I spent the best part of last year working on a documentary about my own happiness -- trying to see if I can actually train my mind in a particular way, like I can train my body, so I can end up with an improved feeling of overall well-being. Then this January, my mother died, and pursuing a film like that just seemed the last thing that was interesting to me. So in a very typical, silly designer fashion, after years worth of work, pretty much all I have to show for it are the titles for the film.
Kam kaluar pjesën më të madhe të vitit të kaluar duke punuar në një dokumentar në lidhje me lumturinë time -- duke u përpjekur të shihja nëse unë në fakt mund të trajnoj mendjen time në një mënyrë të veçantë, ashtu si mund ta trajnoj trupin tim, në mënyrë që të përfundoj me një ndjenjë më të mirë për mirëqenien. Pastaj këtë janar, më vdiq nëna, dhe të vazhdoja një film të tillë ishte gjëja e fundit që më interesonte. Dhe, në një mënyrë shumë tipike për një dizajner, pas aq vite pune, pak a shumë e gjitha që duhet të tregoj për të janë titujt e filmit.
(Music)
(Muzikë)
They were still done when I was on sabbatical with my company in Indonesia. We can see the first part here was designed here by pigs. It was a little bit too funky, and we wanted a more feminine point of view and employed a duck who did it in a much more fitting way -- fashion. My studio in Bali was only 10 minutes away from a monkey forest, and monkeys, of course, are supposed to be the happiest of all animals. So we trained them to be able to do three separate words, to lay out them properly. You can see, there still is a little bit of a legibility problem there. The serif is not really in place. So of course, what you don't do properly yourself is never deemed done really. So this is us climbing onto the trees and putting it up over the Sayan Valley in Indonesia.
Akoma po kryheshin në kohën kur isha me kompaninë time në Indonezi. Ne mund të shohim pjesën e parë këtu të dizajnuar nga derrat. Kjo ishte pak shumë shokuese, dhe deshëm një pikëpamje pak më femërore dhe morëm një rosë që e bëri atë në një mënyrë shumë më të përshtatshme. Studio ime në Bali ishte vetëm 10 minuta larg nga një pyll majmunësh. Dhe majmunët, natyrisht, mendohet të jenë më të lumturit nga të gjitha kafshët. Ne i trajnuam të bënin tri fjalë të veçanta, dhe t’i vendosnin siç duhej. Mund të shihni se nuk mund të lexohet aq qartë. Një linjë nuk është aty ku duhet të jetë. Por, natyrisht, atë që nuk e bëni siç duhet vetë, në realitet nuk bëhet asnjëherë. Pra, këta jemi ne duke u ngjitur mbi pemë dhe duke e vënë mbi Luginën Sayan në Indonezi.
In that year, what I did do a lot was look at all sorts of surveys, looking at a lot of data on this subject. And it turns out that men and women report very, very similar levels of happiness. This is a very quick overview of all the studies that I looked at. That climate plays no role. That if you live in the best climate, in San Diego in the United States, or in the shittiest climate, in Buffalo, New York, you are going to be just as happy in either place. If you make more than 50,000 bucks a year in the U.S., any salary increase you're going to experience will have only a tiny, tiny influence on your overall well-being. Black people are just as happy as white people are. If you're old or young it doesn't really make a difference. If you're ugly or if you're really, really good-looking it makes no difference whatsoever. You will adapt to it and get used to it. If you have manageable health problems it doesn't really matter.
Në atë vit, ajo çfarë bëra ishte shikova shumë studime që janë bërë mbi këtë temë. Dhe rezulton se burrat dhe gratë kanë nivele shumë, shumë të ngjashme të lumturisë. Kjo është një pasqyrë shumë e shpejtë e të gjitha studimeve që i kam shikuar. Klima nuk luan asnjë rol. qoftë se jetoni në një klimë të mirë, në San Diego në Shtetet e Bashkuara, ose në klimë jo aq të mirë, në Buffalo, New York, do jeni po aq i lumtur në cilindo vend. Nëse bëni më shumë se 50.000 dollarë në vit në SHBA, çdo rritje page që do të keni do të ndikojë shumë, shumë pak në mirëqenien tuaj. Njerëz me ngjyrë janë po aq të lumtur sa njerëzit e bardhë. Nëse jeni të vjetër ose të rinj nuk ka ndonjë dallim. Nëse jeni të shëmtuar ose nëse jeni të shumë të bukur, nuk ka aspak dallim. Do të adaptoheni dhe do të mësoheni me të. Nëse keni probleme shëndetësore te kurueshme nuk ka rëndësi.
Now this does matter. So now the woman on the right is actually much happier than the guy on the left -- meaning that, if you have a lot of friends, and you have meaningful friendships, that does make a lot of difference. As well as being married -- you are likely to be much happier than if you are single.
Tani kjo ka rëndësi. Tani gruaja në të djathtë është në fakt shumë më e lumtur se sa djali në të majtë -- do të thotë se, në qoftë se ju keni shumë miq, dhe keni miqësi të mira, kjo ka shumë rëndësi. Poashtu, nëse jeni të martuar -- do të jeni shumë më të lumtur sesa beqar.
A fellow TED speaker, Jonathan Haidt, came up with this beautiful little analogy between the conscious and the unconscious mind. He says that the conscious mind is this tiny rider on this giant elephant, the unconscious. And the rider thinks that he can tell the elephant what to do, but the elephant really has his own ideas. If I look at my own life, I'm born in 1962 in Austria. If I would have been born a hundred years earlier, the big decisions in my life would have been made for me -- meaning I would have stayed in the town that I was born in; I would have very much likely entered the same profession that my dad did; and I would have very much likely married a woman that my mom had selected. I, of course, and all of us, are very much in charge of these big decisions in our lives. We live where we want to be -- at least in the West. We become what we really are interested in. We choose our own profession, and we choose our own partners. And so it's quite surprising that many of us let our unconscious influence those decisions in ways that we are not quite aware of.
Njëri nga prezentuesit e TED, Jonathan Haidt, doli me një analogji të bukur mes vetëdijes dhe pavetëdijes. Ai thotë se mendja e vetëdijshme është një drejtues i vogël i një elefanti gjigant, pavetëdijes. Dhe drejtuesi mendon se mund t’i thotë elefantit se çfarë duhet të bëjë, por elefanti në fakt ka idetë e tij. Nëse shikoj jetën time, unë kam lindur në 1962 në Austri. Nëse do të kisha lindur njëqind vjet më parë, vendimet e mëdha do të ishin marrë për mua -- që do të thotë se do të kisha qëndruar në qytetin ku kam lindur, do të kisha ndoshta profesionin e ngjashëm sikur babai; dhe do të isha martuar me ndonjë grua që do të ma kishte gjetur mëma. Unë, natyrisht, dhe të gjithë ne, i marrim vetë të gjitha vendimet e mëdha në jetën tonë. Ne jetojmë, ku duam të jetojmë -- të paktën në Perëndim. Ne merremi me atë që me të vërtetë na intereson. Ne zgjedhim vetë profesionet tona, dhe zgjedhim vetë partnerët tanë. Dhe është mjaft e çuditshme që shumë prej nesh lejojmë që pavetëdija jonë të ndikojë vendimet tona në mënyra për të cilat nuk jemi aq të vetëdijshëm.
If you look at the statistics and you see that the guy called George, when he decides on where he wants to live -- is it Florida or North Dakota? -- he goes and lives in Georgia. And if you look at a guy called Dennis, when he decides what to become -- is it a lawyer, or does he want to become a doctor or a teacher? -- best chance is that he wants to become a dentist. And if Paula decides should she marry Joe or Jack, somehow Paul sounds the most interesting. And so even if we make those very important decisions for very silly reasons, it remains statistically true that there are more Georges living in Georgia and there are more Dennises becoming dentists and there are more Paulas who are married to Paul than statistically viable. (Laughter) Now I, of course, thought, "Well this is American data," and I thought, "Well, those silly Americans. They get influenced by things that they're not aware of. This is just completely ridiculous." Then, of course, I looked at my mom and my dad -- (Laughter) Karolina and Karl, and grandmom and granddad, Josefine and Josef. So I am looking still for a Stephanie. I'll figure something out.
Nëse shikoni statistikat dhe shihni njërin që quhet George, kur ai vendos se ku do të jetojë -- Florida apo North Dakota? -- ai shkon dhe jeton në Georgia. Nëse shikoni Dennis, kur ai vendos se çfarë duhet të bëhet -- avokat, doktor, apo mësues? -- mundësia më e madhe është se dëshiron të bëhet dentist. Dhe nëse Paula duhet të vendosi se a duhet të martohet me Joe apo Jack, atëherë Paul tingëllon më interesant. Dhe kështu edhe në qoftë se i marrim ato vendime të rëndësishme për arsye shumë pa kuptim, mbetet statistikisht e vërtetë se ka më shumë George-a që jetojnë në Gjeorgji dhe ka më shumë Dennis-a që bëhen dentistë, dhe ka më shumë Paula tjera që janë martuar me Paul sesa që mund të jetë statistikisht e mundshme. (Të qeshura) Tani, sigurisht, unë po mendoja këto janë të dhëna amerikane. Dhe ata janë budallenjë amerikanë. Ata ndikohen nga gjëra për të cilat nuk janë të vetëdijshëm. Kjo është shumë qesharake. Pastaj, natyrisht, shikova nënën time dhe babanë -- (Të qeshura) Karolina dhe Karl, dhe gjyshen e gjyshin tim, Josefine dhe Josef. Por ende jam duke kërkuar për një Stephanie. Do t’ia bëj disi.
If I make this whole thing a little bit more personal and see what makes me happy as a designer, the easiest answer, of course, is do more of the stuff that I like to do and much less of the stuff that I don't like to do -- for which it would be helpful to know what it is that I actually do like to do. I'm a big list maker, so I came up with a list. One of them is to think without pressure. This is a project we're working on right now with a very healthy deadline. It's a book on culture, and, as you can see, culture is rapidly drifting around. Doing things like I'm doing right now -- traveling to Cannes. The example I have here is a chair that came out of the year in Bali -- clearly influenced by local manufacturing and culture, not being stuck behind a single computer screen all day long and be here and there. Quite consciously, design projects that need an incredible amount of various techniques, just basically to fight straightforward adaptation.
Nëse e bëj gjithë këtë pak më shumë personale dhe shikoj se çfarë më bën të lumtur si një dizajner, përgjigja më e lehtë, natyrisht, është të bëjë më shumë gjëra që dëshiroj t’i bëj sesa gjëra që nuk më pëlqen t’i bëj -- gjë që do të ishte mirë të dija çfarë është që më pëlqen të bëj. Unë jam një krijues i madh listash, dhe kështu bëra një listë. Një prej tyre është të mendoj pa presion. Ky është një projekt në të cilin jemi duke punuar dhe kemi mjaft kohë për ta përfunduar. Është një libër mbi kulturën, dhe, siç mund të shihni, kultura po lëviz shumë shpejt. Të bëj gjëra të tilla siç jam duke bërë tani -- duke udhëtuar në Kanë. Shembulli që kam këtu është një karrige nga Bali -- ndikuar në mënyrë të qartë nga kultura dhe prodhimi vendas, të mos jem i mbërthyer pak ekranit të kompjuterit gjithë ditën dhe të jem gjithandej. Në mënyrë të vetëdijshme të dizajnoj projekte për një sasi të madhe të teknikave të ndryshme, realisht vetëm për të luftuar adaptimin e drejtpërdrejtë.
Being close to the content -- that's the content really is close to my heart. This is a bus, or vehicle, for a charity, for an NGO that wants to double the education budget in the United States -- carefully designed, so, by two inches, it still clears highway overpasses. Having end results -- things that come back from the printer well, like this little business card for an animation company called Sideshow on lenticular foils. Working on projects that actually have visible impacts, like a book for a deceased German artist whose widow came to us with the requirement to make her late husband famous. It just came out six months ago, and it's getting unbelievable traction right now in Germany. And I think that his widow is going to be very successful on her quest.
Të jem i afërt me tematikën -- diçka që e kam shumë për zemër. Ky është një autobus, ose automjet, bamirësie për një OJQ që dëshiron të dyfishojë buxhetin e edukimit në Shtetet e Bashkuara -- i dizajnuar me kujdes, në mënyrë që për dy inç (5 cm), u hap rrugën tejkalimeve në autostradë. të kem rezultate përfundimtare -- gjëra që dalin mirë nga printeri, si kjo kartëvizitë e vogël për një kompani animacionesh e quajtur Sideshow në fletë lentilkulare. Të punoj në projekte që kanë impakt të dukshëm, si një libër për një artist të vdekur gjerman, e veja e të cilit erdhi tek ne me kërkesën për ta bërë burrin e saj të famshëm. Sapo ka dale gjashtë muaj më parë, dhe është duke bërë bujë të madhe në Gjermani. Dhe mendoj se ajo grua do të jetë shumë e suksesshme në kërkimin e saj.
And lately, to be involved in projects where I know about 50 percent of the project technique-wise and the other 50 percent would be new. So in this case, it's an outside projection for Singapore on these giant Times Square-like screens. And I of course knew stuff, as a designer, about typography, even though we worked with those animals not so successfully. But I didn't quite know all that much about movement or film. And from that point of view we turned it into a lovely project. But also because the content was very close. In this case, "Keeping a Diary Supports Personal Development" -- I've been keeping a diary since I was 12. And I've found that it influenced my life and work in a very intriguing way. In this case also because it's part of one of the many sentiments that we build the whole series on -- that all the sentiments originally had come out of the diary.
Dhe së fundi, të jem i përfshirë në projekte për të cilat kam njohuri nga ana teknike 50 për qind, kurse 50 për qind do të jetë diçka e re. Pra, në këtë rast, ky është një projektim I jashtëm për Singaporin mbi këto ekrane gjigante sikur të Times Square. unë sigurisht i dija gjërat, si një dizajner, në lidhje me tipografi, edhe pse kishim punuar me ato kafshë jo me aq sukses. Por nuk kam ditur aq shumë për lëvizjet apo filmin. Dhe nga ky këndvështrim e kthyem në një projekt shumë të mirë. Por po ashtu sepse konteksti ishte shumë i afërt. Në këtë rast, mbajtja e një ditari mbështet zhvillimin personal. Unë kam mbajtur ditar që kur kam qenë 12. Dhe kam kuptuar që ka ndikuar në jetën dhe punën time në një mënyrë shumë interesante. Në këtë rast, po ashtu sepse është pjesë e një prej shumë ndjenjave mbi të cilat kemi bërë një seri të tërë -- që të gjitha ndjenjat fillimisht kishin ardhur nga ditari.
Thank you so much.
Shumë faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)