Fresh out of college, I went to work for a consulting firm. During orientation, the leaders dished out advice. Amongst them was one pithy counsel I will never forget. He told us, "Be easy to manage." Considering how naïve I really was at the time, I took his advice to heart. I told myself, "Yes, I will be the ultimate team player. I will do everything I'm told. I will be easy to manage." It wasn't until I arrived in graduate school and witnessed firsthand the criminal actions of scientists and engineers in the water crisis in Flint, Michigan that I realized how dangerous and yet surprisingly common this line of thinking really is.
Pas van school ging ik werken voor een adviesbureau. Tijdens de kennismaking gaven de leiders ons advies. Daar was een kernachtige raad bij die ik nooit zal vergeten. Hij zei ons: "Wees meegaand". Zo naïef als ik toen was, nam ik zijn advies ter harte. Ik zei bij mezelf: "Ja, ik word de ultieme teamspeler. Ik zal alles doen wat ze me zeggen. Ik zal meegaand zijn." Pas toen ik op de universiteit zat en uit de eerste hand getuige was van criminele acties van wetenschappers en ingenieurs bij de watercrisis in Flint, Michigan, besefte ik hoe gevaarlijk en toch verrassend alomtegenwoordig deze manier van denken is.
Make no mistake: the Flint water crisis is one of the most egregious environmental injustices of our time. For over 18 months, 100,000 residents, including thousands of young children, were exposed to contaminated drinking water with high levels of lead. Lead is a potent neurotoxin which causes cognitive and developmental disabilities and is especially harmful to growing fetuses and young children. We've known about its dangers since the Roman Empire. Amongst a whole host of health issues, 12 people died by contracting Legionnaires' disease. Flint's water infrastructure -- the complex network of underground pipes -- has been severely damaged. And while the water quality is slowly improving and the pipes are being replaced now, more than two years later, the water is still not safe to drink.
Vergis je niet: de Flint watercrisis is een van de meest flagrante milieu-onrechtvaardigheden van onze tijd. Meer dan 18 maanden lang werden 100.000 inwoners, waaronder duizenden jonge kinderen, blootgesteld aan vervuild drinkwater met een hoog loodgehalte. Lood is een krachtig zenuwgif dat cognitieve stoornissen en ontwikkelingsstoornissen veroorzaakt en dat vooral schadelijk is voor groeiende foetussen en jonge kinderen. We kennen deze gevaren al sinds het Romeinse Rijk. Onder een hele reeks van gezondheidsproblemen stierven 12 mensen door de veteranenziekte op te lopen. De waterinfrastructuur van Flint -- het complexe netwerk van ondergrondse leidingen -- werd zwaar beschadigd. Terwijl de kwaliteit van het water langzaam beter wordt en de pijpen nu worden vervangen, is meer dan twee jaar later het water nog steeds niet veilig om te drinken.
So, people are still in shock. They ask themselves, "How could this have happened?" The short answer is: the crisis began when an emergency manager, appointed by Michigan's governor, decided to switch their water source to a local river to save money. But it continued for so long because scientists and engineers at government agencies in the state of Michigan and in the federal government did not follow federal regulations for treating the water right. What was more, they actively cheated on the law and orchestrated cover-ups. They ridiculed residents asking for help, while publicly insisting that the brown, smelly water coming out of the tap was safe to drink. The system at the local, state and federal levels completely failed to protect our most vulnerable, and an entire population was left to fend for itself.
Mensen zijn nog steeds in shock. Ze vragen zich af: "Hoe is dit kunnen gebeuren?" Het korte antwoord is: de crisis begon toen een noodsituatiemanager, benoemd door de gouverneur van Michigan, besloot om hun water te gaan halen uit een lokale rivier om geld te besparen. Maar het ging zo lang door omdat wetenschappers en ingenieurs bij overheidsinstellingen in de staat Michigan en in de federale regering, niet de federale voorschriften voor de behandeling van het water opvolgden. Daarbij kwam dat ze de wet opzettelijk overtraden en zaken verdoezelden. Ze lachten de bewoners uit die om hulp vroegen terwijl ze publiek volhielden dat het bruine, stinkende water uit de kraan veilig was om te drinken. Het systeem op lokaal, statelijk en federaal niveau faalde volledig in de bescherming van onze meest kwetsbaren. Een hele bevolking werd aan zijn lot overgelaten.
Now, amidst this injustice, Flint residents were rallying together. Amongst them were some amazing women of Flint -- mothers concerned about their kids -- who came together forming many grassroots coalitions, and these groups started protesting and demanding change. The group also reached out to outside scientists for help, and a few responded. Amongst them was a guy named Miguel Del Toral, a water expert at the US EPA -- the Environmental Protection Agency -- who actually wrote this scientific memo and sent it to the state of Michigan and the federal government to bring their attention to this problem. He was characterized a "rogue employee," and silenced.
Vanwege dit onrecht hebben de bewoners van Flint zich verenigd. Onder hen een aantal fantastische vrouwen van Flint -- moeders bezorgd om hun kinderen -- die samenkwamen om hun krachten te bundelen. Deze groepen gingen protesteren en verandering eisen. De groep riep ook onafhankelijke wetenschappers ter hulp en enkelen zegden toe. Een van hen was Miguel Del Toral, een waterexpert bij het Amerikaanse EPA -- de Environmental Protection Agency -- die dit wetenschappelijke memo schreef, het naar de staat Michigan en de federale overheid stuurde om hun aandacht te vestigen op het probleem. Ze noemden hem een 'malafide employee' en legden hem het zwijgen op.
In collaboration with Flint residents, our research team here at Tech, of students and scientists led by professor Marc Edwards, conducted citywide testing to prove that Flint's water was indeed contaminated, even toxic in some homes. We substantiated what Flint had been screaming for months, and put it on the Internet for the world to see.
Samen met inwoners van Flint begon ons researchteam hier bij Tech, studenten en wetenschappers onder leiding van professor Marc Edwards, in de hele stad testen uit te voeren om te bewijzen dat het water in Flint inderdaad besmet was, in sommige huizen zelfs giftig. We onderbouwden wat Flint al maanden uitschreeuwde en zetten het op internet te kijk voor de hele wereld.
Now, when I was getting involved, when I said yes to this, I had no idea what I was getting into. But every second of this journey has been totally worth it. This was science in service to the public. This is what I came to graduate school for, and this is how I would rather spend my life. And so this coalition -- this unlikely coalition of citizens, pastors, journalists and scientists -- came together to uncover the truth using science, advocacy and activism.
Toen ik mijn medewerking hieraan toezegde, had ik geen idee waaraan ik begon. Maar elke seconde van dit avontuur is absoluut de moeite waard geweest. Dit was wetenschap ten dienste van het algemeen welzijn. Daarvoor had ik gestudeerd en hieraan wilde ik mijn leven besteden. Zo kwam dus deze coalitie -- deze onwaarschijnlijke coalitie van burgers, predikanten, journalisten en wetenschappers -- samen om de waarheid te ontdekken middels wetenschap, pleitbezorging en activisme.
A local pediatrician figured out that the instances of childhood lead poisoning had indeed doubled in Flint during the crisis. And the state of Michigan was forced to acknowledge the problem and take steps to correct it. This group and many others got Flint's kids protected.
Een lokale kinderarts rekende uit dat de gevallen van loodvergiftiging bij kinderen waren verdubbeld tijdens de crisis in Flint. De staat Michigan werd gedwongen om het probleem te erkennen en stappen te ondernemen om dit te corrigeren. Deze groep en vele anderen zorgden ervoor
A few months later,
dat de kinderen van Flint beschermd werden.
President Obama came in and declared a federal emergency, and now Flint is getting more than 600 million dollars in healthcare, nutrition, education and overhauling their water infrastructure. However, the arrogance and the callous disregard for public health shown by scientists and engineers at these government agencies is beyond belief. These unhealthy cultures that are festering in these groups, where the focus is on meeting regulations and checking boxes as opposed to protecting public health, is just appalling. Just consider this email that an EPA employee wrote, where she goes, "I'm not so sure Flint is a community we want to go out on a limb for." The dehumanization of an entire population could not be more obvious.
Een paar maanden later kondigde president Obama de federale noodtoestand af en nu krijgt Flint voor meer dan 600 miljoen dollar aan gezondheidszorg, voeding, onderwijs en revisie van de waterinfrastructuur. Maar de arrogantie en de gevoelloze minachting voor de volksgezondheid, tentoongespreid door wetenschappers en ingenieurs bij deze overheidsinstellingen is verbijsterend. De ongezonde bedrijfscultuur die ettert in deze groepen, waar de focus ligt op het voldoen aan regelgeving en vinkjes zetten in plaats van op bescherming van de volksgezondheid, is gewoon verschrikkelijk. Kijk maar eens naar deze e-mail die een werknemer van EPA schreef. Ze vraagt zich af: "... of we voor een gemeenschap als Flint tegen de stroom in willen roeien." De ontmenselijking van een hele bevolking kon niet duidelijker zijn.
Now, contrast that to the first canon of engineering, which, in my opinion, should be the first law of humanity: "To hold paramount the health, safety and welfare of the public," above all else. This is the Hippocratic Oath we've rarely acknowledged, let alone embraced. And so when scientists and engineers, very much like medical doctors, screw up, people can get hurt -- even die. If our professionals and even students fail to get that, society pays a huge price.
Vergelijk dat met de eerste canon van ingenieurskunst, die naar mijn mening de eerste wet van de mensheid zou moeten zijn: "De gezondheid, de veiligheid en het welzijn van het publiek is onze eerste bekommernis.” Dit is de eed van Hippocrates waar we zelden gehoor aan gaven, laat staan dat we hem toepasten. Als wetenschappers en ingenieurs, net zoals artsen, de boel in het honderd laten lopen, kunnen mensen beschadigd raken -- en zelfs doodgaan. Als onze professionals en zelfs studenten dat niet doorhebben, betaalt de maatschappij een enorme prijs.
Buried deep in history lies a character I deeply admire -- an engineer named Peter Palchinsky. He lived in the time of the Soviet Union. And Palchinsky repeatedly got in trouble for his radical honesty and willingness to point out major flaws in the Soviets' mindless pursuit of rapid industrialization. Everyone was expected to follow orders coming from the top. Anyone asking questions or offering feedback was unwelcome. The Soviets had created the largest army of engineers the world had ever seen, and yet most of them were mere cogs in a gigantic machine heading for doom. Palchinsky, on the other hand, implored engineers to look at the economic, political and social consequences of their actions; in other words, be more public-focused. His fearless voice of reason was seen as a threat to the political establishment, and Joseph Stalin had him executed in 1929.
Vergeten in de geschiedenis vond ik iemand die ik zeer bewonder -- de ingenieur Peter Palchinsky. Hij leefde in de tijd van de Sovjet-Unie. Palchinsky kreeg meermaals problemen door zijn radicale eerlijkheid en zijn bereidheid te wijzen op grove fouten in het zinloze streven van de Sovjets naar snelle industrialisatie. Van iedereen werd verwacht om de orders vanuit de top op te volgen. Iedereen die vragen stelde of kritiek leverde, was ongewenst. De Sovjets hadden het grootste leger ingenieurs geschapen dat de wereld ooit had gezien en toch waren de meesten maar radertjes in een gigantische machine op weg naar de ondergang. Palchinsky smeekte de ingenieurs echter om te kijken naar de economische, politieke en sociale gevolgen van hun daden, met andere woorden, om meer publieksgericht te zijn. Zijn onbevreesde stem van de rede werd gezien als een bedreiging voor het politieke establishment en Jozef Stalin executeerde hem in 1929.
Palchinsky's view on technocrats is very different from one that is still very popular, still very common -- that of a dispassionate researcher working in his ivory tower lab, or a nerdy engineer working in his cubicle. Brilliant, no doubt, yet somehow cut off from the world, shows little emotion -- kind of like Spock from "Star Trek," you know? This guy.
Palchinsky’s idee over technocraten is heel anders dan wat nog steeds erg populair is, nog steeds zeer vaak voorkomt -- een emotieloze onderzoeker aan het werk in zijn ivoren toren of een sullige ingenieur in zijn hokje. Briljant, zonder twijfel, maar wat wereldvreemd toont hij weinig emotie -- een beetje als Spock uit ‘Star Trek’, weet je wel? Deze man.
(Laughter)
(Gelach)
Let's try and do the Spock salute. I don't think I'll succeed ... See, I can't be Spock. Thank goodness I can't be Spock.
Laten we de Spockgroet proberen. Ik denk niet dat het me lukt... Zie je, ik kan geen Spock zijn. Godzijdank kan ik geen Spock zijn.
(Laughter)
(Gelach)
I was reminded of this distinction because a recent article came out in a very reputed scientific journal, which kind of characterized our Flint work as driven by "youthful idealism," and "Hollywood's dramatic sensibilities." It asks scientists to protect their research funding and institutions at all costs, no matter how just the cause. And if you think you have to get involved in something, even if it's an emergency, try finding an activist group or an NGO, and obtain the full support of the academic community -- whatever that means -- before you get involved. Not one mention of our moral and professional obligation of preventing harm to the public, or the fact that we have all this expertise, resources and, for some, even tenure to, you know, accomplish this task. I'm not saying every scientist should be an activist. There are real and sometimes very painful consequences of speaking up. But to denounce this idea, this possibility so completely so that you can protect research funding, simply screams of self-serving cowardice, and these are not the ideals we would want to pass to our students.
Ik moest denken aan dit onderscheid omdat recent een artikel verscheen in een zeer gerenommeerd wetenschappelijk tijdschrift, dat ons werk in Flint karakteriseerde als gedreven door ‘jeugdig idealisme’ en ‘dramatische gevoeligheid à la Hollywood’. Het vraagt wetenschappers om hun onderzoeksfinanciering en instellingen te beschermen ten koste van alles, onafhankelijk van de rechtvaardigheid van de zaak. Als je denkt dat je bij iets betrokken gaat raken, zelfs als het een noodgeval is, probeer dan een actiegroep of een ngo te vinden en de volledige steun van de academische gemeenschap te krijgen -- wat dat ook mag betekenen -- voordat je erbij betrokken raakt. Niet één vermelding van onze morele en professionele plicht om schade aan het publiek te voorkomen of het feit dat we al deze expertise, middelen en voor sommigen zelfs een professoraat hebben om deze taak te vervullen. Ik zeg niet dat elke wetenschapper een activist moet zijn. Je mening zeggen kan reële en soms zeer pijnlijke gevolgen hebben. Maar dit idee, deze kans zo volledig te verwerpen, om de financiering van onderzoek te beschermen, riekt naar egoïstische lafheid. Dit zijn niet de idealen die we moeten doorgeven aan onze studenten.
And so you may think, "OK, all this sounds great, but you'll never completely change organizational cultures, or imbibe mindsets in students and professionals to look at their work as a public good -- science in service to the public." Maybe so. But could a big reason for that be that we are not training our students right? Because if you look closely, our education system today is focused more on creating what ex-Yale professor Bill Deresiewicz calls "excellent sheep" -- young people who are smart and ambitious, and yet somehow risk-averse, timid, directionless and, sometimes, full of themselves.
Nu zou je kunnen denken: "Oké, dit klinkt allemaal geweldig, maar je gaat organisatieculturen nooit volledig veranderen of studenten en professionals de mentaliteit bijbrengen om hun werk te zien als een publiek goed -- wetenschap ten dienste van de mensen." Misschien. Maar zou een grote reden hiervoor niet kunnen zijn dat we onze studenten niet goed opleiden? Want als je goed kijkt, is ons onderwijs van vandaag meer gericht op het creëren van wat ex-Yale professor Bill Deresiewicz ‘excellente schapen’ noemt -- jongeren die slim en ambitieus zijn, en toch op een of andere manier risicomijdend, timide, richtingloos en, soms, vol van zichzelf.
Now, kids ... you know, we fell in love with science when we were kids, and yet we somehow spend most of our time during high school and college just jumping through hoops and doing things so that we can polish our résumé instead of sitting down and reflecting on what we want to do and who we want to be. And so, the markers of empathy in our college graduates have been dropping dramatically in the past two decades, while those of narcissism are on the rise.
Nu, als kinderen werden we verliefd op wetenschap, en toch verdoen we de meeste tijd op middelbare school en universiteit met regeltjes volgen en dingen doen om onze cv’s op te poetsen, in plaats van na te denken over wat we willen doen en wie we willen zijn. En daardoor is de mate van empathie bij onze afgestudeerden in de afgelopen twee decennia drastisch omlaag gegaan terwijl het narcisme toenam.
There is also a growing culture of disengagement between engineering students and the public. We are trained to build bridges and solve complex problems but not how to think or live or be a citizen of this world. My undergraduate years were explicit job preparation, and I cannot tell you how suffocating and painful it was at times. And so, some people think the solution to great engineers, to great scientists, is more technical training. Maybe so. But where are the discussions on ethical decision-making, or building character, or discerning right from wrong?
Er is ook een groeiende cultuur van vervreemding tussen techniekstudenten en het publiek. We zijn opgeleid om bruggen te bouwen en complexe problemen op te lossen, maar niet hoe te denken, te leven of een burger van deze wereld te zijn. Mijn bachelorjaren waren expliciet gericht op jobvoorbereiding. Ik kan je niet vertellen hoe verstikkend en pijnlijk dat op bepaalde momenten was. Dus denken sommige mensen dat dé oplossing voor grote ingenieurs, grote wetenschappers uit steeds meer technische opleiding bestaat. Zou kunnen. Maar waar blijven de discussies over ethische besluitvorming of karaktervorming of onderscheid maken tussen goed en kwaad?
Consider this project that I deeply love and admire. It's called, "Heroic Imagination Project." A brainchild of Dr. Phil Zimbardo, famous for the Stanford Prison Experiment, this program seeks to train school-going children around the world to look at themselves as heroes-in-waiting, or heroes-in-training. So, these young minds work over time to develop skills and virtues so that when the opportunity comes, no matter what that opportunity be, to stand up and do the right thing. In other words, anyone can be a hero.
Kijk eens naar dit project waar ik weg van ben. Het project heet ‘Heldhaftige Verbeelding’, en is een geesteskind van dr. Phil Zimbardo, bekend om het Stanford Gevangenisexperiment. Dit programma wil schoolgaande kinderen over de hele wereld leren om naar zichzelf te kijken als helden in spe of als helden in opleiding. Deze jonge geesten ontwikkelen gestadig de vaardigheden en deugden om wanneer de gelegenheid zich voordoet, wat die ook zal zijn, op te staan en het juiste te doen. Met andere woorden, iedereen kan een held zijn.
Think about that idea for a second. Why don't we teach science and engineering like that -- where heroism and public service are seen as key values, because indeed, it's often heroism that is not only the antidote to public indifference, but also to systemic evil like we saw in Flint.
Denk daar even over na. Waarom onderwijzen we wetenschap en techniek niet op die manier -- waar heldenmoed en openbare dienstverlening gezien worden als de belangrijkste waarden, want vaak is inderdaad heldenmoed niet alleen het tegengif tegen publieke onverschilligheid, maar ook tegen systemisch kwaad, zoals we zagen in Flint.
And so, dream with me what a 21st-century scientist slash engineer could look like: individuals who are driven to master the sciences so that they can serve society, and are also aware of the tremendous power their knowledge and decisions have; folks who are developing their moral courage at all times, and who realize that conflict and controversy are not necessarily bad things if our ultimate loyalty is to the public and the planet.
Droom daarom samen met mij van hoe 21e-eeuwse wetenschappers en ingenieurs eruit zouden kunnen zien: mensen die gedreven zijn om de wetenschap te beheersen zodat ze de samenleving kunnen dienen, en zich ook bewust zijn van de enorme kracht van hun kennis en beslissingen. Mensen die hun morele moed altijd verder ontwikkelen en die zich realiseren dat conflict en controverse niet per sé slechte dingen zijn als onze ultieme loyaliteit bij de mensen en de planeet ligt.
These are the people who will stand up like we did in Flint -- not to be saviors or heroes in the media, but altruistic and fundamentally good actors that you and I can trust. Imagine fostering such a public-focused mindset in classes, on service trips and during activities during college or even high school, so that these young minds will hold onto those ideals when they actually enter the real world, whether that be consulting, academia, policy making -- or even becoming the president of a country.
Dat zijn de mensen die zullen opstaan zoals we in Flint deden -- niet om redders of helden in de media te zijn, maar altruïstische en fundamenteel goede werkers die jullie en ik kunnen vertrouwen. Stel je het bevorderen van een dergelijk publiek-gerichte mentaliteit voor tijdens lessen, op servicereizen en tijdens activiteiten op de hogeschool of zelfs de middelbare school, zodat die jonge geesten deze idealen zullen meedragen wanneer ze de echte wereld ingaan, of dat nu als raadgevers, academici of beleidsmakers gaat zijn -- of zelfs als de president van een land.
Some of mankind's greatest challenges lie ahead of us; contaminated drinking water is just one example. We could definitely use more -- nay, we desperately need more -- compassionate upstanders and public-focused scientists and engineers who will strive to the do right thing, and not be easy to manage.
Sommige van de grootste uitdagingen van de mensheid liggen voor ons. Het drinken van vervuild water is slechts één voorbeeld. We hebben zeker meer behoefte -- nee, we hebben wanhopig meer behoefte –- aan meevoelende activisten en publiek-gerichte wetenschappers en ingenieurs die ernaar zullen streven om het goede te doen en niet meegaand te zijn.
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)