8 Ιουνίου, 2010, Ράσελ Γουίλσον, επιλέξιμος τέταρτου γύρου στο μπέιζμπολ για τους Κολοράντο Ρόκις. Είμαι κατενθουσιασμένος, απ' τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Το όνειρο κάθε παιδιού να μπει στο ντραφτ μιας καλής ομάδας μπέιζμπολ. 8 Ιουνίου, 2010.
June 8, 2010, Russell Wilson, fourth-round pick to the Colorado Rockies baseball. I'm fired up, one of the highest moments of my life. Every kid's dream to be drafted by a Major League Baseball team. June 8, 2010.
9 Ιουνίου, 2010
June 9, 2010 --
(Μίμηση ήχου επίπεδης γραμμής)
(Imitating flatline sound)
Η γραμμή γίνεται επίπεδη. Πεθαίνει ο πατέρας μου. Από τα ψηλά στα χαμηλά. Έτσι απλά. Ο πατέρας ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό του, δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου, ξέρεις, τι θα κάνω μετά; Το μυαλό μου τρέχει, αναμνήσεις, αναδρομές, στιγμές, στα πρωινά, που σηκωνόμουν, που έπιανα και πετούσα την μπάλα που έτρεχα κι έπαιζα με τον πατέρα και τον αδερφό μου, στις βόλτες με το αυτοκίνητο στην Αθλητική Ένωση, στον πατέρα μου που ήταν προπονητής τρίτης βάσης.
The line goes flat. My dad passes away. The highest of the high to the lowest of the low. Just like that. My dad laying in his deathbed, just tears running down my face, you know, what do I do next? My mind racing, memories, flashbacks, moments, early mornings, getting up, taking grounders and throwing, speed outs and deep post routes to my brother and my dad, to early morning car rides to AAU baseball, to my dad being the third-base coach.
Μετά στην καλύτερη στιγμή της νίκης του πρωταθλήματος, κρατώντας το τρόπαιο Λομπάρντι, τα συναισθήματα κι ο ενθουσιασμός όλου αυτού, μπλε και πράσινο κομφετί παντού, να ξέρεις ότι μόλις κέρδισες το πρωτάθλημα, ένα χρόνο αργότερα, η πίεση του παιχνιδιού, η μπάλα στη μια γραμμή του γηπέδου, αυτή είναι η ευκαιρία να κερδίδεις το παιχνίδι, αλλά δεν έγινε έτσι. Παρόλα αυτά, πολλά εκατομμύρια άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, παρακολουθούν. Πρέπει να παρουσιαστώ στα ΜΜΕ και τι να πω μετά, τι να κάνω, τι να σκεφτώ;
Fast-forward to the championship high of winning a Super Bowl, holding up the Lombardi Trophy and the emotions and the excitement of it all, blue and green confetti all over the place and knowing that you just won the Super Bowl, to a year later, the pressure of the game, the ball on the one-yard line, and this is the chance to win the game, and it doesn't work. And however many millions and millions of people all over the world watching. And having to walk to the media, and what do I say next, what do I do, what do I think?
Παντρεύτηκα σε μικρή ηλικία, μόλις είχα τελειώσει το κολέγιο και τα υπόλοιπα, σύντομα ήρθαν τα προβλήματα στον γάμο και συνειδητοποίησα ότι, ξέρεις κάτι; Η ζωή συμβαίνει. Η ζωή συμβαίνει σε όλους μας. Απώλεια συγγενών, διαζύγιο, φόβος, πόνος, κατάθλιψη, έννοιες, ανησυχίες. Όταν σκέφτεσαι να είσαι θετικός, όντως είμαι θετικός άνθρωπος, αλλά το να είσαι θετικός δεν συμβαίνει πάντα, γιατί όταν χάνεις 16-0 σε έναν αγώνα για το πρωτάθλημα, και σου λένε, «Ρας, δεν θα κερδίσουμε τον αγώνα, είναι δύσκολη περίπτωση». ή όταν έχεις καρκίνο, ή άλλα πράγματα να αντιμετωπίσεις, ή οικονομικά προβλήματα, πώς να τα αντιμετωπίσεις; Είναι δύσκολο να παραμείνεις θετικός. Αυτό που ήξερα σίγουρα ήταν το εξής: ότι η αρνητικότητα είναι συνεχώς παρούσα. Δεν θα έβγαζε όμως πουθενά.
Being married at a young age and just coming out of college and everything else, to, you know, shortly after, marriage not working out and realizing, you know what? Life happens. Life happens, life happens to all of us. Loss of family members, divorce, fear, pain, depression, concerns, worries. When you think about being superpositive -- yes, I'm positive by nature, but positivity, you know, it doesn't always work, because when you're down 16-nothing in an NFC championship game, and people are like, "Russ, we're not going to be able to win this game, man, it's not a great situation right now," or when you're facing cancer, or when you have things you have to deal with or finances and this and that, like, how do we deal with it? It's hard to be positive in the midst of it all. And what I definitely knew was this: that negativity works 100 percent of the time. Negativity was going to get me nowhere.
Άρχισα να λέω κάθε πρωί, «Μέγα το έλεος του», νέα ξεκινήματα, νέες αρχές. Και παρά τις δυσκολίες, τον πόνο και τις ανησυχίες και το πότε θα τελειώσει και το «Πώς θα τα καταφέρω;», άρχισα να σκέφτομαι ένα αυτοκίνητο. Ξέρεις, όπως όταν οδηγείς ένα αμάξι με λεβιέ ταχυτήτων και θέλεις να βάλεις νεκρά; Βάζεις πρώτη, δευτέρα, ως την πέμπτη. Πρέπει να ξέρεις πώς να βάλεις νεκρά. Κι έπρεπε να βάλω νεκρά αμέσως, πριν τρακάρω.
I started saying to myself, "New are his mercies every morning," new beginnings, new starts. And despite hardship and pain and worries and wanting to get through it and "How do I do this?", I started thinking about a car. You know how when you drive a car, you've got stick shift and you want to shift to neutral? You go from first gear to second gear, all the way to fifth? You've got to know how to shift to neutral. And I needed to shift to neutral immediately, before I crashed.
Καθώς καθόμουν μετά το πρωτάθλημα, έπρεπε να πάρω μια απόφαση: Θα το αφήσω να καθορίσει την καριέρα και τη ζωή μου; Οπωσδήποτε όχι. Κατάλαβα το εξής: ότι η στάση ζωής, είναι ικανότητα. Μπορεί να διδαχθεί και να μαθευτεί. Πριν δέκα χρόνια άρχισα να προπονώ το μυαλό μου, με τον Τρέβορ Μοαγουάντ, τον δάσκαλο ψυχικής υγείας. Είναι μαζί μου δέκα χρόνια και είμαστε καλοί φίλοι και συνεργάτες από τότε. Ως αθλητές, προπονούμε το σώμα, να είμαστε γρηγορότεροι, να ρίχνουμε μακρινές βολές, να πηδάμε ψηλά και να κάνουμε κι άλλα πολλά, αλλά γιατί όχι και το μυαλό μας; Πώς θέλεις να είναι η ζωή σου; Γράψ' το, μίλησε γι' αυτό, πες το. Ποια είναι η γλώσσα μας; Πώς μοιάζει; Πρόσεξε αυτά τα στοιχεία Ράσελ, όταν θα είσαι στα καλύτερα σου. Πώς σου φαίνεται αυτό; Να είσαι έτσι, να ζεις, να μιλάς. Οι καλύτεροι σουτέρ, δεν ανησυχούν για τη βολή που μόλις έχασαν. Σκέφτονται αυτή τη βολή, αυτό το συρτό χτύπημα, αυτή τη βολή στο έδαφος.
Sitting there after the Super Bowl, I had a decision to make: Will I let this define my career? Will I let it define my life? Hell, no. What I found out was this: that mindset is a skill. It can be taught and learned. I started 10 years ago, training my mind, with this guy named Trevor Moawad, my mental conditioning coach. He's been with me for 10 years, and we've been best friends and partners ever since. As athletes, we train the body, we train ourselves to be able to run fast, throw farther, jump higher and do these different things, but why don't we train our mind? What do you want your life to look like? Write it out, talk about it, say it. What's our language, what does it look like, watch these highlights, Russell, when you're in your best moments. What does that look like? And be that, live that, sound like that. The best free throw shooters, they don't worry about the shot they just missed. They think about this shot, this putt, this throw, this first down.
Μετά γνώρισα έναν νέο 19 χρονών, τον Μίλτον Ράιτ που αντιμετώπισε τον καρκίνο τρεις φορές. Την μέρα που τον επισκέφθηκα, ήταν απογοητευμένος, «Ρας, τελείωσε, δεν μπορώ άλλο, είναι ώρα να φύγω». Άρχισα να του λέω την ιστορία για τον πατέρα μου, πως συνήθιζε να λέει, «Γιε μου, γιατί όχι εσύ; Γιατί δεν αποφοίτησες νωρίς, να παίξεις επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μπέιζμπολ; Γιατί όχι εσύ; Γιατί;» Του είπα, «Μίλτον, γιατί όχι εσύ; Αν δοκίμασες θεραπεία με τ-κύτταρα, δοκίμασες αυτό και εκείνο και δεν δούλεψε, δεν θα το θυμάσαι». Έτσι ο Μίλτον χαμογέλασε και είπε, «Έχεις απόλυτο δίκιο. Ναι, έχω καρκίνο Ρας. Αλλά είτε μπορώ να το αφήσω να με σκοτώσει, όχι μόνο σωματικά, αλλά να το αφήσω να με σκοτώσει και συναισθηματικά και ψυχικά. Έχω μια επιλογή τώρα, εν μέσω του προβλήματος, εν μέσω της καταιγίδας, να αποφασίσω ότι θα το ξεπεράσω».
Then I met this kid Milton Wright, 19 years old, he had cancer three different times. This day when I went to see him, he was frustrated, "Russ, I'm done, I don't want to do this anymore, it's my time to go." I started telling him this story about my dad, how he used to say, "Son, why not you? Why don't you graduate early, play pro football and pro baseball? Why not you, why not you?" I said, "Milton, why not you? If you tried T-cell therapy, and you try this and it doesn't work, you won't remember it." So Milton got a smile on his face and said, "You're exactly right. Yes, I do have cancer, Russ. But I can either let this kill me, not just physically, but I can also let it kill me emotionally and mentally. And I have a choice right now, in the midst of the problem, in the midst of the storm, to decide to overcome."
Μία από τις ερωτήσεις που δέχομαι σχετικά με την ουδέτερη σκέψη είναι: «Αυτό σημαίνει να μην έχω κανένα συναίσθημα;» Πάντα απαντώ πως σίγουρα όχι. Ναι, έχουμε συναισθήματα, έχουμε πραγματικές καταστάσεις, πράγματα να αντιμετωπίσουμε. Αλλά αυτό που πρέπει να μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε συγκεντρωμένοι και όχι υπερευαίσθητοι. Καλό είναι να έχουμε συναισθήματα, αλλά να μην είμαστε συναισθηματικοί.
One of the questions I always get asked about neutral thinking is this: "Does that mean I don't have any emotion?" And I always say, absolutely not. Yeah, we have emotions, we have real-life situations, we have things to deal with. But what you have to be able to do is to stay focused on the moment and to not be superemotional. It's OK to have emotions, but don't be emotional.
Όταν με κοιτάζουν οι άνθρωποι, με βλέπουν ως τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στο NFL, βλέπουν πως έχω το κορίτσι μου την Σιάρα, ότι έχω την οικογένειά μου κι άλλα πολλά. Όμως κι εγώ αντιμετωπίζω δυσκολίες στη ζωή. Όπως όλοι μας. Όλοι βιώνουμε λύπη και πόνο και κατάθλιψη, ανησυχίες και φόβο. Δεν έφτασα εδώ έτσι απλά. Ποια είναι η αλήθεια και πώς τα κατάφερα καλύτερα; Αυτό αφορά κυρίως το πώς άρχισε να αλλάζει το μυαλό μου. Δεν εξαρτώταν μόνο από την επιτυχία ή την αποτυχία, αλλά έγινε στην πορεία. Ποιο είναι το επόμενο βήμα, πώς να το κάνω αυτό τώρα;
When people look at me, they see that I'm the highest-paid player in the NFL, they see that I have the girl and Ciara, that I have the family and this and that. But I still have real-life situations. We all do. We all have, you know, sadness and loss and depression and worries and fear. I didn't just get here. What's the truth, and how do I come through this better? And that's really, kind of, how my mind started shifting. It was not just on the success of it all or the failure of it, it was on the process, like: What is the next step, how do I do this right here, right now?
Πρέπει να πάρουμε μια απόφαση στη ζωή. Εγώ, όταν ήμουν μικρός και δεν είχα πολλά, πήρα μια απόφαση. Αποφάσισα πως θα πιστεύω, πως θα συμβούν σπουδαία πράγματα, πως θα έβαζα το μυαλό μου σε τάξη και θα χρησιμοποιούσα τη σωστή γλώσσα και θα σκεφτόμουν τα σωστά πράγματα, που με προετοίμασαν για το σήμερα. Επειδή είμαι απλά άνθρωπος. Μπορώ απλώς να πετάω μακριά την μπάλα και να τρέχω, πραγματοποιώντας καλές βολές και να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν. Αλλά η αλήθεια είναι ότι νιώθω πίεση, έχω ανησυχίες και φόβους, έχω σχέδια που περιμένω να πραγματοποιηθούν. Ακόμα βιώνω την απώλεια.
We have a choice to make in life. And for me, when I was young and I didn't have much, I made a choice. I made a choice that I was going to believe that great things were going to happen, that I was going to have my mindset right, and I was going to have the right language and the right things to think about, which helped prepare me for today. Because I'm just human. I just have the ability to throw the ball a long way and run around and make some cool and fun throws and make some people smile. But the reality is that I still have pressure, I still have worries, I still have fears, I still have things that happen. Still have loss.
Η πολλή θετική στάση μπορεί να κρύβει κινδύνους. Αλλά και η αρνητική επίσης. Ποτέ δεν ήθελα να ζήσω με αρνητική στάση ζωής, έτσι επέλεξα την ουδετερότητα. Έβαλα νεκρά. Έτσι έζησα, κι έτσι συνεχίζω να ζω.
Positivity can be dangerous. But what always works is negativity. I never wanted to live in negativity, so I stayed in neutral. I kept my shift in neutral. And so that's where I lived, and that's where I've been living ever since.