I want to tell you a story about a girl. But I can't tell you her real name. So let's just call her Hadiza.
Tôi muốn kể với các bạn câu chuyện về một cô gái. Nhưng tôi không nói tên thật cô ấy được. Chúng ta cứ gọi cô ấy là Hadiza.
Hadiza is 20. She's shy, but she has a beautiful smile that lights up her face. But she's in constant pain. And she will likely be on medication for the rest of her life.
Hadiza 20 tuổi. Cô ấy nhút nhát, nhưng có nụ cười đẹp tỏa sáng khuôn mặt cô ấy. Nhưng cô ấy luôn bị đau đớn. Và cần phải điều trị y tế suốt cả quãng đời còn lại của cô ấy.
Do you want to know why? Hadiza is a Chibok girl, and on April 14, 2014, she was kidnapped by Boko Haram terrorists. She managed to escape, though, by jumping off the truck that was carrying the girls. But when she landed, she broke both her legs, and she had to crawl on her tummy to hide in the bushes. She told me she was terrified that Boko Haram would come back for her. She was one of 57 girls who would escape by jumping off trucks that day.
Các bạn có biết tại sao không? Hadiza là một cô gái Chibok, và vào ngày 14/4/2014, cô đã bị bắt cóc bởi những tên khủng bố Boko Haram. Mặc dù cô đã trốn thoát được, bằng cách nhảy ra khỏi chiếc xe tải đang chở các cô gái. Nhưng khi chạm đất, cô đã bị gãy cả hai chân, và cô đã phải bò trên bụng để trốn trong các buội cây. Cô kể rằng cô đã lo sợ Boko Haram sẽ quay lại tìm cô ấy Cô là một trong 57 cô gái đã trốn thoát bằng cách nhảy ra khỏi xe tải hôm đó.
This story, quite rightly, caused ripples around the world. People like Michelle Obama, Malala and others lent their voices in protest, and at about the same time -- I was living in London at the time -- I was sent from London to Abuja to cover the World Economic Forum that Nigeria was hosting for the first time. But when we arrived, it was clear that there was only one story in town. We put the government under pressure. We asked tough questions about what they were doing to bring these girls back. Understandably, they weren't too happy with our line of questioning, and let's just say we received our fair share of "alternative facts."
Câu chuyện đã phần nào tạo nên làn sóng khắp thế giới. Những người như Michelle Obama, Malala và những người khác đã lên tiếng phản đối, và khoảng thời gian đó tôi đang sống ở London-- Tôi được gửi từ London đến Abuja để đưa tin về Diễn đàn kinh tế thế giới mà Nigeria đăng cai lần đầu tiên. Nhưng khi tôi đến, rõ ràng là chỉ có một câu chuyện ở đây. Chúng tôi đã gây sức ép lên chính quyền Chúng tôi đã hỏi những câu hỏi khó rằng họ đã làm gì để giải cứu những cô gái này. Dễ hiểu là, họ không vui với những câu hỏi của chúng tôi và hãy nói rằng chúng ta đã nhận được sự chia sẻ về "các tin thay thế"
(Laughter)
(Cười)
Influential Nigerians were telling us at the time that we were naïve, we didn't understand the political situation in Nigeria. But they also told us that the story of the Chibok girls was a hoax. Sadly, this hoax narrative has persisted, and there are still people in Nigeria today who believe that the Chibok girls were never kidnapped. Yet I was talking to people like these -- devastated parents, who told us that on the day Boko Haram kidnapped their daughters, they ran into the Sambisa Forest after the trucks carrying their daughters. They were armed with machetes, but they were forced to turn back because Boko Haram had guns.
Những người Nigeria có ảnh hưởng nói với chúng tôi lúc đó rằng chúng tôi ngây thơ không hiểu về tình hình chính trị Nigeria. Nhưng họ cũng nói với chúng tôi rằng câu chuyện những cô gái Chibok là một trò lừa đảo. Đáng buồn, câu chuyện ngụy biện này đã tồn tại dai dẳng và vẩn có nhiều người Nigeria ngày nay tin rằng các cô gái Chibok chưa bao giờ bị bắt cóc. Nhưng tôi đã nói chuyện với những người như vậy Những cha mẹ bị mất mát, Họ nói với chúng tôi rằng vào cái ngày Boko Haram bắt cóc con gái họ, họ đã chạy vào rừng Sambisa theo sau chiếc xe tải đang chở con gái họ Họ mang theo cả dao lớn, nhưng đã bị buộc quay trở lại bới vì Boko Haram có súng.
For two years, inevitably, the news agenda moved on, and for two years, we didn't hear much about the Chibok girls. Everyone presumed they were dead. But in April last year, I was able to obtain this video. This is a still from the video that Boko Haram filmed as a proof of life, and through a source, I obtained this video. But before I could publish it, I had to travel to the northeast of Nigeria to talk to the parents, to verify it. I didn't have to wait too long for confirmation. One of the mothers, when she watched the video, told me that if she could have reached into the laptop and pulled our her child from the laptop, she would have done so. For those of you who are parents, like myself, in the audience, you can only imagine the anguish that that mother felt.
Trong 02 năm, không thể tránh khỏi, việc chương trình tin tức chuyển hướng và trong 02 năm, chúng ta không nhiều về các cô gái Chibok Mọi người cho rằng họ đã chết. Nhưng vào tháng 4 năm ngoái, Tôi đã có được cuốn video này. Đây là một cảnh trong video mà Boko Haram đã quay phim lại như một bằng chứng của cuộc sống và thông qua một nguồn, Tôi đã có được video này. Nhưng trước khi công bố, Tôi đã phải đến vùng đông bắc Nigeria để nói chuyện với cha mẹ, để kiểm chứng. Tôi đã không phải đợi quá lâu cho việc xác nhận Một trong những người mẹ, khi xem video này đã nói với tôi rằng nếu bà có thể vào được trong laptop và kéo con gái từ laptop ra, bà sẽ làm ngay. Với những bạn đã làm cha mẹ ở đây, như tôi đây, bạn có thể hình dung được sự đau khổ mà người mẹ ấy đang hứng chịu.
This video would go on to kick-start negotiation talks with Boko Haram. And a Nigerian senator told me that because of this video they entered into those talks, because they had long presumed that the Chibok girls were dead. Twenty-one girls were freed in October last year. Sadly, nearly 200 of them still remain missing.
Video này đã dùng để khởi đầu đàm phán với Boko Haram. Và một thượng nghị sĩ Nigeria đã nói với tôi rằng bởi vì đoạn video đó họ đã bước vào các cuộc đàm phán đó, bởi vì trong thời gian dài họ đã nghĩ các cô gái Chibok đã chết. 21 cô gái đã được tự do vào tháng 10 năm ngoái. Đáng buồn, gần 200 người còn lại vẫn đang mất tích.
I must confess that I have not been a dispassionate observer covering this story. I am furious when I think about the wasted opportunities to rescue these girls. I am furious when I think about what the parents have told me, that if these were daughters of the rich and the powerful, they would have been found much earlier. And I am furious that the hoax narrative, I firmly believe, caused a delay; it was part of the reason for the delay in their return.
Tôi phải thừa nhận rằng tôi không phải là một người quan sát vô cảm khi đưa tin về câu chuyện Tôi giận dữ khi nghĩ đến các cơ hội bị bỏ qua để cứu các cô gái này. Tôi giận dữ khi nghĩ đến điều mà những người cha mẹ đã nói với tôi, rằng nếu những đứa trẻ là của những người giàu có quyền lực họ đã sẽ tìm thấy sớm hơn nhiều Và tôi giận dữ rằng câu chuyện ngụy biện, mà tôi hoàn toàn tin đã gây ra sự chậm trễ; nó là một phần lý do cho sự trở về chậm trễ của họ,
This illustrates to me the deadly danger of fake news. So what can we do about it? There are some very smart people, smart engineers at Google and Facebook, who are trying to use technology to stop the spread of fake news. But beyond that, I think everybody here -- you and I -- we have a role to play in that. We are the ones who share the content. We are the ones who share the stories online. In this day and age, we're all publishers, and we have responsibility.
Điều này chứng mình cho tôi sự nguy hiểm chết người của tin tức giả mạo Vậy ta có thể làm gì với chúng? Có những người rất thông minh, những kỹ sư ở Google và Facebook, đang cố gắng sử dụng công nghệ để ngăn chặn sự lan truyền của tin giả Nhưng trên hết, tôi nghĩ mọi người ở đây, các bạn và tôi-- chúng ta cũng giữ vai trò ở đây. Chúng ta là những người chia sẻ nội dung. Chúng ta là những người chia sẽ các câu chuyện online Ngày nay, chúng ta đều là những nhà xuất bản, và chúng ta có trách nhiệm.
In my job as a journalist, I check, I verify. I trust my gut, but I ask tough questions. Why is this person telling me this story? What do they have to gain by sharing this information? Do they have a hidden agenda? I really believe that we must all start to ask tougher questions of information that we discover online.
Là một nhà báo, Tôi kiểm tra, tôi xác minh. Tôi tin vào quyết tâm của mình, nhưng tôi hỏi những câu khó. Tại sao người này kể cho tôi câu chuyện này? Họ cần đạt được điều gì khi chia sẻ thông tin này? Họ có điều gì ẩn giấu không? Tôi thực sự tin rằng chúng ta phải bắt đầu hỏi những câu khó hơn về thông tin mà chúng ta đang khám phá online
Research shows that some of us don't even read beyond headlines before we share stories. Who here has done that? I know I have. But what if we stopped taking information that we discover at face value? What if we stop to think about the consequence of the information that we pass on and its potential to incite violence or hatred? What if we stop to think about the real-life consequences of the information that we share?
Nghiên cứu chỉ ra rằng nhiều người chúng ta thậm chí không đọc ngoại trừ tiêu đề trước khi chia sẻ các câu chuyện. Có ai ở đây đã từng làm như vậy? Tôi biết tôi đã từng. Nhưng điều gì sẽ xảy ra nếu chúng ta không còn tin tưởng vào nội dung bề ngoài của thông tin mà ta khám phá? Điều gì sẽ xảy ra nếu chúng ta ngừng suy nghĩ về hậu quả của thông tin mà chúng ta đang truyền đi và khả năng kích động bạo lực và thù nghịch? Điều gì sẽ xảy ra nếu ta ngừng suy nghĩ về hậu quả trong đời thực của thông tin mà ta chia sẻ?
Thank you very much for listening.
Cám ơn các bạn đã lắng nghe
(Applause)
(Vỗ tay)