Today 40 million Americans are indebted for their passage to the new economy. Too poor to pay their way through college, they now owe lenders more than one trillion US dollars. They do find what jobs they can get to pay off a debt that is secured on their person. In America, even a bankrupt gambler gets a second chance. But it is nearly impossible for an American to get discharged their student loan debts.
Momenteel staan 40 miljoen Amerikanen in het krijt vanwege hun instromen in de nieuwe economie. Ze hebben te weinig geld om te studeren en zijn aan kredietgevers meer dan 1 biljoen dollar verschuldigd. Ze nemen elke baan aan om een schuld af te lossen waarvoor ze persoonlijk garant staan. In Amerika krijgt zelfs een bankroete gokker een tweede kans. Maar het is bijna onmogelijk voor een Amerikaan om zijn studielening kwijtgescholden te krijgen.
Once upon a time in America, going to college did not mean graduating with debt. My friend Paul's father graduated from Colorado State University on the GI Bill. For his generation, higher education was free or almost free, because it was thought of as a public good. Not anymore. When Paul also graduated from Colorado State University, he paid for his English degree by working part-time. 30 years ago, higher education tuition was affordable, reasonable, and what debts you accumulated, you paid off by graduation date. Not anymore. Paul's daughter followed in his footsteps, but with one difference: when she graduated five years ago, it was with a whopping debt.
Lang geleden in Amerika konden studenten schuldenvrij afstuderen. De vader van mijn vriend Paul studeerde af aan de universiteit van Colorado onder de 'GI Bill'. [een studiebeurs voor veteranen] Voor zijn generatie was hoger onderwijs gratis of bijna gratis. Het werd gezien als een publiek goed. Nu niet meer. Paul studeerde ook af aan de universiteit van Colorado en betaalde zijn collegegeld door een bijbaan te nemen. 30 jaar geleden was collegegeld voor het hoger onderwijs betaalbaar. Eventuele schulden loste je af na je studie. Nu niet meer. De dochter van Paul trad in zijn voetsporen met een enkel verschil. 5 jaar geleden studeerde ze af met een torenhoge schuld.
Students like Kate have to take on a loan because the cost of higher education has become unaffordable for many if not most American families. But so what? Getting into debt to buy an expensive education is not all bad if you could pay it off with the increased income that you earned from it. But that's where the rubber meets the road. Even a college grad earned 10 percent more in 2001 than she did in 2013.
Studenten zoals Kate moeten gaan lenen want hoger onderwijs is onbetaalbaar geworden voor de meeste Amerikaanse gezinnen. En wat dan nog? Jezelf in de schulden steken om te kunnen studeren is niet zo erg als je het kan aflossen met het hogere salaris dat dit je oplevert. Daarin verslechteren de omstandigheden. Zelfs een afgestudeerde academicus verdiende 10% meer in 2001 dan in 2013.
So ... tuition costs up, public funding down, family incomes diminished, personal incomes weak. Is it any wonder that more than a quarter of those who must cannot make their student loan payments? The worst of times can be the best of times, because certain truths flash up in ways that you can't ignore. I want to speak of three of them today.
Dus... Collegegeld gestegen, overheidsfinanciering gedaald, gezinsinkomens gereduceerd, persoonlijke inkomens laag. Dan is het toch niet vreemd dat meer dan een kwart studenten niet hun leningen kunnen afbetalen? De ergste tijden kunnen de beste tijden zijn. Bepaalde feiten komen aan het licht die je niet kan negeren. Ik wil er daarvan drie bespreken.
1.2 trillion dollars of debts for diplomas make it abundantly obvious that higher education is a consumer product you can buy. All of us talk about education just as the economists do now, as an investment that you make to improve the human stock by training them for work. As an investment you make to sort and classify people so that employers can hire them more easily. The U.S. News & World Report ranks colleges just as the consumer report rates washing machines. The language is peppered with barbarisms. Teachers are called "service providers," students are called "consumers." Sociology and Shakespeare and soccer and science, all of these are "content."
1,2 biljoen dollar aan diplomaschuld maken volop duidelijk dat hoger onderwijs wordt gezien als een consumptiegoed. We spreken over onderwijs zoals economen dat doen. Als een investering voor de vergroting van het menselijk kapitaal door ze te trainen voor een baan. Als een investering die je maakt om mensen te rangschikken zodat werkgevers ze makkelijker aannemen. U.S. News en World Report classificeren universiteiten zoals de consumentenbond wasmachines beoordeelt. Het vakjargon is bezaaid met barbarij. Docenten worden 'dienstverleners' genoemd en studenten worden 'consumenten' genoemd. Sociologie, Shakespeare, voetbal en wetenschap zijn allemaal 'content'.
Student debt is profitable. Only not on you. Your debt fattens the profit of the student loan industry. The two 800-pound gorillas of which -- Sallie Mae and Navient -- posted last year a combined profit of 1.2 billion dollars. And just like home mortgages, student loans can be bundled and packaged and sliced and diced, and sold on Wall Street. And colleges and universities that invest in these securitized loans profit twice. Once from your tuition, and then again from the interest on debt.
Studieschulden leveren winst op... alleen niet voor jullie. De studentenkredietgevers maken winst op jouw studieschuld. Zoals de vetgemeste gorillas van 400 kilo, Sallie Mae en Navient, die samen vorig jaar 1.2 miljard dollar winst maakten. Net als woninghypotheken worden studentenleningen gebundeld, verpakt, versneden, fijngehakt en verkocht op Wall Street. Hogescholen en universiteiten die investeren in deze gesecuritiseerde leningen boeken dubbele winst. Eerst van jouw collegegeld en daarna van de rente op leningen.
With all that money to be made, are we surprised that some in the higher education business have begun to engage in false advertising, in bait and switch ... in exploiting the very ignorance that they pretend to educate?
Zijn we verbaasd dat met al die verdiensten sommigen op de 'hogere onderwijsmarkt' nu vals adverteren en lokaasreclame maken? Precies die onwetendheid uitbuiten die hun onderwijs zou moeten genezen?
Third: diplomas are a brand. Many years ago my teacher wrote, "When students are treated as consumers, they're made prisoners of addiction and envy." Just as consumers can be sold and resold upgraded versions of an iPhone, so also people can be sold more and more education. College is the new high school, we already say that. But why stop there? People can be upsold on certifications and recertifications, master's degrees, doctoral degrees.
Ten derde, diplomas zijn een merk. Jaren geleden schreef mijn docent: 'Wanneer studenten als consumenten worden behandeld, worden ze gevangenen van verslaving en jaloezie'. Zoals aan consumenten steeds nieuwe versies van een iPhone kunnen worden verkocht, kan mensen steeds meer onderwijs worden aangesmeerd. Universiteiten zijn de nieuwe middelbare scholen, zoals we al zeiden. Waarom zou je daar ophouden? Mensen zijn zover te krijgen om certificaten, hercertificaten, master- en doctorale diplomas te kopen.
Higher education is also marketed as a status object. Buy a degree, much like you do a Lexus of a Louis Vuitton bag, to distinguish yourself from others. So you can be the object of envy of others. Diplomas are a brand.
Hoger onderwijs wordt ook aangeprezen als statussymbool. Koop een diploma, zoals een Lexus of een Louis Vuitton-tas, om jezelf te onderscheiden van anderen. Zodat anderen jaloers op je zijn. Diplomas zijn een merk.
But these truths are often times hidden by a very noisy sales pitch. There is not a day that goes by without some policy guy on television telling us, "A college degree is absolutely essential to get on that up escalator to a middle-class life." And the usual evidence offered is the college premium: a college grad who makes on average 56 percent more than a high school grad.
Maar deze waarheden zitten vaak verborgen achter een onaangename verkoop-pitch. Er gaat geen dag voorbij zonder dat er een beleidsman ons op tv vertelt: "Een universiteitsgraad is onontbeerlijk om de ladder op te klimmen naar een middenklassebestaan." Dit wordt meestal onderbouwd met het 'college premium': afgestudeerd aan de universiteit verdien je gemiddeld 56% meer
Let's look at that number more carefully,
dan met een middelbare schooldiploma.
because on the face of it, it seems to belie the stories we all hear about college grads working as baristas and cashiers. Of 100 people who enroll in any form of post-secondary education, 45 do not complete it in a timely fashion, for a number of reasons, including financial. Of the 55 that do graduate, two will remain unemployed, and another 18 are underemployed. So, college grads earn more than high school grads, but does it pay for the exorbitant tuition and the lost wages while at college?
Laten we eens kijken naar dit percentage. Oppervlakkig gezien lijkt het in tegenspraak met de verhalen die we horen over academici die werken als baristas en caissières. Van de 100 mensen die zich aanmelden voor een vervolgopleiding maken 45 die niet op tijd af, om diverse redenen, waaronder financiële. Van de 55 die wel afstuderen, blijven er 2 werkloos, en hebben er 18 onvoldoende werk. Academici verdienen meer dan afgestudeerde scholieren, maar weegt dit op tegen het extreem hoge collegeld en de gemiste salarissen tijdens de studie?
Now even economists admit going to college pays off for only those who complete it. But that's only because high school wages have been cut to the bone, for decades now. For decades, workers with a high school degree have been denied a fair share of what they have produced. And had they received as they should have, then going to college would have been a bad investment for many. College premium? I think it's a high school discount.
Zelfs economen geven nu toe dat een universitaire opleiding alleen lonend is voor degenen die haar afmaken. Maar dit komt alleen doordat middelbare schoolsalarissen al tientallen jaren tot op het bot uitgekleed zijn. Tientallen jaren al worden mensen met een middelbare schooldiploma een redelijke vergoeding ontzegd voor hetgeen ze geproduceerd hebben. Hadden ze dit naar behoren ontvangen, dan zou een universitaire opleiding voor velen een slechte investering zijn. College premium? Ik noem dit eerder een middelbare schoolkorting.
Two out of three people who enroll are not going to find an adequate job. And the future, for them, doesn't look particularly promising -- in fact, it's downright bleak. And it is they who are going to suffer the most punishing forms of student debt. And it is they, curiously and sadly, who are marketed most loudly about this college premium thing. That's not just cynical marketing, that's cruel.
Twee op de drie mensen die zich aanmelden vinden geen passende baan. Ze hebben geen veelbelovende toekomst -- die ziet er somber uit. Juist zij gaan lijden onder de meest meedogenloze vormen van studieschuld. En zij zijn het, merkwaardig en treurig genoeg, die het sterkst gelokt worden met dat hele 'College Premium'-idee. Dat is niet alleen cynische marketing, het is uitermate wreed.
So what do we do? What if students and parents treated higher education as a consumer product? Everybody else seems to. Then, like any other consumer product, you would demand to know what you're paying for. When you buy medicines, you get a list of side effects. When you buy a higher educational product, you should have a warning label that allows consumers to choose, make informed choices. When you buy a car, it tells you how many miles per gallon to expect. Who knows what to expect from a degree say, in Canadian Studies. There is such a thing, by the way.
Wat doen we eraan? Wat als studenten en ouders hoger onderwijs behandelen als een consumptiegoed? Iedereen lijkt dit te doen. Dan zou je, net als bij elk ander consumptiegoed, willen weten waarvoor je betaalt. Wanneer je medicijnen koopt, krijg je een opsomming van bijwerkingen. Op een hoger onderwijs-product zou een waarschuwingsetiket moeten zitten dat consumenten in staat stelt geïnformeerde keuzes te maken. Wanneer je een auto koopt, weet je hoeveel kilometer per liter je kan verwachten. Wie weet wat we kunnen verwachten van een diploma in... Canadese Studies. Dit bestaat trouwens echt.
What if there was an app for that? One that linked up the cost of a major to the expected income. Let's call it Income-Based Tuition or IBT. One of you make this.
Wat als er daarvoor een app bestond? Een app die de kosten van een major vergelijkt met het verwachte inkomen. Laten we dit Inkomen-Gebaseerd Collegeld of IGC noemen.
(Laughter)
Maak dit... een van jullie.
(Gelach)
Discover your reality.
Ontdek jouw realiteit.
(Laughter)
(Gelach)
There are three advantages, three benefits to Income-Based Tuition. Any user can figure out how much money he or she will make from a given college and major. Such informed users are unlikely to fall victim to the huckster's ploy, to the sales pitch. But also to choose wisely. Why would anybody pay more for college than let's say, 15 percent of the additional income they earn?
Er zitten drie voordelen aan Inkomen-Gebaseerd Collegegeld. Elke gebruiker kan uitvogelen hoeveel geld hij of zij zal verdienen na een bepaalde universiteit en major vakkenpakket. Zulke geïnformeerde gebruikers worden niet snel het slachtoffer van de ronselaars-truc, de verkoop-pitch. Maar ook door de juiste keuze te maken. Waarom zou iemand meer collegegeld betalen dan bijvoorbeeld 15% van het extra inkomen dat ze verdienen?
There's a second benefit to Income-Based Tuition. By tying the cost to the income, college administrators would be forced to manage costs better, to find innovative ways to do so. For instance, all of you students here pay roughly the same tuition for every major. That is manifestly unfair, and should change. An engineering student uses more resources and facilities and labs and faculty than a philosophy student. But the philosophy student, as a consequence, is subsidizing the engineering student. Who then, by the way, goes on and earns more money. Why should two people buy the same product, pay the same, but one person receive half or a third of the service. In fact, college grads, some majors, pay 25 percent of their income servicing their student debt, while others pay five percent. That kind if inequity would end when majors are priced more correctly.
Er zit een tweede voordeel aan Inkomen-Gebaseerd Collegeld. Door kosten aan het inkomen te verbinden, worden universiteitsbestuurders gedwongen om kosten beter te beheren, en hiervoor nieuwe manieren te vinden. Bijvoorbeeld, alle studenten hier betalen ongeveer voor elk major vakkenpakket hetzelfde bedrag. Dat is zeker oneerlijk en moet veranderen. Een techniekstudent gebruikt meer middelen, faciliteiten, laboratoriums en faculteiten dan een filosofiestudent. Als gevolg biedt de filosofiestudent financiële steun aan de techniekstudent. Die daarna trouwens meer gaat verdienen. Waarom moeten twee mensen hetzelfde product kopen en dezelfde prijs betalen terwijl één persoon de helft of een derde van de service ontvangt? Sommige afgestudeerden, in bepaalde richtingen, betalen 25% van hun inkomen af aan studieschuld, terwijl anderen 5% betalen. Dat soort ongelijkheid zou eindigen wanneer major-vakkenpakketten correct geprijsd zijn.
Now of course, all this data -- and one of you is going to do this, right? All this data has to be well designed, maybe audited by public accounting firms to avoid statistical lies. We know about statistics, right?
Uiteraard alle data -- één van jullie gaat dit doen, toch? Alle data moet goed ontworpen worden, en misschien gecontroleerd door een openbare accountant om statistische leugens te vermijden. We kennen allemaal statistieken, toch?
But be that as it may, the third and biggest benefit of Income-Based Tuition, is it would free Americans from the fear and the fact of financial ruin because they bought a defective product.
Hoe dan ook, het derde en grootste voordeel van Inkomen-Gebaseerd Collegeld, is dat het Amerikanen bevrijdt van angst en de financiële puinhoop als ze een defect product kopen.
Perhaps, in time, young and old Americans may rediscover, as the gentleman said earlier, their curiosity, their love of learning -- begin to study what they love, love what they study, follow their passion ... getting stimulated by their intelligence, follow paths of inquiry that they really want to.
Misschien zullen later jonge en oude Amerikanen dit herontdekken, zoals de jongeman eerder zei: hun nieuwsgierigheid, passie voor kennis. Gaat men studeren wat men liefheeft, liefhebben wat men studeert, zijn eigen passie volgen, gedreven worden door zijn intelligentie, en onderzoeken verrichten die men echt graag wil doen.
After all, it was Eric and Kevin, two years ago, just exactly these kinds of young men, who prompted me and worked with me, and still do, in the study of indebted students in America.
Het waren tenslotte Eric en Kevin twee jaar geleden -- precies dit soort jongemannen die mij hebben aangezet tot, en met me samenwerken in het onderzoek naar Amerikaanse studenten die in het krijt staan.
Thank you for your attention.
Bedankt voor jullie aandacht.
(Applause)
(Applaus)