Τι κοινό έχουν ο Κάρολος Δαρβίνος, ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Γιόντα; Όλοι, όπως και πολλοί άλλοι, ιστορικές και φανταστικές προσωπικότητες, είναι φαλακροί μερικές φορές από δική τους επιλογή. Για αιώνες ένα γυαλιστερό κεφάλι συμβόλιζε την εξυπνάδα, αν και, πολλοί που χάνουν τα μαλλιά τους, θα τα ήθελαν πίσω. Οι επιστήμονες αναρωτιούνται καιρό τώρα, «Γιατί κάποιοι να χάνουν τα μαλλιά τους, και πώς μπορούμε να τα επαναφέρουμε;» Εμείς οι μαλλιαροί έχουμε περίπου 100.000 με 150.000 τρίχες στα κρανία μας και οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει δύο πράγματα για τις πυκνές μας συστάδες. Πρώτον, οι καινούριες τρίχες που βλέπουμε αποτελούνται βασικά από κερατίνη, το πρωτεϊνικό υπόλειμμα νεκρών κυττάρων που ωθούνται προς τα πάνω καθώς νέα κύτταρα αναπτύσσονται από κάτω τους. Δεύτερον, οι υπεύθυνες δομές για την ανάπτυξη των τριχών ονομάζονται θύλακες της τρίχας, και είναι ένα δίκτυο σύνθετων οργάνων που δημιουργείται προτού γεννηθούμε και δημιουργεί συνεχώς νέες τρίχες, σε έναν αέναο κύκλο. Ο κύκλος αυτός έχει τρεις βασικές φάσεις. Η πρώτη είναι η αναγωγική, η φάση της ανάπτυξης, στην οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται έως και το 90% των θυλάκων σου, με αποτέλεσμα οι τρίχες να μεγαλώνουν με ρυθμό ένα εκατοστό το μήνα. Μπορεί να διαρκέσει δύο με εφτά χρόνια, ανάλογα με τα γονίδιά σου. Μετά από αυτή την παραγωγική περίοδο, σήματα μέσα από το δέρμα δίνουν εντολή σε μερικούς θύλακες να μπουν σε νέα φάση την καταγένεση, ή φάση υποχώρησης, που κάνει τους θύλακες να συρρικνωθούν σε μέρος μόνο του αρχικού τους μήκους. Η καταγένεση διαρκεί περίπου δύο με τρεις εβδομάδες και σταματά την παροχή αίματος στο θύλακα, δημιουργώντας μια βολβοειδή τρίχα δηλαδή μία τρίχα που είναι έτοιμη να πέσει. Τελικά, η τρίχα μπαίνει στην καταγένεση, τη στατική φάση, που διαρκεί δέκα με δώδεκα εβδομάδες, και αφορά στο 5-15% των θυλάκων του τριχωτού σου. Κατά την τελογένεση, μπορεί να πέφτουν έως και 200 βολβοειδείς τρίχες τη μέρα, κάτι που είναι φυσιολογικό. Έπειτα ο κύκλος ανάπτυξης αρχίζει ξανά. Αλλά δεν είναι όλα τα κεφάλια τριχωτά, και μάλιστα, κάποια αραιώνουν με τον καιρό ως απόκριση σε αλλαγές του σώματός μας. 95% των περιπτώσεων ανδρικής φαλάκρας αποδίδεται στην ανδρογενή αλωπεκία. Η αλωπεκία κληρονομείται, και σε αυτούς που την έχουν οι θύλακες γίνονται εξαιρετικά ευαίσθητοι στην επίδραση της διυδροτεστοστερόνης, ενός ορμονικού παραγώγου της τεστοστερόνης. Η διυδροτεστοστερόνη κάνει αυτούς τους υπερευαίσθητους θύλακες να συρρικνώνονται, κάνοντας τα μαλλιά πιο κοντά και λεπτά. Η απώλεια όμως δεν είναι ξαφνική. Γίνεται σταδιακά, σύμφωνα με ένα μέτρο γνωστό ως κλίμακα Norwood, που περιγράφει τη σοβαρότητα της απώλειας. Πρώτα, τα μαλλιά υποχωρούν κατά μήκος των κροτάφων, και έπειτα αραιώνουν γύρω από την κορυφή σχηματίζοντας ένα κύκλο. Στην υψηλότερη βαθμίδα της κλίμακας, αυτές οι περιοχές ενώνονται και επεκτείνονται δραματικά, αφήνοντας τελικά μόνο ένα δακτύλιο αραιών τριχών γύρω από τους κροτάφους και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Δεν καθορίζουν μόνο τα γονίδια την απώλεια μαλλιών. Μακρές περίοδοι άγχους δίνουν σήματα που προκαλούν σοκ στους θύλακες και τους αναγκάζουν να μπουν πρόωρα στη στατική φάση. Αυτό το περνούν κάποιες γυναίκες μετά τον τοκετό. Οι θύλακες μπορεί να χάσουν την ικανότητα να μπουν στην αναγωνική φάση ανάπτυξης. Αυτοί που κάνουν χημειοθεραπεία μπορεί να περάσουν κάτι τέτοιο προσωρινά. Αλλά ενώ η αραίωση μοιάζει με κάτι μόνιμο η επιστημονική έρευνα δείχνει το αντίθετο. Κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, οι ρίζες απ' όπου μεγαλώνουν τα μαλλιά μας είναι στην πραγματικότητα ακόμα ζωντανές. Γνωρίζοντας αυτό, οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει φάρμακα που συντομεύουν τη στατική φάση, αναγκάζοντας τους θύλακες να μπουν στην αναγένεση. Άλλα φάρμακα αντιμετωπίζουν την ανδρογενή αλωπεκία μπλοκάροντας τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη ώστε να μην επηρεάζει τους ευαίσθητους θύλακες. Τα βλαστοκύτταρα έχουν επίσης ρόλο στη ρύθμιση του κύκλου ανάπτυξης, και έτσι οι επιστήμονες ερευνούν κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δράση τους για να κάνουν τους θύλακες να παράγουν ξανά τρίχες. Στο μεταξύ, ενώ η επιστήμη εξελίσσει μεθόδους για να τις ξαναζωντανέψει, όποιος χάνει τα μαλλιά του ή αναλογίζεται τη φαλάκρα, μπορεί να θυμάται ότι έχει μια σπουδαία συντροφιά.
What do Charles Darwin, Michael Jordan, and Yoda have in common? They, like many other historical and fictive individuals, are bald, in some cases by their own choice. For centuries, a shining dome has been a symbol of intelligence, but despite this, many balding people still wish their hair would return. Scientists have long pondered, "Why do some people lose their hair, and how can we bring it back?" The full-headed among us have about 100,000 to 150,000 hairs on our scalps, and scientists have discovered two things about this dense thicket. Firstly, the sprouting hair we see is mostly made up of keratin, the protein leftover from dead cells that are forced upwards as new cells grow beneath them. Secondly, the structures that drive hair growth are called hair follicles, a network of complex organs that forms before we're born, and grows hair in an everlasting cycle. This cycle has three main phases. The first is anagen, the growth phase, which up to 90% of your hair follicles are experiencing right now, causing them to push up hair at a rate of one centimeter per month. Anagen can last for two to seven years, depending on your genes. After this productive period, signals within the skin instruct some follicles to enter a new phase known as catagen, or the regressing stage, causing hair follicles to shrink to a fraction of their original length. Catagen lasts for about two to three weeks and cuts blood supply to the follicle, creating a club hair, meaning it's ready to be shed. Finally, hairs enter telogen, the resting phase, which lasts for ten to twelve weeks, and affects about 5-15% of your scalp follicles. During telogen, up to 200 club hairs can be shed in a day, which is quite normal. Then, the growth cycle begins anew. But not all heads are hairy, and, in fact, some of them grow increasingly patchy over time in response to bodily changes. 95% of baldness in men can be attributed to male pattern baldness. Baldness is inherited, and in people with this condition, follicles become incredibly sensitive to the effects of dihydrotestosterone, a hormonal product made from testosterone. DHT causes shrinkage in these overly sensitive follicles, making hair shorter and wispier. But loss isn't sudden. It happens gradually, along a metric known as the Norwood Scale, which describes the severity of hair loss. First, hair recedes along the temples, then hair on the crown begins to thin in a circular pattern. At the highest rating on the scale, these balding areas meet and expand dramatically, eventually leaving only a ring of sparse hair around the temples and the back of the head. Genetics isn't all that drives hair loss. Long periods of stress can release signals that shock follicles and force them into the resting phase prematurely. Some women experience this after childbirth. Follicles might also lose the ability to go into anagen, the growth phase. People going through chemotherapy treatment temporarily experience this. But while balding may look permanent, scientific investigation has revealed the opposite. Below the skin's surface, the roots that give rise to our hair actually remain alive. Using this knowledge, scientists have developed drugs that shorten the resting phase, and force follicles into anagen. Other drugs combat male pattern baldness by blocking the conversion of testosterone to DHT so that it doesn't affect those sensitive follicles. Stem cells also play a role in regulating the growth cycle, and so scientists are investigating whether they can manipulate the activity of these cells to encourage follicles to start producing hair again. And in the meantime, while scientists hone their hair-reviving methods, anyone going bald, or considering baldness, can remember that they're in great company.