Sovint els meus alumnes em demanen, "Què és la sociologia?" I jo els dic, "És l'estudi de la manera com les persones es formen idees sobre coses que no es veuen". I ells diuen, "Llavors, com puc convertir-me en sociòleg? Com puc entendre aquestes forçes invisibles? I jo responc, "Empatia. Comença per l'empatia. Tot comença amb l'empatia. Posar-se en la pell d'un altre, posa't en la pell d'una altra persona."
My students often ask me, "What is sociology?" And I tell them it's the study of the way in which human beings are shaped by things that they don't see. And they say, "So, how can I be a sociologist? How can I understand those invisible forces?" And I say, "Empathy. Start with empathy. It all begins with empathy. Take yourself out of your shoes, put yourself into the shoes of another person."
Doncs, us posaré un exemple. Imagino la meva vida, com si fos cent anys enrere Xina era el país més poderós del món i vingueren als Estats Units buscant carbó, i el varen trobar, i de fet, en trobàren grans quantitats aquí mateix. I ràpidament començaren a transportar aquest carbó, tona per tona omplint vagó rere vagó, vaixell rere vaixell, de tornada a la Xina i a altres bandes del món. I així es varen fer fabulosament rics. I varen construir belles ciutats tot impulsat per aquest carbó. I per aquí en els Estats Units, veiérem la desesperació econòmica, la privació. Això és el que jo vaig veure. Vaig veure gent lluitant per sobreviure, sense saber què passaria en el futur. I aleshores em vaig demanar. Em dic, "Com és possible que poguem ser tan pobres aquí en els Estats Units, si el carbó és un recurs tan ric, que dona tants doblers?" I em vaig adonar, que els xinesos s'havien integrat amb una petita classe d'elit aquí als Estats Units que varen robar tots aquests diners i riquesa per a ells mateixos. Mentre la resta de nosaltres, la inmensa majoria de nosaltres, lluitem per sobreviure. I els xinesos donaren a aquesta petita elit dirigent un munt d'armes militars i tecnologia sosfisticada per assegurar-se que la gent com jo no parlarien en contra d'aquesta relació. Us sona familiar?
Here, I'll give you an example. So I imagine my life if, a hundred years ago, China had been the most powerful nation in the world and they came to the United States in search of coal. And they found it, and, in fact, they found lots of it right here. And pretty soon, they began shipping that coal, ton by ton, railcar by railcar, boatload by boatload, back to China and elsewhere around the world. And they got fabulously wealthy in doing so. And they built beautiful cities all powered on that coal. And back here in the United States, we saw economic despair, deprivation. This is what I saw. I saw people struggling to get by, not knowing what was what and what was next. And I asked myself the question: How is it possible that we could be so poor here in the United States, because coal is such a wealthy resource; it's so much money? And I realize: because the Chinese ingratiated themselves with a small ruling class here in the United States, who stole all of that money and all of that wealth for themselves. And the rest of us, the vast majority of us, struggle to get by. And the Chinese gave this small ruling elite loads of military weapons and sophisticated technology in order to ensure that people like me would not speak out against this relationship. Does this sound familiar?
I varen fer coses com entrenar els americans per ajudar a protegir aquest carbó. I per tot arreu hi havia símbols dels xinesos, per tot arreu, un recordatori constant. I allá per la Xina, què diuen a la Xina? Res. No parlen de nosaltres. No demanen sobre el carbó. Si els demaneu, us diran, "Bé, això del carbó, ens fa falta. Vull dir, vinga, no baixaré el meu termostat. No es pot esperar això!" Aleshores m'enfado, i m'emprenyo, igual que molta gent normal. I ens defensem, i la cosa es posa molt lletja. I els xinesos responen d'una manera molt lletja. I abans d'adonar-nos, ells envien els tancs i llavors les tropes, i molta gent mor. i es converteix en una situació molt difícil.
And they did things like train Americans to help protect the coal. And everywhere, there were symbols of the Chinese -- everywhere, a constant reminder. And back in China, what do they say in China? Nothing! They don't talk about us. They don't talk about the coal. If you ask them, they'll say, "Well, you know, we need the coal. I mean, come on, I'm not going to turn down my thermostat. You can't expect that." And so, I get angry, and I get pissed, as do lots of average people. And we fight back, and it gets really ugly. And the Chinese respond in a very ugly way. And before we know it, they send in the tanks and they send in the troops. And lots of people are dying. And it's a very, very difficult situation.
Podeu imaginar-vos com us sentiríeu si estiguéssiu en la seva pell? Us podeu imaginar sortir d'aquest edifici i trobar-vos un tanc aparcat afora o un camió plè de soldats? Imagineu com us sentiríeu. Perque sabeu per què són aquí, i sabeu què hi fan aquí. I sentiu rabia i sentiu por. Si podeu, això és l'empatia, l'empatia. Us heu posat en la meva pell. I cal que ho sentiu.
Can you imagine what you would feel if you were in my shoes? Can you imagine walking out of this building and seeing a tank sitting out there, or a truck full of soldiers? Just imagine what you would feel, because you know why they're here; you know what they're doing here. And you just feel the anger and you feel the fear. If you can, that's empathy. That's empathy. You've left your shoes, and you've stood in mine. And you've got to feel that.
D'acord, doncs això és el preescalfament. És el preescalfament. Ara farem l'experiment radical de debó. Per tant durant la resta de la meva xerrada, el que vull que feu és posar-vos en la pell d'un musulmà normal que viu a l'Orient Mitjà en concret, a l'Iraq. i per ajudar-vos, potser sou membres d'aquesta família de classe mitjana a Bagdad i l'únic que voleu és el millor pels vostres infants. Voleu que els vostres nins tinguin una vida millor. i mireu les noticies, us fixeu, llegiu els diaris, baixeu a prendre un cafè amb els vostres amics, i llegiu els diaris de tot el món. I a vegades inclús mireu la televisió per satèl.lit. La CNN dels Estats Units. Per tant teniu una idea sobre el que pensen els americans. Però en realitat l'únic que voleu és una vida millor. Això és el que voleu. Sou musulmans àrabs vivint a Iraq. Voleu una vida millor.
OK, so that's the warm-up. That's the warm-up. Now we're going to have the real radical experiment. So, for the remainder of my talk, what I want you to do is put yourselves in the shoes of an ordinary Arab Muslim living in the Middle East -- in particular, in Iraq. And so to help you, perhaps you're a member of this middle-class family in Baghdad. What you want is the best for your kids. You want your kids to have a better life. And you watch the news, you pay attention. You read the newspaper, you go down to the coffee shop with your friends, you read the newspapers from around the world. Sometimes you even watch satellite, CNN, from the United States. You have a sense of what the Americans are thinking. But really, you just want a better life for yourself. That's what you want. You're Arab Muslim living in Iraq. You want a better life for yourself.
Doncs, deixeu que us ajudi Deixeu que us ajudi amb un parell de coses que potser esteu pensant. Número 1: aquesta incursió a la vosta terra aquests darrers 20 anys, i abans, la raò que a algú li interessi la vostra terra, i en particular els Estats Units, és el petroli. Tos es tracta de petroli; vosaltres ho sabeu, tothom ho sap. La gent aquí als Estats Units sap que es tracta del petroli. És perque qualcu altre té un pla per al vostre recurs. És el vostre recurs, no de ningú més. És la vostra terra, és el vostre recurs. Algú té un pla per la seva utilització. I sabeu per què tenen un pla? Sabeu per què s'hi han fixat? Perque ells tenen un sistema econòmic sencer que depèn d'aquest petroli, petroli estranger, petroli d'altres bandes del món, llocs que no són seus.
So here, let me help you. Let me help you with some things that you might be thinking. Number one: this incursion into your land these past 20 years and before -- the reason anyone is interested in your land, and particularly the United States, is oil. It's all about oil; you know that, everybody knows that. People back in the United States know it's about oil. It's because somebody else has a design for your resource. It's your resource -- it's not somebody else's. It's your land; it's your resource. Somebody else has a design for it. And you know why they have a design? You know why they have their eyes set on it? Because they have an entire economic system that's dependent on that oil -- foreign oil, oil from other parts of the world that they don't own.
I què més en penseu d'aquesta gent? Els americans, ells són rics. Viuen en cases molt grans, tenen cotxos grossos, tots tenen pèl ros, ulls blaus, són feliços. Penseu això. No és la veritat és clar, però és la impressió que donen els mitjàns, i és el que rebs. I tenen grans ciutats, i les ciutats totes depenen del petroli. I a ca nostra, què veiem? Pobresa, desesperació, lluita. Escolteu, no viviu en un país ric. Això es Iraq. Això és el que veieu. Veieu la gent lluitant per a tirar endavant. Vull dir, no és fàcil; veieu molta pobresa. I sentiu qualque cosa al respecte. Aquesta gent té plans per el vostre recurs, i això és el que veieu?
And what else do you think about these people? The Americans, they're rich. Come on, they live in big houses, they have big cars. They all have blond hair, blue eyes. They're happy. You think that. It's not true, of course, but that's the media impression. And that's what you get. And they have big cities, and the cities are all dependent on oil. And back home, what do you see? Poverty, despair, struggle. Look, you don't live in a wealthy country. I mean -- this is Iraq. This is what you see. You see people struggling to get by. It's not easy; you see a lot of poverty. And you feel something about this. These people have designs for your resource, and this is what you see?
Un altre cosa que veieu i en parleu; els american no en parlen d'això, però vosaltres si. Hi ha una cosa, la militarització del món, i està centrada just als Estats Units. I els Estats Units, és responsable de més de la meitat de les despeses militars del món, un 4% de la població del món. I vosaltres ho sentiu, ho veieu cada dia. Forma part de la vostra vida. I en parleu amb els vostres amics. Llegiu sobre aixó. I fa temps, quan Saddam Hussein tenia el poder, als americans no els importava gaire els seus crims. Quan llençava gas als Kurds i als Iranis no els importava gens. Però quan es tractava del petroli, de qualque forma, de cop i volta es varen interessar. I el que es veu és un altre cosa; que els Estats Units centre de la democràcia del món, no pareixen estar realment donant suport als països democràtics de tot el món. Hi ha un munt de països, països productors de petroli que no són massa democràtics però que tenen el suport dels Estats Units És estrany.
Something else you see that you talk about -- Americans don't talk about this, but you do -- there's this thing, this militarization of the world, and it's centered right in the United States. And the United States is responsible for almost one half of the world's military spending. Four percent of the world's population! And you feel it; you see it every day. It's part of your life. And you talk about it with your friends. You read about it. And back when Saddam Hussein was in power, the Americans didn't care about his crimes. When he was gassing the Kurds and gassing Iran, they didn't care about it. When oil was at stake, somehow, suddenly, things mattered. And what you see, something else: the United States, the hub of democracy around the world -- they don't seem to really be supporting democratic countries all around the world. There are a lot of countries, oil-producing countries, that aren't very democratic, but supported by the United States. That's odd.
Ah, aquestes incursions, aquestes dues guerres, els 10 anys de sancions, els 8 anys d'ocupació, la insurgència que s'ha desencadenat els centenars de milers de morts civils, tot pel petroli. No podeu evitar pensar això. En parleu. Està sempre en els vostres pensaments. I us dieu, "Com és possible?" I aquest senyor, és un senyor quasevol, el vostre avi, el vostre oncle, el vostre pare, el vostre fill, el vostre veï, el vostre mestre, el vostre alumne. Tot d'una una vida d'alegria i felicitat, es converteix en una de dolor i tristesa. Tothom en el vostre país ha estat tocat per la violència, el vessament de sang, el dolor, l'horror, tothom. No queda ningú en el vostre país sense tocar.
Oh -- these incursions, these two wars, the 10 years of sanctions, the eight years of occupation, the insurgency that's been unleashed on your people, the tens of thousands, the hundreds of thousands of civilian deaths? All because of oil. You can't help but think that. You talk about it. It's in the forefront of your mind, always. You say, "How is that possible?" And this man, he's everyman -- your grandfather, your uncle, your father, your son, your neighbor, your professor, your student. Once a life of happiness and joy and suddenly, pain and sorrow. Everyone in your country has been touched by the violence, the bloodshed, the pain, the horror -- everybody. Not a single person in your country has not been touched.
Però encara hi ha un altre cosa. Hi ha un altre cosa respecte aquesta gent, aquests americans que són allà. Hi ha un altre cosa d'ells que vosaltres podeu veure, però ells no. I què és? Ells són cristians. Són cristians. Ells adoren al déu dels cristians, tenen creus, porten la Bíblia. Les seves Bíblies duen una petita insígnia que diu "Exèrcit dels EEUU". I els seus líders, els seus líders: abans d'enviar els seus fills i filles a la guerra al vostre país, i en sabeu la raó, abans d'enviar-los, van a una església cristiana, i resen al seu déu cristià, demanant protecció i orientació d'aquell déu. Per què? Doncs, obviament, quan la gent mor en la guerra, són musulmans, són iraquians -- no són americans. I vosaltres no voleu que morin americans. Protegir les nostres tropes. I vosaltres sentiu qualque cosa al respecte, és clar que sí. I fan coses meravelloses. LLegiu sobre això, escolteu coses sobre això. Ells estan allà per construir escoles i ajudar la gent, i és això el que volen fer. I fan coses meravelloses, però també fan coses dolentes, i vosaltres no sabeu la diferència.
But there's something else. There's something else about these people, these Americans who are there. There's something else about them that you see that they don't see themselves. And what do you see? They're Christians! They're Christians. They worship the Christian God, they have crosses, they carry Bibles. Their Bibles have a little insignia that says "US Army" on them. And their leaders, their leaders: before they send their sons and daughters off to war in your country -- and you know the reason -- before they send them off, they go to a Christian church, and they pray to their Christian God, and they ask for protection and guidance from that god. Why? Well, obviously, when people die in the war, they are Muslims, they are Iraqis -- they're not Americans. You don't want Americans to die -- "Protect Our Troops." And you feel something about that -- of course you do. And they do wonderful things. You read about it, you hear about it. They're there to build schools and help people. That's what they want to do. They do wonderful things, but they also do the bad things,
Hi ha un home, un tal tinent William Boykin. Vull dir, aquí hi ha un tipus que diu que el vostre déu és un déu fals. El vostre déu només és un ídol, el seu déu és el déu de veres. La solució al problema a l'Orient Mitjà, segons ell, és que us convertiu tots al cristianisme, simplement desfer-se de la vostra religió. I ho sabeu. Els americans no llegeixen sobre aquest home. No saben res d'ell, però vosaltres sí. Ho difoneu. Vosaltres difoneu les seves paraules. Vull dir que és greu. Va esser un dels comandants líders durant la segona invasió de l'Iraq. I vosaltres penseu "Jolín, si aquest tipus diu això, doncs segur que tots els soldats ho diuen." I aquesta paraula, George Bush va anomenar aquesta guerra una creuada. I els americans, diuen, "És clar, una creuada, Que importa? No ho sé." Però vosaltres sabeu el que significa això. És una guerra santa contra els musulmans. Mirar, envair, subjugar-los, agafar els seus recursos. I si no es sotmeten, matar-los. És això del que es tracte I vosaltres penseu, "Deu meu, aquests cristiàns ens venen a matar". Fa por. Vosaltres teniu por. És clar que teniu por.
and you can't tell the difference. And this guy, you get a guy like Lt. Gen. William Boykin. Here's a guy who says that your god is a false god. Your god's an idol; his god is the true god. The solution to the problem in the Middle East, according to him, is to convert you all to Christianity -- just get rid of your religion. And you know that. Americans don't read about this guy. They don't know anything about him, but you do. You pass it around. You pass his words around. I mean, this is serious. You're afraid. He was one of the leading commanders in the second invasion of Iraq. And you're thinking, "My God, if this guy is saying that, then all the soldiers must be saying that." And this word here -- George Bush called this war a crusade. Man, the Americans, they're just like, "Ah, crusade. Whatever. I don't know what that means." You know what it means -- it's a holy war against Muslims. Look, invade, subdue them, take their resources. If they won't submit, kill them. That's what this is about. And you're thinking, "My God, these Christians are coming to kill us." This is frightening. You feel frightened. Of course you feel frightened.
I aquest senyor, en Terry Jones: Vull dir, aqui hi ha un home que vol cremar Korans. I els americans: "No passa res, és un pobre ignorant." Abans va esser manager d'un hotel; té només 3 dotzenes de membres en la seva esglesia." I ells es reien d'ell però vosaltres nos vos rieu d'ell. Perque dins del contexte de tot l'altre, totes les peses encaixen. Vull dir, és clar, és la manera com el veuen els americans, axi doncs la gent de tot l'Orient Mitjà, no únicament del vostre país, protesta. "Aquest tipus vol cremar Korans, el nostre llibre sagrat. Aquests cristians, qui són aquests cristians? Són tan dolents, tan cruels, es això del que van." I vosaltres com a àrabs musulmans, com a iraquians. És normal que penseu així.
And this man, Terry Jones: I mean here's a guy who wants to burn Qurans, right? And the Americans: "Ah, he's a knucklehead. He's a former hotel manager; he's got three dozen members of his church ..." They laugh him off. You don't laugh him off, because in the context of everything else, all the pieces fit. Of course this is how Americans think. So people all over the Middle East, not just in your country, are protesting. "He wants to burn Qurans, our holy book. These Christians -- who are these Christians? They're so evil, they're so mean -- this is what they're about?" This is what you're thinking as an Arab Muslim, as an Iraqi. Of course you're going to think this.
Y llavors el vostre cosí diu, "Eh, mireu aquesta pàgina web. Heu de veure aquest campament de Bíblies. Aquests cristians están boijos. Entrenen els seus nins petits per fer-se soldats de Jesús. I agafan aquests nins i els fan passar per això fins que sapiguen dir "Sí senyor, sí", i coses com llençar una granada, i fer net i mantenir una arma. Aixi veieu la pàgina web. Hi diu "Exèrcit dels EEUU". Vull dir, aquests cristians, estàn biojos. Com els hi fan això als nens petits?". I vosaltres mireu la pàgina web. I és clar, els cristians als Estats Units, o qualsevol, diu, "Ai, es tracta només d'una església petitona a la quinta punyeta." Vosaltres no sabeu això. Per vosaltres, així és com son tots els cristians. Està per a tot arreu a internet, el campament de la bíblia. I mira això: fins i tot el ensenyen als seus nins, els entrenen de la mateixa forma que als Marines nord-americans. Això és interessant. I alhora us fa por.
And then your cousin says, "Hey coz, check out this website. You've got to see this -- Bible Boot Camp. These Christians are nuts! They're training their little kids to be soldiers for Jesus. They take little kids and run them through these things till they teach them how to say, 'Sir! Yes, sir!' and things like 'grenade toss' and 'weapons care and maintenance.' And go to the website -- it says 'US Army' right on it. I mean, these Christians, they're nuts. How can they do this to their little kids?" And you're reading this website. And of course, Christians in the United States, or anybody, says, "This is some little church in the middle of nowhere." You don't know that. For you, this is like, all Christians. It's all over the Web: "Bible Boot Camp." And look at this. They even teach their kids -- they train them in the same way the US Marines train. Isn't that interesting. And it scares you, and it frightens you.
Aquests tipus, els veieu. Perquè, jo, Sam Richards, jo se quí són aquests. Són els meus alumnes, amics meus. Sé en què estan pensant: "Vosaltres no sabeu." Quan els veieu, són una altra cosa, són una mica més. Això és el que són per vosaltres. Nosaltres no ho veiem aixó als Estats Units, però vosaltres ho veieu així. Doncs és aquí. on heu comès un error. Esteu generalitzant. És una equivocació. No els enteneu als americans. No es tracta d'una invasió cristiana. No són allà simplement per petroli, hi són per un munt de motius. Us heu equivocat. Heu badat. I és clar, la majoria de vosaltres doneu suport a la insurgència; no esteu d'acord amb la matança d'americans; no doneu suport als terroristes. Clar que no. Poca gent hi està d'acord. Però alguns sí. I això és una perspectiva. D'acord, ara farem el següent.
So these guys, you see them. You see, I, Sam Richards -- I know who these guys are. They're my students, my friends; I know what they're thinking. You don't know. When you see them, they're something else. They're something else. That's what they are to you. We don't see it that way in the United States, but you see it that way. So here. Of course, you've got it wrong. You're generalizing. It's wrong. You don't understand the Americans. It's not a Christian invasion. We're not just there for oil; we're there for lots of reasons. You have it wrong. You've missed it. And of course, most of you don't support the insurgency; you don't support killing Americans; you don't support the terrorists. Of course you don't. Very few people do. But -- some of you do. And this is a perspective. OK. So now, here's what we're going to do.
Heu de sortir una vegada més de la vostra pell i tornar dins la vostra pell normal. O sigui, tothom ha tornat a l'aula, d'acord. Ara vé l'experiment radical. Sóm a casa nostra. Aquesta foto, aquesta dona, home, la sento. La sento. És la meva germana, la meva dona, veïna, cosina. Ella és algú per a mi. Aquesta gent de peu, tothom de la foto. Sento aquesta foto. Aleshores, això és el que vull que feu.
Step outside of your shoes that you're in right now, and step back into your normal shoes. So everyone's back in the room. OK? Now here comes the radical experiment. So we're all back home. This photo: this woman -- man, I feel her. I feel her. She's my sister, my wife, my cousin, my neighbor. She's anybody to me. These guys standing there, everybody in the photo -- I feel this photo, man. So here's what I want you to do.
Torneu una altra vegada al meu primer exemple de la Xina. Doncs vull que hi aneu. Per tant, és tracta de carbó, i els xinesos estan als Estats Units. I el que vull és que us la imagineu com a una dona xinesa que rep una bandera xinesa perque qualcu a qui estimava ha mort a Amèrica durant la revolta pel carbó. I els soldats són xinesos, i tots els altres són xinesos. Com a americans, com us sentiu sobre aquesta foto? Què penseu d'aquesta escena?
Let's go back to my first example, of the Chinese. I want you to go there. It's all about coal, and the Chinese are here in the United States. What I want you to do is picture her as a Chinese woman receiving a Chinese flag because her loved one has died in America in the coal uprising. And the soldiers are Chinese, and everybody else is Chinese. As an American, how do you feel about this picture? What do you think about that scene?
D'acord, proveu això. Torna enrere. Aquesta és l'escena aquí. És un americà, soldats americans, Dona americana que va perdre el seu ésser estimat a l'Orient Mitjà, a Irak o Afganistan. Ara, canvieu de pell una altra vegada, i us poseu en la pell d'un àrab musulmà vivint a Iraq. Què sentiu i penseu sobre aquesta foto, sobre aquesta dona?
OK, try this. Bring it back. This is the scene here. It's an American, American soldiers, American woman who lost her loved one in the Middle East, in Iraq or Afghanistan. Now, put yourself in the shoes, go back to the shoes of an Arab Muslim living in Iraq. What are you feeling and thinking about this photo, about this woman?
D'acord. Seguiu-me perque estic arriscant-me molt aquí. i us convido a arriscar-vos amb mi. Aquests homes d'aquí, són insurgents. Varen esser detinguts per els soldats americans, mentre intentaven matar americans. I potser ho varen aconseguir. Potser varen tenir èxit. Canvieu de pell posant-vos en la dels americans que els varen agafar. Podeu sentir la rabia? Podeu sentir que el que voleu és agafar aquests tipus pel coll? Us podeu identificar? No hauria de ser tan difícil. Simplement, carai Ara poseu-vos en la seva pell. Són assasins brutals o defensors patriòtics? Quin dels dos? Podeu sentir la seva ira, la seva por, la seva ràbia sobre el que va passar al seu país? Us podeu imaginar que un d'ells de bon matí van ajupir-se per abraçar els seus fills i van dir "Amor, fins després. Surto a defensar la teva llibertat, la teva vida. Surto a valer pel nostre país, pel futur del nostre país." Us podeu imaginar això? Podeu imaginar dir això? Podeu comprendre això? En que penseu que senten? Veieu, això és empatia. És també la comprensió.
OK, now follow me on this, because I'm taking a big risk here. And so I'm going to invite you to take a risk with me. These gentlemen here, they're insurgents. They were caught by the American soldiers, trying to kill Americans. And maybe they succeeded. Maybe they succeeded. Put yourself in the shoes of the Americans who caught them. Can you feel the rage? Can you feel that you just want to take these guys and wring their necks? Can you go there? It shouldn't be that difficult. You just -- oh, man. Now, put yourself in their shoes. Are they brutal killers or patriotic defenders? Which one? Can you feel their anger, their fear, their rage at what has happened in their country? Can you imagine that maybe one of them, in the morning, bent down to their child and hugged their child and said, "Dear, I'll be back later. I'm going out to defend your freedom, your lives. I'm going out to look out for us, the future of our country." Can you imagine that? Can you imagine saying that? Can you go there? What do you think they're feeling? You see, that's empathy. It's also understanding.
Ara, potser us demaneu, D'acord, Sam, per què fas aquesta mena de coses? Per què utilitzes aquest exemple de tots els exemples? I dic, perque .... perque. Perque us està permès odiar aquesta gent. Només odiar-la amb cada molècula del vostre cos. I si puc aconseguir posar-vos a la seva pell i viure un moment, un segon, doncs imagineu la mena d'analisis sociològica que podeu fer amb tot els altres aspectes de la vostra vida? Podeu vivir un minut en la seva pell quan és tracte de comprendre per què aquella persona està conduint a 40 milles per hora en el carril ràpid, o el vostre fill adolescent, o el veí que et molesta quan talla la gespa els diumenges al matí. No importa el que sigui, pots fer-ho. I per tant el que dic als meus alumnes: és sortiu del vostre petit món. I entreu dins del petit món d'algú altre. I torneu a fer-ho una i altra vegada. Així que de sobte tots aquests petits móns, convergeixen en una complexa xarxa. I junts construireu un món gran, complex. I de cop i volta, sense adonar-vos-en, comenceu a veure el món d'una forma diferent. Tot canvia. Tot en la vostra vida canvia. I és tracta d'això, és clar.
[understand] Now, you might ask, "OK, Sam, so why do you do this sort of thing? Why would you use this example of all examples?" And I say, because. You're allowed to hate these people. You're allowed to just hate them with every fiber of your being. And if I can get you to step into their shoes and walk an inch -- one tiny inch -- then imagine the kind of sociological analysis that you can do in all other aspects of your life. You can walk a mile when it comes to understanding why that person's driving 40 miles per hour in the passing lane; or your teenage son; or your neighbor who annoys you by cutting his lawn on Sunday mornings. Whatever it is, you can go so far. And this is what I tell my students: step outside of your tiny, little world. Step inside of the tiny, little world of somebody else. And then do it again and do it again and do it again. And suddenly, all these tiny, little worlds, they come together in this complex web. And they build a big, complex world. And suddenly, without realizing it, you're seeing the world differently. Everything has changed. Everything in your life has changed. And that's, of course, what this is about.
Atendre altres vides, altres visions. Escoltar altra gent, il.luminar-nos. No vull dir que doni suport als terroristes d'Irak, però com a sociòleg, el que vull dir és que entenc. I ara, poster, potser, vosaltres també.
Attend to other lives, other visions. Listen to other people, enlighten ourselves. I'm not saying that I support the terrorists in Iraq. But as a sociologist, what I am saying is: I understand. And now perhaps -- perhaps -- you do, too.
Gràcies.
Thank you.
Aplaudiments
(Applause)