Like every passionate software engineer out there, I closely follow technology companies in Silicon Valley, pretty much the same way soccer fans follow their teams in Europe. I read articles on tech blogs and listen to podcasts on my phone. But after I finish the article, lock my phone and unplug the headphones, I'm back in sub-Saharan Africa, where the landscape is not quite the same. We have long and frequent power outages, low penetration of computers, slow internet connections and a lot of patients visiting understaffed hospitals.
Як будь-який програміст, закоханий у свою справу, я слідкую за технологічними фірмами Кремнієвої долини десь так, як футбольні фанати в Європі за своїми командами. Читаю дописи в технічних блогах, слухаю подкасти на телефоні. Але коли я дочитую допис, від'єдную навушники та кладу телефон, я знов у Африці південніше Сахари, де оточення трохи відрізняється. У нас часто і надовго зникає світло, не дуже поширені комп'ютери, повільний інтернет і багато пацієнтів у лікарнях, де обмаль персоналу.
Since the HIV epidemic, hospitals have been struggling to manage regular HIV treatment records for increasing volumes of patients. For such environments, importing technology systems developed elsewhere has not worked, but in 2006, I joined Baobab Health, a team that uses locally based engineers to develop suitable interventions that are addressing health care challenges in Malawi.
Від початку епідемії ВІЛ-інфекції лікарні марно намагалися систематично реєструвати лікування ВІЛ у все більшої кількості пацієнтів. У таке середовище неможливо перенести технологічні системи, розроблені для інших умов. Але у 2006 році я приєднався до групи «Baobab Health», яка за допомогою місцевих інженерів веде роботу над проектами, що мають полегшити проблеми охорони здоров'я в Малаві.
We designed an electronic health record system that is used by health care workers while seeing patients. And in the process we realized that we not only had to design the software, we had to implement the infrastructure as well. We don't have enough medical staff to comprehensively examine every patient, so we embedded clinical guidelines within the software to guide nurses and clerks who assist with handling some of the workload.
Ми розробили електронну систему медичної документації, яку медпрацівники використовують під час огляду пацієнтів. Але під час розробки ми зрозуміли, що маємо створити не лише програму, але й інфраструктуру для неї. У нас не вистачає медперсоналу, щоб всебічно оглянути кожного пацієнта, тому в програму додали клінічні поради для медсестер і помічників, які завдяки цьому можуть взяти на себе частину роботи.
Everyone has a birthday, but not everyone knows their birthday, so we wrote algorithms to handle estimated birthdates as complete dates. How do we follow up patients living in slums with no street and house numbers? We used landmarks to approximate their physical addresses.
У кожного є день народження, але не кожен знає, коли він. Тому ми винайшли алгоритми опрацювання приблизних дат народження як відомих. Як записати адреси пацієнтів з нетрів, де нема вулиць та номерів будинків? Ми приблизно прив'язали їх житло до помітних об'єктів місцевості.
Malawi had no IDs to uniquely identify patients, so we had to implement unique patient IDs to link patient records across clinics. The IDs are printed as barcodes on labels that are stuck on personal health booklets kept by each patient. With this barcoded ID, a simple scan with a barcode reader quickly pulls up the patient's records. No need to rewrite their personal details on paper registers at every visit. And suddenly, queues became shorter. This meant patients, typically mothers with little children on their backs, had to spend less time waiting to be assisted. And if they lose their booklets, their records can still be pulled by searching with their names.
У Малаві нема посвідчень особи, щоб ідентифікувати пацієнтів, і нам довелося створити систему унікальних ідентифікаторів, щоб зв'язати дані пацієнтів з різних установ. Ці ідентифікатори у вигляді штрих-кодів друкують на ярликах і наклеюють на особисті медичні картки, що має кожен пацієнт. Якщо просканувати цей штрих-код, ідентифікатор дасть змогу швидко зібрати до купи усі записи про пацієнта. Зникла потреба при кожному відвідуванні записувати особисті дані на паперових носіях. І зненацька черги покоротшали. Це значить, що пацієнти, головним чином матері з немовлятами на спинах, втрачають менше часу, чекаючи на допомогу. А якщо хтось загубить свою картку, усі його записи можна відновити пошуком за прізвищем.
Now, the way we pronounce and spell names varies tremendously. We freely mix R's and L's, English and vernacular versions of their names. Even soundex, a standard method for grouping words by how similar they sound, was not good enough. So we had to modify it to help us link and match existing records.
Але часто написання прізвищ майже не відображає їх вимову. Ми легко змінюємо «Р» на «Л» і навпаки, вживаємо то англійські, то місцеві варіанти прізвищ. Навіть саундекс, стандартний метод групування слів за співзвучністю, не допомагав. Довелося змінити його, щоб пов'язати вже наявні записи поміж собою.
Before the iPhone, software engineers developed for personal computers, but from our experience, we knew our power system is not reliable enough for personal computers. So we repurposed touch screen point-of-sale terminals that are meant for retail shops to become clinical workstations. At the time, we imported internet appliances called i-Openers that were manufactured during the dot-com era by a failed US company. We modified their screens to add touch sensors and their power system to run from rechargeable batteries.
До появи айфонів програми створювались для персональних комп'ютерів, але з досвіду ми знали, що наші електромережі надто ненадійні для комп'ютерів. Тому ми використали торгові термінали з сенсорними екранами, що використовувались у крамницях, як медичні робочі станції. Ми завезли інтернет-прилади під назвою «i-Opener» виробництва давно збанкрутілої компанії епохи доткомів. Ми додали до їх екранів сенсорні панелі і переробили їх живлення під акумулятори.
When we started, we didn't find a reliable network to transmit data, especially from rural hospitals. So we built our own towers, created a wireless network and linked clinics in Lilongwe, Malawi's capital.
На початку ми не могли знайти надійного шляху передачі даних, особливо з сільських лікарень. Тому ми побудували власні вежі, створили сітку бездротового зв'язку і з'єднали лікарні в Лілонгве, столиці Малаві.
(Applause)
(Оплески)
With a team of engineers working within a hospital campus, we observed health care workers use the system and iteratively build an information system that is now managing HIV records in all major public hospitals in Malawi. These are hospitals serving over 2,000 HIV patients, each clinic. Now, health care workers who used to spend days to tally and prepare quarterly reports are producing the same reports within minutes, and health care experts from all over the world are now coming to Malawi to learn how we did it.
Працюючи разом з групою інженерів на території лікарні, ми спостерігали, як медпрацівники все це використовують, і поступово створили інформаційну систему, яка зараз охоплює всі дані щодо ВІЛ з усіх головних державних лікарень Малаві. У кожній з них на обліку більше 2000 пацієнтів з ВІЛ. Колись медпрацівники днями займались опрацюванням даних для щоквартальних звітів. Зараз це займає лічені хвилини, і спеціалісти з медицини з усього світу їдуть до Малаві запозичувати наш досвід.
(Applause)
(Оплески)
It is inspiring and fun to follow technology trends across the globe, but to make them work in low-resourced environments like public hospitals in sub-Saharan Africa, we have had to become jacks-of-all-trades and build whole systems, including the infrastructure, from the ground up.
Слідкувати за новинами техніки у всесвітньому масштабі цікаво, це надихає. Але щоб використати їх там, де обмаль ресурсів, наприклад, в державних лікарнях країн на південь від Сахари, ми змушені були перетворитися на майстрів на всі руки і будувати цілі системи включно з інфраструктурою практично з нуля.
Thank you.
Дякую.
(Applause)
(Оплески)