Τι τιμή! Πάντα αναρωτιόμουν τι αίσθηση θα έχει αυτό.
Wow, what an honor. I always wondered what this would feel like.
Λοιπόν οκτώ χρόνια πριν, μου έδωσαν τη χειρότερη συμβουλή καριέρας στη ζωή μου. Ένας φίλος μου είπε, «Μην ανησυχείς αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου, αυτό που μετράει είναι να χτίσεις το βιογραφικό σου».
So eight years ago, I got the worst career advice of my life. I had a friend tell me, "Don't worry about how much you like the work you're doing now. It's all about just building your resume."
Μόλις είχα επιστρέψει από την Ισπανία και με προσέλαβαν σε μια εταιρεία Fortune 500. Σκέφτηκα, «Τέλεια, θα μπορέσω να αλλάξω τον κόσμο». Είχα πολλές ιδέες. Και μέσα σε δυο μήνες παρατήρησα ότι περίπου στις 10 κάθε πρωί είχα την παρόρμηση να θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στην οθόνη του υπολογιστή μου. Δεν ξέρω και σεις το έχετε νοιώσει. Πολύ σύντομα κατάλαβα ότι οι συνάδελφοι μου μου είχαν δώσει μια δουλειά ρουτίνας. Και αυτό συνέβη ακριβώς τότε που πήρα τη σοφή συμβουλή για το βιογραφικό μου.
And I'd just come back from living in Spain for a while, and I'd joined this Fortune 500 company. I thought, "This is fantastic. I'm going to have big impact on the world." I had all these ideas. And within about two months, I noticed at about 10am every morning I had this strange urge to want to slam my head through the monitor of my computer. I don't know if anyone's ever felt that. And I noticed pretty soon after that that all the competitors in our space had already automated my job role. And this is right about when I got this sage advice to build up my resume.
Καθώς αναρωτιόμουν λοιπόν από ποιο παράθυρο να πηδήξω, ή πώς να αλλάξω τα πράγματα, διάβασα μερικές διαφορετικές συμβουλές από τον Γουόρεν Μπάφετ, που λέει, «Το να δουλεύεις μόνο για να χτίσεις το βιογραφικό σου, είναι το ίδιο με το να αποθηκεύεις το σεξ για τα γεράματά σου».
Well, as I'm trying to figure out what two-story window I'm going to jump out of and change things up, I read some altogether different advice from Warren Buffett, and he said, "Taking jobs to build up your resume is the same as saving up sex for old age." (Laughter)
(Γέλια)
And I heard that, and that was all I needed.
Αυτό ήταν το μόνο που χρειαζόμουν: μέσα σε δύο εβδομάδες, είχα φύγει, ψάχνοντας κάτι στο οποίο θα μπορούσα να αποτύχω. Τέτοια ψυχολογία είχα. Ήθελα να αφήσω το στίγμα μου δε με ένοιαζε το πώς.
Within two weeks, I was out of there, and I left with one intention: to find something that I could screw up. That's how tough it was. I wanted to have some type of impact. It didn't matter what it was.
Σύντομα ανακάλυψα ότι δεν ήμουν ο μόνος: φαίνεται ότι το 80% των ανθρώπων δεν απολαμβάνει την εργασία του. Εσείς μάλλον είστε η εξαίρεση, όμως αυτός είναι ο μέσος όρος βάσει των μελετών της Ντελόιτ. Ήθελα να μάθω τι κάνει αυτά τα άτομα να ξεχωρίζουν, να κάνουν τις δουλειές που αλλάζουν τον κόσμο, να ξυπνούν με έμπνευση κάθε μέρα, από τους άλλους ανθρώπους, το 80%, που ζει στη σιωπηλή απελπισία. Πήρα συνεντεύξεις από όσους έκαναν τις εμπνευσμένες δουλειές,
And I found pretty quickly that I wasn't alone: it turns out that over 80 percent of the people around don't enjoy their work. I'm guessing this room is different, but that's the average that Deloitte has done with their studies. So I wanted to find out, what is it that sets these people apart, the people who do the passionate, world-changing work, that wake up inspired every day, and then these people, the other 80 percent who lead these lives of quiet desperation. So I started to interview all these people doing this inspiring work,
έκανα έρευνες και διάβασα βιβλία, 300 βιβλία συνολικά, για το σκοπό, την καριέρα κ.τ.λ. εντελώς ενδοσκοπικά, πραγματικά με τον εγωιστικό σκοπό να βρω μια δουλειά που δεν θα μπορούσα να μην κάνω, αυτό αναζητούσα.
and I read books and did case studies, 300 books altogether on purpose and career and all this, totally just self-immersion, really for the selfish reason of -- I wanted to find the work that I couldn't not do,
Ενώ το έκανα, με πλησίαζαν και με ρώταγαν,
what that was for me.
«Σκοτ, εσύ που ασχολείσαι με αυτά, δε μ' αρέσει η δουλειά μου, να φάμε μαζί;» Έλεγα, «Φυσικά» αλλά τους προειδοποιούσα ότι σε αυτή τη φάση ο ρυθμός παραίτησης ήταν 80%. Από τους ανθρώπους που μου μιλούσαν, το 80% παραιτούνταν μέσα σε δυο μήνες. Ήμουν περήφανος για αυτό, και δεν ήταν γιατί είχα μαγικές ιδιότητες. Τους έκανα μια απλή ερώτηση, η οποία ήταν, «Γιατί κάνεις την δουλειά που κάνεις;» Και συνήθως η απάντηση τους ήταν, «Γιατί κάποιος μου είπε ότι έτσι πρέπει να κάνω». Συνειδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας ανεβαίνουν μια σκάλα που κάποιος τους είπε να ανέβουν, και καταλήγουν να στηρίζονται στον λάθος τοίχο ή πουθενά. Πέρασα χρόνο μαζί τους, εντόπισα αυτό το πρόβλημα,
But as I was doing this, more and more people started to ask me, "You're into this career thing. I don't like my job. Can we sit down for lunch?" I'd say, "Sure." But I would have to warn them, because at this point, my quit rate was also 80 percent. Of the people I'd sit down with for lunch, 80 percent would quit their job within two months. I was proud of this, and it wasn't that I had any special magic. It was that I would ask one simple question. It was, "Why are you doing the work that you're doing?" And so often their answer would be, "Well, because somebody told me I'm supposed to." And I realized that so many people around us are climbing their way up this ladder that someone tells them to climb, and it ends up being leaned up against the wrong wall, or no wall at all. The more time I spent around these people and saw this problem,
και σκέφτηκα να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου όλοι θα νιώθουν ότι ανήκουν, θα είναι αποδεκτοί οι διαφορετικοί, όσοι φύγουν από την πεπατημένη, που θα ενθαρρύνει και θα εμπνέει τους ανθρώπους να αλλάξουν. Εν συνεχεία αυτό έγινε το Live your Legend που θα εξηγήσω τι είναι σε λίγο. Ενώ έκανα αυτές τις ανακαλύψεις, παρατήρησα ένα γενικό πλαίσιο τριών απλών πραγμάτων που οι άνθρωποι που έχουν πάθος και αλλάζουν τον κόσμο έχουν κοινό, είτε είσαι ο Στήβ Τζόμπς, είτε ο απλός φούρναρης της γειτονιάς αλλά η δουλειά σου φανερώνει το ποιος είσαι. Θα σας τα πω για να τα έχουμε σαν σημείο αναφοράς για το υπόλοιπο της μέρας και ευελπιστώ για όλη μας τη ζωή. Το πρώτο μέρος αυτού του τριμερούς πλαισίου για πάθος στην εργασία
I thought, what if we could create a community, a place where people could feel like they belonged and that it was OK to do things differently, to take the road less traveled, where that was encouraged, and inspire people to change? And that later became what I now call Live Your Legend, which I'll explain in a little bit. But as I've made these discoveries, I noticed a framework of really three simple things that all these different passionate world-changers have in common, whether you're a Steve Jobs or if you're just, you know, the person that has the bakery down the street. But you're doing work that embodies who you are. I want to share those three with you, so we can use them as a lens for the rest of today and hopefully the rest of our life. The first part of this three-step passionate work framework
είναι το να είσαι κυρίαρχος και γνώστης του εαυτού σου, διότι αν δεν ξέρεις τι ψάχνεις, δεν θα το βρεις ποτέ. Το θέμα είναι πως κανείς δεν θα το κάνει αυτό για εμάς. Δεν υπάρχει τομέας στο πανεπιστήμιο για το πάθος, τον σκοπό και την καριέρα. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό να μην είναι απαιτούμενος τομέας αλλά ας μην μιλήσω για αυτό. Ξοδεύεις πιο πολύ χρόνο να διαλέξεις τηλεόραση στην εστία παρά για να διαλέξεις τομέα σπουδών. Το θέμα είναι ότι εναπόκειται σε εμάς να το ανακαλύψουμε, και χρειαζόμαστε ένα γενικό πλαίσιο, έναν τρόπο να το εξερευνήσουμε. Λοιπόν, ο πρώτος δείκτης της πυξίδας είναι η εύρεση των δυνατών μας σημείων.
is becoming a self-expert and understanding yourself, because if you don't know what you're looking for, you're never going to find it. And the thing is that no one is going to do this for us. There's no major in university on passion and purpose and career. I don't know how that's not a required double major, but don't even get me started on that. I mean, you spend more time picking out a dorm room TV set than you do you picking your major and your area of study. But the point is, it's on us to figure that out, and we need a framework, we need a way to navigate through this. And so the first step of our compass is finding out what our unique strengths are.
Τι μας αρέσει να κάνουμε με το που θα ξυπνήσουμε, με πληρωμή ή χωρίς, τι μας ευχαριστεί πραγματικά; Το Strenghts Finder είναι βιβλίο και διαδικτυακό εργαλείο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα για να βρείτε σε τι είστε καλοί. Ποιες γραμμές μας κατευθύνουν και πώς ιεραρχούμε τις αποφάσεις μας;
What are the things that we wake up loving to do no matter what, whether we're paid or we're not paid, the things that people thank us for? And the Strengths Finder 2.0 is a book and also an online tool. I highly recommend it for sorting out what it is that you're naturally good at. And next, what's our framework or our hierarchy for making decisions?
Νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους, την οικογένεια, την υγεία, ή για τους στόχους, την επιτυχία κ.τ.λ.; Πρέπει να σκεφτούμε τι είναι αυτές οι αποφάσεις, ώστε να κατανοήσουμε σε βάθος την ψυχή μας, για να μην καταλήξουμε να την πουλάμε σε οποιοδήποτε σκοπό. Το επόμενο βήμα είναι οι εμπειρίες μας.
Do we care about the people, our family, health, or is it achievement, success, all this stuff? We have to figure out what it is to make these decisions, so we know what our soul is made of, so that we don't go selling it to some cause we don't give a shit about. And then the next step is our experiences.
Όλοι τις έχουμε, μαθαίνουμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό, για το τι αγαπάμε, τι συχαινόμαστε, που είμαστε καλοί, που κάκιστοι, και αν δεν καταγράψουμε και αφομοιώσουμε αυτές τις γνώσεις, για να τις εφαρμόσουμε στη ζωή μας, τότε δεν έχει νόημα. Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο, αφιερώνω λίγο χρόνο σκεπτόμενος τι πήγε καλά, τι πήγε λάθος, τι θέλω να επαναλάβω, τι μπορώ να εφαρμόσω περισσότερο; Κάποιοι άνθρωποι σας εμπνέουν, κάνουν πράγματα που σας εντυπωσιάζουν,
All of us have these experiences. We learn things every day, every minute about what we love, what we hate, what we're good at, what we're terrible at. And if we don't spend time paying attention to that and assimilating that learning and applying it to the rest of our lives, it's all for nothing. Every day, every week, every month of every year I spend some time just reflecting on what went right, what went wrong, and what do I want to repeat, what can I apply more to my life. And even more so than that, as you see people, especially today,
και λέτε: «Θεέ μου, δες τι κάνει ο Τζέφ, θέλω να τον φτάσω». Γιατί το λέτε αυτό; Κρατήστε ημερολόγιο, καταγράψτε αυτό που σας εμπνέει. Όχι τα πάντα για την ζωή τους, σημειώστε μόνο αυτά που σας ενδιαφέρουν, έτσι με το καιρό θα έχετε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών που θα μπορείτε να εφαρμόσετε, κάνοντας τη ζωή σας πιο παθιασμένη και να ασκείτε μεγαλύτερη επιρροή. Διότι όταν τακτοποιήσουμε τις ιδέες μας, τότε θα μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει επιτυχία για εμάς, αφού χωρίς αυτά τα επιμέρους στοιχεία, είναι αδύνατο. Καταλήγουμε να έχουμε μια προσχεδιασμένη ζωή όπως όλοι, ανεβαίνοντας μια σκάλα στο πουθενά. Είναι όπως στο Wall Street 2, αν το έχετε δει,
who inspire you, who are doing things where you say "Oh God, what Jeff is doing, I want to be like him." Why are you saying that? Open up a journal. Write down what it is about them that inspires you. It's not going to be everything about their life, but whatever it is, take note on that, so over time we'll have this repository of things that we can use to apply to our life and have a more passionate existence and make a better impact. Because when we start to put these things together, we can then define what success actually means to us, and without these different parts of the compass, it's impossible. We end up in the situation -- we have that scripted life that everybody seems to be living going up this ladder to nowhere. It's kind of like in Wall Street 2, if anybody saw that,
όπου o εργάτης ρωτά τον Διευθύνων Σύμβουλο τράπεζας στο Wall Street: «Πόσα χρήματα έχεις σαν στόχο; Όλοι έχουν, και όταν τον φτάσουν θα τα παρατήσουν όλα». Και ο άλλος απαντά: «Είναι απλό. Ακόμα περισσότερα» και απλά χαμογελά. Αυτή είναι η λυπηρή κατάσταση των ανθρώπων που δεν ξέρουν τι θεωρούν σημαντικό, και συνεχίζουν να κυνηγούν κάτι που δεν τους ενδιαφέρει, απλά επειδή κάποιος τους το υπέδειξε. Με αυτό το πλαίσιο μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα πράγματα που μας ζωντανεύουν. Χωρίς αυτό, το πάθος μπορεί να έρθει εξ απροόπτου, ή σε μια στιγμή αιχμής και να το κάνεις πέρα γιατί δεν ξέρεις να το διαχειριστείς. Μόλις το αναγνωρίσεις θα δεις ότι που συνάδει με τις δυνάμεις σου, τις αξίες σου και με το ποιος είσαι, και τότε θα το αρπάξεις, θα το διαχειριστείς, θα το κυνηγήσεις και θα κάνεις διαφορά κάνοντας το. Ζήσε το μύθο σου, Live your Legend, το κίνημα που δημιουργήσαμε,
the peon employee asks the big Wall Street banker CEO, "What's your number? Everyone's got a number, where if they make this money, they'll leave it all." He says, "Oh, it's simple. More." And he just smiles. And it's the sad state of most of the people that haven't spent time understanding what matters for them, who keep reaching for something that doesn't mean anything to us, but we're doing it because everyone said we're supposed to. But once we have this framework together, we can start to identify the things that make us come alive. You know, before this, a passion could come and hit you in the face, or maybe in your possible line of work, you might throw it away because you don't have a way of identifying it. But once you do, you can see something that's congruent with my strengths, my values, who I am as a person, so I'm going to grab ahold of this, I'm going to do something with it, and I'm going to pursue it and try to make an impact with it.
And Live Your Legend and the movement we've built
δεν θα υπήρχε αν δεν είχα αυτή την πυξίδα να προσδιορίσω «Είναι κάτι που θέλω να κυνηγήσω και να κάνω τη διαφορά σε αυτό». Αν δεν ξέρουμε τι ψάχνουμε, δεν θα το βρούμε ποτέ, όμως όταν έχουμε αυτή τη πυξίδα, αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να προχωρήσουμε στο μετέπειτα. Δεν είμαι εγώ εκεί πάνω! Κάνοντας το αδύνατο, ξεπερνώντας τα όρια μας. Οι άνθρωποι δεν κάνουν πράγματα για δυο λόγους. Πείθουν τους εαυτούς τους ότι δεν μπορούν, ή τους πείθουν οι γύρω τους. Σημασία έχει ότι το πιστεύουμε και είτε τα παρατάμε, είτε δεν ξεκινάμε καν. Το θέμα είναι πως όλα είναι απίθανα μέχρι να τα καταφέρει κάποιος.
wouldn't exist if I didn't have this compass to identify, "Wow, this is something I want to pursue and make a difference with." If we don't know what we're looking for, we're never going to find it, but once we have this framework, this compass, then we can move on to what's next -- and that's not me up there -- doing the impossible and pushing our limits. There's two reasons why people don't do things. One is they tell themselves they can't do them, or people around them tell them they can't do them. Either way, we start to believe it. Either we give up, or we never start in the first place. The things is, everything was impossible until somebody did it.
Κάθε εφεύρεση, κάθε καινοτομία έμοιαζε τρέλα πριν το καταφέρει κάποιος. Ο Ρότζερ Μπάνιστερ έκανε το μίλι σε κάτω από τέσσερα λεπτά, όταν ήταν φύσει αδύνατο, μέχρι που το κατάφερε ο Μπάνιστερ, και μετά; Δυο μήνες αργότερα, 16 άλλοι το έκαναν σε κάτω από τέσσερα λεπτά. Τα πράγματα που έχουμε στο μυαλό μας σαν αδύνατα, είναι απλώς βήματα που περιμένουν να επιτευχθούν αν ξεπεράσουμε λίγο τα όρια μας, και νομίζω αυτό ξεκινά πρώτα απ' όλα με το σώμα και την φυσική κατάσταση, αφού αυτά ελέγχονται: νομίζεις ότι δε μπορείς να τρέξεις ένα μίλι; Δείξε στον εαυτό σου ότι μπορείς να κάνεις ένα, δυο μίλια, μαραθώνιο, ή χάσε δυο κιλά, ή κάνε κάτι παρόμοιο και θα καταλάβεις ότι η αυτοπεποίθηση μαζεύεται και μεταφέρεται στους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου. Εγώ και οι φίλοι μου καλλιεργήσαμε κάποιες τις συνήθειες.
Every invention, every new thing in the world, people thought were crazy at first. Roger Bannister and the four-minute mile, it was a physical impossibility to break the four-minute mile in a foot race until Roger Bannister stood up and did it. And then what happened? Two months later, 16 people broke the four-minute mile. The things that we have in our head that we think are impossible are often just milestones waiting to be accomplished if we can push those limits a bit. And I think this starts with probably your physical body and fitness more than anything, because we can control that. If you don't think you can run a mile, you show yourself you can run a mile or two, or a marathon, or lose five pounds, or whatever it is, you realize that confidence compounds and can be transferred into the rest of your world. And I've actually gotten into the habit of this a little bit with my friends.
Δημιουργήσαμε μια μικρή ομάδα και κάνουμε δραστηριότητες. Προσφάτως βρέθηκα σε ένα κάπως επικίνδυνο περιβάλλον. Φοβάμαι τα βαθιά, σκουρόχρωμα μπλε νερά δεν ξέρω αν συμμερίζεστε το φόβο μου, αφού είδα μικρός έξι φορές «Τα Σαγόνια του Καρχαρία» 1, 2, 3, 4. Όταν είναι σκούρο, ακόμα και μέχρι εδώ, αρχίζει να με πιάνει φόβος. Νοιώθω μια παρουσία. Φοβάμαι ακόμα και το γλυκό νερό της λίμνης Τάχο, παράλογο αλλά αληθινό. Τέλος πάντων, τρία χρόνια πριν ήμουνα σε ένα σκάφος στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Ήταν μια βροχερή, θυελλώδης, μέρα, πολλοί πάθαιναν ναυτία στις βάρκες, καθόμουν εκεί φορώντας στολή κατάδυσης, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο έντρομος. Σκεφτόμουν πως θα πέθαινα κολυμπώντας. Θα επιχειρούσα να κολυμπήσω κατά μήκος της Γκόλντεν Γκέιτ, ίσως και κάποιοι από σας το έχετε κάνει. Με πλησίασε ο φίλος μου ο Τζόναθαν, που με έπεισε να το κάνω, και, βλέποντας σε τι κατάσταση ήμουν, μου λέει, «Σκότ, φίλε μου, ποια είναι η χειρότερη περίπτωση; Με τη στολή, δεν βουλιάζεις, αν δυσκολευτείς πήδα σε ένα από τα καγιάκ. Αν μας επιτεθεί καρχαρίας γιατί να σε διαλέξει ανάμεσα στα 80 άτομα που είναι στη θάλασσα;» Λες και βοηθούσε αυτό. Μου είπε, «Έλα, διασκέδασέ το, καλή τύχη». Βούτηξε και απομακρύνθηκε κολυμπώντας αμέριμνος. Τελικά η κουβέντα με βοήθησε, ένιωσα εντελώς ήρεμος,
We have this little group. We go on physical adventures, and recently, I found myself in a kind of precarious spot. I'm terrified of deep, dark, blue water. I don't know if anyone's ever had that same fear ever since they watched Jaws 1, 2, 3 and 4 like six times when I was a kid. But anything above here, if it's murky, I can already feel it right now. I swear there's something in there. Even if it's Lake Tahoe, it's fresh water, totally unfounded fear, ridiculous, but it's there. Anyway, three years ago I find myself on this tugboat right down here in the San Francisco Bay. It's a rainy, stormy, windy day, and people are getting sick on the boat, and I'm sitting there wearing a wetsuit, and I'm looking out the window in pure terror thinking I'm about to swim to my death. I'm going to try to swim across the Golden Gate. And my guess is some people in this room might have done that before. I'm sitting there, and my buddy Jonathan, who had talked me into it, he comes up to me and he could see the state I was in. And he says, "Scott, hey man, what's the worst that could happen? You're wearing a wetsuit. You're not going to sink. And If you can't make it, just hop on one of the 20 kayaks. Plus, if there's a shark attack, why are they going to pick you over the 80 people in the water?" So thanks, that helps. He's like, "But really, just have fun with this. Good luck." And he dives in, swims off. OK. Turns out, the pep talk totally worked, and I felt this total feeling of calm,
μάλλον επειδή ο Τζόναθαν ήταν 13 χρονών. (Γέλια)
and I think it was because Jonathan was 13 years old. (Laughter)
Από τους 80 ανθρώπους που κολύμπησαν εκείνη τη μέρα,
And of the 80 people swimming that day,
65 ήταν από εννέα έως 13 χρόνων. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα βλέπατε τον κόσμο αν στα εννέα σας ξέρατε ότι μπορείτε να κολυμπήσετε ενάμιση μίλι σε νερό στους 13 βαθμούς, από το Αλκατράζ στο Σαν Φρανσίσκο. Σε τι θα λέγατε ναι; Σε τι δεν θα τα παρατούσατε; Σε τι θα προσπαθούσατε; Τελειώνοντας το κολύμπι, έφτασα στο θαλάσσιο πάρκο, βγήκα από το νερό, τα μισά παιδιά είχαν ήδη τερματίσει, με ενεθάρρυναν και ήταν ενθουσιασμένα. Το κεφάλι μου είχε παγώσει, όποιος έχει κολυμπήσει στον κόλπο ξέρει, προσπαθούσα να ξεπαγώσω το κεφάλι μου, έβλεπα ανθρώπους να τερματίζουν, και ένα παιδί, που δεν φαινόταν να είναι καλά, πάλευε κάπως έτσι, μετά βίας έπαιρνε μια ανάσα και βυθιζόταν πάλι. Κατάλαβα ότι και άλλοι γονείς το έβλεπαν, και σίγουρα σκέφτηκαν και κείνοι: «Να γιατί δεν πρέπει ένα εννιάχρονο να κολυμπάει από το Αλκατράζ». Δεν ήταν από κούραση όμως. Ξαφνικά δυο γονείς έτρεξαν, τον άρπαξαν και τον έπιασαν από τους ώμους, και τον τραβούσαν έτσι, εκείνος κούτσαινε, τελείως ξαφνικά, μετά από κάποια βήματα τον έβαλαν στο αναπηρικό του καροτσάκι. Εκείνος σήκωσε τις γροθιές του κάνοντας το σήμα της νίκης. Ακόμα νιώθω τη θέρμη και την ενέργεια αυτού του αγοριού όταν τα κατάφερε. Τον είχα δει νωρίτερα εκείνη τη μέρα στο αναπηρικό του καροτσάκι, και δεν ήξερα ότι θα κολυμπούσε. Που θα βρίσκεται σε 20 χρόνια; Πόσοι του είπαν πως δεν θα τα κατάφερνε και πως θα πέθαινε αν το προσπαθούσε; Διαψεύδεις τους άλλους και σένα τον ίδιο, και με μικρά σταδιακά βήματα φτάνεις
65 of them were between the ages of nine and 13. Think how you would have approached your world differently if at nine years old you found out you could swim a mile and a half in 56-degree water from Alcatraz to San Francisco. What would you have said yes to? What would you have not given up on? What would you have tried? As I'm finishing this swim, I get to Aquatic Park, and I'm getting out of the water and of course half the kids are already finished, so they're cheering me on and they're all excited. And I got total popsicle head, if anyone's ever swam in the Bay, and I'm trying to just thaw my face out, and I'm watching people finish. And I see this one kid, something didn't look right. And he's just flailing like this. And he's barely able to sip some air before he slams his head back down. And I notice other parents were watching too, and I swear they were thinking the same thing I was: this is why you don't let nine-year-olds swim from Alcatraz. This was not fatigue. All of a sudden, two parents run up and grab him, and they put him on their shoulders, and they're dragging him like this, totally limp. And then all of a sudden they walk a few more feet and they plop him down in his wheelchair. And he puts his fists up in the most insane show of victory I've ever seen. I can still feel the warmth and the energy on this guy when he made this accomplishment. I had seen him earlier that day in his wheelchair. I just had no idea he was going to swim. I mean, where is he going to be in 20 years? How many people told him he couldn't do that, that he would die if he tried that? You prove people wrong, you prove yourself wrong, that you can make little incremental pushes
εκεί που πιστεύεις ότι μπορείς. Δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος μαραθωνοδρόμος, απλά αυτά που θεωρείς αδύνατα, να τα καταφέρεις, να τα καταφέρεις ξεκινώντας με μικρά βηματάκια. Ο καλύτερος τρόπος να το καταφέρεις είναι να έχεις γύρω σου άτομα με πάθος. Ο πιο γρήγορος τρόπος να κάνεις τα ακατόρθωτα είναι να περιτριγυρίζεσαι από όσους τα κάνουν ήδη. Σύμφωνα με τον Τζιμ Ρόουν, «Είσαι ο μέσος όρος των πέντε ατόμων
of what you believe is possible. You don't have to be the fastest marathoner in the world, just your own impossibilities, to accomplish those, and it starts with little bitty steps. And the best way to do this is to surround yourself with passionate people. The fastest things to do things you don't think can be done is to surround yourself with people already doing them. There's this quote by Jim Rohn and it says.
με τα οποία περνάς τον περισσότερο από το χρόνο σου». Και δεν υπάρχει καλύτερο τρικ επιτυχίας από το να πας από εκεί που είσαι στο εκεί που θα ήθελες να είσαι από τους ανθρώπους που επιλέγεις να σε συνοδέψουν. Κάνουν τη διαφορά, και αυτό είναι αποδεδειγμένο. Το 1898, ο Νόρμαν Τρίπλετ έκανε μια μελέτη με κάποιος ποδηλάτες, τους χρονομετρούσε σαν ομάδα, αλλά και ατομικά, και ανακάλυψε ότι κάθε φορά οι ποδηλάτες οδηγούσαν γρηγορότερα όταν ανήκαν σε μια ομάδα. Αυτό το πρότυπο ισχύει σε όλες τις φάσεις της ζωής, και αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι οι γύρω μας μετράνε και ότι το περιβάλλον είναι το παν. Οι γύρω μας όμως μπορούν να έχουν την αντίθετη επίδραση. Αφού το 80% από εμάς δεν αγαπάμε τη δουλειά μας, αυτό σημαίνει ότι οι γύρω μας, όχι εδώ στην αίθουσα, αλλά παντού, ενθαρρύνουν τον εφησυχασμό, μας αποτρέπουν από το να κυνηγάμε τα θέλω μας. Πρέπει να ελέγχουμε το περιβάλλον μας. Μου έτυχε ένα περιστατικό
"You are the average of the five people you spend the most time with." And there is no bigger lifehack in the history of the world from getting where you are today to where you want to be than the people you choose to put in your corner. They change everything, and it's a proven fact. In 1898, Norman Triplett did this study with a bunch of cyclists, and he would measure their times around the track in a group, and also individually. And he found that every time the cyclists in the group would cycle faster. And it's been repeated in all kinds of walks of life since then, and it proves the same thing over again, that the people around you matter, and environment is everything. But it's on you to control it, because it can go both ways. With 80 percent of people who don't like the work they do, that means most people around us, not in this room, but everywhere else, are encouraging complacency and keeping us from pursuing the things that matter to us so we have to manage those surroundings. I found myself in this situation --
προσωπική εμπειρία, περίπου ένα ή δυο χρόνια πριν. Είχατε ποτέ ένα χόμπι ή πάθος, στο οποίο βάζατε την ψυχή σας και πάρα πολύ από το χρόνο σας, και που θέλατε απεγνωσμένα να το λέτε «δουλειά», αλλά κανείς δεν το πρόσεχε και δεν απέδιδε χρήματα; (Γέλια) Ήμουν για τέσσερα χρόνια σε αυτή τη φάση, στήνοντας το κίνημα «Live Your Legend» για να βοηθήσω άτομα να βρουν μια δουλειά με ενδιαφέρον και έμπνευση. Έβαζα τα δυνατά μου, όμως μόνο τρεις άνθρωποι μου έδιναν σημασία, και είναι εδώ: η μητέρα, ο πατέρας και η γυναίκα μου Τσέλσυ. Ευχαριστώ παιδιά για την στήριξη. (Χειροκρότημα)
personal example, a couple years ago. Has anyone ever had a hobby or a passion they poured their heart and soul into, unbelievable amount of time, and they so badly want to call it a business, but no one's paying attention and it doesn't make a dime? OK, I was there for four years trying to build this Live Your Legend movement to help people do work that they genuinely cared about and that inspired them, and I was doing all I could, and there were only three people paying attention, and they're all right there: my mother, father and my wife, Chelsea. Thank you guys for the support. (Applause)
Το ήθελα τόσο πολύ λοιπόν, αλλά έμεινε στο 0%
And this is how badly I wanted it, it grew at zero percent for four years,
για τέσσερα χρόνια και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Αλλά τότε μετακόμισα στο Σαν Φρανσίσκο, και γνώρισα ενδιαφέροντα άτομα. Είχαν έναν τρελό, περιπετειώδη τρόπο ζωής με δουλειές, ιστοσελίδες και ιστολόγια που εμπεριείχαν το πάθος τους και βοηθούσαν ουσιαστικά τους άλλους. Ένας από τους φίλους μου έχει οκταμελή οικογένεια, και τη συντηρεί γράφοντας ένα ιστολόγιο δυο φορές την εβδομάδα. Είχαν πάει στην Ευρώπη, όλοι μαζί, για ένα μήνα. Αυτό με εξέπληξε. Πώς γίνεται; Με ενέπνευσε τόσο πολύ, που αντί να τα παρατήσω, αποφάσισα να το δω πιο σοβαρά. Και έβαλα τα δυνατά μου να περνώ κάθε ώρα, κάθε στιγμή,
and I was about to shut it down, and right about then, I moved to San Francisco and started to meet some pretty interesting people who had these crazy lifestyles of adventure, of businesses and websites and blogs that surrounded their passions and helped people in a meaningful way. And one of my friends, now, he has a family of eight, and he supports his whole family with a blog that he writes for twice a week. They just came back from a month in Europe, all of them together. This blew my mind. How does this even exist? And I got unbelievably inspired by seeing this, and instead of shutting it down, I decided, let's take it seriously. And I did everything I could to spend my time,
ενθαρρύνοντας αυτά τα άτομα να βγαίνουν για μια μπύρα, να αθλούνται, οτιδήποτε. Μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς επιτυχία, περνώντας έξι μήνες με αυτά τα άτομα, η κοινωνία Live Your Legend μεγάλωσε κατά 10 φορές. Σε 12 μήνες, κατά 160 φορές. Σήμερα πάνω από 30.000 άτομα από 158 χώρες χρησιμοποιούν τα εργαλεία καριέρας και επικοινωνίας σε μηνιαία βάση. Αυτά τα άτομα δημιούργησαν μια κοινωνία ατόμων με πάθος και μου έδωσαν την έμπνευση να φτιάξω το Live Your Legend όπως το ονειρευόμουν χρόνια πριν. Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά.
every waking hour possible trying to hound these guys, hanging out and having beers and workouts, whatever it was. And after four years of zero growth, within six months of hanging around these people, the community at Live Your Legend grew by 10 times. In another 12 months, it grew by 160 times. And today over 30,000 people from 158 countries use our career and connection tools on a monthly basis. And those people have made up that community of passionate folks who inspired that possibility that I dreamed of for Live Your Legend so many years back. The people change everything, and this is why --
Αν με ρωτήσετε τι συνέβη, για τέσσερα χρόνια δεν ήξερα κανέναν στον χώρο, δεν πίστευα πως οι άνθρωποι μπορούν να τα κάνουν αυτά, ότι υπάρχουν τέτοιες στιγμές. Ξαφνικά βρίσκομαι εδώ, στο Σαν Φρανσίσκο, όπου όλοι τα καταφέρνουν και ήταν ο κανόνας. Από το να σκέφτομαι πώς μπορώ να το κάνω άρχισα να σκέφτομαι πώς μπορούσα να μην το κάνω. Και τότε κάτι αλλάζει στο μυαλό σου, αλλάζει όλος ο κόσμος σου. Χωρίς προσπάθεια, οι προσδοκίες σου πάνε από εδώ μέχρι εδώ. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις στόχους, απλά άλλαξε το περιβάλλον σου. Τόσο απλά. Γι αυτό λατρεύω αυτή την ομάδα ανθρώπων και πηγαίνω σε όποιο TED μπορώ, τα βλέπω στο iPad καθώς πηγαίνω στη δουλειά. Διότι αυτή η ομάδα εμπνέει την προοπτική. Έχουμε μια ολόκληρη μέρα να περάσουμε μαζί και όχι μόνο. Έχουμε τρεις κολόνες
you know, you ask what was going on. Well, for four years, I knew nobody in this space, and I didn't even know it existed, that people could do this stuff, that you could have movements like this. And then I'm over here in San Francisco, and everyone around me was doing it. It became normal, so my thinking went from how could I possibly do this to how could I possibly not. And right then, when that happens, that switch goes on in your head, it ripples across your whole world. And without even trying, your standards go from here to here. You don't need to change your goals. You just need to change your surroundings. That's it, and that's why I love being around this whole group of people, why I go to every TED event I can, and watch them on my iPad on the way to work, whatever it is. Because this is the group of people that inspires possibility. We have a whole day to spend together and plenty more. To sum things up, in terms of these three pillars,
όλες έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Είναι 100% στο χέρι μας. Κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι δεν μπορείς να μάθεις τον εαυτό σου. Ή ότι δεν μπορείς να βρεις τα όριά σου και να τα ξεπεράσεις, και να καταφέρεις τα αδύνατα. Να έχεις γύρω σου όσους σε εμπνέουν
they all have one thing in common more than anything else. They are 100 percent in our control. No one can tell you you can't learn about yourself. No one can tell you you can't push your limits and learn your own impossible and push that. No one can tell you you can't surround yourself with inspiring people
και να απομακρύνεις όσους σε ρίχνουν. Δεν μπορείς να ελέγξεις την κρίση, ή την απόλυση ή τα τροχαία. Τα περισσότερα πράγματα δεν τα ελέγχουμε. Αυτά τα τρία πράγματα όμως είναι αποκλειστικά επάνω μας. Μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας αν κάνουμε κάτι για αυτό. Και άρχισε να συμβαίνει σε ευρύτερη κλίμακα.
or get away from the people who bring you down. You can't control a recession. You can't control getting fired or getting in a car accident. Most things are totally out of our hands. These three things are totally on us, and they can change our whole world if we decide to do something about it. And the thing is, it's starting to happen on a widespread level.
Διάβασα στο Forbes ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανέφερε για πρώτη φορά εκείνο τον μήνα, ότι από όσους άφησαν τη δουλειά τους πιο πολλοί παραιτήθηκαν παρά απολύθηκαν. Έγραφε πως αυτό είναι αφύσικο, όμως συνέβαινε επί τρεις μήνες. Σε μια δύσκολη εποχή, οι άνθρωποι υψώνουν το ανάστημά τους στην προσχεδιασμένη ζωή και σε αυτό που τους επιβάλλουν οι άλλοι, με αντάλλαγμα αυτά που αγαπούν και αυτά που τους εμπνέουν. Οι άνθρωποι βλέπουν πια την προοπτική αυτή,
I just read in Forbes, the US Government reported for the first time in a month where more people had quit their jobs than had been laid off. They thought this was an anomaly, but it's happened three months straight. In a time where people claim it's kind of a tough environment, people are giving a middle finger to this scripted life, the things that people say you're supposed to do, in exchange for things that matter to them and do the things that inspire them.
And the thing is, people are waking up to this possibility,
το γεγονός ότι μόνο η φαντασία βάζει όρια. Αυτό δεν είναι πια κλισέ. Όποια και να είναι η κλίση, το πάθος,το χόμπι σας. Αν σας αρέσει να πλέκετε, βρείτε κάποιον που είναι άσσος, και μάθετε από αυτόν. Είναι απίστευτο! Αυτό είναι το θέμα της ημέρας, να μάθετε από τους ειδικούς, τους παρουσιάζουμε καθημερινά στο Live Your Legend, διότι όταν συνηθισμένοι άνθρωποι κάνουν το ασυνήθιστο, και είμαστε και μεις εκεί, τότε γίνεται φυσιολογικό. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Γκάντι ή ο Στιβ Τζομπς ή να κάνεις κάτι ξεχωριστό. Κάνε κάτι που έχει ουσία για εσένα, και κάνε τη διαφορά που μόνο εσύ μπορείς να κάνεις. Μιας και αναφέραμε τον Γκάντι, ήταν ένας δικηγόρος σε διαθεσιμότητα,
that really the only thing that limits possibility now is imagination. That's not a cliché anymore. I don't care what it is that you're into, what passion, what hobby. If you're into knitting, you can find someone who is killing it knitting, and you can learn from them. It's wild. And that's what this whole day is about, to learn from the folks speaking, and we profile these people on Live Your Legend every day, because when ordinary people are doing the extraordinary, and we can be around that, it becomes normal. And this isn't about being Gandhi or Steve Jobs, doing something crazy. It's just about doing something that matters to you, and makes an impact that only you can make. Speaking of Gandhi, he was a recovering lawyer, as I've heard the term,
και ενεπλάκη σε ένα σημαντικότερο σκοπό που τον ενδιέφερε και δεν θα μπορούσε να μην το κάνει. Και είπε κάτι που ακολουθώ στη ζωή μου. «Πρώτα σε αγνοούν, μετά γελάνε μαζί σου, μετά σε πολεμούν και στο τέλος νικάς». Όλα είναι αδύνατα μέχρι κάποιος να τα κάνει.
and he was called to a greater cause, something that mattered to him, he couldn't not do. And he has this quote that I absolutely live by. "First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win." Everything was impossible until somebody did it.
Μπορείς είτε να συναναστρέφεσαι με αυτούς που σου λένε ότι δεν μπορείς και ότι αδίκως προσπαθείς, είτε με αυτούς που εμπνέουν την πιθανότητα, όπως αυτοί που βρίσκονται σε αυτή την αίθουσα. Πιστεύω πως είναι υποχρέωσή μας να δείξουμε στον κόσμο ότι αυτά που θεωρούνταν αδύνατα μπορούν να γίνουν το νέο φυσιολογικό. Και αυτό ήδη άρχισε να γίνεται. Πρώτα κάνουμε ότι μας εμπνέει, ώστε να εμπνεύσουμε και άλλους να κάνουν ότι τους εμπνέει. Όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό αν δεν γνωρίζουμε τι ψάχνουμε. Πρέπει να δουλέψουμε με τους εαυτούς μας, να το κάνουμε σκόπιμα και να τα ανακαλύψουμε αυτά. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου το 80% αγαπούν την δουλειά τους. Πώς θα ήταν; Πώς θα ήταν αυτή η καινοτομία; Πώς θα βλέπατε τους γύρω σας; Τα πράγματα θα άρχιζαν να αλλάζουν. Και όσο πλησιάζουμε στο τέλος, θέλω κάτι να σας ρωτήσω
You can either hang around the people who tell you it can't be done and tell you you're stupid for trying, or surround yourself with the people who inspire possibility, the people who are in this room. Because I see it as our responsibility to show the world that what's seen as impossible can become that new normal. And that's already starting to happen. First, do the things that inspire us, so we can inspire other people to do the things that inspire them. But we can't find that unless we know what we're looking for. We have to do our work on ourself, be intentional about that, and make those discoveries. Because I imagine a world where 80 percent of people love the work they do. What would that look like? What would the innovation be like? How would you treat the people around you? Things would start to change. And as we finish up, I have just one question to ask you guys,
και νομίζω είναι το μόνο που μετράει. Ποια είναι η δουλειά που δεν μπορείτε να μην κάνετε; Ανακαλύψτε το, ζήστε το, όχι μόνο για εσάς, αλλά και για όλους γύρω σας, διότι αυτό είναι που αλλάζει τον κόσμο.
and I think it's the only question that matters. And it's what is the work you can't not do? Discover that, live it, not just for you, but for everybody around you, because that is what starts to change the world.
Ποια είναι η δουλειά που δεν μπορείτε να μην κάνετε; Ευχαριστώ.
What is the work you can't not do? Thank you guys.
(Χειροκρότημα)
(Applause)