(Αραβικά) Ζητώ καταφύγιο στον Αλλάχ από τον καταραμένο Σατανά. Στο όνομα του Αλλάχ, του ελεήμονα, του φιλάνθρωπου. (Αγγλικά) Γεννήθηκα σε μια μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν πέντε χρονών όταν έχασε τον πατέρα του, αλλά μέχρι να γεννηθώ, είχε ήδη γίνει επιχειρηματίας. Γι' αυτόν δεν είχε καμία διαφορά αν τα παιδιά του ήταν αγόρια ή κορίτσια. Θα πήγαιναν οπωσδήποτε στο σχολείο. Γι'αυτό πιστεύω ότι ήμουν τυχερή. Η μητέρα μου είχε 16 εγκυμοσύνες. Από τις 16 εγκυμοσύνες, ζούμε οι 5.
(Arabic) I seek refuge in Allah from cursed Satan. In the Name of Allah, the most Gracious, the most Merciful. (English) I was born in a middle class family. My father was five years old when he lost his father, but by the time I was born, he was already a businessman. But it didn't make a difference to him if his children were going to be a boy or a girl: they were going to go to school. So I guess I was the lucky one. My mother had 16 pregnancies. From 16 pregnancies, five of us are alive.
Μπορείτε να φανταστείτε τι πέρασα σαν παιδί. Μέρα με τη μέρα, έβλεπα γυναίκες να μεταφέρονται στο νεκροταφείο, έβλεπα παιδιά να μεταφέρονται στο νεκροταφείο. Εκείνη την εποχή, όταν τελείωσα το γυμνάσιο, ήθελα πολύ να γίνω γιατρός. Ήθελα να γίνω γιατρός για να βοηθάω γυναίκες και παιδιά. Γι'αυτό ολοκλήρωσα την εκπαίδευσή μου, όμως ήθελα να πάω στο πανεπιστήμιο. Δυστυχώς, στη χώρα μου, δεν υπήρχε φοιτητική εστία για κορίτσια. Έγινα λοιπόν δεκτή στην ιατρική σχολή, αλλά δε μπορούσα να πάω. Ως αποτέλεσμα, ο πατέρας μου με έστειλε στην Αμερική. Ήρθα στην Αμερική. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου.
You can imagine as a child what I went through. Day to day, I watched women being carried to a graveyard, or watched children going to a graveyard. At that time, when I finished my high school, I really wanted to be a doctor. I wanted to be a doctor to help women and children. So I completed my education, but I wanted to go to university. Unfortunately, in my country, there wasn't a dormitory for girls, so I was accepted in medical school, but I could not go there. So as a result, my father sent me to America. I came to America. I completed my education.
Καθώς ολοκλήρωνα τις σπουδές μου, στη χώρα μου εισέβαλε η Ρωσία. Ξέρετε, κατά τον καιρό που ολοκλήρωνα τις σπουδές μου, δεν ήξερα τι συνέβαινε ούτε με την οικογένειά μου, ούτε με τη χώρα μου.
While I was completing my education, my country was invaded by Russia. And do you know that at the time I was completing my education, I didn't know what was going on with my family or with my country.
Για μήνες, για χρόνια, δεν ήξερα τίποτα. Η οικογένειά μου βρίσκονταν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων. 'Ετσι, μόλις τελείωσα τις σπουδές μου, έφερα την οικογένειά μου στην Αμερική. Ήθελα να είναι ασφαλείς. Όμως πού ήταν η καρδιά μου; Η καρδιά μου ήταν στο Αφγανιστάν.
There were months, years, I didn't know about it. My family was in a refugee camp. So as soon as I completed my education, I brought my family to America. I wanted them to be safe. But where was my heart? My heart was in Afghanistan.
Μέρα με τη μέρα, όταν άκουγα τις ειδήσεις, όταν παρακολουθούσα τις εξελίξεις στη χώρα μου, ράγιζε η καρδιά μου. Ήθελα πραγματικά να πάω πίσω στη χώρα μου, αλλά την ίδια στιγμή ήξερα ότι δεν μπορούσα να πάω,
Day after day, when I listened to the news, when I followed what was going on with my country, my heart was breaking up. I really wanted to go back to my country, but at the same time I knew I could not go there,
γιατί δεν υπήρχε θέση για μένα. Είχα μια καλή δουλειά. Ήμουν καθηγήτρια πανεπιστημίου. Κέρδιζα καλά λεφτά. Είχα μια καλή ζωή. Η οικογένειά μου ήταν εδώ. Μπορούσα να ζήσω μαζί τους. Αλλά δεν ήμουν ευτυχισμένη. Ήθελα να επιστρέψω στην πατρίδα. Γι'αυτό πήγα στο στρατόπεδο προσφύγων. Όταν πήγα στο στρατόπεδο προσφύγων στο Πακιστάν, υπήρχαν 7,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. 7,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Περίπου το 90% από αυτούς ήταν γυναίκες και παιδιά. Οι περισσότεροι άνδρες είτε είχαν σκοτωθεί είτε πολεμούσαν. Ξέρετε, στο στρατόπεδο προσφύγων, τον καιρό που πήγαινα καθημερινά για μια έρευνα, είδα πράγματα που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Είδα μια χήρα με 5 εώς 8 παιδιά να κάθεται και να κλαίει και να μην ξέρει τι να κάνει. Είδα μια νέα γυναίκα να μην έχει κανένα τρόπο να ξεφύγει, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς διασκέδαση, χωρίς ούτε σπίτι να ζήσει. Είδα νεαρούς που είχαν χάσει τον πατέρα τους και το σπίτι τους, να στηρίζουν τις οικογένειές τους -όντας 10 και 12 χρονών παιδιά- να είναι οι αρχηγοί της οικογένειας, προσπαθώντας να προστατεύσουν τις αδερφές και τις μητέρες με τα παιδιά τους. Ήταν μια συγκλονιστική κατάσταση. Η καρδιά μου χτυπούσε για το λαό μου
because there was no place for me. I had a good job. I was a professor at a university. I earned good money. I had a good life. My family was here. I could live with them. But I wasn't happy. I wanted to go back home. So I went to the refugee camp. And when I went to the refugee camp in Pakistan, there were 7.5 million refugees. 7.5 million refugees. About 90 percent of them were women and children. Most of the men have been killed or they were in war. And you know, in the refugee camp, when I went day-to-day to do a survey, I found things you never could imagine. I saw a widow with five to eight children sitting there and weeping and not knowing what to do. I saw a young woman have no way to go anywhere, no education, no entertainment, no place to even live. I saw young men that had lost their father and their home, and they are supporting the family as a 10-to-12-year old boy -- being the head of the household, trying to protect their sister and their mother and their children. So it was a very devastating situation. My heart was beating for my people,
και δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε λοιπόν -μιλάμε για ορμή- τότε λοιπόν, αναρωτήθηκα, τι μπορώ να κάνω γι'αυτούς τους ανθρώπους; Πώς να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους; Είμαι ένας άνθρωπος. Τι μπορώ να κάνω γι'αυτούς; Όμως εκείνη τη στιγμή, ήξερα ότι η εκπαίδευση άλλαξε τη δική μου ζωή.
and I didn't know what to do. At that moment, we talk about momentum. At that moment, I felt, what can I do for these people? How could I help these people? I am one individual. What can I do for them? But at that moment, I knew that education changed my life.
Με μεταμόρφωσε. Μου έδωσε ένα επίπεδο. Μου έδωσε εμπιστοσύνη. Μου έδωσε μια καριέρα. Με βοήθησε να στηρίξω την οικογένειά μου, να φέρω την οικογένειά μου σε μια άλλη χώρα, για να είναι ασφαλής. Ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή, αυτό που έπρεπε να δώσω στο λαό μου ήταν εκπαίδευση και υγεία, κι αυτό επεδίωξα. Αλλά νομίζετε ότι ήταν εύκολο; Όχι, γιατί εκείνη την εποχή, η εκπαίδευση ήταν τελείως απαγορευμένη για τα κορίτσια.
It transformed me. It gave me status. It gave me confidence. It gave me a career. It helped me to support my family, to bring my family to another country, to be safe. And I knew that at that moment that what I should give to my people is education and health, and that's what I went after. But do you think it was easy? No, because at that time, education was banned for girls, completely.
Επίσης, μετά την εισβολή της Ρωσίας στο Αφγανιστάν, οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονταν κανέναν. Ήταν πολύ δύσκολο να πας και να πεις, «Θέλω να κάνω αυτό». Ποια είμαι; Κάποια που ήρθε από τις ΗΠΑ. Κάποια που εκπαιδεύτηκε εδώ. Με εμπιστεύονταν; Φυσικά όχι. Έπρεπε λοιπόν οπωσδήποτε να χτίσω την εμπιστοσύνη σε αυτήν την κοινότητα. Πώς να το κάνω αυτό;
And also, by Russia invading Afghanistan, people were not trusting anyone. It was very hard to come and say, "I want to do this." Who am I? Somebody who comes from the United States. Somebody who got educated here. Did they trust me? Of course not. So I really needed to build the trust in this community. How am I going to do that?
Έκανα έρευνα και έψαξα ξανά και ξανά. Ρώτησα. Τελικά, βρήκα έναν άνδρα. Ήταν 80 χρονών. Ήταν μουλάς. Πήγα στη σκηνή του στο στρατόπεδο και του είπα, «Θέλω να σε κάνω δάσκαλο». Με κοίταξε και είπε, «Τρελή γυναίκα, τρελή γυναίκα, πώς νομίζεις ότι μπορώ να γίνω δάσκαλος;» Του είπα, «Εγώ θα σε κάνω δάσκαλο». Τελικά, δέχτηκε την πρότασή μου και όταν ξεκίνησα μια τάξη στον καταυλισμό του, τα νέα εξαπλώθηκαν παντού. Μέσα σε ένα χρόνο, δημιουργήσαμε 25 σχολεία, 15.000 παιδιά πήγαιναν σχολείο, κι αυτό ήταν καταπληκτικό. (Χειροκρότημα) Ευχαριστώ.
I went and surveyed and looked and looked. I asked. Finally, I found one man. He was 80 years old. He was a mullah. I went to his tent in the camp, and I asked him, "I want to make you a teacher." And he looked at me, and he said, "Crazy woman, crazy woman, how do you think I can be a teacher?" And I told him, "I will make you a teacher." Finally, he accepted my offer, and once I started a class in his compound, the word spread all over. In a matter of one year, we had 25 schools set up, 15,000 children going to school, and it was amazing. (Applause) Thank you.
Ευχαριστώ.
Thank you.
Φυσικά, κάναμε ολοκληρωμένη δουλειά, εκπαιδεύαμε δασκάλους. Διδάσκαμε για τα δικαιώματα των γυναικών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, τους κανόνες δικαίου.
But of course, we're doing all our work, we were giving teacher training. We were training women's rights, human rights, democracy, rule of law. We were giving all kinds of training.
Προσφέραμε κάθε είδους εκπαίδευση. Μια μέρα, ακούστε, ήμουν στο γραφείο στην Πεσαβάρ, στο Πακιστάν. Ξαφνικά, βλέπω το προσωπικό μου να τρέχει στα δωμάτια και να κλειδώνει τις πόρτες και να μου φωνάζει, «Τρέξε να κρυφτείς!» Ξέρετε, ως αρχηγός, τι κάνεις; Φοβάσαι. Ξέρεις ότι είναι επικίνδυνο. Ξέρεις ότι παίζεται η ζωή σου. Αλλά ως αρχηγός, πρέπει να παραμείνεις ψύχραιμος. Πρέπει να είσαι ψύχραιμος και να φανείς δυνατός. Κι έτσι είπα, «Τι συμβαίνει;» Αυτοί οι άνθρωποι όρμηξαν στο γραφείο μου. Τους κάλεσα λοιπόν στο γραφείο. Μπήκαν, και ήταν εννιά από αυτούς. Εννιά Ταλιμπάν. Ήταν οι πιο άσχημοι άνδρες που έχετε δει. (Γέλια) Με πολύ άγρια εμφάνιση,
And one day, I tell you, one day I was in the office in Peshawar, Pakistan. All of a sudden, I saw my staff running to rooms and locking the doors and telling me, "Run away, hide!" And you know, as a leader, what do you do? You're scared. You know it's dangerous. You know your life is on the line. But as a leader, you have to hold it together. You have to hold it together and show strength. So I said, "What's going on?" And these people were pouring into my office. So I invited them to the office. They came, and there were nine of them -- nine Taliban. They were the ugliest looking men you can ever see. (Laughter) Very mean-looking people,
με μαύρα ρούχα, μαύρα τουρμπάνια,
black clothes, black turban,
και όρμηξαν στο γραφείο μου. Τους κάλεσα λοιπόν να καθίσουν και να πάρουν ένα τσάι. Αρνήθηκαν. Δεν ήθελαν τσάι. Φυσικά, ο τόνος της φωνής τους ήταν τρομακτικός, κι εγώ πραγματικά έτρεμα. Αλλά επίσης ήμουν δυνατή, διατηρούσα την ψυχραιμία μου. Φυσικά, εκείνη την εποχή φαντάζεστε πώς ντυνόμουν. Φορούσα από πάνω έως κάτω το μαύρο χιτζάμπ. Το μόνο πράγμα που φαίνονταν, ήταν τα μάτια μου. Με ρώτησαν, «Τι κάνεις; Δεν ξέρεις ότι το σχολείο απαγορεύεται για τα κορίτσια; Τι κάνεις εδώ;» Εγώ απλά τους κοίταξα και είπα, «Ποιο σχολείο; Που είναι το σχολείο;» (Γέλια) (Χειροκρότημα)
and they pour into my office. And I invited them to have a seat and have tea. They said no. They are not going to drink tea. And of course, with the tone of voice they were using, it was very scary, but I was really shaking up. But also I was strong, holding myself up. And, of course, by that time, you know how I dress -- I dress from head to toe in a black hijab. The only thing you could see, my eyes. They asked me, "What are you doing? Don't you know that school is banned for girls? What are you doing here?" And you know, I just looked at them, and I said, "What school? Where is the school?" (Laughter) (Applause)
Με κοίταξαν στα μάτια και είπαν, «Διδάσκεις κορίτσια εδώ».
And they look at my face, and they said, "You are teaching girls here."
Εγώ είπα, «Αυτό είναι το σπίτι κάποιου.
I said, "This is a house of somebody.
Έρχονται κάποιοι μαθητές και μαθαίνουν το Κοράνι, το Ιερό Βιβλίο. Ξέρετε, το Κοράνι λέει ότι αν το μελετά η γυναίκα θα γίνει καλή σύζυγος και θα υπακούει τον άνδρα της». (Γέλια) Θα σας πω ένα πράγμα:
We have some students coming, and they are all learning Koran, Holy Book. And you know, Koran says that if you learn the Holy Book, the woman, they can be a good wife, and they can obey their husband." (Laughter) And I tell you one thing:
Έτσι συνεννοείσαι με αυτούς τους ανθρώπους.
that's the way you work with those people, and you know --
(Γέλια) Εκείνη λοιπόν τη στιγμή άρχισαν να μιλούν πάστο.
(Laughter) So by that time, they started speaking Pashto.
Μιλούσαν μεταξύ τους κι έλεγαν,
They talked to each other,
«Πάμε, αφήστε την ήσυχη, είναι εντάξει». Τότε τους πρόσφερα ξανά τσάι και ήπιαν λίγο κι έφυγαν. Τότε το προσωπικό μου μαζεύτηκε στο γραφείο μου. Ήταν κατατρομαγμένοι. Δεν ήξεραν γιατί δε με είχαν σκοτώσει. Δεν ήξεραν γιατί δεν με είχαν πάρει μαζί τους, αλλά ήταν όλοι χαρούμενοι που με έβλεπαν. Πολύ χαρούμενοι και φυσικά κι εγώ ήμουν χαρούμενη που ήμουν ζωντανή. (Γέλια) Εννοείται ότι ήμουν χαρούμενη που ήμουν ζωντανή.
and they said, "Let's go, leave her alone, she's OK." And you know, this time, I offered them tea again, and they took a sip and they left. By that time, my staff poured into my office. They were scared to death. They didn't know why they didn't kill me. They didn't know why they didn't take me away. But everybody was happy to see me. Very happy, and I was happy to be alive, of course. (Laughter) Of course, I was happy to be alive.
Καθώς συνεχίζαμε την εκπαίδευση κατά την πτώση των Ταλιμπάν,
But also, as we continuously gave training during the fall of the Taliban --
φυσικά η περίοδος των Ταλιμπάν είναι άλλη ιστορία. Προσφέραμε εκπαίδευση παράνομα σε 80 μαθήτριες, σε 3.000 μαθητές παράνομα, και συνεχίζαμε. Με την πτώση των Ταλιμπάν, πήγαμε στη χώρα, κι ανοίξαμε το ένα σχολείο μετά το άλλο.
of course during the Taliban there is another story. We went underground and we provided education for 80 schoolgirls, 3,000 students underground, and continuously we trained. With the fall of the Taliban, we went into the country, and we opened school after school.
Ανοίξαμε εκπαιδευτικά κέντρα για τις γυναίκες. Συνεχίσαμε να ανοίγουμε κλινικές. Δουλέψαμε με μητέρες και παιδιά. Διδάσκαμε σεξουαλική αγωγή. Είχαμε κάθε είδους εκπαίδευση που μπορείτε να φανταστείτε. Ήμουν πολύ χαρούμενη. Ήμουν ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα της δουλειάς μου. Μια μέρα, με τέσσερις εκπαιδευτές κι έναν σωματοφύλακα, κατευθυνόμουν βόρεια της Καμπούλ, και ξαφνικά, για άλλη μια φορά, με σταμάτησαν στη μέση του δρόμου 19 νεαροί άνδρες, Με τουφέκια στους ώμους, μπλόκαραν το δρόμο. Ρώτησα τον οδηγό μου, «Τι συμβαίνει;» Κι ο οδηγός μου είπε, «Δεν ξέρω». Τους ρώτησε κι εκείνοι απάντησαν, «Δεν θέλουμε εσένα». Φώναξαν το όνομά μου. Είπαν, «Αυτή θέλουμε». Ο σωματοφύλακάς μου βγήκε και είπε, «Μπορώ να σας απαντήσω εγώ. Τι θέλετε;» Είπαν, «Τίποτα» και φώναξαν το όνομά μου. Τότε, οι γυναίκες στο αυτοκίνητο άρχισαν να ουρλιάζουν. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη, έλεγα μέσα μου, «Αυτό είναι. Αυτή τη φορά, θα μας σκοτώσουν όλους». Δεν είχα καμία αμφιβολία. Όμως και πάλι, έρχεται η στιγμή που παίρνεις δύναμη, από οτιδήποτε είναι αυτό που πιστεύεις, και από τις πράξεις σου. Είναι στην καρδιά σου. Πιστεύεις στην αξία σου, και βασίζεσαι σ'αυτό. Κρατήθηκα από τα πλαϊνά του αυτοκινήτου, το πόδι μου έτρεμε και βγήκα έξω.
We opened women's learning center. We continuously opened clinics. We worked with mothers and children. We had reproductive health training. We had all kinds of training that you can imagine. I was very happy. I was delighted with the outcome of my work. And one day, with four trainers and one bodyguard, I was going up north of Kabul, and all of a sudden, again, I was stopped in the middle of the road by 19 young men. Rifles on their shoulders, they blocked the road. And I told my driver, "What's going on?" And the driver said, "I don't know." He asked them. They said, "We have nothing to do with you." They called my name. They said, "We want her." My bodyguard got out, said, "I can answer you. What do you want?" They said, "Nothing." They called my name. And by that time, the women are yelling and screaming inside the car. I am very shaken up, and I told myself, this is it. This time, we all are going to be killed. There is no doubt in my mind. But still, the moment comes, and you take strength from whatever you believe and whatever you do. It's in your heart. You believe in your worth, and you can walk on it. So I just hold myself on the side of the car. My leg was shaking, and I got outside.
Τους ρώτησα, «Τι μπορώ να κάνω για εσάς;» Ξέρετε τι μου είπαν; Είπαν, «Ξέρουμε ποια είσαι. Ξέρουμε πού πηγαίνεις. Κάθε μέρα πηγαίνεις στα βόρεια, από δω κι από κει. Εκπαιδεύεις γυναίκες, τις διδάσκεις και τους δίνεις την ευκαιρία να εργαστούν. Χτίζεις τις δεξιότητές τους. Και με εμάς τι θα γίνει;» (Γέλια) (Χειροκρότημα)
And I asked them, "What can I do for you?" You know what they said to me? They said, "We know who you are. We know where you are going. Every day you go up north here and there. You train women, you teach them and also you give them an opportunity to have a job. You build their skills. How about us?" (Laughter) (Applause)
«Εμείς;
"And you know, how about us?
Τι θα γίνει με εμάς;»
What are we going to do?"
Τους κοίταξα και είπα, «Δεν ξέρω». (Γέλια) Είπαν, «Εντάξει.
I looked at them, and I said, "I don't know." (Laughter) They said, "It's OK.
Το μόνο που μπορούμε να σου πούμε πως ξέρουμε,
The only thing we can do, what we know,
είναι πως από τη γέννησή μας, κρατάμε όπλο και σκοτώνουμε. Αυτό ξέρουμε μόνο». Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό. Είναι παγίδα για μένα, φυσικά. Την απέφυγα. Αυτοί είπαν, «Μπορείς να φύγεις». Πήγα λοιπόν στο αυτοκίνητο, κάθισα και είπα στον οδηγό, «Γύρνα πίσω στο γραφείο». Εκείνη την περίοδο, βοηθούσαμε μόνο γυναίκες. Είχαμε χρήματα μόνο για να εκπαιδεύουμε γυναίκες, να τις στέλνουμε στο σχολείο, τίποτα άλλο. Μέχρι να γυρίσω στο γραφείο, φυσικά, οι εκπαιδευτές μου είχαν φύγει.
from the time we're born, we just hold the gun and kill. That's all we know." And you know what that means. It's a trap to me, of course. So I walk out of there. They said, "We'll let you go, go." And so I walked into the car, I sit in the car, and I told the driver, "Turn around and go back to the office." At that time, we only were supporting girls. We only had money for women to train them, to send them to school, and nothing else. By the time I came to the office, of course my trainers were gone.
Έτρεξαν στα σπίτια τους. Κανείς δεν έμεινε εκεί. Μόνο ο σωματοφύλακάς μου είχε μείνει κι εγώ ήμουν άναυδη. Έτρεμα. Κάθισα στο τραπέζι μου και είπα, «Τι θα κάνω; Πώς θα λύσω αυτό το πρόβλημα;» Είχαμε ήδη τα μαθήματα στα βόρεια. Εκατοντάδες γυναίκες ήταν εκεί για να εκπαιδευτούν.
They ran away home. Nobody stayed there. My bodyguard was the only one there, and my voice was completely gone. I was shaken up, and I sat on my table, and I said, "What am I going to do?" How am I going to solve this problem? Because we had training going on up north already. Hundreds of women were there coming to get training.
Καθόμουν λοιπόν εκεί, σκεπτόμενη την όλη περίσταση,
So I was sitting there, all of a sudden, at this moment, talking about momentum, we are,
και ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή, μια από τις υπέροχες δωρήτριές μου με κάλεσε για μια αναφορά. Με ρώτησε, «Σακίνα;». Της απάντησα. Είπε, «Δεν ακούγεσαι καλά. Τι σου συμβαίνει;» Είπα, «Τίποτα». Προσπάθησα να το καλύψω. Ό,τι κι αν έκανα, δεν με πίστευε και με ξαναρώτησε. «Πες μου, τι συμβαίνει;» Της είπα όλη την ιστορία. Τότε είπε, «Εντάξει, θα ξαναπάς και θα τους βοηθήσεις. Θα τους βοηθήσεις». Δύο μέρες αργότερα, πήρα τον ίδιο δρόμο, αυτοί όμως δεν ήταν εκεί, ήταν λίγο πιο πέρα, οι ίδιο νεαροί άνδρες στέκονταν εκεί, κρατώντας όπλα και μας σημάδευαν για να σταματήσουμε. Σταματήσαμε το αυτοκίνητο. Βγήκα έξω. Είπα, «Εντάξει, ελάτε μαζί μου». Και είπαν, «Ναι». Είπα, «Με έναν όρο. Ό,τι και να πω, θα το δεχθείτε». Είπαν ότι θα το κάνουν. 'Ετσι τους πήρα στο τζαμί, και με λίγα λόγια, τους εκπαίδευσα, τους έδωσα δάσκαλους. Σήμερα είναι οι καλύτεροι εκπαιδευτές. Μαθαίνουν Αγγλικά, μαθαίνουν πώς να γίνουν δάσκαλοι, μαθαίνουν υπολογιστές, και είναι οι οδηγοί μου. Σε κάθε άγνωστη περιοχή στα βουνά, έρχονται μαζί μου. Πάνε μπροστά και προχωράμε. Και μας προστατεύουν. Και... (Χειροκρότημα) Ευχαριστώ.
at that moment, one of my wonderful donors called me about a report. And she asked me, "Sakena?" And I answered her. She said, "It's not you. What's wrong with you?" I said, "Nothing." I tried to cover. No matter what I tried to do, she didn't believe me, and she asked me again. "OK, tell me what's going on?" I told her the whole story. At that time, she said, "OK, you go next time, and you will help them. You will help them." And when, two days later, I went the same route, and do you know, they were not in here, they were a little back further, the same young men, standing up there and holding the rifle and pointing to us to stop the car. So we stopped the car. I got out. I said, "OK, let's go with me." And they said, "Yes." I said, "On one condition, that whatever I say, you accept it." And they said, yes, they do. So I took them to the mosque, and to make a long story short, I told them I'd give them teachers. Today, they are the best trainers. They learn English, they learn how to be teachers, they learn computers, and they are my guides. Every area that is unknown to us in the mountain areas, they go with me. They are ahead, and we go. And they protect us. And -- (Applause) Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτό μας λέει ότι η εκπαίδευση μεταμορφώνει τους ανθρώπους.
That tells you that education transforms people.
Όταν μορφώνεις τους ανθρώπους,
When you educate people,
θα γίνουν διαφορετικοί, και σήμερα, παντού, πρέπει να δουλέψουμε για την ισότητα των φύλων. Δε μπορούμε να διδάσκουμε γυναίκες και να ξεχνάμε τους άνδρες, γιατί οι άνδρες είναι αυτοί που κάνουν τη ζωή των γυναικών δύσκολη. (Γέλια) Αρχίσαμε λοιπόν να διδάσκουμε άνδρες γιατί πρέπει να ξέρουν
they are going to be different, and today all over, we need to work for gender equality. We cannot only train women but forget about the men, because the men are the real people who are giving women the hardest time. (Laughter) So we started training men because the men should know
τις δυνατότητες των γυναικών,
the potential of women,
να γνωρίζουν τις δικές τους δυνατότητες και ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν την ίδια δουλειά με αυτούς. Έτσι διδάσκουμε αδιάκοπα άνδρες, και πραγματικά πιστεύω σε αυτό. Ζω σε μια χώρα που ήταν όμορφη. Θέλω απλά να το μοιραστώ μαζί σας. Ήταν μια όμορφη χώρα, μια όμορφη, ειρηνική χώρα. Πηγαίναμε παντού. Οι γυναίκες εκπαιδεύονταν, γίνονταν δικηγόροι, μηχανικοί, δάσκαλοι, και πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι. Δεν κλειδώναμε ποτέ τις πόρτες μας. Αλλά ξέρετε τι συνέβη στη χώρα μου. Σήμερα, ο κόσμος δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του με ασφάλεια. Αλλά θέλουμε το ίδιο Αφγανιστάν που είχαμε. Θέλω να σας πω και την άλλη πλευρά. Σήμερα, οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δουλεύουν πολύ σκληρά. Παίρνουν διπλώματα. Εκπαιδεύονται να γίνουν δικηγόροι. Εκπαιδεύονται να γίνουν γιατροί. Εκπαιδεύονται να γίνουν δάσκαλοι, και διευθύνουν επιχειρήσεις. Είναι πραγματικά υπέροχο να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους να αξιοποιούν τις δυνατότητές τους, κι αυτό συμβαίνει -και θέλω να το μοιραστώ αυτό μαζί σας- αν έχεις αγάπη,
know how much these potential men has, and how much these women can do the same job they are doing. So we are continuously giving training to men, and I really believe strongly. I live in a country that was a beautiful country. I just want to share this with you. It was a beautiful country, beautiful, peaceful country. We were going everywhere. Women were getting education: lawyer, engineer, teacher, and we were going from house to house. We never locked our doors. But you know what happened to my country. Today, people cannot walk out of their door without security issues. But we want the same Afghanistan we had before. And I want to tell you the other side. Today, the women of Afghanistan are working very, very hard. They are earning degrees. They are training to be lawyers. They are training to be doctors, back again. They are training to be teachers, and they are running businesses. So it is so wonderful to see people like that reach their complete potential, and all of this is going to happen. I want to share this with you, because of love,
αν έχεις συμπόνια, και αν έχεις εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Αν έχεις αυτά τα λίγα πράγματα θα τα καταφέρεις. Έχουμε έναν ποιητή, τον δάσκαλο Ρουμί. Είπε ότι αν έχεις συμπόνια και αγάπη, μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Και σας λέω, μπορούμε. Κι αν μπορέσαμε να το κάνουμε στο Αφγανιστάν, είμαι 100% σίγουρη ότι όλοι μπορούν, οπουδήποτε στον κόσμο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκρότημα)
because of compassion, and because of trust and honesty. If you have these few things with you, you will accomplish. We have one poet, Mawlānā Rūmī. He said that by having compassion and having love, you can conquer the world. And I tell you, we could. And if we could do it in Afghanistan, I am sure 100 percent that everyone can do it in any part of the world. Thank you very, very much. (Applause)
Ευχαριστώ. Ευχαριστώ.
Thank you. Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)