I'm here to tell you about the real search for alien life. Not little green humanoids arriving in shiny UFOs, although that would be nice. But it's the search for planets orbiting stars far away.
אני פה לספר לכם על החיפוש האמיתי לחיים חוצניים. לא אנשים ירוקים דמויי אדם שמגיעים בחלליות מבריקות, למרות שזה היה נחמד. אלא זה החיפוש אחר פלנטות שמקיפות כוכבים מרוחקים.
Every star in our sky is a sun. And if our sun has planets -- Mercury, Venus, Earth, Mars, etc., surely those other stars should have planets also, and they do. And in the last two decades, astronomers have found thousands of exoplanets.
כל כוכב בשמיים שלנו הוא שמש. ואם לשמש שלנו יש פלנטות -- חמה, נוגה, כדור הארץ, מאדים, וכו', כמובן לכוכבים האחרים האלה צריכים גם להיות פלנטות, ויש להם. ובשני העשורים האחרונים, אסטרונומים מצאו אלפי פלנטות חיצוניות.
Our night sky is literally teeming with exoplanets. We know, statistically speaking, that every star has at least one planet. And in the search for planets, and in the future, planets that might be like Earth, we're able to help address some of the most amazing and mysterious questions that have faced humankind for centuries. Why are we here? Why does our universe exist? How did Earth form and evolve? How and why did life originate and populate our planet? The second question that we often think about is: Are we alone? Is there life out there? Who is out there? You know, this question has been around for thousands of years, since at least the time of the Greek philosophers. But I'm here to tell you just how close we're getting to finding out the answer to this question. It's the first time in human history that this really is within reach for us.
שמי הלילה הם ממש שוקקי אקזו פלנטות. אנחנו יודעים, מבחינה סטטיסטית, שלכל כוכב יש לפחות פלנטה אחת. ובחיפוש אחר פלנטות, ובעתיד, פלנטות שאולי דומות לכדור הארץ, אנחנו מסוגלים לעזור לטפל בכמה מהשאלות הכי מסתוריות שעמדו בפני האנושות במשך מאות שנים. למה אנחנו פה? למה היקום שלנו קיים? איך כדור הארץ נוצר והתפתח? איך ולמה החיים נוצרו ואיכלסו את הפלנטה? השאלה השניה שאנחנו חושבים עליה פעמים רבות היא: האם אנחנו לבד? האם יש חיים שם בחוץ? מי שם בחוץ? אתם יודעים, השאלה הזו היתה בסביבה במשך אלפי שנים, לפחות מאז הזמן של הפילוסופים היוונים. אבל אני פה כדי לספר לכם כמה אנחנו קרובים למצוא את התשובה לשאלה הזו. זו הפעם הראשונה בהסטוריה האנושית שזה באמת בטווח השגה בשבילנו.
Now when I think about the possibilities for life out there, I think of the fact that our sun is but one of many stars. This is a photograph of a real galaxy, we think our Milky Way looks like this galaxy. It's a collection of bound stars. But our [sun] is one of hundreds of billions of stars and our galaxy is one of upwards of hundreds of billions of galaxies. Knowing that small planets are very common, you can just do the math. And there are just so many stars and so many planets out there, that surely, there must be life somewhere out there. Well, the biologists get furious with me for saying that, because we have absolutely no evidence for life beyond Earth yet.
עכשיו כשאני חושבת על האפשרויות לחיים שם בחוץ, אני חושבת על העובדה שהשמש שלנו היא רק אחת מהרבה כוכבים. זו תמונה של גלקסיה אמיתית, אנחנו חושבים ששביל החלב שלנו נראית כמו הגלקסיה הזו. זה אוסף של כוכבים קשורים. אבל השמש שלנו היא אחת ממאות מיליארדים של כוכבים והגלקסיה שלנו היא אחת ממאות מיליארדי גלקסיות. בידיעה שפלנטות קטנות מאוד נפוצות, אתם יכולים פשוט לעשות את החשבון. ויש שם פשוט כל כך הרבה כוכבים וכל כך הרבה פלנטות, שבטוח, חייבים להיות חיים היכן שהוא שם בחוץ. ובכן, הביולוגים מתרגזים עלי לפעמים שאני אומרת את זה, מפני שאין לנו עדיין עדויות בכלל לחיים מחוץ לכדור הארץ.
Well, if we were able to look at our galaxy from the outside and zoom in to where our sun is, we see a real map of the stars. And the highlighted stars are those with known exoplanets. This is really just the tip of the iceberg. Here, this animation is zooming in onto our solar system. And you'll see here the planets as well as some spacecraft that are also orbiting our sun. Now if we can imagine going to the West Coast of North America, and looking out at the night sky, here's what we'd see on a spring night. And you can see the constellations overlaid and again, so many stars with planets. There's a special patch of the sky where we have thousands of planets.
ובכן, אם היינו מסוגלים להביט בגלקסיה שלנו מבחוץ ולהתמקד להיכן שהשמש שלנו נמצאת, אנחנו רואים מפה אמיתית של הכוכבים. והכוכבים המסומנים הם אלה שידועים שיש להם אקזו פלנטות. זה באמת רק קצה הקרחון. פה, האנימציה מתקרבת לתוך מערכת השמש שלנו. ותראו פה את הפלנטות כמו גם כמה חלליות שגם מקיפות את השמש שלנו. עכשיו, אם נוכל לדמיין ללכת לחוף המערבי של צפון אמריקה, ולהביט בשמי הלילה, הנה מה שנראה בלילה אביבי. ואתם יכולים לראות את קבוצות הכוכבים מעל ושוב, כל כך הרבה כוכבים עם פלנטות. יש חלק מיוחד בשמיים בו יש לנו אלפי פלנטות.
This is where the Kepler Space Telescope focused for many years. Let's zoom in and look at one of the favorite exoplanets. This star is called Kepler-186f. It's a system of about five planets. And by the way, most of these exoplanets, we don't know too much about. We know their size, and their orbit and things like that. But there's a very special planet here called Kepler-186f. This planet is in a zone that is not too far from the star, so that the temperature may be just right for life. Here, the artist's conception is just zooming in and showing you what that planet might be like.
שם טלסקופ החלל קפלר ממוקד כבר הרבה שנים. בואו נתמקד ונביט באחד האזקו פלטות המועדפות. הכוכב הזה נקרא קפלר 186f. זו מערכת של בערך חמש פלנטות. ודרך אגב, רוב האקזו פלנטות האלו, אנחנו לא יודעים עליהן הרבה. אנחנו יודעים מה גודלם, והמסלולים שלהם ודברים כאלה. אבל יש פלנטה מאוד מיוחדת פה שנקראת קפלר 186f. הפלנטה הזו היא באזור לא רחוק מדי מהכוכב, כך שהטמפרטורות אולי יהיו מתאימות בדיוק לחיים. פה, התפיסה של האמן היא פשוט עושה זום ומראה לכם איך הפלנטה אולי תראה.
So, many people have this romantic notion of astronomers going to the telescope on a lonely mountaintop and looking at the spectacular night sky through a big telescope. But actually, we just work on our computers like everyone else, and we get our data by email or downloading from a database. So instead of coming here to tell you about the somewhat tedious nature of the data and data analysis and the complex computer models we make, I have a different way to try to explain to you some of the things that we're thinking about exoplanets.
אז, להרבה אנשים יש את המחשבה הרומנטית הזו של אסטרונומים הולכים לטלסקופ על פסגת הר בודדה ומביטים בשמי הלילה המרהיבים דרך טלסקופ גדול. אבל למעשה, אנחנו רק עובדים על המחשבים שלנו כמו כולם, ואנחנו מקבלים את המידע הזה באימייל או מורידים אותו ממאגר מידע. אז במקום לבוא לפה לספר לכם על הטבע הדי מייגע של מידע ואנליזת מידע ומודלי המחשב המורכבים שאנחנו יוצרים, יש לי דרך שונה לנסות להסביר לכם כמה מהדברים שאנחנו חושבים על אקזו פלנטות.
Here's a travel poster: "Kepler-186f: Where the grass is always redder on the other side." That's because Kepler-186f orbits a red star, and we're just speculating that perhaps the plants there, if there is vegetation that does photosynthesis, it has different pigments and looks red. "Enjoy the gravity on HD 40307g, a Super-Earth." This planet is more massive than Earth and has a higher surface gravity. "Relax on Kepler-16b, where your shadow always has company." (Laughter) We know of a dozen planets that orbit two stars, and there's likely many more out there. If we could visit one of those planets, you literally would see two sunsets and have two shadows. So actually, science fiction got some things right. Tatooine from Star Wars. And I have a couple of other favorite exoplanets to tell you about. This one is Kepler-10b, it's a hot, hot planet. It orbits over 50 times closer to its star than our Earth does to our sun. And actually, it's so hot, we can't visit any of these planets, but if we could, we would melt long before we got there. We think the surface is hot enough to melt rock and has liquid lava lakes.
הנה פוסטר נסיעות: "'קפלר 186f: שם הדשא תמיד אדום יותר בצד השני." זה בגלל שקפלר 186f חג סביב כוכב אדום, ואנחנו רק משערים שאולי לצמחים שם, אם יש צמחיה שעושה פוטוניסטזה, יש פיגמנטים שונים והם נראים אדומים. "תהנו מהכבידה של HD 40307g. סופר כדור ארץ." הפלנטה הזאת יותר מסיבית מכדור הארץ ויש לה כבידה גדולה יותר על פני השטח. "הרגעו בקפלר 16b, שם לצללים תמיד יש חברה." (צחוק) אנחנו יודעים על עשרות פלנטות שמקיפות שני כוכבים, ויש שם כנראה הרבה יותר. אם נוכל לבקר באחת הפלנטות האלה, אתם ממש תראו שתי שקיעות ויהיו לכם שני צללים. אז למעשה, המדע הבדיוני עשה כמה דברים נכון. טטואין ממלחמת הכוכבים. ויש לי עוד כמה פלנטות מועדפות לספר לכם עליהן. זו קפלר 10b, זו פלנטה ממש ממש חמה. היא מקיפה למעלה מ 50 פעמים את הכוכב שלה מאשר כדור הארץ מקיף את השמש. ולמעשה, הוא כל כך חם, שאנחנו לא יכולים לבקר בפלנטות האלו, אבל אם היינו יכולים, היינו נמסים הרבה לפני שהיינו מגיעים לשם. אנחנו חושבים שפני השטח חמים מספיק להמיס סלע ויש להם אגמי לאבה נוזליים.
Gliese 1214b. This planet, we know the mass and the size and it has a fairly low density. It's somewhat warm. We actually don't know really anything about this planet, but one possibility is that it's a water world, like a scaled-up version of one of Jupiter's icy moons that might be 50 percent water by mass. And in this case, it would have a thick steam atmosphere overlaying an ocean, not of liquid water, but of an exotic form of water, a superfluid -- not quite a gas, not quite a liquid. And under that wouldn't be rock, but a form of high-pressure ice, like ice IX.
גליס 1214b. הפלנטה הזו, אנחנו יודעים את המאסה והגודל ויש לה דחיסות די נמוכה. היא מעט חמה. אנחנו למעשה לא יודעים באמת כלום על הפלנטה הזו, אבל אפשרות אחת היא שהיא עולם מים, כמו גרסה מוגדלת של אחד הירחים הקפואים של צדק שאולי 50 אחוז ממסתם היא מים. ובמקרה הזה, היתה לה שכבה עבה של אטמוספירה שמכסה את האוקיינוס, לא של מים נוזליים, אלא גרסה אקזוטית של מים, סופר נוזל -- לא בדיוק גז, לא בדיוק נוזל. ומתחת לזה לא יהיו סלעים, אלא צורה של קרח בדחיסות גבוהה, כמו קרח 9.
So out of all these planets out there, and the variety is just simply astonishing, we mostly want to find the planets that are Goldilocks planets, we call them. Not too big, not too small, not too hot, not too cold -- but just right for life. But to do that, we'd have to be able to look at the planet's atmosphere, because the atmosphere acts like a blanket trapping heat -- the greenhouse effect. We have to be able to assess the greenhouse gases on other planets. Well, science fiction got some things wrong. The Star Trek Enterprise had to travel vast distances at incredible speeds to orbit other planets so that First Officer Spock could analyze the atmosphere to see if the planet was habitable or if there were lifeforms there.
אז מתוך כל הפלנטות שם בחוץ, והמגוון הוא פשוט מפליא, אנחנו בעיקר רוצים למצוא את הפלנטות שבאזור זהבה, אנחנו קווראים להם. לא גדולים מיד, לא קטנים מדי, לא חמים מדי, לא קרים מדי -- אלא בדיוק מתאימים לחיים. אבל כדי לעשות את זה, אנחנו צריכים להיות מסוגלים להביט באנטוספירת הפלנטה, מפני שהאטמוספירה פועלת כמו שמיכה שלוכדת את החום -- אפקט החממה. אנחנו צריכים להיות מסוגלים להעריך את גזי החממה על פלנטות אחרות. ובכן, המדע הבדיוני טעה בכמה דברים. החללית אנטרפרייז היתה צריכה לעבור מרחקים עצומים במהירויות מהממות כדי לחוג סביב פלנטות אחרות כך שהקצין הראשון ספוק יוכל לנתח את האטמוספירה כדי לראות אם הכוכבים ניתנים למחיה או אם יש צורות חיים שם.
Well, we don't need to travel at warp speeds to see other planet atmospheres, although I don't want to dissuade any budding engineers from figuring out how to do that. We actually can and do study planet atmospheres from here, from Earth orbit. This is a picture, a photograph of the Hubble Space Telescope taken by the shuttle Atlantis as it was departing after the last human space flight to Hubble. They installed a new camera, actually, that we use for exoplanet atmospheres. And so far, we've been able to study dozens of exoplanet atmospheres, about six of them in great detail. But those are not small planets like Earth. They're big, hot planets that are easy to see. We're not ready, we don't have the right technology yet to study small exoplanets. But nevertheless, I wanted to try to explain to you how we study exoplanet atmospheres.
ובכן, אחננו לא צריכים לטוס במהירות עיוות כדי לראות אטמוספירות של פלנטות אחרות, למרות שאני לא רוצה לדכא אנשים ששואפים להיות מהנדסים מלהבין איך לעשות את זה. אנחנו למעשה יכולים לחקור את אטמוספירת הפלנטות מפה, מסביב לכדור הארץ. זו תמונה, צילום של טלסקופ החלל האבל שנלקחה מהמעבורת אטלנטיס כשהוא ניתק אחרי הליכת החלל האחרונה להאבל. הם התקינו מצלמה חדשה, למעשה, בה התשמשנו לאטמוספירת אקזו פלנטות. ועד כה, היינו מסוגלים לחקור עשרות אטמוספירות של אקזו פלנטות, בערך שש מהן בפירוט. אבל אלו לא פלנטות קטנות כמו כדור הארץ. הן פלנטות גדולות וחמות שקל לראות. אנחנו לא מוכנים, עדיין אין לנו את הטכנולוגיה המתאימה לחקור אקזו פלנטות קטנות. אבל עם זאת, אני רוצה לנסות להסביר לכם איך אנחנו חוקרים אטמוספירות של אקזו פלנטות.
I want you to imagine, for a moment, a rainbow. And if we could look at this rainbow closely, we would see that some dark lines are missing. And here's our sun, the white light of our sun split up, not by raindrops, but by a spectrograph. And you can see all these dark, vertical lines. Some are very narrow, some are wide, some are shaded at the edges. And this is actually how astronomers have studied objects in the heavens, literally, for over a century. So here, each different atom and molecule has a special set of lines, a fingerprint, if you will. And that's how we study exoplanet atmospheres. And I'll just never forget when I started working on exoplanet atmospheres 20 years ago, how many people told me, "This will never happen. We'll never be able to study them. Why are you bothering?" And that's why I'm pleased to tell you about all the atmospheres studied now, and this is really a field of its own. So when it comes to other planets, other Earths, in the future when we can observe them, what kind of gases would we be looking for? Well, you know, our own Earth has oxygen in the atmosphere to 20 percent by volume. That's a lot of oxygen. But without plants and photosynthetic life, there would be no oxygen, virtually no oxygen in our atmosphere. So oxygen is here because of life. And our goal then is to look for gases in other planet atmospheres, gases that don't belong, that we might be able to attribute to life. But which molecules should we search for? I actually told you how diverse exoplanets are. We expect that to continue in the future when we find other Earths.
אני רוצה שתדמינו, לרגע, קשת. ואם נוכל להביט בקשת הזו מקרוב, נוכל לראות שכמה קוים כהים חסרים. והנה השמש שלנו, האור הלבן של השמש שלנו מתפצל, לא על ידי טיפות, אלא על ידי ספקטרוגרף. ואתם יכולים לראות אל כל הקווים הכהים האנכיים האלה. כמו מאוד צרים, כמה רחבים, כמה מוצלים בקצוות. וזה למעשה איך שהאסטרונומים חוקרים עצמים בשמיים, באמת, למשך יותר ממאה. אז פה, לכל אטום ומולקולה שונים יש סט מיוחד של קווים, טביעת אצבע, אם תרצו. וכך אנחנו חוקרים אטמוספירות של אקזו פלנטות. ואני לעולם לא אשכח כשהתחלתי לעבוד על אטמוספירות של אקזו פלנטות לפני 20 שנה, כמה אנשים אמרו לי, "זה לעולם לא יקרה. לעולם לא נהיה מסוגלים לחקור אותן. למה את טורחת?" ולכן אני כל כך שמחה לספר לכם על כל האטמוספירות שחקרתי עד עכשיו, וזה באמת תחום בפני עצמו. אז כשזה מגיע לפלנטות אחרות, כדורי ארץ אחרים, בעתיד כשנוכל לצפות בהם, איזה סוגי גזים נחפש? ובכן, אתם יודעים, בכדור הארץ שלנו יש חמצן באטמוספירה בנפח של 20 אחוז. זה הרבה חמצן. אבל בלי צמחים וחיים פוטוסינטזיים, לא היה חמצן, כמעט בכלל לא היה חמצן באטמוספירה שלנו. אז חמצן פה בגלל החיים. והמטרה שלנו היא לחפש גזים בפלנטות אחרות, גזים שלא שייכים, שאולי נהייה מסוגלים לשייך לחיים. אבל אילו מוקלקולות אנחנו צריכים לחפש? למעשה אמרתי לכם כמה מגוונות האקזו פלנטות. אנחנו צופים שזה ימשיך בעתיד כשנמצא כדורי ארץ אחרים.
And that's one of the main things I'm working on now, I have a theory about this. It reminds me that nearly every day, I receive an email or emails from someone with a crazy theory about physics of gravity or cosmology or some such. So, please don't email me one of your crazy theories. (Laughter) Well, I had my own crazy theory. But, who does the MIT professor go to? Well, I emailed a Nobel Laureate in Physiology or Medicine and he said, "Sure, come and talk to me." So I brought my two biochemistry friends and we went to talk to him about our crazy theory. And that theory was that life produces all small molecules, so many molecules. Like, everything I could think of, but not being a chemist. Think about it: carbon dioxide, carbon monoxide, molecular hydrogen, molecular nitrogen, methane, methyl chloride -- so many gases. They also exist for other reasons, but just life even produces ozone. So we go to talk to him about this, and immediately, he shot down the theory. He found an example that didn't exist. So, we went back to the drawing board and we think we have found something very interesting in another field.
וזה אחד הדברים העיקריים שאני עובדת עליו עכשיו, יש לי תאוריה בנוגע לזה. זה מזכיר לי שכמעט כל יום, אני מקבלת מייל או מיילים ממישהו עם תאוריה משוגעת בנוגע לפיזיקה של הכבידה או קוסמולוגיה או משהו כזה. אז, בבקשה את תשלחו לי מיילים על אחת התאוריות המשוגעות שלכם. (צחוק) ובכן, היתה לי תאוריה משוגעת משלי. אבל לאן פרופסורית ב MIT הולכת? ובכן, שלחתי מייל לזוכה פרס נובל בפיזיולוגיה של הרפואה והוא אמר, "בוודאי, בואי לפגוש אותי." אז הבאתי את שני החברים הביו כימאים שלי והלכנו לדבר איתו על התאוריה המשוגעת שלנו. והתאוריה הזו היתה שחיים מייצרים את כל המולקולות הקטנות, כל כך הרבה מולקולות. כאילו, כל מה שיכולתי לחשוב עליו, אבל לא להיות כימאית. חשבו על זה: פחמן דו חמצני, פחמן חד חמצני, מימן מולקולרי, חנקן מולקולרי, מתאן, מתיל כלוריד -- כל כך הרבה גזים. הם גם קיימים מסיבות אחרות, אבל רק חיים אפילו מייצרים אוזון. אז אנחנו הולכים לדבר איתו על זה, ומייד, הוא מפיל את התאוריה שלנו. הוא מצא דוגמה שלא היתה קיימת. אז, הלכנו חזרה לשולחן השרטוט ואנחנו חושבים שמצאנו משהו מאוד מעניין בתחום אחר.
But back to exoplanets, the point is that life produces so many different types of gases, literally thousands of gases. And so what we're doing now is just trying to figure out on which types of exoplanets, which gases could be attributed to life. And so when it comes time when we find gases in exoplanet atmospheres that we won't know if they're being produced by intelligent aliens or by trees, or a swamp, or even just by simple, single-celled microbial life.
אבל חזרה לאקזו פלנטות, הנקודה היא שהחיים מייצרים כל כך הרבה גזים שונים, ממש אלפי גזים. וכך מה שאנחנו עושים עכשיו זה פשוט לנסות להבין על איזה סוגי אקזו פלנטות איזה סוגי גזים משוייכים לחיים. ואז כשיגיע הזמן שנמצא גזים באטמוספירות של אקזו פלנטות שלא נדע אם הם מיוצרים על ידי חייזרים תבוניים או על ידי עצים, או ביצה, או אפילו פשוט על ידי חיים מיקרוביים פשוטים בעלי תא אחד.
So working on the models and thinking about biochemistry, it's all well and good. But a really big challenge ahead of us is: how? How are we going to find these planets? There are actually many ways to find planets, several different ways. But the one that I'm most focused on is how can we open a gateway so that in the future, we can find hundreds of Earths. We have a real shot at finding signs of life. And actually, I just finished leading a two-year project in this very special phase of a concept we call the starshade. And the starshade is a very specially shaped screen and the goal is to fly that starshade so it blocks out the light of a star so that the telescope can see the planets directly. Here, you can see myself and two team members holding up one small part of the starshade. It's shaped like a giant flower, and this is one of the prototype petals. The concept is that a starshade and telescope could launch together, with the petals unfurling from the stowed position. The central truss would expand, with the petals snapping into place. Now, this has to be made very precisely, literally, the petals to microns and they have to deploy to millimeters. And this whole structure would have to fly tens of thousands of kilometers away from the telescope. It's about tens of meters in diameter. And the goal is to block out the starlight to incredible precision so that we'd be able to see the planets directly. And it has to be a very special shape, because of the physics of defraction. Now this is a real project that we worked on, literally, you would not believe how hard. Just so you believe it's not just in movie format, here's a real photograph of a second-generation starshade deployment test bed in the lab. And in this case, I just wanted you to know that that central truss has heritage left over from large radio deployables in space.
אז עבודה על מודלים וחשיבה על ביו כימיה, זה הכל טוב ויפה. אבל אתגר באמת גדול לפנינו הוא: איך? איך נמצא את הפלנטות האלו? יש למעשה הרבה דרכים למצוא פלנטות, כמה דרכים שונות. אבל זו שאני הכי ממוקדת בה היא איך אנחנו פותחים שער כך שבעתיד, נוכל למצוא מאות כדורי ארץ. יש לנו סיכון טוב למצוא סימני חיים. ולמעשה, אני בדיוק סיימתי להוביל פרוייקט בן שנתיים בפאזה המאוד מיוחדת הזו של רעיון שאנחנו קוראים לו סטארשייד. וסטארשייד הוא מסך בצורה מאוד מיוחדת והמטרה היא להעלות את סטארשייד כך שהוא חוסם את האור של הכוכב כך שהטלסקופ יכול לראות את הפלנטות ישירות. ופה, אתם יכולים לראות אותי ושני חברי צוות אחרים מחזיקים חלק קטן אחד של סטארשייד. הוא מעוצב כמו פרח ענק, וזה אחד מאבות הטיפוס של עלי הכותרת. הרעיון היא שסטרשייד וטלסקופ ישוגרו יחד, עם עלי הכותרת מתפרשים מתנוחה מאוכסנת. התמוכה המרכזית תתרחב, עם עלי הכותרת קופצים למקום. עכשיו, זה חייב להעשות מאוד במדוייק, ממש, עלי הכותרת לרמה של מיקרונים והם חייבים להפתח בדיוק של מילימטרים. וכל המבנה הזה יצטרך לטוס עשרות אלפי קילומטרים הרחק מהטלסקופ. זה בערך בקוטר של עשרות מטרים. והמטרה היא לחסום את אור הכוכב בדיוק מדהים כך שנהיה מסוגלים לראות את הפלנטות ישירות. וזה חייב להיות בצורה מאוד מיוחדת, בגלל הפיזיקה של השבירה. עכשיו זה פרוייקט אמיתי שעבדנו עליו, ממש, לא תאמינו כמה קשה. רק כדי שתאמינו שזה לא פורמט לסרט, הנה תמונה אמיתית של ניסוי פריסה במעבדה של סטארשייד דור שני. ובמקרה הזה, אני רק רוצה שתדעו שבחיבור המרכזי הזה יש שאריות מורשות מפריסות רדיו גדולות בחלל.
So after all of that hard work where we try to think of all the crazy gases that might be out there, and we build the very complicated space telescopes that might be out there, what are we going to find? Well, in the best case, we will find an image of another exo-Earth. Here is Earth as a pale blue dot. And this is actually a real photograph of Earth taken by the Voyager 1 spacecraft, four billion miles away. And that red light is just scattered light in the camera optics.
אז אחרי כל העבודה הקשה בה אנחנו מנסים לחשוב על כל הגזים המטורפים שאולי יכולים להיות שם, ובנינו את טלסקופי החלל המאוד מורכבים שאולי קיימים, מה נמצא? ובכן, במקרים הטובים ביותר, נמצא תמונה של אקזו כדור הארץ אחר. הנה כדור הארץ כנקודה כחולה דהויה. וזה למעשה תמונה אמיתית של כדור הארץ שנלקחה על ידי החללית וויאג'ר 1, במרחק ארבע מיליארד קילומטר. והאור האדום הוא פשוט אור מפוזר באופטיקה של המצלמה.
But what's so awesome to consider is that if there are intelligent aliens orbiting on a planet around a star near to us and they build complicated space telescopes of the kind that we're trying to build, all they'll see is this pale blue dot, a pinprick of light. And so sometimes, when I pause to think about my professional struggle and huge ambition, it's hard to think about that in contrast to the vastness of the universe. But nonetheless, I am devoting the rest of my life to finding another Earth.
אבל מה שהכי מדהים לחשוב הוא שאם יש חייזרים אינטיליגנטים שחגים על פלנטה סביב כוכב שקרוב אלינו והם בנו טלסקופי חלל מורכבים מהסוג שאנחנו מנסים לבנות, כל מה שהם היו רואים זו הנקרה הכחולה הדהויה הזו, דקירת סיכה של אור. וכך לפעמים, כשאני מפסיקה לחשוב על המאבק המקצועי שלי והשאיפות העצומות, זה קשה לחשוב על זה בניגוד לגודל העצום של היקום. אבל עדיין, אני מקדישה את שאר חיי למציאת כדור ארץ נוסף.
And I can guarantee
ואני יכולה להבטיח
that in the next generation of space telescopes, in the second generation, we will have the capability to find and identity other Earths. And the capability to split up the starlight so that we can look for gases and assess the greenhouse gases in the atmosphere, estimate the surface temperature, and look for signs of life.
שבדור הבא של טלסקופי חלל, והדור השני, תהיה לנו את היכולת למצוא ולזהות כדורי ארץ אחרים. והיכולת לפצל את אור הכוכבים כך שנוכל להביט בגזים ולהעריך את גזי החממה באטמוספירה, להעריך את טמפרטורת פני השטח, ולחפש סימני חיים.
But there's more. In this case of searching for other planets like Earth, we are making a new kind of map of the nearby stars and of the planets orbiting them, including [planets] that actually might be inhabitable by humans.
אבל יש יותר. במקרה של חיפוש פלנטות אחרות כמו כדור הארץ, אנחנו עושים מפה מסוג חדש של כוכבים קרובים והפלנטות שחגות סביבן, כולל כוכבים שלמעשה יכולים היו להיות מיושבים על ידי בני אדם.
And so I envision that our descendants, hundreds of years from now, will embark on an interstellar journey to other worlds. And they will look back at all of us as the generation who first found the Earth-like worlds.
וכך אני מתארת שהצאצאים שלנו, מאות שנים מעכשיו, יצאו למסע בין כוכבי לעולמות אחרים. והם יביטו אחורה עלינו כדור שמצא לראשונה עולמות דמויי כדור הארץ.
Thank you.
תודה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)
June Cohen: And I give you, for a question, Rosetta Mission Manager Fred Jansen.
ג'ון כוהן: ואני נותנת לך, לשאלה, את מנהל משימת רוזטה פרד ג'נסן.
Fred Jansen: You mentioned halfway through that the technology to actually look at the spectrum of an exoplanet like Earth is not there yet. When do you expect this will be there, and what's needed?
פרד ג'נסן: הזכרת באמצע ההרצאה שהטכנולוגיה להביט למעשה בספקטרום של אקזו פלנטות כמו כדור הארץ עדיין לא מוכנה. מתי את צופה שזה יגיע, ומה דרוש?
Actually, what we expect is what we call our next-generation Hubble telescope. And this is called the James Webb Space Telescope, and that will launch in 2018, and that's what we're going to do, we're going to look at a special kind of planet called transient exoplanets, and that will be our first shot at studying small planets for gases that might indicate the planet is habitable.
למעשה, מה שאנחנו מצפים זה אנחנו קוראים לזה הדור הבא שלנו של טלסקופ האבל. וזה נקרא טלסקופ החלל ג'יימס ווב, והוא ישוגר ב 2018, וזה מה שאנחנו עומדים לעשות, אנחנו עומדים להביט בסוג מסויים של פלנטות שנקראות אקזו פלנטות מעבר, וזה יהיה הנסיון הראשון שלנו בחקר פלנטות קטנות אחר גזים שאולי מעידים שהפלנטה מאפשרת חיים.
JC: I'm going to ask you one follow-up question, too, Sara, as the generalist. So I am really struck by the notion in your career of the opposition you faced, that when you began thinking about exoplanets, there was extreme skepticism in the scientific community that they existed, and you proved them wrong. What did it take to take that on?
ג"כ: אני גם אשאל אותך שאלת המשך, שרה, כמכלילה. אני באמת נפעמת מהפן של הקריירה שלך של האופוזיציה שעמדה מולך, שכשהתחלת לחשוב על אקזו פלנטות, היתה סקפטיות קיצונית בקהילה המדעית שהם היו קיימים, ואת הוכחת שהם טעו. מה נדרש כדי לקחת את האתגר הזה?
SS: Well, the thing is that as scientists, we're supposed to be skeptical, because our job to make sure that what the other person is saying actually makes sense or not. But being a scientist, I think you've seen it from this session, it's like being an explorer. You have this immense curiosity, this stubbornness, this sort of resolute will that you will go forward no matter what other people say.
ש"ס: ובכן, העניין הוא שכמדענים, אנחנו אמורים להיות סקפטיים, מפני שהעבודה שלנו לוודא שמה שאנשים אחרים אומרים למעשה הגיוני או לא. אבל להיות מדענים, אני חושבת שראיתם את זה מהמושב הזה, זה כמו להיות חוקר. חייבת להיות לכם סקרנות עצומה, את העקשנות, סוג של רצון מוצק שתמשיכו לא משנה מה אחרים יגידו.
JC: I love that. Thank you, Sara.
ג"כ: אני אוהבת את זה, תודה לך שרה.
(Applause)
(מחיאות כפיים)