As a boy, I loved cars. When I turned 18, I lost my best friend to a car accident. Like this. And then I decided I'd dedicate my life to saving one million people every year. Now I haven't succeeded, so this is just a progress report, but I'm here to tell you a little bit about self-driving cars.
Kur isha i vogël, I adhuroja makinat. Kur mbusha 18, E humba shokun tim të ngushtë në një aksident rrugor. Kështu. Pastaj vendosa t'ia dedikoj jeten time në shpëtimin e një milion njerëzve çdo vit. Nuk e kam arritur këtë gjë, kështuqë ky është vetëm një raport mbi progresin, por jam këtu t'iu tregoj pak për makinat vetë-vozitëse.
I saw the concept first in the DARPA Grand Challenges where the U.S. government issued a prize to build a self-driving car that could navigate a desert. And even though a hundred teams were there, these cars went nowhere. So we decided at Stanford to build a different self-driving car. We built the hardware and the software. We made it learn from us, and we set it free in the desert. And the unimaginable happened: it became the first car to ever return from a DARPA Grand Challenge, winning Stanford 2 million dollars. Yet I still hadn't saved a single life.
E pashë konceptin në fillim në Sfidën e Madhe DARPA ku qeveria e Sh.B.A e lëshoi një shpërblim për një makinë vetë-vozitëse që mund të navigonte në shkretëtirë. Edhe pse aty ishin njëqind skuadra, ato makina nuk shkuan askund. Kështu që ne në Stanford vendosëm që të ndërtonim një makinë vetë-vozitëse ndryshe. Ne ndërtuam trupin dhe programin. Ne e bëmë që të mësonte nga ne, dhe e lëshuam të lirë në shkretëtirë. Dhe a paimagjinueshmja ndodhi: u bë makina e parë që ishte kthyer ndonjëherë nga një Sfidë e Madhe DARPA -- duke i fituar Stanford-it 2 milion dollarë. Por ende nuk kishte shpëtuar asnjë jetë.
Since, our work has focused on building driving cars that can drive anywhere by themselves -- any street in California. We've driven 140,000 miles. Our cars have sensors by which they magically can see everything around them and make decisions about every aspect of driving. It's the perfect driving mechanism. We've driven in cities, like in San Francisco here. We've driven from San Francisco to Los Angeles on Highway 1.
Prej asaj, puna jonë u fokusua në ndërtimin e makinave që mund të vozisin kudo ku vetëm -- çdo rrugë në Kaliforni. Ne kemi vozitur 225,000 kilometra. Makinat tona kanë sensor me anë të së cilëve mund të shikojnë në mënyrë magjike çdo gjë për rreth tyre dhe të vendosin në çdo aspekt të vozitjes. Është mekanizmi perfekt i vozitjes. Kemi vozitur në qytete, si në San Francisco këtu. Kemi vozitur nga San Francisco në Los Angeles në Autostradën 1.
We've encountered joggers, busy highways, toll booths, and this is without a person in the loop; the car just drives itself. In fact, while we drove 140,000 miles, people didn't even notice. Mountain roads, day and night, and even crooked Lombard Street in San Francisco. (Laughter) Sometimes our cars get so crazy, they even do little stunts.
Kemi hasur në vrapues autostrada të rënduara nga trafiku, kabina për pagesa, dhe e gjitha kjo është pa një njeri në timon; makina vozit vet. Në fakt, përderisa vozitëm 225,000 kilometra, njerëzit nuk e vërejtën. Rrugë malore, ditë dhe natë, si dhe rrugën zigzage Lombard në San Francisco. (Të qeshura) Ndonjëherë makinat tona çmenden, dhe bëjnë akrobacione të vogla.
(Video) Man: Oh, my God. What? Second Man: It's driving itself.
(Video) Njeri: Oh Zoti i Madh Çfarë? Njeriu i dytë: Po vozitë vetë.
Sebastian Thrun: Now I can't get my friend Harold back to life, but I can do something for all the people who died. Do you know that driving accidents are the number one cause of death for young people? And do you realize that almost all of those are due to human error and not machine error, and can therefore be prevented by machines?
Sebastian Thrun: Unë nuk mund ta ringjall shokun tim Harold, por unë mund të bëj diçka për të gjithë njerëzit që kanë vdekur. A e dini se aksidentet trafikore janë shkaku numër një për vdekjen e të rinjve ? Dhe a e kuptoni se gati të gjitha këto janë pasoje e gabimeve njerëzore e jo gabimeve mekanike, prandaj mund të parandalohen nga makinat?
Do you realize that we could change the capacity of highways by a factor of two or three if we didn't rely on human precision on staying in the lane -- improve body position and therefore drive a little bit closer together on a little bit narrower lanes, and do away with all traffic jams on highways? Do you realize that you, TED users, spend an average of 52 minutes per day in traffic, wasting your time on your daily commute? You could regain this time. This is four billion hours wasted in this country alone. And it's 2.4 billion gallons of gasoline wasted.
A e kuptoni se ne mund të ndryshojmë kapacitetin e aurostradave dy ose tre herë nëse ne nuk do të mbështetëshim në precizitetin e njeriut për të qëndruar në korsi -- përmirësimin e pozicionit të trupit dhe prandaj të vozisim pak më afër së bashku në korsi pak më të ngushta, dhe ti largohemi bllokimit të trafikut në autostrada ? A e kupton se ti, përdorues i TED-it, shpenzon një mesatare prej 52 minutave në ditë në trafik, duke e shpenzuar kohën tënde në udhëtimin tënd të përditshëm? Ti mund ta rifitosh këtë kohë. Kjo është katër miliard orë të shpenzuara vetëm në këtë shtet ( Kaliforni ). Dhe është 9 miliard litra benzinë të shpenzuara.
Now I think there's a vision here, a new technology, and I'm really looking forward to a time when generations after us look back at us and say how ridiculous it was that humans were driving cars.
Un mendoj se është një vizion këtu, një teknologji e re, dhe po shpresoj se do të vijë një kohë kur gjeneratat pasardhëse do shikojnë pas dhe do të thonë se sa qesharake ishte që njerëzit po i vozisnin makinat.
Thank you.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)