I grew up in Bihar, India's poorest state, and I remember when I was six years old, I remember coming home one day to find a cart full of the most delicious sweets at our doorstep. My brothers and I dug in, and that's when my father came home. He was livid, and I still remember how we cried when that cart with our half-eaten sweets was pulled away from us.
Ik ben opgegroeid in Bihar, de armste staat van India. Toen ik zes jaar was, kwam ik op een dag thuis en vond een korf met de heerlijkste snoepjes voor onze deur. Mijn broers en ik smulden ervan. Even later kwam mijn vader thuis. Hij was razend en ik herinner me nog hoe we weenden toen hij ons die korf met half opgegeten snoep afnam.
Later, I understood why my father got so upset. Those sweets were a bribe from a contractor who was trying to get my father to award him a government contract. My father was responsible for building roads in Bihar, and he had developed a firm stance against corruption, even though he was harassed and threatened. His was a lonely struggle, because Bihar was also India's most corrupt state, where public officials were enriching themselves, [rather] than serving the poor who had no means to express their anguish if their children had no food or no schooling.
Later begreep ik waarom mijn vader zo boos was. De zoetigheden waren smeergeld voor mijn vader van een aannemer die een regeringscontract probeerde binnen te rijven. Mijn vader was verantwoordelijk voor de wegenbouw in Bihar, en hij had een vastberaden houding tegen corruptie aangenomen. Ook al werd hij lastiggevallen en bedreigd. Het was een eenzame strijd, omdat Bihar ook de meest corrupte staat in India was. Ambtenaren verrijkten zichzelf, in plaats van de armen te helpen, die hun angst niet konden uiten dat hun kinderen voedsel noch onderwijs kregen.
And I experienced this most viscerally when I traveled to remote villages to study poverty. And as I went village to village, I remember one day, when I was famished and exhausted, and I was almost collapsing in a scorching heat under a tree, and just at that time, one of the poorest men in that village invited me into his hut and graciously fed me. Only I later realized that what he fed me was food for his entire family for two days. This profound gift of generosity challenged and changed the very purpose of my life. I resolved to give back.
Ik heb dit het meest intens ervaren toen ik naar afgelegen dorpen reisde om er de armoede te bestuderen. Ik ging van dorp tot dorp. Op een dag zat ik uitgehongerd en uitgeput, een flauwte nabij, in de verzengende hitte onder een boom. Net op dat moment nodigde een van de armste mensen in dat dorp me uit in zijn hut en gaf me gulhartig te eten. Pas later besefte ik dat dat het hele rantsoen voor twee dagen was voor zijn hele familie. Deze buitengewone vrijgevigheid bepaalde mijn doelstellingen voor de rest van mijn leven. Ik besloot dat ik iets moest teruggeven.
Later, I joined the World Bank, which sought to fight such poverty by transferring aid from rich to poor countries. My initial work focused on Uganda, where I focused on negotiating reforms with the Finance Ministry of Uganda so they could access our loans. But after we disbursed the loans, I remember a trip in Uganda where I found newly built schools without textbooks or teachers, new health clinics without drugs, and the poor once again without any voice or recourse. It was Bihar all over again.
Later kwam ik bij de Wereldbank, die dit soort armoede bestreed door steun van rijke aan arme landen. Mijn eerste werk richtte zich op Oeganda om hervormingen met het ministerie van Financiën te onderhandelen zodat ze toegang konden krijgen tot onze leningen. Maar nadat wij de leningen hadden verstrekt, reisde ik naar Oeganda. Ik trof pas gebouwde scholen aan zonder schoolboeken of leraren, nieuwe gezondheidsklinieken zonder geneesmiddelen, en alweer armen zonder inspraak of hulp. Het was Bihar van voren af aan.
Bihar represents the challenge of development: abject poverty surrounded by corruption. Globally, 1.3 billion people live on less than $1.25 a day, and the work I did in Uganda represents the traditional approach to these problems that has been practiced since 1944, when winners of World War II, 500 founding fathers, and one lonely founding mother, gathered in New Hampshire, USA, to establish the Bretton Woods institutions, including the World Bank. And that traditional approach to development had three key elements. First, transfer of resources from rich countries in the North to poorer countries in the South, accompanied by reform prescriptions. Second, the development institutions that channeled these transfers were opaque, with little transparency of what they financed or what results they achieved. And third, the engagement in developing countries was with a narrow set of government elites with little interaction with the citizens, who are the ultimate beneficiaries of development assistance.
Bihar vertegenwoordigt de uitdaging in de ontwikkeling: extreme armoede omringd door corruptie. Wereldwijd leven 1,3 miljard mensen van minder dan $1,25 per dag. Het werk dat ik deed in Oeganda vertegenwoordigt de traditionele aanpak voor deze problemen sinds 1944. Toen vergaderden de winnaars van de Tweede Wereldoorlog, 500 stichtende vaders en één eenzame stichtende moeder in New Hampshire, USA, om de instellingen van Bretton Woods, met inbegrip van de Wereldbank, op te richten. Die traditionele benadering van ontwikkeling had drie sleutelelementen. Ten eerste: overdracht van middelen van de rijke landen in het noorden naar de armere landen in het zuiden, vergezeld van voorschriften voor hervorming. Ten tweede: de ontwikkelingsinstellingen die deze transfers kanaliseerden, waren ondoorzichtig, met weinig transparantie van wat zij financierden of welke resultaten ze bereikten. En ten derde: de contacten in de ontwikkelingslanden gebeurden via kleine regeringselites zonder veel interactie met de burgers, die de uiteindelijke begunstigden van ontwikkelingshulp moeten zijn.
Today, each of these elements is opening up due to dramatic changes in the global environment. Open knowledge, open aid, open governance, and together, they represent three key shifts that are transforming development and that also hold greater hope for the problems I witnessed in Uganda and in Bihar.
Vandaag wordt elk van deze elementen opengegooid door de ingrijpende veranderingen in het mondiale milieu. Open kennis, open steun, open bestuur vertegenwoordigen samen drie belangrijke verschuivingen in de ontwikkelingshulp met meer hoop op oplossing voor de problemen waarvan ik getuige was in Oeganda en in Bihar.
The first key shift is open knowledge. You know, developing countries today will not simply accept solutions that are handed down to them by the U.S., Europe or the World Bank. They get their inspiration, their hope, their practical know-how, from successful emerging economies in the South. They want to know how China lifted 500 million people out of poverty in 30 years, how Mexico's Oportunidades program improved schooling and nutrition for millions of children. This is the new ecosystem of open-knowledge flows, not just traveling North to South, but South to South, and even South to North, with Mexico's Oportunidades today inspiring New York City.
De eerste belangrijke verschuiving is open kennis. Vandaag accepteren ontwikkelingslanden niet alleen oplossingen die hen worden aangereikt door de VS, Europa of de Wereldbank. Ze krijgen hun inspiratie, hun hoop, hun praktische kennis van de succesvolle opkomende economieën in het zuiden. Ze willen weten hoe China 500 miljoen mensen in 30 jaar uit de armoede haalde, hoe Mexico's Oportunidadesprogramma de scholing en voeding voor miljoenen kinderen verbeterde. Dit nieuwe ecosysteem van open kennis stroomt, niet alleen van noord naar zuid, maar van zuid naar zuid, en zelfs zuid naar noord. Mexico's Oportunidades inspireert vandaag New York City.
And just as these North-to-South transfers are opening up, so too are the development institutions that channeled these transfers. This is the second shift: open aid. Recently, the World Bank opened its vault of data for public use, releasing 8,000 economic and social indicators for 200 countries over 50 years, and it launched a global competition to crowdsource innovative apps using this data. Development institutions today are also opening for public scrutiny the projects they finance. Take GeoMapping. In this map from Kenya, the red dots show where all the schools financed by donors are located, and the darker the shade of green, the more the number of out-of-school children. So this simple mashup reveals that donors have not financed any schools in the areas with the most out-of-school children, provoking new questions. Is development assistance targeting those who most need our help? In this manner, the World Bank has now GeoMapped 30,000 project activities in 143 countries, and donors are using a common platform to map all their projects. This is a tremendous leap forward in transparency and accountability of aid.
Net zoals deze noord-zuid-overdrachten zich openen, is dat ook zo voor de ontwikkelingsinstellingen die deze overdrachten kanaliseerden. Dit is de tweede sleutel: open steun. Onlangs heeft de Wereldbank haar data beschikbaar gemaakt voor algemeen gebruik, dat wil zeggen 8.000 economische en sociale indicatoren voor 200 landen over 50 jaar, en lanceerde een wereldwijde competitie om innovatieve apps met behulp van deze gegevens te crowdsourcen. Ontwikkelingsinstellingen laten vandaag ook openbare controle toe van de gefinancierde projecten. Neem GeoMapping. Op deze kaart van Kenia tonen de rode stippen de plaats van door donoren gefinancierde scholen. Hoe donkerdergroen, hoe hoger het aantal kinderen die niet naar school gaan. Uit deze eenvoudige potpourri blijkt dat donoren geen scholen hebben gefinancierd in de gebieden met het meest niet-schoolgaande kinderen, wat weer nieuwe vragen uitlokt. Is ontwikkelingshulp wel gericht op wie de hulp het meest nodig heeft? Op deze manier heeft de Wereldbank nu 30.000 projectactiviteiten in 143 landen ‘geGeoMapped’ en kunnen donoren door middel van een gemeenschappelijk platform projecten toewijzen. Dit is een enorme sprong voorwaarts in transparantie en verantwoordingsplicht van de steun.
And this leads me to the third, and in my view, the most significant shift in development: open governance. Governments today are opening up just as citizens are demanding voice and accountability. From the Arab Spring to the Anna Hazare movement in India, using mobile phones and social media not just for political accountability but also for development accountability. Are governments delivering services to the citizens? So for instance, several governments in Africa and Eastern Europe are opening their budgets to the public.
Dit brengt mij op de derde en voor mij de meest significante verschuiving in de ontwikkeling: open bestuur. Regeringen worden vandaag transparanter nu de burgers inspraak en verantwoording gaan opeisen. Van de Arabische Lente tot de Anna-Hazarebeweging in India, worden mobiele telefoons en sociale media ingezet niet alleen voor politieke verantwoordelijkheid maar ook voor ontwikkelingsverantwoording. Leveren regeringen diensten aan de burgers? Verschillende regeringen in Afrika en Oost-Europa openen hun begrotingen voor het publiek.
But, you know, there is a big difference between a budget that's public and a budget that's accessible. This is a public budget. (Laughter) And as you can see, it's not really accessible or understandable to an ordinary citizen that is trying to understand how the government is spending its resources. To tackle this problem, governments are using new tools to visualize the budget so it's more understandable to the public. In this map from Moldova, the green color shows those districts that have low spending on schools but good educational outcomes, and the red color shows the opposite. Tools like this help turn a shelf full of inscrutable documents into a publicly understandable visual, and what's exciting is that with this openness, there are today new opportunities for citizens to give feedback and engage with government. So in the Philippines today, parents and students can give real-time feedback on a website, Checkmyschool.org, or using SMS, whether teachers and textbooks are showing up in school, the same problems I witnessed in Uganda and in Bihar. And the government is responsive. So for instance, when it was reported on this website that 800 students were at risk because school repairs had stalled due to corruption, the Department of Education in the Philippines took swift action.
Maar er is nog een groot verschil tussen een begroting die publiek is en een die toegankelijk is. Dit is een openbare begroting. (Gelach) Niet echt wat je toegankelijk noemt voor een gewone burger die wil begrijpen hoe de regering haar middelen besteedt. Om dit probleem aan te pakken, gebruiken regeringen nieuwe hulpmiddelen om de begroting te visualiseren, om ze begrijpelijker te maken voor het publiek. Op deze kaart van Moldavië toont de groene kleur deze districten met lage uitgaven voor scholen maar goede onderwijsresultaten, en de rode kleur het tegenovergestelde. Met dit soort hulpmiddelen wordt een legplank vol duistere documenten een begrijpelijke visualisatie. Door deze openheid, kunnen burgers vandaag feedback geven en betrokken worden bij het regeren. Op de Filippijnen kunnen ouders en studenten vandaag feedback geven in real-time op checkmyschool.org, of via SMS vandaag feedback geven in real-time op checkmyschool.org, of via SMS of leraren en handboeken aanwezig zijn in de school. Net dezelfde problemen die ik tegenkwam in Oeganda en Bihar. En de regering grijpt in. Toen op deze website werd gemeld dat 800 studenten gevaar liepen omdat in de school door corruptie reparaties werden uitgesteld, kon het ministerie van onderwijs op de Filippijnen snel handelen.
And you know what's exciting is that this innovation is now spreading South to South, from the Philippines to Indonesia, Kenya, Moldova and beyond. In Dar es Salaam, Tanzania, even an impoverished community was able to use these tools to voice its aspirations. This is what the map of Tandale looked like in August, 2011. But within a few weeks, university students were able to use mobile phones and an open-source platform to dramatically map the entire community infrastructure. And what is very exciting is that citizens were then able to give feedback as to which health or water points were not working, aggregated in the red bubbles that you see, which together provides a graphic visual of the collective voices of the poor. Today, even Bihar is turning around and opening up under a committed leadership that is making government transparent, accessible and responsive to the poor.
Het spannende aan deze innovatie is dat ze zich van zuid naar zuid verspreidt, van de Filippijnen naar Indonesië, Kenia, Moldavië en verder. In Dar es Salaam in Tanzania kon zelfs een verarmde gemeenschap deze hulpprogramma's gebruiken om hun verzuchtingen een stem te geven. Zo zag de kaart van Tandale eruit in augustus 2011. Binnen enkele weken konden studenten met mobiele telefoons en een open-source platform de infrastructuur van de gehele gemeenschap in kaart brengen. Burgers konden toen feedback geven over waar de gezondheidsdienst of de waterbronnen het lieten afweten. Die rode bellen tonen grafisch aan waar de armen hun stem hebben laten horen. Zelfs in Bihar gaat vandaag alles de goede kant op. Een vastbesloten leiderschap maakt de regering transparant en toegankelijk, en houdt rekening met de armen.
But, you know, in many parts of the world, governments are not interested in opening up or in serving the poor, and it is a real challenge for those who want to change the system. These are the lonely warriors like my father and many, many others, and a key frontier of development work is to help these lonely warriors join hands so they can together overcome the odds. So for instance, today, in Ghana, courageous reformers from civil society, Parliament and government, have forged a coalition for transparent contracts in the oil sector, and, galvanized by this, reformers in Parliament are now investigating dubious contracts. These examples give new hope, new possibility to the problems I witnessed in Uganda or that my father confronted in Bihar.
Maar in vele delen van de wereld zijn de regeringen niet geïnteresseerd in transparantie of rekening houden met de armen. Het is een echte uitdaging voor degenen die het systeem willen veranderen. Dit zijn de eenzame krijgers net als mijn vader en vele, vele anderen. Een belangrijke doelstelling van ontwikkelingswerk is om deze eenzame krijgers te helpen om de handen ineen te slaan om hun kansen te doen keren. Vandaag hebben in Ghana moedige hervormers van het maatschappelijk middenveld, parlement en regering, een coalitie gesmeed om transparante contracten in de oliesector te bekomen. Hierdoor aangemoedigd zijn nu hervormers in het parlement dubieuze contracten aan het onderzoeken. Deze voorbeelden geven nieuwe hoop, nieuwe mogelijkheden voor de problemen die ik ondervond in Oeganda of waarmee mijn vader werd geconfronteerd in Bihar.
Two years ago, on April 8th, 2010, I called my father. It was very late at night, and at age 80, he was typing a 70-page public interest litigation against corruption in a road project. Though he was no lawyer, he argued the case in court himself the next day. He won the ruling, but later that very evening, he fell, and he died. He fought till the end, increasingly passionate that to combat corruption and poverty, not only did government officials need to be honest, but citizens needed to join together to make their voices heard. These became the two bookends of his life, and the journey he traveled in between mirrored the changing development landscape.
Twee jaar geleden, op 8 april 2010, belde ik mijn vader op. Het was zeer laat 's nachts, en op de leeftijd van 80 was hij bezig met het uittypen van een geschil van 70 pagina’s voor het openbaar belang tegen de corruptie bij een wegproject. Hoewel hij geen advocaat was, bepleitte hij het geval de volgende dag zelf in de rechtbank. Hij won de uitspraak, maar later die avond, viel hij, en stierf. Hij vocht tot het einde, steeds meer gepassioneerd voor de bestrijding van corruptie en armoede. Niet alleen moeten ambtenaren eerlijk zijn, maar burgers moeten samen hun stem laten horen. Dit waren de twee ijkpunten van zijn leven en gaven het veranderende landschap van de ontwikkeling weer.
Today, I'm inspired by these changes, and I'm excited that at the World Bank, we are embracing these new directions, a significant departure from my work in Uganda 20 years ago. We need to radically open up development so knowledge flows in multiple directions, inspiring practitioners, so aid becomes transparent, accountable and effective, so governments open up and citizens are engaged and empowered with reformers in government. We need to accelerate these shifts. If we do, we will find that the collective voices of the poor will be heard in Bihar, in Uganda, and beyond. We will find that textbooks and teachers will show up in schools for their children. We will find that these children, too, have a real chance of breaking their way out of poverty. Thank you. (Applause) (Applause)
Vandaag ben ik nog geïnspireerd door deze veranderingen. Ik ben enthousiast dat we bij de Wereldbank deze nieuwe richtlijnen aanhangen, een heel andere aanpak dan mijn werk in Oeganda van 20 jaar geleden. Ontwikkeling moet radicaal transparant worden gemaakt zodat kennis in alle richtingen stroomt en mensen in het veld inspireert. Ontwikkelingssteun wordt dan transparant, verantwoordelijk en doeltreffend. Ook regeringen worden transparant en burgers meer betrokken en mondig samen met de hervormers in de regering. We moeten deze verschuivingen versnellen. Als we dat doen, gaan we zien dat de collectieve stemmen van de armen in Bihar, in Oeganda en daarbuiten zullen worden gehoord. Schoolboeken en leraren zullen aanwezig zijn in de scholen voor hun kinderen. Deze kinderen hebben dan een reële kans om weg te komen uit de armoede. Bedankt. (Applaus) (Applaus)