Povím vám něco o tom, jak se doopravdy hledají mimozemšťané. Nemyslím zelené mužíčky v blýskavých létajících talířích, i když by to bylo pěkné. Mluvím o hledání planet, které obíhají okolo vzdálených hvězd.
I'm here to tell you about the real search for alien life. Not little green humanoids arriving in shiny UFOs, although that would be nice. But it's the search for planets orbiting stars far away.
Každá hvězda na naší obloze je slunce. Naše Slunce má planety – – Merkur, Venuši, Zemi, Mars a další – proč by je neměly mít i ostatní hvězdy? Samozřejmě, že je mají. Za posledních dvacet let astronomové našli tisíce exoplanet.
Every star in our sky is a sun. And if our sun has planets -- Mercury, Venus, Earth, Mars, etc., surely those other stars should have planets also, and they do. And in the last two decades, astronomers have found thousands of exoplanets.
Noční obloha je doslova posetá exoplanetami. Statistika nám říká, že každá hvězda má alespoň jednu planetu. A při hledání planet, mimo jiné i planet jako Země, se nám třeba podaří zodpovědět i nejúžasnější a nejzáhadnější otázky, které si lidstvo pokládá už po staletí. Proč jsme tady? Proč existuje náš vesmír? Jak vznikla a vyvíjela se Země? Jak a proč vznikl život a zaplnil naši planetu? Druhá otázka, kterou si často klademe, zní: Jsme sami? Je tam venku život? Kdo je tam venku? Takhle otázka kolem nás krouží už tisíce let, minimálně od doby velkých řeckých myslitelů. Dnes vám řeknu, jak blízko jsme nalezení odpovědi na tuto otázku. Poprvé v lidské historii máme odpověď na dosah.
Our night sky is literally teeming with exoplanets. We know, statistically speaking, that every star has at least one planet. And in the search for planets, and in the future, planets that might be like Earth, we're able to help address some of the most amazing and mysterious questions that have faced humankind for centuries. Why are we here? Why does our universe exist? How did Earth form and evolve? How and why did life originate and populate our planet? The second question that we often think about is: Are we alone? Is there life out there? Who is out there? You know, this question has been around for thousands of years, since at least the time of the Greek philosophers. But I'm here to tell you just how close we're getting to finding out the answer to this question. It's the first time in human history that this really is within reach for us.
Když přemýšlím o možnosti života tam venku, uvažuji nad tím, že naše Slunce je vlastně jednou z mnoha hvězd. Toto je fotografie skutečné galaxie. Naše Mléčná dráha vypadá jako tato galaxie. Je to shluk svázaných hvězd. Ale naše Slunce je jednou ze stovek miliard hvězd a naše galaxie je jednou z více než stovek miliard galaxií. Víme, že malé planety jsou velmi běžné. Zbytek je matematika. Tam venku je tolik hvězd a tolik planet, že zcela jistě tam někde musí existovat i život. Biologům svými slovy asi zvednu tlak, protože nemáme zatím absolutně žádný důkaz o existenci života mimo Zemi.
Now when I think about the possibilities for life out there, I think of the fact that our sun is but one of many stars. This is a photograph of a real galaxy, we think our Milky Way looks like this galaxy. It's a collection of bound stars. But our [sun] is one of hundreds of billions of stars and our galaxy is one of upwards of hundreds of billions of galaxies. Knowing that small planets are very common, you can just do the math. And there are just so many stars and so many planets out there, that surely, there must be life somewhere out there. Well, the biologists get furious with me for saying that, because we have absolutely no evidence for life beyond Earth yet.
Kdybychom se mohli podívat na naši galaxii zvenčí, a přiblížit místo, kde se nachází naše Slunce, uviděli bychom skutečnou hvězdnou mapu. Zvýrazněné hvězdy jsou ty, o nichž víme, že mají exoplanety. Toto je skutečně jenom špička ledovce.
Well, if we were able to look at our galaxy from the outside and zoom in to where our sun is, we see a real map of the stars. And the highlighted stars are those with known exoplanets. This is really just the tip of the iceberg.
Tato animace nám přiblíží náš solární systém. Vidíte tady planety i vesmírné sondy obíhající okolo našeho Slunce. Pokud bychom se přesunuli na západní pobřeží Severní Ameriky a podívali se na noční oblohu, za jarní noci bychom viděli toto. Vidíte překrývající se souhvězdí i mnoho hvězd s planetami. Existuje zvláštní část oblohy, kde jsou tisíce planet.
Here, this animation is zooming in onto our solar system. And you'll see here the planets as well as some spacecraft that are also orbiting our sun. Now if we can imagine going to the West Coast of North America, and looking out at the night sky, here's what we'd see on a spring night. And you can see the constellations overlaid and again, so many stars with planets. There's a special patch of the sky where we have thousands of planets.
Na toto místo je už po mnoho let nasměrován teleskop Kepler. Přibližme si to a podívejme se na jednu z nejoblíbenějších exoplanet. Tato hvězda se jmenuje Kepler-186f. Je to systém tvořený přibližně pěti planetami. O většině z těchto exoplanet víme jen velmi málo. Známe jejich velikost a oběžnou dráhu a tak podobně. Ale tady je jedna velmi zvláštní planeta, které říkáme Kepler-186f. Nachází se v zóně nepříliš vzdálené od hvězdy, takže teplota by mohla být vhodná pro existenci života. Tady vidíte umělecký model, jak by asi mohla planeta vypadat.
This is where the Kepler Space Telescope focused for many years. Let's zoom in and look at one of the favorite exoplanets. This star is called Kepler-186f. It's a system of about five planets. And by the way, most of these exoplanets, we don't know too much about. We know their size, and their orbit and things like that. But there's a very special planet here called Kepler-186f. This planet is in a zone that is not too far from the star, so that the temperature may be just right for life. Here, the artist's conception is just zooming in and showing you what that planet might be like.
Mnoho lidí má romantickou představu o astronomech, kteří na vrcholku opuštěné hory zírají obrovským dalekohledem na působivou noční oblohu. Ve skutečnosti ale pracujeme na počítačích stejně jako ostatní a data dostáváme e-mailem nebo si je stahujeme z databáze. Místo toho, abych vám tady povídala o poměrně suchopárné povaze dat a jejich analýze a složitých počítačových modelech, které tvoříme, zkusím vám jiným způsobem vysvětlit některé naše poznatky o exoplanetách.
So, many people have this romantic notion of astronomers going to the telescope on a lonely mountaintop and looking at the spectacular night sky through a big telescope. But actually, we just work on our computers like everyone else, and we get our data by email or downloading from a database. So instead of coming here to tell you about the somewhat tedious nature of the data and data analysis and the complex computer models we make, I have a different way to try to explain to you some of the things that we're thinking about exoplanets.
Reklamní poutač: „Kepler-186f: Místo, kde je tráva za plotem vždy červenější.“ Důvodem je to, že Kepler-186f obíhá okolo červené hvězdy, a my můžeme spekulovat, že třeba rostliny na této planetě, pokud je tam vegetace, která provádí fotosyntézu, má jiné pigmenty a jsou červené. „Užijte si gravitaci na HD 40307g. Je to super-Země.“ Tato planeta je mnohem větší než Země a má vyšší povrchovou gravitaci. „Přijeďte relaxovat na Kepler-16b, kde váš stín nikdy není sám.“ (smích) Známe desítky planet, které obíhají okolo dvou hvězd, a určitě jich bude mnohem víc. Kdybychom navštívili takovou planetu, skutečně bychom pozorovali dva západy slunce a vrhali dva stíny. Takže i sci-fi má někdy pravdu. Tatooine z Hvězdných válek. A mám v zásobě pár dalších oblíbených exoplanet. Tato se jmenuje Kepler-10b a je horká, velmi horká. Okolo své mateřské hvězdy obíhá 50krát blíž, než obíhá naše Země okolo našeho Slunce. A ve skutečnosti je tak horká, že bychom ji nemohli navštívit. Roztekli bychom se dřív, než bychom se tam dostali. Je tak horká, že na ní tají i horniny a je pokryta jezery tekuté lávy.
Here's a travel poster: "Kepler-186f: Where the grass is always redder on the other side." That's because Kepler-186f orbits a red star, and we're just speculating that perhaps the plants there, if there is vegetation that does photosynthesis, it has different pigments and looks red. "Enjoy the gravity on HD 40307g, a Super-Earth." This planet is more massive than Earth and has a higher surface gravity. "Relax on Kepler-16b, where your shadow always has company." (Laughter) We know of a dozen planets that orbit two stars, and there's likely many more out there. If we could visit one of those planets, you literally would see two sunsets and have two shadows. So actually, science fiction got some things right. Tatooine from Star Wars. And I have a couple of other favorite exoplanets to tell you about. This one is Kepler-10b, it's a hot, hot planet. It orbits over 50 times closer to its star than our Earth does to our sun. And actually, it's so hot, we can't visit any of these planets, but if we could, we would melt long before we got there. We think the surface is hot enough to melt rock and has liquid lava lakes.
Gliese 1214b. Víme, jakou má hmotnost, jak je velká a že má nízkou hustotu. Je docela teplá. Ve skutečnosti o této planetě nevíme nic, ale je možné, že jde o vodní svět, něco jako vyšší verze jednoho z Jupiterových ledových měsíců, který může být z 50 % tvořen vodou. Mohla by mít hustou atmosféru tvořenou párou, která přikrývá oceán. Ale ne oceán tekuté vody, ale exotického skupenství vody, tzv. supratekutiny, což není plyn ani tekutina. Na dně oceánu by nebyla hornina, ale forma vysoce stlačeného ledu, jako je led IX.
Gliese 1214b. This planet, we know the mass and the size and it has a fairly low density. It's somewhat warm. We actually don't know really anything about this planet, but one possibility is that it's a water world, like a scaled-up version of one of Jupiter's icy moons that might be 50 percent water by mass. And in this case, it would have a thick steam atmosphere overlaying an ocean, not of liquid water, but of an exotic form of water, a superfluid -- not quite a gas, not quite a liquid. And under that wouldn't be rock, but a form of high-pressure ice, like ice IX.
Takže ze všech planet tam venku, a že jejich rozmanitost je vskutku ohromující, chceme ve hledat ty "Zlatovlasé" planety, které jsou tak akorát. Ani moc velké, ani moc malé, ani moc horké, ani moc chladné – – zkrátka vhodné pro život. K tomu ale potřebujeme vědět, jakou má planeta atmosféru, protože atmosféra slouží jako poklička uchovávající teplo – – skleníkový efekt. Musíme být schopni zjistit, které plyny na jiných planetách tvoří skleníkový efekt. Science fiction se v některých věcech mýlí. Loď Star Trek Enterprise musela urazit obrovské vzdálenosti při neuvěřitelných rychlostech k oběžným drahám jiných planet, aby první důstojník Spock mohl analyzovat atmosféru a zjistit, jestli je planeta obyvatelná nebo zda na ní existují formy života.
So out of all these planets out there, and the variety is just simply astonishing, we mostly want to find the planets that are Goldilocks planets, we call them. Not too big, not too small, not too hot, not too cold -- but just right for life. But to do that, we'd have to be able to look at the planet's atmosphere, because the atmosphere acts like a blanket trapping heat -- the greenhouse effect. We have to be able to assess the greenhouse gases on other planets. Well, science fiction got some things wrong. The Star Trek Enterprise had to travel vast distances at incredible speeds to orbit other planets so that First Officer Spock could analyze the atmosphere to see if the planet was habitable or if there were lifeforms there.
Nemusíme cestovat warpovou rychlostí, abychom zjistili, jakou má planeta atmosféru, i když nechci žádného začínajícího inženýra odrazovat od zkoumání, jak na to. Atmosféru planet můžeme snadno zkoumat i odsud, z oběžné dráhy Země. Toto je fotka Hubbleova vesmírného teleskopu, kterou pořídila posádka raketoplánu Atlantis při poslední misi k Hubbleově teleskopu. Instalovali novou kameru, kterou používáme na analýzu atmosféry exoplanet. Dosud se nám podařilo prozkoumat atmosféry desítky exoplanet a asi šest z nich podrobněji. Nejsou to malé planety, jako je Země. Jsou to velké horké a snadno pozorovatelné planety. Ještě nejsme připraveni, dosud nemáme správnou technologii, abyhom mohli studovat malé exoplanety. Ale to nevadí, chtěla jsem se pokusit vysvětlit, jak atmosféru exoplanet zkoumáme.
Well, we don't need to travel at warp speeds to see other planet atmospheres, although I don't want to dissuade any budding engineers from figuring out how to do that. We actually can and do study planet atmospheres from here, from Earth orbit. This is a picture, a photograph of the Hubble Space Telescope taken by the shuttle Atlantis as it was departing after the last human space flight to Hubble. They installed a new camera, actually, that we use for exoplanet atmospheres. And so far, we've been able to study dozens of exoplanet atmospheres, about six of them in great detail. But those are not small planets like Earth. They're big, hot planets that are easy to see. We're not ready, we don't have the right technology yet to study small exoplanets. But nevertheless, I wanted to try to explain to you how we study exoplanet atmospheres.
Na chvíli si představte duhu. Když se na ni podíváme zblízka, uvidíme, že chybí tmavé čáry. A tady je naše Slunce, jeho bílé světlo se rozkládá, nikoli dešťovými kapkami, ale spektrografem. A najednou vidíte všechny tmavé svislé čáry. Některé jsou úzké, jiné široké, další na okrajích rozmazané. A přesně takto astronomové studují objekty na nebi už déle než sto let. Každý atom a molekula má svoji speciální sadu čar, takový otisk prstu, chcete-li. Tímto způsobem studujeme atmosféru exoplanet. Nikdy nezapomenu na to, jak jsem se před 20 lety pustila do zkoumání atmosfér exoplanet. Mnoho lidí mně říkalo, že se to nikdy nepodaří, že to nebude možné, a ptali se, proč se tím vlastně zabývám. Proto vám teď s radostí vyprávím o všech dosud prozkoumaných atmosférách. Je to už samostatný vědní obor. Až v budoucnu budeme moci zkoumat jiné planety, jaké plyny budeme hledat?
I want you to imagine, for a moment, a rainbow. And if we could look at this rainbow closely, we would see that some dark lines are missing. And here's our sun, the white light of our sun split up, not by raindrops, but by a spectrograph. And you can see all these dark, vertical lines. Some are very narrow, some are wide, some are shaded at the edges. And this is actually how astronomers have studied objects in the heavens, literally, for over a century. So here, each different atom and molecule has a special set of lines, a fingerprint, if you will. And that's how we study exoplanet atmospheres. And I'll just never forget when I started working on exoplanet atmospheres 20 years ago, how many people told me, "This will never happen. We'll never be able to study them. Why are you bothering?" And that's why I'm pleased to tell you about all the atmospheres studied now, and this is really a field of its own. So when it comes to other planets, other Earths, in the future when we can observe them, what kind of gases would we be looking for?
Atmosféra naší Země obsahuje kyslík. Jeho podíl tvoří asi 20 %. To je hodně kyslíku. Ale bez rostlin a fotosyntetického života by nebylo kyslíku. V atmosféře by nebyl prakticky žádný kyslík. Máme kyslík, protože je tady život. Naším cílem je v atmoférách jiných planet hledat plyny, které tam nepatří, plyny, které by mohly souviset s existencí života. Jaké molekuly bychom tedy měli hledat? Už jsem vám řekla, jak rozmanité exoplanety jsou. Čekáme, že to tak bude i v budoucnu, až najdeme další Země.
Well, you know, our own Earth has oxygen in the atmosphere to 20 percent by volume. That's a lot of oxygen. But without plants and photosynthetic life, there would be no oxygen, virtually no oxygen in our atmosphere. So oxygen is here because of life. And our goal then is to look for gases in other planet atmospheres, gases that don't belong, that we might be able to attribute to life. But which molecules should we search for? I actually told you how diverse exoplanets are. We expect that to continue in the future when we find other Earths.
A to je jedna z hlavních věcí, na kterých teď pracuji. Mám na to teorii. To mi připomíná, že téměř každý den dostanu e-mail od někoho, kdo má nějakou bláznivou teorii o gravitaci, kosmologii a podobně. Neposílejte mi prosím e-maily se svými teoriemi. (smích) Já mám totiž svoji vlastní. Ale na koho se má obrátit docent z MIT? Napsala jsem laureátovi Nobelovy ceny za fyziologii a lékařství. Řekl mi, ať přijdu a probereme to. Spolu se dvěma svými přáteli biochemiky jsme ho chtěli seznámit s naší bláznivou teorií. Život produkuje nejrůznější malé molekuly, hrozně moc molekul. Jako nechemik si vzpomenu třeba na oxid uhličitý, oxid uhelnatý, molekulární vodík, molekulární dusík, metan, metylchlorid a mnoho dalších plynů, které existují i z dalších důvodů, ale jenom život produkuje ozón. Takže jsme za ním zašli a on naši teorii okamžitě sestřelil. Uvedl příklad, kdy to nefungovalo. Vrátili jsme se tedy k počítačům a asi jsme přišli na něco velmi zajímavého z jiné oblasti.
And that's one of the main things I'm working on now, I have a theory about this. It reminds me that nearly every day, I receive an email or emails from someone with a crazy theory about physics of gravity or cosmology or some such. So, please don't email me one of your crazy theories. (Laughter) Well, I had my own crazy theory. But, who does the MIT professor go to? Well, I emailed a Nobel Laureate in Physiology or Medicine and he said, "Sure, come and talk to me." So I brought my two biochemistry friends and we went to talk to him about our crazy theory. And that theory was that life produces all small molecules, so many molecules. Like, everything I could think of, but not being a chemist. Think about it: carbon dioxide, carbon monoxide, molecular hydrogen, molecular nitrogen, methane, methyl chloride -- so many gases. They also exist for other reasons, but just life even produces ozone. So we go to talk to him about this, and immediately, he shot down the theory. He found an example that didn't exist. So, we went back to the drawing board and we think we have found something very interesting in another field.
Ale zpátky k exoplanetám. Život produkuje tolik různých typů plynů, v podstatě tisíce plynů. My se teď pokoušíme zjistit, které plyny na kterých typech exoplanet můžeme přičíst existenci života. Jednou v atmosféře exoplanet najdeme plyny, o nichž nebudeme vědět, zda je vyprodukovaly inteligentní bytosti, stromy, močály, nebo třeba jednoduché jednobuněčné mikroorganismy.
But back to exoplanets, the point is that life produces so many different types of gases, literally thousands of gases. And so what we're doing now is just trying to figure out on which types of exoplanets, which gases could be attributed to life. And so when it comes time when we find gases in exoplanet atmospheres that we won't know if they're being produced by intelligent aliens or by trees, or a swamp, or even just by simple, single-celled microbial life.
Vytváření modelů jde ruku v ruce s biochemickými procesy. Souvisí spolu. Před námi ale leží jedna velká otázka: Jak? Jak tyto planety najdeme? Planety lze hledat mnoha různými způsoby. Mě ale nejvíc zajímá to, jak si otevřeme cestu, abychom v budoucnu mohli najít stovky Zemí. Máme reálnou šanci, že najdeme známky života. Právě jsme dokončili dvouletý projekt zaměřený na velmi speciální fázi konceptu, kterému říkáme hvězdná clona. Hvězdná clona je speciálně tvarovaná clona, kterou vyšleme do kosmu, aby blokovala světlo hvězd a teleskop tak mohl pozorovat planety přímo. Tady jsem já a dva členové týmu, jak držíme část květinové clony. Vypadá jako obrovský květ a je to jenom jeden z prototypových okvětních lístků. Hvězdná clona a teleskop by měly být vypuštěny současně. Pak se rozvinou okvětní lístky. Středová konzola se roztáhne a okvětní plátky zapadnou na své místo. Musíme být velmi precizní, u plátků v podstatě na mikrony. Všechno musí zapadnout na milimetr přesně. Celá tato konstrukce se vzdálí desítky tisíc kilometrů od teleskopu. Má asi deset metrů v průměru. Cílem je blokovat světlo hvězd s neuvěřitelnou přesností tak, abychom byli schopni pozorovat samotné planety. A z důvodu refrakce musí mít velmi speciální tvar. Toto je skutečný projekt, na kterém pracujeme. A nemáte ani tušení, jak tvrdě. Abyste si mohli udělat lepší představu, tady je fotka z laboratoře, kde se testuje sestavení hvězdné clony druhé generace. Pro středovou konzolu jsme využili části vysloužilých velkých rádiových vesmírných sond.
So working on the models and thinking about biochemistry, it's all well and good. But a really big challenge ahead of us is: how? How are we going to find these planets? There are actually many ways to find planets, several different ways. But the one that I'm most focused on is how can we open a gateway so that in the future, we can find hundreds of Earths. We have a real shot at finding signs of life. And actually, I just finished leading a two-year project in this very special phase of a concept we call the starshade. And the starshade is a very specially shaped screen and the goal is to fly that starshade so it blocks out the light of a star so that the telescope can see the planets directly. Here, you can see myself and two team members holding up one small part of the starshade. It's shaped like a giant flower, and this is one of the prototype petals. The concept is that a starshade and telescope could launch together, with the petals unfurling from the stowed position. The central truss would expand, with the petals snapping into place. Now, this has to be made very precisely, literally, the petals to microns and they have to deploy to millimeters. And this whole structure would have to fly tens of thousands of kilometers away from the telescope. It's about tens of meters in diameter. And the goal is to block out the starlight to incredible precision so that we'd be able to see the planets directly. And it has to be a very special shape, because of the physics of defraction. Now this is a real project that we worked on, literally, you would not believe how hard. Just so you believe it's not just in movie format, here's a real photograph of a second-generation starshade deployment test bed in the lab. And in this case, I just wanted you to know that that central truss has heritage left over from large radio deployables in space.
Co tedy po vší té tvrdé práci, přemýšlení o všech možných plynech a sestrojení složitých teleskopů, které tam budou fungovat, čekáme, že najdeme? V nejlepším případě pořídíme snímek nějaké jiné exo-Země. Tady ta bleděmodrá tečka je Země. Je to skutečná fotka Země pořízená sondou Voyager 1 ze vzdálenosti 6 miliard kilometrů. To červené světlo je rozptýlené světlo v optice fotoaparátu.
So after all of that hard work where we try to think of all the crazy gases that might be out there, and we build the very complicated space telescopes that might be out there, what are we going to find? Well, in the best case, we will find an image of another exo-Earth. Here is Earth as a pale blue dot. And this is actually a real photograph of Earth taken by the Voyager 1 spacecraft, four billion miles away. And that red light is just scattered light in the camera optics.
Nejzajímavější na tom je to, že pokud na planetě obíhající okolo hvězdy v naší blízkosti žijí inteligentní bytosti, které sestrojí složité vesmírné teleskopy podobné těm našim, uvidí jenom tuto bleděmodrou tečku. Maličký světelný bod. Někdy, když se zamýšlím nad svou kariérou a velkými ambicemi, je těžké nad nimi přemýšlet v kontextu ohromné rozlehlosti vesmíru. Přesto se i po zbytek svého života budu věnovat hledání další Země.
But what's so awesome to consider is that if there are intelligent aliens orbiting on a planet around a star near to us and they build complicated space telescopes of the kind that we're trying to build, all they'll see is this pale blue dot, a pinprick of light. And so sometimes, when I pause to think about my professional struggle and huge ambition, it's hard to think about that in contrast to the vastness of the universe. But nonetheless, I am devoting the rest of my life to finding another Earth.
A mohu vám zaručit,
And I can guarantee
že příští generace vesmírných teleskopů, druhá generace, bude schopná najít a rozpoznat další Země. Umožní nám oddělit světlo hvězd, abychom mohli hledat plyny a vyhodnotit skleníkové plyny v atmosféře, odhadnout teplotu povrchu a hledat známky života.
that in the next generation of space telescopes, in the second generation, we will have the capability to find and identity other Earths. And the capability to split up the starlight so that we can look for gases and assess the greenhouse gases in the atmosphere, estimate the surface temperature, and look for signs of life.
Ale je toho ještě víc. V našem případě hledání dalších planet podobných Zemi vytváříme nový druh mapy blízkých hvězd a jejich planet, a to včetně planet, které by mohly být pro lidstvo obyvatelné.
But there's more. In this case of searching for other planets like Earth, we are making a new kind of map of the nearby stars and of the planets orbiting them, including [planets] that actually might be inhabitable by humans.
Předpokládám, že za stovky let se naši potomci vydají na meziplanetární cestu k jiným světům. A na nás se budou dívat jako na generaci, která jako první našla světy podobné Zemi.
And so I envision that our descendants, hundreds of years from now, will embark on an interstellar journey to other worlds. And they will look back at all of us as the generation who first found the Earth-like worlds.
Děkuji za pozornost.
Thank you.
(potlesk)
(Applause)
June Cohenová: Předávám slovo Fredu Jansenovi, vedoucímu mise Rosetta.
June Cohen: And I give you, for a question, Rosetta Mission Manager Fred Jansen.
Fred Jansen: Zmínila jste, že technologie, která by nám umožnila zjistit spektrum exoplanet podobných Zemi, dosud neexistuje. Kdy ji podle vás budeme mít k dispozici a co k tomu potřebujeme?
Fred Jansen: You mentioned halfway through that the technology to actually look at the spectrum of an exoplanet like Earth is not there yet. When do you expect this will be there, and what's needed?
SS: Potřebujeme to, čemu říkáme Hubbleův teleskop příští generace. Je to Vesmírný teleskop Jamese Webba, který bude vypuštěn v roce 2018. S jeho pomocí budeme hledat zvláštní druh planet zvaný přechodové exoplanety. Poprvé budeme mít možnost studovat malé planety a jejich plyny, které mohou naznačovat jejich obyvatelnost.
Actually, what we expect is what we call our next-generation Hubble telescope. And this is called the James Webb Space Telescope, and that will launch in 2018, and that's what we're going to do, we're going to look at a special kind of planet called transient exoplanets, and that will be our first shot at studying small planets for gases that might indicate the planet is habitable.
JC: Chci vám položit ještě jednu obecnou otázku, Sáro. Silně na mě zapůsobila vaše zmínka o tom, jak velkému skepticismu ze strany vědecké komunity jste musela čelit, když jste se pustila do zkoumání exoplanet, a o tom, jak jste všem dokázala, že se mýlí. Co vás k tomu přimělo?
JC: I'm going to ask you one follow-up question, too, Sara, as the generalist. So I am really struck by the notion in your career of the opposition you faced, that when you began thinking about exoplanets, there was extreme skepticism in the scientific community that they existed, and you proved them wrong. What did it take to take that on?
SS: Od nás jako od vědců se očekává skepticismus, protože naší prací je se ujistit, že to, co druhá osoba říká, skutečně dává smysl. Ale být vědcem – – to bylo ostatně patrné z mé přednášky – je něco jako být průzkumníkem. Musí vás pohánět obrovská zvědavost, tvrdohlavost a odhodlání, které vás posunuje kupředu bez ohledu na to, co lidé říkají.
SS: Well, the thing is that as scientists, we're supposed to be skeptical, because our job to make sure that what the other person is saying actually makes sense or not. But being a scientist, I think you've seen it from this session, it's like being an explorer. You have this immense curiosity, this stubbornness, this sort of resolute will that you will go forward no matter what other people say.
JC: Krásná slova. Děkuji vám, Sáro.
JC: I love that. Thank you, Sara.
(potlesk)
(Applause)