I want to tell you a story about a girl. But I can't tell you her real name. So let's just call her Hadiza.
Vreau să vă spun povestea unei fete. Dar nu vă pot spune numele ei adevărat. S-o numim Hadiza.
Hadiza is 20. She's shy, but she has a beautiful smile that lights up her face. But she's in constant pain. And she will likely be on medication for the rest of her life.
Hadiza are 20 de ani. E timidă, dar are un zâmbet frumos care îi luminează fața. Dar are tot timpul dureri. Și probabil va lua medicamente tot restul vieții.
Do you want to know why? Hadiza is a Chibok girl, and on April 14, 2014, she was kidnapped by Boko Haram terrorists. She managed to escape, though, by jumping off the truck that was carrying the girls. But when she landed, she broke both her legs, and she had to crawl on her tummy to hide in the bushes. She told me she was terrified that Boko Haram would come back for her. She was one of 57 girls who would escape by jumping off trucks that day.
Vreți să știți de ce? Hadiza este o fată Chibok și pe 14 aprilie 2014 a fost răpită de teroriștii Boko Haram. A reușit, totuși, să evadeze, sărind din camionul care le luase pe fete. Dar când a aterizat, și-a rupt ambele picioare, și a trebuit să se târască pe burtă ca să se ascundă în tufișuri. Mi-a spus că era terifiată ca Boko Haram se vor întoarce după ea. E una din cele 57 de fete care au scăpat sărind din camion în acea zi.
This story, quite rightly, caused ripples around the world. People like Michelle Obama, Malala and others lent their voices in protest, and at about the same time -- I was living in London at the time -- I was sent from London to Abuja to cover the World Economic Forum that Nigeria was hosting for the first time. But when we arrived, it was clear that there was only one story in town. We put the government under pressure. We asked tough questions about what they were doing to bring these girls back. Understandably, they weren't too happy with our line of questioning, and let's just say we received our fair share of "alternative facts."
Această poveste, evident, a făcut valuri în toată lumea. Oameni ca Michelle Obama, Malala și alții au protestat ridicând vocea, și cam în același timp -- locuiam în Londra la acea vreme -- am fost trimisă de la Londra la Abuja pentru Forumul Economic Mondial pe care Nigeria îl găzduia pentru prima oară. Dar când am ajuns, era clar că în oraș exista o singură știre. Am pus presiune asupra guvernului. Am pus întrebări dure despre ceea ce vor face pentru a aduce fetele înapoi. Bineînțeles, nu erau prea fericiți cu întrebările noastre și să spunem că ne-am primit porția de „fapte alternative".
(Laughter)
(Râsete)
Influential Nigerians were telling us at the time that we were naïve, we didn't understand the political situation in Nigeria. But they also told us that the story of the Chibok girls was a hoax. Sadly, this hoax narrative has persisted, and there are still people in Nigeria today who believe that the Chibok girls were never kidnapped. Yet I was talking to people like these -- devastated parents, who told us that on the day Boko Haram kidnapped their daughters, they ran into the Sambisa Forest after the trucks carrying their daughters. They were armed with machetes, but they were forced to turn back because Boko Haram had guns.
Nigerieni influenți ne-au spus atunci că suntem naivi, că nu înțelegem situația politică din Nigeria. Dar ne-au spus de asemenea că povestea despre fetele Chibok este o farsă. Din păcate, povestea cu farsa a continuat și încă mai există oameni în Nigeria astăzi care cred că fetele Chibok nu au fost niciodată răpite. Totuși am vorbit cu oameni ca aceștia -- părinți devastați, care ne-au spus că în acea zi când Boko Haram le-au răpit fiicele, au fugit în pădurea Sambisa după camioanele care le luaseră fiicele. Erau înarmați cu săbii, dar au fost forțați să se întoarcă fiindcă Boko Haram aveau arme.
For two years, inevitably, the news agenda moved on, and for two years, we didn't hear much about the Chibok girls. Everyone presumed they were dead. But in April last year, I was able to obtain this video. This is a still from the video that Boko Haram filmed as a proof of life, and through a source, I obtained this video. But before I could publish it, I had to travel to the northeast of Nigeria to talk to the parents, to verify it. I didn't have to wait too long for confirmation. One of the mothers, when she watched the video, told me that if she could have reached into the laptop and pulled our her child from the laptop, she would have done so. For those of you who are parents, like myself, in the audience, you can only imagine the anguish that that mother felt.
Timp de doi ani, inevitabil, agenda știrilor a mers mai departe, și timp de doi ani, nu am auzit prea multe despre fetele Chibok. Toată lumea le credea moarte. Dar în aprilie anul trecut, am reușit să obțin această înregistrare. Aici este o imagine din filmul făcut de Boko Haram ca dovadă a vieții și printr-o sursă am obținut acest film. Dar înainte de a-l putea publica, a trebuit să călătoresc în nord-estul Nigeriei să vorbesc cu părinții, să-l verific. Nu a trebuit să aștept prea mult pentru confirmare. Una dintre mame, când a văzut filmul, mi-a spus că dacă ar putea să intre în laptop și să își scoată copilul din laptop, ar face acest lucru. Pentru cei care sunteți părinți, ca mine, în public, vă puteți imagina chinul prin care trecea acea mamă.
This video would go on to kick-start negotiation talks with Boko Haram. And a Nigerian senator told me that because of this video they entered into those talks, because they had long presumed that the Chibok girls were dead. Twenty-one girls were freed in October last year. Sadly, nearly 200 of them still remain missing.
Acest film a dus la începerea negocierilor cu Boko Haram. Și un senator nigerian mi-a spus că datorită acestui film au intrat în acele discuții, pentru că ei credeau de mult că fetele Chibok muriseră. Douăzeci și una de fete au fost eliberate anul trecut în octombrie. Din păcate, aproape 200 dintre ele încă sunt dispărute.
I must confess that I have not been a dispassionate observer covering this story. I am furious when I think about the wasted opportunities to rescue these girls. I am furious when I think about what the parents have told me, that if these were daughters of the rich and the powerful, they would have been found much earlier. And I am furious that the hoax narrative, I firmly believe, caused a delay; it was part of the reason for the delay in their return.
Trebuie să mărturisesc că nu am fost un observator imparțial în această poveste. Sunt furioasă când mă gândesc la oportunitățile irosite pentru salvarea fetelor. Sunt furioasă când mă gândesc la ce mi-au spus părinții lor, că dacă ar fi fost fiicele unor oameni bogați și puternici, ar fi fost găsite mult mai devreme. Și sunt furioasă că povestea cu farsa, cred cu tărie, a dus la întârziere; este unul din motivele întoarcerii lor cu întârziere.
This illustrates to me the deadly danger of fake news. So what can we do about it? There are some very smart people, smart engineers at Google and Facebook, who are trying to use technology to stop the spread of fake news. But beyond that, I think everybody here -- you and I -- we have a role to play in that. We are the ones who share the content. We are the ones who share the stories online. In this day and age, we're all publishers, and we have responsibility.
Asta îmi arată pericolul mortal al știrilor false. Deci ce putem face în acest sens? Există niște oameni deștepți, ingineri deștepți la Google și Facebook, care încearcă să utilizeze tehnologia ca să oprească răspândirea știrilor false. Dar dincolo de asta, cred că toți cei de aici -- voi și eu -- avem un rol de jucat în asta. Noi suntem cei care distribuim conținutul. Noi suntem cei care distribuim știrile online. În epoca de azi, toți suntem publiciști și avem responsabilități.
In my job as a journalist, I check, I verify. I trust my gut, but I ask tough questions. Why is this person telling me this story? What do they have to gain by sharing this information? Do they have a hidden agenda? I really believe that we must all start to ask tougher questions of information that we discover online.
În munca mea de jurnalist, eu controlez, eu verific. Cred în intuiția mea, dar pun întrebări dure. De ce îmi spune această persoană povestea? Ce au ei de câștigat prin distribuirea acestei informații? Au un scop ascuns? Chiar cred că trebuie ca toți să începem să punem întrebări mai dure despre informațiile descoperite online.
Research shows that some of us don't even read beyond headlines before we share stories. Who here has done that? I know I have. But what if we stopped taking information that we discover at face value? What if we stop to think about the consequence of the information that we pass on and its potential to incite violence or hatred? What if we stop to think about the real-life consequences of the information that we share?
Cercetarea arată că unii dintre noi nu citesc decât titlurile înainte de a distribui știrile. Cine de aici a făcut asta? Eu una am făcut. Dar dacă am înceta să luăm de bună informația primită? Dacă am sta să ne gândim la consecința informației pe care o dăm mai departe și la potențialul ei de a incita la violență sau ură? Dacă am sta să ne gândim la consecința din viața reală a informației pe care o distribuim?
Thank you very much for listening.
Mulțumesc mult că m-ați ascultat.
(Applause)