I want to tell you a story about a girl. But I can't tell you her real name. So let's just call her Hadiza.
Jag vill berätta en historia om en flicka. Men jag kan inte säga hennes riktiga namn. Så jag kallar henne Hadiza.
Hadiza is 20. She's shy, but she has a beautiful smile that lights up her face. But she's in constant pain. And she will likely be on medication for the rest of her life.
Hadiza är 20. Hon är blyg, men hon har ett vackert leende som lyser upp hennes ansikte. Men hon lever med konstant smärta. Och hon kommer troligen medicinera i resten av sitt liv.
Do you want to know why? Hadiza is a Chibok girl, and on April 14, 2014, she was kidnapped by Boko Haram terrorists. She managed to escape, though, by jumping off the truck that was carrying the girls. But when she landed, she broke both her legs, and she had to crawl on her tummy to hide in the bushes. She told me she was terrified that Boko Haram would come back for her. She was one of 57 girls who would escape by jumping off trucks that day.
Vill ni veta varför? Hadiza är en Chibok-flicka, och den 14:e april 2014 blev hon kidnappad av terrorister från Boko Haram. Hon lyckades fly genom att hoppa av lastbilen som flickorna var lastade på. Men när hon landade så bröt hon båda sina ben och hon fick åla på mage för att gömma sig i buskarna. Hon berättade att hon var rädd för att Boko Haram skulle komma efter henne. Hon var en av 57 flickor som skulle fly genom att hoppa från lastbilar den dagen.
This story, quite rightly, caused ripples around the world. People like Michelle Obama, Malala and others lent their voices in protest, and at about the same time -- I was living in London at the time -- I was sent from London to Abuja to cover the World Economic Forum that Nigeria was hosting for the first time. But when we arrived, it was clear that there was only one story in town. We put the government under pressure. We asked tough questions about what they were doing to bring these girls back. Understandably, they weren't too happy with our line of questioning, and let's just say we received our fair share of "alternative facts."
Denna historia skapade med rätta svallvågor runt världen. Människor som Michelle Obama, Malala och andra höjde sina röster i protest och ungefär samtidigt - jag bodde i London för tillfället - skickades jag från London till Abuja för att bevaka World Economic Forum som Nigeria var värd för för första gången. Men när vi kom fram stod det klart att det bara fanns en historia i staden. Vi satte press på regeringen. Vi ställde tuffa frågor om vad de gjorde för att få flickorna tillbaka. Förståeligt nog var de inte så nöjda över våra frågor och vi kan väl säga att vi fick vår andel av "alternativa fakta".
(Laughter)
(Skratt)
Influential Nigerians were telling us at the time that we were naïve, we didn't understand the political situation in Nigeria. But they also told us that the story of the Chibok girls was a hoax. Sadly, this hoax narrative has persisted, and there are still people in Nigeria today who believe that the Chibok girls were never kidnapped. Yet I was talking to people like these -- devastated parents, who told us that on the day Boko Haram kidnapped their daughters, they ran into the Sambisa Forest after the trucks carrying their daughters. They were armed with machetes, but they were forced to turn back because Boko Haram had guns.
Inflytelserika nigrianer sa till oss att vi var naiva, att vi inte förstod den politiska situationen i Nigeria. Men de berättade också för oss att historien om Chibok-flickorna var ett påhitt. Tråkigt nog har påståendet att det var påhitt levt kvar, och det finns fortfarande människor i Nigeria idag som tror att Chibok-flickorna aldrig blev kidnappade. Trots att jag pratat med människor som dessa - förtvivlade föräldrar som berättat för oss att samma dag som Boko Haram kidnappade deras döttrar, så sprang de efter lastbilarna som förde bort deras döttrar. De var beväpnade med macheter, men de tvingades vända om för Boko Haram hade gevär.
For two years, inevitably, the news agenda moved on, and for two years, we didn't hear much about the Chibok girls. Everyone presumed they were dead. But in April last year, I was able to obtain this video. This is a still from the video that Boko Haram filmed as a proof of life, and through a source, I obtained this video. But before I could publish it, I had to travel to the northeast of Nigeria to talk to the parents, to verify it. I didn't have to wait too long for confirmation. One of the mothers, when she watched the video, told me that if she could have reached into the laptop and pulled our her child from the laptop, she would have done so. For those of you who are parents, like myself, in the audience, you can only imagine the anguish that that mother felt.
I två år innehöll nyheterna oundvikligen andra saker och på två år hörde vi inte mycket om Chibok-flickorna. Alla förmodade att de var döda. Men i april förra året, kom jag över denna video. Det här är stillbilder från videon som Boko Haram har filmat för att bevisa att de lever och genom en källa fick jag denna video. Men innan jag kunde publicera den, behövde jag resa till nordöstra Nigeria för att prata med föräldrarna, verifiera. Jag behövde inte vänta länge på verifiering. En av mödrarna sa till mig när hon tittade på filmen att om hon hade kunnat sträcka sig in i datorn och dra sitt barn ut från den, så skulle hon ha gjort det. För er som är föräldrar, som jag själv, i publiken, kan ni bara föreställa er den ångest den mamman kände.
This video would go on to kick-start negotiation talks with Boko Haram. And a Nigerian senator told me that because of this video they entered into those talks, because they had long presumed that the Chibok girls were dead. Twenty-one girls were freed in October last year. Sadly, nearly 200 of them still remain missing.
Den här filmen skulle dra igång förhandlingar med Boko Haram. Och en nigeriansk senator sa till mig att det var för videon som de började samtalen för de hade länge antagit att Chibok-flickorna var döda. Tjugoen flickor frigavs i oktober förra året. Tråkigt nog saknas nästan 200 av dem fortfarande.
I must confess that I have not been a dispassionate observer covering this story. I am furious when I think about the wasted opportunities to rescue these girls. I am furious when I think about what the parents have told me, that if these were daughters of the rich and the powerful, they would have been found much earlier. And I am furious that the hoax narrative, I firmly believe, caused a delay; it was part of the reason for the delay in their return.
Jag måste erkänna att jag inte har varit en oberörd observatör när jag skrev om detta. Jag blir förbannad när jag tänker på alla förlorade möjligheter att rädda dessa flickor. Jag blir förbannad när jag tänker på att föräldrarna berättade för mig att om det varit döttrar till rika och mäktiga personer så skulle de återfunnits mycket tidigare. Och jag blir rasande på de påhittade berättelerna som jag uppriktigt tror orsakade förseningen; de var del i orsaken till deras försenade återförening.
This illustrates to me the deadly danger of fake news. So what can we do about it? There are some very smart people, smart engineers at Google and Facebook, who are trying to use technology to stop the spread of fake news. But beyond that, I think everybody here -- you and I -- we have a role to play in that. We are the ones who share the content. We are the ones who share the stories online. In this day and age, we're all publishers, and we have responsibility.
Detta illustrerar för mig den dödliga faran med falska nyheter. Så vad kan vi göra åt det? Det finns några smarta människor, smarta ingenjörer på Google och Facebook, som försöker använda teknik för att stoppa falska nyheter. Men förutom det tror jag att alla här - du och jag - har en roll att spela här. Det är vi som delar innehållet. Det är vi som delar historier online. I denna tidsålder är vi alla utgivare och vi har ett ansvar.
In my job as a journalist, I check, I verify. I trust my gut, but I ask tough questions. Why is this person telling me this story? What do they have to gain by sharing this information? Do they have a hidden agenda? I really believe that we must all start to ask tougher questions of information that we discover online.
I mitt jobb som journalist, så dubbelkollar jag, jag verifierar. Jag litar på min magkänsla, men jag ställer de tuffa frågorna. Varför berättar den här personen det här för mig? Vad vinner de på att dela med sig av informationen? Har de en dold agenda? Jag tror faktiskt att vi alla måste börja ställa tuffare frågor om den information som vi hittar online.
Research shows that some of us don't even read beyond headlines before we share stories. Who here has done that? I know I have. But what if we stopped taking information that we discover at face value? What if we stop to think about the consequence of the information that we pass on and its potential to incite violence or hatred? What if we stop to think about the real-life consequences of the information that we share?
Forskning visar att vissa av oss inte ens läser förbi rubriken innan vi delar historier. Vem här har gjort det? Jag vet att jag har det. Men vad händer om vi slutar att svälja information med hull och hår? Vad händer om vi stannar upp och tänker på konsekvenserna av informationen som vi just skickade vidare och dess potential att initiera våld eller hat? Vad händer om vi stannar upp och tänker på konsekvenserna i verkliga livet, som ett resultat av informationen vi delade?
Thank you very much for listening.
Tack så mycket för att ni lyssnade.
(Applause)
(Applåder)