Both myself and my brother belong to the under 30 demographic, which Pat said makes 70 percent, but according to our statistics it makes 60 percent of the region's population. Qatar is no exception to the region. It's a very young nation led by young people. We have been reminiscing about the latest technologies and the iPods, and for me the abaya, my traditional dress that I'm wearing today.
Unë dhe vëlalu imë jemi pjesë e përfundi 30 demografikve për të cilet tha se bejnë 70 përqind, mirpo sipas statistikave tona bejnë rreth 60 përqind të popullsis regionale. Katari nuk është pjesë e regjionit. Është një shtet i ri dhe i përber nga njerëzit e ri. Ne duhet të reminzojme rreth teknologjis së fundit dhe ipodve, dhe për mua abaya, veshja ime tradicionali që kam të veshur sotë.
Now this is not a religious garment, nor is it a religious statement. Instead, it's a diverse cultural statement that we choose to wear. Now I remember a few years ago, a journalist asked Dr. Sheikha, who's sitting here, president of Qatar University -- who, by the way, is a woman -- he asked her whether she thought the abaya hindered or infringed her freedom in any way. Her answer was quite the contrary. Instead, she felt more free, more free because she could wear whatever she wanted under the abaya. She could come to work in her pajamas and nobody would care. (Laughter) Not that you do; I'm just saying.
Tani kjo nuk është ndonje veshje religjioze, as një thënje religjioze poashtu. Në vend, është një kultur e thënjes së ndryshme që ne e zgjedhim për ta veshur. Tani unë e kujtoj disa vite më parë, një gazetar më pyeti Dr.Sheikha, kush është ulur këtu, presidenti i universitetit të Katarit- kush, me që ra fjala, a është një grua --- ai e pyeti atë se kishte menduar ajo që abaya kishte ndikuar lirin e saj në një menyra apo tjetër. Përgjigjëja e saj ishte krejt ndryshe. Në vend se, ajo u ndije shumë më e lirë, shumë më e lirë sepse ajo mund të vishte qfardo që ajo dëshironte përfundit abaya. Ajo do të vinte në punë me pigjama dhe askush nuk do t'ja dinte. (Qeshen) Jo se as ju që e dini; unë vetem po them.
(Laughter)
(Qeshen)
My point is here, people have a choice -- just like the Indian lady could wear her sari or the Japanese woman could wear her kimono. We are changing our culture from within, but at the same time we are reconnecting with our traditions. We know that modernization is happening. And yes, Qatar wants to be a modern nation. But at the same time we are reconnecting and reasserting our Arab heritage. It's important for us to grow organically. And we continuously make the conscious decision to reach that balance.
Logjika ime këtu, njerëzit kanë një zgjidhje -- sikurse një grua Indiane që mund të vesh një sari apo një grua Japonese mund të vesh kimono e saj. Ne po e ndrrojm kulturen ton nga brenda, mirpo në të njejten kohë ne po e lidhim atë me tradicionalen tonë. Ne e dim që modernizimi po ndodhë. Dhe po, Katari dëshiron të jetë një vend modern. Mipro në të njejten kohë ne po ri-lidhemi dhe po ri-asertojmë trashigimin tonë Arabe. Është me rëndësi për ne të rritemi me origjinalitet. Dhe ne vazhdimisht po marrim vendime konkluzive për ta arritur atë balancë.
In fact, research has shown that the more the world is flat, if I use Tom Friedman's analogy, or global, the more and more people are wanting to be different. And for us young people, they're looking to become individuals and find their differences amongst themselves. Which is why I prefer the Richard Wilk analogy of globalizing the local and localizing the global. We don't want to be all the same, but we want to respect each other and understand each other. And therefore tradition becomes more important, not less important.
Në fakt, kërkimet kan treguar se sa më shumë që bota është hapur, nese e përdori analogjin e Tom Friedman-it globali ynë, sa më shumë që njerëzit dëshirojnë të jenë ndryshe. Dhe për ne njerëzit e ri, ata po kërkojnë të jenë individualë dhe të gjejnë ndryshimin në mes veti. Pra kjo është ajo sepse unë e preferoj analogjin r Richard Wilk-it për globalizimin e vendit dhe lokalizimin e globit. Ne nuk duam të gjithë të jemi të njejtë, mirpo ne duam ta rrespektojmë njëri tjetrin dhe ta kuptojmë secilin. Dhe kështu tradita bëhet më e rëndësishme, jo më pak e rëndësishme.
Life necessitates a universal world, however, we believe in the security of having a local identity. And this is what the leaders of this region are trying to do. We're trying to be part of this global village, but at the same time we're revising ourselves through our cultural institutions and cultural development. I'm a representation of that phenomenon. And I think a lot of people in this room, I can see a lot of you are in the same position as myself. And I'm sure, although we can't see the people in Washington, they are in the same position. We're continuously trying to straddle different worlds, different cultures and trying to meet the challenges of a different expectation from ourselves and from others.
Jeta e ka kuptimin e një bote univerzale, sidoqoftë, ne besojmë në sigurin e të pasuri një identitet lokalë. Dhe kjo është se qfar lideret e regjionit janë duke berë. Ne po përpiqemi të jemi pjes e fshatit globalë, mirpo në të njejten koh po me rishikojmë vetveten tonë nepërmjet kultures institucionale dhe zhvillimit kulturalë. Unë po e riprezentoj këtë fenomen. Dhe mendoj se shumë njerëz të këtë dhomë, Unë mund të shoh se shumë prej jush janë në po të njejten pozitë. Dhe jam e siguritë, edhe pse nuk mund ti shohim njerëzit në Washington, ata jan në po të njejten pozitë. Ne vazhdimit po përpiqemi të formulojmë botra të ndryshme, kulura të ndryshme dhe po provojmë të arrijmë sfida të përmasave të ndryshme nga vetvetja jonë dhe nga të tjerët.
So I want to ask a question: What should culture in the 21st century look like? In a time where the world is becoming personalized, when the mobile phone, the burger, the telephone, everything has its own personal identity, how should we perceive ourselves and how should we perceive others? How does that impact our desert culture?
Pra dëshiroj të bejë një pytje: Si do të duhet të dukej kultura e shekullit 21? Në një koh kur bota po behet e personalizuar, ku telefonat mobilë, burgeret, telefonat gjdogjë ka përsonalitetin e tij, si do duhet të vazhdojmë me veten tonë si do duhet të vazhdojmë me të tjerët? Qfar rëndësia ka në desertin e kultures sonë?
I'm not sure of how many of you in Washington are aware of the cultural developments happening in the region and, the more recent, Museum of Islamic Art opened in Qatar in 2008. I myself am personalizing these cultural developments, but I also understand that this has to be done organically. Yes, we do have all the resources that we need in order to develop new cultural institutions, but what I think is more important is that we are very fortunate to have visionary leaders who understand that this can't happen from outside, it has to come from within. And guess what? You might be surprised to know that most people in the Gulf who are leading these cultural initiatives happen to be women.
Jam i sigurit se sa prej jush në Washington jeni në dijeni për zhvillimin që po ndodh në kulturen regjionale dhe, më së voni, Muze i artit Islam i hapur në Katar në vitin 2008. Unë përsonalisht po i përsonalizoj zhvilimin kulturorë, mirpo unë gjithashtu e kuptoj se kjo duhet të behet në menyr origjinale. Po, ne kemi të gjitha resurset që na nevoiten për arsyje ti zhvillojmë një kultur të re institucionale, mirpo qfar unë mendoj se është më e rendësishme është se ne jemi shumë fatlume të kemi lider vizjonarë të cilet e kuptojnë se kjo nuk mund të ndodh nga jashtë, duhet të vi nga brenda. Dhe thuaj qfarë? Ju mund të jeni të surprizuar se shumica e njerëzve në Gulf të cilet po drejtojnë këto kultura inicjative të ndodhin janë gra.
I want to ask you, why do you think this is? Is it because it's a soft option; we have nothing else to do? No, I don't think so. I think that women in this part of the world realize that culture is an important component to connect people both locally and regionally. It's a natural component for bringing people together, discussing ideas -- in the same way we're doing here at TED. We're here, we're part of a community, sharing out ideas and discussing them. Art becomes a very important part of our national identity. The existential and social and political impact an artist has on his nation's development of cultural identity is very important.
Dëshiroj t'ju pyes juve përse mendoni se ndodh kjo ? A është kjo sepse është një opcion i butë; dhe ne nuk kemi asgjë tjetër për të berë? Jo, unë nuk mendoj kështu. Mendoj se gratë në këtë pjesë të botës e kuptojnë se kultura është një komponent i rendësishem për të lidhur njerëzit së bashku lokalisht dhe regjionalishtë. Është një komponent natyralë për ti sjellur njerëzit sëbashku, ti diskutojnë idetë -- ne po të njejten menyr siq ne po e bejnë këtu në TED. Ne jemi këtu, jemi pjesë e komunitetit, ti ndajmë së bashku dietë dhe ti diskutojmë ato. Arti bëhet pjesë shumë e rëndësishme e identiteti tonë nacionalë Zgjerimi dhe përshtypja politike sociale që një artistë ka në kulturen dhe zhvillimin e identitetit të tij nacinalë është shumë e rëndësishme.
You know, art and culture is big business. Ask me. Ask the chairpersons and CEOs of Sotheby's and Christie's. Ask Charles Saatchi about great art. They make a lot of money. So I think women in our society are becoming leaders, because they realize that for their future generations, it's very important to maintain our cultural identities. Why else do Greeks demand the return of the Elgin Marbles? And why is there an uproar when a private collector tries to sell his collection to a foreign museum? Why does it take me months on end to get an export license from London or New York in order to get pieces into my country?
Ju e dini që arti dhe kultura është një biznes i madhë. Me pyetni mua. Pyetni përsonat kyq dhe Shefat ekzektuivë të Sotheby-it dhe Christie. Pyet Charles Saatchi rreth artit madhështor. Ata fitojnë shumë para. Pra mendoj se gratë në shoqërin tonë janë duke u berë lidere, sepse ato e kuptojnë që për të ardhmen e gjenerates sonë, është shumë e rendësishme ta mbajmë kulturen dhe identitetin tonë. Përse Greket kërkojnë të kthehet Elgin Marbles? Dhe përse është një eprorë kur një koleksionistë privat përpiqet të shet koleksionet tek një muze i huajë? Përse duhet muaj që të përfundon e gjitha për të marruar një licencë eksporti nga Londra në Nju jork për arsyje të marrjes së ndonje pjese në shtetin tim?
In few hours, Shirin Neshat, my friend from Iran who's a very important artist for us will be talking to you. She lives in New York City, but she doesn't try to be a Western artist. Instead, she tries to engage in a very important dialogue about her culture, nation and heritage. She does that through important visual forms of photography and film.
Në më pak orë, Shirin Neshat, shoku imë nga Irani i cili është një artistë shumë i rendësishem për ne do t'ju flas juve. Ajo jetonë në Nju Jork, mirpo ajo nuk dëshironë të jetë një artiste perendimore. në vendse, ajo përpiqet të jetë e përfshirë në një djalogë shumë të rendësishem rreth kultures së saj, nacionalitetit dhe trashigimisë. Ajo e benë atë nepërmjet disa formave fizuele shumë të rendësishme të fotografis dhe filmit.
In the same way, Qatar is trying to grow its national museums through an organic process from within. Our mission is of cultural integration and independence. We don't want to have what there is in the West. We don't want their collections. We want to build our own identities, our own fabric, create an open dialogue so that we share our ideas and share yours with us. In a few days, we will be opening the Arab Museum of Modern Art. We have done extensive research to ensure that Arab and Muslim artists, and Arabs who are not Muslims -- not all Arabs are Muslims, by the way -- but we make sure that they are represented in this new institution. This institution is government-backed and it has been the case for the past three decades. We will open the museum in a few days, and I welcome all of you to get on Qatar Airways and come and join us.
Në po të njejten menyrë, Katari është duke rritur muzet e tijë nacionale nepërmjet një procesi organik nga brenda. Misjoni ynë i kultures dhe integrimit. Ne nuk e duam ta kemi atë qe ata në perendim e kanë. Ne nuk i duam koleksionet e tyre. Ne dëshirojmë të ndertojmë identitetin tonë, fabrikat tona, krijimin e një dijalogu të hapur që ti shprendajmë idet tona dhe ti shprendajmë idet e tyre me tonat. Pas disa ditëve ne do ta hapim Muzeun Arab të artit modernë. Kemi berë kërkime të zgjeruara për tu siguruar se artistet Arab dhe ata musliman, dhe Arabet të cilet nuk janë muslimanë -- jo të gjithë arabet janë muslimanë, me që ra fjala -- mirpo ne sigurohemi se ata janë të reprezentuar në këtë situatë të re institucjonale. Ky institucjonë është qeveritarë dhe ka qen rasti për tri dekadat e kaluara. Ne do ta hapim muzen në ditet e ardhëshme, dhe unë ju mirëpres të gjith juve të vini në Katar Airway dhe të na bashkangjiteni neve.
(Laughter)
(Qeshen)
Now this museum is just as important to us as the West. Some of you might have heard of the Algerian artist Baya Mahieddine, but I doubt a lot of people know that this artist worked in Picasso's studio in Paris in the 1930s. For me it was a new discovery. And I think with time, in the years to come we'll be learning a lot about our Picassos, our Legers and our Cezannes. We do have artists, but unfortunately we have not discovered them yet.
Tani ky muze është aqë i rendësishem për ne sikurse ai në përendim. Ndoshta disa prej jush mund të keni dëgjuar për artistin Algerianin Baya Mahieddine, mirpo nuk e vë në dyshim se njerëzit tjerë e dinë që ky arsitë ka punuar në studjonë e Pikasosë në Paris në vitin 1930-të. Për mua ka qenë një zbulim i ri. Dhe mendoj se me kohë, në vitet që do të vinë ne do të mësojmë shumë më teper rreth Pikasove tonë, Legjendaret tonë dhe Cezarjanet. Ne kemi artistë, mirpo fatëkeqsisht nuk i kemi zbuluar akoma.
Now visual expression is just one form of culture integration. We have realized that recently more and more people are using the means of YouTube and social networking to express their stories, share their photos and tell their own stories through their own voices. In a similar way, we have created the Doha Film Institute. Now the Doha Film Institute is an organization to teach people about film and filmmaking. Last year we didn't have one Qatari woman filmmaker. Today I am proud to say we have trained and educated over 66 Qatari women filmmakers to edit, tell their own stories in their own voices.
Tani shprehja vizuele është vetem një formë e integrimit kulturorë. Kemi venë re se kohëve të fundit shumë e më shumë njerëz janë duke përorur format si YouTube dhe rrjetet sociale për ti paraqitur tregimet e tyre, ti shprendajnë fotografit e tyre dhe ti tregojnë tregimet e tyre nëpermjet zërit të tyre. Në po të njejten menyrë, ne kemi krijuar institutin e filmit Doha Tani instituti i filmit Doha është një organizat që i mëson njerëzit Vitin e kaluar kishim një gruar në katar e cila kishte berë një filum. Sotë jam i lumtur t'ju them ne kemi trajtuar dhe edukuar mbi 66 gra në Katar për të berë filem për të edituar, për të treguar rrëfmijet e tyre në zërin e tyre.
(Applause)
(Duartrokitje)
Now if you'll allow me, I would love to share a one-minute film that has proven to show that a 60-sec film can be as powerful as a haiku in telling a big picture. And this is one of our filmmakers' products.
Tani nese më lejoni, dëshiroj t'ju shfaq një filum një minutesh i cili ka provuar të tregoj që në 60 sekoda filum mund të jetë poaq i fuqishem sa një haiku në tregimin e një fotografie të madhe. Dhe ky është njëri nga produktet e filmë-gjiruarë.
(Video) Boy: Hey listen! Did you know that the stocks are up? Who are you playing? Girl: Uncle Khaled. Here, put on the headscarf. Khaled: Why would I want to put it on? Girl: Do as you're told, young girl. Boy: No, you play mom and I play dad. (Girl: But it's my game.) Play by yourself then. Girl: Women! One word and they get upset. Useless. Thank you. Thank you!
(Video) Djali: Hey dëgjo! Ke dëgjuar se stoku është rritur shumë ? Kush po luanë? Vajza:Xhaxhi Khaled. Këtu, vendose shallen. Khaled: Përse dëshiroj ta vë? Vajza: Bejë siq të thonë, vajza e re. Djali: Jo, ju luani mamanë ndërsa unë baba. (Vajza: mirpo është loja ime.) Luej me veten tuaj. Vajza: Grua ! një botë dhe ata merziten. E padobishme. Faliminderit. Faliminderit !
(Applause)
(Duartrokitje)
SM: Going back to straddling between East and West, last month we had our second Doha Tribeca Film Festival here in Doha. The Doha Tribeca Film Festival was held at our new cultural hub, Katara. It attracted 42,000 people, and we showcased 51 films. Now the Doha Tribeca Film Festival is not an imported festival, but rather an important festival between the cities of New York and Doha. It's important for two things. First, it allows us to showcase our Arab filmmakers and voices to one of the most cosmopolitan cities in the world, New York City. At the same time, we are inviting them to come and explore our part of the world. They're learning our culture, our language, our heritage and realizing we're just as different and just the same as each other.
SM: Ti kthehemi në mes të jugut dhe perendimit, Muajin e kaluar ne kishim film festivalin e dyt Doha këtu në Doha. Doha tribeca filmë festivalë ishte mbajtur tek kultura e jonë, Katara. kishte atraksion rreth 42,000 përsona, dhe ne shfaqem 51 filma. Tani Doha tribeca film festival nuk është ndonjë festivalë i rendësishem, mirpo më mirë sesa një festivalë i rendësishem në mes të qyteteve të Nju Jorkut dhe Doha. Është i rendësishem për dy gjëra. Sëpari, na lejonë neve të shfaqim filmbërsit tanë Arab dhe zërat e tyre për njërin nga qytetet më kosmopolitane në botë, Nju Jork sity. Në po të njejtën kohë, ne po i ftojmë ata të vinë dhe të ekspolojnë pjesen e tyre të botes. Ata po mësojnë kulturen tonë, gjuhen dhe traditat tona dhe po e zbulojnë se ata ne jemi aq ndryshe dhe po aq njejtë sa sëcili prej nesh.
Now over and over again, people have said, "Let's build bridges," and frankly, I want to do more than that. I would like break the walls of ignorance between East and West -- no, not the soft option that we have discussed before, but rather the soft power that Joseph Nye has spoken about before. Culture's a very important tool to bring people together. We should not underestimate it.
Tani dhe prap se prap, njerëzit kanë thën, " Le t ndërtojmë ura," dhe fatmirishtë, unë dëshiroj të bejë shumë më shumë se kaqë. Dëshiroj ta thej murin e injurances në mes të verit dhe përendimit -- Jo, jo opcioni i butë të cilin e kemi diskutuar më parë, mirpo më mirë sesa fuqia e butë që Joseph Nye ka folur rreth saj më parë. Kultura është një vegel shumë e rendësishme për ti mbledhur njerëzit së bashku. Ne nuk duhet ta nenvlersojmë atë.
"Know thyself," that is the journey of self-expression and self-realization that we are traveling. Now I don't pretend to have all the answers, but I know that me as an individual and we as a nation welcome this community of ideas worth spreading. This is a very interesting journey. I welcome you on board for us to engage and discuss new ideas of how to bring people together through cultural initiatives and discussions. Familiarity destroys and trumps fear. Try it.
"ata e dinë vetë," ata janë gazetaret e vet-shëbyer dhe vet-kuptuar që ne jemi duke udhëtuar. Tani unë nuk pretendoi ti kemi të gjitha përgjigjëjet, mirpo unë e di si individual dhe ne si nacionalitet e mirëpresim këtë komunitet të idejave që i'a vlenë ti shprendajmë. Ky është një udhëtim shumë interesantë. Ju shprehi mirëseardhje në bordë për neve të përfshihemi dhe ti diskutojmë idetë e reja se si ti sjellim njerëzit së bashku nepërmjet inicjativave dhe bisedave kulturore. Familjariteti e prish dhe e mytë friken. Provone atë.
Ladies and gentlemen, thank you very much. Shokran.
Zonja dhe Zotrinjë, faliminderit shumë. Shokran.
(Applause)
(Duartrokitje)