Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μου επιτρέψατε να μιλήσω στο TEDxGateway στην Ινδία για υπερήρωες. Μακάρι να ήμουν εκεί αυτοπροσώπως, αλλά αυτό είναι το επόμενο καλύτερο πράγμα.
First of all, I really want to thank you for letting me speak to TEDxGateway in India about superheroes. I wish I could be there in person, but this is the next best thing.
Θα ήθελα πολύ να μοιραστώ μερικά από τα πράγματα που έμαθα στο πέρασμα των χρόνων και να τα μοιραστώ με καλλιτέχνες και συγγραφείς στην Ινδία που μπορεί να θέλουν να δημιουργήσουν νέους υπερήρωες και νέες περιπέτειες υπερηρώων. Η Ινδία είναι πολύ στο μυαλό μου τελευταία επειδή δουλεύω με τον καλό μου φίλο Σαράντ Ντεβαρατζάν και την Graphic India για να δημιουργήσω έναν νέο Ινδό υπερήρωα με το όνομα Τσάκρα ο Ανίκητος, που ζει στη Μουμπάι. Ο σκοπός μου με τον Τσάκρα είναι απλός. Ήθελα να φέρω μια ανατολίτικη έννοια, όπως τα τσάκρα, στον δυτικό κόσμο των υπερηρώων. Και για εμένα, οι υπερήρωες πάντα θα πυροδοτούν τη φαντασία ανθρώπων σε όλον τον κόσμο, ανεξαρτήτως του υπόβαθρού τους, επειδή πιστεύω ότι οι άνθρωποι πάντα ψάχνουν κάτι που αντιπροσωπεύει το ιδανικό άτομο ή την ιδανική κατάσταση.
I would really love to share some of the things I've learned over the years and share them with any artists and writers in India who might be wanting to create new superheroes and new superhero adventures. India has been on my mind a lot lately because I've been working with my good friend Sharad Devarajan and with Graphic India to create a new Indian superhero named Chakra The Invincible, who lives in Mumbai. My goal with Chakra was really simple. I wanted to bring an Eastern concept, like the chakras, to the Western world of superheroes. And for me, superheroes will always spark the imagination of people around the world regardless of their background, because I think that people are always looking for something that represents the ideal person or the ideal situation.
Σχεδόν όλοι μας αγαπούσαμε τα παραμύθια όταν ήμασταν μικροί. Απλώς θυμηθείτε τις ιστορίες με γίγαντες και μάγισσες και μάγους και τέρατα και πράγματα που ήταν τόσο χρωματιστά και άπιαστα. Αλλά μετά, μεγαλώσατε, και είστε πολύ μεγάλοι για παραμύθια. Αλλά ποτέ δεν ξεπεράσατε την αγάπη σας για τέτοιου είδους ιστορίες.
Almost all of us have loved fairy tales when we were young. Just remember stories of giants and witches and wizards and monsters and things that were so colorful and bigger than life. But then, you get a little older and you're too old to read fairy tales. But you never outgrow your love of that type of story.
Και αν το σκεφτείτε, οι ιστορίες των υπερηρώων είναι στην πραγματικότητα παραμύθια για μεγάλους. Οι χαρακτήρες είναι πληθωρικοί, όπως και στα παραμύθια. Έχουν τον ίδιο τύπο υπερδυνάμεων: μερικοί μπορούν να πετάξουν, μερικοί είναι πολύ δυνατοί, μερικοί μπορούν να γίνουν αόρατοι. Δίνει στον θεατή και τον αναγνώστη μια ευκαιρία να ξαναζήσουν τον ενθουσιασμό που είχαν μικροί. Στην πραγματικότητα διαβάζουν παραμύθια για μεγάλους όταν διαβάζουν ή βλέπουν ιστορίες υπερηρώων σήμερα και γι' αυτό τις αγαπώ τόσο.
And if you think about it, superheroes stories today are really like fairy tales for grown-ups. The characters are bigger than life, just like in fairy tales. They have the same type of superpowers: some can fly, some are extra-strong, some can be invisible. It gives the viewer and the reader a chance to relive the excitement he or she had when they were young. They're really reading fairy tales for grown-ups when they read or when they see superhero stories today, and that's why I love them so.
Για εμένα η ανθρώπινη πλευρά των υπερηρώων πάντα ήταν, ίσως, το σημαντικότερο σημείο. Με αυτό εννοώ, εντάξει, υποθέτουμε ότι ο υπερήρωάς σας μπορεί να είναι ιδιαίτερα δυνατός ή μπορεί να πετάξει ή να τρέξει τόσο γρήγορα όσο ένας κομήτης, αλλά εκτός κι αν ενδιαφέρεστε για την προσωπική ζωή του υπερήρωα, τότε διαβάζετε μια ρηχή ιστορία. Μόνο και μόνο επειδή κάποιος έχει υπερδυνάμεις δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει τα ίδια προσωπικά προβλήματα που μπορεί να έχω εγώ ή εσείς. Ίσως να μην έχει αρκετά χρήματα, ίσως να έχει ένα οικογενειακό πρόβλημα, ίσως το κορίτσι που αγαπά να μην τον αγαπά. Ή ίσως το κορίτσι που αγαπά δεν θέλει να μπλέξει με έναν υπερήρωα. Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείτε να σκεφτείτε που ολοκληρώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα, έτσι ώστε ο υπερήρωας να μην έχει απλώς μία ή δύο διαστάσεις. Θέλετε έναν τρισδιάστατο υπερήρωα που ζει και αναπνέει και ανησυχεί και βιώνει τα πράγματα όπως εσείς κι εγώ εκτός από το γεγονός ότι έχει μια υπερδύναμη.
To me, the human aspect of superheroes has always been, perhaps, the most important part. By that, I mean: OK, we assume your superhero might be extra-strong, or might be able to fly or run as fast as a comet, but unless you care about the superhero's personal life, you're just reading a shallow story. Just because a person has a superpower doesn't mean he might not have the same personal problems that you or I might have. Maybe he doesn't have enough money, maybe he has a family problem, maybe the girl he loves doesn't love him. Or maybe the girl he loves doesn't want to be involved with a superhero. There are so many things you can think of that round out the character and the personality, so the superhero isn't just one or two dimensional. You want a three-dimensional superhero who lives and breathes and worries and experiences things just the way you and I do except for the fact that she or he has a superpower.
Ένα πράγμα θα αναφέρω, οι περισσότεροι συγγραφείς - και νομίζω ότι είναι ατυχές - προσπαθούν να γράψουν κάτι που νομίζουν ότι θα αρέσει σε ένα συγκεκριμένο κοινό. Δεν μπόρεσα ποτέ να το κάνω αυτό, επειδή δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στο μυαλό άλλων ανθρώπων. Ξέρω μόνο τι αρέσει σε μένα, έτσι κάθε φορά που έγραφα μια ιστορία, πάντα προσπαθούσα να γράψω το είδος της ιστορίας που θα μου άρεσε να διαβάσω εγώ, μια ιστορία που θα με ενδιέφερε καθώς την έγραφα, καθώς περιμένω να μάθω τι θα γίνει μετά. Και δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονται οι άλλοι, αλλά μπορώ να ξέρω τι σκέφτομαι εγώ, και νομίζω ότι δεν είμαι τόσο ασυνήθιστος, αν μου αρέσει ένα είδος ιστοριών, τότε θα υπάρχουν πολλοί που τους αρέσει το ίδιο είδος ιστοριών. Γι' αυτό, πάντα έγραφα για να ευχαριστήσω τον εαυτό μου, όχι για να ευχαριστήσω έναν συγκεκριμένο τύπο κοινού, επειδή δεν μπορείτε να γνωρίζετε το κοινό τόσο καλά όσο τον εαυτό σας. Και αν γράψω μια ιστορία που με διασκεδάζει καθώς τη γράφω και δεν μπορώ να περιμένω να δω τι θα γίνει μετά, τότε ελπίζω ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού θα αισθανθεί το ίδιο, και θα διασκεδάσουν κι αυτοί.
One thing I might mention, most writers - and I think it's an unfortunate thing - they try to write something that they think a certain audience might enjoy. I've never been able to do that because I can't put myself in the mind of other people. I only know what I enjoy, so every time I've written a story, I've always tried to write the sort of story that I, myself would enjoy reading, a story that would interest me while I'm writing it as I'm waiting to find out what happens next. And I can't know what other people think, but I can know what I think, and I feel I'm not that unusual; if there's a type of story I like, there must be lots of people who like the same type of stories. Therefore, I have always written to please myself, not to please a certain type of audience, because you can't know the audience as well as you know yourself. And if I write a story that I'm enjoying while I'm writing it and I can't wait to see what happens next, then I'm hoping that a large proportion of the public will feel the same way, and they'll enjoy it too.
Για να συνοψίσουμε, πάντα προσπαθώ να ευχαριστώ τον εαυτό μου, όχι τους άλλους. Και κάπως, φαίνεται να λειτουργεί επειδή υποθέτω πως δεν είμαι τόσο διαφορετικός από τους άλλους. Για να συνοψίσουμε. Αυτό που προτείνω είναι να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας, μην φοβάστε να έχετε την πιο τρελή σκέψη στον κόσμο. Αν αυτό που δημιουργείτε είναι πραγματικά διαφορετικό και πολύχρωμο, και αν είναι καλογραμμένο, θα διασκεδάσει τους ανθρώπους. Τώρα όταν λέω καλογραμμένο, αυτό που εννοώ είναι ότι μπορεί να έχετε την πιο φανταστική ιδέα στον κόσμο, ξαφνικά έχετε έναν άνθρωπο που μπορεί να πετάξει γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά για να τον κάνετε πιστευτό, πρέπει να δώσετε στον αναγνώστη ή το κοινό κάποιον λόγο να σκεφτεί ότι έχει πραγματικά την ικανότητα να το κάνει αυτό. Πώς απέκτησε αυτή την ικανότητα; Η προέλευση των υπερδυνάμεων είναι πάντα πολύ ενδιαφέρουσα. Αν έχετε τη σωστή προέλευση, όπως για παράδειγμα, ο Spiderman που τον δάγκωσε μια ραδιενεργή αράχνη, τουλάχιστον ο θεατής έχει κάτι να στηριχτεί και να πει, «Λοιπόν, μπορεί να είχε συμβεί, τώρα θα διασκεδάσω».
So to sum it up, I have always tried to please myself, not other people, and somehow, it seems to have worked because I guess I'm not that different than other people. So, to wrap it up, what I suggest is, use your imagination, don't be afraid to come up with the wildest thought in the world. If what you create is truly different and colorful, and if it's written well, people will enjoy it. Now when I say "written well," what I mean is you might have the most fantastic notion in the world, suddenly you have a man who can fly faster than the speed of light. That could be interesting, but you have to make him believable, you have to give the reader or the audience some reason to think he really has the ability to do that. How did he get that power? Origins of superpowers are always very interesting. If you get the right origin, like, for example, Spiderman being bitten by a radioactive spider, at least, then the viewer has something to hold on to and to say, "Well, it might have happened, now I'll enjoy it."
Έτσι αν και γράφετε αυτό που τελικά είναι ένα παραμύθι για μεγάλους, προσπαθήστε να κρατήσετε αρκετά δεδομένα και να δώσετε αρκετές λεπτομέρειες έτσι ώστε ο αναγνώστης ή το κοινό να πουν, «Θα μπορούσε να συμβεί», και μετά το κοινό σας να συμφωνήσει με τη διασκέδαση. Αλλά αν το παρακάνετε τρελό, και δεν δίνετε κανέναν λόγο γιατί είναι τόσο τρελό, τότε καμιά φορά μπορεί να είναι υπερβολικό. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη, αλλά πάντα να βασίζετε αυτό που γίνεται σε κάποιου είδους αποδείξιμου γεγονότος, έτσι ώστε ο αναγνώστης ή ο θεατής να συμφωνήσει μαζί του και να το ευχαριστηθεί όσο ευχαριστηθήκατε εσείς να το γράφετε. Καλή σας τύχη λοιπόν! Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και ευχαριστήθηκα πραγματικά να σας μιλάω.
So even though you're writing what amounts to a fairy tale for grown-ups, try to keep enough facts and try to give enough detail that the reader or the audience will say, "Well, it could have happened," and then your public goes along with the fun. But if you make it too wild, and you don't give any reason why it is as wild as it is, then sometimes it can be overkill. So what I'm trying to say is, let your imagination flow freely, but always base what happens on some sort of provable fact so that the reader or the viewer will go along with it and enjoy it as much as you enjoy writing it. So good luck to you! Thanks for listening and I really enjoyed talking to you.
Υπέρτερος!
Excelsior!