Υπάρχει ένας άνδρας ονόματι Λοχαγός Ουίλιαμ Σουένσον στον οποίο πρόσφατα απονεμήθηκε το Παράσημο Τιμής του Κογκρέσου για τις ενέργειές του στις 8 Σεπτεμβρίου 2009.
There's a man by the name of Captain William Swenson who recently was awarded the congressional Medal of Honor for his actions on September 8, 2009.
Εκείνη την ημέρα, μια Αμερικανική και μια Αφγανή φάλαγγα κατευθύνονταν μέσω ενός τμήματος του Αφγανιστάν για να βοηθήσουν στην προστασία μιας ομάδας κυβερνητικών αξιωματούχων, μιας ομάδας Αφγανών κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι θα συναντιόνταν με κάποιους ντόπιους πρεσβύτερους του χωριού. Η φάλαγγα έπεσε σε ενέδρα και ήταν περικυκλωμένη από τρεις πλευρές κι ανάμεσα σε πολλά άλλα ο Λοχαγός Σουένσον αναγνωρίστηκε επειδή έτρεξε μέσα σε αναμμένη φωτιά για να διασώσει τους τραυματίες και ν' ανασύρει τους νεκρούς. Ένας απ' τους ανθρώπους που διέσωσε ήταν λοχίας και μαζί με έναν σύντροφό του κατευθύνονταν προς ένα ελικόπτερο αεροδιακομιδής.
On that day, a column of American and Afghan troops were making their way through a part of Afghanistan to help protect a group of government officials, a group of Afghan government officials, who would be meeting with some local village elders. The column came under ambush, and was surrounded on three sides, and amongst many other things, Captain Swenson was recognized for running into live fire to rescue the wounded and pull out the dead. One of the people he rescued was a sergeant, and he and a comrade were making their way to a medevac helicopter.
Αυτό που ήταν αξιοσημείωτο εκείνη την ημέρα, από απλή σύμπτωση, είναι πως ένας
And what was remarkable about this day is, by sheer coincidence,
απ' τους ιατρούς της αεροδιακομιδής τυχαία είχε μηχανή GoPro στο κράνος του και κατέγραφε όλη τη σκηνή στην κάμερα. Δείχνει τον Λοχαγό Σουένσον και τον συστρατιώτη του να φέρνουν αυτόν τον τραυματισμένο στρατιώτη που είχε δεχθεί πυροβολισμό στον λαιμό. Τον έβαλαν στο ελικόπτερο και μετά βλέπετε τον Λοχαγό Σουένσον να σκύβει και να τον φιλάει πριν στραφεί να διασώσει περισσότερους.
one of the medevac medics happened to have a GoPro camera on his helmet and captured the whole scene on camera. It shows Captain Swenson and his comrade bringing this wounded soldier who had received a gunshot to the neck. They put him in the helicopter, and then you see Captain Swenson bend over and give him a kiss before he turns around to rescue more.
Το είδα αυτό και σκέφτηκα, από πού προέρχονται άνθρωποι σαν αυτόν; Τι είναι αυτό; Είναι κάποιο πολύ βαθύ συναίσθημα, όταν θέλεις να κάνεις κάτι τέτοιο. Υπάρχει μια αγάπη εκεί, και ήθελα να γνωρίζω γιατί δεν έχω συνεργάτες σαν αυτούς; Ξέρετε, στον στρατό, δίνουν μετάλλια σε ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν ώστε να κερδίσουν άλλοι. Στις επιχειρήσεις, δίνουμε μπόνους σε άτομα που είναι πρόθυμα να θυσιάσουν άλλους ώστε να έχουμε κέρδος εμείς. Γίνεται ανάποδα. Σωστά; Έτσι, αναρωτήθηκα, από πού προέρχονται τέτοιοι άνθρωποι; Το αρχικό συμπέρασμα ήταν πως απλά είναι καλύτεροι άνθρωποι. Γι' αυτό είναι αφοσιωμένοι στον στρατό. Αυτοί οι καλύτεροι άνθρωποι έλκονται από αυτήν την έννοια υπηρεσίας. Αλλά αυτό είναι τελείως λάθος. Αυτό που έμαθα ήταν πως είναι το περιβάλλον, κι αν πετύχεις το περιβάλλον, ο καθένας μας έχει την ικανότητα να κάνει αυτά τα αξιοθαύμαστα πράγματα, και κυρίως, κι άλλοι έχουν αυτήν την ικανότητα. Είχα τη μεγάλη τιμή να συναντήσω κάποιους από αυτούς που θα ονομάζαμε ήρωες, που έχουν θέσει τους εαυτούς και τις ζωές τους σε κίνδυνο για να σώσουν άλλους, και τους ρώτησα: «Γιατί θα το κάνατε αυτό; Γιατί το κάνατε;» Κι όλοι λένε το ίδιο: «Επειδή θα το έκαναν κι εκείνοι για μένα». Είναι αυτή η βαθιά αίσθηση εμπιστοσύνης και συνεργασίας. Άρα, η εμπιστοσύνη και η συνεργασία είναι πραγματικά σημαντικές. Το πρόβλημα με τις έννοιες της εμπιστοσύνης και συνεργασίας είναι πως είναι συναισθήματα, δεν είναι οδηγίες. Δεν μπορώ απλά να σας πω: «Εμπιστευθείτε με» και να το κάνετε. Δεν μπορώ να πω σε δυο ανθρώπους να συνεργαστούν κι αυτοί να το κάνουν. Δεν λειτουργεί έτσι. Είναι ένα συναίσθημα.
I saw this, and I thought to myself, where do people like that come from? What is that? That is some deep, deep emotion, when you would want to do that. There's a love there, and I wanted to know why is it that I don't have people that I work with like that? You know, in the military, they give medals to people who are willing to sacrifice themselves so that others may gain. In business, we give bonuses to people who are willing to sacrifice others so that we may gain. We have it backwards. Right? So I asked myself, where do people like this come from? And my initial conclusion was that they're just better people. That's why they're attracted to the military. These better people are attracted to this concept of service. But that's completely wrong. What I learned was that it's the environment, and if you get the environment right, every single one of us has the capacity to do these remarkable things, and more importantly, others have that capacity too. I've had the great honor of getting to meet some of these, who we would call heroes, who have put themselves and put their lives at risk to save others, and I asked them, "Why would you do it? Why did you do it?" And they all say the same thing: "Because they would have done it for me." It's this deep sense of trust and cooperation. So trust and cooperation are really important here. The problem with concepts of trust and cooperation is that they are feelings, they are not instructions. I can't simply say to you, "Trust me," and you will. I can't simply instruct two people to cooperate, and they will. It's not how it works. It's a feeling.
Από πού προέρχεται αυτό το συναίσθημα; Αν γυρίσουμε πίσω 50.000 χρόνια στην Παλαιολιθική εποχή, στις πρώτες μέρες του Έμφρονος Ανθρώπου αυτό που βρίσκουμε είναι ότι ο κόσμος ήταν γεμάτος κίνδυνο, όλες αυτές οι δυνάμεις εργάζονταν σκληρά για να μας σκοτώσουν. Τίποτα προσωπικό. Είτε ήταν ο καιρός, έλλειψη πόρων, ίσως μια τίγρης με σπαθόδοντες όλα αυτά συντελούν για να μειωθεί η διάρκεια ζωής μας. Έτσι, εξελιχθήκαμε σε κοινωνικά ζώα, όπου ζούσαμε κι εργαζόμασταν μαζί μέσα σε αυτό που ονομάζω κύκλο ασφαλείας, μέσα στη φυλή, όπου αισθανόμαστε πως ανήκουμε. Κι όταν αισθανόμασταν ασφαλείς ανάμεσα στους δικούς μας, η φυσική αντίδραση ήταν εμπιστοσύνη και συνεργασία. Αυτό έχει εγγενή πλεονεκτήματα. Σημαίνει πως μπορώ να πάω για ύπνο με την πίστη πως κάποιος από τη φυλή μου θα έχει τον νου του στον κίνδυνο. Χωρίς εμπιστοσύνη μεταξύ μας, αν δεν σας εμπιστεύομαι, δεν θα προσέχετε για κίνδυνο. Κακό σύστημα επιβίωσης.
So where does that feeling come from? If you go back 50,000 years to the Paleolithic era, to the early days of Homo sapiens, what we find is that the world was filled with danger, all of these forces working very, very hard to kill us. Nothing personal. Whether it was the weather, lack of resources, maybe a saber-toothed tiger, all of these things working to reduce our lifespan. And so we evolved into social animals, where we lived together and worked together in what I call a circle of safety, inside the tribe, where we felt like we belonged. And when we felt safe amongst our own, the natural reaction was trust and cooperation. There are inherent benefits to this. It means I can fall asleep at night and trust that someone from within my tribe will watch for danger. If we don't trust each other, if I don't trust you, that means you won't watch for danger. Bad system of survival.
Στη σημερινή εποχή είναι ακριβώς το ίδιο. Ο κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους, που προσπαθούν να εμποδίσουν τη ζωή μας ή να μειώσουν την ευκαιρία μας για επιτυχία. Θα μπορούσαν να είναι τα σκαμπανεβάσματα στην οικονομία, η αβεβαιότητα στο χρηματιστήριο. Ίσως να είναι μια νέα τεχνολογία που καθιστά το μοντέλο επιχείρησής σας ξεπερασμένο σε μια νύχτα. Ή ο ανταγωνισμός σας που μερικές φορές προσπαθεί να σας σκοτώσει. Προσπαθεί να σας βγάλει εκτός δουλειάς, αλλά κατά το ελάχιστο προσπαθεί πολύ να ανατρέψει την ανάπτυξή σας και να κλέψει την εργασία από εσάς. Δεν ελέγχουμε αυτές τις δυνάμεις. Είναι μια σταθερά, που δεν φεύγει.
The modern day is exactly the same thing. The world is filled with danger, things that are trying to frustrate our lives or reduce our success, reduce our opportunity for success. It could be the ups and downs in the economy, the uncertainty of the stock market. It could be a new technology that renders your business model obsolete overnight. Or it could be your competition that is sometimes trying to kill you. It's sometimes trying to put you out of business, but at the very minimum is working hard to frustrate your growth and steal your business from you. We have no control over these forces. These are a constant, and they're not going away.
Οι μόνες μεταβλητές είναι οι συνθήκες μέσα στον οργανισμό κι εδώ η ηγετική ικανότητα κάνει τη διαφορά, επειδή ο ηγέτης θέτει τον ρυθμό. Όταν ένας ηγέτης κάνει την επιλογή να βάλει προτεραιότητα την ασφάλεια και τις ζωές των ανθρώπων μέσα στον οργανισμό να θυσιάσει την άνεσή τους και να θυσιάσει τα χειροπιαστά αποτελέσματα, ώστε οι άνθρωποι να παραμείνουν και να αισθάνονται ασφαλείς κι ότι ανήκουν, συμβαίνουν αξιοπρόσεκτα πράγματα.
The only variable are the conditions inside the organization, and that's where leadership matters, because it's the leader that sets the tone. When a leader makes the choice to put the safety and lives of the people inside the organization first, to sacrifice their comforts and sacrifice the tangible results, so that the people remain and feel safe and feel like they belong, remarkable things happen.
Ταξίδευα με αεροπλάνο, κι έγινα μάρτυρας ενός γεγονότος όπου ένας πελάτης επιχείρησε να επιβιβαστεί πριν κληθεί ο αριθμός τους και παρακολούθησα τον υπάλληλο επιβίβασης να φέρεται σε αυτόν τον άνθρωπο σαν να είχε καταπατήσει τον νόμο, σαν σε εγκληματία. Του φώναξαν που επιχείρησε να επιβιβαστεί με την προηγούμενη ομάδα. Έτσι είπα κάτι. Είπα: «Είναι ανάγκη να μας συμπεριφέρεστε σαν κοπάδι; Δεν μπορείτε να μας συμπεριφέρεστε σαν να είμαστε άνθρωποι;» Και να τι μου είπε ακριβώς. Είπε: «Κύριε, αν δεν ακολουθήσω τους κανονισμούς, θα βρω τον μπελά μου ή θα χάσω τη δουλειά μου». Μου έλεγε πως δεν αισθάνεται ασφαλής. Μου έλεγε πως δεν εμπιστεύεται τους επικεφαλής της. Δεν μας αρέσει να πετάμε με τις αερογραμμές Southwest επειδή προσλαμβάνουν τους καλύτερους ανθρώπους. Είναι επειδή δεν φοβούνται τους επικεφαλής τους.
I was flying on a trip, and I was witness to an incident where a passenger attempted to board before their number was called, and I watched the gate agent treat this man like he had broken the law, like a criminal. He was yelled at for attempting to board one group too soon. So I said something. I said, "Why do you have treat us like cattle? Why can't you treat us like human beings?" And this is exactly what she said to me. She said, "Sir, if I don't follow the rules, I could get in trouble or lose my job." All she was telling me is that she doesn't feel safe. All she was telling me is that she doesn't trust her leaders. The reason we like flying Southwest Airlines is not because they necessarily hire better people.
Αν οι συνθήκες είναι άδικες, αναγκαζόμαστε να εξαντλήσουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας για να προστατευθούμε ο ένας από τον άλλον, κι αυτό εγγενώς αποδυναμώνει τον οργανισμό. Όταν αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στον οργανισμό, φυσικά θα συνδυάσουμε τα ταλέντα μας και τις δυνάμεις μας και θα δουλέψουμε ακούραστα για να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους έξω και να αρπάξουμε τις ευκαιρίες.
It's because they don't fear their leaders. You see, if the conditions are wrong, we are forced to expend our own time and energy to protect ourselves from each other, and that inherently weakens the organization. When we feel safe inside the organization, we will naturally combine our talents and our strengths and work tirelessly to face the dangers outside and seize the opportunities.
Η πιο κοντινή αναλογία με το ρόλο του σπουδαίου ηγέτη είναι αυτός του γονιού. Αν σκεφτείτε πώς είναι ο σπουδαίος γονιός, τι θέλετε; Τι κάνει έναν γονέα σπουδαίο; Θέλουμε να δώσουμε στο παιδί μας ευκαιρίες, εκπαίδευση, να το πειθαρχήσουμε όταν είναι απαραίτητο, τόσο ώστε να μεγαλώσει και να κατορθώσει περισσότερα απ' ό,τι μπορούσαμε εμείς για τον εαυτό μας. Οι σπουδαίοι ηγέτες θέλουν ακριβώς το ίδιο. Θέλουν να παρέχουν στον λαό τους ευκαιρίες, εκπαίδευση, πειθαρχία όταν είναι απαραίτητο, να χτίσουν την αυτοπεποίθησή τους, να τους δώσουν την ευκαιρία να προσπαθήσουν και να αποτύχουν, τόσο ώστε να μπορούν να κατορθώσουν περισσότερα απ' ό,τι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε για τον εαυτό μας.
The closest analogy I can give to what a great leader is, is like being a parent. If you think about what being a great parent is, what do you want? What makes a great parent? We want to give our child opportunities, education, discipline them when necessary, all so that they can grow up and achieve more than we could for ourselves. Great leaders want exactly the same thing. They want to provide their people opportunity, education, discipline when necessary, build their self-confidence, give them the opportunity to try and fail, all so that they could achieve more than we could ever imagine for ourselves.
Ο Τσάρλι Κιμ, ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας ονόματι Next Jump στη Νέα Υόρκη, μια εταιρεία τεχνολογίας, επισημαίνει ότι αν είχατε δυσκολίες στην οικογένειά σας, θα σκεφτόσαστε ποτέ να απολύσετε ένα από τα παιδιά σας; Εμείς δεν θα το κάναμε ποτέ. Τότε γιατί σκεφτόμαστε να απολύσουμε ανθρώπους από τον οργανισμό μας; Ο Τσάρλι εφάρμοσε μια πολιτική δια βίου απασχόλησης. Αν αποκτήσετε δουλειά στο Next Jump, δεν μπορείτε να απολυθείτε για ζητήματα απόδοσης. Στην ουσία, αν έχετε ζητήματα, θα σας εκπαιδεύσουν και θα σας δώσουν στήριξη, ακριβώς όπως θα κάναμε με ένα από τα παιδιά μας που έρχεται σπίτι με Γ από το σχολείο. Είναι ακριβώς το αντίθετο.
Charlie Kim, who's the CEO of a company called Next Jump in New York City, a tech company, he makes the point that if you had hard times in your family, would you ever consider laying off one of your children? We would never do it. Then why do we consider laying off people inside our organization? Charlie implemented a policy of lifetime employment. If you get a job at Next Jump, you cannot get fired for performance issues. In fact, if you have issues, they will coach you and they will give you support, just like we would with one of our children who happens to come home with a C from school. It's the complete opposite.
Γι' αυτόν τον λόγο τόσοι άνθρωποι έχουν τέτοιο αποτρόπαιο μίσος, θυμό, εναντίον ορισμένων από αυτούς τους διευθυντές τραπεζών με τους δυσανάλογους μισθούς και τις δομές μπόνους. Δεν είναι οι αριθμοί. Είναι ότι έχουν παραβιάσει τον ίδιο τον ορισμό της ηγεσίας. Έχουν παραβιάσει αυτό το βαθιά ριζωμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Γνωρίζουμε πως άφησαν τους ανθρώπους τους να θυσιαστούν ώστε να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, ή χειρότερα, εκείνοι θυσίασαν τους ανθρώπους τους για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Αυτό μας προσβάλει, όχι οι αριθμοί. Θα προσβάλλονταν κάποιος αν δίναμε μπόνους 150 εκατομμυρίων δολαρίων στον Γκάντι; Τι λέτε για 250 εκατομμύρια δολάρια μπόνους στη Μητέρα Τερέζα; Έχουμε θέμα με αυτό; Κανένα απολύτως. Κανένα απολύτως. Οι σπουδαίοι ηγέτες ποτέ δεν θα θυσίαζαν τους ανθρώπους για τους αριθμούς. Θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τους αριθμούς για να σώσουν τους ανθρώπους.
This is the reason so many people have such a visceral hatred, anger, at some of these banking CEOs with their disproportionate salaries and bonus structures. It's not the numbers. It's that they have violated the very definition of leadership. They have violated this deep-seated social contract. We know that they allowed their people to be sacrificed so they could protect their own interests, or worse, they sacrificed their people to protect their own interests. This is what so offends us, not the numbers. Would anybody be offended if we gave a $150 million bonus to Gandhi? How about a $250 million bonus to Mother Teresa? Do we have an issue with that? None at all. None at all. Great leaders would never sacrifice the people to save the numbers. They would sooner sacrifice the numbers
Ο Μπομπ Τσάπμαν, που διευθύνει μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική ονόματι Barry-Wehmiller, το 2008 χτυπήθηκε σκληρά από την ύφεση, κι έχασαν 30% των παραγγελιών τους σε μια νύχτα. Σε μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, αυτό είναι μεγάλο ζήτημα, και δεν είχαν πλέον χρήματα για το εργατικό τους δυναμικό. Χρειάστηκε να μαζέψουν 10 εκατομμύρια δολάρια, όπως τόσες εταιρείες σήμερα, το συμβούλιο συσκέφθηκε και συζήτησε απολύσεις. Ο Μπομπ αρνήθηκε. Βλέπετε, ο Μπομπ δεν πιστεύει σε καταμέτρηση κεφαλών. Πιστεύει σε καταμέτρηση καρδιών, και είναι πολύ πιο δύσκολο απλά να μειωθεί η καταμέτρηση καρδιών. Έτσι επινόησαν την εκ περιτροπής απασχόληση. Κάθε εργαζόμενος, από γραμματέα μέχρι διευθύνων σύμβουλο, απαιτούνταν να πάρει άμισθη άδεια τεσσάρων εβδομάδων. Μπορούσαν να πάρουν άδεια όποτε ήθελαν κι όχι απαραίτητα διαδοχικά. Το πώς ανακοίνωσε το πρόγραμμα ο Μπομπ είχε τόσο μεγάλη σημασία. Είπε: «Είναι καλύτερα να υποφέρουμε όλοι λιγάκι απ' ό,τι οποιοσδήποτε από μας να υποφέρει πολύ» και το ηθικό ανέβηκε. Εξοικονόμησαν 20 εκατομμύρια δολάρια και το πιο σημαντικό, όπως ήταν αναμενόμενο, όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ασφαλείς και προστατευμένοι από την ηγεσία μέσα στον οργανισμό, η φυσική αντίδραση είναι να εμπιστεύεσαι και να συνεργάζεσαι. Κατά αυθόρμητο τρόπο, που κανένας δεν περίμενε, οι άνθρωποι άρχισαν να συναλλάσσονται μεταξύ τους. Αυτοί που διέθεταν περισσότερο συναλλάσσονταν με εκείνους που διέθεταν λιγότερο. Κάποιοι έπαιρναν πέντε εβδομάδες ώστε κάποιος άλλος να έπαιρνε μόνον τρεις.
to save the people. Bob Chapman, who runs a large manufacturing company in the Midwest called Barry-Wehmiller, in 2008 was hit very hard by the recession, and they lost 30 percent of their orders overnight. Now in a large manufacturing company, this is a big deal, and they could no longer afford their labor pool. They needed to save 10 million dollars, so, like so many companies today, the board got together and discussed layoffs. And Bob refused. You see, Bob doesn't believe in head counts. Bob believes in heart counts, and it's much more difficult to simply reduce the heart count. And so they came up with a furlough program. Every employee, from secretary to CEO, was required to take four weeks of unpaid vacation. They could take it any time they wanted, and they did not have to take it consecutively. But it was how Bob announced the program that mattered so much. He said, it's better that we should all suffer a little than any of us should have to suffer a lot, and morale went up. They saved 20 million dollars, and most importantly, as would be expected, when the people feel safe and protected by the leadership in the organization, the natural reaction is to trust and cooperate. And quite spontaneously, nobody expected, people started trading with each other. Those who could afford it more would trade with those who could afford it less. People would take five weeks so that somebody else only had to take three.
Η ηγεσία είναι επιλογή. Δεν είναι κατάταξη. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους στις υψηλές βαθμίδες οργανισμών που δεν είναι καθόλου ηγέτες. Είναι εξουσία κι εμείς κάνουμε ό,τι λένε επειδή έχουν εξουσία επάνω μας αλλά δεν τους ακολουθούμε. Και γνωρίζω πολλούς ανθρώπους στον πάτο οργανισμών που δεν έχουν εξουσία και είναι απόλυτοι ηγέτες, κι αυτό επειδή έχουν επιλέξει να φροντίσουν τον πλησίον τους εξ ευωνύμων, κι έχουν επιλέξει να φροντίζουν το άτομο εκ δεξιών τους. Αυτό είναι ηγέτης.
Leadership is a choice. It is not a rank. I know many people at the seniormost levels of organizations who are absolutely not leaders. They are authorities, and we do what they say because they have authority over us, but we would not follow them. And I know many people who are at the bottoms of organizations who have no authority and they are absolutely leaders, and this is because they have chosen to look after the person to the left of them, and they have chosen to look after the person to the right of them. This is what a leader is.
Άκουσα μια ιστορία κάποιων Πεζοναυτών που ήταν έξω στο πεδίο κι όπως συνηθίζεται στους Πεζοναύτες, ο αξιωματικός έφαγε τελευταίος κι άφησε τους άνδρες του να φάνε πρώτοι κι όταν τελείωσαν δεν είχε μείνει φαγητό για εκείνον. Όταν επέστρεψαν στο πεδίο, οι άνδρες του έφεραν λίγο από το φαγητό τους ώστε να φάει κι εκείνος, επειδή αυτό συμβαίνει. Τους ονομάζουμε ηγέτες επειδή πηγαίνουν πρώτοι. Τους ονομάζουμε ηγέτες επειδή παίρνουν το ρίσκο πριν το κάνει οποιοσδήποτε άλλος. Τους ονομάζουμε ηγέτες επειδή θα διαλέξουν να θυσιαστούν ώστε οι άνθρωποί τους να είναι ασφαλείς και προστατευμένοι και να μπορούν να έχουν όφελος κι όταν έχουμε, η φυσική αντίδραση είναι ότι οι άνθρωποί μας θα θυσιαστούν για εμάς. Θα μας δώσουν το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυά τους για να δούμε πως το όραμα του ηγέτη τους παίρνει ζωή, κι όταν τους ρωτάμε «Γιατί θα το έκανες αυτό; Γιατί θα έδινες το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυά σου γι' αυτό το άτομο;», όλοι λένε το ίδιο: «Επειδή κι εκείνοι θα το είχαν κάνει για μένα». Αυτός δεν είναι ο οργανισμός όπου όλοι θα θέλαμε να δουλεύουμε;
I heard a story of some Marines who were out in theater, and as is the Marine custom, the officer ate last, and he let his men eat first, and when they were done, there was no food left for him. And when they went back out in the field, his men brought him some of their food so that he may eat, because that's what happens. We call them leaders because they go first. We call them leaders because they take the risk before anybody else does. We call them leaders because they will choose to sacrifice so that their people may be safe and protected and so their people may gain, and when we do, the natural response is that our people will sacrifice for us. They will give us their blood and sweat and tears to see that their leader's vision comes to life, and when we ask them, "Why would you do that? Why would you give your blood and sweat and tears for that person?" they all say the same thing: "Because they would have done it for me." And isn't that the organization we would all like to work in?
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)
Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)