I'd like to do pretty much what I did the first time, which is to choose a lighthearted theme. Last time, I talked about death and dying.
Chciałbym zrobić mniej więcej tak jak ostatnim razem czyli wybrać lekki temat. Ostatnio mówiłem na temat śmierci i umierania.
(Laughter)
Tym razem opowiem o chorobie psychicznej.
This time, I'm going to talk about mental illness.
(Laughter)
But it has to be technological, so I'll talk about electroshock therapy.
Ale nie może się obyć bez technologii w związku z czym będę mówił na temat terapii elektrowstrząsowej (śmiech)
(Laughter)
Odkąd tylko człowiek miał wyobrażenie
You know, ever since man had any notion that some of his other people, his colleagues, could be different, could be strange, could be severely depressed or what we now recognize as schizophrenia, he was certain that this kind of illness had to come from evil spirits getting into the body. So the way of treating these diseases in early times was to, in some way or other, exorcise those evil spirits. And this is still going on, as you know.
że niektórzy ludzie z jego otoczenia, koledzy w pracy mogą być inni, dziwni, mogą być w ciężkiej depresji lub też dotknięci tym, co dzisiaj określamy jako schizofrenię był pewien, że ten rodzaj choroby był powodowany przez złe duchy, które zawładnęły ludzkim ciałem Tak więc, żeby wyleczyć te choroby w dawnych czasach, trzeba było znaleźć sposób na wypędzenie tych złych duchów. I jak wiecie, z tym wciąż mamy do czynienia dzisiaj
But it wasn't enough to use the priests. When medicine became somewhat scientific, in about 450 BC, with Hippocrates and those boys, they tried to look for herbs, plants that would literally shake the bad spirits out. So they found certain plants that could cause convulsions. And the herbals, the botanical books of up to the late Middle Ages, the Renaissance, are filled with prescriptions for causing convulsions to shake the evil spirits out.
Jednak zabiegi księży nie były wystarczające. Kiedy medycyna około 450 p.n.e stała się do pewnego stopnia dziedziną naukową, Hipokrates i jego koledzy próbowali szukać ziół, roślin które mogły by dosłownie wytrząsnąć złe duchy. W ten właśnie sposób odkryli istnienie roślin, które mogły wywoływać drgawki. Tak więc zielniki - podręczniki botaniki do czasów późnego Średniowiecza i okresu Renesansu pełne są receptur na to jak wywołać drgawki, żeby wytrząsnąć złe duchy.
Finally, in about the 16th century, a physician whose name was Theophrastus Bombastus Aureolus von Hohenheim -- called Paracelsus, a name probably familiar to some people here --
W końcu, około XVI wieku lekarz, który nazywał się Theophrastus Bombastus Auricularis von Hohenheim, inaczej nazywany Paracelsusem, imię zapewne znane niektórym z Was
(Laughter)
(śmiech) -- stary, dobry Paracelsus
good old Paracelsus -- found that he could predict the degree of convulsion by using a measured amount of camphor to produce the convulsion. Can you imagine going to your closet, pulling out a mothball and chewing on it if you're feeling depressed? It's better than Prozac, but I wouldn't recommend it.
odkrył, że jest w stanie przewidzieć siłę drgawek używając ściśle odmierzonej ilości kamfory do ich wywołania. Czy możecie sobie wyobrazić, że czując iż nadchodzi depresja idziecie do szafy, wyciągacie kulkę na mole i zaczynacie ją żuć jak gumę? To lepsze niż Prozac, ale nie polecam.
(Laughter)
Tak więc w XVII i XVIII wieku można zaobserwować
So, what we see in the 17th, 18th century is the continued search for medications other than camphor that'll do the trick. Well, along comes Benjamin Franklin, and he comes close to convulsing himself with a bolt of electricity off the end of his kite. And so people begin thinking in terms of electricity to produce convulsions.
nieustające poszukiwania leków o podobnym do kamfory działaniu. No i tu pojawia się Benjamin Franklin, który o mało co sam nie doznał drgawek po tym jak został porażony prądem ze swojego latawca. No i tak zaczęto rozważać używanie elektryczności do wywoływania drgawek.
And then we fast-forward to about 1932, when three Italian psychiatrists who were largely treating depression began to notice among their patients, who were also epileptics, that if they had a series of epileptic fits, a lot of them in a row -- the depression would very frequently lift. Not only would it lift, but it might never return. So they got very interested in producing convulsions, measured types of convulsions.
Przewijamy do przodu, do roku około 1932 kiedy to trzech włoskich psychiatrów, którzy zajmowali się głównie leczeniem depresji zaczęło zauważać wśród pacjentów, którzy cierpieli również na epilepsję że gdy mieli atak padaczki -- serię ataków padaczki, po licznych następujących po sobie atakach depresja często ulegała poprawie. Co więcej, w niektórych przypadkach odchodziła na zawsze. Tak więc, zainteresowali się prowokacją drgawek, kontrolowanych drgawek.
And they thought, "Well, we've got electricity, we'll plug somebody into the wall. That always makes hair stand up and people shake a lot." So they tried it on a few pigs, and none of the pigs were killed. So they went to the police and they said, "We know that at the Rome railroad station, there are all these lost souls wandering around, muttering gibberish. Can you bring one of them to us?" Someone who is, as the Italians say, "gagootz." So they found this "gagootz" guy, a 39-year-old man who was really hopelessly schizophrenic, who was known, had been known for months, to be literally defecating on himself, talking nothing that made any sense, and they brought him into the hospital. So these three psychiatrists, after about two or three weeks of observation, laid him down on a table, connected his temples to a very small source of current. They thought, "Well, we'll try 55 volts, two-tenths of a second. That's not going to do anything terrible to him." So they did that.
Pomyśleli sobie: "Mamy elektryczność, więc podłączymy kogoś do prądu. To za każdym razem stawia włosy dębem i ludzie mają drgawki". Spróbowali więc na kilku świniach, no i żadna z nich nie zdechła. Więc poszli na policję i powiedzieli, "Wiemy, że na dworcu głównym w Rzymie jest pełno zagubionych dusz, które włóczą się po torach, coś tam mrucząc pod nosem. Czy moglibyście któregoś z nich do nas przyprowadzić? Kogoś, kto jest, jak mówią Włosi, "gaguzz". Tak więc znaleźli jednego "gaguzz" faceta, 39-letniego mężczyznę z beznadziejnym przypadkiem schizofrenii, o którym było wiadomo że od miesięcy dosłownie załatwia się na siebie i gada zupełnie bez sensu i przywieźli go do szpitala. I tych trzech psychiatrów, po około dwóch czy trzech tygodniach obserwacji, położyło go na stole, i podłączyło do skroni prąd o bardzo niskim napięciu. Pomyśleli, "Spróbujemy 55 voltów przez 0.2 sekundy. To mu nie zaszkodzi." Tak też zrobili.
Well, I have the following from a firsthand observer, who told me this about 35 years ago, when I was thinking about these things for some research project of mine. He said, "This fellow" -- remember, he wasn't even put to sleep -- "after this major grand mal convulsion, sat right up, looked at these three fellas and said, 'What the fuck are you assholes trying to do?'"
To co wam teraz opowiem, pochodzi od kogoś kto widział to na własne oczy i opowiedział mi o tym około 35 lat temu, kiedy trochę o tych rzeczach rozmyślałem planując projekt naukowy. Powiedział: "Ten gość" -- pamiętajcie, że jego nawet nie uśpiono -- "zaraz po napadach dużych drgawek (grand mal), usiadł, popatrzył na tych trzech gości i powiedział, "Co do kurwy, dupki jedne próbujecie ze mną zrobić?" (śmiech)
(Laughter) If I could only say that in Italian.
Gdybym tylko umiał to powiedzieć po włosku.
(Laughter)
No, oni oczywiście byli wniebowzięci,
Well, they were happy as could be, because he hadn't said a rational word in the weeks of observation.
ponieważ on nie powiedział nic sensownego w ciągu trzech tygodni obserwacji.
(Laughter)
No więc podłączyli go znowu,
So they plugged him in again, and this time, they used 110 volts for half a second. And to their amazement, after it was over, he began speaking like he was perfectly well. He relapsed a little bit, they gave him a series of treatments, and he was essentially cured. But of course, having schizophrenia, within a few months, it returned.
ale tym razem użyli 110 woltów przez pół sekundy. No i ku ich kompletnemu zaskoczeniu, kiedy było już po wszystkim, on zaczął mówić jakby był kompletnie zdrowy. Kiedy choroba nawróciła, poddali go serii zabiegów, i praktycznie został wyleczony. Oczywiście, jak to zwykle ze schizofrenią bywa, choroba powróciła w ciągu kilku miesięcy.
But they wrote a paper about this, and everybody in the western world began using electricity to convulse people who were either schizophrenic or severely depressed. It didn't work very well on the schizophrenics, but it was pretty clear in the '30s and by the middle of the '40s that electroconvulsive therapy was very, very effective in the treatment of depression.
Ale napisali artykuł na ten temat, i wszyscy na Zachodzie zaczęli używać elektryczności aby wywołać drgawki u ludzi, którzy mieli albo schizofrenię, albo byli w ciężkiej depresji Nie działało to zbyt dobrze na schizofreników, ale już w latach 30-tych i w połowie lat 40-tych stało się jasne że terapia elektrowstrząsowa była bardzo, bardzo skuteczna w leczeniu depresji.
And of course, in those days, there were no antidepressant drugs, and it became very, very popular. They would anesthetize people, convulse them ... But the real difficulty was that there was no way to paralyze muscles. So people would have a real grand mal seizure. Bones were broken; especially in old, fragile people, you couldn't use it. And then in the late 1950s, the so-called "muscle relaxants" were developed by pharmacologists, and it got so that you could induce a complete convulsion, an electroencephalographic convulsion -- you could see it on the brain waves -- without causing any convulsion in the body except a little bit of twitching of the toes. So again, it was very, very popular and very, very useful.
I oczywiście w tamtych latach nie było leków antydepresyjnych, więc ta terapia stała się bardzo, bardzo popularna. Ludzi znieczulano, i wywoływano drgawki, ale problemem pozostawał brak sposobu na sparaliżowanie mięśni. Tak wiec ludzie mieli prawdziwe napady dużych drgawek (grand mal) za każdym razem. Kości się łamały -- i szczególnie u ludzi starych, słabszych nie można było stosować tej terapii. No i wtedy w latach 1950-tych, późnych 1950-tych, tzw. leki zwiotczające zostały odkryte przez farmakologów, i wtedy można było indukować epizod drgawek, potwierdzony na elektroencefalogramie -- można było zaobserwować zmianę fal mózgowych -- bez wywoływania drgawek w ciele, za wyjątkiem nieznacznego drgania palców u nóg. Tak więc znów ten sposób leczenia stał się bardzo, bardzo popularny i bardzo, bardzo użyteczny.
Well, you know, in the middle '60s, the first antidepressants came out. Tofranil was the first. In the late '70s, early '80s, there were others, and they were very effective. And patients' rights groups seemed to get very upset about the kinds of things that they would witness, so the whole idea of electroconvulsive, electroshock therapy disappeared, but has had a renaissance in the last 10 years. And the reason that it has had a renaissance is that probably about 10 percent of the people, severe depressives, do not respond, regardless of what is done for them.
Jak wiecie, w połowie lat 60-tych odkryto pierwsze leki przeciwdepresyjne. Pierwszy był Tofranil. W późnych latach 70-tych, i wczesnych 80-tych dołączyły następne, i wszystkie były bardzo skuteczne. A grupy broniące praw pacjentów były bardzo niezadowolone z zabiegów które widzieli. I tak cała koncepcja terapii elektrowstrząsowej praktycznie zniknęła -- aczkolwiek nastąpił jej renesans w ciągu ostatnich 10 lat. A główną przyczyną tego renesansu jest to, że prawdopodobnie około 10% ludzi którzy są w ciężkiej depresji nie reaguje na leczenie, bez względu na metodę.
Now why am I telling you this story at this meeting? I'm telling you this story because, actually, ever since Richard called me and asked me to talk about -- as he asked all of his speakers -- to talk about something that would be new to this audience that we had never talked about, never written about. I've been planning this moment. This reason really is that I am a man who, almost 30 years ago, had his life saved by two long courses of electroshock therapy. And let me tell you this story.
No ale czemu opowiadam tą historię teraz, na tej konferencji? Opowiadam tą historię, ponieważ odkąd tylko Richard zadzwonił do mnie i poprosił, abym przygotował coś -- tak samo jak poprosił pozostałych wykładowców -- abym przygotował coś nowego dla słuchaczy, coś, o czym nigdy wcześniej ani nie mówiliśmy, ani nie pisaliśmy, Tak więc, planowałem ten moment od jakiegoś czasu. Prawdę powiedziawszy, mówię o tym ponieważ niecałe 30 lat temu dwie długie serie terapii elektrowstrząsowej uratowały mi życie. I pozwólcie że opowiem wam tę historię.
I was, in the 1960s, in a marriage. To use the word "bad" would be perhaps the understatement of the year. It was dreadful. There are, I'm sure, enough divorced people in this room to know about the hostility, the anger, who knows what. Being someone who had had a very difficult childhood, a very difficult adolescence -- it had to do with not quite poverty, but close. It had to do with being brought up in a family where no one spoke English, no one could read or write English. It had to do with death and disease and lots of other things. I was a little prone to depression.
W latach 1960-tych byłem w związku małżeńskim... który określić jako "zły" byłoby niedopowiedzeniem roku. Ten związek był okropny. Jestem pewien, że na sali jest sporo ludzi, którzy przeszli przez rozwód i wiedzą o całej tej wrogości, złości, i kto wie co jeszcze. Będąc osobą, która miała bardzo trudne dzieciństwo, bardzo trudny okres dorastania -- było to też związane -- z życiem na pograniczu ubóstwa. Było to związane z dorastaniem w rodzinie, gdzie nikt nie mówił po angielsku, nikt nie potrafił ani czytać, ani pisać po angielsku. Było to związane ze śmiercią, chorobą i wielu innymi rzeczami. -- krótko mówiąc, byłem osobą podatną na depresję.
So, as things got worse, as we really began to hate each other, I became progressively depressed over a period of a couple of years trying to save this marriage, which was inevitably not to be saved. Finally, I would schedule -- all my major surgical cases, I was scheduling them for 12, one o'clock in the afternoon, because I couldn't get out of bed before about 11 o'clock. Anybody who's been depressed here knows what that's like. I couldn't even pull the covers off myself.
Tak więc, gdy sprawy zaczęły iść ku gorszemu, zaczęliśmy naprawdę się nienawidzić i w ciągu paru lat stopniowo wpadałem w coraz głębszą depresję, próbując ocalić małżeństwo, którego nie dało się ocalić. W końcu doszło do tego, że planowałem wszystkie moje poważniejsze operacje, planowałem je na godzinę 12-tą, pierwszą po południu ponieważ nie byłem w stanie zwlec się z łóżka przed godziną 11-tą. Ktokolwiek przeszedł przez depresję, wie jak to wygląda. Nie mogłem nawet zsunąć z siebie kołdry.
Well, you're in a university medical center, where everybody knows everybody. And it's perfectly clear to my colleagues, so my referrals began to decrease. As my referrals began to decrease, I clearly became increasingly depressed, until I thought, "My God, I can't work anymore." And, in fact, it didn't make any difference, because I didn't have any patients anymore.
Pracowałem wtedy w akademickim centrum medycznym, gdzie wszyscy dobrze się znają, więc moi koledzy dobrze wiedzieli co się dzieje, tak więc przestali przysyłać do mnie pacjentów. I w miarę jak liczba pacjentów zaczęła spadać, moja depresja się pogłębiała aż doszło do momentu, kiedy pomyślałem, o mój Boże, ja już nie mogę pracować. Ale tak naprawdę nie miało to żadnego znaczenia. bo już wtedy żadni pacjenci do mnie nie przychodzili.
So, with the advice of my physician, I had myself admitted to the acute care psychiatric unit of our university hospital. And my colleagues, who had known me since medical school, in that place, said, "Don't worry, Shep. Six weeks, you're back in the operating room. Everything's going to be great." Well, you know what bovine stercus is? That proved to be a lot of bovine stercus.
Tak więc za poradą mojego lekarza, zgłosiłem się na Oddział Psychiatryczny Intensywnej Terapii naszego szpitala uniwersyteckiego. A moi koledzy, których znałem od czasów studiów powiedzieli: "Człowieku, nie martw się. Za sześć tygodni będziesz z powrotem na sali operacyjnej. Wszystko będzie w porządku." Czy wiecie, co to jest "bovine stercus"? Okazało się, że to właśnie był w dużej mierze "bovine stercus".
(Laughter)
I know some people who got tenure in that place with lies like that.
Znam ludzi, którzy zrobili tam profesurę opowiadając takie bzdury.
(Laughter)
(śmiech)
(Laughter and applause)
So I was one of their failures.
Tak więc, ja byłem jedną z ich porażek.
But it wasn't that simple, because by the time I got out of that unit, I was not functional at all. I could hardly see five feet in front of myself. I shuffled when I walked. I was bowed over. I rarely bathed. I sometimes didn't shave. It was dreadful. And it was clear -- not to me, because nothing was clear to me at that time anymore -- that I would need long-term hospitalization in that awful place called a "mental hospital."
Co jednak nie było takie proste, ponieważ kiedy wypisali mnie z tego oddziału, ja kompletnie nie byłem w stanie funkcjonować. Ledwo widziałem na dwa metry przed sobą. Chodząc, powłóczyłem nogami. Byłem zgarbiony. Rzadko się kąpałem. Czasami się nie goliłem. To było okropne. I było jasne -- nie dla mnie, bo dla mnie cokolwiek się działo nie miało żadnego sensu -- że będę potrzebował długoterminowej hospitalizacji w tym okropnym miejscu zwanym szpitalem psychiatrycznym.
So I was admitted, in the spring of 1973, to the Institute of Living, which used to be called the Hartford Retreat. It was founded in the 18th century, the largest psychiatric hospital in the state of Connecticut, other than the huge public hospitals that existed at that time. And they tried everything they had.
Przyjęto mnie w 1973 roku; wiosną 1973 roku do Institute of Living, który wcześniej nazywał się Hartford Retreat. Został założony w XVIII wieku, największy szpital psychiatryczny w stanie Connecticut, nie licząc ogromnych szpitali publicznych które wtedy istniały.
They tried the usual psychotherapy. They tried every medication available in those days. And they did have Tofranil and other things -- Mellaril, who knows what. Nothing happened except that I got jaundiced from one of these things. And finally, because I was well-known in Connecticut, they decided they better have a meeting of the senior staff. All the senior staff got together, and I later found out what happened.
No i próbowali wszystkiego co mieli. Próbowali rutynowej psychoterapii. Próbowali każdego leku dostępnego w tamtych czasach. A wtedy używali Tofranilu i innych -- Mellaril, i kto wie co jeszcze. Bez efektów, nie licząc żółtaczki, która była efektem ubocznym po jednym z tych leków. I ostatecznie, ponieważ byłem powszechnie znany w Connecticut, zdecydowali, że lepiej będzie jeśli zbierze się konsylium medyczne. Konsylium się zebrało, a później się dowiedziałem, co się wydarzyło.
They put all their heads together, and they decided that there was nothing that could be done for this surgeon who had essentially separated himself from the world, who by that time had become so overwhelmed, not just with depression and feelings of worthlessness and inadequacy, but with obsessional thinking, obsessional thinking about coincidences. And there were particular numbers that every time I saw them, just got me dreadfully upset, all kinds of ritualistic observances ... just awful, awful stuff. Remember when you were a kid, and you had to step on every line? Well, I was a grown man who had all of these rituals, and it got so there was a throbbing, there was a ferocious fear in my head. You've seen this painting by Edvard Munch, "The Scream." Every moment was a scream; it was impossible.
Po naradzie zdecydowali że nie ma nic innego, co mogliby zrobić dla chirurga, który praktycznie odseperował się kompletnie od świata. i który już w tym czasie był tak obezwładniony -- nie tylko przez depresję i poczucie braku wartości i sensu życia, lecz także przez obsesyjne myśli, obsesyjne myśli o zbiegach okoliczności. A także pewne liczby, które kiedy tylko gdzieś dostrzegłem powodowały, że czułem się okropnie; różnego rodzaju rytualistyczne obrządki -- po prostu okropne, okropne rzeczy. Pamiętacie kiedy byliście dziećmi i musieliście nadepnąć na każdą linię na chodniku? Byłem dorosłym człowiekiem, a rządziły mną wszystkie te nawyki i doszło do tego, że miałem w głowie poczucie pulsującego -- dzikiego lęku. Widzieliście ten obraz Edwarda Munch'a "Krzyk". "Krzyk". Każda chwila była takim krzykiem.
So they decided there was no therapy, there was no treatment. But there was one treatment, which actually had been pioneered at the Hartford Hospital in the early 1940s, and you can imagine what it was: it was prefrontal lobotomy.
Nie dało się wytrzymać. Tak więc zdecydowali, że nie ma dla mnie leczenia. Nie ma leczenia. Ale jednak pozostała jedna opcja, która, notabene, została wprowadzona do medycyny w szpitalu w Hartford we wczesnych latach 1940-tych. Możecie sobie wyobrazić o czym mówię. Lobotomia płatów czołowych.
(Imitates a popping sound) So they decided -- I didn't know this, again, I found this out later -- that the only thing that could be done was for this 43-year-old man to have a prefrontal lobotomy.
Tak więc zadecydowali -- nie byłem tego wtedy świadomy, dowiedziałem się o tym później -- że jedyną rzeczą jaka pozostała do zrobienia dla tego 43-letniego człowieka, była właśnie
Well, as in all hospitals, there was a resident assigned to my case. He was 27 years old, and he would meet with me two or three times a week. And of course, I had been there, what, three or four months at the time. He asked to meet with the senior staff, and they agreed to meet with him, because he was very well thought of in that place. They thought he had a really extraordinary future.
lobotomia platów czołowych. Jak we wszystkich szpitalach, był tam lekarz rezydent przypisany do mojego przypadku. Miał 27 lat, i spotykał się ze mną dwa do trzech razy w tygodniu. I oczywiście, ja byłem hospitalizowany -- przez jakieś trzy, cztery miesiące wtedy. Poprosił o spotkanie z konsylium lekarskim, i oni się zgodzili jako że wszyscy mieli o nim bardzo dobre zdanie. Przewidywano że czeka go świetlana przyszłość.
And he dug in his heels and said, "No. I know this man better than any of you. I have met with him over and over again. You've just seen him from time to time. You've read reports and so forth. I really honestly believe that the basic problem here is pure depression, and all of the obsessional thinking comes out of it. And you know, of course, what'll happen if you do a prefrontal lobotomy. Any of the results along the spectrum, from pretty bad to terrible, terrible, terrible, is going to happen. If he does the best he can, he will have no further obsessions, probably no depression, but his affect will be dulled, he will never go back to surgery, he will never be the loving father that he was to his two children, his life will be changed. If he has the usual result, he'll end up like 'One Flew Over the Cuckoo's Nest.' And you know about that, just essentially in a stupor the rest of his life."
I on uparł się i powiedział, "Nie. Znam tego człowieka lepiej niż ktokolwiek z was. Miałem okazję rozmawiać z nim wielokrotnie. Wy widzieliście go tylko kilka razy. Czytaliście raporty itd. I naprawdę wierzę, że podstawowym problemem jest czysta depresja, a wszystkie te obsesyjne myśli są tylko jej rezultatem. I oczywiście zdajecie sobie sprawę co się stanie, jeśli skażecie go na lobotomię płatów czołowych. Możecie otrzymać całe spektrum rezultatów, począwszy od rzeczy złych do okropnych, okropnych, okropnych. W najlepszym z możliwych wypadków skończą się obsesje, prawdopodobnie także depresja, ale afekt będzie miał zupełnie stępiony, już nigdy nie będzie operował, już nigdy nie będzie kochającym ojcem, jakim był dla swoich dzieci, jego życie zmieni się zupełnie. Jeśli rezultat będzie typowy, skończy jak w "Locie nad Kukułczym Gniazdem". I wiecie jak to wygląda, stupor do końca życia.
"Well," he said, "can't we try a course of electroshock therapy?" And you know why they agreed? They agreed to humor him. They just thought, "Well, we'll give a course of 10. So we'll lose a little time. Big deal. It doesn't make any difference." So they gave the course of 10, and the first -- the usual course, incidentally, was six to eight, and still is six to eight -- plugged me into the wires, put me to sleep, gave me the muscle relaxant. Six didn't work. Seven didn't work. Eight didn't work. At nine, I noticed -- it's wonderful that I could notice anything -- I noticed a change. And at 10, I noticed a real change.
"A może spróbowalibyśmy terapii elektrowstrząsowej?" I wiecie dlaczego się zgodzili? Zgodzili się, żeby mu dogodzić. Pomyśleli sobie, "Przepiszemy mu serię 10 zabiegów. Po prostu stracimy trochę czasu. Nic wielkiego. W końcu to bez znaczenia." No i przepisali serię 10, i pierwsza -- zwykła seria, tak się składa, składała się z sześciu do ośmiu zabiegów i wciąż jest to sześć do ośmiu -- podłączyli mnie do przewodów, uśpili, podali środek zwiotczający. Sześć sesji nie dało żadnego rezultatu. Siedem też nie zadziałało. Osiem nie zadziałało. Przy dziewiątym, zauważyłem -- i to jest cudowne, że mogłem cokolwiek zauważyć -- zauważyłem zmianę. I po 10, zauważyłem prawdziwą zmianę. Więc on poprosił ich, i zgodzili się zapisać dodatkową serię 10 zabiegów.
And he went back to them, and they agreed to do another 10. Again, not a single one of them -- I think there are about seven or eight of them -- thought this would do any good. They thought this was a temporary change. But, lo and behold, by 16, by 17, there were demonstrable differences in the way I felt. By 18 and 19, I was sleeping through the night. And by 20, I had the sense, I really had the sense, that I could overcome this, that I was now strong enough that by an act of will, I could blow the obsessional thinking away. I could blow the depression away.
I znów, żaden z nich nie wyobrażał sobie -- wydaje mi się, że było ich około siedmiu lub ośmiu -- że to cokolwiek zmieni. Myśleli, że to była tylko chwilowa poprawa. Ale na przekór im wszystkim, po 16, 17 zabiegach czułem się zupełnie inaczej, co można było łatwo zauważyć. Po 18 i 19-tym zabiegu byłem w stanie przespać całą noc. A po 20-tym, miałem poczucie, naprawdę miałem poczucie że mogę przezwyciężyć depresję, że jestem wystarczająco silny, by aktem woli zdmuchnąć obsesyjne myśli. Zdmuchnąć depresję.
And I've never forgotten -- I never will forget -- standing in the kitchen of the unit -- it was a Sunday morning in January of 1974 -- standing in the kitchen by myself and thinking, "I've got the strength now to do this." It was as though those tightly coiled wires in my head had been disconnected, and I could think clearly. But I need a formula. I need some thing to say to myself when I begin thinking obsessionally, obsessively. Well, the Gilbert and Sullivan fans in this room will remember "Ruddigore," and they will remember Mad Margaret, and they will remember that she was married to a fella named Sir Despard Murgatroyd. And she used to go nuts every five minutes or so in the play. And he said to her, "We must have a word to bring you back to reality, and the word, my dear, will be 'Basingstoke.'" So every time she got a little nuts, he would say, "Basingstoke!" And she would say, "Basingstoke, it is!" And she'd be fine for a little while.
Nigdy nie zapomniałem -- i nigdy nie zapomnę -- momentu, kiedy stałem w kuchni na oddziale, to był niedzielny poranek w styczniu 1973 -- 4 -- kiedy stałem sam w kuchni i pomyślałem: "Mam teraz wystarczająco dużo siły, by tego dokonać." Poczułem się jakby te ciasno zwinięte przewody w mojej głowie, nagle zostały rozłączone i znów mogłem jasno myśleć. Ale potrzebuję formuły. Potrzebuję czegoś, co mógłbym sobie powtarzać kiedy zaczynam mieć znowu obsesyjne myśli. Fani Pani Gilbert i Sullivan, którzy są tu na sali pamiętają "Ruddigore", i pamiętają też "Szaloną Małgorzatę", i pamiętają, że ona wyszła za mąż za gościa, który nazywał się Sir Despard Murgatroyd. I w sztuce, co kilka minut, zaczynała wariować i on powiedział do niej: "Musimy mieć słowo, które sprowadzi cię z powrotem na ziemię" i tym słowem, moja droga, będzie "Basingstoke". Tak więc, za każdym razem gdy ona trochę wariowała, on mówił: "Basingtoke!" Na co ona odpowiadała,
(Laughter)
"Tak jest, Basingstoke." I to ją uspokajało na jakiś czas.
Well, you know, I'm from the Bronx. I can't say "Basingstoke."
Jednak, wiecie, ja pochodzę z Bronxu. Nie potrafię powiedzieć "Basingstoke."
(Laughter)
Ale wynalazłem coś lepszego, i do tego coś bardzo prostego.
But I had something better. And it was very simple. It was, "Ah, fuck it!"
"Aah, pieprzyć to!"
(Laughter)
(śmiech) Działa znacznie lepiej niż Basingstoke,
Much better than "Basingstoke," at least for me. And it worked! My God, it worked. Every time I would begin thinking obsessionally -- again, once more, after 20 shock treatments -- I would say, "Ah, fuck it." And things got better and better, and within three or four months, I was discharged from that hospital. I joined a group of surgeons, where I could work with other people, in a community, not in New Haven, but fairly close by. I stayed there for three years.
przynajmniej w moim przypadku. I to, mój Boże, naprawde działało. Za każdym razem, kiedy opanowywały mnie obsesyjne myśli -- i znów, po raz kolejny, po 20 zabiegach terapii elektrowstrząsowej -- za każdym razem mówiłem sobie "Aah, pieprzyć to!" I sprawy miały się ku lepszemu, i po około trzech lub czterech miesiącach zostałem wypisany ze szpitala i dołączyłem do grupy chirurgów co pozwoliło mi pracować z innymi ludźmi z mojego środowiska, nie w samym New Haven, ale dość blisko. Byłem tam przez trzy lata.
At the end of three years, I went back to New Haven, had remarried by that time. I brought my wife with me, actually, to make sure I could get through this. My children came back to live with us. We had two more children after that. Resuscitated the career, even better than it had been before. Went right back into the university and began to write books. Well, you know, it's been a wonderful life. It's been, as I said, close to 30 years. I stopped doing surgery about six years ago and became a full-time writer, as many people know. But it's been very exciting. It's been very happy. Every once in a while, I have to say, "Ah, fuck it." Every once in a while, I get somewhat depressed and a little obsessional. So, I'm not free of all of this. But it's worked. It's always worked.
I na koniec trzeciego roku wróciłem do New Haven. Byłem już wtedy żonaty. Przeprowadziłem się razem z żoną, tak naprawdę, żeby się upewnić, że uda mi się przetrwać. Moje dzieci wróciły aby z nami zamieszkać. I mieliśmy jeszcze dwójkę potem. Udało mi się zreanimować moją karierę, a nawet rozwinąć ją do poziomu wyższego niż ten, który osiągnąłem przed chorobą. Wróciłem na uniwersytet i zacząłem pisać książki. Miałem cudowne życie, przez, jak wspominałem, około 30 lat. Przestałem praktykować chirurgię jakieś sześć lat temu. i, jak wielu z was wie, poświęciłem się pisarstwu. Moje życie było pasjonujące, bardzo szczęśliwe. I tylko od czasu do czasu muszę zaklnąć, "Aah, pieprzyć to!" I tylko od czasu do czasu popadam trochę w depresję i w obsesyjne myśli. Nie byłem w stanie uwolnić się od niej zupełnie. Ale to zadziałało. To zawsze działało.
Why have I chosen, after never, ever talking about this, to talk about it now? Well, those of you who know some of these books know that one is about death and dying, one is about the human body and the human spirit, one is about the way mystical thoughts are constantly in our minds. And they have always to do with my own personal experiences. One might think reading these books -- and I've gotten thousands of letters about them by people who do think this -- that, based on my life's history as I portray it in the books, my early life's history, I am someone who has overcome adversity, that I am someone who has drunk -- drank? -- drunk of the bitter dregs of near-disaster in childhood and emerged not just unscathed but strengthened. I really have it figured out so that I can advise people about death and dying, so that I can talk about mysticism and the human spirit.
Ale dlaczego zdecydowałem się o tym opowiedzieć właśnie teraz, choć nigdy wcześniej tego nie zrobiłem? Ci z Was, którzy znają niektóre z tych książek wiedzą, że jedna z nich jest o śmierci i umieraniu, druga jest na temat ludzkiego ciała i ducha, kolejna opowiada o tym, że myśli mistyczne nigdy nas nie opuszczają, i wszystkie te książki są powiązane z moimi osobistymi doświadczeniami. Ktoś może pomyśleć, czytając je -- a dostałem tysiące listów na ten temat od ludzi, którzy tak uważają -- że na podstawie historii mojego życia, tak jak to opisałem w moich książkach, na podstawie historii mojego dorastania, jestem kimś komu udało się pokonać przeciwieństwa losu. Jestem kimś kto nieustannie pije z kielicha goryczy tej niemal-katastrofy w dzieciństwie i mimo tego wyłonił się nie tylko bez uszczerbku, ale mocniejszy. Naprawdę to rozgryzłem, tak więc mogę doradzać ludziom na temat śmierci i umierania, mogę mówić na temat mistycyzmu i ludzkiego ducha.
And I've always felt guilty about that. I've always felt that somehow I was an impostor, because my readers don't know what I have just told you. It's known by some people in New Haven, obviously, but it is not generally known. So one of the reasons that I have come here to talk about this today is to -- frankly, selfishly -- unburden myself and let it be known that this is not an untroubled mind that has written all of these books.
I zawsze miałem z tego powodu poczucie winy. Zawsze czułem, że w jakimś sensie jestem hochsztaplerem ponieważ moi czytelnicy nie wiedzą o mnie tego, co wam właśnie opowiedziałem. Oczywiście, niektórzy w New Haven dobrze o tym wiedzą, ale nie jest to powszechnie znane. Tak więc jednym z powodów, dla których jestem dziś tutaj, aby wam o tym opowiedzieć jest -- mówiąc wprost -- moja egoistyczna chęć by się od tego poczucia winy uwolnić i również by oświadczyć że wszystkie te książki zostały poczęte w umyśle, którego nie ominęły nieszczęścia.
But more importantly, I think, is the fact that a very significant proportion of people in this audience are under 30, and there are many, of course, who are well over 30. For people under 30, and it looks to me like almost all of you, I would say all of you, are either on the cusp of a magnificent and exciting career or right into a magnificent and exciting career: anything can happen to you. Things change. Accidents happen. Something from childhood comes back to haunt you. You can be thrown off the track. I hope it happens to none of you, but it will probably happen to a small percentage of you. To those to whom it doesn't happen, there will be adversities. If I, with the bleakness of spirit -- with no spirit -- that I had in the 1970s, and no possibility of recovery as far as that group of very experienced psychiatrists thought, if I can find my way back from this, believe me, anybody can find their way back from any adversity that exists in their lives.
Jednak jeszcze ważniejszy, jak myślę, jest fakt, że znacząca część widowni jest poniżej 30-tki. Oczywiście nie brakuje też ludzi, którzy są dużo starsi. Dla tych przed 30-tką, i wydaje mi się, że to dotyczy prawie wszystkich z was -- powiedziałbym nawet że was wszystkich -- jesteście albo na progu olśniewającej i ekscytującej kariery albo już w jej trakcie i wszystko może się wydarzyć. Rzeczy się zmieniają. Zdarzają się nieszczęścia. Coś nagle powraca z dzieciństwa, żeby was prześladować. Możecie zostać wykolejeni przez los. Mam nadzieję, że nikomu z was się to nie przydarzy, aczkolwiek, prawdopodobnie zdarzy się to niektórym z was. Ci, którym się to nie przydarzy, napotkają inne przeciwności losu. Jeśli ja, naznaczony duchem skrajnego pesymizmu albo nawet bez ducha, jak to było w latach 1970-tych, i bez szansy na wyleczenie jak była przekonana ta grupa bardzo doświadczonych psychiatrów, jeśli dałem radę znaleźć dla siebie drogę powrotu uwierzcie mi, każdy jest w stanie tego dokonać, pokonać wszelkie przeciwności losu, które napotka w życiu.
And for those who are older, who have lived through perhaps not something as bad as this, but who have lived through difficult times, perhaps where they lost everything, as I did, and started out all over again: some of these things will seem very familiar. There is recovery. There is redemption. And there is resurrection. There are resurrection themes in every society that has ever been studied, and it is because not just only do we fantasize about the possibility of resurrection and recovery, but it actually happens. And it happens a lot.
I ci z was, starsi wiekiem, którzy przeszli w życiu przez wiele, może nie aż do tego stopnia, ale którzy doznali w życiu wielu przeciwności, być może stracili, tak jak i ja, wszystko co posiadali i zaczęli od nowa, od początku -- niektóre z tych rzeczy będą wam znajome. Powrót do zdrowia jest możliwy. Możliwe jest też odkupienie. Możliwe jest odrodzenie. Wątki odrodzenia można odnaleźć w każdym społeczeństwie, które kiedykolwiek poddane zostało badaniu. i wynika to z faktu, że nie tylko fantazjujemy na temat możliwości odrodzenia i powrotu do zdrowia, ale że to naprawdę się zdarza. I co więcej, zdarza się to bardzo często.
Perhaps the most popular resurrection theme, outside of specifically religious ones, is the one about the phoenix, the ancient story of the phoenix, who, every 500 years, resurrects itself from its own ashes to go on to live a life that is even more beautiful than it was before.
Wydaje się, że najbardziej popularnym wątkiem związanym z odrodzeniem, poza tymi związanymi z religią, jest wątek Feniksa, starożytna historia Feniksa który, co 500 lat, odradza się z popiołów aby wieść życie, które jest jeszcze piękniejsze niż to, którego doświadczył wcześniej. Richard,
Richard, thanks very much.
dziękuję Ci bardzo.