Hi. I am an architect. I am the only architect in the world making buildings out of paper like this cardboard tube, and this exhibition is the first one I did using paper tubes. 1986, much, much longer before people started talking about ecological issues and environmental issues, I just started testing the paper tube in order to use this as a building structure. It's very complicated to test the new material for the building, but this is much stronger than I expected, and also it's very easy to waterproof, and also, because it's industrial material, it's also possible to fireproof.
Hallo. Ik ben architect. Ik ben de enige architect in de wereld die gebouwen maakt van papier zoals deze kartonnen buis. Dit is mijn eerste tentoonstelling met die papieren buizen. In 1986, lang voordat mensen gingen praten over ecologie en milieukwesties, begon ik te experimenteren met papieren buizen om ze te kunnen gebruiken als bouwmateriaal. Het was erg ingewikkeld om dit nieuwe materiaal in de bouw toe te passen, maar het is veel sterker dan ik had verwacht. Het is ook zeer gemakkelijk waterdicht te maken. Omdat het industrieel materiaal is, is het ook mogelijk om het brandveilig te maken.
Then I built the temporary structure, 1990. This is the first temporary building made out of paper. There are 330 tubes, diameter 55 [centimeters], there are only 12 tubes with a diameter of 120 centimeters, or four feet, wide. As you see it in the photo, inside is the toilet. In case you're finished with toilet paper, you can tear off the inside of the wall. (Laughter) So it's very useful.
In 1990 bouwde ik een voorlopige structuur. Dit is het eerste voorlopige gebouw gemaakt van papier. Er zitten 330 buizen in, met diameters van 55 cm. Er zijn slechts 12 buizen met een diameter van 120 centimeter, of vier voet, breed. Op de foto zien jullie het toilet. Als je klaar bent, hoef je maar een stukje papier van de muur te scheuren. (Gelach) Zeer nuttig dus.
Year 2000, there was a big expo in Germany. I was asked to design the building, because the theme of the expo was environmental issues. So I was chosen to build the pavilion out of paper tubes, recyclable paper. My goal of the design is not when it's completed. My goal was when the building was demolished, because each country makes a lot of pavilions but after half a year, we create a lot of industrial waste, so my building has to be reused or recycled. After, the building was recycled. So that was the goal of my design.
In 2000 was er een grote expo in Duitsland. Ik werd gevraagd om het gebouw te ontwerpen, omdat milieu het thema van de expo was. Ik mocht het paviljoen bouwen van papieren, recycleerbare buizen. Ik mocht het paviljoen bouwen van papieren, recycleerbare buizen. Voor mij is het werk niet gedaan als het gebouw af is. Het is pas gedaan als het gebouw wordt afgebroken. Elk land bouwt een heleboel paviljoenen, maar zit na een half jaar met een heleboel industrieel afval. Mijn gebouw wordt of hergebruikt, of gerecycleerd. Het gebouw werd gerecycleerd. Dat was het doel van mijn ontwerp.
Then I was very lucky to win the competition to build the second Pompidou Center in France in the city of Metz. Because I was so poor, I wanted to rent an office in Paris, but I couldn't afford it, so I decided to bring my students to Paris to build our office on top of the Pompidou Center in Paris by ourselves. So we brought the paper tubes and the wooden joints to complete the 35-meter-long office. We stayed there for six years without paying any rent.
Later had ik het geluk om de wedstrijd te winnen om het tweede Centre Pompidou in Frankrijk in de stad Metz te mogen bouwen. Omdat ik zo arm was, wilde ik een kantoor in Parijs huren, maar ik kon het me niet veroorloven. Ik bracht mijn studenten naar Parijs om zelf ons kantoor bovenop het Centre Pompidou in Parijs te bouwen. om zelf ons kantoor bovenop het Centre Pompidou in Parijs te bouwen. Met papieren buizen en houten verbindingen voltooiden we het 35-meter-lange kantoor. We verbleven er zes jaar zonder huur te betalen.
(Laughter) (Applause)
(Gelach) (Applaus)
Thank you. I had one big problem. Because we were part of the exhibition, even if my friend wanted to see me, they had to buy a ticket to see me. That was the problem.
Bedankt. Ik had één groot probleem. Omdat we zelf deel uitmaakten van de tentoonstelling, moest zelfs mijn vriend een ticket kopen als hij op bezoek kwam. Dat was het probleem.
Then I completed the Pompidou Center in Metz. It's a very popular museum now, and I created a big monument for the government.
Ik voltooide het Centre Pompidou in Metz. Het is nu een zeer populair museum, en ik heb voor de regering een groots monument gemaakt.
But then I was very disappointed at my profession as an architect, because we are not helping, we are not working for society, but we are working for privileged people, rich people, government, developers. They have money and power. Those are invisible. So they hire us to visualize their power and money by making monumental architecture. That is our profession, even historically it's the same, even now we are doing the same. So I was very disappointed that we are not working for society, even though there are so many people who lost their houses by natural disasters. But I must say they are no longer natural disasters. For example, earthquakes never kill people, but collapse of the buildings kill people. That's the responsibility of architects. Then people need some temporary housing, but there are no architects working there because we are too busy working for privileged people. So I thought, even as architects, we can be involved in the reconstruction of temporary housing. We can make it better. So that is why I started working in disaster areas.
Maar toch was ik zeer teleurgesteld in mijn beroep als architect. Wij werkten niet voor de samenleving, maar alleen voor bevoorrechte personen, rijke mensen, de overheid, ontwikkelaars. Zij hebben het geld en de macht. Die zijn onzichtbaar. Dus huren ze ons in om hun macht en geld te visualiseren door het maken van monumentale architectuur. Dat is ons beroep. Dat was vroeger zo. En nu nog altijd. Ik was dus zeer teleurgesteld dat we niet voor de samenleving werkten, al zijn er zoveel mensen die hun huizen verloren door natuurrampen. Maar niet de natuur alleen veroorzaakt rampen. Aardbevingen doden nooit mensen, maar de ineenstorting van gebouwen doodt mensen. Dat is de verantwoordelijkheid van architecten. Mensen hebben soms tijdelijke huisvesting nodig, maar daar vind je geen architecten voor. We hebben het te druk met werken voor bevoorrechte mensen. Ik vond dat we zelfs als architecten, betrokken kunnen worden bij de wederopbouw van tijdelijke huisvesting. We kunnen die beter maken. Daarom ging ik werken in rampgebieden.
1994, there was a big disaster in Rwanda, Africa. Two tribes, Hutu and Tutsi, fought each other. Over two million people became refugees. But I was so surprised to see the shelter, refugee camp organized by the U.N. They're so poor, and they are freezing with blankets during the rainy season, In the shelters built by the U.N., they were just providing a plastic sheet, and the refugees had to cut the trees, and just like this. But over two million people cut trees. It just became big, heavy deforestation and an environmental problem. That is why they started providing aluminum pipes, aluminum barracks. Very expensive, they throw them out for money, then cutting trees again. So I proposed my idea to improve the situation using these recycled paper tubes because this is so cheap and also so strong, but my budget is only 50 U.S. dollars per unit. We built 50 units to do that as a monitoring test for the durability and moisture and termites, so on.
In 1994 was er een grote ramp in Rwanda, Afrika. Twee stammen, de Hutu en de Tutsi, bevochten elkaar. Meer dan twee miljoen mensen werden vluchtelingen. Ik was verbaasd dat het vluchtelingenkamp georganiseerd door de Verenigde Naties zo tekort schoot. Ze zijn zo slecht ontworpen, dat tijdens het regenseizoen de mensen er zelfs met dekens in de kou zitten. In die schuilplaatsen kregen ze alleen een stuk plastic, en moesten ze bomen vellen, zoals hier. Meer dan twee miljoen mensen velden er bomen. Je kreeg een enorme ontbossing en een milieuprobleem. Daarom begonnen ze met het verstrekken van aluminium buizen en aluminium barakken. Erg duur. Ze verkopen ze verder voor het geld en gaan dan weer bomen vellen. Daarom kwam ik met mijn idee om de situatie te verbeteren met behulp van deze buizen van gerecycleerd papier omdat die zo goedkoop en ook zo sterk zijn. Met een budget van slechts 50 dollar per eenheid, bouwden we 50 eenheden als controletest op de duurzaamheid tegen vocht, termieten, enzovoort.
And then, year afterward, 1995, in Kobe, Japan, we had a big earthquake. Nearly 7,000 people were killed, and the city like this Nagata district, all the city was burned in a fire after the earthquake. And also I found out there's many Vietnamese refugees suffering and gathering at a Catholic church -- all the building was totally destroyed.
In 1995 was er in Kobe, Japan, een grote aardbeving. In 1995 was er in Kobe, Japan, een grote aardbeving. Bijna 7000 mensen werden gedood, en de stad, zoals dit Nagata district, brandde af na de aardbeving. Veel Vietnamese vluchtelingen zaten verzameld in een katholieke kerk -- het gebouw werd volledig verwoest.
So I went there and also I proposed to the priests, "Why don't we rebuild the church out of paper tubes?"
Ik stelde de priester voor een nieuwe kerk helemaal uit papieren buizen te bouwen.
And he said, "Oh God, are you crazy? After a fire, what are you proposing?"
Hij zei: "Oh God, ben je gek? Waar kom jij mee aandragen na een brand?"
So he never trusted me, but I didn't give up. I started commuting to Kobe, and I met the society of Vietnamese people. They were living like this with very poor plastic sheets in the park. So I proposed to rebuild. I raised -- did fundraising. I made a paper tube shelter for them, and in order to make it easy to be built by students and also easy to demolish, I used beer crates as a foundation. I asked the Kirin beer company to propose, because at that time, the Asahi beer company made their plastic beer crates red, which doesn't go with the color of the paper tubes. The color coordination is very important. And also I still remember, we were expecting to have a beer inside the plastic beer crate, but it came empty. (Laughter) So I remember it was so disappointing. So during the summer with my students, we built over 50 units of the shelters.
Hij vertrouwde het niet, maar ik gaf niet op. Ik reisde naar Kobe en ontmoette er Vietnamezen die onder armzalige plastic folie in het park woonden. Ik stelde voor om te gaan bouwen. Ik deed ook aan fondsenwerving. Ik maakte hen een schuilplaats van papieren buizen. Om ze gemakkelijk door studenten te kunnen laten bouwen en ook weer afbreken, gebruikte ik bierkratten als fundament. Ik vroeg de Kirin brouwerij om een voorstel, omdat op dat moment de Asahi brouwerij rode kratten gebruikte, en die pasten niet bij de kleur van de papieren buizen. Die kleurcoördinatie is erg belangrijk. Ik herinner me ook nog dat wij dachten dat er bier zou zitten in de plastic kratten, maar dat viel tegen. (Gelach) Dat was zo teleurstellend. In de zomer bouwden we met mijn studenten meer dan 50 schuilplaatsen.
Finally the priest, finally he trusted me to rebuild. He said, "As long as you collect money by yourself, bring your students to build, you can do it."
Uiteindelijk vertrouwde de priester me genoeg om de kerk te herbouwen. Hij zei: "Als je het geld zelf bijeenhaalt en ze bouwt met je studenten, dan mag je."
So we spent five weeks rebuilding the church. It was meant to stay there for three years, but actually it stayed there 10 years because people loved it. Then, in Taiwan, they had a big earthquake, and we proposed to donate this church, so we dismantled them, we sent them over to be built by volunteer people. It stayed there in Taiwan as a permanent church even now. So this building became a permanent building.
De wederopbouw van de kerk duurde vijf weken. Ze was bedoeld om drie jaar mee te gaan, maar ze stond er 10 jaar omdat de mensen het geweldig vonden. Na de grote aardbeving in Taiwan stelde we voor om hen deze kerk te schenken. We ontmantelden ze en stuurden ze op. Ze werd door vrijwilligers herbouwd. In Taiwan staat ze zelfs nu nog als permanente kerk. Dit gebouw werd dus een permanent gebouw.
Then I wonder, what is a permanent and what is a temporary building? Even a building made in paper can be permanent as long as people love it. Even a concrete building can be very temporary if that is made to make money.
Wat is dan het verschil tussen een permanent en een tijdelijk gebouw? Zelfs een gebouw in papier kan permanent zijn, zolang mensen er maar van houden. Zelfs een betonnen gebouw kan zeer tijdelijk zijn als het moet dienen om geld te verdienen.
In 1999, in Turkey, the big earthquake, I went there to use the local material to build a shelter. 2001, in West India, I built also a shelter. In 2004, in Sri Lanka, after the Sumatra earthquake and tsunami, I rebuilt Islamic fishermen's villages.
In 1999 was er in Turkije de grote aardbeving. Ik wilde er het lokale materiaal gebruiken om een schuilplaats te bouwen. In 2001 bouwde ik in West-India ook een schuilplaats. In 2004, in Sri Lanka, na de aardbeving in Sumatra en de tsunami, herbouwde ik moslim-vissersdorpen.
And in 2008, in Chengdu, Sichuan area in China, nearly 70,000 people were killed, and also especially many of the schools were destroyed because of the corruption between the authority and the contractor. I was asked to rebuild the temporary church. I brought my Japanese students to work with the Chinese students. In one month, we completed nine classrooms, over 500 square meters. It's still used, even after the current earthquake in China.
In 2008, in Chengdu, in het Sichuangebied in China, werden bijna 70.000 mensen gedood. Veel scholen werden vernield omwille van de corruptie tussen de autoriteit en de contractant. Ik werd gevraagd om de tijdelijke kerk te herstellen. Ik bracht mijn Japanse studenten mee om samen te werken met Chinese studenten. In één maand voltooiden we negen klaslokalen, meer dan 500 vierkante meter. Ze worden nog steeds gebruikt, zelfs na de laatste aardbeving in China.
In 2009, in Italy, L'Aquila, also they had a big earthquake. And this is a very interesting photo: former Prime Minister Berlusconi and Japanese former former former former Prime Minister Mr. Aso -- you know, because we have to change the prime minister ever year. And they are very kind, affording my model. I proposed a big rebuilding, a temporary music hall, because L'Aquila is very famous for music and all the concert halls were destroyed, so musicians were moving out.
In 2009 gebeurde in L'Aquila, Italië, ook een grote aardbeving. Dit is een zeer interessante foto: voormalig eerste minister Berlusconi en de Japanse ex-ex-ex-ex-minister-president de heer Aso - wij veranderen elk jaar van minister-president. Ze waren zo aardig om mijn model te verkiezen. Ik stelde een grote verbouwing, een tijdelijke music hall, voor. L'Aquila is zeer beroemd om zijn muziek. De zalen waren vernield de muzikanten trokken er weg.
So I proposed to the mayor, I'd like to rebuild the temporary auditorium. He said, "As long as you bring your money, you can do it." And I was very lucky. Mr. Berlusconi brought G8 summit, and our former prime minister came, so they helped us to collect money, and I got half a million euros from the Japanese government to rebuild this temporary auditorium.
Ik stelde de burgemeester voor om een tijdelijk auditorium te bouwen. Hij zei: "Oké, als jij zorgt voor het geld." Ik had veel geluk. De heer Berlusconi organiseerde een G8-top, onze voormalige premier kwam, en ze hielpen ons om het geld bijeen te brengen. Ik kreeg een half miljoen euro van de Japanse regering voor de wederopbouw van dit tijdelijke auditorium.
Year 2010 in Haiti, there was a big earthquake, but it's impossible to fly over, so I went to Santo Domingo, next-door country, to drive six hours to get to Haiti with the local students in Santo Domingo to build 50 units of shelter out of local paper tubes.
In 2010 in Haïti: weer een grote aardbeving. Je kon er niet naartoe vliegen. Dus ging ik naar het buurland Santo Domingo en reed in zes uur naar Haïti met lokale studenten van Santo Domingo om 50 schuilplaatsen te bouwen uit buizen van lokaal papier.
This is what happened in Japan two years ago, in northern Japan. After the earthquake and tsunami, people had to be evacuated in a big room like a gymnasium. But look at this. There's no privacy. People suffer mentally and physically. So we went there to build partitions with all the student volunteers with paper tubes, just a very simple shelter out of the tube frame and the curtain. However, some of the facility authority doesn't want us to do it, because, they said, simply, it's become more difficult to control them. But it's really necessary to do it.
Dit gebeurde twee jaar geleden in noordelijk Japan. Na de aardbeving en de tsunami moesten mensen worden geëvacueerd naar een grote ruimte zoals een gymzaal. Maar kijk eens: geen privacy. Mensen gaan er mentaal en fysiek onderdoor. Dus bouwden we met student-vrijwilligers scheidingswanden van papieren buizen, zeer eenvoudige schuilplaatsen met buizen en gordijnen. Enkele autoriteiten wilden hier niet aan omdat ze vonden dat de mensen dan moeilijker te controleren waren. Maar het is echt nodig.
They don't have enough flat area to build standard government single-story housing like this one. Look at this. Even civil government is doing such poor construction of the temporary housing, so dense and so messy because there is no storage, nothing, water is leaking, so I thought, we have to make multi-story building because there's no land and also it's not very comfortable.
Ze hebben niet genoeg oppervlak om standaardwoningen met één verdieping zoals deze te bouwen. Kijk naar dit. De regering maakt echt een knoeiboel van de tijdelijke huisvesting. Alles dicht op elkaar en rommelig omdat er geen opslagruimte is. Het water lekt binnen. Dus dacht ik aan gebouwen met meer verdiepingen. Dat zou een stuk comfortabeler zijn.
So I proposed to the mayor while I was making partitions. Finally I met a very nice mayor in Onagawa village in Miyagi. He asked me to build three-story housing on baseball [fields]. I used the shipping container and also the students helped us to make all the building furniture to make them comfortable, within the budget of the government but also the area of the house is exactly the same, but much more comfortable. Many of the people want to stay here forever. I was very happy to hear that.
Dat stelde ik voor aan de burgemeester toen ik die scheidingswanden maakte. Uiteindelijk kwam ik die zeer vriendelijke burgemeester in het dorp Onagawa, in Miyagi, tegen. Hij vroeg me om drie verdiepingen tellende huizen op de honkbalvelden te bouwen. Ik gebruikte scheepscontainers. De studenten hielpen ons ook om al het meubilair voor het gebouw te maken om het hen comfortabel te maken. Alles binnen de begroting van de regering. Het grondoppervlak is precies hetzelfde, maar het huis is veel comfortabeler. Velen willen hier voor altijd blijven. Ik was erg blij dat te horen.
Now I am working in New Zealand, Christchurch. About 20 days before the Japanese earthquake happened, also they had a big earthquake, and many Japanese students were also killed, and the most important cathedral of the city, the symbol of Christchurch, was totally destroyed. And I was asked to come to rebuild the temporary cathedral.
Nu werk ik in Nieuw-Zeeland, Christchurch. Ongeveer 20 dagen voor de Japanse aardbeving, hadden ze ook een grote aardbeving. Veel Japanse studenten werden er ook gedood. De belangrijkste kathedraal van de stad, het symbool van Christchurch, was helemaal vernield. Mij werd gevraagd om de tijdelijke kathedraal te herbouwen.
So this is under construction. And I'd like to keep building monuments that are beloved by people.
Ze is in aanbouw. Ik hou ervan monumenten te bouwen waar de mensen van houden.
Thank you very much.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)
Thank you. (Applause)
Bedankt. (Applaus)
Thank you very much. (Applause)
Hartelijk dank. (Applaus)