So anyway, who am I? I usually say to people, when they say, "What do you do?" I say, "I do hardware," because it sort of conveniently encompasses everything I do. And I recently said that to a venture capitalist casually at some Valley event, to which he replied, "How quaint."
Kim jestem? Zwykle gdy ludzie pytają, czym się zajmuję mówię "Sprzętem" bo to niejako dogodnie obejmuje wszystko, czym się zajmuję. Ostatnio powiedziałem to zwyczajnie do inwestora na jakiejś imprezie w Dolinie, na co odpowiedział "Jak oryginalnie".
(Laughter)
(Śmiech)
And I sort of really was dumbstruck. And I really should have said something smart. And now I've had a little bit of time to think about it, I would have said, "Well, you know, if we look at the next 100 years and we've seen all these problems in the last few days, most of the big issues -- clean water, clean energy -- and they're interchangeable in some respects -- and cleaner, more functional materials -- they all look to me to be hardware problems. This doesn't mean we should ignore software, or information, or computation." And that's in fact probably what I'm going to try and tell you about.
Naprawdę oniemiałem. Powinienem powiedzieć coś błyskotliwego. Mając nieco więcej czasu na przemyślenie sprawy powiedziałbym: "Wiesz, jeśli spojrzymy na następne sto lat a widzieliśmy wszystkie te problemy przez kilka ostatnich dni, przede wszystkim ważne zagadnienia - czysta woda, czysta energia - a są one pod pewnymi względami zamienne - i czystsze, bardziej funkcjonalne materiały - wszystko to wygląda na problemy związane ze sprzętem. Co nie znaczy, że powinniśmy ignorować oprogramowanie, czy informację lub obliczenia. I właśnie o tym pewnie spróbuję wam opowiedzieć.
So, this talk is going to be about how do we make things and what are the new ways that we're going to make things in the future. Now, TED sends you a lot of spam if you're a speaker about "do this, do that" and you fill out all these forms, and you don't actually know how they're going to describe you, and it flashed across my desk that they were going to introduce me as a futurist. And I've always been nervous about the term "futurist," because you seem doomed to failure because you can't really predict it. And I was laughing about this with the very smart colleagues I have, and said, "You know, well, if I have to talk about the future, what is it?" And George Homsey, a great guy, said, "Oh, the future is amazing. It is so much stranger than you think. We're going to reprogram the bacteria in your gut, and we're going to make your poo smell like peppermint."
Więc ten wykład będzie o tym, jak tworzymy rzeczy i jakimi nowymi sposobami będziemy tworzyć rzeczy w przyszłości. TED wysyła mówcom masę spamu z "zrób to, zrób tamto" i wypełnia się wszystkie te formularze, a w sumie nie wiesz, jak zamierzają cię opisać i mignęło mi, że zamierzają przedstawić mnie jako futurystę. A zawsze denerwował mnie termin "futurysta", ponieważ jest się skazanym na porażkę, bo nie da się tego tak naprawdę przewidzieć. Śmiałem się z tego z moimi bardzo mądrymi kolegami i powiedziałem: "Wiecie, jeśli mam mówić o przyszłości, co to jest?" A George Homsey, wspaniały facet, odrzekł: "Oh, przyszłość jest niesamowita. O wiele dziwniejsza niż ci się wydaje. Zamierzamy przeprogramować bakterie w twoich jelitach i sprawimy, że twoje kupy będą pachniały miętą."
(Laughter)
(Śmiech)
So, you may think that's sort of really crazy, but there are some pretty amazing things that are happening that make this possible. So, this isn't my work, but it's work of good friends of mine at MIT. This is called the registry of standard biological parts. This is headed by Drew Endy and Tom Knight and a few other very, very bright individuals. Basically, what they're doing is looking at biology as a programmable system. Literally, think of proteins as subroutines that you can string together to execute a program. Now, this is actually becoming such an interesting idea. This is a state diagram. That's an extremely simple computer.
Więc możecie myśleć, że to wariactwo, ale dzieją się naprawdę niesamowite rzeczy, które sprawią, że będzie to możliwe. To akurat nie moją praca, tylko mojego dobrego przyjaciela z MIT. Nazywa się to rejestrem standardowych części biologicznych. Kierują tym Drew Endy i Tom Knight oraz kilka innych bardzo, bardzo bystrych jednostek. Zasadniczo, patrzą na biologię jako na programowalny system. Dosłownie, pomyślcie o proteinach jako o podprogramach, które można powiązać razem, żeby wykonać program. Staje się to takim ciekawym pomysłem. To jest diagram stanów. Pokazuje zupełnie prosty komputer.
This one is a two-bit counter. So that's essentially the computational equivalent of two light switches. And this is being built by a group of students at Zurich for a design competition in biology. And from the results of the same competition last year, a University of Texas team of students programmed bacteria so that they can detect light and switch on and off. So this is interesting in the sense that you can now do "if-then-for" statements in materials, in structure. This is a pretty interesting trend, because we used to live in a world where everyone's said glibly, "Form follows function," but I think I've sort of grown up in a world -- you listened to Neil Gershenfeld yesterday; I was in a lab associated with his -- where it's really a world where information defines form and function.
Ten to tandetny licznik. Zasadniczo jest to obliczeniowy ekwiwalent dwóch przełączników światła. Budowany przez grupę studentów z Zurychu na konkurs projektów z dziedziny biologii. Z rezultatów tego konkursu z zeszłego roku: grupa studentów z Uniwersytetu w Teksasie zaprogramowała bakterie tak, że mogły wykrywać oraz włączać i wyłączać światło. To jest ciekawe w tym sensie, że obecnie można wykorzystywać stwierdzenia "jeśli, to" w materiałach, w strukturze. To bardzo interesujący trend. Ponieważ przyzwyczailiśmy się do życia w świecie, gdzie każdy bez zastanowienia twierdził, że że forma wynika z funkcji, ale sądzę, że wyrosłem w świecie - słuchaliście wczoraj Neila Gershenfelda, Byłem w laboratorium powiązanym z jego laboratorium - w którym to świecie informacja definiuje formę i funkcję.
I spent six years thinking about that, but to show you the power of art over science -- this is actually one of the cartoons I write. These are called "HowToons." I work with a fabulous illustrator called Nick Dragotta. Took me six years at MIT, and about that many pages to describe what I was doing, and it took him one page. And so this is our muse Tucker. He's an interesting little kid -- and his sister, Celine -- and what he's doing here is observing the self-assembly of his Cheerios in his cereal bowl. And in fact you can program the self-assembly of things, so he starts chocolate-dipping edges, changing the hydrophobicity and the hydrophylicity. In theory, if you program those sufficiently, you should be able to do something pretty interesting and make a very complex structure. In this case, he's done self-replication of a complex 3D structure. And that's what I thought about for a long time, because this is how we currently make things. This is a silicon wafer, and essentially that's just a whole bunch of layers of two-dimensional stuff, sort of layered up. The feature side is -- you know, people will say, [unclear] down around about 65 nanometers now.
Spędziłem sześć lat myśląc o tym, ale, żeby pokazać wam przewagę sztuki nad nauką - to jest jeden z komiksów, które piszę. Nazywają się "Howtoons". Pracuję ze wspaniałym ilustratorem - nazywa się Nick Dragotta. Zabrało mi sześć lat w MIT i mniej więcej tyle stron, żeby opisać, co robiłem, a jemu zajęło to jedną stronę. A oto jest nasza muza Tucker. Jest ciekawym dzieciakiem - i jego siostra, Celine - a to, co tutaj robi to obserwuje jak jego płatki śniadaniowe łączą się w grupki w miseczce. W rzeczy samej można zaprogramować samoorganizację obiektów, więc zaczyna zanurzać brzegi w polewie czekoladowej, Zmieniając hydrofobię i hydrofilię. W teorii, jeśli wystarczająco je zaprogramujesz, powinieneś móc zrobić coś naprawdę ciekawego i stworzyć bardzo złożoną strukturę. W tym przypadku wykonał samoreplikację złożonej struktury 3D. I o tym myślałem przez długi czas, ponieważ w ten sposób obecnie tworzymy rzeczy. To jest silikonowa płytka i generalnie to po prostu szereg warstw dwu-wymiarowego czegoś, jakby ułożonego warstwowo. Rozmiar elementu to - wiecie, ludzie powiedzą, [niejasne] około 65 nanometrów obecnie.
On the right, that's a radiolara. That's a unicellular organism ubiquitous in the oceans. And that has feature sizes down to about 20 nanometers, and it's a complex 3D structure. We could do a lot more with computers and things generally if we knew how to build things this way. The secret to biology is, it builds computation into the way it makes things. So this little thing here, polymerase, is essentially a supercomputer designed for replicating DNA. And the ribosome here is another little computer that helps in the translation of the proteins. I thought about this in the sense that it's great to build in biological materials, but can we do similar things? Can we get self-replicating-type behavior? Can we get complex 3D structure automatically assembling in inorganic systems? Because there are some advantages to inorganic systems, like higher speed semiconductors, etc.
Po prawej, to jest radiolaria. To jednokomórkowy organizm zamieszkujący oceany. A rozmiar to około 20 nanometrów. i jest złożoną struktura 3D. Moglibyśmy zrobić ogólnie o wiele więcej z komputerami i rzeczami, gdybyśmy wiedzieli, jak budować rzeczy w ten sposób. Sekretem biologii jest, że wbudowuje obliczenia w sposób w jaki tworzy rzeczy. Więc ta mała rzecz tutaj, polimeraza, to w zasadzie komputer zaprojektowany do powielania DNA. A ten rybosom, tutaj, to inny mały komputer, który pomaga tłumaczyć proteiny. Myślałem o tym w tym sensie, że to wspaniale budować w materiałach biologicznych, ale czy możemy robić podobne rzeczy? Czy możemy uzyskać zachowania typu samo-powielania? Czy możemy uzyskać automatyczną organizację złożonych struktur 3D w systemach nieorganicznych? Ponieważ systemy nieorganiczne mają pewną przewagę, np. półprzewodniki o większej prędkości, itp.
So, this is some of my work on how do you do an autonomously self-replicating system. And this is sort of Babbage's revenge. These are little mechanical computers. These are five-state state machines. So, that's about three light switches lined up. In a neutral state, they won't bind at all. Now, if I make a string of these, a bit string, they will be able to replicate. So we start with white, blue, blue, white. That encodes; that will now copy. From one comes two, and then from two comes three. And so you've got this sort of replicating system. It was work actually by Lionel Penrose, father of Roger Penrose, the tiles guy. He did a lot of this work in the '60s, and so a lot of this logic theory lay fallow as we went down the digital computer revolution, but it's now coming back.
Więc to jest część mojej pracy dotyczącej tego jak zrobić autonomicznie samopowielający się system. I to jest rodzaj zemsty Babbage'a. To są małe mechaniczne komputery. To są pięcio-stanowe maszyny stanu. Więc to około trzech przełączników światła w linii. W stanie neutralnym nie będą się w ogóle łączyć. Teraz, jeśli zrobię z nich łańcuch, Będą się mogły powielać. Zaczynamy z białym, niebieskim, niebieskim, białym. To koduje, teraz się będzie kopiować. Z jednego biorą się dwa, a następnie z dwóch biorą się trzy. Więc otrzymujemy rodzaj systemu powielania. Został opracowany przez Lionela Penrose, ojca Rogera Penrose, gościa od "kafelków". Wykonał większość tej pracy w latach 60', więc znaczna część tej teorii logicznej leżała odłogiem, kiedy zmierzaliśmy do cyfrowej rewolucji komputerowej, ale teraz wraca.
So now I'm going to show you the hands-free, autonomous self-replication. So we've tracked in the video the input string, which was green, green, yellow, yellow, green. We set them off on this air hockey table. You know, high science uses air hockey tables --
Więc teraz zamierzam wam pokazać autonomiczne samoreplikowanie bez udziału rąk. Prześledziliśmy na filmie łańcuch wejściowy, który był zielony, zielony, żółty, żółty, zielony. Umieściliśmy go na tym stole do "powietrznego" hokeja. Wiecie, zaawansowana nauka używa takich stołów -
(Laughter)
(Śmiech)
-- and if you watch this thing long enough you get dizzy, but what you're actually seeing is copies of that original string emerging from the parts bin that you have here. So we've got autonomous replication of bit strings. So, why would you want to replicate bit strings? Well, it turns out biology has this other very interesting meme, that you can take a linear string, which is a convenient thing to copy, and you can fold that into an arbitrarily complex 3D structure. So I was trying to, you know, take the engineer's version: Can we build a mechanical system in inorganic materials that will do the same thing?
- i jeśli patrzy się na to zbyt długo, ma się zwroty głowy, ale to co widzicie to kopie tego pierwotnego łańcucha wyłaniające się z tego śmietnika części, które tu macie. Więc osiągnęliśmy autonomiczne powielanie łańcuchów części. Dlaczego mielibyśmy chcieć powielać łańcuchy części? Cóż, okazuje się, że biologia ma ten ciekawy mem, że można wziąć linearny łańcuch, który jest wygodny w kopiowaniu i można go zwinąć w arbitralnie złożoną strukturę 3D. Więc próbowałem wiecie, wziąć wersję inżyniera: Czy możemy stworzyć mechaniczny system z nieorganicznymi materiałami, który będzie robił to samo?
So what I'm showing you here is that we can make a 2D shape -- the B -- assemble from a string of components that follow extremely simple rules. And the whole point of going with the extremely simple rules here, and the incredibly simple state machines in the previous design, was that you don't need digital logic to do computation. And that way you can scale things much smaller than microchips. So you can literally use these as the tiny components in the assembly process.
To, co wam pokazuję tutaj to, że możemy stworzyć dwuwymiarowy kształt - B - złożyć z łańcucha składników, które odpowiadają całkowicie prostym zasadom. A cały sens korzystania z calkowicie prostych zasad tutaj i z niesamowicie prostych maszyn stanów w poprzednim projekcie, polega na tym, że nie potrzeba cyfrowej logiki do wykonywania obliczeń. I w ten sposób można tworzyć rzeczy znacznie mniejsze od mikroczipów. Można dosłownie użyć ich jako malutkich składników w procesie składania.
So, Neil Gershenfeld showed you this video on Wednesday, I believe, but I'll show you again. This is literally the colored sequence of those tiles. Each different color has a different magnetic polarity, and the sequence is uniquely specifying the structure that is coming out. Now, hopefully, those of you who know anything about graph theory can look at that, and that will satisfy you that that can also do arbitrary 3D structure, and in fact, you know, I can now take a dog, carve it up and then reassemble it so it's a linear string that will fold from a sequence. And now I can actually define that three-dimensional object as a sequence of bits. So, you know, it's a pretty interesting world when you start looking at the world a little bit differently. And the universe is now a compiler. And so I'm thinking about, you know, what are the programs for programming the physical universe? And how do we think about materials and structure, sort of as an information and computation problem? Not just where you attach a micro-controller to the end point, but that the structure and the mechanisms are the logic, are the computers.
Neil Gershenfeld pokazał wam chyba w środę ten film, ale pokażę go znowu. To jest dosłownie kolorowa sekwencja płytek. Każdy kolor ma inną biegunowość magnetyczną, a sekwencja w sposób wyjątkowy określa osiąganą strukturę. Mam nadzieję, że ci z was, którzy wiedzą cokolwiek o teorii grafów spojrzą na to i poczują się usatysfakcjonowani, że można też tworzyć przypadkowe struktury 3D. W rzeczywistości, mogę teraz wziąć psa, podzielić na części i ułożyć znowu w linearny łańcuch, który będzie się zwijał z sekwencji. I teraz mogę zdefiniować trójwymiarowy obiekt jako sekwencję części. To jest naprawdę ciekawy świat, kiedy zaczynasz patrzeć na świat troszeczkę inaczej. Wszechświat jest obecnie kompilatorem Zastanawiam się, jakimi programami można zaprogramować fizyczny wszechświat? W jaki sposób myślimy o materiałach i strukturze jako o problemie informacji i obliczania? Nie tylko, gdy dołącza się mikrokontroler w punkcie końcowym, ale że struktura i mechanizmy są logiką, są komputerami.
Having totally absorbed this philosophy, I started looking at a lot of problems a little differently. With the universe as a computer, you can look at this droplet of water as having performed the computations. You set a couple of boundary conditions, like gravity, the surface tension, density, etc., and then you press "execute," and magically, the universe produces you a perfect ball lens. So, this actually applied to the problem of -- so there's a half a billion to a billion people in the world don't have access to cheap eyeglasses. So can you make a machine that could make any prescription lens very quickly on site? This is a machine where you literally define a boundary condition. If it's circular, you make a spherical lens. If it's elliptical, you can make an astigmatic lens. You then put a membrane on that and you apply pressure -- so that's part of the extra program. And literally with only those two inputs -- so, the shape of your boundary condition and the pressure -- you can define an infinite number of lenses that cover the range of human refractive error, from minus 12 to plus eight diopters, up to four diopters of cylinder. And then literally, you now pour on a monomer. You know, I'll do a Julia Childs here. This is three minutes of UV light. And you reverse the pressure on your membrane once you've cooked it. Pop it out. I've seen this video, but I still don't know if it's going to end right.
Całkowicie przyjmując tę filozofię, zacząłem patrzeć na wiele problemów nieco inaczej. Z wszechświatem jako komputerem, możecie spojrzeć na tę kroplę wody jako na coś, co przeprowadza obliczenia. Ustawia się kilka warunków granicznych, jak grawitacja, napięcie powierzchniowe, gęstość, itd, a następnie wciska "wykonaj" i magicznie, wszechświat produkuje doskonałe kuliste soczewki. Stosując to do rzeczywistego problemu - Na świecie jest od pół miliarda do miliarda ludzi, którzy nie mają dostępu do tanich okularów. Czy można więc zrobić maszynę, która będzie mogła zrobić dowolne przepisane soczewki bardzo szybko na miejscu? To maszyna, gdzie dosłownie definiuje się warunki graniczne. Jeśli jest to koliste, można zrobić soczewki sferyczne. Jeśli eliptyczne, można zrobić soczewki astygmatyczne. Następnie wkłada się na to membranę i przykłada ciśnienie - to część dodatkowego programu. Z tymi dosłownie dwoma danymi wejściowymi - kształtem twoich warunków granicznych i ciśnieniem - można zdefiniować nieograniczoną liczbę soczewek, które pokrywają zasięg ludzkiego błędu refrakcyjnego od minus 12 do plus 8 dioptrii, aż do 4 dioptrii cylindra. I teraz dosłownie, nalewa się monomer. Porobię tu za Julię Childs. Teraz trzy minuty ultrafioletu. I odwraca się ciśnienie na membranę. Po ugotowaniu, wyciągnij. Widziałem już ten fim, ale ciągle nie wiem, czy się dobrze kończy.
(Laughter)
(Śmiech)
So you reverse this. This is a very old movie, so with the new prototypes, actually both surfaces are flexible, but this will show you the point. Now you've finished the lens, you literally pop it out. That's next year's Yves Klein, you know, eyeglasses shape. And you can see that that has a mild prescription of about minus two diopters. And as I rotate it against this side shot, you'll see that that has cylinder, and that was programmed in -- literally into the physics of the system. So, this sort of thinking about structure as computation and structure as information leads to other things, like this.
Odwraca się to. To bardzo stary film, więc w nowych prototypach, obydwie powierzchnie są elastyczne, ale to pokaże wam sens. Kiedy skończyliście soczewki, dosłownie je wyciągacie. To przyszłoroczny Yves Klein, wiecie, kształt okularów. Te, które widzicie to łagodna recepta na około minus dwóch dioptrii. Kiedy obróciccie to z profilu, zobaczycie, że ma cylinder, i zostało to zaprogramowane - dosłownie w fizyce systemu. Ten rodzaj myślenia o strukturze jako o obliczeniu i strukturze jako informacji prowadzi do innych rzeczy, jak te.
This is something that my people at SQUID Labs are working on at the moment, called "electronic rope." So literally, you think about a rope. It has very complex structure in the weave. And under no load, it's one structure. Under a different load, it's a different structure. And you can actually exploit that by putting in a very small number of conducting fibers to actually make it a sensor. So this is now a rope that knows the load on the rope at any particular point in the rope. Just by thinking about the physics of the world, materials as the computer, you can start to do things like this.
To jest coś, nad czym moi ludzie w SQUID Labs pracują w tej chwili, nazywa się to elektroniczna lina. Więc dosłownie, myślicie o linie. To bardzo złożona struktura, jeśli chodzi o splot. I bez ciężaru, to jedna struktura. Pod innym obciążeniem, to inna struktura. I można to wykorzystać używając bardzo małej liczby włókien przewodzących, żeby stworzyć czujnik. Więc jest to teraz lina, która zna obciążenie na linie w którymkolwiek punkcie liny. Tylko przez myślenie o fizyce świata, o materiałach jako o komputerze, możecie zacząć robić rzeczy takie jak to.
I'm going to segue a little here. I guess I'm just going to casually tell you the types of things that I think about with this. One thing I'm really interested about this right now is, how, if you're really taking this view of the universe as a computer, how do we make things in a very general sense, and how might we share the way we make things in a general sense the same way you share open source hardware? And a lot of talks here have espoused the benefits of having lots of people look at problems, share the information and work on those things together. So, a convenient thing about being a human is you move in linear time, and unless Lisa Randall changes that, we'll continue to move in linear time. So that means anything you do, or anything you make, you produce a sequence of steps -- and I think Lego in the '70s nailed this, and they did it most elegantly. But they can show you how to build things in sequence. So, I'm thinking about, how can we generalize the way we make all sorts of things, so you end up with this sort of guy, right? And I think this applies across a very broad -- sort of, a lot of concepts.
Zrobię tu krótką przebitkę. Chyba po prostu opowiem wam o rodzajach rzeczy o których myślę przy tym. Jedną z rzeczy, którymi się naprawdę interesuję teraz, jest, jak jeśli naprawdę przyjmuje się to spojrzenie na wszechświat jako na komputer, jak tworzymy rzeczy w bardzo ogólnym znaczeniu, oraz jak możemy dzielić się sposobem tworzenia rzeczy w ogólnym znaczeniu tak samo jak dzielimy się ogólnodostępnym sprzętem? Wiele wykładów tutaj optowało za korzyściami sytuacji, gdy wielu ludzi patrzy na problemy, dzieli się informacjami i wspólnie pracuje nad tymi zagadnieniami. Wygodną rzeczą w byciu człowiekiem jest to, że porusza się w czasie linearnym, i chyba że Lisa Randall to zmieni, będzie się nadal poruszał w czasie linearnym. To oznacza, że wszystko co robicie czy wszystko co tworzycie, produkujecie jako sekwencję kroków - myślę, że Lego uchwyciło to w latach 70' i zrobili to najbardziej elegancko. Ale oni potrafią pokazać, jak budować rzeczy w sekwencji. Myślę o tym, jak możemy uogólnić sposób tworzenia wszelakich rzeczy, żeby skończyć z tym rodzajem gościa? I sądzę, że to stosuje się do bardzo szerokiego - do wielu pojęć.
You know, Cameron Sinclair yesterday said, "How do I get everyone to collaborate on design globally to do housing for humanity?" And if you've seen Amy Smith, she talks about how you get students at MIT to work with communities in Haiti. And I think we have to sort of redefine and rethink how we define structure and materials and assembly things, so that we can really share the information on how you do those things in a more profound way and build on each other's source code for structure. I don't know exactly how to do this yet, but, you know, it's something being actively thought about.
Wiecie, Cameron Sinclair powiedział wczoraj: "Jak mam sprawić, żeby wszyscy współpracowali nad projektem globalnie, żeby stworzyć budownictwo mieszkaniowe dla ludzkości?" Jeśli widzieliście Amy Smith, opowiada o tym, jak sprawić, że studenci z MIT pracują ze społecznościami na Haiti. Myślę, że musimy jakby z redefiniować i przemyśleć, w jaki sposób definiujemy strukturę i materiały i montaż rzeczy, abyśmy mogli naprawdę dzielić się informacjami o tym, jak robi się te rzeczy w głębszy sposób i budować kod źródłowy dla struktury w oparciu o innych. Nie wiem jeszcze, jak to dokładnie zrobić, ale to coś, o czym bardzo aktywnie myślę.
So, you know, that leads to questions like, is this a compiler? Is this a sub-routine? Interesting things like that. Maybe I'm getting a little too abstract, but you know, this is the sort of -- returning to our comic characters -- this is sort of the universe, or a different universe view, that I think is going to be very prevalent in the future -- from biotech to materials assembly. It was great to hear Bill Joy. They're starting to invest in materials science, but these are the new things in materials science. How do we put real information and real structure into new ideas, and see the world in a different way? And it's not going to be binary code that defines the computers of the universe -- it's sort of an analog computer. But it's definitely an interesting new worldview.
Prowadzi to do pytań takich jak, czy to jest kompilator? Czy to jest podprogram? Takich ciekawych rzeczy. Może staję się trochę za bardzo abstrakcyjny, ale wiecie, to jest rodzaj - wracając do naszych komiksowych postaci - to jest rodzaj wszechświata lub inne spojrzenie na wszechświat, które, jak sądzę, będzie przważało w przyszłości - od biotechnologii po montaż materiałów. Świetnie było posłuchać Billa Joy. Zaczynają inwestować w naukę o materiałach, ale to są nowe rzeczy w nauce o materiałach. W jaki sposób zastosujemy prawdziwe informacje i prawdziwą strukturę do nowych pomysłów i popatrzymy na świat w odmienny sposób? I to nie będzie kod binarny, który definiuje komputery wszechświata - to rodzaj komputera analogowego. Ale to zdecydowanie ciekawy, nowy światopogląd.
I've gone too far. So that sounds like it's it. I've probably got a couple of minutes of questions, or I can show -- I think they also said that I do extreme stuff in the introduction, so I may have to explain that. So maybe I'll do that with this short video.
Poszedłem za daleko. Więc brzmi to, jakby to już było to. Mam chyba kilka minut na pytania, albo mogę pokazać - sądzę, że powiedzieli też, że robię ekstremalne rzeczy, we wstępie, więc może powinienem to wyjaśnić. Może zrobię to przy pomocy tego krótkiego filmu.
So this is actually a 3,000-square-foot kite, which also happens to be a minimal energy surface. So returning to the droplet, again, thinking about the universe in a new way. This is a kite designed by a guy called Dave Kulp. And why do you want a 3,000-square-foot kite? So that's a kite the size of your house. And so you want that to tow boats very fast. So I've been working on this a little, also, with a couple of other guys. But, you know, this is another way to look at the -- if you abstract again, this is a structure that is defined by the physics of the universe. You could just hang it as a bed sheet, but again, the computation of all the physics gives you the aerodynamic shape. And so you can actually sort of almost double your boat speed with systems like that. So that's sort of another interesting aspect of the future.
To jest zasadniczo latawiec o powierzchni 3 tysięcy stóp kwadratowych (278m2), co tak się składa jest powierzchnią minimalnej energii. Wracając do kropli, znowu, myślenie o wszechświecie w nowy sposób. Ten latawiec został zaprojektowany przez gościa, który nazywa się Dave Kulp. Po co mielibyście chcieć latawiec o powierzchni 3 tysięcy stóp kwadratowych? To latawiec w rozmiarze waszego domu. Więc chcecie, żeby bardzo szybko holował łodzie. Pracowałem nad tym trochę, również, z kilkoma innymi osobami. Ale jest to inny sposób spojrzenia na - jeśliby znowu podsumować, że jest to struktura zdefiniowana przez fizykę wszechświata. Możnaby to powiesić jako prześcieradło, ale znów, obliczenia wszystkich praw fizycznych dają aerodynamiczny kształt. Można więc praktycznie podwoić prędkość łodzi z takimi systemami. To jest jeszcze jeden ciekawy aspekt przyszłości.
(Applause)
(Brawa)