So when I do my job, people hate me. In fact, the better I do my job, the more people hate me. And no, I'm not a meter maid, and I'm not an undertaker. I am a progressive, lesbian talking head on Fox News.
När jag gör mitt jobb hatar folk mig. Faktum är att ju bättre jag gör mitt jobb, desto mer hatar folk mig. Och nej, jag är inte parkeringsvakt, och jag är inte begravningsentreprenör. Jag är en progressiv lesbisk nyhetskommentator
(Applause)
på Fox News. (Applåd)
So y'all heard that, right? Just to make sure, right? I am a gay talking head on Fox News. I am going to tell you how I do it, and the most important thing I've learned.
Hörde ni? För säkerhets skull: Jag är en homosexuell nyhetskommentator som jobbar för Fox News. Jag ska berätta för er hur jag gör och det viktigaste jag har lärt mig.
So I go on television. I debate people who literally want to obliterate everything I believe in -- in some cases, who don't want me and people like me to even exist. It's sort of like Thanksgiving with your conservative uncle on steroids, with a live television audience of millions. It's totally almost just like that.
Jag är med på TV. Jag debatterar med folk som bokstavligen vill förinta allt jag tror på. Som i vissa fall tycker att jag och folk som jag inte ens ska finnas. Det är lite som Thanksgiving med din konservativa morbror på steroider, i direktsändning inför en miljonpublik. Det är verkligen nästan precis så.
And that's just on air. The hate mail I get is unbelievable. Last week alone, I got 238 pieces of nasty email and more hate tweets than I can even count. I was called an idiot, a traitor, a scourge, a cunt and an ugly man, and that was just in one email.
Och det är bara under sändning. Hatbreven jag får är helt otroliga. Bara under förra veckan fick jag 238 obehagliga mail och fler hat-tweets än jag kan räkna. Jag blev kallad en idiot, en förrädare, ett plågoris, en fitta och en ful man, och det var i ett och samma mail.
(Laughter)
(Skratt)
So what have I realized, being on the receiving end of all this ugliness? Well, my biggest takeaway is that for decades, we've been focused on political correctness, but what matters more is emotional correctness. Let me give you a small example. I don't care if you call me a dyke. I really don't. I care about two things. One, I care that you spell it right.
Så vad har jag insett, genom att vara måltavla för allt det här obehaget? Min största slutsats är att i årtionden har vi varit fokuserade på politisk korrekthet. När det som spelar större roll är emotionell korrekthet. Låt mig ge er ett litet exempel. Jag bryr mig inte om ifall du kallar mig flata. Inte alls. Jag bryr mig om två saker. Ett: jag vill att du stavar det rätt.
(Laughter) (Applause)
(Skratt) (Applåd)
Just quick refresher, it's D-Y-K-E. You'd totally be surprised. And second, I don't care about the word, I care about how you use it. Are you being friendly? Are you just being naive? Or do you really want to hurt me personally?
En snabb påminnelse, det stavas F-L-A-T-A. Ni anar inte. Och för det andra: Jag bryr mig inte om ordet, jag bryr mig om hur du använder det. Är du vänlig? Är du bara naiv? Eller vill du verkligen skada mig personligen?
Emotional correctness is the tone, the feeling, how we say what we say, the respect and compassion we show one another. And what I've realized is that political persuasion doesn't begin with ideas or facts or data. Political persuasion begins with being emotionally correct.
Emotionell korrekthet är tonen, känslan, hur vi säger det vi säger, respekten och medkänslan vi visar varandra. Och vad jag har insett är att politisk argumentation börjar inte med idéer eller fakta eller statistik. Politisk argumentation börjar med att du är emotionellt korrekt.
So when I first went to go work at Fox News, true confession, I expected there to be marks in the carpet from all the knuckle-dragging. That, by the way, in case you're paying attention, is not emotionally correct. But liberals on my side, we can be self-righteous, we can be condescending, we can be dismissive of anyone who doesn't agree with us. In other words, we can be politically right but emotionally wrong. And incidentally, that means that people don't like us. Right?
När jag började jobba på Fox News, det här är en sann bekännelse, så förväntade jag mig att se märken i mattan från alla som dragit knogarna i golvet. Och förresten, om ni inte är uppmärksamma: det där var inte emotionellt korrekt. Men liberaler på min sida, vi kan vara självgoda, vi kan vara nedlåtande, vi kan vara avvisande mot alla som inte håller med oss. Med andra ord: vi kan ha rätt politiskt men göra fel känslomässigt. Och det kan leda till att folk inte gillar oss. Okej?
Now here's the kicker. Conservatives are really nice. I mean, not all of them, and not the ones who send me hate mail, but you would be surprised. Sean Hannity is one of the sweetest guys I've ever met. He spends his free time trying to fix up his staff on blind dates, and I know that if I ever had a problem, he would do anything he could to help. Now, I think Sean Hannity is 99 percent politically wrong, but his emotional correctness is strikingly impressive. And that's why people listen to him. Because you can't get anyone to agree with you if they don't even listen to you first. We spend so much time talking past each other and not enough time talking through our disagreements. And if we can start to find compassion for one another, then we have a shot at building common ground. It actually sounds really hokey to say it standing up here, but when you try to put it in practice, it's really powerful.
Okej, här är kruxet. Konservativa är jättetrevliga. Jag menar, inte allihop, och inte de som skickar hatmail till mig, men ni anar inte. Sean Hannity är en av de trevligaste killar jag någonsin träffat. Han ägnar sin fritid åt att försöka fixa blind dates åt sin personal. Och jag vet att om jag hade ett problem så skulle han göra allt han kunde för att hjälpa mig. Jag tycker att Sean Hannity har fel politiskt till 99 procent, men hans emotionella korrekthet är fullständigt imponerande, och det är därför folk lyssnar på honom. För du kan inte få någon att hålla med dig om de inte ens lyssnar på dig först. Vi ägnar så mycket tid åt att prata förbi varandra och inte nog med tid åt att prata igenom våra oenigheter. Men om vi kan börja känna medkänsla för varandra, då har vi en chans att bygga en gemensam grund. Det låter lite flummigt när jag säger det här, men när du försöker praktisera det, är det väldigt kraftfullt.
So someone who says they hate immigrants, I try to imagine how scared they must be that their community is changing from what they've always known. Or someone who says they don't like teachers' unions, I bet they're really devastated to see their kid's school going into the gutter, and they're just looking for someone to blame. Our challenge is to find the compassion for others that we want them to have for us. That is emotional correctness.
Om någon säger att de hatar invandrare försöker jag föreställa mig hur rädda de måste vara inför att deras samhälle inte längre ser ut som de är vana vid. Eller någon som säger att de inte gillar lärarfackföreningar. Jag är säker på att de är förkrossade över att det går utför med deras barns skola, och de letar bara efter någon att skylla på. Vår utmaning är att hitta den medkänsla för andra som vi vill att de ska ha för oss. Det är emotionell korrekthet.
I'm not saying it's easy. An average of, like, 5.6 times per day I have to stop myself from responding to all of my hate mail with a flurry of vile profanities. This whole finding compassion and common ground with your enemies thing is kind of like a political-spiritual practice for me, and I ain't the Dalai Lama. I'm not perfect, but what I am is optimistic. Because I don't just get hate mail. I get a lot of really nice letters, lots of them. And one of my all-time favorites begins: "I am not a big fan of your political leanings or your sometimes tortured logic,
Jag säger inte att det är lätt. I genomsnitt typ 5,6 gånger per dag måste jag hindra mig från att svara på alla hatbrev med ett utbrott av fula ord. Detta att hitta medkänsla och gemensamma utgångspunkter med dina fiender är lite som en politisk och andlig övning för mig. Och jag är knappast Dalai Lama. Jag är inte perfekt. Däremot är jag optimistisk, för jag får inte bara hatbrev. Jag får också snälla brev, massor av dem. Och ett av mina favoritbrev börjar: "Jag är inte så förtjust i din politiska inställning, eller din ibland töjbara logik."
(Laughter)
(Skratt)
but I'm a big fan of you as a person." Now this guy doesn't agree with me -- yet.
"Men jag gillar dig som person." Den här killen håller inte med om mina åsikter, än.
(Laughter)
(Skratt)
But he's listening -- not because of what I said, but because of how I said it. And somehow, even though we've never met, we've managed to form a connection. That's emotional correctness, and that's how we start the conversations that really lead to change.
Men han lyssnar, inte på grund av vad jag sa, utan på grund av hur jag sa det. Och fast vi aldrig har träffats har vi lyckats skapa en relation. Det är emotionell korrekthet, och det är så vi startar samtalen som verkligen leder till förändring.
Thank you.
Tack.
(Applause)
(Applåd)