The anger in me against corruption made me to make a big career change last year, becoming a full-time practicing lawyer. My experiences over the last 18 months, as a lawyer, has seeded in me a new entrepreneurial idea, which I believe is indeed worth spreading. So, I share it with all of you here today, though the idea itself is getting crystallized and I'm still writing up the business plan. Of course it helps that fear of public failure diminishes as the number of ideas which have failed increases.
הזעם שיש בי נגד השחיתות הניע אותי לעשות שינוי גדול בקריירה שלי לפני שנה, כשנעשיתי לעורך דין במשרה מלאה. חוויותי, מ-18 החודשים שחלפו, כעורך דין, נטעו בי רעיון ליוזמה חדשה, שלדעתי היא באמת ראויה להפצה. לכן אני משתף בכך היום את כולכם, למרות שהרעיון עדיין בהתגבשות ואני עדיין מנסח את התכנית העסקית. ברור שעוזר שהפחד מפני כשלון ציבורי קטן כשמספר הרעיונות שנכשלו עולה.
I've been a huge fan of enterprise and entrepreneurship since 1993. I've explored, experienced, and experimented enterprise and capitalism to my heart's content. I built, along with my two brothers, the leading real estate company in my home state, Kerala, and then worked professionally with two of India's biggest businessmen, but in their startup enterprises. In 2003, when I stepped out of the pure play capitalistic sector to work on so-called social sector issues, I definitely did not have any grand strategy or plan to pursue and find for-profit solutions to addressing pressing public issues.
אני חובב נלהב של מיזמים ויזמות מאז 1993. חקרתי, התנסיתי, וערכתי ניסויים ביזמות ובקפיטליזם מתוך אהבה. בניתי, יחד עם שני אחי את חברת הנדל"ן המובילה בארץ מולדתי, קראלה. ואז עבדתי בשיתוף פעולה מקצועי עם שני אנשי העסקים הגדולים ביותר בהודו, במיזמי ההזנק שלהם. ב-2003, כשיצאתי מהמשחק הנקי במגזר ההון כדי לעבוד על מה שמכונה סוגיות המגזר החברתי, לא היתה לי שום אסטרטגיה גדולה או תכנית לביצוע או איתור פתרונות מניבי רווח כמענה על צרכי ציבור דוחקים.
When life brought about a series of death and near-death experiences within my close circle, which highlighted the need for an emergency medical response service in India, similar to 911 in USA. To address this, I, along with four friends, founded Ambulance Access for All, to promote life-support ambulance services in India. For those from the developing world, there is nothing, absolutely nothing new in this idea. But as we envisioned it, we had three key goals: Providing world-class life support ambulance service which is fully self-sustainable from its own revenue streams, and universally accessible to anyone in a medical emergency, irrespective of the capability to pay. The service which grew out of this, Dial 1298 for Ambulance, with one ambulance in 2004, now has a hundred-plus ambulances in three states, and has transported over 100,000 patients and victims since inception.
כשהחיים חוללו סדרה של חוויות מוות וכמעט-מוות בחוג האישי שלי, שהדגישו את הצורך בשירות חירום רפואי בהודו, בדומה ל-911 בארה"ב. כדי לפתור זאת, אני ועוד ארבעה חברים, ייסדנו שירות "אמבולנסים לכל דכפין", לקידום שירותי אמבולנסים לקיום חיים בהודו. לגבי מי שבא מהעולם המתפתח, אין בהחלט חידוש ברעיון הזה. אך החזון שלנו כלל שלוש מטרות מפתח: לספק שירות אמבולנסים מציל-חיים ברמה עולמית שיהיה עצמאי כלכלית הודות להכנסות שלו, ושיהיה נגיש מכל מקום לכל מי שנתון במצב חירום רפואי, בלי קשר ליכולתו לשלם. השירות שצמח מכך, "חייג 1298 לאמבולנס," שהחל עם אמבולנס אחד ב-2004, וכולל עתה מעל מאה אמבולנסים בשלוש מדינות, ושהסיע מעל 100,000 חולים וקורבנות מאז ייסודו.
The service is -- (Applause) fully self-sustainable from its own revenues, without accessing any public funds, and the cross-subsidy model actually works, where the rich pays higher, poor pays lower, and the accident victim is getting the service free of charge. The service responded effectively and efficiently, during the unfortunate 26/11 Mumbai terror attacks. And as you can see from the visuals, the service was responding and rescuing victims from the incident locations even before the police could cordon off the incident locations and formally confirm it as a terror strike. We ended up being the first medical response team in every incident location and transported 125 victims, saving life.
השירות הוא -- [מחיאות כפיים] עצמאי לגמרי מבחינה כלכלית הודות להכנסותיו, ללא צורך לפנות לקרנות ציבוריות והדגם של סיבסוד רוחבי באמת פועל, כשהעשירים משלמים יותר והעניים - פחות, ואילו קורבנות של תאונות זוכים לשירות חינם. השירות הגיב היטב וביעילות, במהלך האירועים המצערים של התקפת הטרור במומבאי ב-26.11. וכפי שאתם רואים מהצילומים, השירות נתן מענה והציל קורבנות מאתרי התקריות אפילו לפני שהמשטרה הספיקה לסגור את אתרי התקריות ולאשר רשמית שמדובר בהתקפת טרור. בסופו של דבר נעשינו לצוות התגובה הרפואי הראשון בכל אתר תקרית והסענו 125 קורבנות, והצלנו חיים.
(Applause)
[מחיאות כפיים]
In tribute and remembrance of 26/11 attacks over the last one year, we have actually helped a Pakistani NGO, Aman Foundation, to set up a self-sustainable life support ambulance service in Karachi, facilitated by Acumen Fund.
לזכר התקפות ה-26.11, במהלך השנה החולפת, סייענו לארגון לא-ממשלתי פקיסטני, "מכון עמאן", להקים שירות אמבולנסים עצמאי כלכלית להצלת חיים בקרצ'י, בסיוע "קרן אקומן".
(Applause)
[מחיאות כפיים]
It's a small message from us, in our own small way to the enemies of humanity, of Islam, of South Asia, of India, and of Pakistan, that humanity will continue to bloom, irrespective of such dastardly attacks. Since then I've also co-founded two other social enterprises. One is Education Access for All, setting up schools in small-town India. And the other is Moksha-Yug Access, which is integrating rural supply chain on the foundations of self-help group-based microfinance. I guess we seem to be doing at least a few things right. Because diligent investors and venture funds have committed over 7.5 million dollars in funding. With the significance being these funds have come in as a QT capital, not as grant or as philanthropy.
זהו מסר קטן מאיתנו, בדרכנו הצנועה לאויבי האנושות, האיסלם, צפון אסיה, הודו ופקיסטן, שהאנושות תמשיך לשגשג, למרות ההתקפות השפלות האלה. מאז גם ייסדתי במשותף שני מיזמים חברתיים נוספים. האחד הוא "חינוך לכל", שמקים בתי ספר בערים הקטנות של הודו. והשני הוא "מוקשה יוג", שהיא שילוב של רשת אספקה כפרית על יסוד מימון זעיר מבוסס קבוצת עזרה עצמית. כנראה שיש כמה דברים שאנו בכל זאת עושים נכון. כי משקיעים מתמידים וקרנות הון סיכון התחייבו ליותר מ-7.5 מיליון דולר לצורך מימון. והמשמעותי כאן הוא שקרנות אלה באות כהון הערכת סחירות, ולא כמילגה או נדבה.
Now I come back to the idea of the new social enterprise that I'm exploring. Corruption, bribes, and lack of transparency. You may be surprised to know that eight speakers yesterday actually mentioned these terms in their talks. Bribes and corruption have both a demand and a supply side, with the supply side being mostly of greedy corporate unethical businesses and hapless common man. And the demand side being mostly politicians, bureaucrats and those who have discretionary power vested with them.
וכעת אחזור לרעיון של יוזמה חברתית חדשה שאני בודק עכשיו. שחיתות, שוחד והעדר שקיפות. אולי תופתעו לדעת ששמונה נואמים אתמול הזכירו מונחים אלה בהרצאותיהם. לשוחד וגם לשחיתות יש היבט של היצע וביקוש. כשהיבט ההיצע הוא בעיקר עסקים תאגידיים תאבי-בצע וחסרי-מוסר ואנשים פשוטים חסרי-מזל. ואילו בצד הביקוש יש בעיקר פוליטיקאים, ביורוקרטים, ואלה שכושר השיפוט הוענק להם.
According to World Bank estimate, one trillion dollars is paid in bribes every year, worsening the condition of the already worse off. Yet, if you analyze the common man, he or she does not wake up every day and say, "Hmm, let me see who I can pay a bribe to today." or, "Let me see who I can corrupt today." Often it is the constraining or the back-to-the-wall situation that the hapless common man finds himself or herself in that leads him to pay a bribe. In the modern day world, where time is premium and battle for subsistence is unimaginably tough, the hapless common man simply gives in and pays the bribe just to get on with life.
לפי הערכות הבנק העולמי, טריליון דולר ניתנים כשוחד בכל שנה, ומחמירים את המצב הגרוע ממילא. אך אם תבחנו את האדם הפשוט, הוא או היא לא מתעוררים מידי בוקר ואומרים, "הממ, הבה ונראה את מי אוכל לשחד היום." או, "את מי אוכל להדיח היום מדרך הישר." בד"כ מדובר בתנאי לחץ או בהידחקות לפינה שהאדם הפשוט האומלל מוצא בהם את עצמו או עצמה ואשר מאלצים אותם לשלם שוחד. בעולם של ימינו, כשלזמן יש ערך עליון, ומלחמת הקיום קשה מעל לכל דמיון האדם הפשוט וביש-המזל פשוט מוותר ומשלם שוחד כדי שיוכל להמשיך בחייו.
Now, let me ask you another question. Imagine you are being asked to pay a bribe in your day-to-day life to get something done. What do you do? Of course you can call the police. But what is the use if the police department is in itself steeped in corruption? Most definitely you don't want to pay the bribe. But you also don't have the time, resources, expertise or wherewithal to fight this. Unfortunately, many of us in this room are supporters of capitalist policies and market forces.
הבה ואשאל אתכם שאלה נוספת. תארו לעצמכם שאתם מתבקשים לשלם שוחד בחיי היומיום כדי שתוכלו לעשות דברים. מה תעשו? כמובן, תוכלו לקרוא למשטרה. אך מה הטעם אם המשטרה עצמה שקועה בשחיתות? ברור שאינכם רוצים לשלם את השוחד. אך גם אין לכם זמן, משאבים, ידע או אמצעים להילחם בכך. למרבה הצער, רבים מאיתנו כאן באולם תומכים במדיניות קפיטליסטית ובכוחות השוק.
Yet the market forces around the world have not yet thrown up a service where you can call in, pay a fee, and fight the demand for a bribe. Like a bribe buster service, or 1-800-Fight-Bribes, or www.stopbribes.org or www.preventcorruption.org. Such a service simply do not exist. One image that has haunted me from my early business days is of a grandmother, 70 plus years, being harassed by the bureaucrats in the town planning office. All she needed was permission to build three steps to her house, from ground level, making it easier for her to enter and exit her house. Yet the officer in charge would not simply give her the permit for want of a bribe. Even though it pricked my conscience then, I could not, or rather I did not tend to her or assist her, because I was busy building my real estate company. I don't want to be haunted by such images any more.
אך כוחות השוק בכל העולם עוד לא הוציאו מקרבם שירות שאפשר להזמינו, לשלם תמורתו ולהילחם בדרישת השוחד. נניח, "שירות חיסול שוחד", או "1-800-אנטי-שוחד", או אתר אינטרנט ללחימה בשוחד או אתר למניעת שחיתות. שירות כזה פשוט איננו קיים. תמונה אחת שרדפה אותי מתחילת חיי העסקיים היא של סבתא בת 70 פלוס, שסבלה הטרדה של פקידים במשרד התכנון העירוני. היא רצתה רק אישור לבנות 3 מדרגות אל ביתה, מקומת הקרקע, כדי שיהיה לה קל יותר להיכנס ולצאת. אך הפקיד האחראי לא רצה לתת לה פשוט את האישור כי ציפה לשוחד. ואף שמצפוני הציק לי אז, לא יכולתי, ויותר נכון לא ניגשתי ולא עזרתי לה, כי הייתי עסוק בבניית חברת הנדל"ן שלי. אינני רוצה שמראות כאלה ירדפו אותי יותר.
A group of us have been working on a pilot basis to address individual instances of demands for bribes for common services or entitlement. And in all 42 cases where we have pushed back such demands using existing and legitimate tools like the Right to Information Act, video, audio, or peer pressure, we have successfully obtained whatever our clients set out to achieve without actually paying a bribe. And with the cost of these tools being substantially lower than the bribe demanded. I believe that these tools that worked in these 42 pilot cases can be consolidated in standard processes in a BPO kind of environment, and made available on web, call-center and franchise physical offices, for a fee, to serve anyone confronted with a demand for a bribe. The target market is as tempting as it can get. It can be worth up to one trillion dollars, being paid in bribes every year, or equal to India's GDP. And it is an absolutely virgin market.
קבוצה מאיתנו עובדת בצורה נסיונית ומטפלת במצבים מסוימים של בקשות לשוחד מצד שירותי או רשויות ציבור. ובכל 42 המקרים בהם הדפנו דרישות כאלה בעזרת כלים חוקיים קיימים כמו חוק חופש המידע, וידאו, אודיו, או לחץ מצד עמיתים, הצלחנו להשיג את מה שלקוחותינו ביקשו להשיג, מבלי לשלם שום שוחד. מחירם של כלים אלה הוא זול משמעותית מדרישות השוחד. אני מאמין שהכלים שפעלו ב-42 המקרים הנסיוניים האלה יכולים להתגבש לכלל נהלים תקניים במעין סביבת מיקור חוץ עסקי, ולהיות זמינים באינטרנט, במוקדים טלפוניים ובמשרדים ממשיים בזכיון, תמורת תשלום, לסיוע לכל מי שנתקל בדרישה לשוחד. שוק המטרה מפתה ללא גבול. השווי עשוי להיות עד טריליון דולר, שניתנים כשוחד מידי שנה, או שווה לתוצר הלאומי הגולמי של הודו. וזהו שוק בתול לחלוטין.
I propose to explore this idea further, to examine the potential of creating a for-profit, fee-based BPO kind of service to stop bribes and prevent corruption. I do realize that the fight for justice against corruption is never easy. It never has been and it never will be. In my last 18 months as a lawyer, battling small- and large-scale corruption, including the one perpetrated by India's biggest corporate scamster. Through his charities I have had three police cases filed against me alleging trespass, impersonation and intimidation. The battle against corruption exacts a toll on ourselves, our families, our friends, and even our kids. Yet I believe the price we pay is well worth holding on to our dignity and making the world a fairer place.
אני מציע להמשיך לחקור רעיון זה, כדי לבחון את הפוטנציאל של הקמת מיקור חוץ עסקי רווחי ובתשלום כשירות שיעצור את מעשי השוחד וימנע שחיתות. אני יודע שהמלחמה למען הצדק ונגד השחיתות איננה קלה. מעולם לא היתה כזו, ולעולם גם לא תהיה. ב-18 החודשים שחלפו עלי כעורך דין, במאבקים נגד שחיתות בהיקפים גדולים כקטנים, כולל ההונאה של התאגיד הגדול ביותר בהודו שדרך מפעלי הצדקה שלו פתח נגדי 3 תיקים במשטרה בהאשמות של הסגת גבול, התחזות ואיומים. הקרב נגד השחיתות גובה מחיר מאיתנו, ממשפחותינו, מידידינו ואף מילדינו. אך אני מאמין שהמחיר שנשלם שווה את כבודנו ואת הפיכת העולם למקום הוגן יותר.
What gives us the courage? As my close friend replied, when told during the seeding days of the ambulance project that it is an impossible task and the founders are insane to chalk up their blue-chip jobs, I quote: "Of course we cannot fail in this, at least in our own minds. For we are insane people, trying to do an impossible task. And an insane person does not know what an impossible task is." Thank you.
מה נותן לנו את האומץ? כפי שחברי הטוב ענה, כשנאמר לו, בתקופת הקמת מיזם האמבולנסים, שזאת משימה בלתי אפשרית, ושהמייסדים מטורפים ומסכנים את הונם היקר, אני מצטט, "ברור שאיננו יכולים להיכשל בכך לפחות בתודעתנו. הרי אנו מטורפים, שמנסים לבצע משימה בלתי אפשרית. ומטורף אינו יודע מהי משימה בלתי אפשרית." תודה רבה.
(Applause)
[מחיאות כפיים]
Chris Anderson: Shaffi, that is a really exciting business idea. Shaffi Mather: I just have to get through the initial days where I don't get eliminated.
כריס אנדרסון: שאפי, זה רעיון עסקי ממש מלהיב. ש"מ: עלי רק לעבור את הימים הראשונים מבלי שאחוסל.
(Laughter)
[צחוק]
CA: What's on your mind? I mean, give us a sense of the numbers here -- a typical bribe and a typical fee. I mean, what's in your head?
כ"א: מה הרעיון שלך? כלומר, תן לנו מושג על המספרים-- שוחד אופייני מול תשלום אופייני. מה הסכומים?
SM: So let me ... Let me give you an example. Somebody who had applied for the passport. The officer was just sitting on it and was demanding around 3,000 rupees in bribes. And he did not want to pay. So we actually used the Right to Information Act, which is equal to the Freedom of Information Act in the United States, and pushed back the officers in this particular case. And in all these 42 cases, when we kept pushing them back, there was three kinds of reaction. A set of people actually say, "Oh, let me just grant it to them, and run away from it." Some people actually come back and say, "Oh, you want to screw me. Let me show you what I can do." And he will push us back. So you take the next step, or use the next tool available in what we are putting together, and then he relents. By the third time, in all 42 cases, we have achieved success.
ס"מ: אתן לך דוגמה. מישהו פנה לקבל דרכון. הפקיד עיכב אותו ודרש כ-3,000 רופיות כשוחד. והאיש לא רצה לשלם. אז ניצלנו את חוק חופש המידע, שזהה לחוק האמריקאי, והדפנו במקרה הזה את הפקיד. ובכל 42 המקרים האלה, כשהדפנו אותם, היו שלושה סוגי תגובות. היו אנשים שאמרו, "בסדר, אני אתן לו, רק תעזבו אותי בשקט." והיו אחרים שממש אמרו, "אתם רוצים להתעסק איתי? חכו ותראו מה אעשה לכם." והיו הודפים אותנו. ואז עוברים לשלב הבא, או מפעילים את הכלי הבא בערכת הכלים שהרכבנו, ואז הם היו מתרככים. בפעם השלישית, בכל 42 המקרים, השגנו הצלחה.
CA: But if it's a 3,000-rupee, 70-dollar bribe, what fee would you have to charge, and can you actually make the business work?
כ"א: אבל זה שוחד של 3,000 רופיות, 70 דולר. איזה תשלום תדרשו כדי שהעסק יישאר רווחי?
SM: Well, actually the cost that we incurred was less than 200 rupees. So, it actually works.
ס"מ: למעשה, המחיר שדרשנו היה פחות מ-200 רופיות, כך שזה עובד.
CA: That's a high gross margin business. I like it.
כ"א: זהו עסק בעל שולי ברוטו גבוהים. מוצא חן בעיני.
(Laughter)
[צחוק]
SM: I actually did not want to answer this on the TED stage.
ס"מ: לא רציתי לענות על זה מעל במת TED.
CA: OK, so these are provisional numbers, no pricing guarantee. If you can pull this off, you will be a global hero. I mean, this could be huge. Thank you so much for sharing this idea at TED.
כ"א: בסדר, אז נאמר שזה מחיר זמני, לא מובטח. אם תצליח בכך, תהיה גיבור בנינלאומי. הרי זה יכול להיות עצום. תודה רבה ששיתפת אותנו ברעיון שלך כאן ב-TED.
(Applause)
[מחיאות כפיים]