In the year 1901, a woman called Auguste was taken to a medical asylum in Frankfurt. Auguste was delusional and couldn't remember even the most basic details of her life. Her doctor was called Alois. Alois didn't know how to help Auguste, but he watched over her until, sadly, she passed away in 1906. After she died, Alois performed an autopsy and found strange plaques and tangles in Auguste's brain -- the likes of which he'd never seen before.
In 1901 werd een vrouw met de naam Auguste naar een kliniek in Frankfurt gebracht. Auguste leed aan waanbeelden en kon zich vrijwel niets van haar leven herinneren. Haar dokter heette Alois. Alois wist niet hoe hij Auguste moest helpen, maar hij waakte over haar tot haar dood in 1906. Na haar dood voerde Alois een autopsie uit en vond vreemde plaques en kluwen in Augustes hersenen -- zoals hij die nooit eerder had gezien.
Now here's the even more striking thing. If Auguste had instead been alive today, we could offer her no more help than Alois was able to 114 years ago. Alois was Dr. Alois Alzheimer. And Auguste Deter was the first patient to be diagnosed with what we now call Alzheimer's disease. Since 1901, medicine has advanced greatly. We've discovered antibiotics and vaccines to protect us from infections, many treatments for cancer, antiretrovirals for HIV, statins for heart disease and much more. But we've made essentially no progress at all in treating Alzheimer's disease.
Maar er is iets dat nog treffender is: als Auguste nu geleefd had, dan hadden we haar niet beter kunnen helpen dan Alois 114 jaar geleden. Alois was dr. Alois Alzheimer. Auguste Deter was de eerste patiënt met de diagnose voor wat we nu de ziekte van Alzheimer noemen. Sinds 1901 heeft de geneeskunde grote vooruitgang geboekt. We hebben antibiotica en vaccins gevonden om ons tegen infecties te beschermen, meerdere behandelingen tegen kanker, antiretrovirussen tegen HIV, statines ter preventie van hart- en vaatziekten en nog veel meer. Maar bij de ziekte van Alzheimer boekten we helemaal geen vooruitgang.
I'm part of a team of scientists who has been working to find a cure for Alzheimer's for over a decade. So I think about this all the time. Alzheimer's now affects 40 million people worldwide. But by 2050, it will affect 150 million people -- which, by the way, will include many of you. If you're hoping to live to be 85 or older, your chance of getting Alzheimer's will be almost one in two. In other words, odds are you'll spend your golden years either suffering from Alzheimer's or helping to look after a friend or loved one with Alzheimer's. Already in the United States alone, Alzheimer's care costs 200 billion dollars every year. One out of every five Medicare dollars get spent on Alzheimer's. It is today the most expensive disease, and costs are projected to increase fivefold by 2050, as the baby boomer generation ages.
Ik werk in een wetenschapsteam dat al meer dan 10 jaar werkt aan een geneesmiddel voor Alzheimer. Ik ben hier dus constant mee bezig. Wereldwijd zijn nu 40 miljoen mensen getroffen door Alzheimer, maar tegen 2050 zullen dat er 150 miljoen zijn -- waaronder, trouwens, veel van jullie. Als je erop hoopt om 85 of ouder te worden, dan is de kans op Alzheimer bijna 1 op 2. Met andere woorden, er is een grote kans dat je tijdens je ouderdom lijdt aan Alzheimer of helpt bij de verzorging van een vriend of geliefde met Alzheimer. Alleen al in de Verenigde Staten kost de zorg voor Alzheimerpatiënten ieder jaar 200 miljard dollar. 1 op iedere 5 Medicare-dollars wordt besteed aan Alzheimer. Het is op dit moment de duurste ziekte en volgens verwachting zullen de kosten vervijfvoudigen tegen 2050, wanneer de babyboomers verouderen.
It may surprise you that, put simply, Alzheimer's is one of the biggest medical and social challenges of our generation. But we've done relatively little to address it. Today, of the top 10 causes of death worldwide, Alzheimer's is the only one we cannot prevent, cure or even slow down. We understand less about the science of Alzheimer's than other diseases because we've invested less time and money into researching it. The US government spends 10 times more every year on cancer research than on Alzheimer's despite the fact that Alzheimer's costs us more and causes a similar number of deaths each year as cancer.
Het is misschien verrassend dat, simpel gezegd, Alzheimer de grootste medische en sociale uitdaging vormt voor onze generatie. Maar we hebben er vrij weinig aan gedaan. Uit de top 10 van doodsoorzaken wereldwijd is Alzheimer de enige die we niet kunnen voorkomen, genezen of maar vertragen. We begrijpen minder van Alzheimer dan van andere ziekten, omdat we daar minder tijd en geld aan hebben besteed. De Amerikaanse regering geeft jaarlijks 10 keer meer uit aan kankeronderzoek dan Alzheimer, hoewel Alzheimer ons meer kost en jaarlijks een vergelijkbaar sterftecijfer heeft als kanker.
The lack of resources stems from a more fundamental cause: a lack of awareness. Because here's what few people know but everyone should: Alzheimer's is a disease, and we can cure it. For most of the past 114 years, everyone, including scientists, mistakenly confused Alzheimer's with aging. We thought that becoming senile was a normal and inevitable part of getting old. But we only have to look at a picture of a healthy aged brain compared to the brain of an Alzheimer's patient to see the real physical damage caused by this disease. As well as triggering severe loss of memory and mental abilities, the damage to the brain caused by Alzheimer's significantly reduces life expectancy and is always fatal.
Dat gebrek aan middelen heeft een fundamentele oorzaak: een gebrek aan bewustzijn. Iedereen zou moeten beseffen, maar weinigen weten het: Alzheimer is een ziekte die we kunnen genezen. Voor het grootste deel van de afgelopen 114 jaar heeft iedereen, ook wetenschappers, Alzheimer onterecht verward met ouderdom. We dachten dat seniel worden normaal en onvermijdelijk verbonden was aan ouderdom. Maar als we een foto bekijken van gezonde hersenen vergeleken met die van een patient met Alzheimer, dan zien we de echte fysieke schade die deze ziekte aanricht. Afgezien van een dramatisch verlies van geheugencapaciteit en mentale vermogens, leidt de hersenschade door Alzheimer tot een aanzienlijke kortere levensverwachting en is altijd fataal.
Remember Dr. Alzheimer found strange plaques and tangles in Auguste's brain a century ago. For almost a century, we didn't know much about these. Today we know they're made from protein molecules. You can imagine a protein molecule as a piece of paper that normally folds into an elaborate piece of origami. There are spots on the paper that are sticky. And when it folds correctly, these sticky bits end up on the inside. But sometimes things go wrong, and some sticky bits are on the outside. This causes the protein molecules to stick to each other, forming clumps that eventually become large plaques and tangles. That's what we see in the brains of Alzheimer's patients.
Dr. Alzheimer vond dus vreemde plaques en kluwen in Augustes hersenen zo'n eeuw geleden. Bijna honderd jaar lang wisten we daar weinig over. Nu weten we dat ze bestaan uit proteïnemoleculen. Stel een proteïnemolecuul voor als een stuk papier dat normaal tot een ingewikkeld stuk origami gevouwen wordt. Sommige punten op het papier zijn kleverig. Als er correct gevouwen wordt, eindigen die kleverige punten aan de binnenkant. Maar soms gaat het fout en komen er kleverige stukjes aan de buitenkant. Hierdoor plakken de proteïnemoleculen aan elkaar en vormen klonten die uiteindelijk grote plaques en kluwen worden. Dat is wat we in de hersenen van patiënten met Alzheimer zien.
We've spent the past 10 years at the University of Cambridge trying to understand how this malfunction works. There are many steps, and identifying which step to try to block is complex -- like defusing a bomb. Cutting one wire might do nothing. Cutting others might make the bomb explore. We have to find the right step to block, and then create a drug that does it.
De afgelopen tien jaar hebben we op de Universiteit van Cambridge geprobeerd te begrijpen hoe deze storing in elkaar zit. Er zijn veel stappen en bepalen welke stap geblokkeerd moet worden is complex -- net als het ontmantelen van een bom. Knip een draad door en er gebeurt niets, knip een andere door en de bom kan ontploffen. We moeten de juiste stap zien te blokkeren en daar dan een medicijn voor ontwikkelen.
Until recently, we for the most part have been cutting wires and hoping for the best. But now we've got together a diverse group of people -- medics, biologists, geneticists, chemists, physicists, engineers and mathematicians. And together, we've managed to identify a critical step in the process and are now testing a new class of drugs which would specifically block this step and stop the disease.
Tot voor kort hebben we vooral draden doorgeknipt en er maar het beste van gehoopt. Maar nu hebben we een gevarieerde groep mensen bij elkaar -- medici, biologen, genetici, chemici, fysici, ingenieurs en wiskundigen. Samen hebben we een cruciale stap in het proces ontdekt en testen we nu een nieuw soort medicijn dat specifiek deze stap blokkeert en de ziekte tot stilstand brengt.
Now let me show you some of our latest results. No one outside of our lab has seen these yet. Let's look at some videos of what happened when we tested these new drugs in worms. So these are healthy worms, and you can see they're moving around normally. These worms, on the other hand, have protein molecules sticking together inside them -- like humans with Alzheimer's. And you can see they're clearly sick. But if we give our new drugs to these worms at an early stage, then we see that they're healthy, and they live a normal lifespan. This is just an initial positive result, but research like this shows us that Alzheimer's is a disease that we can understand and we can cure.
Ik laat jullie wat van onze laatste resultaten zien. Buiten ons lab heeft niemand deze nog gezien. Laten we wat video's bekijken van wormen waar we deze medicijnen op getest hebben. Dit zijn gezonde wormen en je ziet dat ze zich normaal voortbewegen. Maar deze wormen hebben proteïnemoleculen die aan elkaar plakken -- zoals mensen met Alzheimer. Je kan goed zien dat ze ziek zijn. Maar als we ons nieuwe medicijn in een vroeg stadium aan deze wormen geven, dan zien we dat ze gezond blijven en een normale levensverwachting hebben. Dit is maar een eerste positief resultaat, maar uit zulk onderzoek blijkt dat Alzheimer een ziekte is die we kunnen doorgronden en genezen.
After 114 years of waiting, there's finally real hope for what can be achieved in the next 10 or 20 years. But to grow that hope, to finally beat Alzheimer's, we need help. This isn't about scientists like me -- it's about you. We need you to raise awareness that Alzheimer's is a disease and that if we try, we can beat it. In the case of other diseases, patients and their families have led the charge for more research and put pressure on governments, the pharmaceutical industry, scientists and regulators. That was essential for advancing treatment for HIV in the late 1980s. Today, we see that same drive to beat cancer. But Alzheimer's patients are often unable to speak up for themselves. And their families, the hidden victims, caring for their loved ones night and day, are often too worn out to go out and advocate for change. So, it really is down to you. Alzheimer's isn't, for the most part, a genetic disease. Everyone with a brain is at risk. Today, there are 40 million patients like Auguste, who can't create the change they need for themselves. Help speak up for them, and help demand a cure.
Na 114 jaar wachten, bestaat er nu hoop voor wat bereikt kan worden in de komende 10 of 20 jaar. Om deze hoop te laten groeien en Alzheimer te verslaan, hebben we hulp nodig. Het gaat niet om wetenschappers als ik -- het gaat om jullie. We moeten bewustwording kweken dat Alzheimer een ziekte is, die we kunnen genezen, als we het maar proberen. Bij andere ziekten hebben patiënten en hun families aangedrongen op meer onderzoek; druk uitgeoefend op regeringen, de farmaceutische industrie, wetenschappers en regulerende instanties. Dat was einde jaren 80 doorslaggevend voor nieuwe behandelingen voor HIV. Nu zien we diezelfde druk om kanker te genezen. Maar patiënten met Alzheimer kunnen vaak niet voor zichzelf opkomen. Terwijl de familie, verborgen slachtoffers die dag en nacht voor geliefden zorgen, vaak te uitgeput zijn om ook nog voor verandering te pleiten. Het komt dus op jullie aan. Alzheimer is, grotendeels, geen genetische ziekte. Iedereen met hersenen loopt een risico. Nu zijn er 40 miljoen patiënten zoals Auguste, die zelf de noodzakelijke verandering niet teweeg kunnen brengen. Help door ze een stem te geven en een geneesmiddel te eisen.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)