Ναμασκάρ.
Namaskar.
Είμαι σταρ του σινεμά, είμαι 51 χρονών, και δεν κάνω ακόμη μπότοξ.
I'm a movie star, I'm 51 years of age, and I don't use Botox as yet.
(Γέλια)
(Laughter)
Είμαι καθαρός, όμως συμπεριφέρομαι όπως είδατε σαν 21χρονος στις ταινίες μου. Ναι, το κάνω αυτό. Πουλάω όνειρα και έρωτες σε εκατομμύρια ανθρώπους πίσω στην Ινδία όπου νομίζουν πως είμαι ο καλύτερος εραστής του κόσμου.
So I'm clean, but I do behave like you saw like a 21-year-old in my movies. Yeah, I do that. I sell dreams, and I peddle love to millions of people back home in India who assume that I'm the best lover in the world.
(Γέλια)
(Laughter)
Αν δεν το πείτε σε κανένα, θα σας πω ότι δεν είμαι, αλλά μου αρέσει να πλανάται αυτή η εντύπωση.
If you don't tell anyone, I'm going to tell you I'm not, but I never let that assumption go away.
(Γέλια)
(Laughter)
Επίσης, καταλαβαίνω ότι πολλοί από σας εδώ δεν έχετε δει τη δουλειά μου, και λυπάμαι ειλικρινά για σας.
I've also been made to understand there are lots of you here who haven't seen my work, and I feel really sad for you.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είμαι τελείως εγωμανής, όπως οφείλει ένας σταρ του σινεμά.
That doesn't take away from the fact that I'm completely self-obsessed, as a movie star should be.
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι οι φίλοι μου, οι Κρις και Τζούλιετ με κάλεσαν εδώ για να μιλήσω για τον μελλοντικό σας εαυτό. Φυσικά, εννοείται πως θα μιλήσω για τον σημερινό μου εαυτό.
That's when my friends, Chris and Juliet called me here to speak about the future "you." Naturally, it follows I'm going to speak about the present me.
(Γέλια)
(Laughter)
Γιατί πραγματικά πιστεύω ότι η ανθρωπότητα είναι σαν εμένα.
Because I truly believe that humanity is a lot like me.
(Γέλια)
(Laughter)
Είναι, είναι. Είναι ένα αστέρι του σινεμά που μεγαλώνει, που παλεύει με όλα αυτά τα καινούρια γύρω του, και αναρωτιέται αν καταρχήν τα κατάλαβε σωστά, ενώ προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να συνεχίσει να λάμπει παρόλ' αυτά.
It is. It is. It's an aging movie star, grappling with all the newness around itself, wondering whether it got it right in the first place, and still trying to find a way to keep on shining regardless.
Γεννήθηκα σε μια αποικία προσφύγων στην πρωτεύουσα της Ινδίας, στο Νέο Δελχί. Και ο πατέρας μου ήταν αντάρτης. Η μητέρα μου ήταν απλώς μια αγωνίστρια, όπως όλες οι μανάδες. Όπως και ο προϊστορικός homo sapiens, παλεύαμε να επιβιώσουμε. Όταν ήμουν περίπου 20, έχασα και τους δύο μου γονείς, το οποίο πρέπει να παραδεχτώ μου φαίνεται λίγο αδιάφορο τώρα, αλλά...
I was born in a refugee colony in the capital city of India, New Delhi. And my father was a freedom fighter. My mother was, well, just a fighter like mothers are. And much like the original homo sapiens, we struggled to survive. When I was in my early 20s, I lost both my parents, which I must admit seems a bit careless of me now, but --
(Γέλια)
(Laughter)
Θυμάμαι τη νύχτα που πέθανε ο πατέρας μου, και τον οδηγό ενός γείτονα που μας πήγαινε στο νοσοκομείο. Μουρμούρισε κάτι σαν «οι νεκροί δεν αφήνουν καλό φιλοδώρημα» και έφυγε μέσα στη νύχτα. Ήμουν μόνο 14 χρονών τότε, έβαλα το νεκρό σώμα του πατέρα μου στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, τη μητέρα μου δίπλα μου, και ξεκίνησα οδηγώντας από το νοσοκομείο στο σπίτι. Εκεί που έκλαιγε ήσυχα, η μάνα μου γύρισε και μου είπε: «Γιε μου, πότε έμαθες να οδηγείς;» Το σκέφτηκα , το συνειδητοποίησα και είπα στη μαμά μου: «Μόλις τώρα, μαμά».
I do remember the night my father died, and I remember the driver of a neighbor who was driving us to the hospital. He mumbled something about "dead people don't tip so well" and walked away into the dark. And I was only 14 then, and I put my father's dead body in the back seat of the car, and my mother besides me, I started driving back from the hospital to the house. And in the middle of her quiet crying, my mother looked at me and she said, "Son, when did you learn to drive?" And I thought about it and realized, and I said to my mom, "Just now, Mom."
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι, από εκείνη τη νύχτα και στο εξής, όπως ακριβώς και η ανθρωπότητα στην εφηβεία της, έμαθα τα πρώτα εργαλεία για την επιβίωση. Το σχέδιο της ζωής μου φαινόταν πολύ απλό τότε, για να είμαι ειλικρινής. Ξέρετε, έτρωγες μόνο ό,τι είχες και έκανες μόνο ό,τι σου έλεγαν να κάνεις. Νόμιζα ότι η κοιλιοκάκη είναι λαχανικό, και ότι ο βίγκαν, φυσικά, ήταν ο χαμένος φίλος του Σποκ στο Σταρ Τρεκ.
So from that night onwards, much akin to humanity in its adolescence, I learned the crude tools of survival. And the framework of life was very, very simple then, to be honest. You know, you just ate what you got and did whatever you were told to do. I thought celiac was a vegetable, and vegan, of course, was Mr. Spock's lost comrade in "Star Trek."
(Γέλια)
(Laughter)
Παντρευόσουν το πρώτο κορίτσι με το οποίο έβγαινες, και ήσουν τεχνίτης αν ήξερες να φτιάξεις το καρμπιρατέρ του αμαξιού σου. Αλήθεια νόμιζα ότι γκέι ήταν μια σοφιστικέ αγγλική λέξη που σημαίνει χαρούμενος. Λεσβία, φυσικά, ότι ήταν η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, όπως όλοι γνωρίζετε.
You married the first girl that you dated, and you were a techie if you could fix the carburetor in your car. I really thought that gay was a sophisticated English word for happy. And Lesbian, of course, was the capital of Portugal, as you all know.
(Γέλια)
(Laughter)
Πού ζούσα; Στηριζόμασταν σε συστήματα που δημιουργήθηκαν από τον μόχθο και τις θυσίες γενεών πριν από μας για να μας προστατέψουν, και νιώθαμε ότι οι κυβερνήσεις πραγματικά εργάζονταν για το καλό μας. Η επιστήμη ήταν απλή και λογική, η Apple τότε ήταν ακόμη μόνο ένα φρούτο που είχε η Εύα πρώτα και μετά ο Νεύτων, και όχι ο Στιβ Τζομπς, ως τότε. Το «Εύρηκα!» ήταν αυτό που φώναζες όταν ήθελες να τρέξεις γυμνός στους δρόμους. Πήγαινες όπου σε πήγαινε η ζωή για δουλειά, και οι περισσότεροι άνθρωποι σε καλωσόριζαν. Η μετανάστευση ήταν τότε μια λέξη για τους γερανούς της Σιβηρίας και όχι για ανθρώπους. Βασικά, ήσουν αυτός που ήσουν και έλεγες αυτό που σκεφτόσουν.
Where was I? We relied on systems created through the toil and sacrifice of generations before to protect us, and we felt that governments actually worked for our betterment. Science was simple and logical, Apple was still then just a fruit owned by Eve first and then Newton, not by Steve Jobs, until then. And "Eureka!" was what you screamed when you wanted to run naked on the streets. You went wherever life took you for work, and people were mostly welcoming of you. Migration was a term then still reserved for Siberian cranes, not human beings. Most importantly, you were who you were and you said what you thought.
Όταν πλησίαζα τα 30, μετακόμισα στη Βομβάη που ολοένα μεγάλωνε, και το σχέδιό μου, όπως και της μόλις βιομηχανοποιημένης φιλόδοξης ανθρωπότητας, ξεκίνησε να αλλάζει. Στην πίεση της πόλης για μια νέα επιβίωση, με πιο πολλά αγαθά, τα πράγματα άρχισαν να δείχνουν λίγο διαφορετικά. Συνάντησα ανθρώπους που είχαν έρθει απ' όλο τον κόσμο, πρόσωπα, φυλές, φύλα, τοκογλύφοι. Οι ορισμοί γίνονταν όλο και πιο ρευστοί. Εκείνη την εποχή, η δουλειά σε καθόριζε με έναν υπερβολικά ισοπεδωτικό τρόπο, και όλα τα συστήματα άρχισαν να μου φαίνονται λιγότερα αξιόπιστα, σχεδόν χονδροειδή για να εμμένω σε αυτά μπροστά στην ποικιλία της ανθρωπότητας και της ανθρώπινης ανάγκης για πρόοδο και ανάπτυξη. Οι ιδέες κυκλοφορούσαν με μεγαλύτερη ελευθερία και ταχύτητα. Βίωσα το θαύμα της ανθρώπινης καινοτομίας και συνεργασίας, και της δικής μου δημιουργικότητας, όταν με υποστήριξε η επινοητικότητα αυτής της συλλογικής προσπάθειας, που με εκτόξευσε στην επιτυχία του σούπερ σταρ.
Then in my late 20s, I shifted to the sprawling metropolis of Mumbai, and my framework, like the newly industrialized aspirational humanity, began to alter. In the urban rush for a new, more embellished survival, things started to look a little different. I met people who had descended from all over the world, faces, races, genders, money-lenders. Definitions became more and more fluid. Work began to define you at that time in an overwhelmingly equalizing manner, and all the systems started to feel less reliable to me, almost too thick to hold on to the diversity of mankind and the human need to progress and grow. Ideas were flowing with more freedom and speed. And I experienced the miracle of human innovation and cooperation, and my own creativity, when supported by the resourcefulness of this collective endeavor, catapulted me into superstardom.
Άρχισα να νιώθω ότι είχα φτάσει, και γενικά, μέχρι τα 40 μου, πετούσα πραγματικά. Ήμουν παντού. Ξέρετε; Είχα κάνει 50 ταινίες μέχρι τότε και 200 τραγούδια, και χρίστηκα ιππότης στη Μαλαισία. Μου δόθηκε η μεγαλύτερη τιμή προς πολίτη από τη γαλλική κυβέρνηση, τον τίτλο της οποίας ακόμη και τώρα δεν μπορώ να προφέρω.
I started to feel that I had arrived, and generally, by the time I was 40, I was really, really flying. I was all over the place. You know? I'd done 50 films by then and 200 songs, and I'd been knighted by the Malaysians. I had been given the highest civil honor by the French government, the title of which for the life of me I can't pronounce even until now.
(Γέλια)
(Laughter)
Με συγχωρείς Γαλλία και σε ευχαριστώ που το έκανες αυτό. Αλλά ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι συνάντησα την Αντζελίνα Τζολί
I'm sorry, France, and thank you, France, for doing that. But much bigger than that, I got to meet Angelina Jolie --
(Γέλια)
(Laughter)
για δυόμισι δευτερόλεπτα.
for two and a half seconds.
(Γέλια)
(Laughter)
Και είμαι σίγουρος ότι κι εκείνη θυμάται αυτή τη συνάντηση. Εντάξει, ίσως όχι. Κάθισα δίπλα στη Χάνα Μοντάνα σε ένα στρογγυλό τραπέζι σ' ένα δείπνο και μου είχε γυρισμένη την πλάτη την περισσότερη ώρα. Όπως είπα, πετούσα από τη Μάιλι στη Τζολί, και η ανθρωπότητα πετούσε μαζί μου. Και οι δύο λίγο πολύ το χάναμε, στην πραγματικότητα.
And I'm sure she also remembers that encounter somewhere. OK, maybe not. And I sat next to Hannah Montana on a round dinner table with her back towards me most of the time. Like I said, I was flying, from Miley to Jolie, and humanity was soaring with me. We were both pretty much flying off the handle, actually.
Και μετά όλοι ξέρουμε τι συνέβη. Συνέβη το διαδίκτυο. Πλησίαζα τα 50, και ξεκίνησα τα τουίτ, σαν το καναρίνι στο κλουβί, και υποθέτοντας ότι οι άνθρωποι που θα έβλεπαν τον κόσμο μου θα τον θαύμαζαν γιατί ήταν ένα θαύμα όπως εγώ πίστευα. Αλλά κάτι άλλο περίμενε την ανθρωπότητα και μένα. Ξέρετε, περιμέναμε μια έκρηξη ιδεών και ονείρων τώρα που συνδέθηκε όλος ο κόσμος. Δεν διαπραγματευτήκαμε την περίφραξη της σκέψης, της κρίσης, του προσδιορισμού που πήγαζαν από το ίδιο μέρος όπου πραγματοποιούνταν η ελευθερία και η επανάσταση. Ό,τι έλεγα, απέκτησε μια νέα σημασία. Ό,τι έκανα -καλό, κακό, άσχημο- ήταν εκεί ανοιχτό σε όλο τον κόσμο για να το σχολιάσει και να το κρίνει. Στην πραγματικότητα, και ό,τι δεν έλεγα ή έκανα επίσης αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο.
And then you all know what happened. The internet happened. I was in my late 40s, and I started tweeting like a canary in a birdcage and assuming that, you know, people who peered into my world would admire it for the miracle I believed it to be. But something else awaited me and humanity. You know, we had expected an expansion of ideas and dreams with the enhanced connectivity of the world. We had not bargained for the village-like enclosure of thought, of judgment, of definition that flowed from the same place that freedom and revolution was taking place in. Everything I said took a new meaning. Everything I did -- good, bad, ugly -- was there for the world to comment upon and judge. As a matter of fact, everything I didn't say or do also met with the same fate.
Τέσσερα χρόνια πριν, η γυναίκα μου η Γκόρι και εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε τρίτο παιδί. Κάποιοι στο διαδίκτυο είπαν ότι ήταν ο καρπός του έρωτα του πρώτου μας παιδιού, που ήταν 15 χρονών. Όπως φαίνεται, τα είχε φτιάξει με μια κοπέλα ενώ οδηγούσε το αμάξι της στη Ρουμανία. Και ναι, υπήρχε ένα ψεύτικο βίντεο που συνόδευε την ιστορία. Αναστατωθήκαμε πάρα πολύ ως οικογένεια. Ο γιος μου, που είναι 19 τώρα, ακόμα και τώρα όταν του λες «γεια», γυρίζει και σου λέει: «Μα ρε φίλε, δεν έχω καν ευρωπαϊκό δίπλωμα οδήγησης».
Four years ago, my lovely wife Gauri and me decided to have a third child. It was claimed on the net that he was the love child of our first child who was 15 years old. Apparently, he had sown his wild oats with a girl while driving her car in Romania. And yeah, there was a fake video to go with it. And we were so disturbed as a family. My son, who is 19 now, even now when you say "hello" to him, he just turns around and says, "But bro, I didn't even have a European driving license."
(Γέλια)
(Laughter)
Ναι. Σε αυτόν τον νέο κόσμο, σιγά σιγά η πραγματικότητα έγινε εικονική και το εικονικό έγινε πραγματικό, και άρχισα να νιώθω ότι δεν μπορούσα να είμαι αυτός που ήθελα ή να πω αυτό που πραγματικά σκεφτόμουν, και η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή ταυτίζεται απόλυτα μαζί μου. Πιστεύω και οι δύο μας περνάμε κρίση μέσης ηλικίας, και η ανθρωπότητα, όπως και εγώ, έγινε μια υπερεκτεθειμένη πριμαντόνα. Ξεκίνησα να πουλάω τα πάντα, από έλαια μαλλιών μέχρι κινητήρες ντίζελ. Η ανθρωπότητα τα αγόραζε όλα από ακατέργαστα έλαια μέχρι πυρηνικούς αντιδραστήρες. Προσπάθησα ακόμα να χωρέσω σε μια εφαρμοστή στολή σούπερ ήρωα για να επανεφεύρω τον εαυτό μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι απέτυχα παταγωδώς. Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να πω εκ μέρους όλων των Μπάτμαν, Σπάιντερμαν και Σούπερμαν όλου του κόσμου, πρέπει να τους συγχαρείτε, γιατί πραγματικά πονάει o καβάλος μ' αυτή τη στολή του σούπερ ήρωα.
Yeah. In this new world, slowly, reality became virtual and virtual became real, and I started to feel that I could not be who I wanted to be or say what I actually thought, and humanity at this time completely identified with me. I think both of us were going through our midlife crisis, and humanity, like me, was becoming an overexposed prima donna. I started to sell everything, from hair oil to diesel generators. Humanity was buying everything from crude oil to nuclear reactors. You know, I even tried to get into a skintight superhero suit to reinvent myself. I must admit I failed miserably. And just an aside I want to say on behalf of all the Batmen, Spider-Men and Supermen of the world, you have to commend them, because it really hurts in the crotch, that superhero suit.
(Γέλια)
(Laughter)
Είμαι ειλικρινής. Έπρεπε να σας το πω αυτό εδώ. Όντως. Κατά λάθος έτυχε να εφεύρω ακόμη και μια νέα μορφή χορού το οποίο δεν κατάλαβα πώς έγινε τελικά μανία. Οπότε αν είστε εντάξει, και επειδή με μάθατε λίγο, δεν ντρέπομαι καθόλου, θα σας το δείξω. Λεγόταν χορός Λούνγκι. Αν συμφωνείτε θα σας δείξω. Έχω ταλέντο έτσι κι αλλιώς.
Yeah, I'm being honest. I need to tell you this here. Really. And accidentally, I happened to even invent a new dance form which I didn't realize, and it became a rage. So if it's all right, and you've seen a bit of me, so I'm quite shameless, I'll show you. It was called the Lungi dance. So if it's all right, I'll just show you. I'm talented otherwise.
(Επευφημίες)
(Cheers)
Πήγαινε κάπως έτσι.
So it went something like this.
Λούνγκι ντανς. Λούνγκι ντανς. Λούνγκι ντανς. Λούνγκι ντανς. Λούνγκι ντανς. Λούνγκι ντανς. Λούνγκι.
Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi dance. Lungi.
Αυτό είναι. Έγινε μανία.
That's it. It became a rage.
(Επευφημίες)
(Cheers)
Στ' αλήθεια έγινε. Όπως είδατε, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν εκτός από μένα, και δεν μου καιγόταν καρφί, πραγματικά, γιατί ολόκληρος ο κόσμος, όλη η ανθρωπότητα, φαινόταν τόσο μπερδεμένη και χαμένη όσο κι εγώ. Δεν τα παράτησα τότε. Προσπάθησα να επανεφεύρω την ταυτότητά μου στα κοινωνικά μέσα όπως κάνει όλος ο κόσμος. Σκέφτηκα πως με μερικά φιλοσοφημένα τουίτ ο κόσμος θα σκεφτεί ότι το 'χω με αυτά, αλλά κάποιες από τις απαντήσεις που πήρα από αυτά τα τουίτ ήταν εξαιρετικά μπερδεμένα αρκτικόλεξα που δεν καταλάβαινα. Ξέρετε; ROFL, LOL. «Adidas», μου απάντησε κάποιος σε ένα από τα πιο φιλοσοφημένα τουίτ μου και εγώ απορούσα γιατί ανέφερε ένα αθλητικό παπούτσι. Εννοώ, γιατί να μου γράψει κανείς τη μάρκα ενός παπουτσιού; Ρώτησα τη 16χρονη κόρη μου και με διαφώτισε. «Adidas» τώρα σημαίνει: «Όλη μέρα ονειρεύομαι το σεξ».
It really did. Like you notice, nobody could make any sense of what was happening except me, and I didn't give a damn, really, because the whole world, and whole humanity, seemed as confused and lost as I was. I didn't give up then. I even tried to reconstruct my identity on the social media like everyone else does. I thought if I put on philosophical tweets out there people will think I'm with it, but some of the responses I got from those tweets were extremely confusing acronyms which I didn't understand. You know? ROFL, LOL. "Adidas," somebody wrote back to one of my more thought-provoking tweets and I was wondering why would you name a sneaker, I mean, why would you write back the name of a sneaker to me? And I asked my 16-year-old daughter, and she enlightened me. "Adidas" now means "All day I dream about sex."
(Γέλια)
(Laughter)
Όντως. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αυτό. Επομένως απάντησα «WTF» με έντονα γράμματα στον κύριο Adidas, κρυφά ευγνώμων που μερικά ακρώνυμα και πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. WTF.
Really. I didn't know if you know that. So I wrote back, "WTF" in bold to Mr. Adidas, thanking secretly that some acronyms and things won't change at all. WTF.
Να 'μαστε όμως εδώ. Είμαι 51 χρονών, όπως σας είπα, και χωρίς τα περίεργα ακρώνυμα, θα ήθελα μόνο να σας πω αν υπάρχει μια αξιομνημόνευτη στιγμή για να υπάρχει η ανθρωπότητα, είναι τώρα, γιατί ο σημερινός σας εαυτός είναι γενναίος. Ο σημερινός σας εαυτός είναι γεμάτος ελπίδα. Ο σημερινός σας εαυτός είναι καινοτόμος και επινοητικός, και, φυσικά, ο σημερινός σας εαυτός είναι ανησυχητικά ακαθόριστος. Σ' αυτή τη μαγεμένη, ατελή στιγμή της ύπαρξης, καθώς ένιωσα κάπως γενναίος λίγο πριν έρθω εδώ, αποφάσισα να ρίξω μια καλή, αυστηρή ματιά στο πρόσωπό μου. Συνειδητοποίησα ότι αρχίζω να μοιάζω όλο και περισσότερο με το κέρινο ομοίωμά μου στο Μουσείο της Μαντάμ Τισό.
But here we are. I am 51 years old, like I told you, and mind-numbing acronyms notwithstanding, I just want to tell you if there has been a momentous time for humanity to exist, it is now, because the present you is brave. The present you is hopeful. The present you is innovative and resourceful, and of course, the present you is annoyingly indefinable. And in this spell-binding, imperfect moment of existence, feeling a little brave just before I came here, I decided to take a good, hard look at my face. And I realized that I'm beginning to look more and more like the wax statue of me at Madame Tussaud's.
(Γέλια)
(Laughter)
Ναι, και σ' εκείνη τη στιγμή επίγνωσης, έκανα την πιο θεμελιώδη και πιο ουσιαστική ερώτηση για την ανθρωπότητα και μένα: Μήπως πρέπει να διορθώσω το πρόσωπό μου; Πραγματικά. Είμαι ηθοποιός, όπως σας είπα, μια σύγχρονη έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Η χώρα από την οποία κατάγομαι είναι η πηγή μιας ανεξήγητης, αλλά πολύ απλής πνευματικότητας. Μέσα στην αχανή της γενναιοδωρία, η Ινδία αποφάσισε, κατά κάποιο τρόπο, ότι εγώ, ο μουσουλμάνος γιος ενός απένταρου αντάρτη που έκανε καριέρα κατά λάθος στη βιομηχανία που πουλάει όνειρα, θα γινόταν ο βασιλιάς του ρομάντζου, «Ο Άρχοντας του Μπόλιγουντ», o μεγαλύτερος εραστής που έχει δει ποτέ η χώρα... με αυτό το πρόσωπο. Ναι.
Yeah, and in that moment of realization, I asked the most central and pertinent question to humanity and me: Do I need to fix my face? Really. I'm an actor, like I told you, a modern expression of human creativity. The land I come from is the source of inexplicable but very simple spirituality. In its immense generosity, India decided somehow that I, the Muslim son of a broke freedom fighter who accidentally ventured into the business of selling dreams, should become its king of romance, the "Badhshah of Bollywood," the greatest lover the country has ever seen ... with this face. Yeah.
(Γέλια)
(Laughter)
Το έχουν περιγράψει κατά καιρούς ως άσχημο, αντισυμβατικό, και, όλως περιέργως, όχι αρκετά σοκολατένιο.
Which has alternately been described as ugly, unconventional, and strangely, not chocolatey enough.
(Γέλια)
(Laughter)
Οι άνθρωποι αυτής της αρχαίας γης με αγκάλιασαν με την απεριόριστη αγάπη τους, και έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους ότι ούτε η δύναμη, ούτε η φτώχεια, μπορούν να κάνουν τη ζωή σου πιο μαγική ή λιγότερο βασανιστική. Έμαθα από τους ανθρώπους της χώρας μου ότι η αξιοπρέπεια της ζωής, ένα ανθρώπινο πλάσμα, ένας πολιτισμός, μια θρησκεία, μια χώρα, στην πραγματικότητα βρίσκονται μέσα στην ικανότητά μας για συγχώρεση και συμπόνια. Έμαθα ότι οτιδήποτε σε παρακινεί, οτιδήποτε σε ωθεί να δημιουργήσεις, να χτίσεις, οτιδήποτε σε εμποδίζει να αποτύχεις, οτιδήποτε σε βοηθά να επιβιώσεις, είναι ίσως το αρχαιότερο και απλούστερο συναίσθημα της ανθρωπότητας, και αυτό είναι η αγάπη. Ένας αποκρυφιστής ποιητής της χώρας έγραψε ένα γνωστό ποίημα,
The people of this ancient land embraced me in their limitless love, and I've learned from these people that neither power nor poverty can make your life more magical or less tortuous. I've learned from the people of my country that the dignity of a life, a human being, a culture, a religion, a country actually resides in its ability for grace and compassion. I've learned that whatever moves you, whatever urges you to create, to build, whatever keeps you from failing, whatever helps you survive, is perhaps the oldest and the simplest emotion known to mankind, and that is love. A mystic poet from my land famously wrote,
(Αφήγηση ποιήματος στα Χίντι)
(Recites poem in Hindi)
(Τέλος ποιήματος)
(Poem ends)
Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση λέει - ναι, αν γνωρίζετε Χίντι, παρακαλώ χειροκροτήστε, ναι.
Which loosely translates into that whatever -- yeah, if you know Hindi, please clap, yeah.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Είναι πολύ δύσκολο να θυμηθώ. Σε ελεύθερη μετάφραση λέει ότι όλη η γνώση από τα βιβλία που ίσως διαβάσεις και μετά προχωρήσεις και μεταδώσεις τη γνώση σου μέσα από την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την τεχνολογία, η ανθρωπότητα δεν θα γίνει ποτέ σοφότερη όσον αφορά το μέλλον της παρά μόνο αν συνδυαστεί με αγάπη και συμπόνια για τα άλλα είδη. Τα δυόμισι γράμματα της αλφαβήτου που σχηματίζουν τη λέξη πριμ, प्रेम, που σημαίνει «αγάπη», αν μπορείτε να το καταλάβετε και να το κάνετε πράξη, αυτό από μόνο του αρκεί για να φωτίσει την ανθρωπότητα. Επομένως, αληθινά πιστεύω ότι ο μελλοντικός σας εαυτός πρέπει να είναι ένα ον που αγαπά. Αλλιώς θα πάψει να ευημερεί. Θα αφανιστεί απορροφημένο στον εαυτό του.
It's very difficult to remember. Which loosely translates into actually saying that all the books of knowledge that you might read and then go ahead and impart your knowledge through innovation, through creativity, through technology, but mankind will never be the wiser about its future unless it is coupled with a sense of love and compassion for their fellow beings. The two and a half alphabets which form the word "प्रेम," which means "love," if you are able to understand that and practice it, that itself is enough to enlighten mankind. So I truly believe the future "you" has to be a you that loves. Otherwise it will cease to flourish. It will perish in its own self-absorption.
Επομένως, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη δύναμή σας για να χτίσετε τοίχους και να κρατήσετε τους ανθρώπους μακριά, ή μπορείτε να ρίξετε τα εμπόδια και να τους καλωσορίσετε. Μπορείτε να χρησιμοποιήστε την πίστη σας για να κάνετε τους ανθρώπους να φοβούνται και να τους τρομοκρατήσετε ώστε να υποταχθούν, ή μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε για να δώσετε κουράγιο στους ανθρώπους ώστε να φτάσουν στα υψηλότερα επίπεδα της φώτισης. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την ενέργειά σας για να φτιάξετε πυρηνικές βόμβες και να σπείρετε την καταστροφή, ή μπορείτε να σκορπίσετε τη χαρά του φωτός σε εκατομμύρια άλλους. Μπορείτε ασυλλόγιστα να μολύνετε τους ωκεανούς και να αποψιλώσετε τα δάση. Μπορείτε να καταστρέψετε το οικοσύστημα, ή να στραφείτε σε αυτό με αγάπη και να αναδημιουργήσετε τη ζωή από τα νερά και τα δέντρα. Μπορείτε να φτάσετε στον Άρη και να χτίσετε οχυρά, ή να ψάξετε για μορφές ζωής και είδη από τα οποία θα μάθετε και θα σεβαστείτε. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όλα τα λεφτά που έχετε κερδίσει για να χρηματοδοτήσετε μάταιους πολέμους και να δώσετε όπλα σε μικρά παιδιά για να σκοτωθούν μεταξύ τους, ή μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να παράγετε περισσότερη τροφή και να γεμίσετε τα στομάχια τους.
So you may use your power to build walls and keep people outside, or you may use it to break barriers and welcome them in. You may use your faith to make people afraid and terrify them into submission, or you can use it to give courage to people so they rise to the greatest heights of enlightenment. You can use your energy to build nuclear bombs and spread the darkness of destruction, or you can use it to spread the joy of light to millions. You may filthy up the oceans callously and cut down all the forests. You can destroy the ecology, or turn to them with love and regenerate life from the waters and trees. You may land on Mars and build armed citadels, or you may look for life-forms and species to learn from and respect. And you can use all the moneys we all have earned to wage futile wars and give guns in the hands of little children to kill each other with, or you can use it to make more food to fill their stomachs with.
Η χώρα μου με δίδαξε ότι η ικανότητα ενός ανθρώπου να αγαπήσει πλησιάζει τη θεϊκότητα. Λάμπει σ' έναν κόσμο όπου ο πολιτισμός, νομίζω, έχει ήδη αλλοιωθεί. Τις τελευταίες μέρες οι ομιλίες εδώ, οι υπέροχοι άνθρωποι που έρχονται και δείχνουν το ταλέντο τους, μιλώντας για τα επιτεύγματά τους, την καινοτομία, την τεχνολογία, τις επιστήμες, τη γνώση που κερδίζουμε βρισκόμενοι εδώ στις ομιλίες TED και όλοι εσείς, είναι αρκετοί λόγοι για να γιορτάσουμε το μελλοντικό «εμείς». Ωστόσο, σ' αυτή τη γιορτή, η αποστολή να καλλιεργήσουμε την ικανότητά μας για αγάπη και συμπόνια πρέπει να εδραιωθεί εξίσου.
My country has taught me the capacity for a human being to love is akin to godliness. It shines forth in a world which civilization, I think, already has tampered too much with. In the last few days, the talks here, the wonderful people coming and showing their talent, talking about individual achievements, the innovation, the technology, the sciences, the knowledge we are gaining by being here in the presence of TED Talks and all of you are reasons enough for us to celebrate the future "us." But within that celebration the quest to cultivate our capacity for love and compassion has to assert itself, has to assert itself, just as equally.
Επομένως, πιστεύω ότι ο μελλοντικός σας εαυτός είναι ένα απεριόριστο ον. Ονομάζεται τσάκρα στην Ινδία, όπως ένας κύκλος. Τελειώνει εκεί από όπου αρχίζει για να ολοκληρωθεί. Ένα ον που αντιλαμβάνεται τον χρόνο και τον χώρο διαφορετικά, αντιλαμβάνεται και τα δύο, την πέρα από κάθε φαντασία και φανταστική σας σημασία αλλά και την παντελή ασημαντότητά σας στο ευρύτερο πλαίσιο του σύμπαντος. Ένα ον που επιστρέφει στην αρχική αθωότητα της ανθρωπότητας, που αγαπά με καθαρή καρδιά, που βλέπει με τα μάτια της αλήθειας, που ονειρεύεται με τη διαύγεια ενός αναλλοίωτου μυαλού.
So I believe the future "you" is an infinite you. It's called a chakra in India, like a circle. It ends where it begins from to complete itself. A you that perceives time and space differently understands both your unimaginable and fantastic importance and your complete unimportance in the larger context of the universe. A you that returns back to the original innocence of humanity, which loves from the purity of heart, which sees from the eyes of truth, which dreams from the clarity of an untampered mind.
Ο μελλοντικός σας εαυτός πρέπει να είναι σαν ένα αστέρι του σινεμά που γερνάει που πίστευε ότι υπάρχει η δυνατότητα για έναν κόσμο που είναι πλήρως, εντελώς εγωκεντρικά, ερωτευμένος με τον εαυτό του. Ένας κόσμος, στ' αλήθεια, πρέπει να είναι ένα ον που θα δημιουργήσει έναν κόσμο που θα είναι ο δικός του αγαπημένος. Αυτό πιστεύω, κυρίες και κύριοι, ότι πρέπει να είναι ο μελλοντικός σας εαυτός.
The future "you" has to be like an aging movie star who has been made to believe that there is a possibility of a world which is completely, wholly, self-obsessively in love with itself. A world -- really, it has to be a you to create a world which is its own best lover. That I believe, ladies and gentlemen, should be the future "you."
Σας ευχαριστώ πολύ. Σουκρίγια.
Thank you very much. Shukriya.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)