Since 2015, an unprecedented movement has been sweeping courts around the world. Groups of young plaintiffs, some as young as 7, are suing their governments for their inaction on tackling climate change. For example, in the winter of 2018, 25 young Colombians, including Indigenous youths, sued their government for failing to reduce deforestation in the Amazon and falling short on climate promises. This suit, as well as others, argued that destructive environmental policies put the plaintiffs’ current and future lives at risk. Climate inaction violates their basic human rights— specifically the right to a healthy environment, health, food, and water.
از سال ۲۰۱۵، یک جنبش بیسابقه در دادگاههای جهان راه یافته است. گروههایی از شاکیان جوان، حتی در سنین ۷ ساله، از دولتهایشان برای انفعال در برابر تغییرات آب و هوایی شکایت دارند. برای مثال در زمستان ۲۰۱۸، ۲۵ جوان کلمبیایی، شامل جوانان بومی، از دولت خود برای عدم موفقیت در کاهش جنگلزدایی در آمازون و کوتاهی در پیمانهای آب و هوایی شکایت کردند. این شکایت مثل دیگر شکایات، تصریح میکردند که سیاستهای مخرب محیط زیست حال و آینده شاکیان را با خطر مواجه ساخته است. انفعال در برابر آب و هوا حقوق اولیه انسانی آنها را نقض میکند - خصوصاً حق محیط زیست سالم، سلامت، غذا و آب.
But what do human rights have to do with the environment? Do you have the right to breathe clean air? To live in a world with white rhinos, polar bears, and lemur leaf frogs? What about the right to mangroves and coral reefs?
اما حقوق بشر چه ارتباطی به محیط زیست دارد؟ آیا حق تنفس هوای سالم را دارید؟ حق زندگی در جهانی دارای کرگدنهای سفید، خرسهای قطبی و وزغهای برگی لمور؟ حق برخورداری از درختان حرا و صخرههای مرجانی چطور؟
The first international document to outline human rights was adopted by the newly-formed United Nations in 1948, against the backdrop of two world wars marked by countless atrocities and barbaric acts. This document, known as the Universal Declaration of Human Rights, or UDHR, describes the inherent freedoms that belong to all people, no matter who they are or where they live, and which can't be granted or revoked. It establishes rights like freedom of thought, political liberties like the right to a fair trial, and socioeconomic and cultural rights, like the right to adequate housing and healthcare. While the UDHR itself is non-binding, its formation gave people an internationally recognized set of ethics and standards, and laid the foundation for human rights law. And since 1948, these liberties have been woven into international treaties, constitutions, and laws, meaning that countries have opted to uphold and protect them. As a result, countless individual human rights struggles and movements have been granted legitimacy and a legal basis for pursuing justice.
اولین سند بینالمللی برای حقوق بشر توسط سازمان ملل تازه تشکیل شده در سال ۱۹۴۸ پذیرفته شد، علیه سایه دو جنگ جهانی که مشخصه آن خونریزی بیشمار و اعمال وحشیانه بود. این سند که به نام اعلامیه جهانی حقوق بشر یا یودیاچآر شناخته میشود، آزادیهای ذاتی که به همه افراد تعلق دارد را توصیف میکند، فارغ از اینکه چه کسی هستند و کجا زندگی میکنند و قابل انتقال یا الغا نمیباشد. حقوقی را نهادینه میکند از قبیل آزادی تفکر، آزادیهای سیاسی مثل حق محاکمه عادلانه، و حقوق اجتماعی سیاسی و فرهنگی، مثل حق مسکن مناسب و مراقبتهای درمانی. با اینکه خود این اعلامیه الزامآور نیست، شاکله آن به افراد یک هویت بینالمللی از اخلاقیات و استانداردها را میبخشد، و قانون حقوق بشر را پایهریزی میکند. و از سال ۱۹۴۸، این آزادیها به معاهدات بینالمللی ضمیمه شده است، قانونهای اساسی، حقوق، یعنی کشورها حفظ و نگهداری این قوانین را پذیرفتهاند. در نتیجه، تلاشها و جنبشهای حقوق بشری انفرادی بیشمار مشروعیت و مبنای قانونی لازم برای دنبال کردن عدالت را به دست آوردهاند.
The UDHR makes no mention of nature, biodiversity, or climate. These rights, instead, first took hold at the national level. Many countries within the Global South, often influenced by Indigenous laws and worldviews, incorporated the right to a healthy environment into their constitutions and regional treaties. Soon, human rights advocates were calling on the rest of the world and the United Nations to recognize this right as well. Many argued that the very principles of the UDHR depend on access to healthy ecosystems. Each year, millions of people die from air and water pollution. Declining pollinator populations threaten basic food security. And the loss of coastal habitats has left millions exposed to greater risks from destructive floods and hurricanes.
این اعلامیه هیچ ذکری از طبیعت، تنوع زیستی یا آب و هوا نکرده است. در عوض به جای آن، این حقوق در سطح ملی وجود دارند. بسیاری از کشورها در نیمکره جنوبی، اغلب تحت تأثیرقوانین بومی و جهانی هستند، حق محیط زیست سالم را در قانون اساسی و معاهدات منطقهای گنجاندهاند. اخیراً، حامیان حقوق بشر از مابقی جهان و سازمان ملل درخواست کردند که این حقوق را نیز به رسمیت بشناسند. بسیاری تصریح کردند که همین اصول اعلامیه حقوق بشر به دسترسی به اکوسیستمهای سالم وابسته است. سالانه میلیونها نفر به خاطر آلودگی هوا و آلودگی آب میمیرند. کاهش جمعیت گردافشانها امنیت غذایی اساسی را تهدید میکند. و کاهش زیستبومهای ساحلی میلیونها نفر را در معرض خطرات بزرگتر سیلها و طوفانهای مخرب قرار داده است.
Protecting this right is more urgent now than ever before. Climate change is causing more frequent heatwaves, longer droughts, and more destructive wildfires. Without rapid and significant change, the planet is at risk of mass extinction, which could wipe out a quarter of the world’s biodiversity by 2100. Such losses to natural ecosystems would likely have disastrous knockoff effects, further threatening food supplies, destroying livelihoods, and leaving humanity more vulnerable to disease.
حفظ این حقوق از هر زمانی در گذشته ضروریتر است. تغییرات آب و هوایی موجب موجهای مکرر گرما، خشکسالیهای طولانیتر و آتشسوزیهای مخربتر شده است. بدون تغییر سریع و چشمگیر، سیاره ما در معرض خطر انقراض دستهجمعی است، که میتواند یک چهارم از تنوع زیستی جهان را تا سال ۲۱۰۰ از بین ببرد. چنین زیانی به اکوسیستم طبیعی اثرات فاجعهبار و گرانی به بار خواهد آورد، مثل تهدید بیشتر منابع غذایی، تخریب ملزومات ضروری معیشت، و آسیبپذیری بیشتر بشر در برابر بیماری.
Thankfully, momentum is building. Today, over 150 countries and jurisdictions have enshrined the right to a healthy environment into national legislation. On April 5th, 2018, the Colombian Supreme Court ruled in favor of the young plaintiffs, finding that the government was legally obliged to reduce deforestation and greenhouse gas emissions in order to protect the rights of present and future generations. This case and similar historic wins by young people in the courts of the Netherlands, Germany, and the US has inspired others to take up the cause. As of the summer of 2023, a wave of more than 2,000 human rights-based environmental cases have been filed across the globe. And this number is likely to grow. In 2022, an overwhelming majority of UN General Assembly states came together to keep human rights aligned to a changing world by recognizing the right to a clean, healthy, and sustainable environment.
خوشبختانه، حرکت آغاز شده است. امروزه، بیش از ۱۵۰ کشور و دادگاه حق سلامت محیط زیست را درون قانونگذاری ملی گنجاندهاند و آن را محترم شمردهاند. در پنجم آپریل ۲۰۱۸، دیوان عالی کلمبیا به نفع شاکیان جوان حکم داد، دولت را قانوناً به کاهش جنگلزدایی و انتشارات گازهای گلخانهای متعهد کرد تا حق نسلهای حال و آینده حفظ شود. این مورد و پیروزیهای مشابه دیگر توسط جوانان در دادگاههای هلند، آلمان و آمریکا دیگران را برای پیوستن به این نهضت تشویق کرده است. مثلاً در تابستان ۲۰۲۳، موجی از بیش از ۲۰۰۰ موارد قضایی زیستمحیطی بر پایه حقوق بشر سراسر جهان را در بر گرفت. و این عدد احتمالاً افزایش مییابد. در ۲۰۲۲، اکثریت قاطع مجمع عمومی سازمان ملل متحد گرد هم جمع شدند تا حقوق بشر را با تغییرات جهان همساز کنند با به رسمیت شناختن حق محیط زیست پاک، سالم و پایدار.
It will take unprecedented global cooperation to reduce greenhouse gas emissions, stop deforestation, and keep our waterways clean. These court cases are a powerful first step to hold governments accountable and to give future generations a better chance to breathe clean air, and live in a world with white rhinos, polar bears, and coral reefs for years to come.
همکاری جهانی بیسابقهای به همراه خواهد داشت برای کاهش انتشارات گازهای گلخانهای، توقف جنگلزدایی، و تمیز نگه داشتن مسیرهای آبی. این موارد قضایی اولین گام قدرتمندی هستند تا دولتها را پاسخگو نماید و به نسلهای آینده شانس بهتری برای تنفس هوای پاک را بدهد، و فرصت زندگی در جهانی دارای کرگدنهای سفید، خرسهای قطبی و صخرههای مرجانی در سالهای پیش رو را فراهم گرداند.