I'm here to tell you about the real search for alien life. Not little green humanoids arriving in shiny UFOs, although that would be nice. But it's the search for planets orbiting stars far away.
Sunt aici să vorbesc despre adevărata căutare a vieții extraterestre. Nu despre omuleți verzi ce aterizează în OZN-uri strălucitoare, deși acest scenariu ar fi unul frumos. Ci despre căutarea planetelor ce orbitează stele îndepărtate.
Every star in our sky is a sun. And if our sun has planets -- Mercury, Venus, Earth, Mars, etc., surely those other stars should have planets also, and they do. And in the last two decades, astronomers have found thousands of exoplanets.
Fiecare stea de pe cer e un soare și dacă Soarele are planete, Mercur, Venus, Pământ, Marte, etc., atunci și acele stele pot avea planete, și unele chiar au. În ultimele două decenii, astronomii au descoperit mii de exoplanete.
Our night sky is literally teeming with exoplanets. We know, statistically speaking, that every star has at least one planet. And in the search for planets, and in the future, planets that might be like Earth, we're able to help address some of the most amazing and mysterious questions that have faced humankind for centuries. Why are we here? Why does our universe exist? How did Earth form and evolve? How and why did life originate and populate our planet? The second question that we often think about is: Are we alone? Is there life out there? Who is out there? You know, this question has been around for thousands of years, since at least the time of the Greek philosophers. But I'm here to tell you just how close we're getting to finding out the answer to this question. It's the first time in human history that this really is within reach for us.
Cerul abundă de exoplanete. Statistic vorbind, știm că fiecare stea are cel puțin o planetă. În căutarea acestor planete și în viitor a planetelor asemănătoare cu Pământul, am început să ne punem unele din cele mai extraordinare și misterioase întrebări cu care s-a confruntat omenirea de secole. De ce suntem aici? De ce există universul? Cum s-a format și cum a evoluat Pământul? Cum și de ce a ajuns viața pe planeta noastră? A doua întrebare la care ne gândim adesea e: Suntem singuri? Mai există viață în univers? Cine e acolo? Ne punem aceste întrebări de mii de ani, cel puțin de pe vremea filosofilor greci. Sunt aici să vă spun cât suntem de aproape de aflarea răspunsului la această întrebare. E prima oară în istoria omenirii când răspunsul poate fi găsit.
Now when I think about the possibilities for life out there, I think of the fact that our sun is but one of many stars. This is a photograph of a real galaxy, we think our Milky Way looks like this galaxy. It's a collection of bound stars. But our [sun] is one of hundreds of billions of stars and our galaxy is one of upwards of hundreds of billions of galaxies. Knowing that small planets are very common, you can just do the math. And there are just so many stars and so many planets out there, that surely, there must be life somewhere out there. Well, the biologists get furious with me for saying that, because we have absolutely no evidence for life beyond Earth yet.
Când mă gândesc la posibilitatea existenței vieții în spațiu, mă gândesc că Soarele e doar o stea printre multe altele. Aceasta e o fotografie a unei galaxii și credem că galaxia noastră, Calea Lactee, arată la fel. E o aglomerare de stele. Soarele nostru e una dintre sutele de miliarde de stele și galaxia noastră e una dintre sutele de miliarde de galaxii. Știind că planetele mici nu sunt rare, am putem face un calcul. Sunt atât de multe stele și planete, încât trebuie să fie cu siguranță viață undeva acolo sus. Biologii s-ar enerva dacă m-ar auzi că spun asta, deoarece nu avem încă nicio dovadă că există viață în afara Pământului.
Well, if we were able to look at our galaxy from the outside and zoom in to where our sun is, we see a real map of the stars. And the highlighted stars are those with known exoplanets. This is really just the tip of the iceberg. Here, this animation is zooming in onto our solar system. And you'll see here the planets as well as some spacecraft that are also orbiting our sun. Now if we can imagine going to the West Coast of North America, and looking out at the night sky, here's what we'd see on a spring night. And you can see the constellations overlaid and again, so many stars with planets. There's a special patch of the sky where we have thousands of planets.
Dacă am reuși să ne privim galaxia din exterior și să mărim imaginea unde e Soarele, vom vedea o mulțime de stele. Stelele marcate sunt cele cu exoplanete. Acesta e doar vârful icebergului. Această animație se apropie de sistemul nostru solar. Aici se văd planetele, dar și sondele spațiale ce orbitează Soarele. Dacă ne-am imagina că suntem pe coasta de vest a Americii de Nord și privim cerul noaptea, asta vom vedea. Se pot vedea constelațiile și iarăși, atât de multe stele cu planete. Există o zonă deosebită a cerului unde sunt mii de planete.
This is where the Kepler Space Telescope focused for many years. Let's zoom in and look at one of the favorite exoplanets. This star is called Kepler-186f. It's a system of about five planets. And by the way, most of these exoplanets, we don't know too much about. We know their size, and their orbit and things like that. But there's a very special planet here called Kepler-186f. This planet is in a zone that is not too far from the star, so that the temperature may be just right for life. Here, the artist's conception is just zooming in and showing you what that planet might be like.
Din această zona privește de mulți ani Telescopul Spațial Kepler. Să mărim și să privim una dintre exoplanetele preferate. Această stea se numește Kepler-186f. E un sistem format din cinci planete. Apropo, nu știm foarte multe despre aceste exoplanete. Le știm mărimea și orbita, lucruri de genul ăsta, dar există o planetă specială numită Kepler-186f. Aceasta e într-o zonă nu prea îndepărtată de stea, astfel încât temperatura poate fi potrivită pentru viață. Aceasta e o reprezentare artistică a planetei, a modului în care planeta ar putea arăta.
So, many people have this romantic notion of astronomers going to the telescope on a lonely mountaintop and looking at the spectacular night sky through a big telescope. But actually, we just work on our computers like everyone else, and we get our data by email or downloading from a database. So instead of coming here to tell you about the somewhat tedious nature of the data and data analysis and the complex computer models we make, I have a different way to try to explain to you some of the things that we're thinking about exoplanets.
Mulți oameni au o viziune romantică despre astronomi: că au un telescop pe vârful unui munte și privesc la frumosul cer înstelat printr-un telescop mare. De fapt, lucrăm la calculator ca toată lumea și ne obținem informațiile prin email sau le descărcăm dintr-o bază de date. În loc să fi venit aici să vă spun ceva pretențios despre informații, analiza datelor și modelele computerizate complexe, am o metodă diferită de a vă explica ce credem despre exoplanete.
Here's a travel poster: "Kepler-186f: Where the grass is always redder on the other side." That's because Kepler-186f orbits a red star, and we're just speculating that perhaps the plants there, if there is vegetation that does photosynthesis, it has different pigments and looks red. "Enjoy the gravity on HD 40307g, a Super-Earth." This planet is more massive than Earth and has a higher surface gravity. "Relax on Kepler-16b, where your shadow always has company." (Laughter) We know of a dozen planets that orbit two stars, and there's likely many more out there. If we could visit one of those planets, you literally would see two sunsets and have two shadows. So actually, science fiction got some things right. Tatooine from Star Wars. And I have a couple of other favorite exoplanets to tell you about. This one is Kepler-10b, it's a hot, hot planet. It orbits over 50 times closer to its star than our Earth does to our sun. And actually, it's so hot, we can't visit any of these planets, but if we could, we would melt long before we got there. We think the surface is hot enough to melt rock and has liquid lava lakes.
Asta e o reclamă: „Kepler-186f: Aici iarba e întotdeauna mai roșie la vecini.” Asta pentru că Kepler-186f orbitează o stea roșie și speculăm că dacă ar exista plante și dacă acestea fac fotosinteză, vor avea un alt pigment și vor fi roșii. „Bucurați-vă de gravitație pe HD 40307g, un Pământ la superlativ.” Această planetă e mult mai mare decât Pământul și are o gravitație mult mai mare. „Relaxează-te pe Kepler-16b, acolo unde umbra ta are companie.” (Râsete) Cunoaștem zeci de planete ce orbitează două stele și probabil mai sunt multe altele. Dacă am putea vizita una dintre aceste planete, vom putea vedea două apusuri și vom avea două umbre. De fapt, domeniul științifico-fantastic a intuit unele lucruri. Tatooine din Războiul Stelelor. Mai am câteva exoplanete preferate despre care să vă povestesc. Asta e Kepler-10b, e planetă foarte fierbinte. Orbitează la o distanță de 50 de ori mai mică decât Pământul în jurul Soarelui. E atât de fierbinte încât nu putem vizita aceste planete, iar dacă am încerca, ne-am topi înainte de a ajunge. Credem că e destul de fierbinte încât să topească pietrele și are lacuri de lavă lichidă.
Gliese 1214b. This planet, we know the mass and the size and it has a fairly low density. It's somewhat warm. We actually don't know really anything about this planet, but one possibility is that it's a water world, like a scaled-up version of one of Jupiter's icy moons that might be 50 percent water by mass. And in this case, it would have a thick steam atmosphere overlaying an ocean, not of liquid water, but of an exotic form of water, a superfluid -- not quite a gas, not quite a liquid. And under that wouldn't be rock, but a form of high-pressure ice, like ice IX.
Gliese 1214b. Acestei planete îi cunoaștem masa, mărimea și că are o densitate mică. E călduț. De fapt nu știm multe despre această planetă, dar există posibilitatea să fie o lume plină de apă, un fel de frate mai mare a lunilor de gheață ale lui Jupiter ce ar putea să aibă apă jumătate din masă sa. În acest caz va avea o atmosferă groasă din vapori de apă, acoperind un ocean însă nu de apă lichidă, ci de o formă specială de apă, un super-fluid, nici lichid, nici gaz. Și sub ocean nu vor fi stânci, ci o formă de gheață cu presiune mare, la fel ca gheața IX.
So out of all these planets out there, and the variety is just simply astonishing, we mostly want to find the planets that are Goldilocks planets, we call them. Not too big, not too small, not too hot, not too cold -- but just right for life. But to do that, we'd have to be able to look at the planet's atmosphere, because the atmosphere acts like a blanket trapping heat -- the greenhouse effect. We have to be able to assess the greenhouse gases on other planets. Well, science fiction got some things wrong. The Star Trek Enterprise had to travel vast distances at incredible speeds to orbit other planets so that First Officer Spock could analyze the atmosphere to see if the planet was habitable or if there were lifeforms there.
Din toată această varietate de planete, și numărul lor e incredibil, vrem să găsim planetele Goldilocks, cum le zicem noi. Nu prea mari, nici prea mici, nu prea fierbinți, nici prea reci, ci potrivite pentru viață. Dar pentru a face asta trebuie să fim capabili să analizăm atmosfera planetei, deoarece atmosfera acționează ca o pătură ce păstrează căldura, efectul de seră. Trebuie să fim în stare să evaluăm gazele cu efect de seră de pe alte planete. Domeniul științifico-fantastic s-a înșelat in unele privințe. Naveta spațială Enterprise, trebuia să călătorească distanțe imense la viteze incredibile pentru a orbita alte planete, astfel încât Spock să le poată analiza atmosfera și să vadă dacă planeta e locuibilă sau dacă existau forme de viață.
Well, we don't need to travel at warp speeds to see other planet atmospheres, although I don't want to dissuade any budding engineers from figuring out how to do that. We actually can and do study planet atmospheres from here, from Earth orbit. This is a picture, a photograph of the Hubble Space Telescope taken by the shuttle Atlantis as it was departing after the last human space flight to Hubble. They installed a new camera, actually, that we use for exoplanet atmospheres. And so far, we've been able to study dozens of exoplanet atmospheres, about six of them in great detail. But those are not small planets like Earth. They're big, hot planets that are easy to see. We're not ready, we don't have the right technology yet to study small exoplanets. But nevertheless, I wanted to try to explain to you how we study exoplanet atmospheres.
Nu e nevoie să călătorim cu viteza luminii pentru a vedea atmosfera altor planete, deși nu vreau să descurajez niciun inginer pasionat gata să găsească metode de a o face. Acum putem să studiem atmosfera altor planete de aici, de pe orbita Pământului. Aceasta e o fotografie a Telescopului Spațial Hubble, făcută de naveta spațială Atlantis după ultimul zbor cu oameni pe Hubble. Atunci au instalat o nouă cameră pe care o folosim pentru atmosfera exoplanetelor. Până acum am reușit să studiem zeci de atmosfere ale exoplanetelor, și șase dintre ele în detaliu. Dar acestea nu sunt planete mici ca Pământul. Sunt planete mari, foarte fierbinți și ușor de observat. Încă nu suntem pregătiți, încă nu avem tehnologia potrivită să studiem exoplanetele mici. În orice caz, vreau să vă explic cum studiem atmosfera exoplanetelor.
I want you to imagine, for a moment, a rainbow. And if we could look at this rainbow closely, we would see that some dark lines are missing. And here's our sun, the white light of our sun split up, not by raindrops, but by a spectrograph. And you can see all these dark, vertical lines. Some are very narrow, some are wide, some are shaded at the edges. And this is actually how astronomers have studied objects in the heavens, literally, for over a century. So here, each different atom and molecule has a special set of lines, a fingerprint, if you will. And that's how we study exoplanet atmospheres. And I'll just never forget when I started working on exoplanet atmospheres 20 years ago, how many people told me, "This will never happen. We'll never be able to study them. Why are you bothering?" And that's why I'm pleased to tell you about all the atmospheres studied now, and this is really a field of its own. So when it comes to other planets, other Earths, in the future when we can observe them, what kind of gases would we be looking for? Well, you know, our own Earth has oxygen in the atmosphere to 20 percent by volume. That's a lot of oxygen. But without plants and photosynthetic life, there would be no oxygen, virtually no oxygen in our atmosphere. So oxygen is here because of life. And our goal then is to look for gases in other planet atmospheres, gases that don't belong, that we might be able to attribute to life. But which molecules should we search for? I actually told you how diverse exoplanets are. We expect that to continue in the future when we find other Earths.
Vreau să vă imaginați un curcubeu. Dacă ați putea privi acest curcubeu de foarte aproape, ați vedea că unele linii întunecate lipsesc. Acesta e Soarele, lumina albă a soarelui e descompusă nu de ploaie, ci de un spectrograf. Puteți vedea toate aceste linii verticale întunecate. Unele sunt înguste, altele sunt late, iar altele sunt la extremități. În acest fel studiază astronomii obiectele din cer, de peste un secol. Fiecare atom și moleculă are un spectru diferit, o amprentă, dacă vreți. Așa studiem atmosfera exoplanetelor. Nu voi uita niciodată momentul când am început să lucrez la asta acum 20 de ani, că foarte mulți oameni mi-au spus: „Nu vei reuși. Nu vom reuși niciodată să le studiem. De ce te mai chinui?” De asta sunt foarte bucuroasă să vă spun ce studiem acum, și acestea constituie un domeniu în sine. În momentul când vom putea observa alte planete ca Pământul, ce fel de gaze credeți că vom căuta? Știm că planeta noastră are 20% oxigen în atmosferă E foarte mult oxigen. Dar fără plante și fotosinteză, nu ar fi existat oxigen, nici un pic de oxigen în atmosferă. Deci, oxigenul există datorită vieții. Țelul nostru e deci să căutăm gazele ce nu pot apărea în mod normal în atmosfera altor planete, care ar putea avea legătură cu viața. Dar ce molecule ar trebui să căutăm? V-am spus deja cât de diverse sunt exoplanetele. Ne așteptăm ca diversitatea să existe și pentru alte planete.
And that's one of the main things I'm working on now, I have a theory about this. It reminds me that nearly every day, I receive an email or emails from someone with a crazy theory about physics of gravity or cosmology or some such. So, please don't email me one of your crazy theories. (Laughter) Well, I had my own crazy theory. But, who does the MIT professor go to? Well, I emailed a Nobel Laureate in Physiology or Medicine and he said, "Sure, come and talk to me." So I brought my two biochemistry friends and we went to talk to him about our crazy theory. And that theory was that life produces all small molecules, so many molecules. Like, everything I could think of, but not being a chemist. Think about it: carbon dioxide, carbon monoxide, molecular hydrogen, molecular nitrogen, methane, methyl chloride -- so many gases. They also exist for other reasons, but just life even produces ozone. So we go to talk to him about this, and immediately, he shot down the theory. He found an example that didn't exist. So, we went back to the drawing board and we think we have found something very interesting in another field.
Acesta e unul dintre principalele lucruri la care lucrez acum și am o teorie despre asta. Îmi reamintește că aproape în fiecare zi primesc email-uri de la persoane cu teorii nebunești despre fizică sau gravitație, cosmologie sau alte subiecte de genul. Vă rog să nu îmi mai trimiteți teoriile voastre ciudate. (Râsete) Ei bine, am propria mea teorie nebună. Dar cu cine să vorbească un profesor MIT? I-am trimis un email unui laureat la premiul Nobel în Fiziologie și Medicină și mi-a spus: „Sigur, vino să vorbim.” I-am luat pe cei doi prieteni biochimiști ai mei și am mers să vorbim despre teoria noastră nebunească. Teoria suna așa: viața produce toate moleculele mici, dar sunt foarte multe. Nu sunt chimist, dar pot da foarte multe exemple. Gândiți-vă: dioxid de carbon, monoxid de carbon, hidrogen, azot, metan, clorură de amoniu, sunt atât de multe gaze. Acestea pot exista și din alte motive, dar doar viața poate produce ozon. Am fost să vorbim cu el despre asta și ne-a distrus teoria imediat. A găsit un exemplu care nu există. Așa că am luat-o de la început și credem că am găsit ceva foarte interesant în alt domeniu.
But back to exoplanets, the point is that life produces so many different types of gases, literally thousands of gases. And so what we're doing now is just trying to figure out on which types of exoplanets, which gases could be attributed to life. And so when it comes time when we find gases in exoplanet atmospheres that we won't know if they're being produced by intelligent aliens or by trees, or a swamp, or even just by simple, single-celled microbial life.
Dar să ne întoarcem la exoplanete. Ideea e că viața poate produce foarte multe tipuri diferite de gaze, mii de gaze. Acum încercăm doar să înțelegem ce gaze pot fi atribuite vieții de pe fiecare exoplanetă. Când va veni timpul să găsim gazele din atmosfera exoplanetelor, nu vom ști dacă sunt produse de extratereștri inteligenți, de copaci sau de o mlaștină, sau de organisme unicelulare.
So working on the models and thinking about biochemistry, it's all well and good. But a really big challenge ahead of us is: how? How are we going to find these planets? There are actually many ways to find planets, several different ways. But the one that I'm most focused on is how can we open a gateway so that in the future, we can find hundreds of Earths. We have a real shot at finding signs of life. And actually, I just finished leading a two-year project in this very special phase of a concept we call the starshade. And the starshade is a very specially shaped screen and the goal is to fly that starshade so it blocks out the light of a star so that the telescope can see the planets directly. Here, you can see myself and two team members holding up one small part of the starshade. It's shaped like a giant flower, and this is one of the prototype petals. The concept is that a starshade and telescope could launch together, with the petals unfurling from the stowed position. The central truss would expand, with the petals snapping into place. Now, this has to be made very precisely, literally, the petals to microns and they have to deploy to millimeters. And this whole structure would have to fly tens of thousands of kilometers away from the telescope. It's about tens of meters in diameter. And the goal is to block out the starlight to incredible precision so that we'd be able to see the planets directly. And it has to be a very special shape, because of the physics of defraction. Now this is a real project that we worked on, literally, you would not believe how hard. Just so you believe it's not just in movie format, here's a real photograph of a second-generation starshade deployment test bed in the lab. And in this case, I just wanted you to know that that central truss has heritage left over from large radio deployables in space.
Lucrând pe acest principiu și gândindu-ne la biochimie, e totul bine și frumos. Cea mai mare provocare e: cum vom face asta? Cum vom reuși să găsim aceste planete? De fapt, sunt multe metode de a găsi o planetă, o multitudine. Cea pe care mă concentrez cel mai mult e cum putem deschide un nou drum, astfel încât în viitor să putem găsi sute de planete ca Pământul. Avem un singur țel: să găsim semne de viață. Recent am terminat un proiect de doi ani, pe care l-am condus și am ajuns la un concept pe care îl numim „umbra stelară”. Această „umbră stelară” este un ecran construit special și scopul e să o punem în fața telescopului pentru a bloca lumina stelei pentru ca telescopul să poată vedea planetele direct. Aici mă puteți vedea împreună cu doi membri ai echipei, ținând o mică parte din acest obiect. Are forma unei flori gigante, și asta e una dintre petalele prototip. Ideea e să lansăm o umbră stelară și un telescop împreună, cu petalele nedesfăcute. Partea centrala se va extinde, iar petalele se vor deschide. E nevoie de multa precizie, pentru petale, la nivel de microni și trebuie să se deschidă la milimetru. Toată aceasta structură va trebui să fie la zeci de mii de kilometri față de telescop. Diametrul e de zeci de metri. Scopul ei e de a bloca lumina stelei cu o precizie extraordinară, încât să vedem planetele direct. Trebuie să aibă o anumită formă, din cauza difracției. E un proiect imens la care am lucrat nu aveți idee cât de mult. Ca să ne credeți, că nu e doar un video, acesta e fotografia reală a celui de-al doilea test de deschidere în laborator. Și în acest caz trebuie să știți ca piesa centrală mai conține și alte părți pentru o amplă deschidere circulară în spațiu.
So after all of that hard work where we try to think of all the crazy gases that might be out there, and we build the very complicated space telescopes that might be out there, what are we going to find? Well, in the best case, we will find an image of another exo-Earth. Here is Earth as a pale blue dot. And this is actually a real photograph of Earth taken by the Voyager 1 spacecraft, four billion miles away. And that red light is just scattered light in the camera optics.
Și după toată această trudă de a încerca să ne imaginăm toate gazele bizare care ar putea exista acolo sus, după construirea de telescoape spațiale foarte complicate care vor fi transportate acolo sus, oare ce vom descoperi? Ei bine, în cel mai fericit caz, vom obține imaginea unei alte exo-Terra. Pământul e punctul albastru pal. Asta e o fotografie reală a Pământului făcută de nava spațială Voyager 1, de la distanța de 6,5 miliarde de km. Lumina roșie e doar lumina ce se difractă în obiectivul aparatului.
But what's so awesome to consider is that if there are intelligent aliens orbiting on a planet around a star near to us and they build complicated space telescopes of the kind that we're trying to build, all they'll see is this pale blue dot, a pinprick of light. And so sometimes, when I pause to think about my professional struggle and huge ambition, it's hard to think about that in contrast to the vastness of the universe. But nonetheless, I am devoting the rest of my life to finding another Earth.
E extraordinar să ne gândim că dacă ar exista extratereștri inteligenți ce orbitează o planetă din jurul unei stele apropiate de noi și dacă ar construi telescoape spațiale complicate ca cel pe care încercăm noi să-l construim, tot ce vor vedea va fi un punct albastru deschis, o licărire timidă. Așa că uneori, când mă opresc să mă gândesc la problemele mele profesionale și la uriașa ambiție, e dificil să te gândești la acestea în contrast cu nemărginirea universului. Dar oricum, îmi voi dedica întreaga viață pentru găsirea altui Pământ.
And I can guarantee
Și vă pot asigura
that in the next generation of space telescopes, in the second generation, we will have the capability to find and identity other Earths. And the capability to split up the starlight so that we can look for gases and assess the greenhouse gases in the atmosphere, estimate the surface temperature, and look for signs of life.
că folosind următoarea generație de telescoape spațiale, a doua generație, vom putea găsi și identifica alte planete ca Pământul. Și vom face asta blocând lumina stelară, astfel încât să putem vedea gazele și să identificăm gazele cu efect de seră din atmosferă, să estimăm temperatura de la suprafață și să căutăm semne ale vieții.
But there's more. In this case of searching for other planets like Earth, we are making a new kind of map of the nearby stars and of the planets orbiting them, including [planets] that actually might be inhabitable by humans.
Dar e mai mult de atât. În căutarea altor planete ca Pământul, vom scrie o nouă hartă a stelelor apropiate împreună cu planetele ce le orbitează, inclusiv planete ce ar putea fi locuibile.
And so I envision that our descendants, hundreds of years from now, will embark on an interstellar journey to other worlds. And they will look back at all of us as the generation who first found the Earth-like worlds.
Deci anticipez că urmașii noștri, peste sute de ani, vor porni într-o călătorie interstelară către alte lumi. Și ne vor privi pe noi cei de acum ca generația care a găsit prima planetă asemănătoare cu Pământul.
Thank you.
Vă mulțumesc!
(Applause)
(Aplauze)
June Cohen: And I give you, for a question, Rosetta Mission Manager Fred Jansen.
June Cohen: Vi l-am adus pentru întrebări pe managerul misiunii Rosetta, Fred Jansen.
Fred Jansen: You mentioned halfway through that the technology to actually look at the spectrum of an exoplanet like Earth is not there yet. When do you expect this will be there, and what's needed?
Fred Jansen: Ai menționat că tehnologia folosită pentru analiza spectrului unei exoplanete ca Pământul încă nu există. Când credeți că o vom avea, și de ce e nevoie?
Actually, what we expect is what we call our next-generation Hubble telescope. And this is called the James Webb Space Telescope, and that will launch in 2018, and that's what we're going to do, we're going to look at a special kind of planet called transient exoplanets, and that will be our first shot at studying small planets for gases that might indicate the planet is habitable.
Ne așteptăm ca noua generație de telescoape Hubble, iar acesta e numit telescopul spațial James Webb, care va fi lansat în 2018, și asta vom face, vom observa niște planete speciale numite exoplanete în tranzit, și asta va fi prima încercare de a studia planete mici în căutarea de gaze ce ar putea indica că planeta e locuibilă.
JC: I'm going to ask you one follow-up question, too, Sara, as the generalist. So I am really struck by the notion in your career of the opposition you faced, that when you began thinking about exoplanets, there was extreme skepticism in the scientific community that they existed, and you proved them wrong. What did it take to take that on?
JC: Te voi întreba și eu ceva, Sara, ca moderator. Sunt uimită de opoziția întâlnită pe parcursul carierei tale când ai început să te gândești la exoplanete, a existat un scepticism enorm în comunitatea științifică, și ai demonstrat contrariul. Cum ai reușit să depășești acest obstacol?
SS: Well, the thing is that as scientists, we're supposed to be skeptical, because our job to make sure that what the other person is saying actually makes sense or not. But being a scientist, I think you've seen it from this session, it's like being an explorer. You have this immense curiosity, this stubbornness, this sort of resolute will that you will go forward no matter what other people say.
SS: În primul rând oamenii de știință trebuie să fie sceptici, deoarece trebuie să ne asigurăm că ceea ce spune cineva are sens sau nu. Dar să fii om de știință, cred că ați văzut-o și aici, e ca și cum ești un explorator. Ai o curiozitate imensă, încăpățânare, o voință curajoasă și vei continua indiferent ce spun ceilalți.
JC: I love that. Thank you, Sara.
JC: Îmi place asta! Mulțumesc, Sara!
(Applause)
(Aplauze)