Υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου όπου όλα έμοιαζαν τέλεια. Όπου πήγαινα, ένιωθα σαν στο σπίτι μου. Όποιον συναντούσα, ένιωθα ότι τον ήξερα απ' όσο παλιά όσο μπορούσα να θυμηθώ. Και θέλω να μοιραστώ μαζί σας πώς έφτασα σ' αυτό το σημείο και τι έχω μάθει από τότε που έφυγα.
There was a time in my life when everything seemed perfect. Everywhere I went, I felt at home. Everyone I met, I felt I knew them for as long as I could remember. And I want to share with you how I came to that place and what I've learned since I left it.
Εδώ ξεκίνησαν όλα. Και εγείρεται ένα υπαρξιακό ερώτημα, το οποίο είναι, αν ζω αυτή την εμπειρία της απόλυτης σύνδεσης και πλήρης συναίσθησης, γιατί δεν είμαι ορατός σ' αυτήν τη φωτογραφία, και πού είναι αυτή η ώρα και το μέρος; Αυτό είναι το Λος Άντζελες, της Καλιφόρνια όπου μένω. Αυτή είναι μια φωτογραφία της αστυνομίας. Αυτό είναι το αυτοκίνητο μου. Βρισκόμαστε λιγότερο από 1,5 χιλιόμετρο από το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Λος Άντζελες που λέγεται Σίνταρς-Σάιναϊ. Και η κατάσταση έχει ως εξής ένα αυτοκίνητο γεμάτο με γιατρούς ασθενοφόρων στο δρόμο από το νοσοκομείο για τα σπίτια τους μετά τη δουλειά έχουν συναντήσει τυχαία τα συντρίμμια, και έχουν συμβουλέψει την αστυνομία ότι δεν υπήρχαν επιζώντες μέσα στο αυτοκίνητο, ότι ο οδηγός είναι νεκρός, ότι εγώ είμαι νεκρός. Και η αστυνομία περιμένει την πυροσβεστική να έρθει για να κόψει το όχημα και να απεγκλωβίσει το σώμα του οδηγού. Και όταν το κάνουν, βρίσκουν ότι πίσω από τα γυαλιά, βρίσκουν εμένα -- και το κρανίο μου είναι συντετριμμένο και η κλείδα μου είναι συντετριμμένη, όλα εκτός από δύο μου πλευρά, η λεκάνη μου και τα δύο μου χέρια. Είναι όλα συντετριμμένα, αλλά υπάρχει ακόμα σφυγμός. Και με πάνε σ' αυτό το κοντινό νοσοκομείο, το Σίνταρς-Σάιναϊ, όπου εκείνη τη νύχτα έλαβα, εξαιτίας της εσωτερικής μου αιμορραγίας, 45 μονάδες αίματος -- που σημαίνει πλήρη αντικατάσταση όλου του αίματος μέσα μου -- πριν μπορέσουν να σταματήσουν την αιμορραγία. Με βάζουν σε μηχάνημα πλήρης υποστήριξης, και παθαίνω μαζικό εγκεφαλικό, και ο εγκέφαλος μου πέφτει σε κώμα.
This is where it began. And it raises an existential question, which is, if I'm having this experience of complete connection and full consciousness, why am I not visible in the photograph, and where is this time and place? This is Los Angeles, California, where I live. This is a police photo. That's actually my car. We're less than a mile from one of the largest hospitals in Los Angeles, called Cedars-Sinai. And the situation is that a car full of paramedics on their way home from the hospital after work have run across the wreckage, and they've advised the police that there were no survivors inside the car, that the driver's dead, that I'm dead. And the police are waiting for the fire department to arrive to cut apart the vehicle to extract the body of the driver. And when they do, they find that behind the glass, they find me. And my skull's crushed and my collar bone is crushed; all but two of my ribs, my pelvis and both arms -- they're all crushed, but there is still a pulse. And they get me to that nearby hospital, Cedars-Sinai, where that night I receive, because of my internal bleeding, 45 units of blood -- which means full replacements of all the blood in me -- before they're able to staunch the flow. I'm put on full life support, and I have a massive stroke, and my brain drops into a coma.
Το κώμα μετριέται σε μια κλίμακα από το 15 μέχρι το τρία. 15 είναι ένα ελαφρύ κώμα. Τρία είναι το βαθύτερο. Και αν κοιτάξετε, θα δείτε ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος που μπορείς να φτάσεις στο τρία. Είναι αν ουσιαστικά δεν υπάρχει σημείο ζωης απ' έξω καθόλου. Έμεινα περισσότερο από ένα μήνα στο τρία της κλίμακας κώματος Γλασκόβης, και είναι μέσα σ' αυτό το βαθύτερο επίπεδο κώματος, στο χείλος μεταξύ της ζωής μου και του θανάτου μου, που έζησα την πλήρη σύνδεση και πλήρη συναίσθηση του εσωτερικού χώρου.
Now comas are measured on a scale from 15 down to three. Fifteen is a mild coma. Three is the deepest. And if you look, you'll see that there's only one way you can score three. It's essentially there's no sign of life from outside at all. I spent more than a month in a Glasgow Coma Scale three, and it is inside that deepest level of coma, on the rim between my life and my death, that I'm experiencing the full connection and full consciousness of inner space.
Για την οικογένεια μου που παρακολουθούσε απ' έξω, αυτό που προσπαθούσαν να καταλάβουν είναι ένα διαφορετικού είδους υπαρξιακό ερώτημα, το οποίο είναι, πόσο θα είναι δυνατόν να γεφυρωθεί από τον κωματώδη δυνητικό νου που κοίταγαν μέχρι τον πραγματικό νου, τον οποίο καθορίζω απλά ως την λειτουργία του εγκεφάλου που έχει απομείνει μέσα στο κεφάλι μου. Τώρα για να το βάλουμε αυτό σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο, θέλω να φανταστείτε ότι είστε ένας αιώνιος εξωγήινος που παρακολουθεί την Γη από το απώτερο διάστημα, και το αγαπημένο σας σόου στην διαγαλαξιακή δορυφορική τηλεόραση είναι το κανάλι Γη, και το αγαπημένο σας σόου είναι το ανθρώπινο σόου. Και ο λόγος που πιστεύω ότι θα είναι τόσο ενδιαφέρον για σας είναι επειδή η συναίσθηση είναι τόσο ενδιαφέρον, είναι τόσο απρόβλεπτη και τόσο εύθραυστη.
From my family looking in from outside, what they're trying to figure out is a different kind of existential question, which is, how far is it going to be possible to bridge from the comatose potential mind that they're looking at to an actual mind, which I define simply as the functioning of the brain that is remaining inside my head. Now to put this into a broader context, I want you to imagine that you are an eternal alien watching the Earth from outer space, and your favorite show on intergalactic satellite television is the Earth channel, and your favorite show is the Human Show. And the reason I think it would be so interesting to you is because consciousness is so interesting. It's so unpredictable and so fragile.
Και έτσι ξεκινήσαμε. Όλοι ξεκινήσαμε στην κοιλάδα Awash στην Αιθιοπία. Το σόου άρχισε με καταπληκτικά ειδικά εφέ, επειδή υπήρχαν καταστροφικές κλιματικές αλλαγές -- το οποίο ακούγεται κάπως ενδιαφέρον σαν ένας παραλληλισμός με το σήμερα. Εξαιτίας της κλίσης της Γης στους άξονες της και αυτών των καταστροφικών κλιματικών αλλαγών, έπρεπε να ανακαλύψουμε πώς να βρίσκουμε καλύτερο φαγητό, και έπρεπε να μάθουμε -- να και η Λούσι, έτσι ξεκινήσαμε όλοι -- έπρεπε να μάθουμε πώς να σπάμε κόκαλα ζώων, να χρησιμοποιούμε εργαλεία γι' αυτό, να τρεφόμαστε απ' τον μυελό των οστών, για να μεγαλώσουμε τους εγκεφάλους μας. Άρα ουσιαστικά αναπτύξαμε τη συναίσθηση μας ανταποκρινόμενοι σ' αυτήν την παγκόσμια απειλή.
And this is how we began. We all began in the Awash Valley in Ethiopia. The show began with tremendous special effects, because there were catastrophic climate shifts -- which sort of sounds interesting as a parallel to today. Because of the Earth tilting on its axis and those catastrophic climate shifts, we had to figure out how to find better food, and we had to learn -- there's Lucy; that's how we all began -- we had to learn how to crack open animal bones, use tools to do that, to feed on the marrow, to grow our brains more. So we actually grew our consciousness in response to this global threat.
Τώρα συνεχίζετε επίσης να παρακολουθείτε καθώς η συναίσθηση εξελίχθηκε στο σημείο όπου εδώ στην Ινδία, στη Μάντια Πραντές, υπάρχει μια από τις δύο αρχαιότερες πέτρινες τέχνες που βρέθηκαν. Είναι ένα κατασκεύασμα σε σχήμα φλιτζανιού που χρειάστηκε 40 με 50,000 χτυπήματα με ένα πέτρινο εργαλείο για να δημιουργηθεί, και είναι η πρώτη γνωστή έκφραση τέχνης στον πλανήτη. Και ο λόγος που μας συνδέει με την συναίσθηση σήμερα είναι ότι όλοι μας ακόμη σήμερα, το πρώτο σχήμα που σχεδιάζουμε σαν παιδιά είναι ένας κύκλος. Και μετά το επόμενο πράγμα που κάνουμε είναι να βάλουμε μια τελεία στο κέντρο του κύκλου. Δημιουργούμε ένα μάτι -- και το μάτι εξελίσσετε μέσα από την ιστορία μας. Να ο Αιγύπτιος θεός Ώρος, που συμβολίζει ευημερία, σοφία και υγεία. Και αυτό καταλήγει στο παρόν με το χαρτονόμισμα του δολαρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο έχει πάνω του ένα μάτι της πρόνοιας.
Now you also continue to watch as consciousness evolved to the point that here in India, in Madhya Pradesh, there's one of the two oldest known pieces of rock art found. It's a cupule that took 40 to 50,000 blows with a stone tool to create, and it's the first known expression of art on the planet. And the reason it connects us with consciousness today is that all of us still today, the very first shape we draw as a child is a circle. And then the next thing we do is we put a dot in the center of the circle. We create an eye -- and the eye that evolves through all of our history. There's the Egyptian god Horus, which symbolizes prosperity, wisdom and health. And that comes down right way to the present with the dollar bill in the United States, which has on it an eye of providence.
Άρα βλέποντας όλο αυτό το σόου από το απώτερο διάστημα, νομίζετε ότι το πιάνουμε, ότι καταλαβαίνουμε πως η πολυτιμότερη πηγή στον μπλε πλανήτη είναι η συναίσθηση μας. Επειδή είναι το πρώτο πράγμα που σχεδιάζουμε, περικυκλώνουμε τους εαυτούς μας με εικόνες του, είναι πιθανότατα η πιο κοινή εικόνα στον πλανήτη. Αλλά όχι. Θεωρούμε τη συναίσθηση μας δεδομένη. Όσο ήμουν παραγωγός στο Λος Άντζελες, δεν το είχα σκεφτεί ούτε ένα λεπτό. Μέχρι που μου αφαιρέθηκε, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Και αυτό που έμαθα απ' αυτό το γεγονός και κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης μου είναι ότι η συναίσθηση είναι υπό απειλή σ' αυτόν τον πλανήτη με τρόπους που δεν έχει απειληθεί ποτέ πριν. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
So watching all of this show from outer space, you think we get it, we understand that the most precious resource on the blue planet is our consciousness. Because it's the first thing we draw; we surround ourselves with images of it; it's probably the most common image on the planet. But we don't. We take our consciousness for granted. While I was producing in Los Angeles, I never thought about it for a second. Until it was stripped from me, I never thought about it. And what I've learned since that event and during my recovery is that consciousness is under threat on this planet in ways it's never been under threat before. These are just some examples.
Και ο λόγος που είναι μεγάλη μου τιμή να είμαι εδώ στην Ινδία σήμερα για να μιλήσω είναι επειδή η Ινδία έχει την θλιβερή διάκριση να είναι η πρωτεύουσα του κόσμου στα τραύματα στο κεφάλι. Αυτή η στατιστική είναι τόσο λυπητερή. Δεν υπάρχει πιο δραστικό και αιφνίδιο χάσμα που να δημιουργείται μεταξύ ενός δυνητικού και ενός πραγματικού νου από ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι. Το καθ' ένα μπορεί να απαιτεί μέχρι και μια δεκαετία αποκατάστασης, το οποίο σημαίνει ότι η Ινδία, εκτός και αν αλλάξει κάτι, έχει συσσωρεύσει μια ανάγκη για αποκατάσταση μιας χιλιετίας. Αυτό που βλέπεις στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι έναν τραυματισμό κάθε 20 δευτερόλεπτα -- αυτό είναι ενάμιση εκατομμύριο κάθε χρόνο -- ένα εγκεφαλικό κάθε 40 δευτερόλεπτα, νόσο Αλτσχάιμερ, κάθε 70 δευτερόλεπτα κάποιος υποκύπτει σ' αυτή. Όλα τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν χάσματα μεταξύ δυνητικού νου και πραγματικού νου.
And the reason I'm so honored to be here to talk today in India is because India has the sad distinction of being the head injury capital of the world. That statistic is so sad. There is no more drastic and sudden gap created between potential and actual mind than a severe head injury. Each one can entail up to a decade of rehabilitation, which means that India, unless something changes, is accumulating a need for millennia of rehabilitation. What you find in the United States is an injury every 20 seconds -- that's one and a half million every year -- stroke every 40 seconds, Alzheimer's disease, every 70 seconds somebody succumbs to that. All of these represent gaps between potential mind and actual mind.
Και να μερικά από τις άλλες κατηγορίες, αν κοιτάξεις σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μας λέει ότι η κατάθλιψη είναι η νούμερο ένα ασθένεια στη Γη όσον αφορά τα χρόνια αναπηρίας. Βλέπουμε ότι η νούμερο δύο πηγή αναπηρίας είναι η κατάθλιψη στις ηλικίες των 15 με 44. Τα παιδιά μας παθαίνουν κατάθλιψη με ανησυχητικούς ρυθμούς. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης μου ανακάλυψα ότι η τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου των εφήβων είναι η αυτοκτονία. Αν κοιτάξεις μερικά από αυτά τα πράγματα -- διασείσεις. Οι μισές από τις εισαγωγές εφήβων στα επείγοντα είναι για διασείσεις. Αν μιλήσω για ημικρανίες, 40 τις εκατό του πληθυσμού υποφέρει από επεισοδιακούς πονοκεφάλους. 15 τις εκατό υποφέρει από ημικρανίες που τους ταλαιπωρεί για μέρες ασταμάτητα.
And here are some of the other categories, if you look at the whole planet. The World Health Organization tells us that depression is the number one disease on Earth in terms of years lived with disability. We find that the number two source of disability is depression in the age group of 15 to 44. Our children are becoming depressed at an alarming rate. I discovered during my recovery the third leading cause of death amongst teenagers is suicide. If you look at some of these other items -- concussions. Half of E.R. admissions from adolescents are for concussions. If I talk about migraine, 40 percent of the population suffer episodic headaches. Fifteen percent suffer migraines that wipe them out for days on end.
Όλα αυτά οδηγούν -- εθισμός στους υπολογιστές, για να το καλύψω αυτό: το πιο σύνηθες πράγμα που κάνουμε είναι να χρησιμοποιούμαι ψηφιακές συσκευές. Ο μέσος έφηβος στέλνει 3,300 μηνύματα κάθε [μήνα]. Μιλάμε για μια κοινωνία που υποχωρεί στην κατάθλιψη και στην αποσύνδεση όταν αντιμετωπίζουμε πιθανότατα την επόμενη μεγάλη καταστροφική κλιματική αλλαγή. Οπότε αυτό που θα αναρωτιέστε, παρακολουθώντας το ανθρώπινο σόου είναι, θα αντιμετωπίσουμε και θα διευθύνουμε την καταστροφική κλιματική αλλαγή που μπορεί να έρχεται προς το μέρος μας καλλιεργώντας τη συναίσθηση μας, ή θα συνεχίσουμε να υποχωρούμε;
All of this is leading -- computer addiction, just to cover that: the most frequent thing we do is use digital devices. The average teenager sends 3,300 texts every [month]. We're talking about a society that is retreating into depression and disassociation when we are potentially confronting the next great catastrophic climate shift. So what you'd be wondering, watching the Human Show, is are we going to confront and address the catastrophic climate shift that may be heading our way by growing our consciousness, or are we going to continue to retreat?
Και αυτό τότε μπορεί να σας οδηγήσει μια μέρα να παρακολουθήσετε ένα επεισόδιο του ιατρικού κέντρου Σίνταρς-Σάιναϊ και μια μελέτη της διαφοράς μεταξύ δυνητικού νου και πραγματικού νου. Αυτή είναι μια πυκνή συστοιχία ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων και μαγνητικών τομογραφιών που ανιχνεύουν 156 κανάλια πληροφοριών. Δεν είναι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα μου στο Σίνταρς, είναι το δικό σας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα απόψε και χθες το βράδυ. Είναι ότι κάνουν τα μυαλά μας κάθε βράδυ για να αφομοιώσουν τη μέρα και να προετοιμαστούν να γεφυρώσουν από το δυνητικό νου όταν κοιμόμαστε στον πραγματικό νου όταν ξυπνάμε το επόμενο πρωί. Έτσι ήμουν όταν επέστρεψα από το νοσοκομείο μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες. Το σχήμα πετάλου που μπορείτε να δείτε στο κρανίο μου είναι εκεί όπου λειτούργησαν και μπήκαν μέσα στον εγκέφαλο μου για να κάνουν τις χειρουργικές επεμβάσεις που χρειάζονταν για να μου σώσουν τη ζωή. Αλλά αν κοιτάξετε μέσα στο μάτι της συναίσθησης, το μόνο μάτι που μπορείτε να δείτε, κοιτάω κάτω, αλλά θα σας πω πώς ένιωθα σ' αυτό το σημείο. Δεν ένιωθα κενός, ένιωθα τα πάντα ταυτοχρόνως. Ένιωθα κενός και γεμάτος, ζέστη και κρύο, ευφορία και κατάθλιψη. Γιατί ο εγκέφαλος είναι ο πρώτος στον κόσμο πλήρως λειτουργικός κβαντικός υπολογιστής, μπορεί να καταλαμβάνει πολλαπλές καταστάσεις την ίδια στιγμή. Και με όλους τους εσωτερικούς ρυθμιστές του εγκεφάλου μου κατεστραμμένους, ένιωθα τα πάντα ταυτοχρόνως.
And that then might lead you to watch an episode one day of Cedars-Sinai medical center and a consideration of the difference between potential mind and actual mind. This is a dense array EEG MRI tracking 156 channels of information. It's not my EEG at Cedars; it's your EEG tonight and last night. It's the what our minds do every night to digest the day and to prepare to bridge from the potential mind when we're asleep to the actual mind when we awaken the following morning. This is how I was when I returned from the hospital after nearly four months. The horseshoe shape you can see on my skull is where they operated and went inside my brain to do the surgeries they needed to do to rescue my life. But if you look into the eye of consciousness, that single eye you can see, I'm looking down, but let me tell you how I felt at that point. I didn't feel empty; I felt everything simultaneously. I felt empty and full, hot and cold, euphoric and depressed because the brain is the world's first fully functional quantum computer; it can occupy multiple states at the same time. And with all the internal regulators of my brain damaged, I felt everything simultaneously.
Αλλά ας περιστραφούμε και ας με δούμε από μπροστά. Εδώ είμαι στο σημείο όπου έχω πάρει εξιτήριο από το σύστημα υγείας. Κοιτάξτε τα μάτια μου. Δεν μπορώ να τα εστιάσω. Δεν μπορώ να ακολουθήσω μια σειρά κειμένου σ' ένα βιβλίο. Αλλά το σύστημα μ' έχει μετακινήσει επειδή, όπως άρχισε ν' ανακαλύπτει η οικογένεια μου, δεν υπάρχει μακροχρόνιο σχέδιο στο σύστημα υγείας. Νευρολογική βλάβη, 10 χρόνια αποκατάστασης, απαιτεί μία μακροχρόνια προοπτική.
But let's swivel around and look at me frontally. This is now flash-forward to the point in time where I've been discharged by the health system. Look into those eyes. I'm not able to focus those eyes. I'm not able to follow a line of text in a book. But the system has moved me on because, as my family started to discover, there is no long-term concept in the health care system. Neurological damage, 10 years of rehab, requires a long-term perspective.
Αλλά ας κοιτάξουμε πίσω από τα μάτια μου. Αυτή είναι μια αξονική τομογραφία ενιαίας εκπομπής φωτονίων που χρησιμοποιεί ακτινοβολία γάμμα για να εξασφαλίσει τριών-διαστάσεων λειτουργία μέσα στον εγκέφαλο. Απαιτεί εργαστήριο για να το δείτε σε τρεις διαστάσεις, αλλά σε δύο διαστάσεις πιστεύω ότι μπορείτε να δείτε την όμορφη συμμετρία και τον φωτισμό ενός φυσιολογικού νου σε λειτουργία. Να και ο εγκέφαλος μου. Αυτή είναι η συνέπεια της καταστροφής του περισσότερο από ένα τρίτου του εγκεφάλου μου από το εγκεφαλικό. Έτσι η οικογένεια μου, όπως συνεχίσαμε και ανακαλύψαμε ότι το σύστημα υγείας μας είχε μετακινήσει, έπρεπε να προσπαθήσει να βρει λύσεις και απαντήσεις. Και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας -- πήρε πολλά χρόνια -- ένας από τους γιατρούς είπε ότι η ανάρρωση μου, ο βαθμός προόδου μου, από το μέγεθος του εγκεφαλικού τραύματος που είχα υποστεί ήταν θαυμάσιο. Και τότε άρχισα να γράφω ένα βιβλίο, γιατί δεν πίστευα ότι ήταν θαυμάσιο. Πίστευα ότι υπήρχαν θαυμάσια στοιχεία, αλλά επίσης δεν πίστευα ότι ήταν σωστό κάποιος να πρέπει να παλεύει και να ψάχνει απαντήσεις όταν υπάρχει πανδημία μέσα στην κοινωνία μας.
But let's take a look behind my eyes. This is a gamma radiation spec scan that uses gamma radiation to map three-dimensional function within the brain. It requires a laboratory to see it in three dimension, but in two dimensions I think you can see the beautiful symmetry and illumination of a normal mind at work. Here's my brain. That is the consequence of more than a third of the right side of my brain being destroyed by the stroke. So my family, as we moved forward and discovered that the health care system had moved us by, had to try to find solutions and answers. And during that process -- it took many years -- one of the doctors said that my recovery, my degree of advance, since the amount of head injury I'd suffered, was miraculous. And that was when I started to write a book, because I didn't think it was miraculous. I thought there were miraculous elements, but I also didn't think it was right that one should have to struggle and search for answers when this is a pandemic within our society.
Έτσι από αυτή την εμπειρία της ανάρρωσης μου, θέλω να μοιραστώ τέσσερις συγκεκριμένες απόψεις -- τις ονομάζω τα τέσσερα στοιχεία της συναίσθησης -- που με βοήθησαν να αναπτύξω τον δυνητικό νου μου προς τον πραγματικό νου που δουλεύω μαζί του κάθε μέρα. Το πρώτο στοιχείο είναι η γνωστική εξάσκηση. Σε αντίθεση με το σπασμένο γυαλί του αυτοκινήτου μου, η πλαστικότητα του εγκεφάλου σημαίνει ότι υπήρχε πάντα μια πιθανότητα με τη αγωγή εξάσκησης του εγκεφάλου ώστε να μπορείς να ανακτήσεις και να ανυψώσεις το επίπεδο της επίγνωσης και της συναίσθησης σου. Πλαστικότητα σημαίνει ότι υπήρχε πάντα ελπίδα για την αιτία μας -- ελπίδα για την ικανότητα μας να ανοικοδομήσουμε αυτή την λειτουργία. Πράγματι, το μυαλό μπορεί να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του, και αυτό έχει αποδειχθεί από δύο ειδικούς εν ονόματι Χέιγκεν και Σίλβα τη δεκαετία του 1970. Η παγκόσμια προοπτική είναι ότι το 30 τις εκατό των παιδιών στα σχολεία έχουν αδυναμίες μάθησης που δεν είναι αυτoδιορθούμενες αλλά με κατάλληλη αγωγή, μπορούν να προβληθούν και ν' ανιχνευτούν και να διορθωθούν και ν΄ αποφύγουν τα παιδιά την ακαδημαϊκή αποτυχία. Αλλά ανακάλυψα ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις κάποιον που παρέχει αυτή την αγωγή ή την φροντίδα.
So from this experience of my recovery, I want to share four particular aspects -- I call them the four C's of consciousness -- that helped me grow my potential mind back towards the actual mind that I work with every day. The first C is cognitive training. Unlike the smashed glass of my car, plasticity of the brain means that there was always a possibility, with treatment, to train the brain so that you can regain and raise your level of awareness and consciousness. Plasticity means that there was always hope for our reason -- hope for our ability to rebuild that function. Indeed, the mind can redefine itself, and this is demonstrated by two specialists called Hagen and Silva back in the 1970's. The global perspective is that up to 30 percent of children in school have learning weaknesses that are not self-correcting, but with appropriate treatment, they can be screened for and detected and corrected and avoid their academic failure. But what I discovered is it's almost impossible to find anyone who provides that treatment or care.
Να τι μου πρόσφερε ο νευροψυχολόγος μου όταν βρήκα κάποιον στον οποίον μπορούσε να εφαρμοστεί. Δεν είμαι γιατρός, όποτε δεν θα μιλήσω για τις διάφορες μικρο-εξετάσεις. Ας μιλήσουμε για τον δείκτη νοημοσύνης πλήρους κλίμακας. Ο δείκτης νοημοσύνης πλήρους κλίμακας είναι η νοητική επεξεργασία -- πόσο γρήγορα μπορείς να αποκτήσεις πληροφορίες, να τις διατηρήσεις και να τις ανακτήσεις -- κάτι που σήμερα είναι ουσιώδες για επιτυχία στην ζωή. Και μπορείτε να δείτε εδώ ότι υπάρχουν τρεις στήλες. Μη δοκιμασμένο -- αυτό είναι όταν είμαι σε κώμα. Και στη συνέχεια ανεβαίνω σε σημείο που σκοράρω 79, το οποίο είναι ακριβώς κάτω από τον μέσο όρο. Στο σύστημα υγείας, αν αγγίξεις τον μέσο όρο, τελείωσες. Τότε ήταν που μου έδωσαν εξιτήριο από το σύστημα. Τι ακριβώς σημαίνει μέσος όρος δείκτη νοημοσύνης; Σημαίνει ότι όταν έκανα δυόμιση ώρες να συμπληρώσω ένα τεστ που οποιοσδήποτε εδώ μέσα θα το έκανε σε 50 λεπτά, μπορεί να σκόραρα 40%. Αυτή είναι μια πάρα πολύ χαμηλή βάση για να σε διώξουν από το σύστημα υγείας. Μετά υποβλήθηκα σε γνωστική εξάσκηση. Και επιτρέψτε μου να σας δείξω τι έγινε στη δεξιά στήλη όταν έκανα την γνωστική μου εξάσκηση για λίγο καιρό. Αυτό υποτίθεται δεν έπρεπε να συμβεί. Ο δείκτης νοημοσύνης υποτίθεται ότι σταθεροποιείται και στερεοποιείται στην ηλικία των οχτώ ετών.
Here's what my neuropsychologist provided for me when I actually found somebody who could apply it. I'm not a doctor, so I'm not going to talk about the various subtests. Let's just talk about full-scale I.Q. Full-scale I.Q. is the mental processing -- how fast you can acquire information, retain it and retrieve it -- that is essential for success in life today. And you can see here there are three columns. Untestable -- that's when I'm in my coma. And then I creep up to the point that I get a score of 79, which is just below average. In the health care system, if you touch average, you're done. That's when I was discharged from the system. What does average I.Q. really mean? It meant that when I was given two and a half hours to take a test that anyone here would take in 50 minutes, I might score an F. This is a very, very low level in order to be kicked out of the health care system. Then I underwent cognitive training. And let me show you what happened to the right-hand column when I did my cognitive training over a period of time. This is not supposed to occur. I.Q. is supposed to stabilize and solidify at the age of eight.
Τώρα η εφημερίδα της Εθνικής Ιατρικής Ένωσης έκανε μια πλήρη κλινική εξέταση στα απομνημονεύματα μου, το οποίο είναι πολύ ασυνήθιστο. Δεν είμαι γιατρός. Δεν έχω καθόλου ιατρική εμπειρία. Αλλά αισθάνθηκαν τις αποδείξεις ότι υπήρχαν σημαντικές, πολύτιμες πληροφορίες στο βιβλίο, και τις σχολίασαν όταν του έκαναν πλήρη αξιολόγηση. Αλλά έκαναν μια ερώτηση. Είπαν, "Είναι επαναλαμβανόμενο;" Αυτή ήταν μια εύλογη ερώτηση καθώς τα απομνημονεύματα μου ήταν απλά πώς έβρισκα απαντήσεις που δούλευαν για μένα.
Now the Journal of the National Medical Association gave my memoir a full clinical review, which is very unusual. I'm not a doctor. I have no medical background whatsoever. But they felt the evidences that there was important, valuable information in the book, and they commented about it when they gave the full peer review to it. But they asked one question. They said, "Is this repeatable?" That was a fair question because my memoir was simply how I found solutions that worked for me.
Η απάντηση είναι ναι, και για πρώτη φορά, είναι ευχαρίστηση μου που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας δύο παραδείγματα. Να κάποιος, και τι έκαναν όταν τελείωσαν την γνωστική εξάσκηση στις ηλικίες των εφτά και 11. Και εδώ κάποιος άλλος, ας πούμε, στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο. Και αυτό το άτομο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αυτές είναι στις μικρο-εξετάσεις, αλλά είχαν ακόμα ένα νευρολογικό θέμα. Αλλά αυτό το άτομο μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει αδυναμία εκμάθησης. Και με κάποια διευκόλυνση, συνέχισαν στο πανεπιστήμιο και είχαν μια πλήρη ζωή όσον αφορά τις ευκαιρίες.
The answer is yes, and for the first time, it's my pleasure to be able to share two examples. Here's somebody, what they did as they went through cognitive training at ages seven and 11. And here's another person in, call it, high school and college. And this person is particularly interesting. I won't go into the intrascatter that's in the subtests, but they still had a neurologic issue. But that person could be identified as having a learning disability. And with accommodation, they went on to college and had a full life in terms of their opportunities.
Δεύτερη όψη: Ακόμα είχα συντριπτικές ημικρανίες. Δύο στοιχεία που με βοήθησαν σ' αυτό είναι ότι το 90 τις εκατό, απ' ότι έμαθα, των πόνων στο κεφάλι και στο σβέρκο είναι λόγω μυοσκελετικών διαταραχών. Το κρανιογναθικό σύστημα είναι κρίσιμο σ' αυτό. Και όταν το υποβλήθηκα και βρήκα απαντήσεις, αυτή είναι η αλληλεξάρτηση μεταξύ της κροταφογναθικής διάρθρωσης και των δοντιών. Ως το 30 τις εκατό του πληθυσμού έχει κάποια διαταραχή, ασθένεια ή δυσλειτουργία στο σαγόνι που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα. Ήμουν τυχερός και βρήκα έναν οδοντίατρο που εφάρμοσε ολόκληρο το σύμπαν της τεχνολογίας που επρόκειτο να δείτε να αποδεικνύει ότι αν επανατοποθετούσε το σαγόνι μου, οι πονοκέφαλοι πάνω κάτω θα εξαφανίζονταν, αλλά ότι έτσι τα δόντια μου δεν θα ήταν στη σωστή θέση. Τότε κράτησε το σαγόνι μου στη σωστή θέση ενώ ορθοδοντικά έβαλε τα δόντια μου σε σωστή ευθυγράμμιση. Έτσι τα δόντια μου στην ουσία κράτησαν το σαγόνι μου στη σωστή θέση. Αυτό επηρέασε όλο μου το σώμα.
Second aspect: I still had crushing migraine headaches. Two elements that worked for me here are -- the first is 90 percent, I learned, of head and neck pain is through muscular-skeletal imbalance. The craniomandibular system is critical to that. And when I underwent it and found solutions, this is the interrelationship between the TMJ and the teeth. Up to 30 percent of the population have a disorder, disease or dysfunction in the jaw that affects the entire body. I was fortunate to find a dentist who applied this entire universe of technology you're about to see to establish that if he repositioned my jaw, the headaches pretty much resolved, but that then my teeth weren't in the right place. He then held my jaw in the right position while orthodontically he put my teeth into correct alignment. So my teeth actually hold my jaw in the correct position. This affected my entire body.
Αν αυτό ακούγεται πάρα πολύ παράξενο και κάπως τολμηρή δήλωση -- Πώς γίνεται το σαγόνι να επηρεάζει όλο το σώμα; -- επιτρέψτε μου απλά να σας επισημάνω ότι, αν σας ζήταγα αύριο να τοποθετήσετε ένα κόκκο άμμου ανάμεσα στα δόντια σας και να πάτε για μια βόλτα, πόσο θα αντέχατε πριν χρειαστεί να μετακινήσετε αυτόν τον κόκκο άμμου; Αυτή η μικροσκοπική μετατόπιση. Κρατήστε κατά νου, δεν υπάρχουν νεύρα στα δόντια. Για τον ίδιο λόγο στο πριν και το μετά από αυτό που φαίνεται, είναι πολύ δύσκολο να δείτε τη διαφορά. Τώρα προσπαθήστε να βάλετε μερικές κόκκους άμμου ανάμεσα από τα δόντια σας και δείτε τη διαφορά. Είχα ακόμα ημικρανίες.
If that sounds like a very, very strange thing to say and rather a bold statement -- How can the jaw affect the entire body? -- let me simply point out to you, if I ask you tomorrow to put one grain of sand between your teeth and go for a nice long walk, how far would you last before you had to remove that grain of sand? That tiny misalignment. Bear in mind, there are no nerves in the teeth. That's why the same between the before and after that this shows, it's hard to see the difference. Now just trying putting a few grains of sand between your teeth and see the difference it makes. I still had migraine headaches.
Το επόμενο θέμα που επιλύθηκε ήταν ότι, αν το 90 τις εκατό των πόνων στο κεφάλι και στο σβέρκο προκαλείται από διαταραχές, το άλλο 10 τις εκατό ευρέως -- παραμερίζοντας ανευρύσματα, καρκίνο του εγκεφάλου και ορμονικά προβλήματα -- είναι η κυκλοφορία. Φανταστείτε το αίμα που ρέει σ' όλο σας το σώμα -- όπως μου είπαν στο Κέντρο Υγείας του UCLA -- σαν ένα σφραγισμένο σύστημα. Υπάρχει ένας μεγάλος σωλήνας με το αίμα που ρέει μέσα του. Και γύρω από τον σωλήνα υπάρχουν νεύρα που παίρνουν τα θρεπτικά τους εφόδια από το αίμα. Αυτό είναι ουσιαστικά όλο κι όλο. Αν πιέσεις ένα σωλήνα σ' ένα συγκεκριμένο σύστημα, διογκώνεται κάπου αλλού. Αν αυτό το σημείο όπου διογκώνεται είναι μέσα στο μεγαλύτερο νεύρο στο σώμα σου, τον εγκέφαλο σου, παθαίνεις αγγειακή ημικρανία. Αυτό είναι ένα επίπεδο πόνου που είναι μόνο γνωστή σε όσους υποφέρουν από αγγειακές ημικρανίες. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνολογία, αυτό χαρτογραφείται σε τρεις διαστάσεις. Αυτή είναι μια μαγνητική τομογραφία, αγγειογραφία και φλεβογραφία, μια ογκομετρική μαγνητική τομογραφία. Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνολογία, οι ειδικοί στο κέντρο υγείας του UCLA μπόρεσαν να αναγνωρίσουν που γινόταν αυτή η συμπίεση στο σωλήνα. Μια αγγειακή εγχείρηση μετακίνησε το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου πλευρού και από τις δύο μεριές του σώματος μου. Και στους επόμενους μήνες και χρόνια, ένιωθα τη νευρολογικό ροή της ζωής να επιστέφει.
The next issue that resolved was that, if 90 percent of head and neck pain is caused by imbalance, the other 10 percent, largely -- if you set aside aneurysms, brain cancer and hormonal issues -- is the circulation. Imagine the blood flowing through your body -- I was told at UCLA Medical Center -- as one sealed system. There's a big pipe with the blood flowing through it, and around that pipe are the nerves drawing their nutrient supply from the blood. That's basically it. If you press on a hose pipe in a sealed system, it bulges someplace else. If that some place else where it bulges is inside the biggest nerve in your body, your brain, you get a vascular migraine. This is a level of pain that's only known to other people who suffer vascular migraines. Using this technology, this is mapping in three dimensions. This is an MRI MRA MRV, a volumetric MRI. Using this technology, the specialists at UCLA Medical Center were able to identify where that compression in the hose pipe was occurring. A vascular surgeon removed most of the first rib on both sides of my body. And in the following months and years, I felt the neurological flow of life itself returning.
Επικοινωνία, το επόμενο στοιχείο. Αυτό είναι κρίσιμο. Όλη η συναίσθηση είναι επικοινωνία. Και εδώ, από μεγάλη μου τύχη, ένας από τους πελάτες του πατέρα μου είχε έναν σύζυγο που δούλευε στο Ίδρυμα Επιστημονικής Έρευνας του Άλφρεντ Μανν. Ο Άλφρεντ Μανν είναι ένας λαμπρός φυσικός και νεωτεριστής ο οποίος είναι συνεπαρμένος με τη γεφύρωση χασμάτων στη συναίσθηση, είτε με το να αποκαθιστά την ακοή στους κουφούς, την όραση στους τυφλούς ή την κίνηση στους παράλυτους. Και θα σας δώσω ένα παράδειγμα σήμερα της κίνησης των παράλυτων. Έχω φέρει μαζί μου, από τη Νότια Καλιφόρνια, την συσκευή διαμόρφωσης συχνότητας. Αυτή η συσκευή κρατιέται στο χέρι. Ζυγίζει λιγότερο από ένα γραμμάριο. Οπότε δύο απ' αυτές εμφυτευμένες στο σώμα θα ζύγιζαν λιγότερο από μία δραχμή. Πέντε απ' αυτές θα ζύγιζαν λιγότερο από ένα ρούπι.
Communication, the next C. This is critical. All consciousness is about communication. And here, by great fortune, one of my father's clients had a husband who worked at the Alfred Mann Foundation for Scientific Research. Alfred Mann is a brilliant physicist and innovator who's fascinated with bridging gaps in consciousness, whether to restore hearing to the deaf, vision to the blind or movement to the paralyzed. And I'm just going to give you an example today of movement to the paralyzed. I've brought with me, from Southern California, the FM device. This is it being held in the hand. It weighs less than a gram. So two of them implanted in the body would weigh less than a dime. Five of them would still weigh less than a rupee coin.
Πού πάει αυτή μέσα στο σώμα; Έχει προσομοιωθεί και έχει δοκιμαστεί ώστε να αντέχει στο σώμα ανοξείδωτη για πάνω από 80 χρόνια Έτσι τοποθετείται μέσα και μένει εκεί. Εδώ είναι οι θέσεις εμφύτευσης. Η γενική ιδέα προς την οποία δουλεύουν -- και έχουν πρωτότυπα εργασίας -- είναι ότι τοποθετήσαμε σ' όλα τα κινητήρια σημεία του σώματος όπου χρειάζονται. Η κύρια μονάδα θα μπει μετά μέσα στον εγκέφαλο. Μια συσκευή διαμόρφωσης συχνότητας στο φλοιό του εγκεφάλου, στον κινητήριο φλοιό, θα στέλνει σήματα σε πραγματικό χρόνο στα κινητήρια σημεία στους σχετικούς μύες, ώστε το άτομα να έχει τη δυνατότητα να κουνάει το χέρι του, ας πούμε, σε πραγματικό χρόνο, αν έχει χάσει τον έλεγχο του χεριού του. Και άλλη μια συσκευή διαμόρφωσης συχνότητας εμφυτευμένη στις άκρες των δαχτύλων, ερχόμενη σε επαφή με μια επιφάνεια, θα στέλνει μήνυμα πίσω στον αισθητήριο φλοιό του εγκεφάλου, έτσι ώστε το άτομο να νιώθει μια αίσθηση επαφής. Είναι αυτό επιστημονική φαντασία; Όχι. Γιατί φοράω την πρώτη εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας. Δεν έχω την ικανότητα να ελέγχω το αριστερό μου πόδι. Μια ραδιοφωνική συσκευή ελέγχει κάθε βήμα που κάνω, Και ένας αισθητήρας σηκώνει το πόδι μου για μένα κάθε φορά που περπατάω.
Where does it go inside the body? It has been simulated and tested to endure in the body corrosion-free for over 80 years. So it goes in and it stays there. Here are the implantation sites. The concept that they're working towards -- and they have working prototypes -- is that we placed it throughout the motor points of the body where they're needed. The main unit will then go inside the brain. An FM device in the cortex of the brain, the motor cortex, will send signals in real time to the motor points in the relevant muscles so that the person will be able to move their arm, let's say, in real time, if they've lost control of their arm. And other FM devices implanted in fingertips, on contacting a surface, will send a message back to the sensory cortex of the brain, so that the person feels a sense of touch. Is this science fiction? No, because I'm wearing the first application of this technology. I don't have the ability to control my left foot. A radio device is controlling every step I take, and a sensor picks up my foot for me every time I walk.
Και εν τέλει, θέλω να μοιραστώ μαζί σας τον προσωπικό λόγο γιατί αυτό σήμαινε τόσα πολλά για μένα και άλλαξε την πορεία της ζωής μου. Στο κώμα μου, μια από τις παρουσίες που διαισθάνθηκα ήταν κάποιος που ένιωσα σαν προστάτης. Και όταν επανήλθα από το κώμα μου, αναγνώρισα την οικογένεια μου, αλλά δεν θυμόμουν το δικό μου παρελθόν. Σταδιακά, θυμήθηκα ότι ο προστάτη ήταν η γυναίκα μου. Και ψιθύρισα τα καλά νέα μέσα από το σπασμένο μου σαγόνι, που ήταν ενσύρματα συνδεδεμένο, στην βραδινή μου νοσοκόμα. Και το επόμενο πρωί, η μητέρα μου ήρθε να μου εξηγήσει ότι δεν ήμουν ανέκαθεν σ' αυτό το κρεβάτι, σ' αυτό το δωμάτιο, και ότι δούλευα σε ταινίες και στην τηλεόραση και ότι ήμουν σε ένα ατύχημα και ότι, ναι, ήμουν παντρεμένος, αλλά η Μάρση είχε σκοτωθεί ακαριαία στο ατύχημα. Και κατά τη διάρκεια του κώματος, είχε αναπαυτεί στην πατρίδα της στο Φοίνιξ. Τώρα στα σκοτεινά χρόνια που ακολούθησαν, έπρεπε να εξασκηθώ σε ότι είχε απομείνει για μένα αν όλα όσα έκαναν το σήμερα ξεχωριστό είχαν χαθεί. Και όπως ανακάλυψα αυτές τις απειλές της συναίσθησης και πώς περικλείουν τον κόσμο και περιτυλίγουν τις ζωές όλο και περισσότερων ανθρώπων καθημερινά, ανακάλυψα αυτό που πραγματικά απέμενε. Πιστεύω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις απειλές της συναίσθησης, ότι το ανθρώπινο σόου μπορεί να παραμείνει στον αέρα για χιλιετίες ακόμα. Πιστεύω ότι μπορούμε να ανατείλουμε.
And in closing, I want to share the personal reason why this meant so much to me and changed the direction of my life. In my coma, one of the presences I sensed was someone I felt was a protector. And when I came out of my coma, I recognized my family, but I didn't remember my own past. Gradually, I remembered the protector was my wife. And I whispered the good news through my broken jaw, which was wired shut, to my night nurse. And the following morning, my mother came to explain that I'd not always been in this bed, in this room, that I'd been working in film and television and that I had been in a crash and that, yes, I was married, but Marcy had been killed instantly in the crash. And during my time in coma, she had been laid to rest in her hometown of Phoenix. Now in the dark years that followed, I had to work out what remained for me if everything that made today special was gone. And as I discovered these threats to consciousness and how they are surrounding the world and enveloping the lives of more and more people every day, I discovered what truly remained. I believe that we can overcome the threats to our consciousness, that the Human Show can stay on the air for millennia to come. I believe that we can all rise and shine.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Λακσμί Πράτουρι: Περίμενε μια στιγμή, Περίμενε εδώ μια στιγμή.
Lakshmi Pratury: Just stay for a second. Just stay here for a second.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ξέρετε, όταν άκουσα τον Σάιμον -- καθίστε παρακαλώ, θέλω να του μιλήσω μια στιγμή -- όταν διάβασα το βιβλίο του, πήγα στο ΛΑ να τον συναντήσω. Και έτσι καθόμουν σε ένα εστιατόριο, περιμένοντας έναν άντρα να περάσει ο οποίος προφανώς θα είχε κάποια δυσκολία ... Δεν ξέρω τι είχα στο μυαλό μου. Και αυτός περπάταγε γύρω γύρω. Δεν περίμενε αυτό το άτομο που θα συναντούσα να είναι αυτός. Και μετά συστηθήκαμε και περπατήσαμε, και σκέφτομαι εγώ, δεν μοιάζει με κάποιον που έχει κτιστεί απ' το μηδέν. Και στη συνέχεια έμεινα κατάπληκτη με το ρόλο που είχε παίξει η τεχνολογία στην ανάρρωση του. Και έχουμε το βιβλίο του έξω στο βιβλιοπωλείο. Αυτό που με κατέπληξε είναι η επιμέλεια με την οποία έχει γράψει κάθε νοσοκομείο που έχει βρεθεί, κάθε θεραπεία που έχει κάνει, κάθε αποτυχία που είχε, και πώς κατά τύχη σκόνταψε πάνω σε καινοτομίες. Έτσι νομίζω ότι αυτή η μία λεπτομέρεια προσπέρασε τους ανθρώπους πολύ γρήγορα. Μίλα λίγο γι' αυτό που φοράς στο πόδι σου.
You know, when I heard Simon's -- please sit down; I just want to talk to him for a second -- when I read his book, I went to LA to meet him. And so I was sitting in this restaurant, waiting for a man to come by who obviously would have some difficulty ... I don't know what I had in my mind. And he was walking around. I didn't expect that person that I was going to meet to be him. And then we met and we talked, and I'm like, he doesn't look like somebody who was built out of nothing. And then I was amazed at what role technology played in your recovery. And we have his book outside in the bookshop. The thing that amazed me is the painstaking detail with which he has written every hospital he has been to, every treatment he got, every near-miss he had, and how accidentally he stumbled upon innovations. So I think this one detail went past people really quick. Tell a little bit about what you're wearing on your leg.
Σάιμον Λούις: Ήξερα όταν το χρονομετρούσα ότι δεν θα υπήρχε χρόνο για μένα να κάνω τίποτα -- Αυτό είναι λοιπόν. Αυτή είναι η μονάδα ελέγχου. Και αυτό καταγράφει κάθε βήμα που κάνω για πέντε ή έξι χρόνια τώρα. Και αν κάνω αυτό, πιθανόν το μικρόφωνο να μην το ακούει. Αυτό το μικρό κλικ που ακολουθείτε από άλλα δύο κλικ είναι τώρα αναμμένο. Όταν το πιέζω πάλι, θα κάνει τρία κλικ, και αυτό θα σημαίνει ότι είναι οπλισμένο και έτοιμο για δράση. Και αυτός είναι ο φίλος μου, Εννοώ, το φορτίζω κάθε βράδυ. Και δουλεύει. Δουλεύει. Και αυτό που θα ήθελε να προσθέσω επειδή δεν είχα χρόνο ...
Simon Lewis: I knew when I was timing this that there wouldn't be time for me to do anything about -- Well this is it. This is the control unit. And this records every single step I've taken for, ooh, five or six years now. And if I do this, probably the mic won't hear it. That little chirp followed by two chirps is now switched on. When I press it again, it'll chirp three times, and that'll mean that it's armed and ready to go. And that's my friend. I mean, I charge it every night. And it works. It works. And what I would love to add because I didn't have time ...
Τι κάνεις; Λοιπόν, θα σας δείξω εδώ κάτω. Αυτό εδώ κάτω, αν μπορεί να το δει η κάμερα, αυτό είναι μια μικρή κεραία. Κάτω από τη φτέρνα μου, υπάρχει ένας αισθητήρας που καταλαβαίνει όταν το πόδι μου αφήνει το έδαφος -- αυτό ονομάζεται το σήκωμα της φτέρνας. Αυτό αναβοσβήνει εκείνη τη στιγμή, θα το αφήσω ανοιχτό, ίσως μπορέσετε να το δείτε. Αλλά αυτό αναβοσβήνει όλη την ώρα. Στέλνει σήματα σε πραγματικό χρόνο. Και αν περπατήσεις πιο γρήγορα, αν εγώ περπατήσω πιο γρήγορα, ανιχνεύει αυτό που λέγεται το χρονικό διάστημα, το οποίο είναι το διάστημα μεταξύ κάθε σήκωμα της φτέρνας. Και επιταχύνει το ποσοστό και το επίπεδο της διέγερσης. Κάτι άλλο στο οποίο έχουμε δουλέψει -- δεν είχα χρόνο να το πω στην ομιλία μου -- είναι ότι έχουν ανακτήσει λειτουργική ακοή σε χιλιάδες κουφούς ανθρώπους.
What does it do? Well actually, I'll show you down here. This down here, if the camera can see that, that is a small antenna. Underneath my heel, there is a sensor that detects when my foot leaves the ground -- what's called the heel lift. This thing blinks all the time; I'll leave it out, so you might be able to see it. But this is blinking all the time. It's sending signals in real time. And if you walk faster, if I walk faster, it detects what's called the time interval, which is the interval between each heel lift. And it accelerates the amount and level of the stimulation. The other things they've worked on -- I didn't have time to say this in my talk -- is they've restored functional hearing to thousands of deaf people.
Μπορώ να σας πω την ιστορία: αυτή θα ήταν μια εγκαταλελειμμένη τεχνολογία, αλλά ο Άλφρεντ Μανν συνάντησε τον γιατρό που ετοιμαζόταν να πάρει σύνταξη, [Δρ. Σάιντλερ.] Και ετοιμαζόταν να πάρει σύνταξη -- όλη η τεχνολογία που επρόκειτο να χαθεί, επειδή ούτε ένας ιατρικός κατασκευαστής δεν θα αναλάμβανε επειδή ήταν ένα μικρό θέμα. Αλλά υπάρχουν εκατομμύρια κουφοί άνθρωποι στον κόσμο, και τα Κοχλιακά εμφυτεύματα έχουν δώσει ακοή σε χιλιάδες κουφούς ανθρώπους τώρα. Δουλεύει. Και κάτι ακόμα είναι ότι δουλεύουν σε τεχνική αμφιβληστροειδής για τους τυφλούς. Και αυτή, αυτή είναι η εμφυτεύσιμη γενιά. Γιατί αυτό που δεν είπα στην ομιλία μου είναι ότι αυτό είναι εξωσκελετικό. Πρέπει να το ξεκαθαρίσω αυτό. Επειδή η πρώτη γενιά είναι εξωσκελετική, είναι περιτυλιγμένο γύρω από το πόδι, γύρω από το προσβεβλημένο άκρο. Πρέπει να σας πω, είναι καταπληκτικοί -- υπάρχουν εκατό άνθρωποι που δουλεύουν σ' αυτό το κτήριο -- μηχανικοί, φυσικοί, και άλλα μέλη της ομάδας -- όλη την ώρα.
I could tell you the story: this was going to be an abandoned technology, but Alfred Mann met the doctor who was going to retire, [Dr. Schindler.] And he was going to retire -- all the technology was going to be lost, because not a single medical manufacturer would take it on because it was a small issue. But there's millions of deaf people in the world, and the Cochlear implant has given hearing to thousands of deaf people now. It works. And the other thing is they're working on artificial retinas for the blind. And this, this is the implantable generation. Because what I didn't say in my talk is this is actually exoskeletal. I should clarify that. Because the first generation is exoskeletal, it's wrapped around the leg, around the affected limb. I must tell you, they're an amazing -- there's a hundred people who work in that building -- engineers, scientists, and other team members -- all the time.
Ο Άλφρεντ Μανν έχει φτιάξει ένα ίδρυμα για να προάγει αυτή την έρευνα γιατί είδε ότι δεν υπήρχε περίπτωση τα επιχειρηματικά κεφάλαια να πλησιάσουν για κάτι τέτοιο. Το ακροατήριο είναι πολύ μικρό. Θα νομίζατε, υπάρχουν πολλοί παράλυτοι άνθρωποι στον κόσμο, αλλά το ακροατήριο είναι πολύ μικρό, και το ποσοστό της έρευνας, ο χρόνος που θέλει, η εκκαθάριση της Διοίκησης Τροφίμων και Φαρμάκων, ο χρόνος απόσβεσης είναι πάρα πολύς ώστε τα επιχειρηματικά κεφάλαια να ενδιαφερθούν. Έτσι είδε μια ανάγκη και παρενέβη. Είναι ένας πάρα πολύ αξιότιμος άνθρωπος. Έχει κάνει πάρα πολύ ακραία επιστήμη.
Alfred Mann has set up this foundation to advance this research because he saw there's no way venture capital would come in for something like this. The audience is too small. You'd think, there's plenty of paralyzed people in the world, but the audience is too small, and the amount of research, the time it takes, the FDA clearances, the payback time is too long for V.C. to be interested. So he saw a need and he stepped in. He's a very, very remarkable man. He's done a lot of very cutting-edge science.
ΛΠ: Οπότε όταν μπορέσετε, περάστε λίγη ώρα με τον Σάιμον. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ.
LP: So when you get a chance, spend some time with Simon. Thank you. Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)