If you live on the east coast of the United States, you've spent the last 17 years of your life walking, eating and sleeping above a dormant army of insects. These are the cicadas. Every 17 years, billions of them emerge from the ground to do three things: molt, mate and die. There are 15 different broods of cicadas out there, grouped by when they'll emerge from the ground. Some of these broods are on a 13-year cycle, others are on a 17-year clock. Either way, the cicadas live underground for most of their lives, feeding on the juices of plant roots. When it's time to emerge, the adults begin to burrow their way out of the ground and up to the surface, where they'll live for just a few weeks. During these weeks, though, everybody will know the cicadas have arrived. There will be billions of them. And they're loud. Male cicadas band together to call for female mates, and their collective chorus can reach up to 100 decibels -- as loud as a chain saw. In fact, if you happen to be using a chain saw or a lawn mower, male cicadas will flock to you, thinking that you're one of them. Now, like most things in nature, the cicadas don't arrive without a posse. There are all sort of awesome and gross predators and parasites that come along with the buzzing bugs. Take the fungus Massospora for example. This little white fungus buries itself in the cicada's abdomen and eats the bug alive, leaving behind its spores. When those spores rupture, they burst out of the still-alive cicada, turning the bug into a flying saltshaker of death, raining spores down upon its unsuspecting cicada neighbors. But while we know pretty precisely when the cicadas will arrive and fade away, we're still not totally certain of why. There are certain advantages to having your entire species emerge at once, of course. The sheer number of cicadas coming out of the ground is so overwhelming to predators, it is essentially guaranteed that a few bugs will survive and reproduce. And since cicadas emerge every 13 or 17 years, longer than the lifespan of many of their predators, the animals that eat them don't learn to depend on their availability. But why 13 and 17 years, instead of 16 or 18 or 12? Well, that part no one really knows. It's possible the number just happened by chance, or, perhaps, cicadas really love prime numbers. Eventually, the cicadas will mate and slowly die off, their call fading into the distance. The eggs they lay will begin the cycle again, their cicada babies burrowing into the earth, feeding on plant juice, and waiting for their turn to darken the skies and fill the air with their songs. In 17 years, they'll be ready. Will you?
אם אתם גרים בחוף המזרחי של ארצות הברית, ביליתם את 17 השנים האחרונות בהליכה, אכילה, ושינה מעל צבא רדום של חרקים. אלו הן הציקדות. כל 17 שנים, מיליארדים מהן מגיחות מהקרקע כדי לעשות שלושה דברים: להשיל, להזדווג, ולמות. יש 15 זנים שונים של ציקדות, מקובצים לפי הזמן שהן מגיחות מהאדמה. כמה מהזנים האלה במחזור של 13 שנים, אחרים בשעון של 17 שנים. בכל מקרה, הציקדות חיות מתחת לאדמה במשך רוב חייהן, ניזונות ממיצי שורשים של צמחים. כשמגיע הזמן להגיח, הבוגרים יתחילו לחפור את דרכם אל מחוץ לאדמה ולפני השטח, שם הם יחיו רק לכמה שבועות. במהלך השבועות האלה, עם זאת, כולם ידעו שהציקדות הגיעו. יהיו מיליארדים מהן, והן רועשות. ציקדות זכריות נאספות יחד כדי לקרוא לבנות זוג, והמקהלה הקולקטיבית שלהן יכולה להגיע עד ל 100 דציבלים, חזק כמו מסור מכאני. למעשה, אם אתם במקרה משתמשים במסור מכאני או מכסחת דשא, ציקדות זכריות יבואו אליכם, ויחשבו שאתם אחת מהן. עכשיו, כמו רוב הדברים בטבע, הציקדות לא מגיעות בלי איום. יש כל מיני טורפים ומזיקים מדהימים ומגעילים שבאים עם החרקים המזמזמים. קחו לדוגמה את המסוספורה. הפטריה הקטנה והלבנה הזו קוברת את עצמה בבטן הציקדה, אוכלת את החרק בחיים, ומשאירה שם את הנבגים שלה. כשהנבגים בוקעים, הם פורצים החוצה מהציקדה שעדיין חיה, והופכים את החרק למלחיה מעופפת של מוות, שממטירה נבגים על שכניה הציקדות הלא מודעות. אבל למרות שאנחנו יודעים די טוב מתי הציקדות יגיעו ויעלמו, אנחנו עדיין לא לגמרי בטוחים למה. יש מספר יתרונות לזה שכל המין מגיח יחד, כמובן. המספר העצום של הציקדות שיוצא מהאדמה כל כך מהמם עבור הטורפים, שמובטח שכמה חרקים ישרדו ויתרבו. ומאחר וציקדות מגיחות כל 13 או 17 שנים, יותר מאורך החיים של רוב הטורפים שלהם, החיות שאוכלות אותן לא לומדות להסתמך על הזמינות שלהן. אבל למה 13 או 17 שנים ולא 16, או 18, או 12? ובכן, את זה אף אחד לא באמת יודע. יתכן שזה רק מקרה, או, אולי, ציקדות באמת אוהבות מספרים ראשונייים. בסופו של דבר, הציקדות יזדווגו וימותו, הקריאה שלהן תימוג למרחק. הביצים שהן מטילות יתחילו את התהליך שוב, תינוקות הציקדה שלהן יתחפרו באדמה, ישתו מיץ שורשים, ויחכו לתורן להשחיר את השמיים ולמלא את האויר בשירתן. בעוד 17 שנה, הן יהיו מוכנות. ואתם?