So when I do my job, people hate me. In fact, the better I do my job, the more people hate me. And no, I'm not a meter maid, and I'm not an undertaker. I am a progressive, lesbian talking head on Fox News.
Коли я виконую свою роботу, люди мене ненавидять. Взагалі то, що краще я роблю свою роботу, то більше люди мене ненавидять. Ні, ні, я не контролер платного паркування, і також не маю стосунку до поховального бюро. Я передовий телевізійний диктор-лесбіянка
(Applause)
на телеканалі Fox News. (Оплески)
So y'all heard that, right? Just to make sure, right? I am a gay talking head on Fox News. I am going to tell you how I do it, and the most important thing I've learned.
Чи правильно ви все почули? Просто хочу впевнитись. Так, я диктор-лесбіянка на Fox News. Я розповім вам, як я це роблю та яку найважливішу річ я зрозуміла.
So I go on television. I debate people who literally want to obliterate everything I believe in -- in some cases, who don't want me and people like me to even exist. It's sort of like Thanksgiving with your conservative uncle on steroids, with a live television audience of millions. It's totally almost just like that.
Я іду на телебачення. Я сперечаюсь із людьми, які буквально воліють знищити усе, з чого складається моя віра, та, у деяких випадках, з тими, кому бридка сама думка про існування мене та схожих на мене. Це немов День подяки з вашим консервативним дядьком, який сидить на стероїдах, у прямому ефірі з мільйонною аудиторією телеглядачів. Відчуття майже ті самі.
And that's just on air. The hate mail I get is unbelievable. Last week alone, I got 238 pieces of nasty email and more hate tweets than I can even count. I was called an idiot, a traitor, a scourge, a cunt and an ugly man, and that was just in one email.
Тільки це в прямому ефірі. Сповнені ненависті електронні листи, які я отримую, це щось неможливе. Лише минулого тижня я отримала 238 мерзенних листів та більше ганебних твітів, ніж я можу порахувати. Мене називали ідіоткою, зрадницею, нещастям, повією та бридким чоловіком, і все це лише в одному листі.
(Laughter)
(Сміх)
So what have I realized, being on the receiving end of all this ugliness? Well, my biggest takeaway is that for decades, we've been focused on political correctness, but what matters more is emotional correctness. Let me give you a small example. I don't care if you call me a dyke. I really don't. I care about two things. One, I care that you spell it right.
То що ж я зрозуміла, як адресат усіх цих бридких звернень? Мій найбільший висновок у тому, що протягом десятків років ми найбільше зважали на політкоректність, але емоційна коректність важливіша. Дозвольте дати невеличкий приклад. Мені байдуже, якщо ви назвете мене лесбіянкою, справді байдуже. Та мені не байдужі дві речі. Перша - вимовляйте це правильно.
(Laughter) (Applause)
(Сміх) (Оплески)
Just quick refresher, it's D-Y-K-E. You'd totally be surprised. And second, I don't care about the word, I care about how you use it. Are you being friendly? Are you just being naive? Or do you really want to hurt me personally?
Просто для нагадування - Л-Е-С-Б-І-Я-Н-К-А. Так, так, це слово пишеться саме так. По-друге, мені неважливе слово. Мені важливо, як ви його вживаєте. У дружньому контексті? Чи ви наївні? Чи ви справді хочете образити мене особисто?
Emotional correctness is the tone, the feeling, how we say what we say, the respect and compassion we show one another. And what I've realized is that political persuasion doesn't begin with ideas or facts or data. Political persuasion begins with being emotionally correct.
Емоційна коректність - це тон, відчуття, як ми говоримо те, що говоримо. Це повага та свівпереживання, які ми виявляємо один щодо одного. Я усвідомила, що політичні переконання не починаються з ідей, чи фактів або даних. Політичні переконання починаються з емоційної коректності.
So when I first went to go work at Fox News, true confession, I expected there to be marks in the carpet from all the knuckle-dragging. That, by the way, in case you're paying attention, is not emotionally correct. But liberals on my side, we can be self-righteous, we can be condescending, we can be dismissive of anyone who doesn't agree with us. In other words, we can be politically right but emotionally wrong. And incidentally, that means that people don't like us. Right?
Коли я почала працювати на телеканалі Fox News - кажу вам щиру правду! - мені аж в роті пекло, такі всі там були круті перці, чи, скоріше, вдавали з себе таких. До речі, якщо ви на це звертаєте увагу, це емоційно некоректно. Але ліберали на моєму боці, ми можемо бути лицемірами, можемо поводитись зверхньо, можемо принижувати тих, хто не згоден з нами. Іншими словами, ми можемо бути політично коректними, але емоційно некоректними. І отже, це означає, що люди нас не люблять. Правильно?
Now here's the kicker. Conservatives are really nice. I mean, not all of them, and not the ones who send me hate mail, but you would be surprised. Sean Hannity is one of the sweetest guys I've ever met. He spends his free time trying to fix up his staff on blind dates, and I know that if I ever had a problem, he would do anything he could to help. Now, I think Sean Hannity is 99 percent politically wrong, but his emotional correctness is strikingly impressive. And that's why people listen to him. Because you can't get anyone to agree with you if they don't even listen to you first. We spend so much time talking past each other and not enough time talking through our disagreements. And if we can start to find compassion for one another, then we have a shot at building common ground. It actually sounds really hokey to say it standing up here, but when you try to put it in practice, it's really powerful.
А зараз дещо несподіване. Консерватори дуже люб'язні. Маю на увазі, не всі з них, і не ті, хто присилає мені люті мейли, але ви здивуєтесь. Шон Генніті - один з наймиліших хлопців, яких я коли-небудь знала. Він проводить дозвілля, намагаючись справитись зі своїми проблемами на побаченнях всліпу. І я знаю, що якби колись в мене виникла проблема, він зробив би все, щоб допомогти мені. Гадаю, що Шон Генніті на 99 відсотків політично некоректний, але його емоційна коректність вражає, ось чому люди слухають його. Бо ви нікого не змусите погодитись із вами, якщо вони вас спершу не вислухають. Ми проводимо багато часу, розмовляючи одне з одним, та недостатньо часу у розмовах про наші незгоди, і якби ми змогли спробувати співпереживати одне одному, то ми б заклали цеглину для побудови спільного фундаменту. Власне, це звучить справді банально, говорити таке, стоячи тут, але коли ви спробуєте це застосувати на практиці, це дійсно має велику силу.
So someone who says they hate immigrants, I try to imagine how scared they must be that their community is changing from what they've always known. Or someone who says they don't like teachers' unions, I bet they're really devastated to see their kid's school going into the gutter, and they're just looking for someone to blame. Our challenge is to find the compassion for others that we want them to have for us. That is emotional correctness.
Тож коли хтось каже, що він ненавидить імігрантів, я намагаюсь уявити, наскільки вони мусять боятися, що їхня спільнота зміниться і буде не такою, як вони завжди її знали. Або коли хтось каже, що йому не подобаються союзи між вчителями, б'юсь об заклад, вони просто шоковані бачити, як школа їхньої дитини спускається в канаву, тож вони просто шукають, кого б засудити. Наша проблема в тому, щоб знайти співчуття до інших, яке ми б хотіли, щоб вони проявили до нас. Це емоційна коректність.
I'm not saying it's easy. An average of, like, 5.6 times per day I have to stop myself from responding to all of my hate mail with a flurry of vile profanities. This whole finding compassion and common ground with your enemies thing is kind of like a political-spiritual practice for me, and I ain't the Dalai Lama. I'm not perfect, but what I am is optimistic. Because I don't just get hate mail. I get a lot of really nice letters, lots of them. And one of my all-time favorites begins: "I am not a big fan of your political leanings or your sometimes tortured logic,
Я не кажу, що це легко. В середньому 5-6 разів на день я мушу стримувати себе, щоб не відповісти на всі ці люті мейли, сповнені бридкої лайки. Віднайти співчуття та спільний ґрунт з вашими ворогами - це для мене як політично-спіритуальна практика, та я не Далай-лама. Я не досконала, зате я оптимістична, тому що не тільки отримую мейли ненависті, але отримую і дуже багато милих листів, страх як багато. Один з моїх найулюбленіших починається так: "Я не великий прихильник ваших політичних поглядів чи вашої іноді викривленої логіки,
(Laughter)
but I'm a big fan of you as a person." Now this guy doesn't agree with me -- yet.
але я великий прихильник вас як особистості". Хоч цей хлопець геть зі мною не погоджується.
(Laughter)
(Сміх)
But he's listening -- not because of what I said, but because of how I said it. And somehow, even though we've never met, we've managed to form a connection. That's emotional correctness, and that's how we start the conversations that really lead to change.
Але він слухає, не через те, що я кажу, а через те, як я кажу, і, якимось чином, навіть, якщо ми ніколи не бачились, ми змогли встановити зв'язок. Це емоційна коректність, і так ми починаємо розмови, які справді ведуть до змін.
Thank you.
Дякую
(Applause)
(Оплески)