Στην Κένυα, το 1984 είναι γνωστό ως το έτος της κούπας, ή το έτος του γκόρο γκόρο. Το γκόρο γκόρο είναι μια κούπα που χρησιμοποιείται για να μετρήσει δύο κιλά άνθος αραβοσίτου στην αγορά, και το άνθος αραβοσίτου χρησιμοποιείται για την παρασκευή του ουγκάλι, ενός κέικ είδους πολέντα που τρώγεται μαζί με λαχανικά. Ο αραβόσιτος και τα λαχανικά καλλιεργούνται στα περισσότερα κενυατικά αγροκτήματα, που σημαίνει ότι οι περισσότερες οικογένειες συντηρούνται από το δικό τους αγρόκτημα. Μία κούπα γκόρο γκόρο μπορεί να προσφέρει τρία γεύματα σε μια κανονική οικογένεια, και το 1984, ολόκληρη η συγκομιδή χωρούσε σε μία κούπα γκόρο γκόρο. Ήταν, και είναι ακόμη, μία από τις χειρότερες ξηρασίες στη μνήμη των ανθρώπων. Σήμερα, ασφαλίζω αγρότες σε περίπτωση ξηρασιών όπως εκείνους στο έτος της κούπας, ή για να ακριβολογήσω, ασφαλίζω τις βροχές.
In Kenya, 1984 is known as the year of the cup, or the goro goro. The goro goro is a cup used to measure two kilograms of maize flower on the market, and the maize flower is used to make ugali, a polenta-like cake that is eaten together with vegetables. Both the maize and the vegetables are grown on most Kenyan farms, which means that most families can feed themselves from their own farm. One goro goro can feed three meals for an average family, and in 1984, the whole harvest could fit in one goro goro. It was and still is one of the worst droughts in living memory. Now today, I insure farmers against droughts like those in the year of the cup, or to be more specific, I insure the rains.
Προέρχομαι από μια οικογένεια ιεραποστόλων που έχτισαν νοσοκομεία στην Ινδονησία, και ο πατέρας μου έχτισε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στην Τανζανία. Αυτή είμαι εγώ, πέντε ετών, μπροστά από το νοσοκομείο. Δε νομίζω ότι πίστευαν πως όταν μεγαλώσω θα πουλάω ασφάλειες. (Γέλια) Αφήστε με, λοιπόν, να σας πω πώς συνέβη.
I come from a family of missionaries who built hospitals in Indonesia, and my father built a psychiatric hospital in Tanzania. This is me, age five, in front of that hospital. I don't think they thought I'd grow up to sell insurance. (Laughter) So let me tell you how that happened.
Tο 2008, δούλευα για το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης της Ρουάντα, και το αφεντικό μου μόλις είχε προαχθεί για να γίνει υπουργός. Παρουσίασε ένα φιλόδοξο σχέδιο για να ξεκινήσει μια πράσινη επανάσταση στη χώρα, και πριν το καταλάβουμε, εισαγάγαμε τόνους λιπασμάτων και σπόρων και λέγαμε στους αγρότες πώς να εφαρμόζουν το λίπασμα και να φυτεύουν. Μερικές βδομάδες αργότερα, μας επισκέφθηκε το ΔΝΤ και ρώτησαν την υπουργό μου, «Υπουργέ, είναι υπέροχο που θέλετε να βοηθήσετε τους αγρότες να εξασφαλίσουν την τροφή τους, αλλά τι θα γίνει άμα δεν βρέξει;» Η υπουργός μου απάντησε υπερήφανα και κάπως περιφρονητικά, «Θα προσευχηθώ για τη βροχή». Αυτό έληξε τη συζήτηση. Στο αμάξι οδεύοντας πίσω στο υπουργείο γύρισε σε μένα και μου είπε, «Ρόουζ, πάντα σ' ενδιέφεραν τα οικονομικά. Πήγαινε βρες μας καμιά ασφάλεια».
In 2008, I was working for the Ministry of Agriculture of Rwanda, and my boss had just been promoted to become the minister. She launched an ambitious plan to start a green revolution in her country, and before we knew it, we were importing tons of fertilizer and seed and telling farmers how to apply that fertilizer and plant. A couple of weeks later, the International Monetary Fund visited us, and asked my minister, "Minister, it's great that you want to help farmers reach food security, but what if it doesn't rain?" My minister answered proudly and somewhat defiantly, "I am going to pray for rain." That ended the discussion. On the way back to the ministry in the car, she turned around to me and said, "Rose, you've always been interested in finance. Go find us some insurance."
Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε και πέρυσι ήμουν αρκετά τυχερή να είμαι μέλος μιας ομάδας που ασφάλισε πάνω από 185.000 αγρότες στην Κένυα και στη Ρουάντα σε περίπτωση ξηρασίας. Διέθεταν κατά μέσο όρο μισό στρέμμα και πλήρωναν περίπου δύο ευρώ ως ασφάλιστρο. Είναι μικροασφάλιση.
It's been six years since, and last year I was fortunate enough to be part of a team that insured over 185,000 farmers in Kenya and Rwanda against drought. They owned an average of half an acre and paid on average two Euros in premium. It's microinsurance.
Τώρα, η παραδοσιακή ασφάλεια δεν λειτουργεί με ασφάλιστρα των δύο-τριών ευρώ, καθώς βασίζεται στις επισκέψεις του αγροκτήματος. Ένας αγρότης εδώ στη Γερμανία θα δεχόταν επισκέψεις στην αρχή της εποχής, στη μέση αυτής, και στο τέλος, και ξανά σε περίπτωση απώλειας για τον υπολογισμό των ζημιών. Για έναν μικρής κλίμακας αγρότη στη μέση της Αφρικής τα νούμερα για να γίνουν αυτές οι επισκέψεις απλά δεν ανήκουν στη σφαίρα του πραγματικού. Γι' αυτό, βασιζόμαστε στην τεχνολογία και στα δεδομένα. Αυτός ο δορυφόρος μετρά εάν υπάρχουν σύννεφα ή όχι, γιατί σκεφτείτε το λίγο: Εάν υπάρχουν σύννεφα, τότε μπορεί να έχεις λίγη βροχή, αλλά αν δεν υπάρχουν σύννεφα, τότε είναι απλά απίθανο να βρέξει. Αυτές οι εικόνες προβάλουν την απαρχή των βροχών αυτή την εποχή στην Κένυα. Βλέπετε ότι γύρω στις 6 του Μάρτη, τα σύννεφα εγκαθίστανται και μετά εξαφανίζονται και μετά γύρω στις 11 Μαρτίου τα σύννεφα εγκαθίστανται για τα καλά. Εκείνη, κι εκείνα τα σύννεφα, ήταν η απαρχή των φετινών βροχών. Αυτός ο δορυφόρος καλύπτει ολόκληρη την Αφρική και πηγαίνει πίσω μέχρι και το 1984 και αυτό είναι σημαντικό επειδή εάν γνωρίζεις πόσες φορές ένα μέρος είχε ξηρασία τα τελευταία 30 χρόνια, μπορείς να υπολογίσεις με αρκετή ακρίβεια ποιες είναι οι πιθανότητες ξηρασίας στο μέλλον και αυτό σημαίνει ότι μπορείς να βάλεις μια τιμή στον κίνδυνο της ξηρασίας.
Now, traditional insurance doesn't work with two to three Euros of premium, because traditional insurance relies on farm visits. A farmer here in Germany would be visited for the start of the season, halfway through, and at the end, and again if there was a loss, to estimate the damages. For a small-scale farmer in the middle of Africa, the maths of doing those visits simply don't add up. So instead, we rely on technology and data. This satellite measures whether there were clouds or not, because think about it: If there are clouds, then you might have some rain, but if there are no clouds, then it's actually impossible for it to rain. These images show the onset of the rains this season in Kenya. You see that around March 6, the clouds move in and then disappear, and then around the March 11, the clouds really move in. That, and those clouds, were the onset of the rains this year. This satellite covers the whole of Africa and goes back as far as 1984, and that's important, because if you know how many times a place has had a drought in the last 30 years, you can make a pretty good estimate what the chances are of drought in the future, and that means that you can put a price tag on the risk of drought.
Τα δεδομένα από μόνα τους δεν επαρκούν. Επινοούμε αγρονομικούς αλγορίθμους που μας λένε πόση βροχή χρειάζεται μια σοδειά και πότε. Για παράδειγμα, για τον αραβόσιτο στο φύτεμα χρειάζεσαι δύο μέρες βροχής για να φυτέψουν οι αγρότες και μετά χρειάζεται να βρέξει μία φορά στις δύο βδομάδες για να φυτρώσει η σοδειά καταλλήλως. Μετά απ' αυτό, χρειάζεσαι βροχή κάθε τρεις βδομάδες για να δημιουργήσει τα φύλλα της η σοδειά, ενώ κατά την άνθηση, χρειάζεσαι τη βροχή πιο συχνά, περίπου μια στις 10 μέρες, για να δημιουργήσει η σοδειά το σπόρο της. Στο τέλος της εποχής, δεν θες να βρέξει, γιατί οι βροχές τότε μπορούν να βλάψουν τη σοδειά.
The data alone isn't enough. We devise agronomic algorithms which tell us how much rainfall a crop needs and when. For example, for maize at planting, you need to have two days of rain for farmers to plant, and then it needs to rain once every two weeks for the crop to properly germinate. After that, you need rain every three weeks for the crop to form its leaves, whereas at flowering, you need it to rain more frequently, about once every 10 days for the crop to form its cob. At the end of the season, you actually don't want it to rain, because rains then can damage the crop.
Το να επινοήσουμε μια τέτοια κάλυψη είναι δύσκολο, αλλά αποδείχθηκε ότι η πραγματική πρόκληση ήταν η πώληση των ασφαλειών. Θέσαμε στους εαυτούς μας έναν ταπεινό στόχο, δηλαδή να ασφαλίσουμε 500 αγρότες μετά την πρώτη μας περίοδο. Μετά από δύο μήνες έντονης προώθησης, είχαμε εγγράψει όλο κι όλο 185 αγρότες. Ήμουν απογοητευμένη και μπερδεμένη. Όλοι μου έλεγαν ότι οι αγρότες ήθελαν την ασφάλιση, αλλά οι εκλεκτοί πελάτες μας απλά δεν αγόραζαν. Περίμεναν να δουν τι θα συμβεί, δεν εμπιστεύονταν τις ασφαλιστικές ή σκέφτονταν: «Τα έχω καταφέρει επί τόσα χρόνια. Γιατί να αγοράσω ασφάλεια τώρα;»
Devising such a cover is difficult, but it turned out the real challenge was selling insurance. We set ourselves a modest target of 500 farmers insured after our first season. After a couple of months' intense marketing, we had signed up the grand total of 185 farmers. I was disappointed and confounded. Everybody kept telling me that farmers wanted insurance, but our prime customers simply weren't buying. They were waiting to see what would happen, didn't trust insurance companies, or thought, "I've managed for so many years. Why would I buy insurance now?"
Πολλοί από σας ξέρουν τη μικροπίστωση, τη μέθοδο παροχής μικρών δανείων σε φτωχούς ανθρώπους με πρωτοπόρο τον Μωχάμεντ Γιούνους, που κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης για τη δουλειά του με την Τράπεζα Γκραμίν. Φαίνεται, ότι το να πουλάς μικροπίστωση δεν είναι το ίδιο με το να πουλάς ασφάλεια. Για την πίστωση, ένας αγρότης πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη μιας τράπεζας, κι αν το επιτύχει, η τράπεζα θα του δώσει χρήματα. Αυτή είναι μια ελκυστική πρόταση. Για την ασφάλεια, ο αγρότης πρέπει να εμπιστεύεται την ασφαλιστική και πρέπει να δώσει στην ασφαλιστική εταιρεία χρήματα. Είναι μια πολύ διαφορετική πρόταση αξίας. Κι έτσι, η ανοδική τάση της ασφάλισης είναι αργή, με, έως τώρα, μόνο 4,4% των Αφρικανών να ασφαλίζονται στο 2012, και το μισό αυτού του ποσοστού είναι σε μία χώρα, τη Νότια Αφρική.
Now many of you know microcredit, the method of providing small loans to poor people pioneered by Muhammad Yunus, who won the Nobel Peace Prize for his work with the Grameen Bank. Turns out, selling microcredit isn't the same as selling insurance. For credit, a farmer needs to earn the trust of a bank, and if it succeeds, the bank will advance him money. That's an attractive proposition. For insurance, the farmer needs to trust the insurance company, and needs to advance the insurance company money. It's a very different value proposition. And so the uptick of insurance has been slow, with so far only 4.4 percent of Africans taking up insurance in 2012, and half of that number is in one country,
Προσπαθούσαμε για μερικά χρόνια να πουλήσουμε ασφάλειες απευθείας στους αγρότες με πολύ υψηλό κόστος προώθησης και πολύ περιορισμένη επιτυχία. Τότε αντιληφθήκαμε ότι υπήρχαν πολλοί οργανισμοί που δούλευαν με αγρότες: εταιρίες σπόρων, μικροοικονομικά ιδρύματα, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, κυβερνητικοί οργανισμοί. Όλοι παρείχαν δάνεια στους αγρότες, και συχνά, μόλις πριν οριστικοποιήσουν το δάνειο, ο αγρότης έλεγε: «Μα, τι θα γίνει άμα δε βρέξει; Πώς περιμένετε να ξεπληρώσω το δάνειό μου;» Πολλοί απ' αυτούς τους οργανισμούς αναλάμβαναν το ρίσκο, απλά ελπίζοντας ότι εκείνο το χρόνο δε θα συμβούν τα χείριστα. Όμως οι περισσότεροι οργανισμοί περιόριζαν την ανάπτυξή τους στη γεωργία. Δεν μπορούσαν να πάρουν αυτό το ρίσκο. Αυτοί οι οργανισμοί έγιναν οι πελάτες μας κι όταν συνδυάσεις την πίστωση και την ασφάλεια, ενδιαφέροντα πράγματα μπορούν να συμβούν. Επιτρέψτε μου να σας πω άλλη μία ιστορία.
South Africa. We tried for some years selling insurance directly to farmers, with very high marketing cost and very limited success. Then we realized that there were many organizations working with farmers: seed companies, microfinance institutions, mobile phone companies, government agencies. They were all providing loans to farmers, and often, just before they'd finalize the loan, the farmer would say, "But what if it doesn't rain? How do you expect me to repay my loan?" Many of these organizations were taking on the risk themselves, simply hoping that that year, the worst wouldn't happen. Most of the organizations, however, were limiting their growth in agriculture. They couldn't take on this kind of risk. These organizations became our customers, and when combining credit and insurance, interesting things can happen. Let me tell you one more story.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2012 στη δυτική Κένυα οι βροχές ξεκίνησαν, και ξεκίνησαν νωρίς, κι όταν οι βροχές ξεκινούν νωρίς, οι αγρότες ενθαρρύνονται, επειδή αυτό συνήθως σημαίνει ότι η εποχή θα είναι καλή. Έτσι πήραν δάνεια και φύτεψαν. Για τις επόμενες τρεις βδομάδες, δεν έπεσε σταγόνα βροχής και οι σοδειές που είχαν αναπτυχθεί τόσο καλά συρρικνώθηκαν και μαράθηκαν. Είχαμε ασφαλίσει τα δάνεια ενός μικροοικονομικού ιδρύματος που είχε δώσει εκείνα τα δάνεια σε περίπου 6.000 αγρότες στην περιοχή και τους καλέσαμε και τους είπαμε: «Κοιτάξτε, γνωρίζουμε για την ξηρασία. Σας καλύπτουμε. Θα σας δώσουμε 200.000 ευρώ στο τέλος της εποχής». Αυτοί είπαν: «Τέλεια, αλλά θα είναι αργά. Μπορείτε να μας δώσετε τα χρήματα τώρα; Τότε αυτοί οι αγρότες θα μπορέσουν ακόμη να ξαναφυτέψουν και θα έχουν μία συγκομιδή αυτή την εποχή». Έτσι πείσαμε τους εταίρους της ασφαλιστικής μας και αργότερα τον Απρίλιο, αυτοί οι αγρότες ξαναφύτεψαν. Πήγαμε την ιδέα της επαναφύτευσης σε μια εταιρία σπόρων και τους πείσαμε να κοστολογήσουν την ασφάλεια σε κάθε τσουβάλι με σπόρους και σε κάθε τσουβάλι, βάλαμε μια κάρτα που είχε έναν αριθμό πάνω της και όταν οι αγρότες θα άνοιγαν την κάρτα θα έστελναν αυτόν τον αριθμό με μήνυμα και αυτός ο αριθμός θα μας βοηθούσε να εντοπίσουμε τον αγρότη και να τους καταμερίσουμε από ένα δορυφορικό εικονόστιγμα. Ένας δορυφόρος θα μετρήσει τότε τη βροχόπτωση για τις επόμενες τρεις εβδομάδες, κι αν δεν έβρεχε θα αντικαθιστούσαμε τους σπόρους τους.
At the start of February 2012 in western Kenya, the rains started, and they started early, and when rains start early, farmers are encouraged, because it usually means that the season is going to be good. So they took out loans and planted. For the next three weeks, there wasn't a single drop of rain, and the crops that had germinated so well shriveled and died. We'd insured the loans of a microfinance institution that had provided those loans to about 6,000 farmers in that area, and we called them up and said, "Look, we know about the drought. We've got you. We'll give you 200,000 Euros at the end of the season." They said, "Wow, that's great, but that'll be late. Could you give us the money now? Then these farmers can still replant and can get a harvest this season." So we convinced our insurance partners, and later that April, these farmers replanted. We took the idea of replanting to a seed company and convinced them to price the cost of insurance into every bag of seed, and in every bag, we packed a card that had a number on it, and when the farmers would open the card, they'd text in that number, and that number would actually help us to locate the farmer and allocate them to a satellite pixel. A satellite would then measure the rainfall for the next three weeks, and if it didn't rain, we'd replace their seed.
Ένας από τους πρώτους - (Χειροκρότημα) - Κρατηθείτε, λίγο ακόμα!
One of the first — (Applause) — Hold on, I'm not there!
Ένας από τους πρώτους δικαιούχους αυτής της εγγύησης επαναφύτευσης ήταν ο Μπόσκο Μουινιέ. Επισκεφθήκαμε το αγρόκτημά του αργότερα εκείνον τον Αύγουστο και εύχομαι να μπορούσα να σας δείξω το χαμόγελο στο πρόσωπο του όταν μας έδειξε τη συγκομιδή του, επειδή ζέστανε την καρδιά μου και μ' έκανε να καταλάβω γιατί το να πουλάς ασφάλειες μπορεί να είναι κάτι καλό. Αλλά ξέρετε, επέμενε να συμπεριληφθεί στη φωτογραφία ολόκληρη η συγκομιδή του γι' αυτό έπρεπε να σμικρύνουμε πολύ τη φωτογραφία. Η ασφαλιστική ασφάλισε τη συγκομιδή του εκείνη την περίοδο και πιστεύω πως σήμερα έχουμε όλα τα εργαλεία για να ενεργοποιήσουμε τους αφρικανούς αγρότες να πάρουν τον έλεγχο του πεπρωμένου τους. Όχι άλλα έτη της κούπας. Αντιθέτως, προσμένω, τουλάχιστον με κάποιον τρόπο, το έτος της ασφάλισης ή το έτος της μεγάλης συγκομιδής.
One of the first beneficiaries of this replanting guarantee was Bosco Mwinyi. We visited his farm later that August, and I wish I could show you the smile on his face when he showed us his harvest, because it warmed my heart and it made me realize why selling insurance can be a good thing. But you know, he insisted that we get his whole harvest in the picture, so we had to zoom out a lot. Insurance secured his harvest that season, and I believe that today, we have all the tools to enable African farmers to take control of their own destiny. No more years of the cup. Instead, I am looking forward to, at least somehow, the year of the insurance, or the year of the great harvest.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)