In Kenya, 1984 is known as the year of the cup, or the goro goro. The goro goro is a cup used to measure two kilograms of maize flower on the market, and the maize flower is used to make ugali, a polenta-like cake that is eaten together with vegetables. Both the maize and the vegetables are grown on most Kenyan farms, which means that most families can feed themselves from their own farm. One goro goro can feed three meals for an average family, and in 1984, the whole harvest could fit in one goro goro. It was and still is one of the worst droughts in living memory. Now today, I insure farmers against droughts like those in the year of the cup, or to be more specific, I insure the rains.
In Kenia staat 1984 bekend als het jaar van de maatbeker of 'goro goro'. De 'goro goro' is een blik dat op de markt wordt gebruikt om twee kilo maisbloem af te meten. Van de maisbloem wordt 'ugali' bereid: een cake die op polenta lijkt en die met groente wordt gegeten. Mais en groenten worden gekweekt op de meeste boerderijen in Kenia. De meeste families kunnen zich voeden met wat ze zelf verbouwen. Met één 'goro goro' kunnen drie maaltijden worden bereid voor een doorsnee familie. In 1984 paste de totale oogstopbrengst in één 'goro goro'. In dat jaar vond de ergste droogte plaats sinds mensenheugenis. Ik verzeker boeren tegen droogtes zoals die in 1984 plaatsvonden. Om precies te zijn, ik verzeker regenbuien.
I come from a family of missionaries who built hospitals in Indonesia, and my father built a psychiatric hospital in Tanzania. This is me, age five, in front of that hospital. I don't think they thought I'd grow up to sell insurance. (Laughter) So let me tell you how that happened.
Ik kom uit een familie van missionarissen die ziekenhuizen bouwden in Indonesië. Mijn vader bouwde een psychiatrisch ziekenhuis in Tanzania. Dit ben ik op vijfjarige leeftijd voor het ziekenhuis. Ze hadden vast niet gedacht dat ik later verzekeringen zou verkopen. (Gelach) Ik zal vertellen hoe dat is gekomen.
In 2008, I was working for the Ministry of Agriculture of Rwanda, and my boss had just been promoted to become the minister. She launched an ambitious plan to start a green revolution in her country, and before we knew it, we were importing tons of fertilizer and seed and telling farmers how to apply that fertilizer and plant. A couple of weeks later, the International Monetary Fund visited us, and asked my minister, "Minister, it's great that you want to help farmers reach food security, but what if it doesn't rain?" My minister answered proudly and somewhat defiantly, "I am going to pray for rain." That ended the discussion. On the way back to the ministry in the car, she turned around to me and said, "Rose, you've always been interested in finance. Go find us some insurance."
In 2008 werkte ik voor het Ministerie van Landbouw in Rwanda. Mijn baas was net benoemd tot minister. Ze lanceerde een ambitieus plan voor een groene revolutie. Al gauw importeerden we tonnen kunsmest en zaad en vertelden we boeren hoe ze die moesten gebruiken en hoe ze moesten planten. Een paar weken later kregen we bezoek van het Internationaal Monetair Fonds. Ze zeiden tegen de minister: "Geweldig dat u de boeren wilt helpen om voedselzekerheid te creëren, maar wat als het niet regent?" De minister antwoordde trots en op uitdagende toon: "Ik zal bidden dat het gaat regenen." Dat was het einde van de discussie. Op de weg terug naar het ministerie draaide ze zich om en zei ze: "Je bent toch geïnteresseerd in financiën? Ga eens op zoek naar verzekeringen."
It's been six years since, and last year I was fortunate enough to be part of a team that insured over 185,000 farmers in Kenya and Rwanda against drought. They owned an average of half an acre and paid on average two Euros in premium. It's microinsurance.
Het is nu zes jaar later. Vorig jaar had ik het geluk dat mijn team ruim 185.000 boeren in Kenia en Rwanda wist te verzekeren tegen droogtes. Ze bezaten ieder ongeveer 0,2 hectare en betaalden gemiddeld 2 euro premie. Het zijn microverzekeringen. Een traditionele verzekering krijg je niet
Now, traditional insurance doesn't work with two to three Euros of premium, because traditional insurance relies on farm visits. A farmer here in Germany would be visited for the start of the season, halfway through, and at the end, and again if there was a loss, to estimate the damages. For a small-scale farmer in the middle of Africa, the maths of doing those visits simply don't add up. So instead, we rely on technology and data. This satellite measures whether there were clouds or not, because think about it: If there are clouds, then you might have some rain, but if there are no clouds, then it's actually impossible for it to rain. These images show the onset of the rains this season in Kenya. You see that around March 6, the clouds move in and then disappear, and then around the March 11, the clouds really move in. That, and those clouds, were the onset of the rains this year. This satellite covers the whole of Africa and goes back as far as 1984, and that's important, because if you know how many times a place has had a drought in the last 30 years, you can make a pretty good estimate what the chances are of drought in the future, and that means that you can put a price tag on the risk of drought.
voor 2 of 3 euro premie, omdat bij zo'n verzekering bezoeken moeten worden afgelegd. Een boer in Duitsland krijgt bezoek aan het begin van het seizoen, halverwege, aan het einde, en opnieuw als er verlies is om de schade vast te stellen. Voor een kleine boer in Centraal-Afrika is het berekenen van die bezoeken gewoon niet de moeite waard. We hebben meer vertrouwen in technologie en datagegevens. Deze satelliet registreert of er wolken zijn of niet. Denk maar na: als er wolken zijn, gaat het misschien regenen, maar als er geen wolken zijn, kan het onmogelijk gaan regenen. Op deze beelden zie je het begin van dit regenseizoen in Kenia. Omstreeks 6 maart komen er wolken, en dan verdwijnen ze weer. Rond 11 maart komen de wolken echt opzetten. Die wolken kondigden dit jaar het begin van de regen aan. Deze satelliet beslaat heel Afrika en produceert al sinds 1984 gegevens. Dat is belangrijk, want als je weet hoe vaak het ergens in de afgelopen 30 jaar droog is gebleven, dan kun je vrij goed inschatten hoe groot de kans op droogte in de toekomst zal zijn. En dan kun je een prijskaartje hangen aan het risico op droogte.
The data alone isn't enough. We devise agronomic algorithms which tell us how much rainfall a crop needs and when. For example, for maize at planting, you need to have two days of rain for farmers to plant, and then it needs to rain once every two weeks for the crop to properly germinate. After that, you need rain every three weeks for the crop to form its leaves, whereas at flowering, you need it to rain more frequently, about once every 10 days for the crop to form its cob. At the end of the season, you actually don't want it to rain, because rains then can damage the crop.
Gegevens alleen zijn niet genoeg. Met behulp van landbouwkundige algoritmen weten we hoeveel en wanneer een gewas regen nodig heeft. Voor het planten van mais hebben de boeren twee dagen regen nodig. Voor het ontkiemen van het zaad moet het daarna één keer per 2 weken regenen. Voor het vormen van de bladeren is er één keer per 3 weken regen nodig. Tegen de bloeitijd heb je vaker regen nodig. Voor de maiskolven moet het één keer per 10 dagen regenen. Aan het einde van het seizoen wil je niet dat het regent, want dan kan de regen het gewas beschadigen.
Devising such a cover is difficult, but it turned out the real challenge was selling insurance. We set ourselves a modest target of 500 farmers insured after our first season. After a couple of months' intense marketing, we had signed up the grand total of 185 farmers. I was disappointed and confounded. Everybody kept telling me that farmers wanted insurance, but our prime customers simply weren't buying. They were waiting to see what would happen, didn't trust insurance companies, or thought, "I've managed for so many years. Why would I buy insurance now?"
Zo'n verzekering bedenken is lastig, maar de echte uitdaging was het verkopen van de verzekering. (Gelach) We hadden een bescheiden doelstelling: 500 verzekerde boeren na het eerste seizoen. Na een paar maanden van intensieve marketing hadden we onze verzekering verkocht aan in totaal 185 boeren. Ik was teleurgesteld en ontsteld. Iedereen bleef volhouden dat de boeren zich wilden verzekeren. Maar onze belangrijkste klanten kochten geen verzekering. Ze keken de kat uit de boom. Ze vertrouwden de verzekeringsmaatschappijen niet of ze dachten: "Ik red het al zo lang, waarom zou ik me nu laten verzekeren?" Velen van jullie weten wat een microkrediet inhoudt:
Now many of you know microcredit, the method of providing small loans to poor people pioneered by Muhammad Yunus, who won the Nobel Peace Prize for his work with the Grameen Bank. Turns out, selling microcredit isn't the same as selling insurance. For credit, a farmer needs to earn the trust of a bank, and if it succeeds, the bank will advance him money. That's an attractive proposition. For insurance, the farmer needs to trust the insurance company, and needs to advance the insurance company money. It's a very different value proposition. And so the uptick of insurance has been slow, with so far only 4.4 percent of Africans taking up insurance in 2012, and half of that number is in one country, South Africa.
het verstrekken van kleine leningen aan arme mensen. Muhammad Yunus is de grondlegger. Hij kreeg de Nobelprijs voor de Vrede voor het oprichten van de Grameen Bank. Maar het verkopen van microkredieten is niet hetzelfde als het verkopen van verzekeringen. Om een lening te krijgen moet een boer het vertrouwen van de bank winnen. Als hij daarin slaagt, schiet de bank hem geld voor. Een aantrekkelijk plan. Bij een verzekering moet de boer vertrouwen hebben in de verzekeraar en moet hij de verzekeringsmaatschappij geld voorschieten. Aan dat plan wordt een ander soort waarde gekoppeld. De verkoop van verzekeringen verloopt traag. Tot nu toe heeft slechts 4,4 % van de Afrikanen in 2012 een verzekering gekocht. De helft van hen woont in één land: Zuid-Afrika.
We tried for some years selling insurance directly to farmers, with very high marketing cost and very limited success. Then we realized that there were many organizations working with farmers: seed companies, microfinance institutions, mobile phone companies, government agencies. They were all providing loans to farmers, and often, just before they'd finalize the loan, the farmer would say, "But what if it doesn't rain? How do you expect me to repay my loan?" Many of these organizations were taking on the risk themselves, simply hoping that that year, the worst wouldn't happen. Most of the organizations, however, were limiting their growth in agriculture. They couldn't take on this kind of risk. These organizations became our customers, and when combining credit and insurance, interesting things can happen. Let me tell you one more story.
We hebben een paar jaar geprobeerd rechtstreeks aan de boeren te verkopen. De marketingkosten waren erg hoog en het resultaat was heel beperkt. Toen beseften we dat de boeren met allerlei organisaties te maken hebben: zaadbedrijven, banken die microkredieten verstrekken, bedrijven die mobiele telefonie verkopen, en overheidsinstanties. Allemaal gaven ze de boeren leningen. Voordat de leningen werden uitbetaald, zeiden de boeren vaak: "Maar wat als het niet regent? Hoe moeten we de lening dan terugbetalen?" Veel instanties namen het risico voor eigen rekening. Ze hoopten eenvoudigweg dat in dat jaar het noodlot niet zou toeslaan. De meeste bedrijven hielden hun aandeel in de landbouwsector beperkt. Ze konden zulke grote risico's niet nemen. Die bedrijven werden onze klanten. Als je kredieten en verzekeringen combineert, gebeuren er interessante dingen. Ik zal jullie nog iets vertellen. Begin februari 2012
At the start of February 2012 in western Kenya, the rains started, and they started early, and when rains start early, farmers are encouraged, because it usually means that the season is going to be good. So they took out loans and planted. For the next three weeks, there wasn't a single drop of rain, and the crops that had germinated so well shriveled and died. We'd insured the loans of a microfinance institution that had provided those loans to about 6,000 farmers in that area, and we called them up and said, "Look, we know about the drought. We've got you. We'll give you 200,000 Euros at the end of the season." They said, "Wow, that's great, but that'll be late. Could you give us the money now? Then these farmers can still replant and can get a harvest this season." So we convinced our insurance partners, and later that April, these farmers replanted. We took the idea of replanting to a seed company and convinced them to price the cost of insurance into every bag of seed, and in every bag, we packed a card that had a number on it, and when the farmers would open the card, they'd text in that number, and that number would actually help us to locate the farmer and allocate them to a satellite pixel. A satellite would then measure the rainfall for the next three weeks, and if it didn't rain, we'd replace their seed.
ging het in westelijk Kenia regenen, vroeg voor de tijd van het jaar. Als de regen vroeg is, geeft dat de boeren hoop , want dat betekent meestal dat het een goed seizoen wordt. Dus sloten ze leningen af en gingen ze planten. In de 3 weken die volgden, viel er geen druppel regen. De planten die zo goed waren ontkiemd, verschrompelden en gingen dood. We stonden garant voor de leningen die een microkredietverstrekker had gegeven aan ongeveer 6.000 boeren in het westen van Kenia. We belden ze op en zeiden: "We weten van de droogte. Jullie zijn gedekt. We geven jullie 200.000 euro aan het eind van het seizoen." "Fantastisch", zeiden ze. "Maar dat is een beetje laat. Kunnen jullie ons het geld nu geven? Dan kunnen de boeren nieuwe gewassen planten en kunnen ze nog dit seizoen een oogst binnenhalen." Dus overtuigden we onze partners. Later in april hebben de boeren opnieuw geplant. We legden het herplantingsschema voor aan een zaadbedrijf en overtuigden hen om de verzekeringspremie bij elke zak zaad op te tellen. In iedere zak stopten we een kaartje met daarop een nummer. Als een boer het kaartje openvouwde, kon hij het nummer sms'en. Met behulp van dat nummer konden we hem localiseren en toewijzen aan een satellietpixel. Daarna mat een satelliet de regenval gedurende de volgende 3 weken. Als het niet regende, vergoedden wij hun zaad.
One of the first — (Applause) — Hold on, I'm not there!
Een van de eerste... (Applaus) - Ik ben nog niet klaar!
One of the first beneficiaries of this replanting guarantee was Bosco Mwinyi. We visited his farm later that August, and I wish I could show you the smile on his face when he showed us his harvest, because it warmed my heart and it made me realize why selling insurance can be a good thing. But you know, he insisted that we get his whole harvest in the picture, so we had to zoom out a lot. Insurance secured his harvest that season, and I believe that today, we have all the tools to enable African farmers to take control of their own destiny. No more years of the cup. Instead, I am looking forward to, at least somehow, the year of the insurance, or the year of the great harvest.
Een van de eersten die profiteerden van de herplantingsgarantie was Bosco Mwinyi. In augustus bezochten we zijn boerderij. Ik wou dat ik kon tonen hoe hij glimlachte toen hij ons zijn oogst liet zien. Het was hartverwarmend. Het deed me beseffen dat verzekeringen verkopen een goede daad kan zijn. Hij drong erop aan dat we de hele oogst op de foto zouden zetten, dus moesten we een eind uitzoomen. De oogst was veiliggesteld door de verzekering. Ik geloof dat we tegenwoordig alle instrumenten hebben om de boeren in Afrika hun eigen lot te laten bepalen. Er komt geen jaar van de maatbeker meer. In plaats daarvan zie ik hoe dan ook uit naar het jaar van de verzekering of het jaar van de grote oogst.
Thank you.
Bedankt.
(Applause)
(Applaus)