I am so excited to be here. Everything in America is so much bigger than in Europe. Look at me -- I am huge!
Ik vind het zo spannend hier te zijn. In Amerika is alles zoveel groter dan in Europa. Kijk mij eens -- ik ben reusachtig!
(Laughter)
(Gelach)
It's fantastic! And TED Talks -- TED Talks are where everybody has great ideas. So the question is: Where do those great ideas come from? Well, it's a little bit of debate, but it's generally reckoned that the average person -- that's me -- has about 50,000 thoughts a day. Which is a lot, until you realize that 95 percent of them are the same ones you had the day before.
Het is fantastisch! En TED Talks -- waar iedereen altijd goede ideeën heeft. Dus de vraag is: waar komen die goede ideeën vandaan? Het staat een beetje ter discussie, maar algemeen wordt aangenomen dat de doorsnee mens -- dat ben ik -- ongeveer 50 000 gedachten per dag heeft. En dat is veel, tot je beseft dat 95 % daarvan dezelfde zijn als de gedachten van de dag daarvoor.
(Laughter)
(Gelach)
And a lot of mine are really boring, OK? I think things like, "Oh! I know -- I must clean the floor. Oh! I forgot to walk the dog." My most popular: "Don't eat that cookie."
En veel van mijn gedachten zijn echt saai. Ik denk dingen als: o, ik weet het -- ik moet de vloer dweilen. O! Ik vergat de hond uit te laten. Mijn populairste: eet dat koekje niet op.
(Laughter)
(Gelach)
So, 95 percent repetition. That leaves us with just a five percent window of opportunity each day to actually think something new. And some of my new thoughts are useless. The other day I was watching some sports on television, and I was trying to decide why I just don't engage with it. Some of it I find curious. This is odd.
Dus 95 % herhaling. In feite houden we dus iedere dag slechts 5% over om echt iets nieuws te denken. En sommige nieuwe gedachten zijn waardeloos. Onlangs keek ik naar sport op televisie en ik vroeg mij af waarom ik er niet in opging. Veel ervan is merkwaardig. Dit is raar.
(Laughter)
(Gelach)
Do you think it would be worth being that flexible just to be able to see your heel at that angle?
Is het de moeite waard zo lenig te zijn, gewoon om je hiel vanuit die hoek te kunnen zien?
(Laughter)
(Gelach)
And here's the thing: I'm never going to be able to relate to that, because I'm never going to be able to do it, OK? Well, not twice, anyway.
En dat is het nu net: ik ga mij hier nooit mee kunnen identificeren, want ik zal dit nooit klaarspelen. In ieder geval geen twee keer.
(Laughter)
(Gelach)
But I'll tell you the truth. The truth is I have never been any good at sport, OK? I've reached that wonderful age when all my friends say, "Oh, I wish I was as fit as I was when I was 18." And I always feel rather smug then.
Laat ik eerlijk zijn. De waarheid is dat ik nooit goed was in sport. Ik heb de geweldige leeftijd waarop al mijn vrienden zeggen: "O, ik wenste dat ik zo fit was als toen ik 18 was." En ik voel mij dan altijd nogal zelfvoldaan.
(Laughter)
(Gelach)
I'm exactly as fit as I was when I --
Ik ben precies even fit als toen --
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
I couldn't run then. I'm certainly not going to do it now.
Ik kon toen niet rennen en nu zal ik het zeker niet gaan doen.
(Laughter)
(Gelach)
So then I had my new idea: Why not engage people like me in sport? I think what the world needs now is the Olympics for people with zero athletic ability.
Toen had ik een nieuw idee: waarom proberen we niet mensen als ik aan het sporten te krijgen? Wat de wereld nu nodig heeft, is de Olympische Spelen voor mensen met nul atletische bekwaamheid.
(Laughter)
(Gelach)
Oh, it would be so much more fun. We'd have three basic rules, OK? Obviously no drugs; no corruption, no skills.
O, dat zou zoveel leuker zijn! We zouden drie basisregels hebben. Uiteraard geen drugs, geen corruptie, geen vaardigheden.
(Laughter)
(Gelach)
It would be -- No, it's a terrible idea. And I also know why I don't engage with sport when I watch it on television. It's because probably 97 percent of it is about men running and men kicking things, men trying to look neatly packaged in Lycra. There is --
Het zou -- Neen, het is een vreselijk idee. En ik weet ook waarom ik niet in sport opga als ik het op televisie zie. Het is omdat waarschijnlijk 97 % ervan over mannen gaat die rennen en die tegen dingen schoppen, mannen die hun best doen om netjes ingepakt te lijken in Lycra. Er is --
(Laughter)
(Gelach)
Not always successfully. There is --
En het lukt niet altijd. Er is --
(Laughter)
(Gelach)
There is so little female sport on television, that a young woman watching might be forgiven for thinking, and how can I put this nicely, that the male member is the very lever you need to get yourself off the couch and onto a sports ground.
Er is zo weinig vrouwensport op televisie dat een jonge vrouw die zit te kijken gerust zou mogen denken, hoe kan ik dat netjes formuleren, dat het mannelijke lid nu net de stok is die je nodig hebt om je uit je sofa te jagen en het sportveld op te gaan.
(Laughter)
(Gelach)
The inequalities in sport are breathtaking.
De ongelijkheden in de sport zijn adembenemend.
So this is what happens to me: I have a brand new idea, and immediately I come back to an old one. The fact is, there is not now, nor has there ever been in the whole of history, a single country in the world where women have equality with men. Not one. 196 countries, it hasn't happened in the whole of evolution.
Dus dit is wat mij overkomt: ik heb een splinternieuw idee en ik grijp onmiddellijk terug naar een oud. Het feit is dat er niet nu, noch ooit tevoren in de hele geschiedenis, ook maar één land ter wereld is waar vrouwen gelijkgesteld zijn aan mannen. Geen enkel. 196 landen en in de hele evolutie is het niet voorgekomen.
So, here is a picture of evolution.
Kijk, hier is een beeld van de evolutie.
(Laughter)
(Gelach)
We women are not even in it!
Wij vrouwen staan er zelfs niet op!
(Laughter)
(Gelach)
It's a wonder men have been able to evolve quite so brilliantly. So --
Het is een wonder dat mannen zo geweldig konden evolueren. Dus --
(Laughter)
(Gelach)
It bugs me, and I know I should do something about it. But I'm busy, OK? I have a full-on career, I've got three kids, I've got an elderly mom. In fact, if I'm honest with you, one of the reasons I came out here is because TED Talks said I could have 15 minutes to myself, and I never have that much time --
Dat ergert mij, en ik weet dat ik er iets moet aan doen. Maar ik heb het druk. Ik heb een voltijdse baan, ik heb drie kinderen, een bejaarde moeder. Om heel eerlijk te zijn, één van de redenen dat ik hier ben, is dat TED Talks zei dat ik 15 minuten voor mezelf kreeg en zoveel tijd had ik nog nooit --
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
So I'm busy. And anyway, I already had a go at changing the world. Here's the thing, OK? Everybody has inside themselves what I call an "activation button." It's the button that gets pressed when you think, "I must do something about this." It gets pressed for all sorts of reasons. Maybe you face some kind of inequality, or you've come across an injustice of some kind, sometimes an illness strikes, or you're born in some way disadvantaged, or perhaps underprivileged. So I was born gay, OK? I've always known, I don't think my family were the least bit surprised. Here is a picture of me aged four. I look cute, but inside I genuinely believed that I looked like Clint Eastwood.
Dus ik heb het druk. Ik had trouwens al eens geprobeerd de wereld te veranderen. Hier gaat het om. Iedereen heeft in zich wat ik een 'activatieknop' noem. Het is de knop die ingedrukt wordt als je denkt: ik moet hier iets aan doen. Hij wordt om allerlei redenen ingedrukt. Je bent geconfronteerd met ongelijkheid of je hebt een soort onrechtvaardigheid beleefd, soms slaat een ziekte toe of je bent met een nadeel geboren, of misschien kansarm. Ik ben homofiel geboren. Ik heb het altijd geweten, ik denk niet dat mijn familie ook maar in het minst verbaasd was. Hier is een foto van toen ik vier jaar oud was. Ik zie er schattig uit, maar binnenin geloofde ik werkelijk dat ik op Clint Eastwood leek.
(Laughter)
(Gelach)
So my activation button was pressed when I had my kids -- three wonderful kids, born to my then-partner. Now here's the thing: I work on television in Britain. By the time they were born, I was already hosting my own shows and working in the public eye. I love what I do, but I love my kids more. And I didn't want them to grow up with a secret. 1994, when my son, my youngest was born, there was not, as far as I was aware, a single out, gay woman in British public life. I don't think secrets are a good thing. I think they are a cancer of the soul. So I decided to come out.
Dus mijn activatieknop werd ingedrukt toen ik mijn kinderen kreeg, drie fantastische kinderen, gebaard door mijn ex-vriendin. Ik werk bij de televisie in Groot-Brittannië. Toen zij geboren werden, deed ik al mijn eigen shows en was al een publieke persoon. Ik hou van mijn werk, maar ik hou nog meer van mijn kinderen. En ik wilde niet dat ze opgroeiden met een geheim. In 1994, toen mijn jongste zoon geboren werd, was er voor zover ik wist geen enkele openbaar lesbische vrouw in het Britse publieke leven. Ik vind geheimen niet goed. Ze zijn een kanker van de ziel. Dus ik besloot ervoor uit te komen.
Everybody warned me that I would never work again, but I decided it was absolutely worth the risk. Well, it was hell. In Britain, we have a particularly vicious section of the right-wing press, and they went nuts. And their hatred stirred up the less stable elements of society, and we got death threats -- enough death threats that I had to take the kids into hiding, and we had to have police protection. And I promise you there were many moments in the still of the night when I was terrified by what I had done.
Men waarschuwde mij dat ik geen werk meer zou vinden, maar ik besloot dat het absoluut het risico waard was. Nou, het was een hel. In Groot-Brittannië is er een bijzonder boosaardige tak van de rechtse pers en zij gingen uit de bol. Hun haat stookte de minder stabiele elementen van de maatschappij op en we kregen doodsbedreigingen -- zodanig veel dat ik met de kinderen moest onderduiken en dat we politiebescherming nodig hadden. Ik kan jullie beloven: er waren vele ogenblikken, in het holst van de nacht, dat ik doodsbang was om wat ik gedaan had.
Eventually the dust settled. Against all expectation I carried on working, and my kids were and continue to be absolutely fantastic. I remember when my son was six, he had a friend over to play. They were in the next room; I could hear them chatting. The friend said to my son, "What's it like having two mums?" I was a little anxious to hear, so I leant in to hear and my son said, "It's fantastic, because if one of them's sick, you've still got another one to cook for you."
Tenslotte bedaarden de gemoederen. Tegen alle verwachting in bleef ik doorwerken, en mijn kinderen waren, en zijn nog steeds, fantastisch. Toen mijn zoon zes was, kwam er een vriendje spelen. Ze waren in de kamer ernaast; ik hoorde hen babbelen. Het vriendje tegen mijn zoon: "Hoe is dat zo, met twee mama's?" Ik was nieuwsgierig en hoorde mijn zoon zeggen: "Fantastisch, want als er eentje ziek is, heb je er nog een die voor je kan koken."
(Laughter)
(Gelach)
So my activation button for gay equality was pressed, and along with many, many others, I campaigned for years for gay rights, and in particular, the right to marry the person that I love. In the end, we succeeded. And in 2014, on the day that the law was changed, I married my wife, who I love very much, indeed.
Mijn activatieknop voor gelijkstelling van homofielen was dus ingedrukt en samen met vele, vele anderen voerde ik campagne voor rechten voor homofielen, in het bijzonder voor het recht te trouwen met iemand die ik liefheb. En tenslotte zijn we er in geslaagd. In 2014, op de dag dat de wet veranderd werd, trouwde ik met mijn vrouw, die ik heel erg liefheb.
(Applause)
(Applaus)
We didn't do it in a quiet way -- we did it on the stage at the Royal Festival Hall in London. It was a great event. The hall seats two-and-a-half thousand people. We invited 150 family and friends, then I let it be known to the public: anybody who wanted to come and celebrate, please come and join us. It would be free to anybody who wanted to come. Two-and-half thousand people turned up.
We deden het niet rustigjes -- we deden het op het toneel van de Royal Festival Hall in Londen. Het was een groot evenement. Er zijn 2 500 zitplaatsen. We inviteerden 150 familieleden en vrienden, en ik maakte het publiek bekend: iedereen die wilde komen vieren, kom maar meedoen! Het was gratis voor iedereen die wilde komen. Er kwamen 2 500 mensen.
(Applause)
(Applaus)
Every kind of person you can imagine: gays, straights, rabbis, nuns, married people, black, white -- the whole of humanity was there. And I remember standing on that stage thinking, "How fantastic. Job done. Love triumphs. Law changed." And I --
Alle soorten van mensen: homofielen, heterofielen, rabbis, nonnen, getrouwden, zwarte, blanke -- de hele mensheid was aanwezig. En ik stond daar op het toneel en dacht: "Wat fantastisch! Klus geklaard. De liefde triomfeert. Wet veranderd." En ik --
(Applause)
(Applaus)
And I genuinely thought my activation days were over, OK? So every year in that same hall, I host a fantastic concert to celebrate International Women's Day. We gather the world's only all-female orchestra, we play fantastic music by forgotten or overlooked women composers, we have amazing conductors -- it's Marin Alsop there from Baltimore conducting, Petula Clark singing -- and I give a lecture on women's history. I love to gather inspirational stories from the past and pass them on. Too often, I think history's what I call the Mount Rushmore model. It looks majestic, but the women have been entirely left out of it.
Ik dacht werkelijk dat mijn dagen als activist over waren. Dus elk jaar presenteer ik op die plek een fantastisch concert om de Internationale Vrouwendag te vieren. We brengen 's werelds enige volledig vrouwelijk orkest samen, we spelen prachtige muziek van vergeten of genegeerde vrouwelijke componisten, met fantastische dirigenten -- daar is Marin Alsop uit Baltimore aan het dirigeren. Petula Clark zingt -- en ik geef een lezing over de geschiedenis van vrouwen. Ik verzamel graag inspirerende verhalen uit het verleden en geef hen door. Al te vaak is geschiedenis in mijn ogen wat ik het Mount Rushmore-model noem. Het ziet er majestueus uit, maar de vrouwen staan er volledig buiten.
And I was giving a talk in 2015 about the suffragettes -- I'm sure you know those magnificent women who fought so hard for the right for women in Britain to vote. And their slogan was: "Deeds, not words." And boy, they succeeded, because women did indeed get the vote in 1928. So I'm giving this talk about this, and as I'm talking, what I realized is: this was not a history lecture I was giving; this was not something where the job was done. This was something where there was so much left to do. Nowhere in the world, for example, do women have equal representation in positions of power.
In 2015 gaf ik een voordracht over de suffragettes -- jullie kennen beslist die fantastische vrouwen die zo hard vochten voor stemrecht voor vrouwen in Groot-Brittannië. Hun slogan was: 'Daden, geen woorden'. En zij slaagden, want vrouwen kregen inderdaad stemrecht in 1928. Ik ben die voordracht aan het houden, en terwijl ik bezig ben, word ik mij er van bewust dat ik geen geschiedenisles aan het geven ben. Dit was geen volbracht werk. Hier was nog zo veel te doen! Bijvoorbeeld: nergens ter wereld zijn vrouwen gelijkwaardig vertegenwoordigd in machtsposities.
OK, let's take a very quick look at the top 100 companies in the London Stock Exchange in 2016. Top 100 companies: How many women running them? Seven. OK. Seven. That's all right, I suppose. Until you realize that 17 are run by men called "John."
Laat ons snel even kijken naar de top 100 bedrijven op de Londense beurs in 2016. De top 100 bedrijven: hoeveel vrouwen aan de top? Zeven. OK. Zeven. Da's misschien nog niet zo slecht? Tot ik merk dat er 17 zijn die geleid worden door mannen die John heten.
(Laughter)
(Gelach)
There are more men called John running FTSE 100 companies --
Er zijn meer Johns die top 100 bedrijven runnen --
(Laughter)
(Gelach)
than there are women. There are 14 run by men called "Dave."
dan dat er vrouwen zijn. En 14 bedrijven worden gerund door een 'Dave'.
(Laughter)
(Gelach)
Now, I'm sure Dave and John are doing a bang-up job.
Dave en John leveren beslist keigoed werk.
(Laughter)
(Gelach)
OK. Why does it matter? Well, it's that pesky business of the gender pay gap. Nowhere in the world do women earn the same as men. And that is never going to change unless we have more women at the top in the boardroom. We have plenty of laws; the Equal Pay Act in Britain was passed in 1975. Nevertheless, there are still many, many women who, from early November until the end of the year, by comparison to their male colleagues, are effectively working for free. In fact, the World Economic Forum estimates that women will finally get equal pay in ... 2133! Yay!
OK. Waarom is dit van belang? Er is dat ergerlijk gedoe met de betalingskloof tussen de geslachten. Nergens ter wereld verdienen vrouwen evenveel als mannen. En dat zal nooit veranderen, tenzij we meer vrouwen aan de top hebben in de directiekamer. We hebben vele wetten; in 1975 werd in Groot-Brittannië de Equal Pay Act goedgekeurd. En toch zijn er nog steeds heel veel vrouwen die van begin november tot het eind van het jaar, vergeleken met hun mannelijke collega's in feite gratis werken. Het World Economic Forum schat dat vrouwen gelijke betaling zullen verkrijgen in ... 2133! Hoera!
(Laughter)
(Gelach)
That's a terrible figure. And here's the thing: the day before I came out to give my talk, the World Economic Forum revised it. So that's good, because that's a terrible -- 2133. Do you know what they revised it to? 2186.
Dat is een afschuwelijk cijfer. En hier gaat het nou om: de dag voor ik mijn talk kwam houden herzag het World Economic Forum dat. Goed hé, want dat is verschrikkelijk, 2133. Weet je wat hun herziening was? 2186.
(Laughter)
(Gelach)
Yeah, another 53 years, OK? We are not going to get equal pay in my grandchildren's grandchildren's lives under the current system.
OK, dus nog 53 jaar erbij. We gaan niet gelijkwaardig betaald worden tijdens het leven van de kleinkinderen van mijn kleinkinderen onder het huidige systeem.
And I have waited long enough. I've waited long enough in my own business. In 2016 I became the very first woman on British television to host a prime-time panel show. Isn't that great? Wonderful, I'm thrilled. But --
En ik heb lang genoeg gewacht. Ik heb lang genoeg gewacht in mijn eigen werk. In 2016 werd ik de eerste vrouw op de Brtitse televisie die een prime-time panelshow presenteerde. Fantastisch, toch? Opwindend. Maar --
(Applause)
(Applaus)
But 2016! The first! Television's been around for 80 years!
Maar 2016! De eerste! De televisie bestaat al 80 jaar!
(Laughter)
(Gelach)
It may be television's not so important, but it's kind of symptomatic, isn't it? 2016, the UN were looking for a brand new ambassador to represent women's empowerment and gender equality, and who did they choose? Wonder Woman. Yes, they chose a cartoon, OK?
Misschien is televisie niet zo belangrijk, maar het is toch wel symptomatisch, of? In 2016 waren de VN op zoek naar een splinternieuwe ambassadeur om de empowerment van vrouwen en gendergelijkheid te vertegenwoordigen, en wie kozen ze? Wonder Woman. Ze kozen een cartoon!
(Laughter)
(Gelach)
Because no woman was up to the job.
Want geen enkele vrouw kon die job aan.
The representation of women in positions of power is shockingly low. It's true in Congress, and it's certainly true in the British Parliament. In 2015, the number of men elected to the Parliament that year was greater than the total number of women who have ever been members of Parliament. And why does it matter? Here's the thing: if they're not at the table -- literally, in Britain, at that table helping to make the laws -- do not be surprised if the female perspective is overlooked.
De vertegenwoordiging van vrouwen in machtsposities is choquerend laag. Dat is zo in Congress in de VS en in ieder geval in het Britse parlement. In 2015 was het aantal mannen dat verkozen werd voor het parlement groter dan het aantal vrouwen dat ooit in het parlement gezeten heeft. Waarom is dat van belang? Als zij niet aan de tafel zitten -- letterlijk, in Groot-Brittannië, aan tafel om te helpen wetten te maken -- wees dan niet verbaasd als het vrouwelijk perspectief genegeerd wordt.
It's a great role model for young people to see a woman in charge. In 2016, Britain got its second female Prime Minister; Theresa May came to power. The day she came to power she was challenged: just do one thing. Do one thing in the first 100 days that you're in office to try and improve lives for women in Britain. And what did she do? Nothing. Nothing. Because she's much too busy cleaning up the mess the boys made. Even having a female leader, they always find something better to do than to sort out the pesky issue of inequality.
Het is een mooi rolmodel voor jongeren een vrouw aan het hoofd te zien. In 2016 kreeg Groot-Brittannië zijn tweede vrouwelijke Premier; Theresa May kwam aan de macht. De dag dat ze aan de macht kwam, werd ze uitgedaagd: doe slechts één ding. Doe één ding in de eerste 100 dagen van je amtstermijn om het leven van vrouwen in Groot-Brittannië te verbeteren. En wat deed ze? Niets. Niets. Want ze is veel te druk bezig de troep achter de jongens op te ruimen. Zelfs vrouwelijke leiders vinden altijd iets beters te doen dan het irriterende probleem van de ongelijkheid op te lossen.
So I keep talking about equality like it matters. Does it? Well, let's take a very quick look at the STEM industries, OK? So science, technology, engineering and mathematics. Pretty much important in every single aspect of our daily lives. There is the thickest and most incredibly well-documented glass ceiling in the STEM industries. What if the cure for cancer or the answer the global warming lies in the head of a young female scientist who fails to progress?
Ik blijf spreken over gelijkheid alsof het van belang is. En? Laat ons snel even kijken naar de STEM-industrieën. Wetenschap, technologie, ingenieurwetenschappen, wiskunde. Nogal belangrijk in elk aspect van ons dagelijks leven. Je vindt het dikste en best gedocumenteerde glazen plafond in de STEM-industrieën. Wat als de remedie tegen kanker of de oplossing voor de opwarming van de Aarde in het hoofd van een jonge vrouwelijke wetenschapper ligt, die niet vooruitkomt?
So I thought all these things, and I knew I had to do "Deeds, not words." And I spoke to my wonderful friend, brilliant journalist Catherine Mayer in Britain, and we rather foolishly -- and I suspect there was wine involved --
Dus ik bedacht al die dingen en ik wist dat ik 'Daden, geen woorden' moest doen. Ik sprak met mijn fantastische vriendin, de briljante journaliste Catherine Mayer in Groot-Brittannië, en een beetje onnozel -- ik vermoed dat er wijn in het spel was --
(Laughter)
(Gelach)
We decided to found a brand new political party. Because here's the critical thing: the one place women and men are absolutely equal is at the ballot box. We had no idea what we were doing, we didn't know how complicated it was to start a political party. I thought, "It can't be that difficult, men have been doing it for years."
We besloten een fonkelnieuwe politieke partij op te richten. Want hier is het kritieke punt: de enige plaats waar vrouwen en mannen absoluut gelijk zijn, is het stemhokje. We hadden geen flauw benul, we wisten niet hoe ingewikkeld het was een politieke partij op te richten. Ik dacht: "Zo moeilijk kan dat niet zijn, mannen doen het al jaren."
(Laughter)
(Gelach)
So we started by calling it "The Women's Equality Party." And straightaway people said to me, "Why did you call it that?" I said, "I don't know, I just thought we'd be clear."
Dus we noemden het 'The Women's Equality Party'. En meteen zeiden mensen mij: "Waarom heb je het zo genoemd?" Ik zei: "Ik weet niet zo, ik dacht gewoon duidelijk te zijn."
(Laughter)
(Gelach)
I didn't want what we were doing to be a secret, you know? I just --
Ik wilde niet dat wat wij deden een geheim zou zijn, weet je --
(Laughter)
(Gelach)
Some people said, "You can't call it that! It's much too feminist!" Ooh! Scary word! Ahh! I can't tell you how many times I've heard somebody say, "I'm not a feminist, but ..." And I always think if there's a "but" in the sentence, it can't all be roses in the garden. And then I started getting asked the hilarious question, "Are you all going to burn your bras?" Yes! Because bras are famously made of flammable material.
Sommigen zeiden: "Noem het niet zo! Veel te feministisch!" O! Een angstaanjagend woord! Ach! Ik kan niet zeggen hoe vaak ik mensen horen heb zeggen: "Ik ben geen feminist, maar ..." Ik denk altijd dat als er een 'maar' in de zin staat, is niet alles rozengeur en maneschijn. Toen begonnen mensen mij de dolgekke vraag te stellen: "Gaan jullie je bh's verbranden?" Ja! Want bh's worden zoals bekend uit ontvlambaar materiaal gemaakt.
(Laughter)
(Gelach)
That's why all women spark when they walk.
Daarom slaan vrouwen vonken uit bij het lopen.
(Laughter)
(Gelach)
Here's quick history sidebar for you: no woman ever burnt her bra in the '60s. It's a story made up by a journalist. Thank goodness journalism has improved since then. So --
Een klein geschiedenislesje tussendoor: geen enkele vrouw verbrandde in de jaren 60 haar bh. Een journalist heeft dat verzonnen. Gelukkig is de journalistiek er sedertdien op vooruitgegaan. Dus --
(Laughter)
(Gelach)
I announced what we were going to do in a broadcast interview, and straightaway, the emails started coming. First hundreds, then thousands and thousands, from every age group: from the very young to women in their '90s, to hundreds of wonderful men. People wrote and said, "Please, can I help? Please, can I visit you at party headquarters?" We didn't have a headquarters -- we didn't have a party! We didn't have anything. All we had was a wonderful, tight group of fabulous friends trying to answer emails pretty much 24-7 in our pajamas.
Ik kondigde in een televisie-interview aan wat we van plan waren. Meteen begonnen de e-mails binnen te stromen. Eerst honderden, dan duizenden en duizenden, van elke leeftijdsgroep, van heel jonge tot vrouwen boven de 90, en honderden fantastische mannen. Mensen schreven: "Kan ik helpen? Kan ik jullie bezoeken op jullie hoofdkwartier?" Wij hadden geen hoofdkwartier -- wij hadden geen partij! Wij hadden niets. Al wat we hadden was een hechte groep fantastische vrienden, die probeerden dag en nacht e-mails te beantwoorden in onze pyjama.
We were all busy. Many of us had careers, many of us had children, but we did what women do, and we shared the work. And almost instantly, we agreed on certain fundamental things. First thing: we want to be the only political party in the world whose main aim was to no longer need to exist. That's a fantastic idea. We wanted to be the only political party with no particular political leaning. We wanted people from the left, from the right, from the middle, every age group. Because the whole point was to work with a simple agenda: let's get equality in every aspect of our lives, and when we're finished, let's go home and get the other chores done.
We hadden het druk. Velen van ons hadden een carrière en kinderen, maar we deden wat vrouwen doen: we verdeelden het werk. En bijna ogenblikkelijk werden we het over bepaalde dingen eens. Ten eerste: wij willen de enige politieke partij ter wereld zijn die als hoofddoel heeft niet meer te hoeven bestaan. Dat is een fantastisch idee. Wij wilden de enige politieke partij zijn zonder bepaalde politieke strekking. We wilden mensen van links, van rechts, van het centrum, elke leeftijdsgroep. Want het ging er om met een eenvoudige agenda te werken: gelijkstelling in elk aspect van ons leven. Als we dat bereikt hebben, gaan we naar huis en knappen andere klussen op.
(Laughter)
(Gelach)
And we wanted to change how politics is conducted. I don't know if you have this, but in Britain we have two major political parties. They're the dinosaurs of politics. And how they speak to each other is shameful and poisonous. I'm sure you've never had that kind of name-calling --
Wij wilden de manier van politiek voeren veranderen. Ik weet niet hoe het hier is, maar in Groot-Brittannië hebben we twee grote partijen. Dat zijn de politieke dinosauriërs. En ze spreken met elkaar op een beschamende en giftige manier. Jullie hebben vast nooit zulke scheldpartijen --
(Laughter)
(Gelach)
And lying here. Wouldn't it be great if just one politician said, "Do you know, my opponent has a point. Let's see if we can't work together and get the job done."
of leugens hier ... Zou het niet fantastisch zijn als een politicus zei: "Mijn tegenstander heeft gelijk. Laat ons kijken of we kunnen samenwerken en de klus klaren."
(Applause)
(Applaus)
And let's get more women into politics, OK? Let's immediately get more women into politics by being the only political party to offer free childcare to our candidates, so they can get out of the house and start campaigning.
En laat ons meer vrouwen in de politiek halen. Laat ons er meer aantrekken door als enige onze kandidaten gratis kinderopvang te bieden, zodat ze het huis uit kunnen om campagne te voeren.
(Applause)
(Applaus)
Within 10 months, we had more than 70 branches of our party across the UK. We stood candidates for election in London, Scotland and Wales in May 2016. One in 20 people voted for our candidate for London Mayor. And when the men in the race saw how many votes we were attracting, wonder of wonders, they began to talk about the need to tackle gender equality.
Binnen tien maanden hadden we meer dan 70 afdelingen van onze partij over het hele VK. We hadden kandidaten op lijsten in Londen, Schotland en Wales in mei 2016. Eén op de twintig stemde voor onze burgemeesterkandidaat in Londen. En toen de konkurrerende mannen zagen hoeveel stemmen we aantrokken, wonder boven wonder, begonnen ze te praten over de noodzaak van gendergelijkheid.
(Applause)
(Applaus)
You know, I've been promised change since I was a child. It was always coming: women were going to stand shoulder to shoulder with men. All I got were empty promises and disappointment -- enough disappointment to found a political party. But here is my new idea for today -- this is my five percent, OK? And this one is really good. The fact is, this is not enough. It is not enough to found one political party for equality in a single country. What we need is a seismic change in the global political landscape. And the wonderful thing about the model we have created is that it would work anywhere. It would work in America, it would work in Australia, it would work in India. It's like we've made the perfect recipe: anybody can cook it, and it's good for everybody. And we want to give it away. If you want to know what we did, we're giving it away. Can you imagine if we could mobilize millions of women across the world to say, "That's enough!" to the traditional battles of politics? To say, "Stop the bickering, let's get the work done." We could literally change the world. And I want that.
Al van kinds af aan wordt mij verandering beloofd. Het was altijd op komst: vrouwen zouden schouder aan schouder staan met mannen. Al wat ik kreeg waren lege beloften en teleurstelling -- genoeg teleurstelling om een politieke partij op te richten. Maar hier is mijn nieuwe idee voor vandaag -- mijn 5%. En dit is echt een goede. Het punt is: dit is niet voldoende. Een politieke partij voor gelijke rechten in één enkel land is onvoldoende. We hebben een seismische verandering nodig in het globale politieke landschap. En het fantastische aan het model dat we gecreëerd hebben, is dat het overal zou werken. Het zou in Amerika werken, in Australië en in India. We hebben een perfect recept gemaakt: iedereen kan het nakoken en het is goed voor iedereen. En we willen het weggeven. Als je wil weten wat wij gedaan hebben, wij geven het weg. Stel je voor dat we miljoenen vrouwen over de hele wereld mobiliseerden om te zeggen: "Het is genoeg met die traditionele politieke gevechten. Stop met het gekibbel, laat ons de klus opknappen." We konden letterlijk de wereld veranderen -- En dat wil ik.
(Applause)
(Applaus)
I want ...
Ik wil ...
(Applause)
(Applaus)
I want that for our daughters, and I want it for our sons. Because the fact is: equality is better for everyone.
Ik wil dat voor onze dochters en ik wil het voor onze zonen. Want het is een feit: gelijkheid is beter voor iedereen.
Come on people, let's activate! Let's change the world! I know we can do it, and it wants doing!
Kom op, aan de slag! Laat ons de wereld veranderen! Ik weet dat we het kunnen en het moet gedaan worden!
(Applause)
(Applaus)