As a boy, I loved cars. When I turned 18, I lost my best friend to a car accident. Like this. And then I decided I'd dedicate my life to saving one million people every year. Now I haven't succeeded, so this is just a progress report, but I'm here to tell you a little bit about self-driving cars.
Als kleine jongen was ik dol op auto's. Toen ik 18 was, verloor ik mijn beste vriend in een auto-ongeval. Zomaar. Toen besliste ik dat ik mijn leven zou wijden aan elk jaar één miljoen mensen redden. Daar ben ik niet in geslaagd. Dit is dus gewoon een voortgangsrapport. Ik ben hier om jullie wat te vertellen over zelfsturende auto's.
I saw the concept first in the DARPA Grand Challenges where the U.S. government issued a prize to build a self-driving car that could navigate a desert. And even though a hundred teams were there, these cars went nowhere. So we decided at Stanford to build a different self-driving car. We built the hardware and the software. We made it learn from us, and we set it free in the desert. And the unimaginable happened: it became the first car to ever return from a DARPA Grand Challenge, winning Stanford 2 million dollars. Yet I still hadn't saved a single life.
Ik zag het concept voor het eerst tijdens de DARPA Grand Challenges. De regering van de V.S. loofde een prijs uit om een zelfsturende auto te bouwen die door de woestijn kon navigeren. Hoewel er honderd teams deelnamen, gingen deze auto's nergens naartoe. Dus beslisten we in Stanford om een andere zelfsturende auto te bouwen. We bouwden de hardware en de software. We zorgden dat hij van ons leerde, en we lieten hem los in de woestijn. Het ondenkbare gebeurde: dit werd de eerste auto die ooit de eindmeet van de DARPA Grand Challenge haalde. Het leverde Stanford 2 miljoen dollar op. Maar ik had nog steeds geen enkel leven gered.
Since, our work has focused on building driving cars that can drive anywhere by themselves -- any street in California. We've driven 140,000 miles. Our cars have sensors by which they magically can see everything around them and make decisions about every aspect of driving. It's the perfect driving mechanism. We've driven in cities, like in San Francisco here. We've driven from San Francisco to Los Angeles on Highway 1.
Sindsdien is ons werk toegespitst op het bouwen van auto's die overal heen kunnen zonder hulp -- door elke straat in California. We hebben 225.000 km afgelegd. Onze auto's hebben sensoren waardoor ze op magische wijze alles om hen heen kunnen zien. Ze maken beslissingen over alle aspecten van het rijden. Het is het perfecte besturingsmechanisme. We hebben in steden gereden, zoals hier in San Francisco. We hebben van San Francisco naar Los Angeles gereden op Highway 1.
We've encountered joggers, busy highways, toll booths, and this is without a person in the loop; the car just drives itself. In fact, while we drove 140,000 miles, people didn't even notice. Mountain roads, day and night, and even crooked Lombard Street in San Francisco. (Laughter) Sometimes our cars get so crazy, they even do little stunts.
We hebben joggers ontmoet, drukke snelwegen, tolhuisjes, zonder menselijke interventie. De auto rijdt gewoon vanzelf. Terwijl we die 225.000 km reden, merkten mensen zelfs niets. Bergwegen, dag en nacht, en zelfs de kronkelige Lombard Street in San Francisco. (Gelach) Soms worden onze auto's zo gek dat ze kleine stunts uithalen.
(Video) Man: Oh, my God. What? Second Man: It's driving itself.
(Video) Man: Lieve hemel. Wat? Tweede man: Hij rijdt vanzelf.
Sebastian Thrun: Now I can't get my friend Harold back to life, but I can do something for all the people who died. Do you know that driving accidents are the number one cause of death for young people? And do you realize that almost all of those are due to human error and not machine error, and can therefore be prevented by machines?
Sebastian Thrun: Ik kan mijn vriend Harold niet tot leven wekken, maar ik kan iets doen voor iedereen die gestorven is. Wisten jullie dat auto-ongevallen de eerste doodsoorzaak zijn voor jonge mensen? Beseffen jullie dat die bijna allemaal aan menselijke fouten te wijten zijn en niet aan machinale fouten? Dat ze dus door machines kunnen worden vermeden?
Do you realize that we could change the capacity of highways by a factor of two or three if we didn't rely on human precision on staying in the lane -- improve body position and therefore drive a little bit closer together on a little bit narrower lanes, and do away with all traffic jams on highways? Do you realize that you, TED users, spend an average of 52 minutes per day in traffic, wasting your time on your daily commute? You could regain this time. This is four billion hours wasted in this country alone. And it's 2.4 billion gallons of gasoline wasted.
Beseffen jullie dat we de capaciteit van de snelwegen met een factor twee of drie zouden kunnen verhogen als we niet afhankelijk waren van menselijke precisie om in het baanvak te blijven -- verbeter de positie en rijd dus een beetje dichter bij elkaar, op een beetje smallere baanvakken, en maak een eind aan verkeersellende op de snelwegen? Beseffen jullie, TEDsters, dat jullie gemiddeld 52 minuten per dag in het verkeer doorbrengen en tijd verliezen met dagelijks pendelen? Je kan deze tijd terugwinnen. Dat zijn vier miljard uren die alleen al in dit land verspild worden. Dat is 11 miljard liter verspilde benzine.
Now I think there's a vision here, a new technology, and I'm really looking forward to a time when generations after us look back at us and say how ridiculous it was that humans were driving cars.
Volgens mij is dit een visie, een nieuwe technologie. Ik kijk echt uit naar de tijd dat de generaties na ons, op ons terugkijken en zeggen hoe belachelijk het toch was toen mensen auto's bestuurden.
Thank you.
Dankuwel.
(Applause)
(Applaus)