Do you know how many choices you make in a typical day? Do you know how many choices you make in typical week? I recently did a survey with over 2,000 Americans, and the average number of choices that the typical American reports making is about 70 in a typical day. There was also recently a study done with CEOs in which they followed CEOs around for a whole week. And these scientists simply documented all the various tasks that these CEOs engaged in and how much time they spent engaging in making decisions related to these tasks. And they found that the average CEO engaged in about 139 tasks in a week. Each task was made up of many, many, many sub-choices of course. 50 percent of their decisions were made in nine minutes or less. Only about 12 percent of the decisions did they make an hour or more of their time. Think about your own choices. Do you know how many choices make it into your nine minute category versus your one hour category? How well do you think you're doing at managing those choices?
Viete koľko rozhodnutí urobíte počas bežného dňa? Viete koľko rozhodnutí urobíte počas bežného týždňa? Nedávno som robila prieskum, ktorého sa zúčastnilo viac ako 2000 Američanov a priemerný počet rozhodnutí, ktoré typický Američan urobil, je okolo 70 za deň. Prednedávnom, bol tiež uskutočnený prieskum s generálnymi riaditeľmi firiem, ktorých sledovali po celý týžden. Vedci, ktorí to robili, mali za úlohu zapisovať všetky úlohy, ktoré títo riaditelia robili a koľko času strávili rozhodnutiami v súvislosti s týmito úlohami. Zistili pri tom, že v priemere sa každému z nich podarilo urobiť 139 úloh za týždeň. Každá úloha sa pravdaže skladala z mnohých možností. 50 percent ich rozhodnutí, bolo urobených za 9 minút alebo menej. Iba okolo 12 percent rozhodnutí, im trvalo spraviť za viac ako hodinu. Premýšľali ste už o tom? Koľko rozhodnutí sa vám podarí urobiť za 9 minút a koľko za hodinu? Ako ste dobrí v zvládaní týchto rozhodnutí?
Today I want to talk about one of the biggest modern day choosing problems that we have, which is the choice overload problem. I want to talk about the problem and some potential solutions. Now as I talk about this problem, I'm going to have some questions for you and I'm going to want to know your answers. So when I ask you a question, since I'm blind, only raise your hand if you want to burn off some calories. (Laughter) Otherwise, when I ask you a question, and if your answer is yes, I'd like you to clap your hands. So for my first question for you today: Are you guys ready to hear about the choice overload problem? (Applause) Thank you.
Dnes by som rada hovorila, o jednom z najväčších problémov modernej spoločnosti, ktorým je problém záplavy možnosťami. Chcela by som hovoriť o tomto probléme a tiež o jeho potencionálnych riešeniach. Ako tak teraz rozprávam o tomto probléme, rada by som vám položila niekoľko otázok a chcem vedieť aj vaše odpovede na ne. Takže, keď vám položím otázku, kedže som nevidiaca, zodvihnite ruku, iba v prípade, že chcete spáliť nejaké tie kalórie. (Smiech) V opačnom prípade, keď sa vás na niečo opýtam a vaša odpoveď je áno, chcem, aby ste zatlieskali, Takže moja prvá otázka je: Ste pripravení počuť o probléme záplavy možnosťami? (Potlesk) Ďakujem.
So when I was a graduate student at Stanford University, I used to go to this very, very upscale grocery store; at least at that time it was truly upscale. It was a store called Draeger's. Now this store, it was almost like going to an amusement park. They had 250 different kinds of mustards and vinegars and over 500 different kinds of fruits and vegetables and more than two dozen different kinds of bottled water -- and this was during a time when we actually used to drink tap water. I used to love going to this store, but on one occasion I asked myself, well how come you never buy anything? Here's their olive oil aisle. They had over 75 different kinds of olive oil, including those that were in a locked case that came from thousand-year-old olive trees.
Takže, keď som študovala na Stanford University, zvykla som chodievať, do jedného veľmi kvalitného obchodu s potravinami; teda aspoň vtedy bol kvalitný. Volal sa Draeger's. Tento obchod, to vám bolo skoro ako chodiť do zábavného parku. Mali tam 250 rôznych druhov horčice a octu, a viac než 500 druhov ovocia a zeleniny a viac ako dva tucty rôznych druhov stolovej vody - a to bolo v čase, keď sme boli zvyknutí piť vodu z vodovodu. Chodila som do tohto obchodu, ale raz som sa samej seba opýtala. Dobre. Ako je možné, že tam nikdy nič nekúpiš? Tu je ich ulička s olivovým olejom. Mali tam viac ako 75 druhov olivového oleja, vrátane tých, ktoré boli v uzamknutej skrinke, a pochádzali z tisíc rokov starých olivovníkov.
So I one day decided to pay a visit to the manager, and I asked the manager, "Is this model of offering people all this choice really working?" And he pointed to the busloads of tourists that would show up everyday, with cameras ready usually. We decided to do a little experiment, and we picked jam for our experiment. Here's their jam aisle. They had 348 different kinds of jam. We set up a little tasting booth right near the entrance of the store. We there put out six different flavors of jam or 24 different flavors of jam, and we looked at two things: First, in which case were people more likely to stop, sample some jam? More people stopped when there were 24, about 60 percent, than when there were six, about 40 percent. The next thing we looked at is in which case were people more likely to buy a jar of jam. Now we see the opposite effect. Of the people who stopped when there were 24, only three percent of them actually bought a jar of jam. Of the people who stopped when there were six, well now we saw that 30 percent of them actually bought a jar of jam. Now if you do the math, people were at least six times more likely to buy a jar of jam if they encountered six than if they encountered 24.
Takže som sa raz rozhodla, že navštívim manažéra a opýtala som sa ho: "Funguje tento váš model, ktorý ponúka všetky tieto možnosti?" On ukázal na to množstvo turistov, ktorí tam prichádzajú každý deň zvyčajne s pripravenými foťákmi. Rozhodli sme sa spraviť malý experiment, pre ktorý sme si vybrali džem. Tu je ulička s džemom. Je tu 348 rôznych druhov džemu. Postavili sme malé miestečko na ochutnávky priamo pri vchode do obchodu. Položili sme tam šesť rôznych druhov džemu v prvom prípade a 24 druhov džemu v druhom príapade a pozerali sme sa pri tom na dve veci: po prvé, v ktorom prípade sa viac ľudí zastavilo a skúsilo vzorku džemu? Viac ľudí sa zastavilo vtedy, keď tam bolo vzoriek 24 - okolo 60% ľudí, než keď ich tam bolo šesť - vtedy to bolo okolo 40%. Druhá vec na ktorú sme sa pozreli, bola v ktorom prípade boli ľudia ochotnejší kúpiť si džem. Teraz vidíme opačný efekt. Z ľudí, ktorý sa zastavili, keď tam bolo 24 vzoriek, iba tri percentá z nich si džem kúpilo. Z ľudí, ktorí sa zastavili, keď tam bolo šesť vzoriek, videli sme, že 30 percent z nich si v skutočnosti džem kúpilo. Keď si to prepočítate, bola tu šesťkrát väčšia šanca, že ľudia si džem kúpia, keď sa stretli so šiestimi, ako keď sa stretli s 24 vzorkami.
Now choosing not to buy a jar of jam is probably good for us -- at least it's good for our waistlines -- but it turns out that this choice overload problem affects us even in very consequential decisions. We choose not to choose, even when it goes against our best self-interests. So now for the topic of today: financial savings. Now I'm going to describe to you a study I did with Gur Huberman, Emir Kamenica, Wei Jang where we looked at the retirement savings decisions of nearly a million Americans from about 650 plans all in the U.S. And what we looked at was whether the number of fund offerings available in a retirement savings plan, the 401(k) plan, does that affect people's likelihood to save more for tomorrow. And what we found was that indeed there was a correlation. So in these plans, we had about 657 plans that ranged from offering people anywhere from two to 59 different fund offerings. And what we found was that, the more funds offered, indeed, there was less participation rate.
Teraz, nekúpiť si džem je pravdepodobne pre nás dobré - aspoň čo sa týka našej štíhlej línie. Ukazuje sa ale, že problém záplavy možnosťami nás ovplyvňuje, aj čo sa týka veľmi dôležitých rozhodnutí. Volíme si nerozhodnúť sa, aj keď to ide proti našim najlepším záujmom. Takže teraz k téme dnešného dňa: finančné úspory. Teraz by som vás rada oboznámila so štúdiou, ktorú som robila s Gur Hubermanom, Emirom Kamernicom a Wei Jangom. Keď sme sa pozreli na rozhodnutia ohľadom dôchodkového sporenia, skoro milióna Američanov, z približne 650 dôchodkových plánov a tieto všetky v USA. Načo sme sa pozreli bolo, či počet ponúk fondov pristupných v dôchodkových plánoch, bol to 401(k) plán, zvyšuje pravdepodobnosť, že ušetria viac pre budúcnosť. A prišli sme na to, že tam bola súvislosť. Takže v týchto plánoch, mali sme ich okolo 657, ktoré ponúkali ľuďom, čokoľvek od dvoch do 59 rôznych ponúkaných fondov. Prišli sme na to, že čím viac fondov ponúkali, tým menšia bola účasť - zapojenie sa.
So if you look at the extremes, those plans that offered you two funds, participation rates were around in the mid-70s -- still not as high as we want it to be. In those plans that offered nearly 60 funds, participation rates have now dropped to about the 60th percentile. Now it turns out that even if you do choose to participate when there are more choices present, even then, it has negative consequences. So for those people who did choose to participate, the more choices available, the more likely people were to completely avoid stocks or equity funds. The more choices available, the more likely they were to put all their money in pure money market accounts. Now neither of these extreme decisions are the kinds of decisions that any of us would recommend for people when you're considering their future financial well-being.
Takže, ak sa pozrieme na tieto extrémy, plány, ktoré ponúkali dva fondy, miera účasti bola dostupná v polovici 70-tich rokov - nebolo stále také veľké, ako by sme chceli. V tých plánoch, ktoré ponúkali skoro 60 fondov sa účasť znížila na percentil okolo 60. Teraz sa ukazuje, že ak sa aj rozhodnete zúčastniť sa, keď je na výber z viac možností, aj vtedy to pre vás bude mať zlé dôsledky. Takže pre ľudí, ktorí sa rozhodli zúčastniť, viac možností znamenalo, väčšiu pravdepodobnosť úplne sa vyhnúť akciovým alebo kapitálovým fondom. Čím viac možností bolo dostupných, tým väčšia bola pravdepodobnosť, že vkladajú všetky svoje peniaze do čisto peňažných trhových účtov. Žiadne z týchto radikálnych rozhodnutí, nie sú rozhodnutiami, ktoré by hocikto z vás odporučil ľudom, keď beriete do úvahy, aby sa v budúcnosti z hľadiska financií mali dobre.
Well, over the past decade, we have observed three main negative consequences to offering people more and more choices. They're more likely to delay choosing -- procrastinate even when it goes against their best self-interest. They're more likely to make worse choices -- worse financial choices, medical choices. They're more likely to choose things that make them less satisfied, even when they do objectively better. The main reason for this is because, we might enjoy gazing at those giant walls of mayonnaises, mustards, vinegars, jams, but we can't actually do the math of comparing and contrasting and actually picking from that stunning display. So what I want to propose to you today are four simple techniques -- techniques that we have tested in one way or another in different research venues -- that you can easily apply in your businesses.
V minulom desaťročí, sme boli svedkami troch negatívnych dôsledkov vyplývajúcich z ponuky stále viac možností. Je väčšia pravdepodobnosť, že ich výber sa oddiali, aj keď to ide proti ich najlepším záujmom. Sú náchylnejší urobiť horšie rozhodnutia - finančné a tiež čo sa týka zdravia. Taktiež je väčšia pravdepodobnosť, že urobia rozhodnutia, ktoré ich uspokoja menej, aj keď sa im objektívne darí lepšie. Hlavným dôvodom je, že aj keď nás možno baví pozerať sa na tie mohutné pulty plné majonéz, horčíc, octov, džemov, nevieme si to vlastne porovnať a kontrastovať a tak si vlastne vybrať z tejto ohromujúcej ponuky. Takže, čo by som vám dnes chcela navrhnúť, sú štyri jednoduché techniky - techniky, ktoré sme overili rôznymi spôsobmi na odlišných miestach výskumu - takže ich ľahko môžete aplikovať vo svojich firmách.
The first: Cut. You've heard it said before, but it's never been more true than today, that less is more. People are always upset when I say, "Cut." They're always worried they're going to lose shelf space. But in fact, what we're seeing more and more is that if you are willing to cut, get rid of those extraneous redundant options, well there's an increase in sales, there's a lowering of costs, there is an improvement of the choosing experience. When Proctor & Gamble went from 26 different kinds of Head & Shoulders to 15, they saw an increase in sales by 10 percent. When the Golden Cat Corporation got rid of their 10 worst-selling cat litter products, they saw an increase in profits by 87 percent -- a function of both increase in sales and lowering of costs. You know, the average grocery store today offers you 45,000 products. The typical Walmart today offers you 100,000 products. But the ninth largest retailer, the ninth biggest retailer in the world today is Aldi, and it offers you only 1,400 products -- one kind of canned tomato sauce.
Po prvé: Znižovanie. Počuli ste o tom už predtým, ale nikdy to nebolo tak pravdivé ako dnes, že menej je viac. Ľudia sa stále rozhnevajú, keď im poviem, "Znižujte." Majú strach, že stratia svoje miesto v regáloch. V skutočnosti však, čoho sme svedkami čoraz častejšie je, že ak ste ochotní znížiť, zbaviť sa tých nadbytočných ponúk, váš predaj vzrastie, náklady klesnú a výber sa stane ľahším. Keď Proctor & Gamble prešli z 26 rôznych druhov Head & Shoulders na 15, videli, že ich predaj sa zvýšil o 10 percent. Keď sa the Golden Cat Corporation zbavila svojich 10 najhoršie sa predávajúcich toaliet pre mačky, videli nárast v ziskoch o 87 percent - funkcia nárastu predaja aj zníženia nákladov. Viete, dnes priemerný obchod s potravinami ponúka 45 000 výrobkov. Typický Walmart ponúka 100 000 výrobkov. Ale deviaty najväčší predajca, deviaty najväčší malobchodný predajca na svete, je dnes Aldi, a to ponúka iba 1 400 výrobkov - jeden druh paradajkovej omáčky.
Now in the financial savings world, I think one of the best examples that has recently come out on how to best manage the choice offerings has actually been something that David Laibson was heavily involved in designing, which was the program that they have at Harvard. Every single Harvard employee is now automatically enrolled in a lifecycle fund. For those people who actually want to choose, they're given 20 funds, not 300 or more funds. You know, often, people say, "I don't know how to cut. They're all important choices." And the first thing I do is I ask the employees, "Tell me how these choices are different from one another. And if your employees can't tell them apart, neither can your consumers."
V súčasnosti vo svete peňažných úspor, si myslím, že jeden z najlepších príkladov, ktoré boli nedávno publikované, o tom, ako najlepšie zorganizovať ponuku, bolo niečo, na návrhu čoho intenzívne pracoval David Laibson, bol to program, ktorý majú na Harvarde. Každý zamestnanec Harvardu je automaticky zapísaný vo fonde životného cyklu. Pre tých, ktorí by si chceli vybrať, majú na výber z 20 fondov, namiesto z 300 alebo viac. Viete, ľudia často vravia "Neviem, ktorých možností sa mám zbaviť. Všetky sú rovnako dôležité." Prvú vec ktorú ja robím je, že sa opýtam zamestnancov, "Povedzte mi, ako sa tieto možnosti líšia. A ak mi na to nedokážu odpovedať, nebudú to vedieť ani vaši zákazníci."
Now before we started our session this afternoon, I had a chat with Gary. And Gary said that he would be willing to offer people in this audience an all-expenses-paid free vacation to the most beautiful road in the world. Here's a description of the road. And I'd like you to read it. And now I'll give you a few seconds to read it and then I want you to clap your hands if you're ready to take Gary up on his offer. (Light clapping) Okay. Anybody who's ready to take him up on his offer. Is that all? All right, let me show you some more about this. (Laughter) You guys knew there was a trick, didn't you. (Honk) Now who's ready to go on this trip. (Applause) (Laughter) I think I might have actually heard more hands.
Predtým ako som dnes poobede začala rozprávať, mala som rozhovor s Garym. Gary mi povedal, že by bol ochotný ponúknuť ľuďom v tomto publiku dovolenku zdarma, ktorej súčasťou bude najkrajšia cesta na svete. Tu je popis cesty. Chcela by som, aby ste si to prečítali. Máte na to pár sekúnd a potom by som vás poprosila, aby ste tleskli ak ste pripravený prijať Garyho ponuku. (Ľahký potlesk) Fajn. Kto by tú ponuku ešte rád prijal? To je všetko? V poriadku a teraz by som vám k tomu ukázala niečo viac. (Smiech) Vedeli ste, že v tom bude trik, nie? (Zatrúbenie) Teraz, kto je pripravený ísť na tento zájazd? (Potlesk) (Smiech) Myslím, že teraz som počula viac rúk.
All right. Now in fact, you had objectively more information the first time around than the second time around, but I would venture to guess that you felt that it was more real the second time around. Because the pictures made it feel more real to you. Which brings me to the second technique for handling the choice overload problem, which is concretization. That in order for people to understand the differences between the choices, they have to be able to understand the consequences associated with each choice, and that the consequences need to be felt in a vivid sort of way, in a very concrete way. Why do people spend an average of 15 to 30 percent more when they use an ATM card or a credit card as opposed to cash? Because it doesn't feel like real money. And it turns out that making it feel more concrete can actually be a very positive tool to use in getting people to save more.
V poriadku. Faktom je, že som vám dala objektívnejšie informácie prvýkrát, ako tie čo som vám dala druhýkrát. Stavím sa ale, že tie druhé sa vám zdali skutočnejšie. Je to preto, lebo fotografie vám to sprostredkovali reálnejšie. Čo ma privádza k technike číslo dva, ktorá je určená na riešenie problému záplavy možnosťami - je ňou "Konkretizácia". Aby ľudia pochopili, rozdiely medzi dvoma možnosťami musia byť schopní rozumieť dôsledkom, ktoré sa po zvolení každej prejavia a tieto dôsledky musia pocítiť intenzívnym, veľmi konkrétnym spôsobom. Prečo ľudia míňajú v priemere o 15 až 30 percent viac, keď používajú debetnú alebo kreditnú kartu narozdiel od hotovosti? Pretože sa im to nezdá ako skutočné peniaze. A vyšlo najavo, že ak to spravíme konkrétnejšie, može to byť vlastne veľmi pozitívny nástroj využívaný, aby ľudia viac šetrili.
So a study that I did with Shlomo Benartzi and Alessandro Previtero, we did a study with people at ING -- employees that are all working at ING -- and now these people were all in a session where they're doing enrollment for their 401(k) plan. And during that session, we kept the session exactly the way it used to be, but we added one little thing. The one little thing we added was we asked people to just think about all the positive things that would happen in your life if you saved more. By doing that simple thing, there was an increase in enrollment by 20 percent and there was an increase in the amount of people willing to save or the amount that they were willing to put down into their savings account by four percent.
Štúdia, ktorú som robila s Sholomom Bernatzim a Alessandrom Previterom - robili sme výskum s ľuďmi z ING - zamestnancami, ktorí všetci pracujú v ING - a teraz títo ľudia boli všetci na prednáške, kde sa všetci zaregistrovali na dôchodkový 401(k) plán. Počas našej prednášky, ktorá bola úplne rovnaká ako zvyčajne, sme pridali jednu drobnú vec. Jednu maličkú vec a to, že sme poprosili ľudí aby premýšľali nad pozitívnymi vecami, ktoré sa im môžu v živote stať, pokiaľ viac ušetria. Týmto jednoduchým cvičením, sa nám zaregistrovalo o 20 percent viac ľudí a zvýšil sa počet tých, čo chcú šetriť, ako aj suma, ktorou boli ochotní na šetrenie prispievať o 4 percentá.
The third technique: Categorization. We can handle more categories than we can handle choices. So for example, here's a study we did in a magazine aisle. It turns out that in Wegmans grocery stores up and down the northeast corridor, the magazine aisles range anywhere from 331 different kinds of magazines all the way up to 664. But you know what? If I show you 600 magazines and I divide them up into 10 categories, versus I show you 400 magazines and divide them up into 20 categories, you believe that I have given you more choice and a better choosing experience if I gave you the 400 than if I gave you the 600. Because the categories tell me how to tell them apart.
Technika číslo 3: "Kategorizácia". Sme schopní zvládať viac kategórií, ako možností. Napríklad tu je štúdia, ktorú sme robili v uličke s časopismi. Ukázalo sa, že obchody s potravinami Wegmans hore a dole severovýchodnou uličkou, rozpätie uličky s časopismi sa líši od 331 rôznych druhov časopisov až po 664. Ale viete čo? Ak vám ukážem 600 časopisov a rozdelím ich do 10 kategórií alebo vám ukážem 400 časopisov, ktoré rozdelím do 20 kategórií uveríte, že som vám dala viac možností a lepší zážitok z výberu keď som vám dala tých 400 ako keď ich bolo 600. Pretože kategórie mi napovedia, ako ich rozdeliť.
Here are two different jewelry displays. One is called "Jazz" and the other one is called "Swing." If you think the display on the left is Swing and the display on the right is Jazz, clap your hands. (Light Clapping) Okay, there's some. If you think the one on the left is Jazz and the one on the right is Swing, clap your hands. Okay, a bit more. Now it turns out you're right. The one on the left is Jazz and the one on the right is Swing, but you know what? This is a highly useless categorization scheme. (Laughter) The categories need to say something to the chooser, not the choice-maker. And you often see that problem when it comes down to those long lists of all these funds. Who are they actually supposed to be informing?
Tu vidíme dva rozdielne výklady šperkov. Jeden sa volá ''Jazz" a ten druhý "Swing". Ak si myslíte, že ten naľavo je Swing a ten napravo Jazz, zatlieskajte. (Ľahký potlesk) Fajn, zopár počujem. Ak si myslíte, že ten naľavo je Jazz a napravo Swing, zatlieskajte. Fajn, teraz trocha viac. Ukazuje sa, že ste mali pravdu. Ten naľavo je Jazz a napravo Swing, ale viete čo? Toto je vysoko nepoužiteľná kategorizačná schéma. (Smiech) Kategórie musia niečo povedať tomu, kto sa rozhoduje, nie tomu, čo je už rozhodnutý. A často sa s týmto problémom môžete stretnúť, keď sa pozriete na dlhý list všetkých tých fondov. Koho by tým vlastne mali informovať?
My fourth technique: Condition for complexity. It turns out we can actually handle a lot more information than we think we can, we've just got to take it a little easier. We have to gradually increase the complexity. I'm going to show you one example of what I'm talking about. Let's take a very, very complicated decision: buying a car. Here's a German car manufacturer that gives you the opportunity to completely custom make your car. You've got to make 60 different decisions, completely make up your car. Now these decisions vary in the number of choices that they offer per decision. Car colors, exterior car colors -- I've got 56 choices. Engines, gearshift -- four choices. So now what I'm going to do is I'm going to vary the order in which these decisions appear. So half of the customers are going to go from high choice, 56 car colors, to low choice, four gearshifts. The other half of the customers are going to go from low choice, four gearshifts, to 56 car colors, high choice.
Moja štvrtá technika: "Podmienka pre komplexitu". Vyzerá to, že sme schopní zvládať oveľa viac informácii, než si myslíme, ale musíme k tomu pristupovať pomaly. Mali by sme postupne prechádzať k zložitejšiemu, Ukážem vám jeden príklad o tom, čo hovorím. Zoberme si veľmi, veľmi ťažké rozhodnutie: kupovanie auta. Tu máme nemeckého výrobcu aut, ktorý nám ponúka poskladanie si auta podľa želania. Musíte ale urobiť 60 rôznych rozhodnutí, aby ste si kompletne poskladali auto. Tieto rozhodnutia sa líšia v počte možností, ktoré sú vám ponúkané pri každom rozhodnutí. Farba auta, farba exteriéru - Mám 56 možností. Motor, riadiaca páka - 4 možnosti. Takže teraz, čo urobím je, že zmením poradie, v ktorom sa nám tieto rozhodnutia ukážu. Takže polovica zákazníkov si začne vyberať z vysokého počtu možností, 56 farieb auta, až k najnižšiemu, štyri riadiace páky. Ďalšia polovica zákazníkov si začne vyberať z nízkeho počtu možností, od štyroch riadiacich pák, až po 56 farieb auta.
What am I going to look at? How engaged you are. If you keep hitting the default button per decision, that means you're getting overwhelmed, that means I'm losing you. What you find is the people who go from high choice to low choice, they're hitting that default button over and over and over again. We're losing them. They go from low choice to high choice, they're hanging in there. It's the same information. It's the same number of choices. The only thing that I have done is I have varied the order in which that information is presented. If I start you off easy, I learn how to choose. Even though choosing gearshift doesn't tell me anything about my preferences for interior decor, it still prepares me for how to choose. It also gets me excited about this big product that I'm putting together, so I'm more willing to be motivated to be engaged.
Načo sa chcem pozrieť? Ako vás to zaujalo. Ak budete stále akceptovať predvolenú možnosť, bude to znamenať, že ste tým zaplavení, to znamená, že vás strácam. Čo sme objavili je, že ľudia, ktorí idú od vysokého počtu možností k nízkemu, vyberajú predvolenú možnosť zas a znova. Strácame ich. Narozdiel od tých, ktorí idú od najmenšieho počtu možností po najvyšší - tí s nami ostávajú. Je to tá istá informácia. Ten istý počet možností. Jedinú vec, ktorú sme zmenili je, že sme prehodili poradie v ktorom je informácia prezentovaná. Ak začnem od ľahšieho, naučím sa, ako si vyberať. Aj napriek tomu, že výber riadiacej páky, mi nepovie nič, o mojich preferenciách pre vnútorný interiér auta, stále ma to pripravuje na to, ako si vybrať. Tiež ma to nadchne ohľadom tohto veľkého výrobku, ktorý si dávam dokopy, takže som ochotnejšia byť motivovaná byť tým zaujatá.
So let me recap. I have talked about four techniques for mitigating the problem of choice overload -- cut -- get rid of the extraneous alternatives; concretize -- make it real; categorize -- we can handle more categories, less choices; condition for complexity. All of these techniques that I'm describing to you today are designed to help you manage your choices -- better for you, you can use them on yourself, better for the people that you are serving. Because I believe that the key to getting the most from choice is to be choosy about choosing. And the more we're able to be choosy about choosing the better we will be able to practice the art of choosing.
Takže zrekapitulujme si to. Rozprávala som o štyroch technikách na zmiernenie problému presýtenia sa možnosťami - znižuj - zbav sa prebytočných alternatív; konkretizuj - urob to skutočným; kategorizuj - zvládneme viac kategórii, menej možností; podmienka pre komplexitu. Všetky tieto techniky, ktoré vám tu dnes opisujem, sú určené na zvládanie vašich možností - je to lepšie pre vás, kedže si ich možete vyskúšať na sebe a tiež lepšie pre ľudí, ktorým slúžite. Pretože ja verím, že kľúčom k tomu, aby sme vyťažili čo najviac z našich možností, je byť vyberavý ohľadom vyberania si z možností. A čím viac sme schopní byť vyberavými tým lepší budeme v praktizovaní umenia výberu.
Thank you very much.
Ďakujem vám veľmi pekne.
(Applause)
(Potlesk)