Τριγυρίζοντας στο δάσος όλη τη μέρα ψάχνοντας βρώσιμους σπόρους και βότανα, ο κουρασμένος θεϊκός αγρότης Σένονγκ δηλητηριάστηκε κατά λάθος 72 φορές. Αλλά πριν το δηλητήριο τερματίσει τη ζωή του, ένα φύλλο έπεσε στο στόμα του. Το μάσησε και τον συνέφερε, και να πώς ανακαλύψαμε το τσάι. Ή κάτι τέτοιο λέει ένας αρχαίος μύθος. Το τσάι πράγματι δεν θεραπεύει τις δηλητηριάσεις, όμως η ιστορία του Σένονγκ, του μυθικού Κινέζου εφευρέτη της γεωργίας επισημαίνει τη σημασία του τσαγιού για την αρχαία Κίνα. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι το τσάι καλλιεργήθηκε αρχικά εκεί πριν από 6.000 χρόνια, ή 1.500 χρόνια πριν οι Φαραώ χτίσουν τις Μεγάλες Πυραμίδες της Γκίζα. Το αρχικό κινέζικο φυτό τσαγιού είναι το ίδιο με αυτό που μεγαλώνει ανά τον κόσμο σήμερα, ωστόσο αρχικά καταναλωνόταν πολύ διαφορετικά. Τρωγόταν σαν λαχανικό ή μαγειρευόταν με δημητριακά ως χυλός. Το τσάι άλλαξε από φαγητό σε ρόφημα μόνο πριν από 1.500 χρόνια όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι ο συνδυασμός θερμότητας και υγρασίας μπορούσε να φτιάξει μια περίπλοκη κι αλλιώτικη γεύση από το φυλλώδες πράσινο. Έπειτα από εκατοντάδες χρόνια ποικιλιών στην προετοιμασία μεθόδου, ως πρότυπο καθιερώθηκε να ζεσταίνετε το τσάι, να το βάζετε σε φορητές φόρμες, να το πολτοποιείτε σε σκόνη, να το αναμειγνύειτε με ζεστό νερό, και να φτιάχνετε ένα ρόφημα που λέγεται μοο τσα, ή μάτσα. Η μάτσα έγινε τόσο δημοφιλής ώστε ξεκίνησε μια ιδιαίτερη καλλιέργεια Κινέζικου τσάι. Το τσάι ήταν το θέμα των βιβλίων και της ποίησης, το αγαπημένο ρόφημα των αυτοκρατόρων, και ένα μέσο για τους καλλιτέχνες. Μπορούσαν να ζωγραφίσουν υπέροχες εικόνες στον αφρό του τσαγιού σχεδόν ίδιες με την τέχνη του εσπρέσο που μπορείτε να δειτε στα καφέ σήμερα. Τον ένατο αιώνα κατά τη δυναστεία των Τανγκ, ένας Ιάπωνας μοναχός έφερε το πρώτο φυτό τσαγιού στην Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες τελικά ανέπτυξαν τα δικά τους μοναδικά τελετουργικά σε σχέση με το τσάι, οδηγώντας στην δημιουργία της Ιαπωνικής τελετής τσαγιού. Στον δέκατο τέταρτο αιώνα κατά τη δυναστεία των Μίνγκ, ο Κινέζος αυτοκράτορας, άλλαξε το πρότυπο από το πιεσμένο τσάι μέσα σε φόρμες στα ελεύθερα φύλλα τσαγιού. Μέχρι τότε, η Κίνα κρατούσε ένα αληθινό μονοπώλιο του κόσμου σε τεϊόδεντρα, κάνοντας το τσάι ένα από τα τρία βασικά Κινέζικα εξαγώγιμα αγαθά, μαζί με την πορσελάνη και το μετάξι. Αυτό έδωσε στην Κίνα μεγάλο εύρος δύναμης και οικονομικής επιρροής καθώς η πόση του τσαγιού εξαπλώθηκε στον κόσμο. Αυτή η αύξηση άρχισε νωρίς γύρω στις αρχές του 1600 όταν Ολλανδοί έμποροι έφεραν το τσάι στην Ευρώπη σε μεγάλες ποσότητες. Πολλά οφείλονται στην Βασίλισσα Αικατερίνη της Μπραγκάνζα μια Πορτογαλίδα ευγενή που έκανε το τσάι δημοφιλές στην Αγγλική αριστοκρατία όταν παντρεύτηκε τον Βασιλιά Κάρολο τον Δεύτερο το 1661. Τότε, η Μ. Βρετανία ήταν στο μέσο της εξάπλωσης της αποικιακής της επιρροής κι εξελισσόταν στη νέα κυρίαρχη δύναμη του κόσμου. Όσο η Μ. Βρετανία δυνάμωνε, το ενδιαφέρον για το τσάι απλωνόταν ανά τον κόσμο. Ως το 1700, το τσάι στην Ευρώπη πουλιόταν δέκα φορές στην τιμή του καφέ και το φυτό ακόμη μεγάλωνε μόνο στην Κίνα. Το εμπόριο τσαγιού ήταν τόσο κερδοφόρο που το ταχύτερο πλοίο του κόσμου, το ιστιοφόρο κλίπερ, γεννήθηκε μετά από έντονο ανταγωνισμό ανάμεσα στις Δυτικές εμπορικές εταιρίες. Όλοι αγωνίζονταν να φέρουν το δικό τους τσάι πρώτοι πίσω στην Ευρώπη για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Αρχικά, οι Βρετανοί πλήρωναν για όλο αυτό το Κινέζικο τσάι με ασήμι. Όταν αυτό αποδείχθηκε αρκετά ακριβό, πρότειναν την ανταλλαγή του τσαγιού με ένα άλλο υποκατάστατο, το όπιο. Αυτό προκάλεσε δημόσιο πρόβλημα υγείας στην Κίνα καθώς οι άνθρωποι εθίστηκαν στο ναρκωτικό. Έτσι το 1839, ένας Κινέζος αστυνομικός διέταξε τους άνδρες του να καταστρέψουν μαζικά τα Βρετανικά φορτία με όπιο ως εκδήλωση κατά της Βρετανικής επιρροής στην Κίνα. Αυτή η αντίδραση προκάλεσε τον πρώτο Πόλεμο του Οπίου ανάμεσα στα δύο έθνη. Η μάχη σάρωνε πάνω και κάτω την Κινεζική ακτή ως το 1842 όταν η ηττημένη δυναστεία των Τσινγκ έδωσε το λιμάνι του Χονγκ Κονγκ στους Βρετανούς και υπέγραψε συμφωνία με δυσμενείς όρους. Ο πόλεμος αποδυνάμωσε το παγκόσμιο κύρος της Κίνας για περίπου έναν αιώνα. Η εταιρία της Βρετανικής Ανατολικής Ινδίας ήθελε να καλλιεργεί μόνη της τσάι και αργότερα να ελέγχει την αγορά. Έτσι έθεσαν σε αποστολή τον βοτανολόγο Ρόμπερτ Φόρτσιουν να κλέψει τσάι από την Κίνα σε μυστική αποστολή. Μεταμφιέστηκε και ξεκίνησε ένα επικίνδυνο ταξίδι μέσα από τις Κινέζικες ορεινές περιοχές του τσαγιού, εν τέλει έφερε παράνομα τα τεϊόδεντρα κι έμπειρους εργάτες τσαγιού στο Νταρτζίλινγκ, της Ινδίας. Από εκεί, το φυτό εξαπλώθηκε ακόμη πιο μακριά, βοηθώντας στην ταχεία ώθηση ανάπτυξης του τσαγιού ως καθημερινό αγαθό. Σήμερα, το τσάι είναι το δεύτερο αφέψημα σε κατανάλωση στον κόσμο μετά το νερό, κι από το γλυκό Τούρκικο τσάι της Ριζούντας, έως το αλμυρό τσάι βουτύρου του Θιβέτ, υπάρχουν επίσης πολλοί τρόποι παρασκευής του αφεψήματος όσες και οι κουλτούρες της υφηλίου.
During a long day spent roaming the forest in search of edible grains and herbs, the weary divine farmer Shennong accidentally poisoned himself 72 times. But before the poisons could end his life, a leaf drifted into his mouth. He chewed on it and it revived him, and that is how we discovered tea. Or so an ancient legend goes at least. Tea doesn't actually cure poisonings, but the story of Shennong, the mythical Chinese inventor of agriculture, highlights tea's importance to ancient China. Archaeological evidence suggests tea was first cultivated there as early as 6,000 years ago, or 1,500 years before the pharaohs built the Great Pyramids of Giza. That original Chinese tea plant is the same type that's grown around the world today, yet it was originally consumed very differently. It was eaten as a vegetable or cooked with grain porridge. Tea only shifted from food to drink 1,500 years ago when people realized that a combination of heat and moisture could create a complex and varied taste out of the leafy green. After hundreds of years of variations to the preparation method, the standard became to heat tea, pack it into portable cakes, grind it into powder, mix with hot water, and create a beverage called muo cha, or matcha. Matcha became so popular that a distinct Chinese tea culture emerged. Tea was the subject of books and poetry, the favorite drink of emperors, and a medium for artists. They would draw extravagant pictures in the foam of the tea, very much like the espresso art you might see in coffee shops today. In the 9th century during the Tang Dynasty, a Japanese monk brought the first tea plant to Japan. The Japanese eventually developed their own unique rituals around tea, leading to the creation of the Japanese tea ceremony. And in the 14th century during the Ming Dynasty, the Chinese emperor shifted the standard from tea pressed into cakes to loose leaf tea. At that point, China still held a virtual monopoly on the world's tea trees, making tea one of three essential Chinese export goods, along with porcelain and silk. This gave China a great deal of power and economic influence as tea drinking spread around the world. That spread began in earnest around the early 1600s when Dutch traders brought tea to Europe in large quantities. Many credit Queen Catherine of Braganza, a Portuguese noble woman, for making tea popular with the English aristocracy when she married King Charles II in 1661. At the time, Great Britain was in the midst of expanding its colonial influence and becoming the new dominant world power. And as Great Britain grew, interest in tea spread around the world. By 1700, tea in Europe sold for ten times the price of coffee and the plant was still only grown in China. The tea trade was so lucrative that the world's fastest sailboat, the clipper ship, was born out of intense competition between Western trading companies. All were racing to bring their tea back to Europe first to maximize their profits. At first, Britain paid for all this Chinese tea with silver. When that proved too expensive, they suggested trading tea for another substance, opium. This triggered a public health problem within China as people became addicted to the drug. Then in 1839, a Chinese official ordered his men to destroy massive British shipments of opium as a statement against Britain's influence over China. This act triggered the First Opium War between the two nations. Fighting raged up and down the Chinese coast until 1842 when the defeated Qing Dynasty ceded the port of Hong Kong to the British and resumed trading on unfavorable terms. The war weakened China's global standing for over a century. The British East India company also wanted to be able to grow tea themselves and further control the market. So they commissioned botanist Robert Fortune to steal tea from China in a covert operation. He disguised himself and took a perilous journey through China's mountainous tea regions, eventually smuggling tea trees and experienced tea workers into Darjeeling, India. From there, the plant spread further still, helping drive tea's rapid growth as an everyday commodity. Today, tea is the second most consumed beverage in the world after water, and from sugary Turkish Rize tea, to salty Tibetan butter tea, there are almost as many ways of preparing the beverage as there are cultures on the globe.