Καλησπέρα. Χαίρομαι που είμαι εδώ στο TEDxKrakow. Σήμερα θα μιλήσω για ένα φαινόμενο που μπορεί και πραγματικά αλλάζει τον κόσμο, το όνομα του οποίου είναι λαϊκή δύναμη. Θα αρχίσω μ' ένα ανέκδοτο ή για αυτούς που είναι λάτρεις των Μόντυ Πάιθον, μ' ένα σκετς τύπου Μόντυ Πάιθον.
Good afternoon, I'm proud to be here at TEDxKrakow. I'll try to speak a little bit today about a phenomenon which can, and actually is changing the world, and whose name is people power. I'll start with an anecdote, or for those of you who are Monty Python lovers, a Monty Python type of sketch.
Έχουμε και λέμε. Είναι 15 Δεκεμβρίου του 2010. Κάποιος σας προκαλεί να βάλετε στοίχημα. Θα κοιτάξετε σε μια κρυστάλλινη σφαίρα και θα δείτε το μέλλον. Το μέλλον θα είναι αλάνθαστο. Αλλά, πρέπει να το μοιραστείτε με τον κόσμο. Εντάξει; Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα. Αποδέχεστε το στοίχημα. Κοιτάζετε την κρυστάλλινη σφαίρα. Μια ώρα μετά, κάθεστε σε ένα κτήριο της εθνικής τηλεόρασης σε ένα τοκ σόου και λέτε την ιστορία. «Πριν το τέλος του 2011, ο Μπεν Άλι, ο Μουμπάρακ κι ο Καντάφι θα έχουν ανατραπεί και θα διώκονται ποινικά. Ο Σάλεχ της Υεμένης και ο Άσσαντ της Συρίας είτε θα αμφισβητούνται είτε θα 'χουν ήδη χάσει την εξουσία. Ο Οσάμα μπιν Λάντεν θα είναι νεκρός και ο Ράτκο Μλάντιτς θα είναι στο δικαστήριο της Χάγης».
Here it is. It is December 15, 2010. Somebody gives you a bet: you will look at a crystal ball, and you will see the future; the future will be accurate. But you need to share it with the world. OK, curiosity killed the cat, you take the bet, you look at the crystal ball. One hour later, you're sitting in a building of the national TV, in a top show, and you tell the story. Before the end of 2011, Ben Ali, and Mubarak, and Gaddafi would be down, and prosecuted. Saleh of Yemen and Assad of Syria would be either challenged, or already on their knees. Osama bin Laden would be dead, and Ratko Mladic would be in the Hague.
Ο παρουσιαστής σας κοιτάζει με ένα παράξενο βλέμμα και τότε εσείς προσθέτετε: «Και χιλιάδες νέοι άνθρωποι από την Αθήνα, τη Μαδρίτη και τη Νέα Υόρκη θα διαδηλώνουν για κοινωνική δικαιοσύνη, ισχυριζόμενοι ότι εμπνεύστηκαν απ' τους Άραβες».
Now, the anchor watches you with a strange gaze on his face. And then, on top of it you add: "And thousands of young people from Athens, Madrid and New York will demonstrate for social justice, claiming they are inspired by Arabs."
Πριν το καταλάβετε, εμφανίζονται δυο άντρες με άσπρα. Σας φοράνε ζουρλομανδύα και σας πηγαίνουν στο πλησιέστερο ψυχιατρείο.
Next thing you know, two guys in white appear, they give you the strange t-shirt, take you to the nearest mental institution.
Λοιπόν, θα 'θελα να μιλήσω λίγο για το φαινόμενο που βρίσκεται πίσω από μια, φαινομενικά, κακή χρονιά για αυτούς τους κακούς άντρες και αυτό το φαινόμενο ονομάζεται λαϊκή δύναμη.
So I would like to speak a little bit about the phenomenon which is behind what already seems to be a very bad year for bad guys. And this phenomenon is called people power.
Η λαϊκή δύναμη υπάρχει εδώ και καιρό. Βοήθησε τον Γκάντι να διώξει τους Βρετανούς απ' την Ινδία. Βοήθησε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ να κερδίσει μια ιστορική φυλετική μάχη. Βοήθησε τον ντόπιο Λεχ Βαλέσα να διώξει ένα εκατομμύριο σοβιετικούς στρατιώτες από την Πολωνία κι έτσι ν' αρχίσει το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, όπως την ξέρουμε.
Well, people power has been there for a while. It helped Gandhi kick the Brits from India, it helped Martin Luther King win his historic racial struggle. It helped a local, Lech Walesa, to kick out one million Soviet troops from Poland, and in beginning the end of the Soviet Union as we know it.
Τι καινούργιο, λοιπόν, υπάρχει; Αυτό που φαίνεται να είναι καινούργιο, που είναι και η ιδέα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, είναι μια σειρά κανόνων και μεθόδων που μπορεί κανείς να μάθει και να διδαχθεί, προκειμένου να διεξάγει αποτελεσματικά μια ειρηνική μάχη. Αν αυτό ισχύει, μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα κινήματα.
So what's new in it? What seems to be very new, which is the idea I would like to share with you today, is that there is a set of rules and skills which can be learned and taught in order to perform successful nonviolent struggle. If this is true, we can help these movements.
Πρώτον, μέθοδοι ανάλυσης. Θα πάρω για παράδειγμα τη Μέση Ανατολή, απ' όπου όλα ξεκίνησαν και για την οποία τόσα χρόνια είχαμε μια εντελώς λαθεμένη αντίληψη. Έμοιαζε με παγωμένη περιοχή, στην κυριολεξία σαν ένα ψυγείο, μες στο οποίο υπήρχαν μόνο δύο είδη φαγητού: μια μπριζόλα, που συμβολίζει τις στρατιωτικές δικτατορίες τύπου Μουμπάρακ, Μπεν Άλι ή μια πατάτα, που συμβολίζει τις θεοκρατίες τύπου Τεχεράνης. Όλοι έμειναν έκπληκτοι όταν άνοιξε το ψυγείο και βγήκαν έξω εκατομμύρια νέοι, στην πλειοψηφία τους μη θρησκευόμενοι για να φέρουν την αλλαγή. Και ξέρετε τι; Δεν παρακολουθούσαν τις πληθυσμιακές εξελίξεις. Ποια είναι η μέση ηλικία των Αιγυπτίων; 24. Πόσα χρόνια ήταν ο Μουμπάρακ στην εξουσία; 31. Αυτό το σύστημα, λοιπόν, είναι απαρχαιωμένο. Έχουν λήξει και οι νέοι του Αραβικού Κόσμου αφυπνίστηκαν ένα πρωί και κατάλαβαν ότι η δύναμη είναι στα χέρια τους. Τα υπόλοιπα είναι όσα ακολούθησαν. Και μαντέψτε. Η ίδια Γενιά Έψιλον με τους κανόνες της, με τα εργαλεία της, με τα παιχνίδια της και τη γλώσσα της, πράγμα που μου φαίνεται κάπως παράξενο, είμαι 38 τώρα. Βλέπετε την ηλικία των ανθρώπων στους δρόμους της Ευρώπης; Φαίνεται πως η Γενιά Έψιλον έρχεται.
Well, the first one - analytic skills. I'll try where it all started in the Middle East. And for so many years, we were living with a completely wrong perception of the Middle East. It was looking like the frozen region. Literally a refrigerator. And there were only two types of meal there. Steak, which stands for a Mubarak-Ben Ali type of military police dictatorship, or a potato, which stands for a Tehran type of theocracies. And everybody was amazed when the refrigerator opened, and millions of young, mainly secular people stepped out to do the change. Guess what - they didn't watch the demographics. What is the average age of an Egyptian? 24. How long was Mubarak in power? 31. So, this system was just obsolete, they expired. And young people of the Arab world have awakened one morning, and understood that power lies in their hands. The rest is the year in front of us. And guess what? The same Generation Y, with their rules, with their tools, with their games, and with their language, which sounds a little bit strange to me. I'm 38 now. And can you look at the age of the people on the streets of Europe?
Ένα άλλο παράδειγμα. Συναντώ διαφορετικούς ανθρώπους ανά τον κόσμο και είναι ακαδημαϊκοί, καθηγητές και γιατροί, και πάντα μιλούν για τις συνθήκες. Μου λένε: «Η λαϊκή δύναμη έχει αποτέλεσμα μόνο αν το καθεστώς δεν είναι πολύ καταπιεστικό». Λένε: «Η λαϊκή δύναμη έχει αποτέλεσμα μόνο αν τα ετήσια έσοδα της χώρας είναι μεταξύ Χ και Ψ». Ή λένε: «Η λαϊκή δύναμη έχει αποτέλεσμα μόνο αν υπάρχει πίεση απ' το εξωτερικό». Λένε: «Η λαϊκή δύναμη έχει αποτέλεσμα μόνο αν δεν υπάρχει πετρέλαιο». Δηλαδή, υπάρχει μια σειρά συνθηκών. Τα νέα, λοιπόν, είναι πως οι μέθοδοι που εσείς χρησιμοποιείτε στη μάχη φαίνεται ότι είναι πιο σημαντικές απ' τις συνθήκες, ιδίως όσον αφορά την ενότητα, την οργάνωση και τη μη χρήση βίας.
It seems that Generation Y is coming. Now, let me set another example. I'm meeting different people throughout the world, and they are, you know, academics, and professors, and doctors, and they will always talk conditions. They will say: "People power will work only if the regime is not too oppressive." They will say: "People power will work, if the annual income of the country is between X and Z." They will say: "People power will work only if there is a foreign pressure." They will say: "People power will work only if there is no oil." And, I mean, there is a set of conditions. Well, the news here is that your skills during the conflict seem to be more important than the conditions. Namely, the skills of unity, planning, and maintaining nonviolent discipline.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Κατάγομαι από μια χώρα που τη λένε Σερβία. Μας πήρε 10 χρόνια να ενώσουμε 18 αρχηγούς της αντιπολίτευσης, με τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, κάτω από έναν υποψήφιο ενάντια στο βαλκάνιο δικτάτορα Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ξέρετε κάτι; Αυτή ήταν η ημέρα της ανατροπής του. Βλέπετε τους Αιγύπτιους, πυροβολούν στην πλατεία Ταχρίρ, ξεφορτώνονται τα προσωπικά τους σύμβολα. Εμφανίζονται στο δρόμο μόνο με τη σημαία της Αιγύπτου. Θα σας δώσω ένα αντίθετο παράδειγμα. Βλέπετε 9 υποψήφιους προέδρους εναντίον του Λουκασένκο. Γνωρίζετε το αποτέλεσμα. Η ενότητα, λοιπόν, είναι πολύ σημαντική και μπορεί να επιτευχθεί. Το ίδιο κι η οργάνωση. Κάποιος σας είπε ψέμματα για την πετυχημένη και αυθόρμητη, ειρηνική Επανάσταση; Αυτό δεν υπάρχει στον κόσμο. Όπου βλέπετε νέους ανθρώπους στο δρόμο προσπαθώντας να συναδελφωθούν με την αστυνομία ή το στρατό, κάποιος το σκεφτόταν από πριν.
Let me give you an example. I come from a country called Serbia. It took us 10 years to unite 18 opposition party leaders, with their big egos, behind one single candidate against the Balkan dictator Slobodan Milosevic. Guess what? That was the day of his defeat. You look at the Egyptians, they fight on Tahrir Square, they get rid of their individual symbols, they appear on the street only with the flag of Egypt. I will give you a counter-example. You see nine presidential candidates running against Lukashenko, you all know the outcome. So unity is a big thing. And this can be achieved. Same with planning. Somebody has lied to you about the successful and spontaneous nonviolent revolution. That thing doesn't exist in the world. Whenever you see young people in front of the row trying to fraternize with the police or military, somebody was thinking about it before.
Τώρα, τελευταία, η μη χρήση βίας κι αυτό, πιθανότατα, είναι που παίζει καταλυτικό ρόλο. Αν επιμείνετε στη μη χρησιμοποίηση βίας, οπωσδήποτε θα κερδίσετε. Έχετε 100.000 κόσμο σε μια ειρηνική πορεία και κάποιος ηλίθιος ή προβοκάτορας πετάει πέτρες, μαντέψτε πού θα στραφούν όλες οι κάμερες; Σ' αυτόν τον ένα τύπο. Μια πράξη βίας μπορεί κυριολεκτικά να καταστρέψει το κίνημά σας.
Now, at the end, nonviolent discipline. And this is probably the game-changer. If you maintain nonviolent discipline, you'll exclusively win. You have 100,000 people in a nonviolent march, one idiot or agent-provocateur throwing a stone. Guess what takes all the cameras. That one guy. One single act of violence can literally destroy your movement.
Τώρα θα αναφερθώ σε κάτι άλλο. Στην επιλογή στρατηγικών και τακτικών. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες στις ειρηνικές διαδηλώσεις που μπορείτε να ακολουθήσετε. Πρώτον, δεν πάτε για τα πολλά. Δεύτερον, επιλέγετε τις μάχες που μπορείτε να κερδίσετε. Είμαστε μόνο 200 σ' αυτήν την αίθουσα. Δεν θα το ονομάσουμε Πορεία Εκατομμυρίων Ανθρώπων. Αν, όμως, οργανώσουμε να γράψουμε συνθήματα τη νύχτα σε όλη την Κρακοβία; Έτσι η πόλη θα μάθει. Επιλέγουμε, λοιπόν, τις τακτικές που εξυπηρετούν το σκοπό, ειδικά αυτό που ονομάζουμε μικρές τακτικές εξάπλωσης. Είναι πολύ χρήσιμες σ' ένα βίαιο καθεστώς. Παρακολουθούμε τη φωτογραφία μιας απ' τις καλύτερες τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Ήταν στην πλατεία Ταχρίρ, όπου η διεθνής κοινότητα φοβόταν διαρκώς οτι οι Ισλαμιστές θα εξουδετέρωναν την Επανάσταση. Οργάνωσαν τους Χριστιανούς, ώστε να προστατεύουν τους Μουσουλμάνους, που προσεύχονταν εκεί, ένας Κοπτικός γάμος επευφημούνταν από χιλιάδες Μουσουλμάνους. Ο κόσμος μόλις άλλαξε την εικόνα, αλλά κάποιος το σκεφτόταν από πριν. Υπάρχουν, λοιπόν, τόσα πολλά που μπορείτε να κάνετε αντί να να μαζεύεστε σε ένα σημείο, να φωνάζετε και να κάνετε επίδειξη στις δυνάμεις ασφαλείας.
Now, let me move to another place. It's the selection of strategies and tactics. There are certain rules in nonviolent struggle you may follow. First, you start small. Second, you pick the battles you can win. It's only 200 of us in this room. We won't call for the march of a million. But what if we organized the spraying of graffiti throughout the night, all over Krakow. The city will know. So, we pick tactics accommodated to the event, especially this thing we call the small tactics of dispersion. They're very useful in violent oppression. We are actually witnessing the picture of one of the best tactics ever used. It was on Tahrir square, where the international community was constantly frightened that, you know, the Islamists will overtake the revolution. What they organized -- Christians protecting Muslims where they are praying, a Coptic wedding cheered by thousands of Muslims, the world has just changed the picture, but somebody was thinking about this previously. So there are so many things you can do instead of getting into one place, shouting, and you know, showing off in front of the security forces.
Υπάρχει ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας, τον οποίο, συνήθως, οι αναλυτές δεν μπορούν να προβλέψουν. Είναι ο παράγοντας του φόβου και της απάθειας αφενός, και του ενθουσιασμού και του χιούμορ αφετέρου. Λειτουργεί όπως σ' ένα βιντεοπαιχνίδι. Έχετε πολύ φόβο, έχετε ένα καθεστώς. Έχετε περισσότερο ενθουσιασμό, βλέπετε το φόβο να διαλύεται. Δεύτερη μέρα, βλέπετε τον κόσμο να τρέχει προς τους αστυνομικούς αντί να τρέχει κυνηγημένος από τους αστυνομικούς. Στην Αίγυπτο βλέπετε ότι κάτι συμβαίνει.
Now, there is also another very important dynamic. And this is a dynamic that analysts normally don't see. This is the dynamic between fear and apathy on the one side, and enthusiasm and humor on another side. So, it works like in a video game. You have the fear high, you have status quo. You have the enthusiasm higher, you see the fear is starting to melt. Day two, you see people running towards the police instead of from the police, in Egypt.
Μετά είναι το χιούμορ. Το χιούμορ μπορεί
You can tell that something is happening there.
να παίξει καταλυτικό ρόλο και φυσικά υπήρχε πολύ στην Πολωνία. Ήμασταν απλώς μια μικρή ομάδα τρελαμένων φοιτητών στη Σερβία, όταν κάναμε αυτή την πλάκα. Τοποθετήσαμε ένα μεγάλο βαρέλι βενζίνης με το πορτρέτο του κου Προέδρου επάνω του στη μέση του κεντρικού δρόμου. Υπήρχε μια τρύπα στην κορυφή που μπορούσες να φτάσεις, να βάλεις μέσα ένα νόμισμα, να πάρεις ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και να του χτυπήσεις το πρόσωπο. Ακούγεται τρελό. Μέσα σε λίγα λεπτά, καθόμασταν σε μια κοντινή καφετέρια, πίνοντας καφέ κι έγινε μια σειρά από ανθρώπους που περίμεναν να κάνουν αυτό το υπέροχο πράγμα. Έτσι, λοιπόν, έγινε η αρχή. Το σόου αρχίζει όταν εμφανίζονται οι αστυνομικοί. Τι θα κάνουν; Θα μας συλλάβουν; Δε φαινόμασταν πουθενά.
And then, it's about the humor. Humor is such a powerful game-changer, and of course, it was very big in Poland. You know, we were just a small group of crazy students in Serbia when we made this big skit. We put the big petrol barrel with a portrait of Mr. President on it, in the middle of the Main Street. There was a hole in the top. So you could literally come, put a coin in, get a baseball bat, and hit his face. Sounds loud. And within minutes, we were sitting in a nearby café having coffee, and there was a queue of people waiting to do this lovely thing. Well, that's just the beginning of the show. The real show starts when the police appears. (Laughter)
Ήμασταν τρία τετράγωνα μακριά, παρακολουθώντας το σκηνικό απ' την καφετέρια. Θα συλλάβουν τους πελάτες με τα παιδιά τους; Δεν είναι λογικό. Βεβαίως, στοιχηματίζαμε ότι θα κάνουν το πιο ηλίθιο πράγμα: Συνέλαβαν το βαρέλι. Και η φωτογραφία με το διαλυμένο πρόσωπο στο βαρέλι και τους αστυνομικούς να το σέρνουν στο περιπολικό ήταν η καλύτερη στιγμή για τους φωτογράφους εφημερίδων.
"What will they do?" Arrest us? We were nowhere to be seen. We were like three blocks away, observing it from our espresso bar. Arrest the shoppers, with kids? Doesn't make sense. Of course, you could bet, they did the most stupid thing. They arrested the barrel. And now, the picture of the smashed face on the barrel, with the policemen dragging it to the police car, that was the best day for newspaper photographers
Εννοώ, λοιπόν, πως μπορείτε να κάνετε τέτοιου είδους ενέργειες χρησιμοποιώντας το χιούμορ. Το χιούμορ κάνει και κάτι ακόμα: Πονάει, γιατί αυτοί οι τύποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Όταν τους κοροϊδεύεις, τους πονάει.
that they will ever have. So, I mean, these are the things you can do. And you can always use humor. There is also one big thing about humor, it really hurts. Because these guys really are taking themselves too seriously. When you start to mock them, it hurts.
Όλοι, επίσης, μιλάνε για την Αυτού Εξοχότητα, το Διαδίκτυο που, επίσης, είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, αλλά μη βιάζεστε να αναρτήσετε δημοσιεύσεις όπως «Επανάσταση» στο Facebook ή στο Twitter. Μην μπερδεύετε τα εργαλεία με την ουσία. Ισχύει ότι το Διαδίκτυο και τα τεχνολογικά μέσα χρησιμεύουν πολύ στη γρήγορη και οικονομική διάδοση γεγονότων. Είναι και πιο ασφαλή για τους χρήστες λόγω της ανωνυμίας.
Now, everybody is talking about His Majesty, the Internet, and it is also a very useful skill. But don't rush to label things like "a Facebook Revolution," "Twitter Revolution." Don't mix the tools with the substance. It is true that the Internet and the new media are very useful in making things faster and cheaper. They also make it a bit safer for the participants, because they give partial anonymity.
Παρακολουθούμε ένα άλλο φοβερό παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει το Διαδίκτυο. Μπορεί να επισημάνει την κρατική βία που ασκείται πάνω στους ειρηνικούς διαδηλωτές. Το "We are all Khaled Said" είναι ένα διάσημο γκρουπ που δημιουργήθηκε απ' τον Γουάελ Γκόνιμ και τους φίλους του στην Αίγυπτο. Αυτό είναι το παραμορφωμένο πρόσωπο του παιδιού που χτυπήθηκε απ' τους αστυνομικούς. Μ' αυτό τον τρόπο πήρε δημοσιότητα κι αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
We're watching the great example of something else the Internet can do. It can put the price tag of state-sponsored violence over a nonviolent protester. This is the famous group "We are all Khaled Said," made by Wael Ghonim in Egypt, and his friend. This is the mutilated face of the guy who was beaten by the police. This is how he became known to the public, and this is what probably became the straw that broke the camel's back.
Υπάρχουν, όμως, και κακά νέα. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις πέτυχαν νίκες στην αληθινή ζωή, στους δρόμους. Ποτέ δε θα αλλάξετε την κοινωνία στο πεδίο της δημοκρατίας ή της οικονομίας απ' τον καναπέ και τον υπολογιστή σας. Πρέπει να παρθούν ρίσκα και είναι ζωντανοί άνθρωποι αυτοί που κερδίζουν τη μάχη.
But here is also the bad news. The nonviolent struggle is won in the real world, in the streets. You will never change your society towards democracy, or, you know, the economy, if you sit down and click. There are risks to be taken, and there are living people who are winning the struggle.
Και το κρίσιμο ερώτημα: Τι θα συμβεί στον Αραβικό κόσμο; Αν και οι νέοι άνθρωποι στον Αραβικό κόσμο πέτυχαν να ανατρέψουν τρεις δικτάτορες, ταρακούνησαν την περιοχή και κατάφεραν ξύπνιους βασιλιάδες απ' την Ιορδανία και το Μαρόκο να κάνουν ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις, η έκβαση είναι ακόμα αβέβαιη, αν οι Αιγύπτιοι και οι Τυνήσιοι πετύχουν την αλλαγή ή αυτό θα καταλήξει σε εθνικό και θρησκευτικό αιματοκύλισμα, αν οι Σύριοι συνεχίσουν να μη χρησιμοποιούν βία, αντιμέτωποι με την κτηνώδη, καθημερινή βία που δολοφονεί ήδη χιλιάδες ή θα διχαστούν σε βίαιες συγκρούσεις και σε εμφύλιο πόλεμο. Θα είναι αυτές οι Επαναστάσεις η μετάβαση προς τη δημοκρατία ή θα εξουδετερωθούν απ' το στρατό ή τους κάθε είδους εξτρεμιστές; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Τα ίδια ισχύουν και για τη Δύση, όπου βλέπουμε όλους αυτούς τους ενθουσιώδεις, νέους ανθρώπους να διαδηλώνουν ανά τον κόσμο, κάνοντας παντού καταλήψεις. Θα γίνουν το παγκόσμιο κύμα; Θα αναπτύξουν τις μεθόδους, τον ενθουσιασμό και τις στρατηγικές, ώστε να καταλάβουν τι πραγματικά θέλουν και να πιέσουν για μεταρρυθμίσεις ή απλώς θα παραπονιούνται για τα άπειρα πράγματα που μισούν; Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε δύο πόλεις.
Well, the million-dollar question. What will happen in the Arab world? And though young people from the Arab world were pretty successful in bringing down three dictators, shaking the region, kind of persuading the clever kings from Jordan and Morocco to do substantial reforms, it is yet to be seen what will be the outcome. Whether the Egyptians and Tunisians will make it through the transition, or this will end in bloody ethnic and religious conflicts, whether the Syrians will maintain nonviolent discipline, faced with a brutal daily violence which kills thousands already, or they will slip into violent struggle and make ugly civil war. Will these revolutions be pushed through the transitions and democracy or be overtaken by the military or extremists of all kinds? We cannot tell. The same works for the Western sector, where you can see all these excited young people protesting around the world, occupying this, occupying that. Are they going to become the world wave? Are they going to find their skills, their enthusiasm, and their strategy to find what they really want and push for the reform, or will they just stay complaining about the endless list of the things they hate? This is the difference between the two paths.
Τι μας λένε οι στατιστικές; Το βιβλίο της φίλης μου, της Μαρία Στέφαν, μιλάει για τις βίαιες και τις ειρηνικές διαδηλώσεις και αναφέρει σοκαριστικές πληροφορίες. Αν κοιτάξετε τα τελευταία 35 χρόνια και τις διαφορετικές κοινωνικές μεταβάσεις από τις δικτατορίες στη δημοκρατία, θα διαπιστώσετε ότι από τις 67 διαφορετικές περιπτώσεις, οι 50 ήταν ειρηνικές, το οποίο είναι και το κλειδί της επιτυχίας. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να παρατηρήσουμε αυτό το φαινόμενο. Είναι ένας ακόμα λόγος να παρατηρήσουμε τη Γενιά Έψιλον, αρκετός για μένα ώστε να τους επαινέσω και να τους ενθαρρύνω ότι θα βρουν τους τρόπους και το κουράγιο να χρησιμοποιήσουν ειρηνικά μέσα κι έτσι να διορθώσουν τουλάχιστον ένα μέρος του προβλήματος που προκάλεσε η γενιά μας σ' αυτόν τον κόσμο. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Now, what do the statistics have? My friend Maria Stephan's book talks a lot about violent and nonviolent struggle, and there are some shocking data. If you look at the last 35 years and different social transitions, from dictatorship to democracy, you will see that, out of 67 different cases, in 50 of these cases it was nonviolent struggle which was the key power. This is one more reason to look at this phenomenon, this is one more reason to look at Generation Y. Enough for me to give them credit, and hope that they will find their skills and their courage to use nonviolent struggle and thus fix at least a part of the mess our generation is making in this world. Thank you.