First of all, I really want to thank you for letting me speak to TEDxGateway in India about superheroes. I wish I could be there in person, but this is the next best thing. I would really love to share some of the things I've learned over the years and share them with any artists and writers in India who might be wanting to create new superheroes and new superhero adventures. India has been on my mind a lot lately because I've been working with my good friend Sharad Devarajan and with Graphic India to create a new Indian superhero named Chakra The Invincible, who lives in Mumbai. My goal with Chakra was really simple. I wanted to bring an Eastern concept, like the chakras, to the Western world of superheroes. And for me, superheroes will always spark the imagination of people around the world regardless of their background, because I think that people are always looking for something that represents the ideal person or the ideal situation. Almost all of us have loved fairy tales when we were young. Just remember stories of giants and witches and wizards and monsters and things that were so colorful and bigger than life. But then, you get a little older and you're too old to read fairy tales. But you never outgrow your love of that type of story. And if you think about it, superheroes stories today are really like fairy tales for grown-ups. The characters are bigger than life, just like in fairy tales. They have the same type of superpowers: some can fly, some are extra-strong, some can be invisible. It gives the viewer and the reader a chance to relive the excitement he or she had when they were young. They're really reading fairy tales for grown-ups when they read or when they see superhero stories today, and that's why I love them so. To me, the human aspect of superheroes has always been, perhaps, the most important part. By that, I mean: OK, we assume your superhero might be extra-strong, or might be able to fly or run as fast as a comet, but unless you care about the superhero's personal life, you're just reading a shallow story. Just because a person has a superpower doesn't mean he might not have the same personal problems that you or I might have. Maybe he doesn't have enough money, maybe he has a family problem, maybe the girl he loves doesn't love him. Or maybe the girl he loves doesn't want to be involved with a superhero. There are so many things you can think of that round out the character and the personality, so the superhero isn't just one or two dimensional. You want a three-dimensional superhero who lives and breathes and worries and experiences things just the way you and I do except for the fact that she or he has a superpower.
În primul rând, aș vrea să vă mulțumesc pentru oportunitatea de a vorbi despre supereroi la TEDxGateway în India. Mi-aș dori să fiu acolo în persoană, dar asta e cea mai bună alternativă. Mi-ar plăcea să împărtășesc unele dintre lucrurile pe care le-am învățat pe parcursul anilor, și să le împărtășesc cu artiștii și scriitorii din India care și-ar putea dori să creeze noi supereroi și noi aventuri cu supereroi. M-am gândit mult la India în ultimul timp pentru că am lucrat cu bunul meu prieten, Sharad Devarajan, și cu Graphic India ca să creăm un nou supererou indian numit Chakra Invincibilul, care locuiește în Mumbai. Scopul meu cu Chakra a fost foarte simplu. Am vrut să aduc un concept estic, precum chakrele, în lumea vestică a supereroilor. Pentru mine, supereroii vor aprinde mereu imaginația oamenilor din jurul lumii, indiferent de cultura lor, deoarece cred că toți oamenii caută ceva care reprezintă persoana ideală sau situația ideală. Aproape toți am iubit basmele când eram mici. Amintiți-vă doar poveștile cu uriași și vrăjitoare, vrăjitori și monștri, și lucruri care erau atât de colorate și de mărețe. Dar apoi crești și ești prea mare ca să mai citești basme. Dar nu ești niciodată prea mare ca să iubești acel tip de poveste. Și dacă stai să te gândești, poveștile de azi cu supereroi sunt de fapt niște basme pentru adulți. Personajele sunt mărețe, exact ca în basme. Au același tip de superputeri: unii pot zbura, unii sunt super puternici, unii pot fi invizibili. Îi dă spectatorului și cititorului o șansă să retrăiască entuziasmul pe care el sau ea îl avea când era copil. Ei citesc, de fapt, basme pentru adulți atunci când citesc sau când se uită la povești cu supereroi de acum, și de aceea le iubesc atât de mult. Pentru mine, aspectul uman al supereroilor a fost dintotdeauna poate cea mai importantă parte. Prin asta vreau să zic: OK, presupunem că supereroul tău e super puternic sau că poate zbura sau fugi repede ca o cometă, dar dacă nu îți pasă de viața personală a acelui supererou, citești doar o poveste superficială. Doar pentru că o persoană are o superputere, nu înseamnă că nu are aceleași probleme personale pe care le putem avea și noi. Poate nu are destui bani, poate are o problemă de familie, poate fata pe care o iubește nu-l iubește. Sau poate fata pe care o iubește nu vrea să aibă legătură cu un supererou. Sunt multe lucruri la care te poți gândi care rotunjesc caracterul și personalitatea, așa încât supereroul să nu fie uni sau bidimensional. Vrei un supererou tridimensional care trăiește, respiră, se îngrijorează și experimentează lucrurile așa cum facem și noi, cu singura excepție că el sau ea are o superputere.
One thing I might mention, most writers - and I think it's an unfortunate thing - they try to write something that they think a certain audience might enjoy. I've never been able to do that because I can't put myself in the mind of other people. I only know what I enjoy, so every time I've written a story, I've always tried to write the sort of story that I, myself would enjoy reading, a story that would interest me while I'm writing it as I'm waiting to find out what happens next. And I can't know what other people think, but I can know what I think, and I feel I'm not that unusual; if there's a type of story I like, there must be lots of people who like the same type of stories. Therefore, I have always written to please myself, not to please a certain type of audience, because you can't know the audience as well as you know yourself. And if I write a story that I'm enjoying while I'm writing it and I can't wait to see what happens next, then I'm hoping that a large proportion of the public will feel the same way, and they'll enjoy it too. So to sum it up, I have always tried to please myself, not other people, and somehow, it seems to have worked because I guess I'm not that different than other people. So, to wrap it up, what I suggest is, use your imagination, don't be afraid to come up with the wildest thought in the world. If what you create is truly different and colorful, and if it's written well, people will enjoy it. Now when I say "written well," what I mean is you might have the most fantastic notion in the world, suddenly you have a man who can fly faster than the speed of light. That could be interesting, but you have to make him believable, you have to give the reader or the audience some reason to think he really has the ability to do that. How did he get that power? Origins of superpowers are always very interesting. If you get the right origin, like, for example, Spiderman being bitten by a radioactive spider, at least, then the viewer has something to hold on to and to say, "Well, it might have happened, now I'll enjoy it." So even though you're writing what amounts to a fairy tale for grown-ups, try to keep enough facts and try to give enough detail that the reader or the audience will say, "Well, it could have happened," and then your public goes along with the fun. But if you make it too wild, and you don't give any reason why it is as wild as it is, then sometimes it can be overkill. So what I'm trying to say is, let your imagination flow freely, but always base what happens on some sort of provable fact so that the reader or the viewer will go along with it and enjoy it as much as you enjoy writing it. So good luck to you! Thanks for listening and I really enjoyed talking to you.
Vreau să menționez că mulți scriitori - și mi se pare un lucru nefericit - încearcă să scrie ceva cu intenția de a face pe plac unei anumite audiențe. Eu nu am putut face asta vreodată pentru că nu pot pătrunde în mintea altor oameni. Știu doar ce îmi place mie, deci de fiecare dată când am scris, am încercat să scriu genul de poveste pe care aș vrea eu să o citesc, o poveste care m-ar interesa pe mine în timp ce o scriu și aștept să văd ce se întâmplă în continuare. Nu pot să știu ce gândesc alți oameni, dar pot să știu ce gândesc eu, și cred că nu sunt atât de neobișnuit; dacă e un tip de poveste care îmi place, trebuie să fie mulți alții cărora să le placă același tip de povești. Așadar, am scris mereu ca să mă mulțumesc pe mine, nu o anumită audiență, pentru că nu poți cunoaște audiența la fel de bine pe cât te cunoști pe tine. Și dacă scriu o poveste de care mă bucur în timp ce o scriu și de-abia aștept să văd ce o să se întâmple, atunci sper că o mare parte din public o să fie la fel, și le va plăcea și lor. Ca să rezum, am încercat mereu să-mi fac pe plac mie, nu altora, și cumva se pare că a funcționat pentru că aparent nu sunt chiar atât de diferit de ceilalți. Deci, ca să închei, sugerez să vă folosiți imaginația, nu vă temeți să aveți cele mai nebunești gânduri din lume. Dacă ceea ce creați e cu adevărat diferit și colorat, și bine scris, oamenilor o să le placă. Când spun „bine scris", vreau să spun că poți avea cea mai fantastică idee din lume, ai brusc un om care zboară mai repede decât viteza luminii. Ar putea să fie interesant, dar trebuie să îl faci credibil, trebuie să dai cititorului sau audienței un motiv să creadă că el are abilitatea de a face asta. Cum a primit acea putere? Originile superputerilor sunt mereu foarte interesante. Dacă ai originea potrivită, cum ar fi de exemplu, Omul Păianjen, mușcat de un păianjen radioactiv, măcar atunci audiența are ceva de care să se agațe și să spună: „Ei, poate s-a întâmplat, acum o să mă bucur de el." Deci chiar dacă practic scrii basme pentru adulți, încearcă să păstrezi destule fapte și încearcă să dai destule detalii încât cititorul sau audiența să zică: „Ei bine, s-ar fi putut întâmpla", iar apoi publicul tău se distrează și el. Dar dacă le faci prea nebunești. și nu dai vreun motiv pentru care sunt atât de nebunești, atunci uneori poate fi exagerat. Încerc să spun că ar trebui să vă lăsați imaginația liberă, dar să bazați întotdeauna ce se întâmplă pe un fapt dovedit, așa încât cititorul sau spectatorul să fie convins și să îi placă la fel de mult pe cât ți-a plăcut ție. Deci mult noroc! Mulțumesc pentru că m-ați ascultat, mi-a făcut plăcere să vă vorbesc.
Excelsior!
Excelsior!