Το 1901, μια γυναίκα ονόματι Αουγκούστε οδηγήθηκε σε ένα άσυλο στην Φρανκφούρτη. Η Αουγκούστε παραληρούσε και δεν θυμόταν ούτε τις πιο βασικές λεπτομέρειες της ζωής της Ο γιατρός της λεγόταν Αλοΐς και δεν ήξερε πώς να την βοηθήσει, αλλά την παρακολουθούσε, μέχρι που, δυστυχώς, πέθανε το 1906. Μετά τον θάνατό της, ο Αλοΐς της έκανε αυτοψία και εντόπισε περίεργες πλάκες και αλλοιώσεις στον εγκέφαλο της που όμοιες τους δεν είχε ξαναδεί.
In the year 1901, a woman called Auguste was taken to a medical asylum in Frankfurt. Auguste was delusional and couldn't remember even the most basic details of her life. Her doctor was called Alois. Alois didn't know how to help Auguste, but he watched over her until, sadly, she passed away in 1906. After she died, Alois performed an autopsy and found strange plaques and tangles in Auguste's brain -- the likes of which he'd never seen before.
Και το πιο περίεργο από όλα είναι ότι εάν η Αουγκούστε ζούσε στις μέρες μας, δεν θα μπορούσαμε να την βοηθήσουμε περισσότερο απ' όσο ο Αλοΐς τότε, αν και έχουν περάσει 114 χρόνια. Ο Αλοΐς ήταν ο Δρ. Αλοΐς Αλτσχάιμερ. Και η Αουγκούστε Ντέτερ ήταν η πρώτη ασθενής που διαγνώσθηκε με αυτό που σήμερα αποκαλούμε Αλτσχάιμερ. Από το 1901 η ιατρική έχει εξελιχθεί πολύ. Έχουμε ανακαλύψει αντιβιοτικά και εμβόλια κατά των λοιμώξεων, πολλές θεραπείες για τον καρκίνο, αντιρετροϊκά για τον ιό του AIDS, στατίνες για τα καρδιακά προβλήματα και άλλα πολλά. Αλλά, ουσιαστικά, δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου στο θέμα του Αλτσχάιμερ.
Now here's the even more striking thing. If Auguste had instead been alive today, we could offer her no more help than Alois was able to 114 years ago. Alois was Dr. Alois Alzheimer. And Auguste Deter was the first patient to be diagnosed with what we now call Alzheimer's disease. Since 1901, medicine has advanced greatly. We've discovered antibiotics and vaccines to protect us from infections, many treatments for cancer, antiretrovirals for HIV, statins for heart disease and much more. But we've made essentially no progress at all in treating Alzheimer's disease.
Ανήκω σε μία ομάδα επιστημόνων που αναζητά την θεραπεία του Αλτσχάιμερ, πάνω από μια δεκαετία. Κι έτσι, το σκέφτομαι συνέχεια. Σήμερα, 40 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από Αλτσχάιμερ. Αλλά, μέχρι το 2050, θα πάσχουν 150 εκατομμύρια, και, επί την ευκαιρία, ίσως να πάσχετε κι εσείς. Εάν ελπίζετε πως θα ζήσετε μέχρι τα 85 και άνω, έχετε πιθανότητες σχεδόν 1 προς 2 να νοσήσετε. Δηλαδή, είναι πιθανό να περάσετε τα γεράματά σας είτε πάσχοντας από Αλτσχάιμερ είτε φροντίζοντας κάποιον φίλο ή συγγενή που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Μόνο στις ΗΠΑ, το κόστος νοσηλείας του Αλτσχάιμερ είναι 200 δις το χρόνο. 1 στα 5 δολάρια για την περίθαλψη πάνε για το Αλτσχάιμερ. Είναι πλέον η πιο ακριβή ασθένεια και το κόστος θα πενταπλασιαστεί μέχρι το 2050,
I'm part of a team of scientists who has been working to find a cure for Alzheimer's for over a decade. So I think about this all the time. Alzheimer's now affects 40 million people worldwide. But by 2050, it will affect 150 million people -- which, by the way, will include many of you. If you're hoping to live to be 85 or older, your chance of getting Alzheimer's will be almost one in two. In other words, odds are you'll spend your golden years either suffering from Alzheimer's or helping to look after a friend or loved one with Alzheimer's. Already in the United States alone, Alzheimer's care costs 200 billion dollars every year. One out of every five Medicare dollars get spent on Alzheimer's. It is today the most expensive disease, and costs are projected to increase fivefold by 2050,
καθώς γερνά η γενιά του baby boom. Μπορεί να ξαφνιαστείτε αλλά, για να το πω απλά, το Αλτσχάιμερ είναι από τις βασικές ιατρικές και κοινωνικές προκλήσεις μας. Αλλά, δεν έχουμε κάνει πολλά για να το αντιμετωπίσουμε. Σήμερα, από τις 10 κυριότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, το Αλτσχάιμερ είναι η μόνη που δεν μπορεί να προληφθεί, να θεραπευτεί ή ακόμη να αντιμετωπιστεί. Ξέρουμε λιγότερα για τη νόσο του Αλτσχάιμερ απ' ό,τι για άλλες γιατί έχουμε αφιερώσει λιγότερο χρόνο και χρήμα για την έρευνά της. Οι ΗΠΑ ξοδεύουν δεκαπλάσια χρήματα ετησίως για την έρευνα του καρκίνου απ' ό,τι του Αλτσχάιμερ, παρόλο που το Αλτσχάιμερ μας κοστίζει περισσότερο
as the baby boomer generation ages. It may surprise you that, put simply, Alzheimer's is one of the biggest medical and social challenges of our generation. But we've done relatively little to address it. Today, of the top 10 causes of death worldwide, Alzheimer's is the only one we cannot prevent, cure or even slow down. We understand less about the science of Alzheimer's than other diseases because we've invested less time and money into researching it. The US government spends 10 times more every year on cancer research than on Alzheimer's despite the fact that Alzheimer's costs us more
και προκαλεί ανάλογο αριθμό ετήσιων θανάτων με τον καρκίνο. Η έλλειψη πόρων προκύπτει από έναν ακόμη βασικότερο λόγο: την έλλειψη ενημέρωσης. Γιατί, κακώς, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι το Αλτσχάιμερ είναι ασθένεια και μάλιστα θεραπεύσιμη. Αυτά τα 114 χρόνια, όλοι, μαζί και οι επιστήμονες, μπερδεύαμε το Αλτσχάιμερ με τα γηρατειά. Θεωρούσαμε την απώλεια μνήμης ως λογικό και αναπόσπαστο κομμάτι του γήρατος. Αρκεί όμως να κοιτάξουμε έναν υγιή εγκέφαλο σε σύγκριση με εκείνον ενός ασθενή με Αλτσχάιμερ, για να καταλάβουμε την φυσική βλάβη που προκαλεί η ασθένεια. Πέρα από σοβαρή απώλεια μνήμης και πνευματικών ικανοτήτων, το Αλτσχάιμερ προκαλεί βλάβες στον εγκέφαλο,
and causes a similar number of deaths each year as cancer. The lack of resources stems from a more fundamental cause: a lack of awareness. Because here's what few people know but everyone should: Alzheimer's is a disease, and we can cure it. For most of the past 114 years, everyone, including scientists, mistakenly confused Alzheimer's with aging. We thought that becoming senile was a normal and inevitable part of getting old. But we only have to look at a picture of a healthy aged brain compared to the brain of an Alzheimer's patient to see the real physical damage caused by this disease. As well as triggering severe loss of memory and mental abilities, the damage to the brain caused by Alzheimer's
μειώνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, και είναι πάντα θανατηφόρο. Θυμηθείτε τα παράξενα ευρήματα του Δρ. Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο της Αουγκούστε πριν έναν αιώνα. Τόσο καιρό, δεν ξέραμε πολλά για αυτά. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι αποτελούνται από πρωτεϊνικά μόρια. Φανταστείτε ένα πρωτεϊνικό μόριο ως ένα κομμάτι εφημερίδας που κανονικά διπλώνει σαν ένα κομμάτι οριγκάμι. Υπάρχουν σημεία στο χαρτί που κολλάνε. Κι όταν διπλώνει κανονικά, αυτά τα σημεία βρίσκονται προς τα μέσα. Αλλά ενίοτε κάτι πάει στραβά και βρίσκονται προς τα έξω. Αυτό κάνει τα πρωτεϊνικά μόρια να κολλάνε μεταξύ τους, δημιουργώντας μάζες που γίνονται πλάκες και αλλοιώσεις.
significantly reduces life expectancy and is always fatal. Remember Dr. Alzheimer found strange plaques and tangles in Auguste's brain a century ago. For almost a century, we didn't know much about these. Today we know they're made from protein molecules. You can imagine a protein molecule as a piece of paper that normally folds into an elaborate piece of origami. There are spots on the paper that are sticky. And when it folds correctly, these sticky bits end up on the inside. But sometimes things go wrong, and some sticky bits are on the outside. This causes the protein molecules to stick to each other, forming clumps that eventually become large plaques and tangles.
Αυτό βλέπουμε στον εγκέφαλο των ασθενών. Την τελευταία δεκαετία στο Κέιμπριτζ προσπαθούμε να κατανοήσουμε αυτή την δυσλειτουργία. Υπάρχουν πολλά βήματα και η αναγνώριση του καθενός είναι δύσκολη. Είναι σαν να εξουδετερώνεις μια βόμβα. Κόβεις ένα καλώδιο χωρίς να συμβεί κάτι. Εάν όμως κόψεις άλλο, μπορεί να εκραγεί. Πρέπει να βρούμε το βήμα που πρέπει να μπλοκάρουμε,
That's what we see in the brains of Alzheimer's patients. We've spent the past 10 years at the University of Cambridge trying to understand how this malfunction works. There are many steps, and identifying which step to try to block is complex -- like defusing a bomb. Cutting one wire might do nothing. Cutting others might make the bomb explore. We have to find the right step to block,
και μετά να φτιάξουμε το κατάλληλο φάρμακο. Μέχρι πρόσφατα, κόβαμε καλώδια και ελπίζαμε για το καλύτερο. Αλλά, πλέον έχουμε συγκεντρώσει μια ομάδα ανθρώπων: γιατρούς, βιολόγους, γενετιστές, χημικούς, φυσικούς, μηχανικούς και μαθηματικούς. Όλοι μαζί καταφέραμε να εντοπίσουμε ένα βασικό βήμα στη διαδικασία και πλέον εξετάζουμε μια νέα κατηγορία φαρμάκων που το μπλοκάρουν
and then create a drug that does it. Until recently, we for the most part have been cutting wires and hoping for the best. But now we've got together a diverse group of people -- medics, biologists, geneticists, chemists, physicists, engineers and mathematicians. And together, we've managed to identify a critical step in the process and are now testing a new class of drugs which would specifically block this step
και σταματούν την νόσο. Επιτρέψτε μου τώρα να σας δείξω τα ευρήματά μας. Κανείς εκτός εργαστηρίου δεν τα έχει δει ακόμα. Ας δούμε τι συνέβη όταν δοκιμάσαμε αυτά τα φάρμακα σε σκουλήκια. Λοιπόν, αυτά είναι υγιή σκουλήκια. Και μπορείτε να δείτε πως κινούνται κανονικά. Αυτά τα σκουλήκια, όμως, έχουν πρωτεϊνικά μόρια που κολλάνε το ένα στο άλλο, όπως με τους ασθενείς του Αλτσχάιμερ. Βλέπετε καθαρά πως είναι άρρωστα. Όμως, εάν τους δώσουμε τα νέα μας φάρμακα σε ένα αρχικό στάδιο, θα δούμε πως είναι υγιή και έχουν κανονικό προσδόκιμο ζωής. Αυτό είναι μόνο ένα αρχικό θετικό αποτέλεσμα, αλλά παρόμοιες έρευνες
and stop the disease. Now let me show you some of our latest results. No one outside of our lab has seen these yet. Let's look at some videos of what happened when we tested these new drugs in worms. So these are healthy worms, and you can see they're moving around normally. These worms, on the other hand, have protein molecules sticking together inside them -- like humans with Alzheimer's. And you can see they're clearly sick. But if we give our new drugs to these worms at an early stage, then we see that they're healthy, and they live a normal lifespan. This is just an initial positive result, but research like this
μας δείχνουν πως κατανοούμε το Αλτσχάιμερ και μπορούμε να το θεραπεύσουμε. Μετά από 114 χρόνια αναμονής, υπάρχει επιτέλους ελπίδα ότι μπορούμε να καταφέρουμε κάτι τα επόμενα 10 ή 20 χρόνια. Αλλά για να ελπίζουμε ότι θα νικήσουμε το Αλτσχάιμερ, χρειαζόμαστε βοήθεια. Όχι μόνο από επιστήμονες, σαν κι εμένα - αλλά και από εσάς. Πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο ότι είναι μία νόσος που μπορούμε να νικήσουμε, εάν προσπαθήσουμε. Σε άλλες νόσους, οι ασθενείς και οι οικογένειές τους ζητούν κι άλλη έρευνα και πιέζουν κυβερνήσεις, φαρμακοβιομηχανίες, επιστήμονες και ρυθμιστές. Αυτό ήταν απαραίτητο για την εξέλιξη της θεραπείας του AIDS στα τέλη του '80. Σήμερα, βλέπουμε το ίδιο με τον καρκίνο. Όμως οι ασθενείς του Αλτσχάιμερ αδυνατούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Οι οικογένειες τους, τα άγνωστα θύματα που φροντίζουν διαρκώς τους αγαπημένους τους συχνά είναι εξαντλημένες για να ζητήσουν αλλαγή. Επομένως, εξαρτάται από εσάς. Το Αλτσχάιμερ, επί το πλείστον, δεν είναι κληρονομική νόσος. Όποιος έχει εγκέφαλο, κινδυνεύει από αυτό. Σήμερα, υπάρχουν 40 εκατομμύρια ασθενείς όπως η Αουγκούστε, που αδυνατούν να πραγματοποιήσουν την απαραίτητη αλλαγή. Βοηθήστε τους να ακουστούν.
shows us that Alzheimer's is a disease that we can understand and we can cure. After 114 years of waiting, there's finally real hope for what can be achieved in the next 10 or 20 years. But to grow that hope, to finally beat Alzheimer's, we need help. This isn't about scientists like me -- it's about you. We need you to raise awareness that Alzheimer's is a disease and that if we try, we can beat it. In the case of other diseases, patients and their families have led the charge for more research and put pressure on governments, the pharmaceutical industry, scientists and regulators. That was essential for advancing treatment for HIV in the late 1980s. Today, we see that same drive to beat cancer. But Alzheimer's patients are often unable to speak up for themselves. And their families, the hidden victims, caring for their loved ones night and day, are often too worn out to go out and advocate for change. So, it really is down to you. Alzheimer's isn't, for the most part, a genetic disease. Everyone with a brain is at risk. Today, there are 40 million patients like Auguste, who can't create the change they need for themselves. Help speak up for them,
Βοηθήστε τους να απαιτήσουν θεραπεία.
and help demand a cure.
Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)