Μερικές φορές με προσκαλούν να δώσω παράξενες ομιλίες. Προσκλήθηκα να μιλήσω στους ανθρώπους που μεταμφιέζονται με μεγάλες στολές λούτρινων ζώων για να δώσουν παράσταση σε αθλητικές εκδηλώσεις. Δυστυχώς, δεν μπορούσα να πάω. Αλλά με έκανε να σκεφτώ το γεγονός ότι αυτοί οι τύποι, τουλάχιστον οι περισσότεροι, γνωρίζουν τι κάνουν για προσπορισμό. Mεταμφιέζονται σαν λούτρινα ζωάκια και διασκεδάζουν ανθρώπους σε αθλητικές εκδηλώσεις.
So sometimes I get invited to give weird talks. I got invited to speak to the people who dress up in big stuffed animal costumes to perform at sporting events. Unfortunately I couldn't go. But it got me thinking about the fact that these guys, at least most of them, know what it is that they do for a living. What they do is they dress up as stuffed animals and entertain people at sporting events.
Αμέσως μετά προσκλήθηκα να μιλήσω στο συνέδριο των ανθρώπων που φτιάχνουν ζωάκια από μπαλόνια. Πάλι δεν μπόρεσα αλλά είναι εκπληκτική ομάδα. Φτιάχνουν ζωάκια από μπαλόνια. Υπάρχει μεγάλη διαφορά από αυτούς που φτιάχνουν άσεμνα ζωάκια αλλά... (Γέλια) φτιάχνουν πολλά άψογα πράγματα με μπαλόνια. Μερικές φορές μπλέκουν αλλά όχι συχνά. Το άλλο με αυτούς τους τύπους είναι ότι κι αυτοί γνωρίζουν τι δουλειά κάνουν. Φτιάχνουν ζωάκια από μπαλόνια.
Shortly after that I got invited to speak at the convention of the people who make balloon animals. And again, I couldn't go. But it's a fascinating group. They make balloon animals. There is a big schism between the ones who make gospel animals and porn animals, but -- (Laughter) they do a lot of really cool stuff with balloons. Sometimes they get in trouble, but not often. And the other thing about these guys is, they also know what they do for a living. They make balloon animals.
Αλλά τι δουλειά κάνουμε εμείς; Τι ακριβώς κάνουν καθημερινά οι άνθρωποι που παρακολουθούν αυτή την ομιλία; Θα υποστηρίξω με επιχειρήματα ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε τα πάντα. Προσπαθούμε να βρούμε ένα κομμάτι του κατεστημένου -κάτι που μας ενοχλεί, που χρειάζεται βελτίωση, κάτι που μας τρώει να αλλάξει- και το αλλάζουμε. Προσπαθούμε να κάνουμε μεγάλη, μόνιμη, σημαντική αλλαγή. Αλλά δεν το σκεφτόμαστε έτσι. Δεν έχουμε ξοδέψει πολύ χρόνο συζητώντας πώς είναι η διαδικασία. Το μελετώ για δυο χρόνια και θέλω να μοιραστώ δυο ιστορίες μαζί σας σήμερα.
But what do we do for a living? What exactly to the people watching this do every day? And I want to argue that what we do is we try to change everything. That we try to find a piece of the status quo -- something that bothers us, something that needs to be improved, something that is itching to be changed -- and we change it. We try to make big, permanent, important change. But we don't think about it that way. And we haven't spent a lot of time talking about what that process is like. And I've been studying it for a couple years. And I want to share a couple stories with you today.
Πρώτα, για έναν τύπο ονόματι Νέιθαν Ουίνογκραντ. Ο Νέιθαν ήταν το υπ' αριθμόν δύο άτομο στο ΕΚΠΠΑΖ του Σαν Φρανσίσκο. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε για την ιστορία του ΕΚΠΠΑΖ είναι πως ιδρύθηκε για να σκοτώνει σκύλους και γάτες. Οι πόλεις τους ανέθεσαν ως καθήκον να ξεφορτωθούν τα αδέσποτα και να τα καταστρέψουν. Σε ένα έτος, 4 εκατομμύρια σκύλοι και γάτες θανατώθηκαν, τα περισσότερα μέσα σε 24 ώρες μετά την αποκομιδή τους από το δρόμο. Ο Νέιθαν και το αφεντικό του το είδαν και δεν μπόρεσαν να το ανεχθούν. Έτσι ξεκίνησαν να κάνουν το Σαν Φρανσίσκο μια πόλη χωρίς σκοτωμούς: να δημιουργήσουν μια ολόκληρη πολιτεία όπου κάθε σκύλος και γάτα, εκτός κι αν ήταν άρρωστα ή επικίνδυνα, θα υιοθετούνταν, δεν θα θανατώνονταν. Όλοι είπαν πως ήταν αδύνατον. Ο Νέιθαν και το αφεντικό του απευθύνθηκαν στο δημοτικό συμβούλιο για αλλαγή της διάταξης. Και άνθρωποι των ΕΚΠΠΑΖ και καταφυγίων της χώρας πήγαν στο Σαν Φρανσίσκο για να καταθέσουν εναντίον τους - για να πουν πως θα έβλαπτε το κίνημα και ήταν απάνθρωπο. Επέμεναν κι ο Νέιθαν πήγε κατευθείαν στην κοινότητα. Επικοινώνησε με άτομα που νοιάζονταν γι' αυτό: μη επαγγελματίες, ανθρώπους με πάθος. Μέσα σε δυο χρόνια μόνο, το Σαν Φρανσίσκο έγινε η πρώτη πόλη χωρίς σκοτωμούς, χωρίς έλλειμμα, πλήρως υποστηριζόμενη από την κοινότητα. Ο Νέιθαν έφυγε και πήγε στην επαρχία Τόμκινς της Νέας Υόρκης - τόσο διαφορετικό από το Σαν Φρανσίσκο όσο μπορεί να γίνει μέσα στις ΗΠΑ. Και το έκανε ξανά. Από δοξασμένος μπόγιας άλλαξε και μεταμόρφωσε εντελώς την κοινότητα. Μετά πήγε στη Βόρεια Καρολίνα και το ξαναέκανε. Πήγε στο Ρίνο και το ξαναέκανε.
First, about a guy named Nathan Winograd. Nathan was the number two person at the San Francisco SPCA. And what you may not know about the history of the SPCA is, it was founded to kill dogs and cats. Cities gave them a charter to get rid of the stray animals on the street and destroy them. In a typical year four million dogs and cats were killed, most of them within 24 hours of being scooped off of the street. Nathan and his boss saw this, and they could not tolerate it. So they set out to make San Francisco a no-kill city: create an entire city where every dog and cat, unless it was ill or dangerous, would be adopted, not killed. And everyone said it was impossible. Nathan and his boss went to the city council to get a change in the ordinance. And people from SPCAs and humane shelters around the country flew to San Francisco to testify against them -- to say it would hurt the movement and it was inhumane. They persisted. And Nathan went directly to the community. He connected with people who cared about this: nonprofessionals, people with passion. And within just a couple years, San Francisco became the first no-kill city, running no deficit, completely supported by the community. Nathan left and went to Tompkins County, New York -- a place as different from San Francisco as you can be and still be in the United States. And he did it again. He went from being a glorified dogcatcher to completely transforming the community. And then he went to North Carolina and did it again. And he went to Reno and he did it again.
Όταν σκέφτομαι τι έκανε ο Νέιθαν όταν σκέφτομαι τι κάνουν οι άνθρωποι εδώ, σκέφτομαι ιδέες. Σκέφτομαι την ιδέα ότι η δημιουργία και η διάδοση μιας ιδέας έχουν πολλά πίσω τους. Δεν ξέρω αν έχετε πάει ποτέ σε Εβραϊκό γάμο, αλλά παίρνουν έναν γλόμπο και τον σπάζουν. Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι και ιστορίες γι' αυτό. Αλλά ένας λόγος είναι επειδή δείχνει αλλαγή από το πριν στο μετά. Είναι μια στιγμή στο χρόνο. Θέλω να υποστηρίξω ότι ζούμε και βρισκόμαστε στην κρίσιμη στιγμή μιας αλλαγής στον τρόπο που δημιουργούνται οι ιδέες κι εξαπλώνονται κι εφαρμόζονται.
And when I think about what Nathan did, and when I think about what people here do, I think about ideas. And I think about the idea that creating an idea, spreading an idea has a lot behind it. I don't know if you've ever been to a Jewish wedding, but what they do is, they take a light bulb and they smash it. Now there is a bunch of reasons for that, and stories about it. But one reason is because it indicates a change, from before to after. It is a moment in time. And I want to argue that we are living through and are right at the key moment of a change in the way ideas are created and spread and implemented.
Ξεκινήσαμε με την ιδέα του εργοστασίου: ότι θα άλλαζες τον κόσμο αν είχες αποδοτικό εργοστάσιο που θα έβγαζε αβέρτα αλλαγή. Μετά πήγαμε στην ιδέα της τηλεόρασης, που έλεγε αν είχες μεγάλη προβολή, αν έβγαινες στην τηλεόραση αρκετά, αν αγόραζες διαφημιστικό χρόνο, θα κέρδιζες. Τώρα βρισκόμαστε σε ένα νέο μοντέλο ηγεσίας, όπου ο τρόπος που κάνουμε την αλλαγή δεν είναι χρησιμοποιώντας χρήματα ή ισχύ για να μοχλεύσουμε το σύστημα, αλλά ηγούμενοι.
We started with the factory idea: that you could change the whole world if you had an efficient factory that could churn out change. We then went to the TV idea, that said if you had a big enough mouthpiece, if you could get on TV enough times, if you could buy enough ads, you could win. And now we're in this new model of leadership, where the way we make change is not by using money or power to lever a system, but by leading.
Ορίστε οι τρεις κύκλοι. Πρώτος: ο κύκλος εργοστασίου. Ο Χένρι Φορντ επινοεί μια άψογη ιδέα. Του επιτρέπει να προσλάβει ανθρώπους που συνήθως έπαιρναν 50 λεπτά την ημέρα, και να τους πληρώνει 5 δολάρια την ημέρα. Επειδή έχει αρκετά αποδοτικό εργοστάσιο. Με αυτό το είδος πλεονεκτήματος μπορείς να βγάζεις αβέρτα αυτοκίνητα. Μπορείς να κάνεις πολύ αλλαγή. Μπορείς να φτιάξεις δρόμους. Μπορείς να αλλάξεις τη δομή ολόκληρου του κράτους. Η ουσία όσων κάνεις είναι πως χρειάζεσαι συνεχώς φθηνότερο εργατικό δυναμικό και συνεχώς γρηγορότερα μηχανήματα. Το πρόβλημα που συναντάμε είναι πως ξεμένουμε κι απ' τα δύο. Και από φθηνότερο εργατικό δυναμικό και από γρηγορότερα μηχανήματα. (Γέλια)
So let me tell you about the three cycles. The first one is the factory cycle. Henry Ford comes up with a really cool idea. It enables him to hire men who used to get paid 50 cents a day and pay them five dollars a day. Because he's got an efficient enough factory. Well with that sort of advantage you can churn out a lot of cars. You can make a lot of change. You can get roads built. You can change the fabric of an entire country. That the essence of what you're doing is you need ever-cheaper labor, and ever-faster machines. And the problem we've run into is, we're running out of both. Ever-cheaper labor and ever-faster machines. (Laughter)
Ανασυγκροτούμαστε για ένα λεπτό και λέμε: «Αυτό είναι: τηλεόραση. Διαφήμιση. Προώθηση. Παίρνω μια καλή ιδέα και την προωθώ στον κόσμο. Έχω καλύτερη ποντικοπαγίδα. Αν μπορώ να βρω αρκετά χρήματα να πω σε αρκετούς, θα πουλήσω αρκετά». Μπορείς να χτίσεις ολόκληρη βιομηχανία πάνω σε αυτή την ιδέα. Αν χρειαστεί, μπορείς να βάλεις μωρά στις διαφημίσεις σου. Ή μπορείς να χρησιμοποιήσεις μωρά να πουλήσεις άλλα πράγματα. Αν δεν πιάσουν τα μωρά, μπορείς να χρησιμοποιήσεις γιατρούς. Αλλά πρόσεχε, επειδή δεν θέλεις να έχεις ατυχή παράθεση όπου μιλάς για το ένα αντί για το άλλο. (Γέλια) Αυτό το μοντέλο απαιτεί να ενεργείς σαν τον βασιλιά, σαν το άτομο στο μπροστινό σημείο του δωματίου να ρίχνεις πράγματα στους υποτελείς από πίσω, να είσαι επικεφαλής και να λες στους ανθρώπους τι να κάνουν μετά. Το σύντομο μικρό διάγραμμα δείχνει ότι είσαι εδώ πάνω και το προωθείς έξω προς τον κόσμο. Αυτή η μέθοδος -η μαζική προώθηση- απαιτεί μέσες ιδέες, επειδή απευθύνεσαι στη μάζα, και πολλές διαφημίσεις. Σαν αποστολείς ανεπιθύμητων ηλεκτρονικών μηνυμάτων προσπαθήσαμε να υπνωτίσουμε τους πάντες να αγοράσουν την ιδέα μας, να κάνουν δωρεά για τον αγώνα μας, να ψηφίσουν τον υποψήφιό μας. Δυστυχώς, ούτε αυτό πιάνει τόσο πολύ πλέον. (Γέλια)
So we shift gears for a minute, and say, "I know: television; advertising. Push push. Take a good idea and push it on the world. I have a better mousetrap. And if I can just get enough money to tell enough people, I'll sell enough." And you can build an entire industry on that. If necessary you can put babies in your ads. If necessary you can use babies to sell other stuff. And if babies don't work, you can use doctors. But be careful. Because you don't want to get an unfortunate juxtaposition, where you're talking about one thing instead of the other. (Laughter) This model requires you to act like the king, like the person in the front of the room throwing things to the peons in the back. That you are in charge, and you're going to tell people what to do next. The quick little diagram of it is, you're up here, and you are pushing it out to the world. This method -- mass marketing -- requires average ideas, because you're going to the masses, and plenty of ads. What we've done as spammers is tried to hypnotize everyone into buying our idea, hypnotize everyone into donating to our cause, hypnotize everyone into voting for our candidate. And, unfortunately, it doesn't work so well anymore either. (Laughter)
Αλλά τα καλά νέα είναι πολύ κοντά - πραγματικά καλά νέα. Το ονομάζω η ιδέα των φυλών. Οι φυλές είναι μια πολύ απλή έννοια που χρονολογείται πριν 50.000 χρόνια. Αφορά την ηγεσία και τη σύνδεση ανθρώπων και ιδεών. Είναι κάτι που πάντα ήθελαν οι άνθρωποι. Πολλοί είναι συνηθισμένοι να έχουν πνευματική φυλή ή εκκλησιαστική φυλή, μια εργασιακή φυλή, να έχουν κοινοτική φυλή. Τώρα, χάρη στο διαδίκτυο, χάρη στην έκρηξη των ΜΜΕ, χάρη σε πολλά άλλα πράγματα που διαδίδονται στην κοινωνία μας ανά τον κόσμο, οι φυλές βρίσκονται παντού.
But there is good news around the corner -- really good news. I call it the idea of tribes. What tribes are, is a very simple concept that goes back 50,000 years. It's about leading and connecting people and ideas. And it's something that people have wanted forever. Lots of people are used to having a spiritual tribe, or a church tribe, having a work tribe, having a community tribe. But now, thanks to the internet, thanks to the explosion of mass media, thanks to a lot of other things that are bubbling through our society around the world, tribes are everywhere.
Το Διαδίκτυο θα μας ομογενοποιούσε συνδέοντάς μας όλους. Αντίθετα, επέτρεψε περίσσια ενδιαφέροντος. Έτσι έχετε τις κυρίες με τα κόκκινα καπέλα εκεί πέρα και τους αθλητές τριάθλου με κόκκινα καπέλα εκεί πέρα. Έχετε τον οργανωμένο στρατό εκεί πέρα. Έχετε τους άτακτους επαναστάτες εκεί πέρα. Άνθρωποι με άσπρα καπέλα μαγειρεύουν και άνθρωποι με λευκά καπέλα κυβερνούν καράβια. Το θέμα είναι πως μπορείτε να βρείτε παραδοσιακούς Ουκρανούς χορευτές και να συνδεθείτε με αυτούς επειδή θέλετε να συνδεθείτε. Οι άνθρωποι στο περιθώριο μπορούν να βρεθούν, να συνδεθούν και να πάνε κάπου. Κάθε πόλη που έχει εθελοντική πυροσβεστική υπηρεσία κατανοεί αυτόν τον τρόπο σκέψης. (Γέλια)
The Internet was supposed to homogenize everyone by connecting us all. Instead what it's allowed is silos of interest. So you've got the red-hat ladies over here. You've got the red-hat triathletes over there. You've got the organized armies over here. You've got the disorganized rebels over here. You've got people in white hats making food. And people in white hats sailing boats. The point is that you can find Ukrainian folk dancers and connect with them, because you want to be connected. That people on the fringes can find each other, connect and go somewhere. Every town that has a volunteer fire department understands this way of thinking. (Laughter)
Τώρα, προκύπτει πως αυτή είναι αποδεδειγμένα μια φωτογραφία χωρίς επεξεργασία. Πυροσβέστες που γνωρίζω μου είπαν πως δεν είναι ασυνήθιστο. Μερικές φορες οι πυροσβέστες για να κάνουν εξάσκηση παίρνουν ένα σπίτι προς κατεδάφιση, και του βάζουν φωτιά, και εξασκούνται στην κατάσβεση. Αλλά πάντα σταματούν για μια φωτογραφία. (Γέλια)
Now it turns out this is a legitimate non-photoshopped photo. People I know who are firemen told me that this is not uncommon. And that what firemen do to train sometimes is they take a house that is going to be torn down, and they burn it down instead, and practice putting it out. But they always stop and take a picture. (Laughter)
Η φυλή των πειρατών είναι συναρπαστική. Έχουν τη δική τους σημαία. Φορούν κάλυμμα ματιού. Το καταλαβαίνεις όταν συναντάς κάποιον που ανήκει σε μια φυλή. Και αποδεικνύεται ότι οι φυλές -όχι τα χρήματα, ούτε τα εργοστάσια- μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, μπορούν να αλλάξουν την πολιτική, μπορούν να συντάξουν πολλούς ανθρώπους. Όχι επειδή τους υποχρεώνεις να κάνουν κάτι ενάντια στη θέλησή τους, αλλά επειδή θέλουν να συνδεθούν.
You know the pirate tribe is a fascinating one. They've got their own flag. They've got the eye patches. You can tell when you're running into someone in a tribe. And it turns out that it's tribes -- not money, not factories -- that can change our world, that can change politics, that can align large numbers of people. Not because you force them to do something against their will, but because they wanted to connect.
Αυτό που κάνουμε ως επάγγελμα τώρα, όλοι μας νομίζω, είναι να βρούμε κάτι που αξίζει να αλλάξει και μετά να μαζέψουμε φυλές που μαζεύουν φυλές που εξαπλώνουν και διαδίδουν την ιδέα. Και γίνεται κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμάς, γίνεται ένα κίνημα. Όταν λοιπόν ξεκίνησε ο Αλ Γκορ να αλλάξει τον κόσμο πάλι, δεν το έκανε μόνος του, ούτε αγοράζοντας χρόνο διαφήμισης. Το έκανε δημιουργώντας ένα κίνημα. Χιλιάδες ανθρώπων σε όλη την χώρα που μπορούσαν να τον αντιπροσωπεύσουν, γιατί δεν μπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα σε 100, 200 ή 500 πόλεις κάθε βράδυ.
That what we do for a living now, all of us, I think, is find something worth changing, and then assemble tribes that assemble tribes that spread the idea and spread the idea. And it becomes something far bigger than ourselves, it becomes a movement. So when Al Gore set out to change the world again, he didn't do it by himself. And he didn't do it by buying a lot of ads. He did it by creating a movement. Thousands of people around the country who could give his presentation for him, because he can't be in 100 or 200 or 500 cities in each night.
Δεν τους χρειάζεσαι όλους. Ο Κέβιν Κέλεϊ μας δίδαξε πως χρειάζεσαι μόνο, ας πούμε, 1000 πραγματικούς οπαδούς που νοιάζονται αρκετά να σε βγάλουν στον επόμενο γύρο, και στον επόμενο και στον επόμενο. Αυτό σημαίνει ότι η ιδέα ή το προϊόν ή το κίνημα που δημιουργείς δεν είναι για τον καθέναν, δεν είναι κάτι μαζικό. Δεν είναι κάτι τέτοιο. Αντ' αυτού σκοπεύει στο να βρεις τους πραγματικούς πιστούς. Εύκολα θα δεις όσα είπα έως τώρα, και θα πεις, «Για στάσου, δεν έχω όσα πρέπει για να γίνω τέτοιος ηγέτης».
You don't need everyone. What Kevin Kelley has taught us is you just need, I don't know, a thousand true fans -- a thousand people who care enough that they will get you the next round and the next round and the next round. And that means that the idea you create, the product you create, the movement you create isn't for everyone, it's not a mass thing. That's not what this is about. What it's about instead is finding the true believers. It's easy to look at what I've said so far, and say, "Wait a minute, I don't have what it takes to be that kind of leader."
Εδώ είναι λοιπόν δύο ηγέτες. Δεν έχουν πολλά κοινά. Είναι περίπου στην ίδια ηλικία. Αλλά μόνο μέχρι εκεί. Όμως, ο καθένας με τον τρόπο του, έφτιαξε έναν διαφορετικό τρόπο να χαράξει δρόμο μέσα από την τεχνολογία. Κάποιοι λοιπόν θα βγουν να βρουν κόσμο για να φτιάξουν μια ομάδα. Και κάποιοι θα βρουν ανθρώπους για την άλλη ομάδα.
So here are two leaders. They don't have a lot in common. They're about the same age. But that's about it. What they did, though, is each in their own way, created a different way of navigating your way through technology. So some people will go out and get people to be on one team. And some people will get people to be on the other team.
Επίσης διαμορφώνει τις αποφάσεις που παίρνεις όταν δημιουργείς προϊόντα ή υπηρεσίες. Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου συσκευές. Αλλά είναι κρίμα που δεν είναι φτιαγμένη να βοηθά τους συγγραφείς να φτιάχνουν κινήματα. Τι θα συνέβαινε αν, χρησιμοποιώντας το Kindle σου, θα μπορούσες να δεις σχόλια, αποφθέγματα, σημειώσεις, από όλους όσους διαβάζουν το ίδιο βιβλίο με εσάς εκείνη τη στιγμή. Ή από την ομάδα βιβλίων σας, τους φίλους ή τον κύκλο που θέλετε. Τι θα συνέβαινε εάν οι συγγραφείς ή οι άνθρωποι με ιδέες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη δεύτερη έκδοση που βγαίνει τη Δευτέρα και με αυτή να οργανώσουν ανθρώπους που θέλουν να μιλήσουν για κάτι. Θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας πάμπολλα πράγματα για τον τρόπο λειτουργίας Αλλά ας δοκιμάσω με μερικά.
It also informs the decisions you make when you make products or services. You know, this is one of my favorite devices. But what a shame that it's not organized to help authors create movements. What would happen if, when you're using your Kindle, you could see the comments and quotes and notes from all the other people reading the same book as you in that moment. Or from your book group. Or from your friends, or from the circle you want. What would happen if authors, or people with ideas could use version two, which comes out on Monday, and use it to organize people who want to talk about something. Now there is a million things I could share with you about the mechanics here. But let me just try a couple.
Οι Μπιτλς δεν επινόησαν τους έφηβους. Απλώς αποφάσισαν να τους οδηγήσουν. Τα περισσότερα κινήματα και ηγέτες βρίσκουν μια ομάδα που είναι ασύνδετη αλλά ήδη έχει κάποια επιθυμία - όχι να πείθουν τους ανθρώπους να θέλουν κάτι που δεν έχουν ακόμα.
The Beatles did not invent teenagers. They merely decided to lead them. That most movements, most leadership that we're doing is about finding a group that's disconnected but already has a yearning -- not persuading people to want something they don't have yet.
Όταν η Νταϊάν Χατζ έφτιαχνε το The Meatrix, το βίντεο που εξαπλώθηκε σε όλο το Διαδίκτυο για τη μεταχείριση των ζώων στις φάρμες, δεν επινόησε την ιδέα της χορτοφαγίας ή της υποστήριξης αυτού του προβλήματος. Αλλά βοήθησε να οργανωθούν οι άνθρωποι, και βοήθησε να μετατραπεί σε κίνημα.
When Diane Hatz worked on "The Meatrix," her video that spread all across the internet about the way farm animals are treated, she didn't invent the idea of being a vegan. She didn't invent the idea of caring about this issue. But she helped organize people, and helped turn it into a movement.
Ο Ούγκο Τσάβες δεν εφηύρε τους δυσαρεστημένους της μέσης και χαμηλής τάξης στη Βενεζουέλα. Απλώς τους οδήγησε.
Hugo Chavez did not invent the disaffected middle and lower class of Venezuela. He merely led them.
Ο Μπομπ Μάρλεϊ δεν εφηύρε τους Ρασταφάριανς. Απλώς μπήκε μπροστά και είπε, «Ακολουθήστε με».
Bob Marley did not invent Rastafarians. He just stepped up and said, "Follow me."
Ο Ντέρεκ Σίβερς έφτιαξε το CD Baby, που επέτρεψε στους ανεξάρτητους μουσικούς να βρουν ένα μέρος να πουλούν τη μουσική τους χωρίς να ξεπουλούν στον άνθρωπο - να έχουν χώρο να κάνουν την αποστολή που ήδη ήθελαν να κάνουν και να συνδεθούν ο ένας με τον άλλον.
Derek Sivers invented CD Baby, which allowed independent musicians to have a place to sell their music without selling out to the man -- to have place to take the mission they already wanted to go to, and connect with each other.
Το κοινό όλων αυτών των ανθρώπων είναι ότι είναι αιρετικοί. Οι αιρετικοί κοιτούν το κατεστημένο και λένε, «Αυτό δεν θα ισχύσει. Δεν θα υποταχθώ σε αυτό το κατεστημένο. Έχω τη θέληση να σταθώ όρθιος, να ακουστώ και να κινήσω εξελίξεις. Βλέπω τι είναι το κατεστημένο. Δεν μου αρέσει». Αντί να βλέπουν όλους αυτούς τους μικρούς κανόνες και να υπακούν σε όλους, αντί να είναι αυτό που λέω πρόβατο που υπνοβατεί - κάποιος που είναι μισοκοιμισμένος που ακολουθεί οδηγίες, που κρατάει το κεφάλι κάτω για να ταιριάζει - κατά καιρούς κάποιος ορθώνει το ανάστημά του και λέει, «Όχι εγώ». Κάποιος σηκώνεται και λέει, «Αυτό είναι σημαντικό. Πρέπει να οργανωθούμε γι' αυτό». Και δεν θα το κάνουν όλοι. Αλλά δεν τους θες όλους. Χρειάζεσαι μόνο λίγους ανθρώπους (Γέλια) που θα δουν τους κανόνες, θα καταλάβουν ότι δεν έχουν νόημα, και θα συνειδητοποιήσουν ότι θέλουν να συνδεθούν.
What all these people have in common is that they are heretics. That heretics look at the status quo and say, "This will not stand. I can't abide this status quo. I am willing to stand up and be counted and move things forward. I see what the status quo is; I don't like it." That instead of looking at all the little rules and following each one of them, that instead of being what I call a sheepwalker -- somebody who's half asleep, following instructions, keeping their head down, fitting in -- every once in a while someone stands up and says, "Not me." Someone stands up and says, "This one is important. We need to organize around it." And not everyone will. But you don't need everyone. You just need a few people -- (Laughter) -- who will look at the rules, realize they make no sense, and realize how much they want to be connected.
Έτσι ο Τονι Χσιέ δεν διευθύνει κατάστημα υποδημάτων. Το Zappos δεν είναι κατάστημα υποδημάτων. Το Zappos είναι το ένα, το μοναδικό, το καλύτερο από όλα τα μέρη για να βρεθούν οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα παπούτσια, να μιλήσουν για το πάθος τους, να συνδεθούν με ανθρώπους που νοιάζονται περισσότερο για την εξυπηρέτηση του πελάτη παρά να βγάλουν κέρδος αύριο. Μπορεί να είναι κάτι κοινότοπο όπως τα παπούτσια και κάτι περίπλοκο όσο η ανατροπή μιας κυβέρνησης. Είναι ωστόσο η ίδια ακριβώς συμπεριφορά.
So Tony Hsieh does not run a shoe store. Zappos isn't a shoe store. Zappos is the one, the only, the best-there-ever-was place for people who are into shoes to find each other, to talk about their passion, to connect with people who care more about customer service than making a nickel tomorrow. It can be something as prosaic as shoes, and something as complicated as overthrowing a government. It's exactly the same behavior though.
Όπως ανακάλυψε η Τζεραλντίν Κάρτερ, απαιτεί να μπορείς να πεις, «Μπορώ να το κάνω μόνος μου. Αλλά μπορώ να βρω και άλλους να ανέβουν στο άρμα μου, και μετά μαζί να πετύχουμε κάτι που όλοι θέλουμε. Απλώς περιμένουμε κάποιον να πάει μπροστά».
What it requires, as Geraldine Carter has discovered, is to be able to say, "I can't do this by myself. But if I can get other people to join my Climb and Ride, then together we can get something that we all want. We're just waiting for someone to lead us."
Η Μισέλ Κάουφμαν εισήγαγε νέους τρόπους σκέψης γύρω από την αρχιτεκτονική του περιβάλλοντος. Δεν το κάνει χτίζοντας ένα σπίτι τη φορά. Το κάνει λέγοντας μια ιστορία σε ανθρώπους που θέλουν να την ακούσουν. Συνδέοντας μια φυλή ανθρώπων που απελπισμένα επιθυμούν να διασυνδεθούν. Ηγούμενη ενός κινήματος και φέρνοντας την αλλαγή. Και το ίδιο πάλι και πάλι.
Michelle Kaufman has pioneered new ways of thinking about environmental architecture. She doesn't do it by quietly building one house at a time. She does it by telling a story to people who want to hear it. By connecting a tribe of people who are desperate to be connected to each other. By leading a movement and making change. And around and around and around it goes.
Σας θέτω τρεις ερωτήσεις. Η πρώτη είναι, ποιον ακριβώς ξεβολεύετε; Γιατί αν δεν ξεβολέψετε κάποιον, δεν αλλάζετε το κατεστημένο. Η δεύτερη ερώτηση είναι, ποιους συνδέετε; Γιατί πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν ακριβώς γι' αυτό: τις συνδέσεις που γίνονται μεταξύ τους. Και η τρίτη είναι, σε ποιους ηγείστε; Επειδή εστιάζοντας σε αυτό το τμήμα του - όχι το λειτουργικό μέρος αυτού που φτιάχνετε, αλλά στο ποιους και στην ηγεσία - τότε επέρχεται η αλλαγή.
So three questions I'd offer you. The first one is, who exactly are you upsetting? Because if you're not upsetting anyone, you're not changing the status quo. The second question is, who are you connecting? Because for a lot of people, that's what they're in it for: the connections that are being made, one to the other. And the third one is, who are you leading? Because focusing on that part of it -- not the mechanics of what you're building, but the who, and the leading part -- is where change comes.
Έτσι ο Μπλέικ της ιστοσελίδας Toms Shoes είχε μια πολύ απλή ιδέα. «Τι θα γινόταν αν κάθε φορά που κάποιος αγόραζε ένα ζευγάρι παπούτσια, εγώ έδινα το ίδιο ακριβώς ζευγάρι σε κάποιον που δεν έχει καν παπούτσια;» Έτσι δεν θα πουλήσεις τα προϊόντα σου σε ιστοσελίδα με σινιέ παπούτσια. Έτσι φτιάχνεις ένα προϊόν που λέει μια ιστορία. Και κυκλοφορώντας με αυτά τα αξιοθαύμαστα παπούτσια και κάποιος λέει, «Τι είναι αυτά;» Εσύ λες την ιστορία εκ μέρους του Μπλέικ και των ανθρώπων που έλαβαν τα παπούτσια. Και ξαφνικά δεν είναι ένα ή εκατό ζευγάρια παπούτσια. Είναι δεκάδες χιλιάδες ζευγάρια παπούτσια.
So Blake, at Tom's Shoes, had a very simple idea. "What would happen if every time someone bought a pair of these shoes I gave exactly the same pair to someone who doesn't even own a pair of shoes?" This is not the story of how you get shelf space at Neiman Marcus. It's a story of a product that tells a story. And as you walk around with this remarkable pair of shoes and someone says, "What are those?" You get to tell the story on Blake's behalf, on behalf of the people who got the shoes. And suddenly it's not one pair of shoes or 100 pairs of shoes. It's tens of thousands of pairs of shoes.
Ο φίλος μου ο Ρεντ Μάξγουελ πέρασε τα τελευταία δέκα χρόνια πολεμώντας τον παιδικό διαβήτη. Όχι πολεμώντας ενάντια στην οργάνωση κατά του διαβήτη, αλλά μαζί της και ως ηγέτης, συνδέοντάς τους, αμφισβητώντας το κατεστημένο, επειδή ήταν σημαντικό γι' αυτόν. Και οι άνθρωποι που θέλει γύρω του χρειάζονται τη σύνδεση. Χρειάζονται την ηγεσία, κάνει τη διαφορά.
My friend Red Maxwell has spent the last 10 years fighting against juvenile diabetes. Not fighting the organization that's fighting it -- fighting with them, leading them, connecting them, challenging the status quo because it's important to him. And the people he surrounds himself with need the connection. They need the leadership. It makes a difference.
Δεν χρειάζεσαι την άδεια των ανθρώπων για να τους οδηγήσεις. Αλλά αν το κάνεις, να τι θα συναντήσεις: σε περιμένουν -εμείς σε περιμένουμε- να μας δείξεις που να πάμε στη συνέχεια. Να τι κοινό έχουν λοιπόν οι ηγέτες. Το πρώτο είναι ότι αμφισβητούν το κατεστημένο. Αμφισβητούν ό,τι υπάρχει επί του παρόντος. Το δεύτερο είναι ότι χτίζουν μια κουλτούρα. Μια μυστική γλώσσα, μια συγκεκριμένη χειραψία, έναν τρόπο να ξέρεις αν είσαι μέσα ή έξω. Έχουν περιέργεια για τους ανθρώπους της φυλής, περιέργεια για τους απέξω. Κάνουν ερωτήσεις. Συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους. Ξέρετε τι θέλουν οι άνθρωποι περισσότερο; Θέλουν να λείψουν σε κάποιους. Θέλουν να τους αναζητήσουν αν δεν εμφανιστούν. Θέλουν να λείψουν σε κάποιους όταν φύγουν. Και οι αρχηγοί των φυλών μπορούν να το κάνουν αυτό. Είναι εκπληκτικό επειδή όλοι οι αρχηγοί των φυλών είναι χαρισματικοί αλλά δεν χρειάζεται χάρισμα για να γίνεις αρχηγός. Το να είσαι αρχηγός σού προσδίδει το χάρισμα. Αν δείτε και μελετήσετε τους επιτυχημένους ηγέτες, θα δείτε πού βρήκαν το χάρισμα - από την ηγεσία. Τελικά, δεσμεύονται. Δεσμεύονται στον σκοπό. Δεσμεύονται στη φυλή. Δεσμεύονται στους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί.
You don't need permission from people to lead them. But in case you do, here it is: they're waiting, we're waiting for you to show us where to go next. So here is what leaders have in common. The first thing is, they challenge the status quo. They challenge what's currently there. The second thing is, they build a culture. A secret language, a seven-second handshake, a way of knowing that you're in or out. They have curiosity. Curiosity about people in the tribe, curiosity about outsiders. They're asking questions. They connect people to one another. Do you know what people want more than anything? They want to be missed. They want to be missed the day they don't show up. They want to be missed when they're gone. And tribe leaders can do that. It's fascinating, because all tribe leaders have charisma, but you don't need charisma to become a leader. Being a leader gives you charisma. If you look and study the leaders who have succeeded, that's where charisma comes from -- from the leading. Finally, they commit. They commit to the cause. They commit to the tribe. They commit to the people who are there.
Θέλω να κάνετε κάτι για μένα. Κι ελπίζω να το σκεφτείτε πριν το απορρίψετε βιαστικά. Αυτό που θέλω να κάνετε χρειάζεται μόνο 24 ώρες: δημιουργήστε ένα κίνημα. Κάτι που να μετράει. Ξεκινήστε. Κάντε το. Το χρειαζόμαστε. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
So I'd like you to do something for me. And I hope you'll think about it before you reject it out-of-hand. What I want you to do, it only takes 24 hours, is: create a movement. Something that matters. Start. Do it. We need it. Thank you very much. I appreciate it. (Applause)