If you live on the east coast of the United States, you've spent the last 17 years of your life walking, eating and sleeping above a dormant army of insects. These are the cicadas. Every 17 years, billions of them emerge from the ground to do three things: molt, mate and die. There are 15 different broods of cicadas out there, grouped by when they'll emerge from the ground. Some of these broods are on a 13-year cycle, others are on a 17-year clock. Either way, the cicadas live underground for most of their lives, feeding on the juices of plant roots. When it's time to emerge, the adults begin to burrow their way out of the ground and up to the surface, where they'll live for just a few weeks. During these weeks, though, everybody will know the cicadas have arrived. There will be billions of them. And they're loud. Male cicadas band together to call for female mates, and their collective chorus can reach up to 100 decibels -- as loud as a chain saw. In fact, if you happen to be using a chain saw or a lawn mower, male cicadas will flock to you, thinking that you're one of them. Now, like most things in nature, the cicadas don't arrive without a posse. There are all sort of awesome and gross predators and parasites that come along with the buzzing bugs. Take the fungus Massospora for example. This little white fungus buries itself in the cicada's abdomen and eats the bug alive, leaving behind its spores. When those spores rupture, they burst out of the still-alive cicada, turning the bug into a flying saltshaker of death, raining spores down upon its unsuspecting cicada neighbors. But while we know pretty precisely when the cicadas will arrive and fade away, we're still not totally certain of why. There are certain advantages to having your entire species emerge at once, of course. The sheer number of cicadas coming out of the ground is so overwhelming to predators, it is essentially guaranteed that a few bugs will survive and reproduce. And since cicadas emerge every 13 or 17 years, longer than the lifespan of many of their predators, the animals that eat them don't learn to depend on their availability. But why 13 and 17 years, instead of 16 or 18 or 12? Well, that part no one really knows. It's possible the number just happened by chance, or, perhaps, cicadas really love prime numbers. Eventually, the cicadas will mate and slowly die off, their call fading into the distance. The eggs they lay will begin the cycle again, their cicada babies burrowing into the earth, feeding on plant juice, and waiting for their turn to darken the skies and fill the air with their songs. In 17 years, they'll be ready. Will you?
Aki az Egyesült Államok keleti partján él, élete elmúlt 17 évét úgy töltötte, hogy egy csendesen megbújó rovarsereg felett járt-kelt, evett és aludt. Ezek az énekeskabócák. 17 évente több milliárdnyi bújik elő, hogy három feladatot végrehajtson: elvégezze a vedlést, párosodjon és elpusztuljon. Talajból való kirajzásuk ideje alapján 15 csoportot különböztetünk meg. Ezek közül néhánynak 13 éves, a többinek 17 éves a fejlődési ciklusa. Akármelyikbe is tartozik, egy énekeskabóca élete java részét a talajban tölti, és növények gyökérnedveivel táplálkozik. Ha elérkezik az ideje, a kifejlett egyedek a talajfelszínre ássák magukat, ahol csupán néhány hétig maradnak életben. Ez alatt a néhány hét alatt azonban mindenki tudni fog róla, hogy megérkeztek. Több milliárdnyian lesznek, és roppant hangosak. A hímek csoportokba verődnek, hogy együtt hívják a nőstényeket. Közös kórusuk a 100 decibeles hangerősséget is elérheti. Olyan hangosak, mint egy láncfűrész. Mi több, ha valaki ekkor láncfűrészt vagy fűnyírót használ, a hímek köré fognak gyűlni, mivel maguk közül valónak érzékelik. Az énekeskabócák, mint a természetben a legtöbb dolog, nem egyedül érkeznek. Megannyi bámulatos és félelmetes ragadozó és élősködő kíséri ezeket a ciripelő ízeltlábúakat. Példaként említhető a Massospora gomba. Ez a kis fehér gomba az énekeskabócák potrohában telepszik meg, gyakorlatilag élve eszi meg őket, és bennük hagyja hátra a spóráit. Spóraszóródáskor a még élő állat teste felszakad, és a rovarból, mint valami repülő sószóróból hullanak a halálos fenyegetést hordozó spórák a mit sem sejtő fajtársakra. Habár elég pontosan tudjuk, mikor rajzanak az énekeskabócák, és azt is, meddig tart a rajzásuk, még mindig nem értjük teljesen, miért. Természetesen van előnye annak, ha egy faj minden egyede egyszerre rajzik. A talajból előbújó énekeskabócák mennyisége olyan hatalmas, hogy a ragadozók nem tudják őket maradéktalanul elpusztítani, így néhány egyed biztosan túlél és szaporodni fog. Mivel az énekeskabócák 13 vagy 17 évente rajzanak, ami hosszabb, mint a legtöbb ragadozójuk élettartama, ragadozóik számára nem létfontosságú táplálékforrások. De miért pont 13 és 17 év? Miért nem 16, 18 vagy 12 év? Ezt valójában senki sem tudja. Lehet, hogy véletlenül alakult így, esetleg az énekeskabócák rajonganak a prímszámokért. Végül az énekeskabócák párosodás után lassan elpusztulnak, ciripelő hangjuk elhalkul a tájban. A lerakott peték újra kezdik a ciklust. A lárvák berágják magukat a talajba, ahol növényi nedveket fogyasztva várnak, hogy ha eljön az idő, elsötétítsék az eget, és énekükkel töltsék meg a levegőt. 17 év múlva újra készen állnak. És ti?