I was here four years ago, and I remember, at the time, that the talks weren't put online. I think they were given to TEDsters in a box, a box set of DVDs, which they put on their shelves, where they are now.
Ես այստեղ էի չորս տարի առաջ, և ես հիշում եմ, որ այդ ժամանակ ելույթները ինտերնետում չէին դրվում, դրանք տրվում էին TED մասնակիցներին DVD սկավառակների տուփի տեսքով, որը նրանք դնում էին պահարաններում, որտեղ և դրանք մնացել են մինչ այժմ։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
And actually, Chris called me a week after I'd given my talk, and said, "We're going to start putting them online. Can we put yours online?" And I said, "Sure."
Եվ իրականում Քրիսն ինձ զանգահարեց իմ ելույթից մեկ շաբաթ հետո, և ասաց. «Մենք պատրաստվում ենք դրանք տեղադրել ինտերնետում։ Կարո՞ղ ենք ձեր ելույթն էլ տեղադրել»: Եվ ես ասացի` իհարկե:
And four years later, it's been downloaded four million times. So I suppose you could multiply that by 20 or something to get the number of people who've seen it. And, as Chris says, there is a hunger for videos of me.
Եվ չորս տարի անց, ինչպես ասացի, այդ ելույթը դիտել են չորս... Դե, այն ներբեռնվել է չորս միլիոն անգամ: Կարծում եմ դուք կարող եք այդ թիվը բազմապատկել 20-ով և ստանալ այդ ելույթը դիտած մարդկանց թիվը: Եվ, ինչպես Քրիսն է ասում, իմ վիդեոների
(Laughter)
ծարավ կա:
(Applause)
(Ծիծաղ)
(Ծափահարություններ)
Don't you feel?
... չե՞ք զգում:
(Laughter)
(Ծիծաղ)
So, this whole event has been an elaborate build-up to me doing another one for you, so here it is.
Այսպիսով, այս ամբողջ միջոցառումը կազմակերպվել է, զուտ այն նպատակով, որ ես ևս մի ելույթ ունենամ, և ահա այն։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Al Gore spoke at the TED conference I spoke at four years ago and talked about the climate crisis. And I referenced that at the end of my last talk. So I want to pick up from there because I only had 18 minutes, frankly.
Ալ Գոռը ելույթ ունեցավ TED-ում չորս տարի առաջ, ինչպես և ես, նա խոսեց կլիմայական ճգնաժամի մասին: Եվ ես հղում արեցի նրան իմ ելույթի վերջում: Եվ ես ուզում եմ հենց այդտեղից սկսել, քանի որ, անկեղծ ասած, ունեմ ընդամենը 18 րոպե:
(Laughter)
Այսպիսով, ես ասում էի ...
So, as I was saying --
(Laughter)
(Ծիծաղ)
You see, he's right. I mean, there is a major climate crisis, obviously, and I think if people don't believe it, they should get out more.
Գիտեք, նա ճիշտ է: Ի նկատի ունեմ, ակնհայտորեն գոյություն ունի հսկայական կլիմայական ճգնաժամ: Եվ կարծում եմ, եթե մարդիկ դրանում համոզված չեն, պիտի մի քիչ ավելի հաճախ տնից դուրս գան։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
But I believe there is a second climate crisis, which is as severe, which has the same origins, and that we have to deal with with the same urgency. And you may say, by the way, "Look, I'm good. I have one climate crisis, I don't really need the second one."
Բայց ես հավատացած եմ, որ կա նաև երկրորդ կլիմայական ճգնաժամ, որը նույնքան լուրջ է, որն ունի նույն ծագումը, և որի լուծումը նույնքան հրատապ է։ Ի նկատի ունեմ ... և դուք կարող եք ասել. «Չէ, ինձ այն պետք չէ։ Ես ունեմ մի կլիմայական ճգնաժամ,
(Laughter)
և երկրորդի կարիքը չեմ զգում»:
But this is a crisis of, not natural resources -- though I believe that's true -- but a crisis of human resources.
Բայց սա ոչ թե բնական ռեսուրսների ճգնաժամ է, չնայած դա նույնպես առկա է, այլ մարդկային ռեսուրսների ճգնաժամ է:
I believe fundamentally, as many speakers have said during the past few days, that we make very poor use of our talents. Very many people go through their whole lives having no real sense of what their talents may be, or if they have any to speak of. I meet all kinds of people who don't think they're really good at anything.
Ես խորապես հավատում եմ, ինչպես այս քանի օրերը շատ ելույթ ունեցողներ ասացին, որ մենք չափազանց վատ ենք օգտագործում մեր տաղանդները: Շատ մարդիկ իրենց ողջ կյանքի ընթացքում իրականում չեն պատկերացնում, թե ինչ տաղանդներով են օժտված, կամ որ իրականում տաղանդ ունեն: Ես շատ տեսակի մարդկանց եմ հանդիպել, ովքեր կարծում են, որ իրենք ոչ մի տաղանդ չունեն:
Actually, I kind of divide the world into two groups now. Jeremy Bentham, the great utilitarian philosopher, once spiked this argument. He said, "There are two types of people in this world: those who divide the world into two types and those who do not."
Իրականում, ես բաժանում եմ մարդկանց երկու խմբի: Ջերեմի Բենթհամը` հզոր ուտիլիտար փիլիոսփան, մի անգամ ծաղրի այսպիսի պնդում է ներկայացրել՝ ասելով: «Աշխարհում կա մարդկանց երկու տեսակ, նրանք, ովքեր բաժանում են աշխարհն երկու տեսակի և նրանք, ովքեր չեն բաժանում»:
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Well, I do.
Ես բաժանում եմ:
(Laughter)
(Ծիծաղ)
I meet all kinds of people who don't enjoy what they do. They simply go through their lives getting on with it. They get no great pleasure from what they do. They endure it rather than enjoy it, and wait for the weekend. But I also meet people who love what they do and couldn't imagine doing anything else. If you said, "Don't do this anymore," they'd wonder what you're talking about. It isn't what they do, it's who they are. They say, "But this is me, you know. It would be foolish to abandon this, because it speaks to my most authentic self." And it's not true of enough people. In fact, on the contrary, I think it's still true of a minority of people. And I think there are many possible explanations for it.
Ես հանդիպել եմ շատ տարբեր մարդկանց, ովքեր իրենց աշխատանքից հաճույք չեն ստանում: Նրանք պարզապես ապրում են համակերպվելով դրա հետ: Նրանք մեծագույն հաճույք չեն ստանում իրենց կատարած աշխատանքից: Նրանք մի կերպ հանդուրժում են այն, և ոչ թե վայելում, և սպասում են շաբաթվա ավարտին: Բայց ես նաև հանդիպել եմ մարդկանց, ովքեր սիրում են իրենց աշխատանքը, և չեն պատկերացնում, որ կարող են ուրիշ բան անել: Եթե դուք նրանց ասեք. «Մեկ այլ բան արա», նրանք կզարմանան, թե այդ ինչ եք դուք ասում: Քանի որ դա այն չէ, ինչ իրենք անում են: Դա հենց իրենք են: Նրանք ասում են. «Բայց սա ես եմ, գիտես: Հիմարություն կլիներ իմ կողմից թողնել սա, քանի որ այն իմ իրական «ես»-ն է»: Սա ճիշտ չէ շատ մարդկանց համար: Իրականում, հակառակը, կարծում եմ սա ճիշտ է մարդկանց փոքրամասնության համար: Եվ կարծում եմ դրա համար կան շատ
And high among them is education, because education, in a way, dislocates very many people from their natural talents. And human resources are like natural resources; they're often buried deep. You have to go looking for them, they're not just lying around on the surface. You have to create the circumstances where they show themselves. And you might imagine education would be the way that happens, but too often, it's not. Every education system in the world is being reformed at the moment and it's not enough. Reform is no use anymore, because that's simply improving a broken model. What we need -- and the word's been used many times in the past few days -- is not evolution, but a revolution in education. This has to be transformed into something else.
հնարավոր բացատրություններ: Եվ դրանցից ամենակարևորը կրթությունն է, քանի որ կրթությունը, իրականում, շատ մարդկանց շեղում է իրենց բնածին տաղանդներից: Մարդկային ռեսուրսները շատ նման են բնական ռեսուրսների, նրանք հաճախ շատ խորն են գտնվում: Դուք պետք է փնտրեք դրանք: Դրանք մակերեսի վրա չեն: Դուք պետք է հանգամանքներ ստեղծեք, որպեսզի դրանք արտահայտվեն: Եվ դուք կարող եք մտածել, որ կրթությունը, պետք է որ լինի դրան տանող ճանապարհ: Բայց շատ հաճախ այդպես չէ: Աշխարհի յուրաքնաչյուր կրթական համակարգ այս պահին վերափոխվում է: Եվ դա բավարար չէ: Բարեփոխումներն այլևս օգուտ չեն բերում, քանի որ դա նույն է ինչ պարզապես չաշխատող մոդել բարելավելը: Ինչը մեզ իրոք անհրաժեշտ է... և այդ բառը շատ անգամներ է արտասանվել անցած մի քանի օրերի ընթացքում.. զարգացումը չէ, այլ կրթական հեղափոխությունն է: Սա պետք է վերափոխվի
(Applause)
ինչ-որ այլ բանի:
(Ծափահարություններ)
One of the real challenges is to innovate fundamentally in education. Innovation is hard, because it means doing something that people don't find very easy, for the most part. It means challenging what we take for granted, things that we think are obvious. The great problem for reform or transformation is the tyranny of common sense. Things that people think, "It can't be done differently, that's how it's done."
Իրական մարտահրավերներից մեկը կրթության մեջ արմատական նորարարությունն է: Նորարարությունը բարդ է, քանի որ դա նշանակում է անել մի բան, որ մարդիկ այդքան էլ հեշտ չեն կարողանում անել: Դա նշանակում է մարտահրավեր նետել այն ամենին, ինչ սովորական ենք համարում, այն ամենին ինչ, մեր կարծիքով, ակնհայտ է: Հիմնական խնդիրը բարեփոխման կամ վերափոխման ժամանակ առողջ դատողությունն է, մարդիկ մտածում են․ «Դե, ուրիշ կերպ այս բանն անել չի լինի, քանի որ այն այսպես են միշտ արել»։
I came across a great quote recently from Abraham Lincoln, who I thought you'd be pleased to have quoted at this point.
Վերջերս աչքովս ընկավ Աբրահամ Լինկոլնի մի հրաշալի մեջբերում, կարծում եմ այս պահին դուք դեմ չէիք լինի նրա խոսքերը լսել։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
He said this in December 1862 to the second annual meeting of Congress. I ought to explain that I have no idea what was happening at the time. We don't teach American history in Britain.
Նա ասել էր սա 1862 թ-ի դեկտեմբերին, Կոնգրեսի երկրորդ տարեկան ժողովին։ Պետք է ասեմ, որ ես գաղափար անգամ չունեմ, թե ինչ էր կատարվում այդ ժամանակ։ Մենք Բրիտանիայում ամերիկյան պատմություն չենք դասավանդում։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
We suppress it. You know, this is our policy.
Մենք արգելում ենք այն։ Գիտեք, դա մեր քաղաքականությունն է։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
No doubt, something fascinating was happening then, which the Americans among us will be aware of.
Այսպիսով, անկասկած ինչ-որ զարմանահրաշ բան է կատարվում 1862 թ-ի դեկտեմբերին, որի մասին մեզ մեջ եղած ամերիկացիները տեղյակ են։
But he said this: "The dogmas of the quiet past are inadequate to the stormy present. The occasion is piled high with difficulty, and we must rise with the occasion." I love that. Not rise to it, rise with it. "As our case is new, so we must think anew and act anew. We must disenthrall ourselves, and then we shall save our country."
Բայց նա ասաց հետևյալը․ «Հանգիստ անցյալի դավանանքները չեն համապատասխանում բուռն ներկային։ Մեր պարագան լի է դժվարություններով, բայց մենք պետք է դժվարությունների հետ համըթաց շարժվենք»։ Ինձ շատ դուր է գալիս այդ մասը։ Ոչ թե հետևենք դրանց, այլ համընթաց շարժվենք։ «Քանի որ մեր պարագան նոր է, մենք պետք է նոր կերպ մտածենք, և նոր կերպ վարվենք։ Մենք պետք է ձերբազատենք ինքներս մեզ
I love that word, "disenthrall."
և այդ ժամանակ մենք կփրկենք մեր երկիրը»։
You know what it means? That there are ideas that all of us are enthralled to, which we simply take for granted as the natural order of things, the way things are. And many of our ideas have been formed, not to meet the circumstances of this century, but to cope with the circumstances of previous centuries. But our minds are still hypnotized by them, and we have to disenthrall ourselves of some of them. Now, doing this is easier said than done. It's very hard to know, by the way, what it is you take for granted. And the reason is that you take it for granted.
Շատ է դուրս գալիս այդ բառը՝ «ձերբազատել»։ Գիտե՞ք ինչ է այն նշանակում։ Այն նշանակաում է, որ կան գաղափարներ, որոնք գերել են մեզ, որոնք մենք ընդունում ենք, որպես բնական, այնպես ինչպես դրանք կան։ Մեր գաղափարներից շատերը ձևավորվել են, ոչ թե այս դարի հանգամանքներին համապատասխան, այլ նախորդ դարերի հանգամանքներին ծառայելու նպատակով։ Բայց մեր ուղեղը դեռևս հիպնոսացված է դրանցով։ Եվ մենք պետք է ձերբազատվենք դրանցից որոշներից։ Սակայն շատ ավելի հեշտ է սա ասել քան անել։ Ի դեպ շատ դժվար է հասկանալ, թե ինչն ենք մենք ընդունում որպես սովորական, հենց այն պատճառով, որ դրանք այդքան սովորական են մեզ համար։
(Laughter)
Թույլ տվեք հարցնել մի այդպիսի բանի մասին։
Let me ask you something you may take for granted. How many of you here are over the age of 25? That's not what you take for granted, I'm sure you're familiar with that. Are there any people here under the age of 25? Great. Now, those over 25, could you put your hands up if you're wearing your wristwatch? Now that's a great deal of us, isn't it? Ask a room full of teenagers the same thing. Teenagers do not wear wristwatches. I don't mean they can't, they just often choose not to. And the reason is we were brought up in a pre-digital culture, those of us over 25. And so for us, if you want to know the time, you have to wear something to tell it. Kids now live in a world which is digitized, and the time, for them, is everywhere. They see no reason to do this. And by the way, you don't need either; it's just that you've always done it and you carry on doing it. My daughter never wears a watch, my daughter Kate, who's 20. She doesn't see the point. As she says, "It's a single-function device."
Ձեզանից քանի՞սն են 25 տարեկանից մեծ։ Դա այն չէ, ինչ դուք սովորական ենք ընդունում։ Համոզված եմ, որ դա դուք արդեն գիտեք։ Կա՞ն մարդիկ, ովքեր 25 տարեկանից պակաս են։ Հրաշալի է։ Ով 25 տարեկանից մեծ է, և կրում է ձեռքին ժամացույց, կբարձրացնե՞ք ձեր ձեռքերը։ Մեզանից շատերը ձեռքերը բարձրացրեցին, այդպե՞ս չէ։ Նույն հարցն ուղղեք դեռահասներին։ Դեռահասները չեն կրում ժամացույց։ Ես նկատի չունեմ, որ նրանք չեն կարող կամ որ նրանց չի թույլատրվում ժամացույց կրել, նրանք պարզապես չեն ուզում դա անել։ Եվ պատճառն այն է, որ մենք, ովքեր 25 տարեկանից մեծ են, մեծացել ենք մինչ-թվային մշակույթում։ Այդպիսով, եթե մենք ուզում ենք ժամն իմանալ, մենք պետք է կրենք մի սարք, որ կասի մեզ այն։ Երիտասարդներն այսօր ապրում են մի աշխարհում, որը թվային է, և իրենց համար ժամանակն ամենուր է։ Նրանք չեն հասկանում ժամացույց կրելու իմաստը։ Եվ ի դեպ, դուք նույնպես կարող եք դա չանել, բայց քանի որ միշտ արել եք, շարունակում եք դա անել։ Իմ աղջիկը երբեք ժամացույց չի կրում, իմ աղջիկը Քեյթը, որը 20 տարեկան է։ Նա դրա իմաստը չի տեսնում։ Ինչպես նա ասում է, «Այդ սարքն ընդամենը մեկ բան է կարող անել»։ (Ծիծաղ)
(Laughter)
Կարծես ասի․ «Դրանի՞ց էլ չդզող բան»։
"Like, how lame is that?" And I say, "No, no, it tells the date as well."
Իսկ ես ասում եմ․ «Ոչ, ոչ, այն օրն էլ է ասում»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
"It has multiple functions."
«Այն մի քանի բան է անում»։
(Laughter)
But, you see, there are things we're enthralled to in education. A couple of examples. One of them is the idea of linearity: that it starts here and you go through a track and if you do everything right, you will end up set for the rest of your life. Everybody who's spoken at TED has told us implicitly, or sometimes explicitly, a different story: that life is not linear; it's organic. We create our lives symbiotically as we explore our talents in relation to the circumstances they help to create for us. But, you know, we have become obsessed with this linear narrative. And probably the pinnacle for education is getting you to college. I think we are obsessed with getting people to college. Certain sorts of college. I don't mean you shouldn't go, but not everybody needs to go, or go now. Maybe they go later, not right away.
Բայց կան բաներ, որոնք մեզ գերել են կրթության մեջ։ Թույլ տվեք մի քանի օրինակ բերել։ Դրանցից մեկը դրա գծային լինելն է, այն սկսում է այստեղ, անցնում է այս ուղիով, և եթե ամեն բան ճիշտ անեք, ձեր տեղը կգտնեք մինչ կյանքի վերջ։ Յուրաքանչյուրն, որ ելույթ է ունեցել TED-ում անուղղակիորեն, իսկ երբեմն ուղղակիորեն, մեկ այլ պատմություն է մեզ պատմել, որ կյանքը գծային չէ, այն օրգանական է։ Մենք մեր կյանքը ստեղծում ենք միասին, երբ մենք բացահայտում ենք մեր տաղանդները, հանգամանքներում, որոնք ստեղծվում են դրանց օգնությամբ։ Բայց ինչպեք գիտեք, մենք չափից շատ ենք տարվել կյանքի գծային լինելու գաղափարով։ Եվ հավանաբար կրթության գագաթնակետը համալսարան ընդունվելն է։ Կարծում եմ մենք չափից շատ ենք տարվում համալսարան, որոշակի համալսարաններ ընդունվելու գաղափարով։ Չեմ ասում, որ դուք չպետք է համալսարան ընդունվեք, բայց ոչ բոլորը պետք է համալսարան ընդունվեն, և ոչ բոլորը պետք է համալսարան ընդունվեն այս պահին։ Միգուցե նրանք պետք է ավելի ուշ ընդունվեն, ոչ հենց հիմա։
And I was up in San Francisco a while ago doing a book signing. There was this guy buying a book, he was in his 30s. I said, "What do you do?" And he said, "I'm a fireman." I asked, "How long have you been a fireman?" "Always. I've always been a fireman." "Well, when did you decide?" He said, "As a kid. Actually, it was a problem for me at school, because at school, everybody wanted to be a fireman."
Վերջերս ես Սան-Ֆրանցիսկոյում էի, գիրքս էի ստորագրում։ Այնտեղ մոտ 30 տարեկան մի երիտասարդ հանդիպեցի, որ իմ գիրքն էր գնում։ Ես հարցեցի․ «Ի՞նչ ես անում»։ Եվ նա ասաց․ «Ես հրշեջ եմ»։ Ես հարցեցի․ «Որքա՞ն ժամանակ ես եղել հրշեջ»։ Նա ասաց․ «Միշտ։ Ես միշտ հրշեջ եմ եղել»։ Ես հարցեցի․ «Դե, ե՞րբ ես որոշել հրշեջ դառնալ»։ Նա ասաց․ «Դեռ մանկուց»։ Նա ասաց․ «Իրականում, դա խնդիր էր ինձ համար դպրոցում, որովհետև դպրոցում բոլորը ուզում էին հրշեջ դառնալ»։
(Laughter)
Նա ասաց․ «Բայց ես ուզում էի հրշեջ դառնալ»։
He said, "But I wanted to be a fireman." And he said, "When I got to the senior year of school, my teachers didn't take it seriously. This one teacher didn't take it seriously. He said I was throwing my life away if that's all I chose to do with it; that I should go to college, I should become a professional person, that I had great potential and I was wasting my talent to do that." He said, "It was humiliating. It was in front of the whole class and I felt dreadful. But it's what I wanted, and as soon as I left school, I applied to the fire service and I was accepted. You know, I was thinking about that guy recently, just a few minutes ago when you were speaking, about this teacher, because six months ago, I saved his life."
Նա ասաց․ «Երբ ես ավարտական դասարանում էի, իմ ուսուցիչները դա լուրջ չէին ընդունում։ Մի ուսուցիչ կար, որ դա լուրջ չէր ընդունում։ Նա ասում էր, որ ես կյանքս խորտակում եմ, եթե ցանկանում եմ հրշեջ դառնալ, որ ես պետք է համալսարան ընդունվեմ, մասնագետություն ձեռք բերեմ, որ ես հսկայական ներուժ ունեմ, և ես վատնում եմ իմ տաղանդը հրշեջ դառնալու վրա»։ Եվ նա ասաց․ «Դա ստորացուցիչ էր, որովհետև, նա այդ ամենն ասաց ամբողջ դասարանի առջև, և ես շատ վատ ինձ զգացի։ Բայց դա այն էր, ինչ ես ուզում էի անել, և երբ ես ավարտեցի դպրոցը, ես դիմեցի հրշեջ ծառայության, և նրանք ընդունեցին ինձ»։ Եվ նա ասաց․ «Գիտես, ես մտածում էի այդ մարդու մասին, վերջերս, այդ ուսուցչի մասին, մի քանի րոպե առաջ, երբ դու խոսում էիր», նա ասաց, «որովհետև վեց ամիս առաջ,
(Laughter)
ես փրկեցի նրա կյանքը»։ (Ծիծաղ)
He said, "He was in a car wreck, and I pulled him out, gave him CPR, and I saved his wife's life as well." He said, "I think he thinks better of me now."
Նա ասաց․ «Նա վթարի էր ենթարկվել, և ես դուրս հանեցի նրանք ավտոմեքենայից, արհեստական շնչառություն կիրառեցի, և փրկեցի նրա կնոջ կյանքը նույնպես»։ Նա ասաց․ «Կարծում եմ նա իմ մասին ավելի լավ կարծիք ունի այժմ»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
(Applause)
(Ծափահարություններ)
You know, to me, human communities depend upon a diversity of talent, not a singular conception of ability. And at the heart of our challenges --
Գիտեք, իմ կարծիքով, մարդկային համայնքները կախվածության մեջ են տարբեր տաղանդներից, և ոչ միայն զուտ ընդունակության գաղափարից։
(Applause)
Մեր բուն խնդիրն է․․․ (Ծափահարություններ)
At the heart of the challenge is to reconstitute our sense of ability and of intelligence. This linearity thing is a problem.
Մեր բուն խնդիրն է վերակառուցել մեր ընդունակության և մտավոր կարողության զգացումը։ Իրերն գծային ընկալելը խնդիր է դառնում։
When I arrived in L.A. about nine years ago, I came across a policy statement -- very well-intentioned -- which said, "College begins in kindergarten." No, it doesn't.
Երբ ես եկա Լոս-Անջելես, մոտ իննը տարի առաջ, աչքովս ընկավ մի պետական քաղաքականության առաջարկ, որն լավ մտադրությամբ էր առաջ քաշվել, և որն ասում էր․ «Համալսարանը սկսվում է մանկապարտեզում»։ Ոչ, այն չի սկսվում մանկապարտեզում։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
It doesn't. If we had time, I could go into this, but we don't.
Չի սկսվում։ Եթե ժամանակ ունենայինք, ես ավելի մանրամասն կբացատրեի, բայց մենք չունենք ժամանակ։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Kindergarten begins in kindergarten.
Մանկապարտեզը սկսում է մանկապարտեզում։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
A friend of mine once said, "A three year-old is not half a six year-old."
Իմ ընկերը մի անգամ ասաց․ «Գիտես, երեք տարեկանը վեց տարեկանի կեսը չէ»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
(Applause)
(Ծափահարություններ)
They're three.
Նրանք երեք տարեկան են։
But as we just heard in this last session, there's such competition now to get into kindergarten -- to get to the right kindergarten -- that people are being interviewed for it at three. Kids sitting in front of unimpressed panels, you know, with their resumes --
Բայց ինչպես մենք լսեցինք այս վերջին բաժնի ընթացքում, այժմ մանկապարտեզ ընդունվելու համար այնքան մրցակցություն կա, լավ մանկապարտեզ ընդունվելու համար, որ մարդիկ հարցազրույց են ունենում երեք տարեկանում։ Երեխաները նստում են չտպավորված հանձնախմբի առջև, որոնք թերթում են իրենց CV-ները,
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Flicking through and saying, "What, this is it?"
և ասում․ «Ընդամենը այսքա՞նը»
(Laughter)
(Ծիծաղ)
(Applause)
(Ծափահարություններ)
"You've been around for 36 months, and this is it?"
«Դու 36 ամիս արդեն ապրում ես, և ընդամենը այսքա՞նն ես արել»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
"You've achieved nothing -- commit.
«Դու ոչ մի բանի չես հասել։
(Laughter)
Առաջին վեց ամիսն անցկացրել ես կրծքով ուտելու վրա, ինչպես տեսնում եմ»։
Spent the first six months breastfeeding, I can see."
(Ծիծաղ)
(Laughter)
See, it's outrageous as a conception.
Տեսնում եք, դա ահավոր է, բայց դա գրավում է մարդկանց;
The other big issue is conformity. We have built our education systems on the model of fast food. This is something Jamie Oliver talked about the other day. There are two models of quality assurance in catering. One is fast food, where everything is standardized. The other is like Zagat and Michelin restaurants, where everything is not standardized, they're customized to local circumstances. And we have sold ourselves into a fast-food model of education, and it's impoverishing our spirit and our energies as much as fast food is depleting our physical bodies.
Մյուս մեծ խնդիրը կոնֆորմիզն է։ Մենք կառուցել ենք մեր կրթական համակարգը ֆաստֆուդի մոդելի հիման վրա։ Սա մի բան է, որի մասին ելույթ ունեցավ Ջեմի Օլիվերը մի քանի օր առաջ։ Գիտեք սննդի մատակարարման մեջ որակի ապահովման երկու մոդել կա։ Մեկը դա ֆաստֆուդն է, որտեղ ամեն բան միօրինականացված է։ Մյուսը՝ Zagat և Michelin ռեստորաններն են, որտեղ ոչ մի բան միօրինականացված չէ, դրանք համապատասխանեցվում են տեղական հանգամանքներին։ Մենք վաճառել ենք ինքներս մեզ կրթության ֆաստֆուդ մոդելին։ Այն քայքայում է մեր հոգին և եռանդը, ճիշտ այնպես, ինչպես ֆաստֆուդը կործանում է մեր ֆիզիկական մարմինը։
(Applause)
(Ծափահարություններ)
We have to recognize a couple of things here. One is that human talent is tremendously diverse. People have very different aptitudes. I worked out recently that I was given a guitar as a kid at about the same time that Eric Clapton got his first guitar.
Կարծում եմ, մենք պետք է հասկանանք մի քանի բան։ Դրանցից մեկն այն է, որ մարդկային տաղանդը բազմազան է։ Մարդիկ ունեն շատ տարբեր ընդունակություններ։ Վերջերս հաշվեցի, որ, երբ ես փոքր էի, ինձ կիթառ էին նվիրել,
(Laughter)
մոտավորապես նույն ժամանակ, երբ Էրիկ Կլեպտոնը իր առաջին կիթառն էր ստացել։
It worked out for Eric, that's all I'm saying.
Դե գիտեք, Էրիկի դեպքում լավ ստացվեց, իմ ասածն այդ է։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
In a way -- it did not for me. I could not get this thing to work no matter how often or how hard I blew into it. It just wouldn't work.
Իմ դեպքում այդպես չէր։ Ես չէի կարողանում նվագել այն, անկախ նրանից, թե որքան հաճախ և ջանասիրաբար էի փորձեր անում։ Ոչ մի բան չէր ստացվում։
(Laughter)
But it's not only about that. It's about passion. Often, people are good at things they don't really care for. It's about passion, and what excites our spirit and our energy. And if you're doing the thing that you love to do, that you're good at, time takes a different course entirely. My wife's just finished writing a novel, and I think it's a great book, but she disappears for hours on end. You know this, if you're doing something you love, an hour feels like five minutes. If you're doing something that doesn't resonate with your spirit, five minutes feels like an hour. And the reason so many people are opting out of education is because it doesn't feed their spirit, it doesn't feed their energy or their passion.
Բայց խոսքը միայն դրա մասին չէ։ Խոսքը կրքի մասին է։ Հաճախ մարդիկ շատ լավ են անում մի բան, որի հանդեպ հետաքրքրություն չունեն։ Ես խոսում եմ կրքի մասին, և նրա մասին, որ ոգևորում է մեզ։ Եթե դուք անում եք մի բան, որ սիրում եք, և որը լավ եք կարողանում անել, ժամանակն այլ ընթացք է ստանում։ Իմ կինն ավարտել է իր նովելը, և ես կարծում եմ, որ այն հրաշալի գիրք է, բայց նա ժամերով անհայտանում է։ Եթե դուք անում եք մի բան, որ սիրում եք, ժամն անցնում է հինգ րոպեի պես։ Եթե դուք անում եք մի բան, որը չի արձագանքում ձեր հոգու մեջ, հինգ րոպեն մեկ ժամ է թվում։ Եվ պատճառը, որ այդքան շատ մարդ հրաժարվում է կրթությունից, այն է, որ կրթությունը չի սնուցում իրենց հոգին, այն չի սնուցում իրենց եռանդը և կիրքը։
So I think we have to change metaphors. We have to go from what is essentially an industrial model of education, a manufacturing model, which is based on linearity and conformity and batching people. We have to move to a model that is based more on principles of agriculture. We have to recognize that human flourishing is not a mechanical process; it's an organic process. And you cannot predict the outcome of human development. All you can do, like a farmer, is create the conditions under which they will begin to flourish.
Այսպիսով, ես կարծում եմ, որ մենք պետք է փոխենք փոխաբերությունը։ Մենք պետք է շարժվենք կրթության արդյունաբերական մոդելից, արտադրության մոդելից, որը հիմնված է գծայնության, կոնֆորմիզմի և մարդկանց անտեսելու վրա։ Մենք պետք է շարժվենք դեպի մի մոդել, որը հիմնված է գյուղատնտեսության սկզբունքների վրա։ Մենք պետք է հասկանանք, որ մարդկանց բարգավաճումը մեխանիկական գործընթաց չէ, այն օրգանական է։ Եվ դուք չեք կարող գուշակել մարդկային զարգացման արդյունքը, դուք միայն կարող եք, ինչպես գյուղացին, ստեղծել պայմաններ, որոնց դեպքում նրանք կսկսեն ծաղկել։
So when we look at reforming education and transforming it, it isn't like cloning a system. There are great ones, like KIPP's; it's a great system. There are many great models. It's about customizing to your circumstances and personalizing education to the people you're actually teaching. And doing that, I think, is the answer to the future because it's not about scaling a new solution; it's about creating a movement in education in which people develop their own solutions, but with external support based on a personalized curriculum.
Երբ մենք նայում ենք կրթության բարեփոխման և վերափոխման խնդրին, մենք չենք կարող համակարգը կլոնավորել։ Կան հրաշալի համակարգեր, ինչպես օրինակ KIPP-ը, այն հրաշալի համակարգ է։ Կան բազմաթիվ հրաշալի մոդելներ։ Կարևոր է հարմարվել հանգամանքներին, և անհատականացնել կրթությունը, հաշվի առնելով այն մարդկանց, ում ուսուցանում եք։ Կարծում եմ, որ դա է մեր պատասխանն ապագային, որովհետև խոսքը գնում է ոչ թե նոր լուծման հանգելու մասին, այլ կրթության մեջ շարժում ստեղծելու մասին, որտեղ մարդիկ հանդես կգան իրենց սեփական լուծումներով, և կունենան աջակցություն դրսից, հիմնված անհատականացված ուսումնական պլանի վրա։
Now in this room, there are people who represent extraordinary resources in business, in multimedia, in the Internet. These technologies, combined with the extraordinary talents of teachers, provide an opportunity to revolutionize education. And I urge you to get involved in it because it's vital, not just to ourselves, but to the future of our children. But we have to change from the industrial model to an agricultural model, where each school can be flourishing tomorrow. That's where children experience life. Or at home, if that's what they choose, to be educated with their families or friends.
Այս սենյակում, կան մարդիկ, որոնք ունեն արտակարգ միջոցներ և հնարավորություններ բիզնեսի, մուլտիմեդիայի, ինտերնետի ոլորտներում։ Այս տեխնոլոգիաները, ուսուցիչների արտասովոր տաղանդի հետ համատեղ, հնարավորություն են ընձեռում մեզ հեղափոխություն իրականացնել կրթության ոլորտում։ Ես պնդում եմ, որ դուք ներգրավվեք այս ամենի մեջ, որովհետև սա կարևոր է, ոչ միայն մեզ համար, այլ նաև մեր երեխաների ապագայի համար։ Բայց մենք պետք է փոխենք արդյունաբերական մոդելը գյուղատնտեսական մոդելի, որտեղ յուրաքանչյուր դպրոց կարող է ծաղկել հենց վաղը։ Մի վայր, որտեղ երեխաները կյանքի փորձ են քաղում։ Կամ տանը, եթե նրանք որոշել են կրթություն ստանալ տանը, իրենց ընտանիքի անդամների և ընկերների հետ։
There's been a lot of talk about dreams over the course of these few days. And I wanted to just very quickly -- I was very struck by Natalie Merchant's songs last night, recovering old poems. I wanted to read you a quick, very short poem from W. B. Yeats, who some of you may know. He wrote this to his love, Maud Gonne, and he was bewailing the fact that he couldn't really give her what he thought she wanted from him. And he says, "I've got something else, but it may not be for you."
Մենք շատ հաճախ խոսում էին երազանքների մասին, վերջին մի քանի օրվա ընթացքում։ Եվ ես ուզում եմ շատ արագ․․․ Ես շատ տպավորված էի երեկ Նաթալի Մերչանթի երգերով, որոնք նոր կյանք են տալիս հին բանաստեղծություններին։ Ես ուզում եմ կարդալ մի շատ կարճ բանաստեղծություն, Վ․Բ․ Յեյթցի բանաստեղծություններից, ում դուք գիտեք։ Նա գրել է սա իր սիրելիին, Մաուդ Գոնին, և նա շատ ցավում էր, որ չի կարող տալ նրան այն, ինչ իր սերն ուզում էր իրենից։ Եվ նա ասում է․ «Ես մեկ այլ բան ունեմ, բայց միգուցե այն քեզ համար չէ»։
He says this: "Had I the heavens' embroidered cloths, Enwrought with gold and silver light, The blue and the dim and the dark cloths Of night and light and the half-light, I would spread the cloths under your feet: But I, being poor, have only my dreams; I have spread my dreams under your feet; Tread softly because you tread on my dreams." And every day, everywhere, our children spread their dreams beneath our feet. And we should tread softly.
Նա ասում է հետևյալը․ «Թե ունենայի երկնքի սավանը՝ Հյուսված ոսկե և արծաթե թելերով, Գիշերվա, լույսի ու կիսալույսի՝ կապույտ, աղոտ ու մուգ գույներով։ Կփռեի այն քո ոտքերի տակ, Բայց ես հարուստ եմ լոկ երազներով, Ու ոտքերիդ տակ փռել եմ իմ երազները, Քայլիր քնքշորեն, քանզի քայլում ես իմ երազների վրայով»։ Եվ յուրաքանչյուր օր, ամենուր, մեր երեխաներն իրենց երազանքները փռում են մեր ոտքերի տակ։ Եվ մենք պետք է քնքշորեն քայլենք։
Thank you.
Շնորհակալություն։
(Applause)
(Ծափահարություններ)
Thank you very much.
(Applause)
Thank you.
(Applause)