een periode van ongeveer 100 jaar kwijt. Dat betekent dat al deze kosmische straling en deeltjes die van de zon naar ons toe stromen en waartegen dit veld ons beschermt, ons gaan frituren. (Gelach)
(Voice: Steve, I have some additional hats downstairs.)
(Voice: Steve, ik heb beneden nog wat extra hoeden.)
SP: So, what can we do about this? Oh, by the way, we're overdue. It's been 780,000 years since this happened. So, it should have happened about 480,000 years ago. Oh, and here's one other thing. Scientists think now our magnetic field may be diminished by about five percent. So, maybe we're in the throes of it. One of the problems of trying to figure out how healthy the Earth is, is that we have -- you know, we don't have good weather data from 60 years ago, much less data on things like the ozone layer.
SP: Wat kunnen we hieraan doen? We zijn trouwens al over tijd. De laatste was 780.000 jaar geleden. Het zou ongeveer 480.000 jaar geleden moeten zijn gebeurd. Hier nog wat. Wetenschappers denken dat ons magnetisch veld met ongeveer vijf procent verminderd kan zijn. Dat is misschien al de voorbode ervan. Een van de problemen om erachter te komen hoe gezond de Aarde is, is dat we slechts van de laatste 60 jaar goede atmosferische data hebben en nog veel minder gegevens over zaken als de ozonlaag.
So, there's a fairly simple solution to this. There's going to be a lot of cheap rocketry that's going to come online in about six or seven years that gets us into the low atmosphere very cheaply. You know, we can make ozone from car tailpipes. It's not hard: it's just three oxygen atoms. If you brought the entire ozone layer down to the surface of the Earth, it would be the thickness of two pennies, at 14 pounds per square inch. You don't need that much up there. We need to learn how to repair and replenish the Earth's ozone layer. (Applause)
Daar is een vrij eenvoudige oplossing voor. Over ongeveer 6 of 7 jaar gaan we over een hoop goedkope raketten beschikken waardoor we zeer goedkoop in de lage atmosfeer kunnen geraken. Er komt zelfs ozon uit de uitlaat van auto's. Het is niet moeilijk: het zijn maar drie zuurstofatomen. Als je de hele ozonlaag tot tegen het oppervlak van de Aarde zou brengen, zou de laag maar ongeveer twee cent dik zijn bij een druk van 1 kgf/cm2. Je hebt daar niet zoveel nodig. We moeten leren hoe we de ozonlaag van de aarde moeten repareren en aanvullen. (Applaus)
Number four: giant solar flares. Solar flares are enormous magnetic outbursts from the Sun that bombard the Earth with high-speed subatomic particles. So far, our atmosphere has done, and our magnetic field has done pretty well protecting us from this. Occasionally, we get a flare from the Sun that causes havoc with communications and so forth, and electricity. But the alarming thing is that astronomers recently have been studying stars that are similar to our Sun, and they've found that a number of them, when they're about the age of our Sun, brighten by a factor of as much as 20. Doesn't last for very long. And they think these are super-flares, millions of times more powerful than any flares we've had from our Sun so far.
Nummer vier: enorme zonnevlammen. Zonnevlammen zijn enorme magnetische uitbarstingen van de zon. Ze bombarderen de aarde met subatomaire deeltjes van hoge snelheid. Tot nu toe hebben onze atmosfeer en ons magnetisch veld ons daar vrij goed tegen beschermd. Af en toe krijgen we een uitbarsting op de zon die communicatie, elektriciteit enzovoort verstoort. Maar het alarmerende is dat astronomen onlangs sterren die op onze zon lijken, zijn gaan bestuderen. Ze hebben ontdekt dat een aantal ervan als ze de leeftijd van onze zon bereiken maar liefst 20 keer harder gaan schijnen. Duurt niet erg lang. En ze denken dat dat super-zonnevlammen zijn, miljoenen malen krachtiger dan de zonnevlammen die we van onze zon tot nu toe hebben gehad.
Obviously, we don't want one of those. (Laughter) There's a flip side to it. In studying stars like our Sun, we've found that they go through periods of diminishment, when their total amount of energy that's expelled from them goes down by maybe one percent. One percent doesn't sound like a lot, but it would cause one hell of an ice age here. So, what can we do about this?
Uiteraard willen wij dat niet. (Gelach) Ook het omgekeerde is mogelijk. Bij het bestuderen van sterren zoals onze zon hebben we ontdekt dat er soms perioden van achteruitgang zijn, wanneer hun totale energie-output met misschien wel één procent vermindert. Eén procent lijkt niet veel, maar het zou hier een kanjer van een ijstijd kunnen veroorzaken. Wat is hieraan te doen?
(Laughter) Start terraforming Mars. This is one of my favorite subjects. I wrote a story about this in Life magazine in 1993. This is rocket science, but it's not hard rocket science. Everything that we need to make an atmosphere on Mars, and to make a livable planet on Mars, is probably there. And you just, literally, have to send little nuclear factories up there that gobble up the iron oxide on the surface of Mars and spit out the oxygen. The problem is it takes 300 years to terraform Mars, minimum. Really more like 500 years to do it right. There's no reason why we shouldn't start now. (Laughter)
(Gelach) Begin met Mars te terraformeren. Een van mijn favoriete onderwerpen. Ik schreef er een verhaal over in Life magazine in 1993. Dit is wetenschap, maar niet al te moeilijk. Alles wat we nodig hebben om een atmosfeer te maken op Mars en er een leefbare planeet van te maken, is er waarschijnlijk al. Je hoeft er letterlijk slechts wat nucleaire fabrieken naar toe te sturen. Die verwerken het ijzeroxide van het oppervlak van Mars en geven de zuurstof terug af. Het probleem is dat het terraformeren van Mars minimum 300 jaar in beslag neemt. Meer dan 500 jaar om het goed te doen. Geen reden om er nu niet mee te beginnen. (Gelach)
Number three -- isn't this stuff cool? (Laughter) A new global epidemic. People have been at war with germs ever since there have been people, and from time to time, the germs sure get the upper hand. In 1918, we had a flu epidemic in the United States that killed 20 million people. That was back when the population was around 100 million people. The bubonic plague in Europe, in the Middle Ages, killed one out of four Europeans. AIDS is coming back. Ebola seems to be rearing its head with much too much frequency, and old diseases like cholera are becoming resistant to antibiotics. We've all learned what -- the kind of panic that can occur when an old disease rears its head, like anthrax.
Nummer 3 - leuke dingen voor de mensen, niet? (Gelach) Een nieuwe mondiale epidemie. Mensen hebben sinds mensenheugenis al ziektekiemen in de oorlog gebruikt. Af en toe krijgen de kiemen zeker de overhand. In 1918 hadden we een griepepidemie in de Verenigde Staten die 20 miljoen mensen heeft gedood. Op een bevolking van ongeveer 100 miljoen mensen. De builenpest doodde in de Middeleeuwen in Europa een op de vier Europeanen. AIDS komt terug. Ebola lijkt al veel te vaak de kop op te steken. Oude ziekten zoals cholera worden resistent tegen antibiotica. We hebben allemaal geleerd welk soort paniek zich kan voordoen wanneer een oude ziekte zoals miltvuur terugkomt.
The worst possibility is that a very simple germ, like staph, for which we have one antibiotic that still works, mutates. And we know staph can do amazing things. A staph cell can be next to a muscle cell in your body and borrow genes from it when antibiotics come, and change and mutate. The danger is that some germ like staph will be -- will mutate into something that's really virulent, very contagious, and will sweep through populations before we can do anything about it. That's happened before. About 12,000 years ago, there was a massive wave of mammal extinctions in the Americas, and that is thought to have been a virulent disease. So, what can we do about it?
De ergste mogelijkheid is dat een zeer eenvoudige kiem zoals een stafylokok, waarvoor wij één werkzaam antibioticum hebben, muteert. We weten dat stafylokokken verbazingwekkende dingen kunnen doen. Een stafylokokcel kan van een spiercel in je lichaam genen lenen en, wanneer de antibiotica eraan komen, veranderen en muteren. Het gevaar is dat sommige stafylokokken zullen muteren tot iets dat echt virulent, zeer besmettelijk is en in de bevolking zal huishouden, voordat we er iets aan kunnen doen. Dat is nog gebeurd. Ongeveer 12.000 jaar geleden, was er een massale uitstervinggolf van zoogdieren in Amerika. Men denkt door een kwaadaardige ziekte. Wat kunnen we eraan doen?
It is nuts. We give antibiotics -- (Applause) -- every cow, every lamb, every chicken, they get antibiotics every day, all. You know, you go to a restaurant, you eat fish, I got news for you, it's all farmed. You know, you gotta ask when you go to a restaurant if it's a wild fish, cause they're not going to tell you. We're giving away the code. This is like being at war and giving somebody your secret code. We're telling the germs out there how to fight us. We gotta fix that. We gotta outlaw that right away.
Het is idioot. We geven antibiotica - (Applaus) - aan elke koe, elk lam, elke kip, ze krijgen elke dag antibiotica, van alles. Als je in een restaurant vis bestelt, dan heb ik nieuws voor je: hij is allemaal gekweekt. In een restaurant moet je vragen naar wilde vis, want ze zullen het je niet vertellen. We zijn de code aan het weggeven. Alsof je in oorlog bent en je iemand je geheime code laat weten. We vertellen de ziektekiemen hoe ons te bevechten. Daar moeten we vanaf. Meteen verbieden.
Secondly, our public health system, as we saw with anthrax, is a real disaster. We have a real, major outbreak of disease in the United States, we are not prepared to cope with it. Now, there is money in the federal budget, next year, to build up the public health service. But I don't think to any extent that it really needs to be done.
Ten tweede is onze openbare gezondheidszorg een echte ramp, zoals we zagen met miltvuur. Als we een echt grote ziekte-uitbraak in de Verenigde Staten krijgen, zijn we er niet op voorbereid. Nu is er volgend jaar geld van de federale begroting beschikbaar voor het uitbouwen van de openbare gezondheidszorg. Maar volgens mij is dat niet prioritair
Number two -- my favorite -- we meet a rogue black hole. You know, 10 years ago, or 15 years ago, really, you walk into an astronomy convention, and you say, "You know, there's probably a black hole at the center of every galaxy," and they're going to hoot you off the stage. And now, if you went into one of those conventions and you said, "Well, I don't think black holes are out there," they'd hoot you off the stage. Our comprehension of the way the universe works is really -- has just gained unbelievably in recent years.
Nummer 2 - mijn favoriet - we komen een rondzwervend zwart gat tegen. Als je 10 jaar of 15 jaar geleden op een astronomensamenkomst beweerde dat er waarschijnlijk een zwart gat in het centrum van elk melkwegstelsel zat, werd je gewoon uitgefloten. Maar als je vandaag op een van die conventies zou zeggen: "Ik denk niet dat er zwarte gaten zijn," jouwen ze je ook uit. Ons begrip van hoe het universum werkt, is in de afgelopen jaren ongelooflijk vooruitgegaan.
We think that there are about 10 million dead stars in the Milky Way alone, our galaxy. And these stars have compressed down to maybe something like 12, 15 miles wide, and they are black holes. And they are gobbling up everything around them, including light, which is why we can't see them. Most of them should be in orbit around something. But galaxies are very violent places, and things can be spun out of orbit. And also, space is incredibly vast. So even if you flung a million of these things out of orbit, the chances that one would actually hit us is fairly remote. But it only has to get close, about a billion miles away, one of these things. About a billion miles away, here's what happens to Earth's orbit: it becomes elliptical instead of circular. And for three months out of the year, the surface temperatures go up to 150 to 180. For three months out of the year, they go to 50 below zero. That won't work too well. What can we do about this? And this is my scariest. (Laughter) I don't have a good answer for this one. Again, we gotta think about being a colonizing race.
Wij denken dat er in ons melkwegstelsel alleen al ongeveer 10 miljoen dode sterren zijn. Deze sterren werden gecomprimeerd tot iets van ongeveer 25 km doormeter. Het zijn zwarte gaten. Ze slokken alles om hen heen op, inclusief licht, dat is de reden waarom we ze niet kunnen zien. De meesten van hen zouden rond iets in een baan bewegen. Maar sterrenstelsels zijn zeer gewelddadige plaatsen en dingen kunnen uit hun baan worden geworpen. De ruimte is ook ongelooflijk groot. Zelfs als je een miljoen van die dingen uit hun baan zou stoten, is de kans dat er een ons zou raken, vrij klein. Maar zo'n ding hoeft alleen maar te dichtbij te komen, ongeveer op een miljard kilometer afstand. Hier is wat er dan gebeurt met de baan van de Aarde: ze wordt langwerpig elliptisch in plaats van rond. Voor drie maanden van het jaar zouden de oppervlaktetemperaturen stijgen tot 60 à 80°C. Voor drie maanden van het jaar gaan ze naar -50 °C. Dat zal niet al te goed werken. Wat kunnen we hieraan doen? En nu komt mijn meest angstaanjagende. (Gelach) Ik heb er geen goed antwoord op. Opnieuw moeten we eraan denken om een koloniserend ras te worden.
And finally, number one: biggest danger to life as we know it, I think, a really big asteroid heads for Earth. The important thing to remember here -- this is not a question of if, this is a question of when, and how big. In 1908, just a 200-foot piece of a comet exploded over Siberia and flattened forests for maybe 100 miles. It had the effect of about 1,000 Hiroshima bombs. Astronomers estimate that little asteroids like that come about every hundred years. In 1989, a large asteroid passed 400,000 miles away from Earth.
En tenslotte, nummer 1: het grootste gevaar voor het leven zoals wij het kennen is, denk ik, een echt grote asteroïde die onze kant uitkomt. Het belangrijkste om te onthouden is dat het geen kwestie is van als, maar een kwestie van wanneer en van hoe groot. In 1908 ontplofte een stuk komeet van slechts 60 meter doormeter boven Siberië en legde over een 150 km de bossen plat. Het had het effect van ongeveer 1000 Hiroshimabommen. Astronomen schatten dat kleine asteroïden zoals die ongeveer om de honderd jaar inslaan. In 1989 passeerde een grote asteroïde op 600.000 km afstand van de aarde.
Nothing to worry about, right? It passed directly through Earth's orbit. We were in that that spot six hours earlier. A small asteroid, say a half mile wide, would touch off firestorms followed by severe global cooling from the debris kicked up -- Carl Sagan's nuclear winter thing. An asteroid five miles wide causes major extinctions. We think the one that got the dinosaurs was about five miles wide. Where are they? There's something called the Kuiper belt, which -- some people think Pluto's not a planet, that's where Pluto is, it's in the Kuiper belt. There's also something a little farther out, called the Oort cloud. There are about 100,000 balls of ice and rock -- comets, really -- out there, that are 50 miles in diameter or more, and they regularly take a little spin, in towards the Sun and pass reasonably close to us. Of more concern, I think, is the asteroids that exist between Mars and Jupiter. The folks at the Sloan Digital Sky Survey told us last fall -- they're making the first map of the universe, three-dimensional map of the universe -- that there are probably 700,000 asteroids between Mars and Jupiter that are a half a mile big or bigger. So you say, yeah, well, what are really the chances of this happening? Andrew, can you put that chart up?
Niets aan de hand, toch? Ze ging precies door de aardbaan. We waren zes uur eerder op die plek voorbijgekomen. Een kleine asteroïde van zeg 800 m zou vuurstormen veroorzaken gevolgd door een ernstige wereldwijde afkoeling door het opgeworpen puin - een nucleaire winter à la Carl Sagan. Een asteroïde van 8 km zou massaal uitsterven veroorzaken. Wij denken dat diegene, die de dinosauriërs velde, er zo een was. Waar zitten ze? Er is zoiets als de Kuipergordel. Dat is - sommige mensen denken dat Pluto geen planeet is - waar Pluto zich bevindt, de Kuipergordel dus. Een eindje verder hebben we de Oort-wolk. Daar zijn ongeveer 100.000 ballen van ijs en rotsen – kometen in feite - met diameters van 70 km of meer. Af en toe wijkt er eentje van zijn baan af, gaat richting zon en komt redelijk dicht in onze buurt. Van meer belang, denk ik, zijn de asteroïden tussen Mars en Jupiter. De mensen van de Sloan Digital Sky Survey vertelden ons vorige herfst - ze maken de eerste drie-dimensionale kaart van het heelal - dat er waarschijnlijk 700.000 asteroïden tussen Mars en Jupiter zijn die 800 m of groter zijn. Dan vraag je je af hoe groot de kans is dat dit gebeurt? Andrew, kun je die kaart even tonen?
This is a chart that Dr. Clark Chapman at the Southwest Research Institute presented to Congress a few years ago. You'll notice that the chance of an asteroid-slash-comet impact killing you is about one in 20,000, according to the work they've done. Now look at the one right below that. Passenger aircraft crash, one in 20,000. We spend an awful lot of money trying to be sure that we don't die in airplane accidents, and we're not spending hardly anything on this. And yet, this is completely preventable. We finally have, just in the last year, the technology to stop this cold. Could we have the solutions?
Dit is een grafiek die Dr. Clark Chapman van het Southwest Research Institute een paar jaar geleden aan het Congres voorlegde. Je merkt dat de kans dat je sterft door een asteroïde- of komeetinslag volgens hun berekeningen ongeveer één op 20.000 is. Bekijk nu eens wat daar net onder staat. Sterven door een passagiersvliegtuigcrash: ook één op 20.000. We besteden heel veel geld om ervoor te zorgen dat we niet sterven bij vliegtuigongevallen en hieraan besteden we nauwelijks iets. En toch is dit volledig te voorkomen. We hebben eindelijk, net in het laatste jaar, de technologie om dit te voorkomen. En de oplossingen?
NASA's spending three million dollars a year, three million bucks -- that is like pocket change -- to search for asteroids. Because we can actually figure out every asteroid that's out there, and if it might hit Earth, and when it might hit Earth. And they're trying to do that. But it's going to take them 10 years, at spending three million dollars a year, and even then, they claim they'll only have about 80 percent of them catalogued. Comets are a tougher act. We don't really have the technology to predict comet trajectories, or when one with our name on it might arrive. But we would have lots of time, if we see it coming. We really need a dedicated observatory. You'll notice that a lot of comets are named after people you never heard of, amateur astronomers? That's because nobody's looking for them, except amateurs. We need a dedicated observatory that looks for comets.
NASA besteedt drie miljoen dollar per jaar, drie miljoen dollar - dat is zakgeld - aan het zoeken naar asteroïden. Omdat we daadwerkelijk elke asteroïde die de aarde kan raken, kunnen achterhalen, en wanneer dat zou gebeuren. Ze proberen dat te doen. Maar het gaat tegen drie miljoen dollar per jaar, 10 jaar in beslag nemen. Zelfs dan, beweren ze, zullen ze slechts ongeveer 80 procent ervan gecatalogiseerd hebben. Kometen zijn een hardere noot om te kraken. We hebben niet echt de technologie om komeettrajecten te voorspellen of wanneer er een met onze naam erop zou kunnen komen. Maar we zouden veel tijd hebben, mochten we er een zien aankomen. We hebben behoefte aan een speciaal observatorium. Merk op dat veel kometen zijn vernoemd naar mensen waar je nog nooit van hebt gehoord: amateurastronomen. Dat komt omdat alleen amateurs naar hen op zoek zijn. We moeten een speciaal observatorium dat naar kometen zoekt, oprichten.
Part two of the solutions: we need to figure out how to blow up an asteroid, or alter its trajectory. Now, a year ago, we did an amazing thing. We sent a probe out to this asteroid belt, called NEAR, Near Earth Asteroid Rendezvous. And these guys orbited a 30 -- or no, about a 22-mile long asteroid called Eros. And then, of course, you know, they pulled one of those sneaky NASA things, where they had extra batteries and extra gas aboard and everything, and then, at the last minute, they landed. When the mission was over, they actually landed on the thing. We have landed a rocket ship on an asteroid. It's not a big deal. Now, the trouble with just sending a bomb out for this thing is that you don't have anything to push against in space, because there's no air. A nuclear explosion is just as hot, but we don't really have anything big enough to melt a 22-mile long asteroid, or vaporize it, would be more like it.
Deel twee van de oplossingen: we moeten uitzoeken hoe we een asteroïde kunnen opblazen of zijn traject wijzigen. Nu, een jaar geleden, deden we een geweldig ding. We stuurden een sonde, NEAR genoemd, Near Earth Asteroid Rendezvous, naar de asteroïdengordel. Deze jongens draaiden rond een asteroïde van 30 km, Eros genaamd. Daarna deden ze een van die stiekeme NASA-dingen, omdat ze extra batterijen, extra brandstof en nog van alles aan boord hadden. Op het laatste moment landden ze erop. Toen de missie voorbij was, landden ze op het ding. We hebben een raket laten landen op een asteroïde. Niks speciaals. Het probleem met het versturen van een bom uit naar dit ding is dat je in de ruimte niets hebt om je tegen af te zetten, omdat er geen lucht is. Een nucleaire explosie is wel heet genoeg, maar we hebben niets dat groot genoeg is om een asteroïde van 30 km te doen smelten, laat staan verdampen, wat nog beter zou zijn.
But we can learn to land on these asteroids that have our name on them and put something like a small ion propulsion motor on it, which would gently, slowly, after a period of time, push it into a different trajectory, which, if we've done our math right, would keep it from hitting Earth. This is just a matter of finding 'em, going there, and doing something about it. I know your head is spinning from all this stuff. Yikes! So many big threats!
Maar we kunnen leren hoe te landen op deze asteroïden met onze naam erop en er een kleine ionenmotor op plaatsen. Die zou de asteroïde geleidelijk aan in een andere baan kunnen duwen en, als we goed gerekend hebben, beletten dat ze de Aarde zou raken. Slechts een kwestie van ze te vinden, er naartoe te gaan en er iets aan te doen. Je zou wel draaierig worden als je dit allemaal hoort. Ai! Zoveel grote bedreigingen!
The thing, I think, to remember, is September 11. We don't want to get caught flat-footed again. We know about this stuff. Science has the power to predict the future in many cases now. Knowledge is power. The worst thing we can do is say, jeez, I got enough to worry about without worrying about an asteroid. (Laughter) That's a mistake that could literally cost us our future. Thank you.
Waar we aan moeten blijven denken, is 11 september. We willen niet meer onvoorbereid zijn. We weten iets over dit soort dingen. De wetenschap kan nu in veel gevallen de toekomst voorspellen. Kennis is macht. Het ergste wat we kunnen doen, is zeggen: "Ik heb al genoeg aan mijn hoofd dat ik me ook nog zorgen moet gaan maken over een asteroïde." (Gelach) Dat is een vergissing die ons letterlijk de toekomst kan kosten. Dank je.