Οι φοιτητές μου συχνά με ρωτούν: "Τι είναι η κοινωνιολογία;" Και τους λέω: "Είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι διαμορφώνονται από πράγματα που δεν βλέπουν." Και η απάντηση είναι: "Λοιπόν, πως μπορώ να γίνω κοινωνιολόγος; Πως μπορώ να κατανοήσω αυτές τις αόρατες δυνάμεις;" Κι εγώ λέω: "Ενσυναίσθηση. Ξεκίνα από την ενσυναίσθηση. Το όλο θέμα ξεκινά από την ενσυναίσθηση. Βγες από τον εαυτό σου και μπες στη θέση ενός άλλου ανθρώπου."
My students often ask me, "What is sociology?" And I tell them it's the study of the way in which human beings are shaped by things that they don't see. And they say, "So, how can I be a sociologist? How can I understand those invisible forces?" And I say, "Empathy. Start with empathy. It all begins with empathy. Take yourself out of your shoes, put yourself into the shoes of another person."
Σ' αυτό το σημείο θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Λοιπόν, φαντάζομαι τη ζωή μου σε μια υποθετική κατάσταση: εκατό χρόνια πριν, η Κίνα ήταν το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο και οι Κινέζοι ήρθαν στις ΗΠΑ σε αναζήτηση κάρβουνου και το βρήκαν, και, μάλιστα, βρήκαν μεγάλες ποσότητες εδώ ακριβώς. Και πολύ γρήγορα, άρχισαν να μεταφέρουν αυτό το κάρβουνο με πλοία, τον ένα τόνο μετά τον άλλον, βαγόνι το βαγόνι, καραβιά την καραβιά, πίσω στην Κίνα και σ' άλλα μέρη, σ' όλο τον κόσμο. Και απέκτησαν μυθικά πλούτη μ' αυτή την πρακτική. Και έχτισαν υπέροχες πόλεις ενεργειακά τροφοδοτούμενες από εκείνο το κάρβουνο. Και εδώ πίσω, στις ΗΠΑ, βιώσαμε οικονομική απόγνωση, ένδεια. Αυτή ήταν η κατάσταση που είδα. Είδα ανθρώπους να πασχίζουν να επιβιώσουν χωρίς να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί. Και, μετά, έκανα στον εαυτό μου την ερώτηση. Είπα: "Πως είναι δυνατόν να είμαστε τόσο φτωχοί εδώ στις ΗΠΑ, τη στιγμή που το κάρβουνο είναι μια τέτοια πηγή πλούτου, που φέρνει τόσα χρήματα;" Και συνειδητοποίησα ότι αυτό συνέβαινε επειδή οι Κινέζοι κέρδισαν -εδώ στις ΗΠΑ- την εύνοια μιας ολιγάριθμης άρχουσας τάξης, η οποία έκλεψε όλα αυτά τα χρήματα και όλον αυτό τον πλούτο, για λογαριασμό της. Και οι υπόλοιποι από εμάς, η συντριπτική πλειοψηφία, αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε. Και οι Κινέζοι έδωσαν σ' αυτή την ολιγάριθμη άρχουσα τάξη άφθονα πολεμικά όπλα και εξελιγμένη τεχνολογία για να διασφαλίσουν ότι άνθρωποι σαν εμένα δεν θα διατράνωναν την αντίθεσή τους σ' αυτή τη σχέση. Μήπως αυτό ακούγεται οικείο;
Here, I'll give you an example. So I imagine my life if, a hundred years ago, China had been the most powerful nation in the world and they came to the United States in search of coal. And they found it, and, in fact, they found lots of it right here. And pretty soon, they began shipping that coal, ton by ton, railcar by railcar, boatload by boatload, back to China and elsewhere around the world. And they got fabulously wealthy in doing so. And they built beautiful cities all powered on that coal. And back here in the United States, we saw economic despair, deprivation. This is what I saw. I saw people struggling to get by, not knowing what was what and what was next. And I asked myself the question: How is it possible that we could be so poor here in the United States, because coal is such a wealthy resource; it's so much money? And I realize: because the Chinese ingratiated themselves with a small ruling class here in the United States, who stole all of that money and all of that wealth for themselves. And the rest of us, the vast majority of us, struggle to get by. And the Chinese gave this small ruling elite loads of military weapons and sophisticated technology in order to ensure that people like me would not speak out against this relationship. Does this sound familiar?
Και έκαναν πράγματα όπως το να εκπαιδεύουν Αμερικανούς για να βοηθούν στην προστασία της εκμετάλλευσης του κάρβουνου. Και παντού υπήρχαν τα εμβλήματα των Κινέζων, παντού, μία διαρκής υπενθύμιση. Και πίσω στην Κίνα, τι λένε στην Κίνα; Τίποτα. Δεν μιλούν για εμάς. Δεν μιλούν για το κάρβουνο. Αν τους ρωτήσετε, θα πουν: "Λοιπόν, ξέρετε, το κάρβουνο, το χρειαζόμαστε το κάρβουνο. Δηλαδή, έλα τώρα, δεν πρόκειται να κλείσω το θερμοστάτη μου. Δεν μπορεί να το περιμένεις αυτό." Κι έτσι, θυμώνω, εκνευρίζομαι, και το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς συνηθισμένους ανθρώπους. Και αντιστεκόμαστε, και το πράγμα γίνεται πραγματικά άσχημο. Και οι Κινέζοι απαντούν μ' έναν πολύ απαίσιο τρόπο. Και πριν το καταλάβουμε, στέλνουν τα τεθωρακισμένα και μετά στέλνουν στρατεύματα και πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν και πρόκειται για μία πολύ, πολύ δύσκολη κατάσταση.
And they did things like train Americans to help protect the coal. And everywhere, there were symbols of the Chinese -- everywhere, a constant reminder. And back in China, what do they say in China? Nothing! They don't talk about us. They don't talk about the coal. If you ask them, they'll say, "Well, you know, we need the coal. I mean, come on, I'm not going to turn down my thermostat. You can't expect that." And so, I get angry, and I get pissed, as do lots of average people. And we fight back, and it gets really ugly. And the Chinese respond in a very ugly way. And before we know it, they send in the tanks and they send in the troops. And lots of people are dying. And it's a very, very difficult situation.
Μπορείτε να φανταστείτε πως θα νιώθατε, αν ήσασταν στη θέση μου; Μπορείτε να φανταστείτε ότι βγαίνετε έξω απ' αυτό το κτίριο και βλέπετε ένα τανκ να στέκεται απ' έξω ή ένα φορτηγό γεμάτο στρατιώτες; Απλώς, φανταστείτε πως θα νιώθατε. Γιατί γνωρίζετε γιατί βρίσκονται εδώ και τι κάνουν εδώ. Και, απλώς, νιώθετε την οργή, νιώθετε το φόβο. Εάν το μπορείτε, αυτό είναι ενσυναίσθηση - αυτό είναι ενσυναίσθηση. Έχετε βγει από τους εαυτούς σας και έχετε μπει στη θέση μου. Και πρέπει να το νιώσετε αυτό.
Can you imagine what you would feel if you were in my shoes? Can you imagine walking out of this building and seeing a tank sitting out there, or a truck full of soldiers? Just imagine what you would feel, because you know why they're here; you know what they're doing here. And you just feel the anger and you feel the fear. If you can, that's empathy. That's empathy. You've left your shoes, and you've stood in mine. And you've got to feel that.
Εντάξει, λοιπόν, αυτή είναι η προθέρμανση. Αυτή είναι η προθέρμανση. Τώρα πρόκειται να κάνουμε το πραγματικό ριζοσπαστικό πείραμα. Λοιπόν, για το υπόλοιπο της ομιλίας μου, αυτό που θέλω να κάνετε είναι να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση ενός συνηθισμένου Άραβα μουσουλμάνου που ζει στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα, στο Ιράκ. Και, για να σας βοηθήσω: θα μπορούσατε να είστε ένα μέλος αυτής της μεσοαστικής οικογένειας στη Βαγδάτη - (ΚΕΙΜΕΝΟ: θα μπορούσατε να είστε εσείς) και αυτό που θέλετε είναι το καλύτερο για τα παιδιά σας. Θέλετε τα παιδιά σας να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Και παρακολουθείτε τα νέα, δίνετε προσοχή, διαβάζετε εφημερίδα, πηγαίνετε στο καφενείο με τους φίλους σας και διαβάζετε εφημερίδες απ' όλο τον κόσμο. Και, ακόμα, μερικές φορές βλέπετε δορυφορική: το CNN από τις ΗΠΑ. Έτσι, έχετε μια αίσθηση για το τι σκέπτονται οι Αμερικάνοι. Αλλά, στ' αλήθεια, απλώς θέλετε μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό σας. Αυτό θέλετε. Είστε ένας μουσουλμάνος Άραβας που ζει στο Ιράκ. Θέλετε μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό σας.
OK, so that's the warm-up. That's the warm-up. Now we're going to have the real radical experiment. So, for the remainder of my talk, what I want you to do is put yourselves in the shoes of an ordinary Arab Muslim living in the Middle East -- in particular, in Iraq. And so to help you, perhaps you're a member of this middle-class family in Baghdad. What you want is the best for your kids. You want your kids to have a better life. And you watch the news, you pay attention. You read the newspaper, you go down to the coffee shop with your friends, you read the newspapers from around the world. Sometimes you even watch satellite, CNN, from the United States. You have a sense of what the Americans are thinking. But really, you just want a better life for yourself. That's what you want. You're Arab Muslim living in Iraq. You want a better life for yourself.
Εδώ, λοιπόν, αφήστε με να σας βοηθήσω. Αφήστε με να σας βοηθήσω σε κάποια πράγματα που μπορεί να σκέπτεστε. Πρώτον: αυτή η εισβολή στη χώρα σας αυτά τα τελευταία 20 χρόνια και, πιο πριν, το ενδιαφέρον που οι πάντες είχαν για τη χώρα σας -και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ- οφείλονται στο πετρέλαιο. Όλα έχουν να κάνουν με το πετρέλαιο: το γνωρίζετε, οι πάντες το γνωρίζουν. Οι άνθρωποι εδώ πίσω -στις ΗΠΑ- γνωρίζουν ότι όλα γίνονται για το πετρέλαιο. Είναι επειδή κάποιος άλλος έχει ένα σχέδιο για τους δικούς σας πόρους. Είναι οι δικοί σας πόροι, όχι κάποιου άλλου. Είναι η γη σας, οι πόροι σας. Κάποιος άλλος έχει ένα σχέδιο γι αυτά. Και ξέρετε γιατί κάποιοι έχουν ένα σχέδιο; Ξέρετε γιατί τα βλέμματά τους είναι καρφωμένα σ' αυτά; Γιατί έχουν ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα που εξαρτάται από αυτό το πετρέλαιο - ξένο πετρέλαιο, πετρέλαιο από άλλα μέρη του κόσμου που δεν κατέχουν.
So here, let me help you. Let me help you with some things that you might be thinking. Number one: this incursion into your land these past 20 years and before -- the reason anyone is interested in your land, and particularly the United States, is oil. It's all about oil; you know that, everybody knows that. People back in the United States know it's about oil. It's because somebody else has a design for your resource. It's your resource -- it's not somebody else's. It's your land; it's your resource. Somebody else has a design for it. And you know why they have a design? You know why they have their eyes set on it? Because they have an entire economic system that's dependent on that oil -- foreign oil, oil from other parts of the world that they don't own.
Και τι άλλο σκέπτεστε γι' αυτούς τους ανθρώπους; Οι Αμερικανοί; Είναι πλούσιοι. Ελάτε τώρα! Ζουν σε μεγάλα σπίτια, έχουν μεγάλα αμάξια, όλοι τους έχουν ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια, είναι χαρούμενοι. Τα σκέπτεστε αυτά. Φυσικά, δεν είναι αληθινά, αλλά είναι η εντύπωση από τα ΜΜΕ, και αυτό, περίπου, λαμβάνετε εσείς. Και έχουν μεγάλες πόλεις και όλες οι πόλεις είναι εξαρτημένες από το πετρέλαιο. Και πίσω στην πατρίδα, τι βλέπετε; Φτώχεια, απόγνωση, μόχθος. Κοιτάξτε, δεν ζείτε σε μια πλούσια χώρα. Εδώ είναι Ιράκ. Αυτό βλέπετε. Βλέπετε ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Εννοώ ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα: υπάρχει πολλή φτώχεια. Και νιώθετε κάτι σχετικά μ' αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχέδια για τους πόρους σας, κι εσείς βλέπετε αυτό; (ΚΕΙΜΕΝΟ: Παγκόσμια Στρατιωτική Αυτοκρατορία)
And what else do you think about these people? The Americans, they're rich. Come on, they live in big houses, they have big cars. They all have blond hair, blue eyes. They're happy. You think that. It's not true, of course, but that's the media impression. And that's what you get. And they have big cities, and the cities are all dependent on oil. And back home, what do you see? Poverty, despair, struggle. Look, you don't live in a wealthy country. I mean -- this is Iraq. This is what you see. You see people struggling to get by. It's not easy; you see a lot of poverty. And you feel something about this. These people have designs for your resource, and this is what you see?
Αυτό είναι κάτι άλλο, για το οποίο μιλάτε - οι Αμερικανοί δε μιλούν γι αυτό, εσείς όμως μιλάτε. Υπάρχει αυτό το πράγμα, η στρατιωτικοποίηση του κόσμου, και είναι κεντραρισμένο στις ΗΠΑ, ακριβώς. Και οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για τις μισές σχεδόν από τις παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες - το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού! Και το νιώθετε, το βλέπετε κάθε μέρα. Είναι μέρος της ζωής σας. Και μιλάτε γι' αυτό με τους φίλους σας. Διαβάζετε γι' αυτό. Και, παλιά, όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν στην εξουσία, οι Αμερικανοί δε νοιάζονταν για τα εγκλήματά του. Όταν έριχνε δηλητηριώδη αέρια στους Κούρδους και στο Ιράν, δε νοιάζονταν γι' αυτό. Όταν όμως διακυβεύτηκε το πετρέλαιο, ξαφνικά, με κάποιο τρόπο, το πράγμα απέκτησε σημασία. Και βλέπετε και κάτι άλλο: οι Ηνωμένες Πολιτείες, το κέντρο της δημοκρατίας παγκόσμια, δε φαίνεται πραγματικά να υποστηρίζουν τις δημοκρατικές χώρες παντού στον κόσμο. Υπάρχουν πολλές χώρες, πετρελαιοπαραγωγές χώρες, που δεν είναι πολύ δημοκρατικές, αλλά υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Αυτό είναι παράξενο.
Something else you see that you talk about -- Americans don't talk about this, but you do -- there's this thing, this militarization of the world, and it's centered right in the United States. And the United States is responsible for almost one half of the world's military spending. Four percent of the world's population! And you feel it; you see it every day. It's part of your life. And you talk about it with your friends. You read about it. And back when Saddam Hussein was in power, the Americans didn't care about his crimes. When he was gassing the Kurds and gassing Iran, they didn't care about it. When oil was at stake, somehow, suddenly, things mattered. And what you see, something else: the United States, the hub of democracy around the world -- they don't seem to really be supporting democratic countries all around the world. There are a lot of countries, oil-producing countries, that aren't very democratic, but supported by the United States. That's odd.
Ώ, αυτές οι εισβολές, αυτοί οι δύο πόλεμοι, τα 10 χρόνια κυρώσεων, τα οκτώ χρόνια κατοχής, η στρατιωτική βία που εξαπολύθηκε κατά του λαού σας, οι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι πολιτών: όλα εξαιτίας του πετρελαίου. Δεν μπορείτε να μη το σκέπτεστε αυτό. Μιλάτε γι αυτό. Βρίσκεται πάντα μέσα στα μυαλά σας, στο προσκήνιο. Λέτε: "Πως είναι δυνατόν;" Και αυτός ο άνδρας είναι ο κάθε άνδρας: ο παππούς σας, ο θείος σας, ο πατέρας σας, ο γιος σας, ο γείτονάς σας, ο καθηγητής σας, ο μαθητής σας. Κάποτε υπήρχε μια ζωή χαρούμενη κι ευτυχισμένη και ξαφνικά υπάρχει πόνος και δυστυχία. Οι πάντες στην πατρίδα σας έχουν έρθει σε επαφή με τη βία, την αιματοχυσία, τον πόνο, τον τρόμο. Οι πάντες. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στην πατρίδα σας, που να έχει μείνει ανέπαφος.
Oh -- these incursions, these two wars, the 10 years of sanctions, the eight years of occupation, the insurgency that's been unleashed on your people, the tens of thousands, the hundreds of thousands of civilian deaths? All because of oil. You can't help but think that. You talk about it. It's in the forefront of your mind, always. You say, "How is that possible?" And this man, he's everyman -- your grandfather, your uncle, your father, your son, your neighbor, your professor, your student. Once a life of happiness and joy and suddenly, pain and sorrow. Everyone in your country has been touched by the violence, the bloodshed, the pain, the horror -- everybody. Not a single person in your country has not been touched.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. (ΚΕΙΜΕΝΟ: εισβολείς) Υπάρχει κάτι άλλο σχετικά μ' αυτούς τους ανθρώπους, τους Αμερικανούς που βρίσκονται εκεί. Υπάρχει κάτι άλλο σχετικά μ' αυτούς που το βλέπετε - οι ίδιοι δεν βλέπουν τους εαυτούς τους. Και τι βλέπετε; Είναι χριστιανοί. Είναι χριστιανοί. Λατρεύουν το Θεό των χριστιανών, έχουν σταυρούς, έχουν μαζί τους τη Βίβλο. Επάνω στις Βίβλους τους υπάρχουν μικρά διακριτικά που γράφουν "Στρατός των ΗΠΑ". Και οι ηγέτες τους, οι ηγέτες τους: πριν στείλουν τους γιους και τις κόρες τους να πολεμήσουν στη χώρα σας -και γνωρίζετε το λόγο- πριν τους ξεπροβοδίσουν πηγαίνουν σε μια χριστιανική εκκλησία, και προσεύχονται στο Θεό τους και ζητούν προστασία και καθοδήγηση απ' αυτόν το Θεό. Γιατί; Λοιπόν, προφανώς, με σκοπό όταν άνθρωποι πεθαίνουν στον πόλεμο, αυτοί να είναι μουσουλμάνοι, να είναι Ιρακινοί - όχι Αμερικανοί. Δεν θέλετε να πεθάνουν Αμερικανοί. Ας είναι προστατευμένα τα στρατεύματά μας. Και νιώθετε κάτι σχετικά μ' αυτό, φυσικά και νιώθετε κάτι. Και τα στρατεύματα κάνουν θαυμάσια πράγματα. Διαβάζετε γι' αυτά, ακούτε γι' αυτά. Είναι εκεί για να χτίσουν σχολεία και να βοηθήσουν τους ανθρώπους και αυτό θέλουν να κάνουν. Κάνουν θαυμάσια πράγματα αλλά, επίσης, κάνουν και τα άσχημα πράγματα και δεν μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά.
But there's something else. There's something else about these people, these Americans who are there. There's something else about them that you see that they don't see themselves. And what do you see? They're Christians! They're Christians. They worship the Christian God, they have crosses, they carry Bibles. Their Bibles have a little insignia that says "US Army" on them. And their leaders, their leaders: before they send their sons and daughters off to war in your country -- and you know the reason -- before they send them off, they go to a Christian church, and they pray to their Christian God, and they ask for protection and guidance from that god. Why? Well, obviously, when people die in the war, they are Muslims, they are Iraqis -- they're not Americans. You don't want Americans to die -- "Protect Our Troops." And you feel something about that -- of course you do. And they do wonderful things. You read about it, you hear about it. They're there to build schools and help people. That's what they want to do. They do wonderful things, but they also do the bad things,
Κι αυτός ο τύπος: έχετε ένα τύπο σαν τον αντιστράτηγο Γουίλιαμ Μπόικιν. Εννοώ ότι εδώ υπάρχει ένας τύπος που λέει ότι ο Θεός σας είναι ψεύτικος Θεός. Ο Θεός σας είναι ένα είδωλο, ο δικός του Θεός είναι ο αληθινός. Η λύση στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα μ' αυτόν, είναι να σας προσηλυτίσει όλους στο Χριστιανισμό - απλώς, ξεφορτωθείτε τη θρησκεία σας. Και το γνωρίζετε αυτό. Οι Αμερικανοί δε διαβάζουν γι' αυτόν τον τύπο. Δε γνωρίζουν τίποτα γι' αυτόν, αλλά εσείς γνωρίζετε. Και το διαδίδετε. Διαδίδετε τα λόγια του γύρω σας. Εννοώ ότι αυτό είναι κάτι σοβαρό. Ήταν ένας από τους κύριους διοικητές στη δεύτερη εισβολή στο Ιράκ. Και σκέπτεστε: "Θεέ μου, αν αυτός ο τύπος το λέει αυτό, τότε όλοι οι στρατιώτες πρέπει να το λένε αυτό." Και, αυτή η λέξη, εδώ: Ο Τζορτζ Μπους αποκάλεσε αυτό τον πόλεμο "σταυροφορία". Φίλε μου, οι Αμερικανοί το βλέπουν έτσι: "Ώ, σταυροφορία. Τι είν' αυτό; Δεν ξέρω." Εσείς ξέρετε τι σημαίνει. Είναι ένας ιερός πόλεμος κατά των μουσουλμάνων. (ΚΕΙΜΕΝΟ: σταυροφορία: μια εκστρατεία πολέμου με θρησκευτική υποστήριξη ...για την επανάκτηση ιερών εδαφών ...κυρίως εναντίων μουσουλμάνων) Παρατηρήστε, εισβάλετε, υποτάξτε τους, πάρτε τους πόρους τους. Αν δεν υποταχθούν, σκοτώστε τους. Να, με τι έχουμε να κάνουμε. Και σκέπτεστε: "Θεέ μου, αυτοί οι χριστιανοί έρχονται να μας σκοτώσουν." Αυτό είναι τρομακτικό. Νιώθετε τρόμο. Φυσικά και νιώθετε τρόμο.
and you can't tell the difference. And this guy, you get a guy like Lt. Gen. William Boykin. Here's a guy who says that your god is a false god. Your god's an idol; his god is the true god. The solution to the problem in the Middle East, according to him, is to convert you all to Christianity -- just get rid of your religion. And you know that. Americans don't read about this guy. They don't know anything about him, but you do. You pass it around. You pass his words around. I mean, this is serious. You're afraid. He was one of the leading commanders in the second invasion of Iraq. And you're thinking, "My God, if this guy is saying that, then all the soldiers must be saying that." And this word here -- George Bush called this war a crusade. Man, the Americans, they're just like, "Ah, crusade. Whatever. I don't know what that means." You know what it means -- it's a holy war against Muslims. Look, invade, subdue them, take their resources. If they won't submit, kill them. That's what this is about. And you're thinking, "My God, these Christians are coming to kill us." This is frightening. You feel frightened. Of course you feel frightened.
Και, αυτός ο άνθρωπος, ο Τέρι Τζόουνς: Θέλω να πω ότι εδώ έχουμε έναν τύπο που θέλει να κάψει Κοράνια. Και οι Αμερικανοί λένε: "Ώ, είναι ένας χοντροκέφαλος. Είναι ένας πρώην διευθυντής ξενοδοχείου, έχει τρεις ντουζίνες μέλη στην εκκλησία του." Γελάνε μαζί του. Εσείς δε γελάτε μαζί του. Γιατί, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο, όλα τα κομμάτια ταιριάζουν. Εννοώ, φυσικά, πως έτσι βλέπουν τα πράγματα οι Αμερικανοί, οπότε, οι άνθρωποι σ' όλη τη Μέση Ανατολή, όχι μόνο στη χώρα σας, διαμαρτύρονται. "Θέλει να κάψει το Κοράνι, το ιερό μας βιβλίο. Αυτοί οι χριστιανοί, ποιοι είναι αυτοί οι χριστιανοί; Είναι τόσο πονηροί, τόσο κακοί - να τι θέλουν να κάνουν." Αυτό θα σκεφτείς αν είσαι ένας Άραβας μουσουλμάνος, ένας Ιρακινός. Φυσικά και θα το σκέπτεστε αυτό.
And this man, Terry Jones: I mean here's a guy who wants to burn Qurans, right? And the Americans: "Ah, he's a knucklehead. He's a former hotel manager; he's got three dozen members of his church ..." They laugh him off. You don't laugh him off, because in the context of everything else, all the pieces fit. Of course this is how Americans think. So people all over the Middle East, not just in your country, are protesting. "He wants to burn Qurans, our holy book. These Christians -- who are these Christians? They're so evil, they're so mean -- this is what they're about?" This is what you're thinking as an Arab Muslim, as an Iraqi. Of course you're going to think this.
Και μετά ο εξάδελφος σας λέει: "Έ, ξάδερφε, δες αυτόν τον ιστότοπο. Πρέπει να το δεις αυτό - Βιβλικό Στρατόπεδο Εκπαίδευσης. Αυτοί οι χριστιανοί είναι τρελοί. Εκπαιδεύουν τα μικρά παιδιά τους, για να γίνουν φαντάροι για το Χριστό. Και παίρνουν αυτά τα μικρά παιδιά και τα βάζουν να κάνουν αυτές τις ασκήσεις μέχρι να τα μάθουν πως να λένε "Κύριε, ναι, κύριε" και πως να εκτοξεύουν χειροβομβίδες, να φροντίζουν και να συντηρούν όπλα και άλλα τέτοια. Και, για πήγαινε στον ιστότοπο. Γράφει "Στρατός των ΗΠΑ" επάνω του, ακριβώς. Θέλω να πω, αυτοί οι χριστιανοί, είναι τρελοί. Πώς γίνεται να το κάνουν αυτό στα μικρά παιδιά τους;" Και διαβάζετε αυτά που υπάρχουν στον ιστότοπο. Και, φυσικά, πίσω στις ΗΠΑ, οι χριστιανοί (ή οποιοσδήποτε άλλος) λένε: "Ώ, αυτή είναι μια μικρή, μικροσκοπική, εκκλησία στη μέση του πουθενά." Εσείς δεν το γνωρίζετε αυτό. Για εσάς, είναι σαν όλους τους χριστιανούς. Υπάρχει παντού στον Παγκόσμιο Ιστό: Βιβλικό Στρατόπεδο Εκπαίδευσης. Και δείτε κι αυτό: ακόμη, διδάσκουν τα παιδιά τους... τα εκπαιδεύουν με τον τρόπο που εκπαιδεύονται οι πεζοναύτες των ΗΠΑ. Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον. Και σας φοβίζει, σας τρομάζει.
And then your cousin says, "Hey coz, check out this website. You've got to see this -- Bible Boot Camp. These Christians are nuts! They're training their little kids to be soldiers for Jesus. They take little kids and run them through these things till they teach them how to say, 'Sir! Yes, sir!' and things like 'grenade toss' and 'weapons care and maintenance.' And go to the website -- it says 'US Army' right on it. I mean, these Christians, they're nuts. How can they do this to their little kids?" And you're reading this website. And of course, Christians in the United States, or anybody, says, "This is some little church in the middle of nowhere." You don't know that. For you, this is like, all Christians. It's all over the Web: "Bible Boot Camp." And look at this. They even teach their kids -- they train them in the same way the US Marines train. Isn't that interesting. And it scares you, and it frightens you.
Κι έτσι, υπάρχουν αυτοί οι τύποι, τους βλέπετε. Όπως καταλαβαίνετε, εγώ, ο Σαμ Ρίτσαρντς, γνωρίζω ποιοι είναι οι τύποι αυτοί. Είναι οι μαθητές μου, οι φίλοι μου. Ξέρω τι σκέπτονται. Εσείς δεν ξέρετε. Όταν τους βλέπετε, σημαίνουν κάτι διαφορετικό, σημαίνουν κάτι διαφορετικό. Αυτό σημαίνουν για εσάς. (ΚΕΙΜΕΝΟ: Χριστιανοί Εισβολείς) Δεν το βλέπουμε μ' αυτόν τον τρόπο στις ΗΠΑ, αλλά εσείς το βλέπετε μ' αυτόν τον τρόπο. Εδώ είμαστε λοιπόν. Ασφαλώς, κάνετε λάθος. Κάνετε γενικεύσεις. Είναι λάθος. Δεν καταλαβαίνετε τους Αμερικανούς. Δεν είναι μια χριστιανική εισβολή. Δε βρισκόμαστε εκεί μόνο για το πετρέλαιο. Είμαστε εκεί για πολλούς λόγους. Το καταλάβατε λάθος. Σας διέφυγε το νόημα. Και, φυσικά, οι περισσότεροι από εσάς δεν υποστηρίζουν την εισβολή, δεν υποστηρίζουν τους θανάτους Αμερικανών, δεν υποστηρίζουν τους τρομοκράτες. Ασφαλώς και δεν τα υποστηρίζετε αυτά. Πολύ λίγοι άνθρωποι κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλά μερικοί από εσάς τα υποστηρίζουν. Και αυτή είναι μια άποψη. Εντάξει, λοιπόν, να τι θα κάνουμε τώρα.
So these guys, you see them. You see, I, Sam Richards -- I know who these guys are. They're my students, my friends; I know what they're thinking. You don't know. When you see them, they're something else. They're something else. That's what they are to you. We don't see it that way in the United States, but you see it that way. So here. Of course, you've got it wrong. You're generalizing. It's wrong. You don't understand the Americans. It's not a Christian invasion. We're not just there for oil; we're there for lots of reasons. You have it wrong. You've missed it. And of course, most of you don't support the insurgency; you don't support killing Americans; you don't support the terrorists. Of course you don't. Very few people do. But -- some of you do. And this is a perspective. OK. So now, here's what we're going to do.
Βγείτε από την κατάσταση όπου βρίσκεστε τώρα και επιστρέψτε στη φυσιολογική κατάστασή σας. Κι έτσι, όλοι είμαστε πίσω στην αίθουσα αυτή, εντάξει. Τώρα έρχεται το ριζοσπαστικό πείραμα. Λοιπόν, είμαστε όλοι πίσω στην πατρίδα. Να μια φωτογραφία: Αυτή η γυναίκα. Φίλε μου, τη νιώθω. Τη νιώθω. Είναι η αδερφή μου, η γυναίκα μου, η ξαδέρφη μου, η γειτόνισσά μου. Είναι οποιαδήποτε απ' αυτές για μένα. Αυτοί οι τύποι που στέκονται εκεί. Οι πάντες σ' αυτή τη φωτογραφία. Το νιώθω αυτό που συμβαίνει στη φωτογραφία, φίλε μου. Να, λοιπόν, τι θέλω να κάνετε.
Step outside of your shoes that you're in right now, and step back into your normal shoes. So everyone's back in the room. OK? Now here comes the radical experiment. So we're all back home. This photo: this woman -- man, I feel her. I feel her. She's my sister, my wife, my cousin, my neighbor. She's anybody to me. These guys standing there, everybody in the photo -- I feel this photo, man. So here's what I want you to do.
Ας γυρίσουμε πίσω στο πρώτο μου παράδειγμα με τους Κινέζους. Λοιπόν, θέλω να επιστρέψετε σ' αυτό. Λοιπόν, όλα έχουν να κάνουν με το κάρβουνο, και οι Κινέζοι βρίσκονται εδώ, στις ΗΠΑ. Και αυτό που θέλω να κάνετε είναι να τη φανταστείτε σαν μια Κινέζα που παραλαμβάνει μια Κινεζική σημαία, επειδή ο αγαπημένος της σκοτώθηκε στην Αμερική, στην Εξέγερση του Κάρβουνου. Και οι στρατιώτες είναι Κινέζοι και όλοι οι άλλοι είναι Κινέζοι. Σαν Αμερικανός, πως νιώθεις σχετικά μ' αυτή τη φωτογραφία; Τι σκέπτεσαι γι' αυτή τη σκηνή;
Let's go back to my first example, of the Chinese. I want you to go there. It's all about coal, and the Chinese are here in the United States. What I want you to do is picture her as a Chinese woman receiving a Chinese flag because her loved one has died in America in the coal uprising. And the soldiers are Chinese, and everybody else is Chinese. As an American, how do you feel about this picture? What do you think about that scene?
Εντάξει, προσπαθήστε το εξής. Δείξ' το ξανά. Αυτή εδώ είναι η σκηνή. Είναι στην Αμερική, Αμερικανοί στρατιώτες, μια Αμερικανίδα που έχασε τον αγαπημένο της στη Μέση Ανατολή - στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν. Τώρα, μπείτε στη θέση, γυρίστε πίσω στη θέση ενός μουσουλμάνου Άραβα που ζει στο Ιράκ. Τι νιώθετε και τι σκέπτεστε γι' αυτή τη φωτογραφία, γι' αυτή τη γυναίκα;
OK, try this. Bring it back. This is the scene here. It's an American, American soldiers, American woman who lost her loved one in the Middle East, in Iraq or Afghanistan. Now, put yourself in the shoes, go back to the shoes of an Arab Muslim living in Iraq. What are you feeling and thinking about this photo, about this woman?
Εντάξει. Παρακολουθήστε με προσεκτικά τώρα, γιατί παίρνω ένα μεγάλο ρίσκο σ' αυτό το σημείο. Λοιπόν, θα σας προσκαλέσω να πάρετε ένα ρίσκο μαζί μου. Αυτοί οι κύριοι εδώ, είναι εισβολείς. Συνελήφθησαν από Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ προσπαθούσαν να σκοτώσουν Αμερικανούς πολίτες. Και ίσως και να το πέτυχαν. Ίσως να το πέτυχαν. Μπείτε στη θέση των Αμερικανών που τους συνέλαβαν. Μπορείτε να νιώσετε την οργή; Μπορείτε να νιώσετε ότι, απλώς, θέλεις να πιάσεις αυτούς τους τύπους και να τους καρυδώσεις; Μπορείτε να μπείτε σ' αυτή την κατάσταση; Δεν πρέπει να είναι και πολύ δύσκολο. Απλώς, ...δεν υπάρχουν λόγια. Τώρα, μπείτε στη θέση τους. Είναι κτηνώδεις δολοφόνοι ή αμυνόμενοι πατριώτες; Ποιο απ' τα δυο; Μπορείτε να νιώσετε την οργή τους, το φόβο τους, τη λύσσα τους, γι' αυτό που έχει συμβεί στη χώρα τους; Μπορείτε να διανοηθείτε ότι, ίσως, ένας απ' αυτούς, το πρωί, έσκυψε πάνω απ' το παιδί του, το αγκάλιασε και είπε: "Αγάπη μου, θα γυρίσω αργότερα. Πάω να υπερασπιστώ την ελευθερία σας, τις ζωές σας. Βγαίνω έξω για να φροντίσω για όλους μας, για το μέλλον της χώρας μας." Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό; Μπορείτε να τον φανταστείτε να το λέει αυτό; Μπορείτε να μπείτε σ' αυτή τη θέση; Τι νομίζετε ότι νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Λοιπόν, αυτό είναι ενσυναίσθηση. Επίσης, είναι κατανόηση.
OK, now follow me on this, because I'm taking a big risk here. And so I'm going to invite you to take a risk with me. These gentlemen here, they're insurgents. They were caught by the American soldiers, trying to kill Americans. And maybe they succeeded. Maybe they succeeded. Put yourself in the shoes of the Americans who caught them. Can you feel the rage? Can you feel that you just want to take these guys and wring their necks? Can you go there? It shouldn't be that difficult. You just -- oh, man. Now, put yourself in their shoes. Are they brutal killers or patriotic defenders? Which one? Can you feel their anger, their fear, their rage at what has happened in their country? Can you imagine that maybe one of them, in the morning, bent down to their child and hugged their child and said, "Dear, I'll be back later. I'm going out to defend your freedom, your lives. I'm going out to look out for us, the future of our country." Can you imagine that? Can you imagine saying that? Can you go there? What do you think they're feeling? You see, that's empathy. It's also understanding.
Τώρα, μπορεί να ρωτήσετε: "Όλα καλά Σαμ, αλλά γιατί το κάνεις αυτό το πράγμα; Γιατί απ' όλα τα παραδείγματα, να διαλέξεις αυτό;" Κι εγώ λέω, επειδή ...επειδή. Έχετε το δικαίωμα να μισείτε αυτούς τους ανθρώπους. Απλώς, έχετε το δικαίωμα να τους μισείτε μέχρι το μεδούλι. Και αν μπορέσω να σας κάνω να μπείτε στη θέση τους και να τους νιώσετε για λίγο, για πολύ λίγο, τότε, φανταστείτε το είδος της κοινωνιολογικής ανάλυσης που μπορείτε να κάνετε σε όλες τις άλλες πλευρές της ζωής σας. Μπορείτε να προχωρήσετε πολύ, όταν χρειάζεται να καταλάβετε αυτόν τον άνθρωπο που πηγαίνει με 60 χιλιόμετρα την ώρα στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας, ή τον έφηβο γιο σας, ή τον γείτονά σας που σας ενοχλεί, κόβοντας το γρασίδι του κήπου του τα κυριακάτικα πρωινά. Μπορείτε να προχωρήσετε τόσο πολύ, σε οποιαδήποτε περίπτωση. Και αυτό είναι που λέω στους μαθητές μου: βγείτε έξω από τον μικροσκοπικό, ασήμαντο κόσμο σας. Μπείτε μέσα στον μικροσκοπικό, ασήμαντο κόσμο κάποιου άλλου. Και, μετά, κάντε το ξανά και ξανά και ξανά. Και, ξαφνικά, όλοι αυτοί οι μικροσκοπικοί, ασήμαντοι κόσμοι συγκεντρώνονται σ' αυτό το πολυσύνθετο δίκτυο. Και χτίζουν έναν μεγάλο, πολυσύνθετο κόσμο. Και, ξαφνικά, χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά. Τα πάντα έχουν αλλάξει. Τα πάντα στη ζωή σου έχουν αλλάξει. Και αυτό, φυσικά, είναι το όλο ζήτημα. (ΚΕΙΜΕΝΟ: Ενώ τίποτα δεν είναι ευκολότερο απ' το να καταγγείλεις τον κακοποιό, τίποτα δεν είναι δυσκολότερο απ' το να τον καταλάβεις, Φιοντόρ Ντοστογιέφκι)
[understand] Now, you might ask, "OK, Sam, so why do you do this sort of thing? Why would you use this example of all examples?" And I say, because. You're allowed to hate these people. You're allowed to just hate them with every fiber of your being. And if I can get you to step into their shoes and walk an inch -- one tiny inch -- then imagine the kind of sociological analysis that you can do in all other aspects of your life. You can walk a mile when it comes to understanding why that person's driving 40 miles per hour in the passing lane; or your teenage son; or your neighbor who annoys you by cutting his lawn on Sunday mornings. Whatever it is, you can go so far. And this is what I tell my students: step outside of your tiny, little world. Step inside of the tiny, little world of somebody else. And then do it again and do it again and do it again. And suddenly, all these tiny, little worlds, they come together in this complex web. And they build a big, complex world. And suddenly, without realizing it, you're seeing the world differently. Everything has changed. Everything in your life has changed. And that's, of course, what this is about.
Να ασχοληθούμε με τις ζωές άλλων ανθρώπων, με άλλες οπτικές. Να αφουγκραστούμε τους άλλους ανθρώπους, να διαφωτιστούμε. Δεν δηλώνω ότι υποστηρίζω τους τρομοκράτες στο Ιράκ, αλλά σαν κοινωνιολόγος, αυτό που λέω είναι ότι τους κατανοώ. Και τώρα ίσως -ίσως- το κάνετε κι εσείς.
Attend to other lives, other visions. Listen to other people, enlighten ourselves. I'm not saying that I support the terrorists in Iraq. But as a sociologist, what I am saying is: I understand. And now perhaps -- perhaps -- you do, too.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)