Ως εννοιολογικός καλλιτέχνης, αναζητώ συνεχώς δημιουργικούς τρόπους για να πυροδοτώ περίπλοκες συζητήσεις. Το κάνω με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το βίντεο και την ηθοποιία. Ωστόσο, ανεξαρτήτως μορφής, δύο από τα αγαπημένα μου υλικά είναι η ιστορία και ο διάλογος.
As a conceptual artist, I'm constantly looking for creative ways to spark challenging conversations. I do this though painting, sculpture, video and performance. But regardless of the format, two of my favorite materials are history and dialogue.
Το 2007, δημιούργησα τον «Λωτό», με διάμετρο 2 μέτρα και βάρος 272 κιλά, πρόκειται για μια απεικόνιση σε γυαλί ενός άνθους λωτού. Στον Βουδισμό, ο λωτός συμβολίζει την υπέρβαση και την καθαρότητα του μυαλού και του πνεύματος. Αλλά μια πιο προσεκτική ματιά, δείχνει ότι κάθε πέταλο είναι η εγκάρσια τομή ενός δουλεμπορικού. Αυτό το διάγραμμα πάρθηκε από ένα βρετανικό εγχειρίδιο δουλείας και μετά χρησιμοποιήθηκε για την παρουσίαση των κτηνωδιών της δουλείας. Στις ΗΠΑ, δεν μας αρέσει να μιλάμε για τη δουλεία, ούτε την αντιμετωπίζουμε ως παγκόσμια βιομηχανία. Αλλά με αυτό το σύμβολο, ελπίζω να γενικεύσω και να υπερβώ την ιστορία και το τραύμα της μαύρης Αμερικής και να ενθαρρύνω συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας παρελθόν.
In 2007, I created "Lotus," a seven-and-a-half-foot diameter, 600-pound glass depiction of a lotus blossom. In Buddhism, the lotus is a symbol for transcendence and for purity of mind and spirit. But a closer look at this lotus reveals each petal to be the cross-section of a slave ship. This iconic diagram was taken from a British slaving manual and later used by abolitionists to show the atrocities of slavery. In America, we don't like to talk about slavery, nor do we look at it as a global industry. But by using this Buddhist symbol, I hope to universalize and transcend the history and trauma of black America and encourage discussions about our shared past.
Για να δημιουργήσουμε τον «Λωτό», σκαλίσαμε πάνω από 6.000 φιγούρες. Έπειτα, ήρθε μια παραγγελία από τον Δήμο της Νέας Υόρκης για μία εκδοχή από ατσάλι 8,5 μέτρων, για να τοποθετηθεί μόνιμα στην Ακαδημία Νέων «Ιγκλ», μια σχολή για μαύρους και Λατινοαμερικάνους, οι ομάδες που επηρεάζονται περισσότερο από αυτή την ιστορία. Οι ίδιες αυτές ομάδες επηρεάζονται και από ένα πιο πρόσφατο φαινόμενο, αλλά επιτρέψτε μου να αλλάξω θέμα.
To create "Lotus," we carved over 6,000 figures. And this later led to a commission by the City of New York to create a 28-foot version in steel as a permanent installation at the Eagle Academy for Young Men, a school for black and latino students, the two groups most affected by this history. The same two groups are very affected by a more recent phenomenon, but let me digress.
Συλλέγω ξύλινες αφρικάνικες φιγούρες από μαγαζιά και υπαίθριες αγορές σε όλο τον κόσμο. Η αυθεντικότητα και η προέλευσή τους αμφισβητούνται, κάποιοι όμως πιστεύουν ότι είναι εμποτισμένα με μια δύναμη, ίσως και μαγεία. Μόλις πρόσφατα βρήκα πώς να το χρησιμοποιήσω στη δουλειά μου.
I've been collecting wooden African figures from tourist shops and flea markets around the world. The authenticity and origin of them is completely debatable, but people believe these to be imbued with power, or even magic. Only recently have I figured out how to use this in my own work.
(Πυροβολισμοί)
(Gun shots)
Από το 2012, έχουμε γίνει μάρτυρες της δολοφονίας του Τρέιβον Μάρτιν, του Μάικλ Μπράουν, του Έρικ Γκάρνερ, της Σάντρα Μπλαντ, του Ταμίρ Ράις και κυριολεκτικά αμέτρητων άλλων άοπλων μαύρων πολιτών από την αστυνομία, η οποία συχνά τη γλιτώνει χωρίς καμία τιμωρία. Σκεπτόμενος αυτά τα θύματα και τις φορές όταν ακόμη κι εγώ, ένα νομοταγής καθηγητής, σε πανεπιστήμιο με κύρος, στοχοποιήθηκα και παρενοχλήθηκα από την αστυνομία υπό την απειλή όπλου, δημιούργησα αυτό το έργο με τον απλό τίτλο «ΜΠΑΜ».
Since 2012, the world has witnessed the killings of Trayvon Martin, Michael Brown, Eric Garner, Sandra Bland, Tamir Rice and literally countless other unarmed black citizens at the hands of the police, who frequently walk away with no punishment at all. In consideration of these victims and the several times that even I, a law-abiding, Ivy League professor, have been targeted and harassed at gunpoint by the police. I created this body of work simply entitled "BAM."
Ήταν σημαντικό να σβήσω την ταυτότητα της κάθε φιγούρας, για να τις καταστήσω όμοιες και εύκολο να αγνοηθούν. Γι' αυτό, τις βούτηξα σε παχύ, καφέ κερί πριν τις τοποθετήσω σε ένα σκοπευτήριο, όπου τις σμίλευσα εκ νέου χρησιμοποιώντας σφαίρες. Είχε πλάκα να παίζω με μεγάλα όπλα και κάμερες υψηλής ταχύτητας. Η λατρεία μου για αυτές τις φιγούρες με εμπόδισε να πατήσω τη σκανδάλη, αισθανόμενος ότι πυροβολούσα τον ίδιο μου τον εαυτό. Τελικά, πυροβόλησε ο κάμεραμαν μου, ο Ραούλ. Έπειτα πήρα τα κομμάτια και έφτιαξα καλούπια για ομοιώματα αρχικά από κερί,
It was important to erase the identity of each of these figures, to make them all look the same and easier to disregard. To do this, I dip them in a thick, brown wax before taking them to a shooting range where I re-sculpted them using bullets. And it was fun, playing with big guns and high-speed video cameras. But my reverence for these figures kept me from actually pulling the trigger, somehow feeling as if I would be shooting myself. Finally, my cameraman, Raul, fired the shots. I then took the fragments of these and created molds, and cast them first in wax,
και τελικά από χαλκό, όπως στην εικόνα που βλέπετε, η οποία φέρει τα σημάδια της βίαιης δημιουργίας της σαν να ήταν πληγές ή ουλές από μάχη.
and finally in bronze like the image you see here, which bears the marks of its violent creation like battle wounds or scars.
Όταν παρουσίασα αυτή τη δουλειά στο Μαϊάμι μια γυναίκα μου είπε ότι ένιωσε κάθε σφαίρα στην ψυχή της. Ένιωσε, επίσης, ότι αυτά τα έργα τιμούσαν τα θύματα αυτών των δολοφονιών, καθώς και άλλα θύματα ρατσιστικής βίας στην αμερικανική ιστορία.
When I showed this work recently in Miami, a woman told me she felt every gun shot to her soul. But she also felt that these artworks memorialized the victims of these killings as well as other victims of racial violence throughout US history.
Ο Λωτός και το ΜΠΑΜ δεν είναι απλώς ιστορία των ΗΠΑ. Σε έκθεσή μου στο Βερολίνο πέρσι, ένα φοιτητής φιλοσοφίας με ρώτησε τι προκάλεσε αυτούς τους σκοτωμούς. Του έδειξα μια φωτογραφία με ένα λυντσάρισμα από τις αρχές του 1900 και του υπενθύμισα ότι αυτοί οι σκοτωμοί συμβαίνουν για πάνω από 500 χρόνια. Μόνο μέσα από ερωτήσεις σαν κι αυτή, και βαθυστόχαστους διαλόγους για την ιστορία και τη φυλή μπορούμε να εξελιχθούμε ως άτομα και ως κοινωνία.
But "Lotus" and "BAM" are larger than just US history. While showing in Berlin last year, a philosophy student asked me what prompted these recent killings. I showed him a photo of a lynching postcard from the early 1900s and reminded him that these killings have been going on for over 500 years. But it's only through questions like his and more thoughtful dialogue about history and race can we evolve as individuals and society.
Ελπίζω η δουλειά μου να δημιουργήσει ένα ασφαλές πεδίο για τέτοιου είδους ειλικρινείς διαλόγους και μια ευκαιρία για τους ανθρώπους να συμμετέχουν σε αληθινές και αναγκαίες συζητήσεις.
I hope my artwork creates a safe space for this type of honest exchange and an opportunity for people to engage one another in real and necessary conversation.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)