A mountain separating two lakes.
Un munte care desparte două lacuri.
A room papered floor to ceiling with bridal satins.
O cameră tapetată din podea până în tavan cu satinuri de mireasă.
The lid of an immense snuffbox.
Capacul unei tabachere uriașe.
These seemingly unrelated images take us on a tour of a sperm whale’s head in Herman Melville’s "Moby Dick." On the surface, the book is the story of Captain Ahab’s hunt for revenge against Moby Dick, the white whale who bit off his leg. But though the book features pirates, typhoons, high-speed chases, and giant squid, you shouldn’t expect a conventional seafaring adventure. Instead, it’s a multilayered exploration of not only the intimate details of life aboard a whaling ship, but also subjects from across human and natural history, by turns playful and tragic, humorous, and urgent.
Aceste imagini aparent fără legătură ne poartă într-un tur prin capul unui cașalot în „Moby Dick” al lui Herman Melville. La suprafață, cartea e povestea vânătorii de răzbunare a căpitanului Ahab împotriva lui Moby Dick, balena albă care i-a retezat piciorul. Dar, deși cartea prezintă pirați, taifunuri, urmăriri de mare viteză, și un calmar uriaș, n-ar trebui să vă așteptați la o aventură maritimă convențională. În schimb, e o explorare stratificată nu numai a detaliilor intime ale vieții la bordul unei nave de vânătoare de balene, dar și subiecte din istoria umană și naturală, pe rând jucăușă și tragică, plină de umor și presantă.
The narrator guiding us through these explorations is a common sailor called Ishmael. Ishmael starts out telling his own story as he prepares to escape the “damp and drizzly November in [his] soul” by going to sea. But after he befriends the Pacific Islander Queequeg and joins Ahab’s crew aboard the Pequod, Ishmael becomes more of an omniscient guide for the reader than a traditional character. While Ahab obsesses over revenge and first mate Starbuck tries to reason with him, Ishmael takes us on his own quest for meaning throughout “the whole universe, not excluding its suburbs.” In his telling, life’s biggest questions loom large, even in the smallest details.
Naratorul ne ghidează prin aceste explorări ale unui marinar obișnuit numit Ismael. Ismael începe să-și spună propria poveste, în timp ce se pregătește să scape de „noiembrie umed și burnița din suflet”, plecând pe mare. Dar după ce se împrietenește cu Queequeg din Insulele din Pacific și se alătură echipajului lui Ahab la bordul Pequodului, Ismael devine mai mult un ghid omniscient pentru cititor decât un personaj tradițional. În timp ce Ahab e obsedat de răzbunare iar ofițerul secund Starbuck încearcă să raționeze cu el, Ismael ne duce în propria lui căutare a sensului în „întregul univers, fără a exclude suburbiile”. În povestire, cele mai mari întrebări ale vieții devin mari, chiar și în cele mai mici detalii.
Like his narrator, Melville was a restless and curious spirit, who gained an unorthodox education working as a sailor on a series of grueling voyages around the world in his youth. He published "Moby Dick" in 1851, when the United States’ whaling industry was at its height. Nantucket, where the Pequod sets sail, was the epicenter of this lucrative and bloody global industry which decimated the world’s whale populations.
La fel ca naratorul, Melville e un spirit neliniștit și curios, cu o educație neconformistă, care a lucrat în tinerețe ca marinar, într-o serie de călătorii istovitoare în jurul lumii. A publicat „Moby Dick” în 1851, când industria vânătorii de balene din State Unite era la apogeu. Nantucket, de unde pleacă Pequodul, a fost epicentrul acestei industrii globale profitabile și sângeroase, care a decimat populațiile de balene din lume.
Unusually for his time, Melville doesn’t shy away from the ugly side of this industry, even taking the whale’s perspective at one point, when he speculates on how terrifying the huge shadows of the ships must be to the creature swimming below. The author’s first-hand familiarity with whaling is evident over and over again in Ishmael’s vivid descriptions. In one chapter, the skin of a whale’s penis becomes protective clothing for a crewman. Chapters with titles as unpromising as “Cistern and Buckets” become some of the novel’s most rewarding as Ishmael compares bailing out a sperm-whale’s head to midwifery, which leads to reflections on Plato. Tangling whale-lines provoke witty reflections on the “ever-present perils” entangling all mortals. He draws on diverse branches of knowledge, like zoology, gastronomy, law, economics, mythology, and teachings from a range of religious and cultural traditions.
Neobișnuit pentru vremea lui, Melville nu se ferește să arate partea urâtă a acestei industrii, chiar și luând perspectiva balenei la un moment dat, când speculează cât de înspăimântătoare trebuie să fie uriașele umbre ale navelor pentru creatura care înoată dedesubt. Familiarizarea de primă mână a autorului cu vânătoarea de balene e evidentă în intensele descrieri ale lui Ismael. Într-un capitol, pielea unei balene devine îmbrăcăminte de protecție pentru un membru al echipajului. Capitole cu titluri neatractive, precum „Cisternă și găleți”, devin unele dintre cele mai plăcute, unde Ismael compară salvarea capului unui cașalot cu o moașă, ceea ce duce la reflecţii despre Platon. Liniile de balene încurcate provoacă reflecții pline de spirit asupra „pericolelor mereu prezente” care-i pândesc pe toți muritorii. Recurge la diverse ramuri ale cunoașterii, zoologia, gastronomia, dreptul, economia, mitologia și învățături din tradiții religioase și culturale.
The book experiments with writing style as much as subject matter. In one monologue, Ahab challenges Moby Dick in Shakespearean style: “Towards thee I roll, thou all-destroying but unconquering whale; to the last I grapple with thee; from hell’s heart I stab at thee; for hate’s sake I spit my last breath at thee.” One chapter is written as a playscript, where members of the Pequod’s multi-ethnic crew chime in individually and in chorus. African and Spanish sailors trade insults while a Tahitian seaman longs for home, Chinese and Portuguese crewmembers call for a dance, and one young boy prophesies disaster. In another chapter, Ishmael sings the process of decanting whale oil in epic style, as the ship pitches and rolls in the midnight sea and the casks rumble like landslides.
Cartea experimentează atât stilul de scriere, cât și subiectul. Într-un monolog, Ahab îl provoacă pe Moby Dick în stil shakespearian: „Spre tine mă rostogolesc, balenă atotdistrugătoare, dar necucerită; până la capăt mă voi lupta cu tine; din inima iadului te voi înjunghia; în numele urii, scuip pe tine ultima mea suflare.” Un capitol e scris ca scenariu, unde echipajul multietnic de pe Pequod intervine individual și în cor. Marinarii africani și spanioli fac schimb de insulte, în timp ce un marinar tahitian tânjește după casă. Membrii echipajului chinez și portughez cheamă la dans, iar un tânăr profețește dezastrul. Într-un alt capitol, Ismael cântă procesul de decantare a uleiului de balenă în stil epic, în timp ce nava se înclină și se avântă în mare în miez de noapte, iar butoaiele se rostogolesc cu zgomot precum alunecările de teren.
A book so wide-ranging has something for everyone. Readers have found religious and political allegory, existential enquiry, social satire, economic analysis, and representations of American imperialism, industrial relations and racial conflict. As Ishmael chases meaning and Ahab chases the white whale, the book explores the opposing forces of optimism and uncertainty, curiosity and fear that characterize human existence no matter what it is we’re chasing. Through "Moby Dick’s" many pages, Melville invites his readers to leap into the unknown, to join him on the hunt for the “ungraspable phantom of life.”
O carte atât de variată are câte ceva pentru toți. Cititorii au găsit alegorii religioase și politice, anchetă existențială, satiră socială, analiză economică și reprezentări ale imperialismului american, relații de muncă și conflicte rasiale. Așa cum Ismael urmărește sensul și Ahab urmărește balena albă, cartea explorează forțele opuse ale optimismului și incertitudinii, curiozitatea şi frica ce caracterizează existenţa umană indiferent de ce urmărim. În numeroasele pagini ale lui „Moby Dick”, Melville își invită cititorii să pășească în necunoscut, să i se alăture în căutarea „fantomei de neînțeles a vieții”.