Bruce Lee is my father, and he is best well-known as a martial artist and an action film star, as I'm sure most of you know. He died when I was four years old, but I have a really deep memory of him. I don't have those long-form, storied memories that you do when you're older, but the memory that I do have is of the feeling of him. I remember his energy, his presence, his love -- the safety of it, the power of it, the radiance of it. And to me that memory is very deep and personal. And it is the memory of the quality of his essential nature.
Lý Tiểu Long là bố tôi và ông ấy được biết đến nhiều nhất là một võ sĩ và là ngôi sao phim hành động. Tôi chắc hầu hết các bạn cũng biết rồi. Ông ấy đã qua đời khi tôi mới bốn tuổi, nhưng tôi vẫn nhớ rất sâu đậm về ông ấy. Tôi không có những ký ức dài và ký ức lưu trữ mà bạn có khi lớn hơn, nhưng những ký ức tôi có là cảm nhận của tôi về bố tôi. Tôi vẫn còn nhớ nguồn năng lượng của ông, sự hiện diện của ông, tình cảm của ông, sự an toàn ông đem lại, sức mạnh và những điều tỏa sáng từ những thứ ấy. Và đối với tối, những kỷ niệm ấy thật sâu sắc và riêng tư. Và đó là những kỷ niệm về phẩm chất của bản chất ông ấy.
What a lot of people don't know about my father is that he was also a philosopher. He had a very ever-evolving philosophy that he lived, and it is that distinction -- that he lived his philosophy and didn't just espouse his philosophy -- that made him the force of nature that he was, and still engages us today. His wisdom has salvaged me many times in my life: when my brother died, when my heart's been broken, whenever I have faced a challenge to my mind, my body or my spirit, the way that he expressed himself has lifted me up. And so I come to you today not as a researcher or an educator or a guru or even a life coach, but as a student of Bruce Lee -- as his daughter, and also as a student of my own life.
Nhiều người không biết rằng bố tôi còn là một nhà triết học. Tư tưởng của ông ấy luôn luôn tiến hoá và ông luôn sống theo tư tưởng ấy, và điều khiến ông ấy trở nên khác biệt là ông ấy thực hành triết lý của mình thay vì chỉ ủng hộ nó. Điều đó đã làm nên con người ông và ảnh hưởng đến chúng ta ngày nay. Sự thông thái của ông đã cứu rỗi tôi không biết bao nhiêu lần: khi anh tôi qua đời, khi trái tim tôi tan nát, bất cứ khi nào tôi gặp thử thách về tinh thần, thể chất, tâm hồn, cách bố tôi diễn đạt bản thân đã động viên tôi rất nhiều. Vậy nên hôm nay tôi đến đây không phải với tư cách nhà nghiên cứu cũng không phải là nhà giáo dục hay chuyên gia không phải là huấn luyện viên cuộc sống, mà là một học trò của Lý Tiểu Long là con gái của ông ấy, và còn là học trò của chính cuộc đời tôi.
So ... my big burning question that I want you all to consider today is ... how are you? Let me elaborate. Whenever anyone would ask my mom what my father was like, she would say, "How he was in front of the camera, how you saw him in his films, how you saw him in his interviews was, in fact, exactly how he was." There were not multiple Bruce Lees. There was not public Bruce Lee and private Bruce Lee, or teacher Bruce Lee and actor Bruce Lee and family man Bruce Lee. There was just one unified, total Bruce Lee. And that Bruce Lee had a very deep, philosophical life practice called self-actualization. You've probably heard that term before. It's also known as how to be yourself in the best way possible. And that Bruce Lee said this: "When I look around, I always learn something and that is to be always yourself, and to express yourself and have faith in yourself. Don't go out and find a successful personality and duplicate it, but rather start from the very root of your being, which is 'How can I be me?'"
Vậy nên... câu hỏi mà tôi đặc biệt khuyến khích bạn suy ngẫm hôm nay là: Bạn là ai? Để tôi nói rõ hơn. Bất cứ khi nào ai đó hỏi mẹ tôi rằng bố tôi là người như thế nào, bà đều nói rằng: “Cách ông đứng trước máy ảnh, cách ông diễn trên những bộ phim cách ông trả lời trong các buổi phỏng vấn đều chính là con người thật của ông hết”. Không có Lý Tiểu Long đa nhân cách. Lý Tiểu Long của công chúng giống Lý Tiểu Long đời tư. Hay khi ông giảng dạy, diễn xuất hay ở nhà Lý Tiểu Long vẫn là Lý Tiểu Long. Và người đàn ông đó có một tập hợp các thực hành cuộc sống sâu sắc và dễ tiếp cận được gọi là tự khẳng định bản thân. Bạn có thể đã nghe thuật ngữ này trước đây hay còn gọi là: làm thế nào để trở thành chính mình theo cách tốt nhất có thể. Và ông ấy đã nói như thế này: “Khi nhìn xung quanh, tôi luôn học được gì đó, đó là hãy luôn là chính mình, thể hiện bản thân và tin vào chính mình. Đừng tìm đến một người thành công và sao chép anh ta, mà hãy bắt đầu từ gốc rễ của sự tồn tại của bạn, đó là: “Làm thế nào tôi có thể là chính mình?”
Many of us have done some soul-searching or at least some incessant thinking and worrying about things like our purpose, our passion, our impact, our values and our "reason for being." And that is sometimes considered our why. Why am I here? Why this life? What am I meant to be doing? If we can grab a little piece of that information, it can help to ground us and root us, and it can also point us in a direction, and typically what it points us to is our what. What we manifest in the world, what we have. So our job, our home, our hobbies and the like. But there's this little space in between the why and the what that often doesn't get our full attention, and that is our ... how. How we get there and the quality of that doing. And I want to offer that this is actually the most important part of the equation when it comes to our personal growth, our sense of wholeness and even the long-term impact that we make.
Nhiều người trong chúng ta đặt câu hỏi về tâm hồn mình, hoặc ít nhất là thường xuyên suy nghĩ và lo lắng về mục đích, đam mê, ảnh hưởng, giá trị và “ý nghĩa tồn tại” của chúng ta. Và đôi khi là những câu hỏi tại sao. Tại sao tôi ở đây? Tại sao tôi sống cuộc sống này? Tôi ở đây để làm gì? Nếu chúng ta có thể nắm bắt dù chỉ một phần của thông điệp này, nó sẽ giúp chúng ta tìm ra gốc rễ của mình, và nó sẽ cho chúng ta phương hướng, đặc biệt là trong câu hỏi chúng ta là gì. Những gì chúng ta thể hiện ra, những gì chúng ta có. Công việc, gia đình, sở thích của chúng ta, bất cứ điều gì. Nhưng có một số khoảng trống giữa “tại sao” và “cái gì” mà chúng ta thường bỏ qua, và đó là... cách làm. Làm thế nào chúng ta đạt được điều đó, và chất lượng của việc làm đó. Điều tôi đang cố gắng nói là đây thực sự là phần quan trọng nhất, khi nói về sự phát triển cá nhân của chúng ta, cảm giác trọn vẹn của chúng ta và thậm chí là tác động lâu dài chúng ta tạo ra.
How is the action that bridges the gap from the internal to the external. And bridging the gap is a very important concept for martial artists like my father. It's how you get from point A to point B. It's how you get from here to your target under the most vital of circumstances. And so it makes all the difference. Do you get there as an amateur? Are you sloppy? Are you wild, chaotic, sometimes you get lucky, sometimes you're not lucky? Or are you a warrior? Are you confident? Are you focused? Are you skilled? Are you intuitive? Are you expressive, creative, aware? So I want to talk to you today about your how in your life.
Việc “làm thế nào” là hành động kết nối bên trong và bên ngoài. Đối với một nghệ sĩ võ thuật như bố tôi, kết nối là khái niệm rất quan trọng. Nó là cách bạn đi từ điểm A đến điểm B. Nó là cách bạn đạt được mục tiêu của mình trong tình huống thiết yếu nhất. Và vì thế nó tạo nên sự khác biệt. Bạn đạt mục tiêu như một người nghiệp dư không? Bạn cẩu thả không? Bạn có hoang dã và hỗn loạn? Đôi khi may mắn, đôi khi xui xẻo? Hoặc bạn có phải là một chiến binh? Bạn có tự tin không? Bạn có đủ tập trung không? Bạn có tay nghề không? Bạn có trực giác không? Bạn có biểu cảm, sáng tạo và nhận thức? Vì vậy, hôm nay tôi muốn nói với các bạn về vấn đề “làm thế nào” trong cuộc sống.
So we do a little bit of -- we spend a little time in existential crisis over "Why am I here? What am I meant to be doing?" and we put a ton of effort into our what -- our job, our career, our partner that we have and the hobbies we pursue. But I want us to consider that our how is the expression of our why in every what, whether we're aware of it or not. And so let's take an example. Let's say that I have a value of kindness. I'm all about kindness, I feel really natural being kind, I want to see more kindness in the world. Is that kindness -- is that value in the result or is it in the doing? Are you trying to be kind when it's hard to be kind? Can you do something you don't want to do kindly, like fire someone? Can you leave a relationship with kindness? If kindness is the value, then are you trying to express it in the whole spectrum of your doing -- and trying to do that? Or are you just doing it when it's easy? So I want us to think about that for a moment and consider, you know, if we come home and we're kind and generous and loving with our kids, but then we go to work and we are dismissive and rude to our assistant and we treat them like a subhuman, then there is a fragmentation in the beingness of our value. And so I want us to consider that how we are in our lives is in fact how we are. Meaning, if I am the kind of person that walks down the street and smiles at people and says "hi" as I walk past them on the sidewalk, then that is how I am. But if I'm also the kind of person who makes fun of my brother every chance that I get behind his back, that is also the kind of person that I am. And ultimately how we are makes up the totality of the picture of who we are. And so I want to talk about how do we unite these pieces if we have any fragmentation. I want to understand how we embody ourselves as our one and only self.
Vì thế chúng tôi đã dành một chút chúng tôi dành ít thời gian cho khủng khoảng hiện sinh suy nghĩ về: “Tại sao tôi lại ở đây? Tôi ở đây để làm gì?”, thay vào đó chúng tôi dành nhiều nỗ lực cho câu hỏi “Chúng ta là gì?” công việc, sự nghiệp, bạn đời chúng ta có và sở thích mà chúng ta theo đuổi. Nhưng điều tôi muốn bạn nhớ là cái “làm thế nào” là biểu hiện của cái “tại sao” trong mỗi “cái gì” của chúng ta cho dù chúng ta có nhận ra điều đó hay không. Tôi sẽ cho bạn một ví dụ. Giả sử tôi có giá trị là sự tử tế. Bản thân tôi tử tế, tôi cảm thấy lòng tốt đến một cách tự nhiên và tôi muốn nhìn thấy nhiều sự tử tế trên thế giới. Vậy sự tử tế đó hay giá trị đó nằm ở kết quả hay nó nằm ở quá trình? Bạn có đang cố trở nên tử tế khi thật khó để trở nên tử tế không? Bạn có thể làm điều bạn không muốn làm một cách tử tế không, chẳng hạn như đuổi việc ai đó? Bạn có thể kết thúc một mối quan hệ trong sự thiện chí không? Nếu sự tử tế là một giá trị thì bạn có cố gắng thể hiện nó trong mọi việc bạn làm và luôn cố gắng với việc đó không? Hay bạn chỉ làm điều đó khi nó dễ dàng? Vì vậy tôi muốn chúng ta nghĩ một chút về điều đó bạn biết đấy, khi về nhà, chúng ta dịu dàng, quan tâm và yêu thương con mình, nhưng khi đi làm, chúng ta lại coi thường và thiếu tôn trọng trợ lý của mình và đối xử với họ như hạ nhân, thì sự tồn tại giá trị của chúng ta đã bị phá vỡ. Vì vậy, điều tôi muốn nói với bạn là những gì chúng ta là trong cuộc sống thực sự là những gì chúng ta đang có. Điều đó có nghĩa là, nếu tôi là kiểu người đi xuống phố và mỉm cười chào mọi người và nói “xin chào” khi tôi đi ngang qua họ trên vỉa hè, thì đó chính là tôi. Nhưng nếu tôi là loại người chọc ghẹo sau lưng anh trai mình mỗi khi có cơ hội, thì đó cũng chính là tôi. Cuối cùng, chúng ta hành xử thế nào là một trò chơi ghép hình hoàn chỉnh xác định chúng ta là ai. Vì vậy, điều tôi đang muốn nói là, làm thế nào để chúng ta kết hợp những mảnh này nếu chúng ta có những mảnh ghép. Tôi muốn biết làm thế nào chúng ta thể hiện chúng ta là ai với tư cách là con người duy nhất của chúng ta.
How do we actualize the whole self? My father said, "All goals apart from the means are an illusion. There will never be means to ends -- only means. And I am means. I am what I started with and when it is all over, I will be all that is left." So you can employ a systematic approach to training and practicing, but you can't employ a systematic approach to actually living because life is a process not a goal. It is a means and not an end. So "to obtain enlightenment" -- and I'm going to say self-actualize, to be self-actualized or to obtain wholeness -- "emphasis should fall NOT on the cultivation of the particular department" -- all of our whats -- "which then merges into the totality of who we are as a total human being, but rather, on the total human being that then enters into and unites those particular departments." You are your how.
Làm thế nào để chúng ta nhận ra toàn bộ con người mình? Bố tôi từng nói: “Mọi mục tiêu không có con đường đều là ảo tưởng. Con đường không phải là kết thúc - nó chỉ là con đường Chúng ta là con đường. Tôi là con đường tôi bắt đầu, và khi nó kết thúc, tôi sẽ là thành quả. Vì vậy, bạn có thể đào tạo và thực hành một cách có hệ thống, nhưng bạn không thể thực sự sống một cách máy móc bởi vì cuộc sống là một quá trình không phải là mục tiêu. Đó là một con đường không phải là một kết thúc”. Vì vậy, muốn “được giác ngộ” ý tôi là tự khẳng định bản thân, muốn trở nên hoàn thiện, hoặc muốn nắm bắt toàn bộ “trọng tâm của chúng ta không phải là các khía cạnh riêng biệt” tất cả chúng ta -- “Việc trở thành một con người toàn diện gắn liền với con người của chúng ta, vì vậy chúng ta nên tập trung vào con người toàn diện mà chúng ta sẽ trở thành, và làm thế nào để thống nhất những phần cụ thể này.” Bạn là chính bạn.
You -- if you have some consciousness and you want to bring some practice, if you want to step into that warrior space around your how -- how you express in every aspect of your life -- then you get to be the artist of that expression. You get to step into that and claim it and exercise it and bring that beingness through your doingness into your havingness. And there you will find the most profound of your growth, you will find a sense of wholeness and ultimately, you will leave a lasting impact on your environment.
Bản thân bạn nếu bạn có chút nhận thức, và bạn muốn thực hành, nếu bạn muốn bước vào không gian chiến đấu xung quanh cách bạn thể hiện bản thân trong mọi khía cạnh của cuộc sống, thì bạn có thể trở thành một nghệ sĩ trong cái đó. Bạn phải bước vào nó, sở hữu nó, thực hành nó và thông qua hành động của bạn, đặt ý nghĩa của sự tồn tại của bạn vào những gì bạn có. Ở đó, bạn sẽ trải nghiệm sự phát triển sâu sắc nhất của mình, bạn sẽ tìm thấy cảm giác trọn vẹn và cuối cùng, bạn sẽ để lại tác động lâu dài đến môi trường xung quanh.
My father was his how. He applied the execution of who he was to every aspect of his life. He was way more than that kung fu guy from the '70s. He was someone who worked very hard at actualizing his inner self and expressing it out into the world. And that laid the foundation for what continues to inspire us, engage us, excite us and attract us to him. He was the embodied example of living fully. He said, "I am means." And there are only means.
Bố tôi là chính ông. Trong mọi ngóc ngách của cuộc đời, ông ấy sống với nỗi ám ảnh về việc mình là ai. Ông ấy không chỉ là một chàng trai kung fu trong những năm 70, ông ấy đã làm việc rất chăm chỉ để nhận ra nội tâm của mình và thể hiện nó với thế giới. Tất cả điều đó đã cắm rễ sâu, không ngừng truyền cảm hứng chúng ta, thu hút chúng ta, gây hứng thú cho chúng ta, cuốn hút chúng ta theo ông ấy. Ông ấy là một mẫu người sống hết mình. Ông ấy nói: “Chính tôi là con đường.” Chỉ có con đường.
So I'm going to ask you one more time. Thank you for listening, and please consider, for you, across the spectrum of your doing, how are you?
Vì vậy, tôi sẽ hỏi bạn một lần nữa. Cảm ơn bạn đã lắng nghe, và tôi muốn các bạn suy nghĩ một chút về việc đối với bạn, trong quá trình hành động của bạn, bạn là ai?
Thank you.
Cảm ơn các bạn.
(Applause)
(Vỗ tay)