Тук съм, за да ви разкажа за истинското търсене на извънземни. Не малки зелени човечета пристигащи с лъскави летящи чинии, макар, че това би било хубаво. А търсенето на планети обикалящи около звезди далеч от тук.
I'm here to tell you about the real search for alien life. Not little green humanoids arriving in shiny UFOs, although that would be nice. But it's the search for planets orbiting stars far away.
Всяка звезда на небето е слънце. Щом нашето Слънце има планети - Меркурий, Венера, Земя, Марс и т.н., със сигурност други звезди също имат планети. И това е така. В последните две десетилетия астрономите откриха хиляди екзопланети.
Every star in our sky is a sun. And if our sun has planets -- Mercury, Venus, Earth, Mars, etc., surely those other stars should have planets also, and they do. And in the last two decades, astronomers have found thousands of exoplanets.
Нашето небе буквално гъмжи от екзопланети. Статистически погледнато, всяка звезда има поне една планета. И в търсенето на планети, а в бъдеще и на планети, които са подобни на Земята, ние се заемаме с едни от най-вълнуващите и мистериозни въпроси, с които хората са се сблъсквали от векове. Защо сме тук? Защо съществува вселената? Как са еволюирали земните форми? Как и защо животът се е зародил и разпространил на Земята? Вторият въпрос, по който често мислим е: Сами ли си сме? Има ли живот там някъде? Кой е там? Този въпрос ни занимава от хиляди години, поне от времето на гръцките философи. Но искам да ви кажа колко много се доближаваме до отговора на този въпрос. За първи път в човешката история ние наистина сме толкова близо до него.
Our night sky is literally teeming with exoplanets. We know, statistically speaking, that every star has at least one planet. And in the search for planets, and in the future, planets that might be like Earth, we're able to help address some of the most amazing and mysterious questions that have faced humankind for centuries. Why are we here? Why does our universe exist? How did Earth form and evolve? How and why did life originate and populate our planet? The second question that we often think about is: Are we alone? Is there life out there? Who is out there? You know, this question has been around for thousands of years, since at least the time of the Greek philosophers. But I'm here to tell you just how close we're getting to finding out the answer to this question. It's the first time in human history that this really is within reach for us.
Когато мисля за възможностите за извънземен живот, мисля за факта, че Слънцето е е една от много звезди. Това е снимка на истинска галактика. Мислим, че млечният път изглежда като тази галактика. Тя е група от свързани звезди. Но нашето Слънце е една от стотиците милиарди звезди. А нашата галактика е една от стотиците милиарди галактики. Знаейки, че малките планети са широко разпространени, сами може да си представите. Има толкова много звезди и планети там горе, че със сигурност има живот там някъде. Биолозите навярно се ядосват на моите думи, защото ние нямаме абсолютно никакво доказателство за живот извън Земята.
Now when I think about the possibilities for life out there, I think of the fact that our sun is but one of many stars. This is a photograph of a real galaxy, we think our Milky Way looks like this galaxy. It's a collection of bound stars. But our [sun] is one of hundreds of billions of stars and our galaxy is one of upwards of hundreds of billions of galaxies. Knowing that small planets are very common, you can just do the math. And there are just so many stars and so many planets out there, that surely, there must be life somewhere out there. Well, the biologists get furious with me for saying that, because we have absolutely no evidence for life beyond Earth yet.
Ако можем да наблюдаваме нашата галактика отстрани и погледнем там, където се намира Слънцето виждаме реална карта на звездите. Светлите звезди са звездите с познати езопланети. Това наистина е върха на айсберга. Ако увеличим изображението, така че да видим нашата слънчева система, можем да видим тук планетите, както и няколко космически апарати обикалящи Слънцето. Ако отидем до западното крайбрежие на северна Америка, и погледнем към нощното небе това е което ще видим в пролетна нощ. Виждате покриващи се съзвездия и отново толкова много звезди с планети. Има специално място на небето, където има хиляди планети.
Well, if we were able to look at our galaxy from the outside and zoom in to where our sun is, we see a real map of the stars. And the highlighted stars are those with known exoplanets. This is really just the tip of the iceberg. Here, this animation is zooming in onto our solar system. And you'll see here the planets as well as some spacecraft that are also orbiting our sun. Now if we can imagine going to the West Coast of North America, and looking out at the night sky, here's what we'd see on a spring night. And you can see the constellations overlaid and again, so many stars with planets. There's a special patch of the sky where we have thousands of planets.
И това е мястото, където телескопа "Кеплер" се фокусира от години. Нека увеличим и погледнем една от любимите екзопланети. Звездата е наречена Кеплер-186ф. Това е система от около пет планети. За повчето от тези планети не се знае много. Знаем техния размер и орбита. Има една специална планета, наречена Кеплер-186ф. Тази планета е в зона, която не е толкова отдалечена от звездата, така че температурата може да бъде подходяща за живот. Този модел тук ни показва как би могла да изгежда планетата.
This is where the Kepler Space Telescope focused for many years. Let's zoom in and look at one of the favorite exoplanets. This star is called Kepler-186f. It's a system of about five planets. And by the way, most of these exoplanets, we don't know too much about. We know their size, and their orbit and things like that. But there's a very special planet here called Kepler-186f. This planet is in a zone that is not too far from the star, so that the temperature may be just right for life. Here, the artist's conception is just zooming in and showing you what that planet might be like.
Много хора имат тази романтична представа за астронавтите отивайки към телескопа на самотен планински връх и гледайки към грандиозното нощно небе през голям телескоп. Но всъщност ние работим на компютри, както всеки друг. И получаваме данни по имейл или ги сваляме от базата данни. Така, че вместо да ви разказвам за малко скучната природа на данните и техния анализ, и за сложните компютърни модели, искам по различен начин да ви обясня някои от нашите идеи за екзопланетите.
So, many people have this romantic notion of astronomers going to the telescope on a lonely mountaintop and looking at the spectacular night sky through a big telescope. But actually, we just work on our computers like everyone else, and we get our data by email or downloading from a database. So instead of coming here to tell you about the somewhat tedious nature of the data and data analysis and the complex computer models we make, I have a different way to try to explain to you some of the things that we're thinking about exoplanets.
Това е "Пътешественика": "Кеплер-186ф: Където тревата винаги е по-червена от другата страна." Това е, защото Кеплер-186ф обикаля около червена звезда. И ние предполоагаме, че може би растенията там, ако има фотосинтезираща растителност, имат различни пигменти и са червени. "Наслади се на гравитацията" на ХД 40307г, Супер-Земя. Тази планета е по-масивна от Земята и има по-силна гравитация. Отпусни се на Кеплер-16б, където сянката ти винаги има компания. (Смях) Познати са ни дузина планети, които обикалят около две звезди. Вероятно е да има много повече. Ако можехме да посетим някоя от тези планети, буквално може да наблюдаваме два залеза. И там има две сенки. Всъщност в научната фантастика някои неща са верни. Татуин от "Междузвездни воини". Имам още няколко любими езкопланети, за които да ви разкажа. Това е Кеплер-10б, много гореща планета. Разстоянието й до нейнта звезда е 50 пъти по-близко от това на Земята до Слънцето. И всъщност тя е толкова гореща, че не става за посещения. Но ако можехме, щяхме да се стопим далеч преди да сме я стигнали. Може би тя е достатъчно гореща за да стопи скала и да притежава езера от лава.
Here's a travel poster: "Kepler-186f: Where the grass is always redder on the other side." That's because Kepler-186f orbits a red star, and we're just speculating that perhaps the plants there, if there is vegetation that does photosynthesis, it has different pigments and looks red. "Enjoy the gravity on HD 40307g, a Super-Earth." This planet is more massive than Earth and has a higher surface gravity. "Relax on Kepler-16b, where your shadow always has company." (Laughter) We know of a dozen planets that orbit two stars, and there's likely many more out there. If we could visit one of those planets, you literally would see two sunsets and have two shadows. So actually, science fiction got some things right. Tatooine from Star Wars. And I have a couple of other favorite exoplanets to tell you about. This one is Kepler-10b, it's a hot, hot planet. It orbits over 50 times closer to its star than our Earth does to our sun. And actually, it's so hot, we can't visit any of these planets, but if we could, we would melt long before we got there. We think the surface is hot enough to melt rock and has liquid lava lakes.
Глийс 121 4б. Знаем масата и размерите на тази планета. Има сравнитвлно ниска плътност. Топла е. Не знаем много за тази планета, но една от възможностите е да е воден свят, по-голяма версия на една от ледените луни на Юпитер, която може да е съставена от 50% вода. И в този случай тя ще има дебела атмосфера от пара покриваща океан не от течна вода, но от екзотична форма на водата - супер флуид, не точно газ и не точно течност. И отдолу няма да лежи скала, а особена форма на леда,
Gliese 1214b. This planet, we know the mass and the size and it has a fairly low density. It's somewhat warm. We actually don't know really anything about this planet, but one possibility is that it's a water world, like a scaled-up version of one of Jupiter's icy moons that might be 50 percent water by mass. And in this case, it would have a thick steam atmosphere overlaying an ocean, not of liquid water, but of an exotic form of water, a superfluid -- not quite a gas, not quite a liquid. And under that wouldn't be rock, but a form of high-pressure ice,
като лед IX. От всички тези планети, а разнообразието е удивително, ние искаме да открием планети, които наричме Голдилокс: Не твърде големи и не твърде малки, не много горещи и не много студени. Но, точно подходящи за живот. Но за това, трябва да можем да изследваме атмосферата им. Атмосферата действа като одеяло задържащо топлината - парниковият ефект. Трябва да можем да изследваме парниковите газове на други планети. Е, научната фантастика понякога греши. "Ентърпрайз" трябваше да измине обширни разстояния с невероятна скорост, за да обикаля други планети, така че капитан Спок да може да изследва атмосферата и да разбере, дали планетата е обитаема
like ice IX. So out of all these planets out there, and the variety is just simply astonishing, we mostly want to find the planets that are Goldilocks planets, we call them. Not too big, not too small, not too hot, not too cold -- but just right for life. But to do that, we'd have to be able to look at the planet's atmosphere, because the atmosphere acts like a blanket trapping heat -- the greenhouse effect. We have to be able to assess the greenhouse gases on other planets. Well, science fiction got some things wrong. The Star Trek Enterprise had to travel vast distances at incredible speeds to orbit other planets so that First Officer Spock could analyze the atmosphere to see if the planet was habitable
или дали има други форми на живот там. Не е необходимо да пътуваме със скоростта на светлината за да видим атмосферата на други планети Макар, че не искам да разубеждавам млади инженери от това да измислят как да го направят. Всъщност ние изучаваме атмосферата на планети от тук, земната орбита. Това е снимка на космическия телескоп Хъбъл направена от совалката Атлантис при заминаването ѝ, след последното посещение на хора до Хъбъл. Те инсталираха нови камери, които използваме за екзопланетите. До сега сме успели да изследваме няколко десетки атмосфери, а шест от тях много детайлно. Но, те не са малки планети като Земята, а големи горещи планети, които лесно се виждат. Не сме готови, нямаме подходящата технология за изучаване на малки екзопланети. Но, въпреки това
or if there were lifeforms there. Well, we don't need to travel at warp speeds to see other planet atmospheres, although I don't want to dissuade any budding engineers from figuring out how to do that. We actually can and do study planet atmospheres from here, from Earth orbit. This is a picture, a photograph of the Hubble Space Telescope taken by the shuttle Atlantis as it was departing after the last human space flight to Hubble. They installed a new camera, actually, that we use for exoplanet atmospheres. And so far, we've been able to study dozens of exoplanet atmospheres, about six of them in great detail. But those are not small planets like Earth. They're big, hot planets that are easy to see. We're not ready, we don't have the right technology yet to study small exoplanets. But nevertheless,
искам да ви обясня как изучаваме атмосферите на екзопланети. Представете си дъга. Ако може да я погледнем отблизо, ще видим, че някои тъмни линии липсват. А това е нашето Слънце, бялата светлина е пречупена, но не от дъждовни капки, а от спектрометър. Може да видите черни вертикални линии. Някои са тесни, други са широки или затъмнени в краищата. Всъщност така астрономите са изследвали небесни обекти буквално за повече от век. Тук всеки атом и молекула има специален набор от линии, ако щете пръстов отпечатък. Ето така изучаваме атмосферите на екзопланетите. И няма да забравя, когато преди 20 години започнах работа по атмосферите на екзопланети, колко много хора ми казаха "Това няма да стане. Никога няма да може да ги изследваме. Защо се занимаваш?" И за това за мен е удоволствие да разкажа за всички тези атмосфери. Това наистина е цяла област. И когато говорим за други планети като Земята, когато ще можем да ги наблюдаваме, какви газове точно ще търсим? Знаете, че земната атмосфера съдържа 20% кислород. Това е много кислород. Без растения и фотосинтеза няма да има кислород, никакъв кислород. Кислородът е продукт на живота. Нашата цел е да търсим газове в атмосферите на други планети, които не са типични за тях, и които могат да се свържат с живота. Но, кои молекули трябва да търсим? Вече ви казах колко са разнообразни екзопланетите. Ние очакваме това да продължи и в бъдеще,
I wanted to try to explain to you how we study exoplanet atmospheres. I want you to imagine, for a moment, a rainbow. And if we could look at this rainbow closely, we would see that some dark lines are missing. And here's our sun, the white light of our sun split up, not by raindrops, but by a spectrograph. And you can see all these dark, vertical lines. Some are very narrow, some are wide, some are shaded at the edges. And this is actually how astronomers have studied objects in the heavens, literally, for over a century. So here, each different atom and molecule has a special set of lines, a fingerprint, if you will. And that's how we study exoplanet atmospheres. And I'll just never forget when I started working on exoplanet atmospheres 20 years ago, how many people told me, "This will never happen. We'll never be able to study them. Why are you bothering?" And that's why I'm pleased to tell you about all the atmospheres studied now, and this is really a field of its own. So when it comes to other planets, other Earths, in the future when we can observe them, what kind of gases would we be looking for? Well, you know, our own Earth has oxygen in the atmosphere to 20 percent by volume. That's a lot of oxygen. But without plants and photosynthetic life, there would be no oxygen, virtually no oxygen in our atmosphere. So oxygen is here because of life. And our goal then is to look for gases in other planet atmospheres, gases that don't belong, that we might be able to attribute to life. But which molecules should we search for? I actually told you how diverse exoplanets are. We expect that to continue in the future
когато открием други Земи. И това е едно от оснвните неща, по които работя. Имам теоря по този въпрос. Това ми напомня, че почти всеки ден получавам имейли от някой с откачена идея за физика на гравитацията, космология или нещо подобно. Моля не пращайте някоя от вашите луди идеи. (Смях) Е, и аз имах моята откачена история. Но при кого отива професор от МИТ? Е, писах на нобелов лауреат по физиология и медицина. Той каза, "Разбира се, ела и ми разкажи". И така взех двама приятели биохимици, и отидохме да разкажем нашата луда теория. А тя беше, че живи форми произвеждат малки молекули, много молекули. Като например всичко, което си помислих, без да съм химик. Помислете: въглероден диоксид, въглероден монооксид, молекулярен водород, молекуларен азот, метан, метилов хлорид, толкова много газове. Те също са резултат от други процеси, но дори и озонът е продукт на живото. И така, разказахме това и той веднага отхвърли теорията. Той ни даде пример който не съществува. И така, трябваха ни нови идеи.
when we find other Earths. And that's one of the main things I'm working on now, I have a theory about this. It reminds me that nearly every day, I receive an email or emails from someone with a crazy theory about physics of gravity or cosmology or some such. So, please don't email me one of your crazy theories. (Laughter) Well, I had my own crazy theory. But, who does the MIT professor go to? Well, I emailed a Nobel Laureate in Physiology or Medicine and he said, "Sure, come and talk to me." So I brought my two biochemistry friends and we went to talk to him about our crazy theory. And that theory was that life produces all small molecules, so many molecules. Like, everything I could think of, but not being a chemist. Think about it: carbon dioxide, carbon monoxide, molecular hydrogen, molecular nitrogen, methane, methyl chloride -- so many gases. They also exist for other reasons, but just life even produces ozone. So we go to talk to him about this, and immediately, he shot down the theory. He found an example that didn't exist. So, we went back to the drawing board
Мислим, че открихме нещо много интересно, но в друга област. Но, отново към екзопланетите. Важното е, че живите организми произвеждат различни газове, буквално хиляди газове. И това, което правим сега е да разберем на кои екзопланети, кои газове могат да се свържат с живот. И, когато дойде време да открием газове на екзопланетите, за които няма да знаем, дали са продукт на интелигентни извънземни или на дървета, или произхождат от блато,
and we think we have found something very interesting in another field. But back to exoplanets, the point is that life produces so many different types of gases, literally thousands of gases. And so what we're doing now is just trying to figure out on which types of exoplanets, which gases could be attributed to life. And so when it comes time when we find gases in exoplanet atmospheres that we won't know if they're being produced by intelligent aliens or by trees, or a swamp,
или просто едноклетъчно. Работейки върху тези модели и мислейки за биохимия, всичко звучи добре. Но истинското предизвикателство за нас е: Как? Как ще открием тези планети? Има много начини да откриеш планети, няколко различни начина. Но този, към който съм най-фокусирана е как да създадем условия, така че в бъдеще да може да откриваме стотици Земи. Имаме шанс да открием признаци на живот. Тъкмо приключих две годишен проект в тази специална фаза на концепция, която наричаме "звездна сянка". "Звездна сянка" е екран с много специална форма. Целта е да разположиш "звездна сянка" така, че да препречи звездната светлина. По този начин телескопът може директно да види планетите. Тук може да видите мен и двама членове на екипа, държащи малка част от "звездна сянка". Има формата на огромно цвете, и това е само едно от прототипните цветчета. Идеята е "звездна сянка" и телескопът да се пуснат заедно, като цветовете преминават от от свита в разгъната позиция. Централната част се разширява и цветове се наместват. Това трябва да бъде направено много точно, бувално до микрони, а инсталацията да е до милиметри. И цялата структура трябва да лети на десетки хиляди километра от телескопа. Тя има диаметър десетки метри. Целта е да се препречи звездната светлина до невероятна точност. Така, че да може да виждаме планетите директно. И трябва да бъде много специална форма, поради дефракцията. Това е реален проект, по който работихме. Буквално няма да повярвате колко усърдно. За да не мислите, че всичко е просто за филма, тук е реална снимка на второ поколение "звездна сянка" на тестова площадка в лабораторията. И в този случай, искам да знаете, че централната част е останала от
or even just by simple, single-celled microbial life. So working on the models and thinking about biochemistry, it's all well and good. But a really big challenge ahead of us is: how? How are we going to find these planets? There are actually many ways to find planets, several different ways. But the one that I'm most focused on is how can we open a gateway so that in the future, we can find hundreds of Earths. We have a real shot at finding signs of life. And actually, I just finished leading a two-year project in this very special phase of a concept we call the starshade. And the starshade is a very specially shaped screen and the goal is to fly that starshade so it blocks out the light of a star so that the telescope can see the planets directly. Here, you can see myself and two team members holding up one small part of the starshade. It's shaped like a giant flower, and this is one of the prototype petals. The concept is that a starshade and telescope could launch together, with the petals unfurling from the stowed position. The central truss would expand, with the petals snapping into place. Now, this has to be made very precisely, literally, the petals to microns and they have to deploy to millimeters. And this whole structure would have to fly tens of thousands of kilometers away from the telescope. It's about tens of meters in diameter. And the goal is to block out the starlight to incredible precision so that we'd be able to see the planets directly. And it has to be a very special shape, because of the physics of defraction. Now this is a real project that we worked on, literally, you would not believe how hard. Just so you believe it's not just in movie format, here's a real photograph of a second-generation starshade deployment test bed in the lab. And in this case, I just wanted you to know that that central truss has heritage left over
огромна радио-инсталация в космоса. Така, след усърдната работа да помислим за всички тези газове, които може да се срещнат там, и след като построихме най-сложния космически телескоп, който може да бъде там, какво ще открием? Е, в най-добрия случай ще открием снимка на друга екзопланета. Това е Земята като светло синя точка. А това е реална снимка на Земята, направена от Вояджър 1, 4 милиарда мили далеч от тук.
from large radio deployables in space. So after all of that hard work where we try to think of all the crazy gases that might be out there, and we build the very complicated space telescopes that might be out there, what are we going to find? Well, in the best case, we will find an image of another exo-Earth. Here is Earth as a pale blue dot. And this is actually a real photograph of Earth taken by the Voyager 1 spacecraft, four billion miles away.
А червената светлина е разсеяна светлина от камерата. Най-странното е, че ако има интелигентни извънземни обикалящи на планета към звезда близо до нас и те построят сложни космически телескопи подобни на нашите, всичко, което ще видят е тази светло синя точка, искрица светлина. И понякога, когато мисля за моята професионална битка и огромна амбиция, трудно е да мислиш за това в сравнение с необятността на Вселената. Но въпреки това, аз посвещавам остатъка от живота си
And that red light is just scattered light in the camera optics. But what's so awesome to consider is that if there are intelligent aliens orbiting on a planet around a star near to us and they build complicated space telescopes of the kind that we're trying to build, all they'll see is this pale blue dot, a pinprick of light. And so sometimes, when I pause to think about my professional struggle and huge ambition, it's hard to think about that in contrast to the vastness of the universe. But nonetheless, I am devoting the rest of my life
в откриване на друга Земя.
to finding another Earth.
Гарантирам ви, че със следващото поколение космически телескопи, втора генерация, ще сме способни да открием и идентифицираме други Земи. И способността да разделим звездната светлина, така, че да търсим газове и да определим парниковите газове в атмосферата, да изчислим температурата на повърхността,
And I can guarantee that in the next generation of space telescopes, in the second generation, we will have the capability to find and identity other Earths. And the capability to split up the starlight so that we can look for gases and assess the greenhouse gases in the atmosphere, estimate the surface temperature,
и да търсим за следи на живот. Но има и още. В случай, че търсим други планети като Земята, ние правим друг вид карта на близки звезди и планетите, които ги обикалят,
and look for signs of life. But there's more. In this case of searching for other planets like Earth, we are making a new kind of map of the nearby stars and of the planets orbiting them,
включително и планети, които може да бъдат обитаеми за хора. И мога да си представя, че нашите потомци, след стотици години, ще потеглят на междузвездно пътешествие до други светове. И те ще си спомнят за нас
including [planets] that actually might be inhabitable by humans. And so I envision that our descendants, hundreds of years from now, will embark on an interstellar journey to other worlds. And they will look back at all of us
като за поколението, което първо открива други светове подобни на Земята.
as the generation who first found the Earth-like worlds.
Благодаря.
Thank you.
(Аплодисменти) Джун Коен: Сега те предоставям за въпрос.
(Applause) June Cohen: And I give you, for a question,
Ръководител на мисия Розета Фред Дженсън. Фред Дженсън: Ти спомена, че технологията, с която се разглежда спектъра на екозопланети като Земята все още не е тук. Кога очакваш, че ще имаме такава технология,
Rosetta Mission Manager Fred Jansen. Fred Jansen: You mentioned halfway through that the technology to actually look at the spectrum of an exoplanet like Earth is not there yet. When do you expect this will be there,
и какво е нужно? Всъщност това, което очакваме е следваща генерация Хъбъл телескоп. И той е наречен Джеймс Уеб космически телескоп. Той ще бъде пуснат през 2018. И това е, което ще направим. Ще търсим специална планета, наречена преходна екозопланета. Това ще е нашия първи опит в изучаването на малки планети
and what's needed? Actually, what we expect is what we call our next-generation Hubble telescope. And this is called the James Webb Space Telescope, and that will launch in 2018, and that's what we're going to do, we're going to look at a special kind of planet called transient exoplanets, and that will be our first shot at studying small planets
и техните газове, които може да покажат, дали планетата е подходяща за живот. Дж. К.: И аз ще ти задам един въпрос, Сара, като генералист. Наистина съм удивена от отношението в твоята кариера към опозицията, която си срещнала, когато си почнала да мислиш за екзопланети. Имало е краен скептицизъм в научните среди за тяхното съществуване, и ти ги опроверга.
for gases that might indicate the planet is habitable. JC: I'm going to ask you one follow-up question, too, Sara, as the generalist. So I am really struck by the notion in your career of the opposition you faced, that when you began thinking about exoplanets, there was extreme skepticism in the scientific community that they existed, and you proved them wrong.
Какво ти струваше това? СС: Е, като учени се приема, че трябва да се съмняваме, защото работата ни е да се уверим, че това, което казва другия е смислено или не. Но, да бъдеш учен, мисля, че го видяхте в днешната сесия, е като да бъдеш изследовател. Имаш огромно любопитство, упоритост, вид решителност, че ще продължиш
What did it take to take that on? SS: Well, the thing is that as scientists, we're supposed to be skeptical, because our job to make sure that what the other person is saying actually makes sense or not. But being a scientist, I think you've seen it from this session, it's like being an explorer. You have this immense curiosity, this stubbornness, this sort of resolute will that you will go forward
без значение какво другите казват.
no matter what other people say.
Дж. К.: Това е прекрасно. Благодаря ти, Сара. (Аплодисменти)
JC: I love that. Thank you, Sara. (Applause)