So for any of us in this room today, let's start out by admitting we're lucky. We don't live in the world our mothers lived in, our grandmothers lived in, where career choices for women were so limited. And if you're in this room today, most of us grew up in a world where we have basic civil rights, and amazingly, we still live in a world where some women don't have them. But all that aside, we still have a problem, and it's a real problem. And the problem is this: Women are not making it to the top of any profession anywhere in the world. The numbers tell the story quite clearly. 190 heads of state -- nine are women. Of all the people in parliament in the world, 13 percent are women. In the corporate sector, women at the top, C-level jobs, board seats -- tops out at 15, 16 percent. The numbers have not moved since 2002 and are going in the wrong direction. And even in the non-profit world, a world we sometimes think of as being led by more women, women at the top: 20 percent.
Pra për secilin nga ne në këtë dhomë le të fillojmë duke e pranuar se jemi me fat. Nuk jetojmë më në botën që nënat apo gjyshet tona jetonin, ku zgjedhjet profesionale për gratë ishin të limituara. Dhe nëse je në këtë dhomë sot, do të thotë që shumica nga ne jemi rritur në një botë ku gëzojmë të drejtat themelore civile. Sërish çuditerisht, ende jetojmë në një botë ku disa gra nuk i gëzojnë këto të drejta. Po përveç kësaj, ne ende kemi një problem dhe është një problem i prekshëm. Problemi është ky: Gratë nuk po arrijnë majat e asnjërit profesion askund në botë. Shifrat e japin situatën krejt të qartë Nga 190 kryetarë shteti nëntë janë gra. Nga te gjithë antarët në parlamente nëpër botë vetëm 13 përqind janë gra. Në sektorin e korporatava gratë në krye- me tituj të lart ekzekutivi, antare bordesh përbëjnë vetëm 15,16 përqind. Shifrat nuk kanë lëvizur qysh prej vitit 2002 dhe po shkojnë në drejtimin e gabuar. Edhe në sektorin jo-fitimprurës, një sektor për të cilin ndonjëherë mendojmë që përgjithësisht drejtohet nga më shumë gra, gratë në role ekzekutive arrijnë vetëm 20 përqind.
We also have another problem, which is that women face harder choices between professional success and personal fulfillment. A recent study in the U.S. showed that, of married senior managers, two-thirds of the married men had children and only one-third of the married women had children. A couple of years ago, I was in New York, and I was pitching a deal, and I was in one of those fancy New York private equity offices you can picture. And I'm in the meeting -- it's about a three-hour meeting -- and two hours in, there needs to be that bio break, and everyone stands up, and the partner running the meeting starts looking really embarrassed. And I realized he doesn't know where the women's room is in his office. So I start looking around for moving boxes, figuring they just moved in, but I don't see any. And so I said, "Did you just move into this office?" And he said, "No, we've been here about a year." And I said, "Are you telling me that I am the only woman to have pitched a deal in this office in a year?" And he looked at me, and he said, "Yeah. Or maybe you're the only one who had to go to the bathroom."
Për më tepër kemi edhe një problem tjetër që ka të bëj me zgjedhjet e vështira që gratë duhet të marrin midis jetës profesionale dhe plotësimit personal. Nje studim i kohëve të fundit në Shtetet të Bashkuara nxori se nga menaxherët me vjetërsi pune e të martuar dy të tretat e burrave të martuar kishin fëmijë dhe vetëm një e treta e grave të martuara kishin fëmijë. Disa vite më parë isha në New York duke negociuar një marrëveshje dhe isha ne një nga ato zyrat luksoze të një kompanie aksionere në New York mund ta imagjinoni. Isha në mbledhje -- një mbledhje tre orëshe -- dhe pas dy orësh, duhet të jetë edhe pushimi biologjik, që të gjithë ngrihen në këmbë, dhe kolegu që drejtonte mbledhjen filloi të dukej vërtet i sikletosur. Kuptova që nuk e dinte ku ndodhej tualeti i grave në zyrën e tij. Rrjedhimisht fillova të shikoja vërdallë për kuti duke supozuar që sapo kishin lëvizuar tek zyra, por nuk pashë asnjë. Kështu që e pyeta, "Sapo keni lëvizur në këtë zyrë?" dhe ai u pergjigj, "Jo, kemi qenë këtu prej një viti tashmë" dhe unë i thashë, "Po thua që unë jam e vetmja femër që ka negocjuar një marrëveshje në këtë zyrë gjatë një viti?" Ai më shikoj dhe tha, "Po, ose ndoshta ju jeni e vetmja që i është dashur të përdorë tualetin."
(Laughter)
(Të qeshura)
So the question is, how are we going to fix this? How do we change these numbers at the top? How do we make this different? I want to start out by saying, I talk about this -- about keeping women in the workforce -- because I really think that's the answer. In the high-income part of our workforce, in the people who end up at the top -- Fortune 500 CEO jobs, or the equivalent in other industries -- the problem, I am convinced, is that women are dropping out. Now people talk about this a lot, and they talk about things like flextime and mentoring and programs companies should have to train women. I want to talk about none of that today, even though that's all really important. Today I want to focus on what we can do as individuals. What are the messages we need to tell ourselves? What are the messages we tell the women that work with and for us? What are the messages we tell our daughters?
Pra çështja është se si do ta rregullojmë këtë? Si mund t'i ndryshojmë numrat në ekzekutiv? Si mund t'i ja bëjmë ndryshe? Dua të filloj duke thënë, Unë flas për këtë -- për mbajtjen e grave në fuqinë punëtore -- sepse unë vërtet mendoj që kjo është zgjidhja. Tek pjesa me të ardhura të larta në fuqinë punëtore tek njerëzit që arrijnë majat -- punët e llojit të CEO-ve (Zyrtare në Krye të Ekzekutivit) të Fortune 500 apo ekuivalenti i tillë në industri të tjera -- problemi, jam e bindur është se gratë po tërhiqen. Njerëzit flasin shumë mbi këtë temë dhe diskutojnë mbi çështje si fleksibiliteti në punë, këshillimi dhe programe të cilat kompanitë duhet të zbatojnë për të trajnuar gratë. Une nuk dua të flas për asnjërën nga këto sot -- edhe pse është shumë e rëndësishme. Sot, dua të fokusohem se çka mund të bëjmë ne si individe. Cilat janë mesazhet që duhet t'ua drejtojmë vetës sonë? Cilat janë mesazhet për gratë që punojnë me ne dhe për ne? Cilat janë mesazhet për vajzat tona?
Now, at the outset, I want to be very clear that this speech comes with no judgments. I don't have the right answer. I don't even have it for myself. I left San Francisco, where I live, on Monday, and I was getting on the plane for this conference. And my daughter, who's three, when I dropped her off at preschool, did that whole hugging-the-leg, crying, "Mommy, don't get on the plane" thing. This is hard. I feel guilty sometimes. I know no women, whether they're at home or whether they're in the workforce, who don't feel that sometimes. So I'm not saying that staying in the workforce is the right thing for everyone.
Tani si fillim, dua të jem e qartë që ky fjalim nuk vjen me gjykime. Une nuk e kam përgjigjen e saktë; nuk e kam madje as për veten time. U nisa nga San Fransisco, ku jetoj, të hënën, dhe isha duke marrë fluturimin për këtë konferencë. Dhe vajza ime, që është tre vjeçare, kur po e shoqëroja për në kopësht, m'u kap për këmbësh duke qarë "Mami, mos e merr avionin". Kjo është e vështirë. Ndihem fajtore ndonjëherë. Nuk njoh grua, qofshin shtepiake apo të punësuara që nuk e ndiejnë të njejten gjë ndonjëherë. Kështu që nuk po them se të qëndruarit në punë është gjëja më e mirë për çdokënd.
My talk today is about what the messages are if you do want to stay in the workforce, and I think there are three. One, sit at the table. Two, make your partner a real partner. And three, don't leave before you leave. Number one: sit at the table. Just a couple weeks ago at Facebook, we hosted a very senior government official, and he came in to meet with senior execs from around Silicon Valley. And everyone kind of sat at the table. He had these two women who were traveling with him pretty senior in his department, and I kind of said to them, "Sit at the table. Come on, sit at the table," and they sat on the side of the room. When I was in college, my senior year, I took a course called European Intellectual History. Don't you love that kind of thing from college? I wish I could do that now. And I took it with my roommate, Carrie, who was then a brilliant literary student -- and went on to be a brilliant literary scholar -- and my brother -- smart guy, but a water-polo-playing pre-med, who was a sophomore.
Fjalimi im sot është mbi mesazhet nëse dëshironi të qendroni aktive në punë. Dhe unë mendoj se janë tre. Një: Ulu në tryezë. Dy: Shënderrojeni partnerin tuaj në një partner të vërtetë. Dhe tre: Mos u largoni më përpara se t'ju duhet të largoheni. E para: Ulu në tryezë. Vetëm para disa javësh në zyrat e Facebook-ut ne pritëm një zyrëtar të lart qeveritar, ai erdhi për t'u takuar me perfaqsues në role ekzekutive prej Sillicon Valley. Dhe secili në një farë mënyre u ul në tryezë. Ai ishte bashkë me dy gra që po e shoqëronin në udhëtim te cilat kishin pozita mjaft të larta në departamentin e tij. Dhe unë disi u thash, "Uluni në tryezë. Ejani, uluni në tavolinë." Dhe ato u ulën anë të dhomës. Kur isha në vitin e fundit të universitetit. Morra nje klasë të quajtuar Historia e Intelektit Europian. A nuk ju mungojnë eksperiencat e tilla prej ditëve të universitetit. Sikur të mund të bëja të njejtat gjëra sot. Klasën e morra me shoqën time të dhomës, Carrie, e cila ishte një studente e shkëlqyer e letërsisë -- e cila vazhdoj e u bë një akademike letërsie vërtet e zonja -- dhe me vëllaun tim -- djalë i zgjuar, lojtar waterpoloje që studionte mjekësinë. i cili ishte në vitin e dytë të universitetit.
The three of us take this class together. And then Carrie reads all the books in the original Greek and Latin, goes to all the lectures. I read all the books in English and go to most of the lectures. My brother is kind of busy. He reads one book of 12 and goes to a couple of lectures, marches himself up to our room a couple days before the exam to get himself tutored. The three of us go to the exam together, and we sit down. And we sit there for three hours -- and our little blue notebooks -- yes, I'm that old. We walk out, we look at each other, and we say, "How did you do?" And Carrie says, "Boy, I feel like I didn't really draw out the main point on the Hegelian dialectic." And I say, "God, I really wish I had really connected John Locke's theory of property with the philosophers that follow." And my brother says, "I got the top grade in the class."
Të tre e marrim klasën bashkë. Pastaj Carrie lexoj që të gjithë librat në origjinalin greqisht dhe latinisht -- shkoj në të gjitha klasët -- Une lexova të gjithë librat në anglisht dhe shkova në shumicën e klasëve. Vëllau im, disi i zënë; lexoj vetëm një nga 12 librat dhe shkoj vetëm në disa klasë, hyn tek dhoma jonë disa ditë para provimit për ndihmë. Të tre ne hyjmë në provim së bashku, dhe ulemi. Dhe ulemi aty për tre orë -- me fletoret tona të kaltërta -- po, po kam aq vjet. Kur dalim jashtë, shohim njëri tjetrin dhe pyesim: "Si kalove?" Carrie thotë, " Ndihem sikur nuk e nxorra vërtet pikën kryesore tek Dialektika Hegeliane" Dhe unë thashë, "Vërtet do të doja të kisha lidhur teorinë e pronësisë të John Locke-ut me filozofët që e pasojnë" Dhe vëllau im vazhdon, "Unë morra notën më të lartë në klasë"
(Laughter)
"Ti morre notën më të lartë në klasë?
"You got the top grade in the class? You don't know anything."
Ti nuk di asgjë."
(Laughter)
Problemi me këto situata
The problem with these stories is that they show what the data shows: women systematically underestimate their own abilities. If you test men and women, and you ask them questions on totally objective criteria like GPAs, men get it wrong slightly high, and women get it wrong slightly low. Women do not negotiate for themselves in the workforce. A study in the last two years of people entering the workforce out of college showed that 57 percent of boys entering, or men, I guess, are negotiating their first salary, and only seven percent of women. And most importantly, men attribute their success to themselves, and women attribute it to other external factors. If you ask men why they did a good job, they'll say, "I'm awesome. Obviously. Why are you even asking?" If you ask women why they did a good job, what they'll say is someone helped them, they got lucky, they worked really hard. Why does this matter? Boy, it matters a lot. Because no one gets to the corner office by sitting on the side, not at the table, and no one gets the promotion if they don't think they deserve their success, or they don't even understand their own success.
është se pasqyrojnë atë që të dhënat tregojnë: gratë sistematikisht nënvleresojnë aftësitë e tyre. Nëse teston meshkuj dhe femra, me pyetje totalisht objektive si mesatarja e notave, meshkujt gabojnë me mbivlerësim të vogël, dhe gratë gabojnë me nënvlerësim të vogël. Gratë nuk negociojnë për vetën e tyre në punë. Një studim i dy viteve të fundit mbi njerzit që hynin në forcën punëtore pas universitetit tregon se 57 përqind e djemve ose, më mirë të them, të meshkujve, negociojnë pagën e tyre të parë, dhe vetëm 7 përqind e grave e bejnë të njejtën gjë. Dhe mbi të gjitha meshkujt ia dedikojnë suksesin vetës së tyre, ndërsa gratë ia dedikojnë faktorëve të jashtëm. Nëse i pyet meshkujt se si arritën të realizonin një punë të mirë, ata do të përgjigjen duke thenë, "Natyrisht, sepse jam i shkëlqyeshëm." Pse pyet? " Nëse pyet një grua se si arriti të realizonte një punë të mirë, çka do të pergjigjen është se dikush u ndihmoj, ishin me fat, punuan shumë seriozisht. Pse ka rëndësi e gjithë kjo? Ka patjetër shumë lidhje sepse askush nuk arrin deri tek zyrja duke u ulur në anë të dhomës dhe jo në tryezë. Dhe asnjë nuk merr ngritje në përgjegjësi nëse nuk besojnë se e meritojnë suksesin e tyre, apo edhe nëse nuk arrijnë ta kuptojnë suksesin e tyre.
I wish the answer were easy. I wish I could go tell all the young women I work for, these fabulous women, "Believe in yourself and negotiate for yourself. Own your own success." I wish I could tell that to my daughter. But it's not that simple. Because what the data shows, above all else, is one thing, which is that success and likeability are positively correlated for men and negatively correlated for women. And everyone's nodding, because we all know this to be true.
Do të doja që përgjigjja të ishte më e thjeshtë. Do të doja të arrija t'u thosha që të gjitha vajzave të reja me të cilat punoj, të gjitha ketyre grave të mrekullueshme, "Besoni tek vetja dhe negocioni për veten tuaj. Merreni në dorë suksesin tuaj." Do të doja të mundesha ti ja thosha këtë vajzës sime. Por nuk është aq e thjeshtë. Sepse çfarë tregojnë të dhënat, mbi të gjitha, është një gjë -- që suksesi dhe vlerësimi janë drejtpërdrejt të ndërlidhura tek meshkujt. dhe negativisht të ndërlidhura tek gratë. Dhe secili po pajtohet, sepse të gjithë e dijmë që kjo është e vërtetë.
There's a really good study that shows this really well. There's a famous Harvard Business School study on a woman named Heidi Roizen. And she's an operator in a company in Silicon Valley, and she uses her contacts to become a very successful venture capitalist. In 2002 -- not so long ago -- a professor who was then at Columbia University took that case and made it [Howard] Roizen. And he gave the case out, both of them, to two groups of students. He changed exactly one word: "Heidi" to "Howard." But that one word made a really big difference. He then surveyed the students, and the good news was the students, both men and women, thought Heidi and Howard were equally competent, and that's good. The bad news was that everyone liked Howard. He's a great guy. You want to work for him. You want to spend the day fishing with him. But Heidi? Not so sure. She's a little out for herself. She's a little political. You're not sure you'd want to work for her. This is the complication. We have to tell our daughters and our colleagues, we have to tell ourselves to believe we got the A, to reach for the promotion, to sit at the table, and we have to do it in a world where, for them, there are sacrifices they will make for that, even though for their brothers, there are not.
Është një studim shumë i mirë që tregon këtë relacion shumë mirë. Është një studim i njohur i Harvard Business School (Shkollës së Biznesit në Harvard) mbi një grua të quajtur Heidi Roizen. Ajo është një operatiore në një kompani në Silicon Valley, dhe ajo përdor kontaktet e saj për t'u bërë një investuese vërtetë e zonja. Në vitin 2002, jo shumë më parë, një profesor që at'herë ishte tek Columbia University (Universiteti Columbia) e morri atë rast studimi dhe ia ndërroi emrin në Howard Roizen. Më pas shpërndau rastin studimor - që te dyjat - midis dy grupeve studentësh. Ai ndryshoi vetëm një fjalë : Heidi në Howard. Por ajo fjalë bëri një diferencë të madhe. Më pas ai i anketoj studentët. Lajmi i mirë ishte që stuedentët, si meshkujt edhe femrat, menduan se Heidi dhe Howard ishin njësoj të zot dhe kjo është diçka e mirë. E keqja ishte se të gjithë e pëlqyen Howard-in. Ai është një djalë i zoti, dikush me të cilin dëshiron të punosh, dëshiron të kalosh ditën duke peshkuar me të. Po Heidi? Jo dhe aq. Ajo është pak vetanake. Është pak politike. S'je i sigurtë nëse është dikush me të cilin dëshrion të punosh. Ky është problemi. Ne duhet t'u themi vajzave dhe kolegeve tona, ne duhet t'i ja përsërisim vetës që të besojmë se kemi marrë notën më të lartë, të luftojmë për ngritjen në detyrë, të ulemi në tryezë. Dhe duhet ta bëjmë këtë në një botë që kërkon sakrifica nga ato, edhe pse të tilla sakrifica nuk ekzistojnë për vëllezërit e tyre.
The saddest thing about all of this is that it's really hard to remember this. And I'm about to tell a story which is truly embarrassing for me, but I think important. I gave this talk at Facebook not so long ago to about 100 employees, and a couple hours later, there was a young woman who works there sitting outside my little desk, and she wanted to talk to me. I said, okay, and she sat down, and we talked. And she said, "I learned something today. I learned that I need to keep my hand up." "What do you mean?" She said, "You're giving this talk, and you said you would take two more questions. I had my hand up with many other people, and you took two more questions. I put my hand down, and I noticed all the women did the same, and then you took more questions, only from the men." And I thought to myself, "Wow, if it's me -- who cares about this, obviously -- giving this talk -- and during this talk, I can't even notice that the men's hands are still raised, and the women's hands are still raised, how good are we as managers of our companies and our organizations at seeing that the men are reaching for opportunities more than women?" We've got to get women to sit at the table.
Ana më pikëlluese është se është mjaftë vështirë për ta kujtuar. Do t'ju tregoj një rast me të vërtet të turpeshëm për mua, por mendoj se është i rëndësishëm. Jo shumë kohë më parë bëra të njejtin fjalim në zyrat e Facebook-ut përpara rreth 100 punonjësve. Pas disa orësh, një vajzë e re që punon atje e ulur afër tavolinës sime të vogël, donte të fliste me mua. Unë pranova, ajo u ul dhe filluam të bisedonim. Ajo tha, "Mësova diçka sot. Mësova që më duhet ta ngre dorën lart." E pyeta, "Çfarë do të thuash?" Ajo përgjigjet, "Kur po flisje, dhe the që do të ju përgjigjëshe dhe dy pyetjeve. Unë e kisha dorën lart bashkë me shumë punonjës tjerë, dhe ju përgjigje edhe dy pyetjeve më shumë. Unë e ula dorën, dhe vura re që të gjitha gratë e ulën dorën gjithashtu, dhe ti pastaj ju pergjigje edhe më shumë pyetjeve, vetëm nga meshkujt." Dhe thashë vetëmevete, uaa, nëse jam unë, që me të vërtet e kam për zemër këtë ceshtje, duke e dhënë fjalimin -- dhe përgjatë tij nuk arrij të vërejë se duart e meshkujve janë ende lart dhe duart e grave janë ende lart, sa të zotë jemi ne si menaxher ne kompanitë dhe organizatat tona të vërejmë që meshkujt po u kapen mundësive më shumë se gratë? Ne duhet të arrijmë t'i shtyjmë gratë të ulen në tryezë.
(Cheers)
(Duartrokitje)
(Applause)
Mesazhi i dytë:
Message number two: Make your partner a real partner. I've become convinced that we've made more progress in the workforce than we have in the home. The data shows this very clearly. If a woman and a man work full-time and have a child, the woman does twice the amount of housework the man does, and the woman does three times the amount of childcare the man does. So she's got three jobs or two jobs, and he's got one. Who do you think drops out when someone needs to be home more? The causes of this are really complicated, and I don't have time to go into them. And I don't think Sunday football-watching and general laziness is the cause.
Ktheni partnerin tuaj në një partner të vërtetë. Unë jam bindur qe ne kemi bërë më shumë progres në sektorin e punës sesa në shtëpi. Te dhënat e tregojnë këtë qartësisht. Nëse një grua dhe një burrë punojnë me orar të plotë dhe kanë një fëmijë, gruaja bën dy herë më shumë punë shtepiake sesa burri, dhe gruaja kujdeset tre herë më shumë për femiun sesa burri. Kështu që ajo ka dy apo tre punë, dhe ai ka vetëm një. Kush mendoni se tërhiqet nga puna kur dikush duhet të jetë në shtëpi? Arsyet e kësaj janë vërtet komplekse, dhe unë nuk kam kohë t'i analizoj detajisht. Dhe nuk mendoj se ndeshjet e futbollit të dielave apo përtacia e përgjithishme është arsyeja.
I think the cause is more complicated. I think, as a society, we put more pressure on our boys to succeed than we do on our girls. I know men that stay home and work in the home to support wives with careers, and it's hard. When I go to the Mommy-and-Me stuff and I see the father there, I notice that the other mommies don't play with him. And that's a problem, because we have to make it as important a job, because it's the hardest job in the world to work inside the home, for people of both genders, if we're going to even things out and let women stay in the workforce.
Unë mendoj se arsyeja është më e komplikuar. Unë mendoj se si shoqëri vendosim më shumë trysni tek djemët tanë që të arrijnë sukses sesa tek vajzat. Unë njoh meshkuj që qëndojnë në shtëpi dhe punojnë në shtëpi për të mbështetur gratë e tyre në karrierë. Dhe është e vështirë. Kur shkoj tek takimet me prindërit dhe e shoh babain aty vë re që nënat e tjera nuk përzihen me të. Dhe ky është një problem, sepse duhet ta marrim si një punë të rëndësishme -- sepse është me të vërtet puna më e vështirë në botë -- të punosh në shtëpi për njerëzit e të dyja gjinive nese vërtet duam t'i barazojmë gjërat dhe ti bëjmë gratë akive në forcën e punës.
(Applause)
(Duartrokitje)
Studies show that households with equal earning and equal responsibility also have half the divorce rate. And if that wasn't good enough motivation for everyone out there, they also have more -- how shall I say this on this stage? They know each other more in the biblical sense as well.
Studimet tregojnë se familjet me të ardhura të barabarta dhe përgjegjësi të barabarta gjithashtu gëzojnë gjysmën e raportit të divorcit. Dhe nëse kjo nuk ishte motivim i mjaftueshëm për secilin nga ju, ata kanë më shumë -- si mund ta shpreh këtë këtu në skenë? ata e njohin njeri tjetrin më shumë edhe në sensin biblik.
(Cheers)
(Brohoritje)
Message number three: Don't leave before you leave. I think there's a really deep irony to the fact that actions women are taking -- and I see this all the time -- with the objective of staying in the workforce actually lead to their eventually leaving. Here's what happens: We're all busy. Everyone's busy. A woman's busy. And she starts thinking about having a child, and from the moment she starts thinking about having a child, she starts thinking about making room for that child. "How am I going to fit this into everything else I'm doing?" And literally from that moment, she doesn't raise her hand anymore, she doesn't look for a promotion, she doesn't take on the new project, she doesn't say, "Me. I want to do that." She starts leaning back. The problem is that -- let's say she got pregnant that day, that day -- nine months of pregnancy, three months of maternity leave, six months to catch your breath -- Fast-forward two years, more often -- and as I've seen it -- women start thinking about this way earlier -- when they get engaged, or married, when they start thinking about having a child, which can take a long time. One woman came to see me about this. She looked a little young. And I said, "So are you and your husband thinking about having a baby?" And she said, "Oh no, I'm not married." She didn't even have a boyfriend.
Mesazhi numër tre: Mos u largoni përpara se t'ju duhet të largoheni. Mendoj që ka një ironi të thellë në faktin se zgjedhjet që gratë marrin dhe këtë e shoh gjithmonë -- me qëllimin për të qëndruar aktive në punë në fakt i shpien deri tek largimi. Ja se çka ndodh: Ne jemi të gjithë të zënë; të gjithë janë të zënë; një grua është e zënë. Dhe fillon të mendoj për të patur një fëmijë. Dhe nga momenti që mendon për të patur fëmijë ajo fillon të planifikoj t'i bëj vend fëmiut. "Si do mund ta realizoj këtë bashkë me çdo gjë tjetër që po bëj?" Dhe realisht që nga ai moment, ajo nuk e ngre më dorën, nuk kërkon për rritje në pergjegjesi punë, nuk merr përsipër projekte të reja, nuk thotë më, "Unë. Unë dua ta bëj atë" Ajo fillon të tërhiqet. Problemi është se -- le të themi që ajo ngeli shtatëzënë atë ditë, nëntë muaj shtatëzani, tre muaj leje lindjeje, gjashtë muaj të rikuperohet -- në prespektive dy vite, shpesh herë -- siç e kam vënë re -- gratë fillojnë të mendojnë rreth kësaj shumë më herët kur fejohen, kur martohen, kur fillojnë të mendojnë për të provuar për të patur një femije, dhe kjo mund të marrë shumë kohë. Një grua erdhi të më fliste në lidhje me këtë dhe e shikoj disi - m'u duk pak e re. I thashë, "Ju dhe bashkëshorti juaj po mendoni të keni një fëmijë?" Dhe ajo më thotë, "Oh jo, unë nuk jam e martuar." Ajo nuk kishte madje as të dashur.
(Laughter)
I thashë, " Ti po mendon për këtë
I said, "You're thinking about this just way too early."
thjesht shumë herët."
But the point is that what happens once you start kind of quietly leaning back? Everyone who's been through this -- and I'm here to tell you, once you have a child at home, your job better be really good to go back, because it's hard to leave that kid at home. Your job needs to be challenging. It needs to be rewarding. You need to feel like you're making a difference. And if two years ago you didn't take a promotion and some guy next to you did, if three years ago you stopped looking for new opportunities, you're going to be bored because you should have kept your foot on the gas pedal. Don't leave before you leave. Stay in. Keep your foot on the gas pedal, until the very day you need to leave to take a break for a child -- and then make your decisions. Don't make decisions too far in advance, particularly ones you're not even conscious you're making.
Por çështja është çfarë ndodh në momentin që fillon dalngadalë të tërhiqesh? Të gjithë që e kanë përjetuarë këtë -- dhe jam këtu t'u tregoj, në momentin që keni një fëmijë në shtëpi, puna juaj të jetë njëmend aq e mirë sa të ja vlej t'i ktheheni, përndryshe është e vështirë ta lësh atë femijë në shtëpi -- puna juaj duhet te jetë vërtet stimuluese. Duhet të jetë shpërblyese. Duhet të ndiheni sikur po bëni një ndryshim. Dhe nëse dy vite më parë nuk e morrët ngritjen në përgjegjësi dhe dikush që punon pranë teje e morri atë ngritje në detyrë, nëse tre vjetë më parë ndaluat së kërkuari mundësi të reja, keni për t'u mërzitur sepse duhet ta kishit mbajtur këmbën tek pedalja e gazit. Mos u largoni përpara se t'ju duhet të largoheni. Qëndroni. Mbajeni këmbën tek pedalja e gazit deri në ditën që vërtet u duhet të largoheni për të marr një pushim për fëmijë -- dhe ne atë moment merrni vendimet. Mos merrni vendime shumë parakohe mbi të gjitha ato për të cilat nuk jeni të ndërgjegjeshme që po i merrni.
My generation really, sadly, is not going to change the numbers at the top. They're just not moving. We are not going to get to where 50 percent of the population -- in my generation, there will not be 50 percent of [women] at the top of any industry. But I'm hopeful that future generations can. I think a world where half of our countries and our companies were run by women, would be a better world. It's not just because people would know where the women's bathrooms are, even though that would be very helpful. I think it would be a better world. I have two children. I have a five-year-old son and a two-year-old daughter. I want my son to have a choice to contribute fully in the workforce or at home, and I want my daughter to have the choice to not just succeed, but to be liked for her accomplishments.
Brezi im, fatkeqesisht, nuk ka për ta ndryshuar prezencën e femrave në rolet ekzekutive. Ato thjesht nuk po lëvizin. Nuk kemi për të arritur aty ku 50 përqind e popullatës duhet -- nga brezi im, femrat nuk kanë për të arritur 50 përqind në krye te asnjërës industri. Por unë shpresoj që brezat e ardhshëm munden. Unë mendoj se një botë ku gjysma e shteteve dhe gjysma e kompanive do të drejtoheshin nga gratë, do te ishte një botë më e mirë. Dhe jo vetëm se njerëzit do ta dinin ku është tualeti i femrave, edhe pse kjo do ishte shumë e dobishme. Unë mendoj që do ishte një botë më e mirë. Unë kam dy fëmijë. Kam një djalë 5 vjeçar dhe një vajzë 3 vjeçare. Dua që djali im të ketë mundësinë të zgjedhë të jap kontribut të plotë në punë ose në shtepi. Dhe po ashtu dua që vajza ime të ketë mundesinë të zgjedhë që jo vetëm t'ja dal mbanë, por të vlerësohet për arritjet e saj.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)